ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" โกล์อิหร่านที่แมนฯ ยูไนเต็ด "

อาลี ดาอี อาจเป็นเจ้าของสถิติโลกนักเตะที่ทำประตูในนามทีมชาติมากสุด และน่าจะเป็นนักเตะอิหร่านที่ขึ้นชื่อ เป็นที่รู้จักมากที่สุด อาลี ปาร์วิน คือนักเตะในตำนานที่แฟนบอลอิหร่านยกย่องมากที่สุด เป็นเหมือนราชันแห่งฟุตบอลอิหร่าน คาริม บาเกรี่, อาลี คาริมี่, จาวาด เนคูนาม จนมาถึงรุ่นหลัง ซาร์ดาร์ อัซมูน หรือ อาลีเรซา จาฮันบัคช์ ต่างเป็นยอดนักเตะจากอิหร่าน หากถ้าถามว่ามีนักเตะอิหร่านคนไหนที่ได้รับคำยกย่องอย่างมาก และเกือบได้สร้างชื่อบนเวทีลูกหนังอังกฤษ คนคนนั้นน่าจะเป็น นาสเซอร์ เฮจาซี่ นาสเซอร์ เฮจาซี่ คือผู้รักษาประตูที่ได้รับการยกย่องว่ายิ่งใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 2 ของเอเชีย เป็นรองเพียง โมฮัมมัด อัล ดายเอีย ผู้นำซาอุดิอารเบียเข้าถึงรอบน็อคเอาท์ USA94 เพียงคนเดียว เฮจาซี่ สร้างชื่อมาก่อนหน้านั้น เขาเกิดในเดือนธันวาคมปี 1949 เล่นให้สโมสรใหญ่ในอิหร่านทั้ง ทาจ, ชาห์บาซ และ เอสเตกัล ทว่าที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักคือการลงเฝ้าเสาในนามทีมชาติ โดยเฉพาะการไปโชว์ฟอร์มในฟุตบอลโลกครั้งแรกของอิหร่าน นั่นคือ อาร์เจนติน่า 1978 แม้ว่าอิหร่าน จะมีแค่แต้มเดียวจากการเสมอสก็อตแลนด์ 1-1 แล้วแพ้ให้กับ ฮอลแลนด์ 0-3 และ เปรู 1-4 แต่ฟอร์มการเซฟประตูของ นาสเซอร์ เฮจาซี่ ก็ดีพอที่จะทำให้เขาได้รับความสนใจจากแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด อเล็กซ์ สเต็ปนี่ย์ นายด่านผู้พาทีมประสบความสำเร็จในยุค บัสบี้ เบบส์ อำลาทีมไปในซัมเมอร์ปี 1978 ด้วยวัย 36 ปี ทำให้ตอนนั้นกุนซืออย่าง เดฟ เซ็กซ์ตัน ต้องการหานายทวารฝีมือดีคนใหม่เข้ามาแทน แพ็ดดี้ โรช ที่มีอยู่ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความน่าไว้วางใจหรือฝากอนาคตเอาไว้ได้ เซ็กซ์ตัน มองหานายทวารที่นอกจากจะเซฟได้ดีแล้ว ยังมีความเป็นผู้นำ และขว้างบอลเปิดเกมรุกได้ดีด้วย แล้วก็มาเตะตาเข้ากับมือกาวทีมชาติอิหร่านวัย 29 จากฟุตบอลโลก 1978 ในครั้งนั้น ที่สำคัญ เซ็กซ์ตัน ยังได้รับคำบอกเล่าจากคนที่ปะทะกับ นาสเซอร์ เฮจาซี่ มาแล้วโดยตรง ซึ่งก็คือ โจ จอร์แดน และ ลู มาคาริ 2 หัวหอกทีมชาติสก็อตแลนด์ ที่อยู่ในทีมปีศาจแดงนั่นเอง หลังจบฟุตบอลโลก เดฟ เซ็กซ์ตัน ได้เชิญให้ เฮจาซี่ มาทดสอบฝีเท้ากับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด รวมถึงให้ลงเฝ้าเสาในเกมของทีมสำรองเจอกับ สโต๊ค ซิตี้ ด้วย เซ็กซ์ตัน ประทับใจกับการลงเฝ้าเสาของ เฮจาซี่ และต้องการให้เขาอยู่ต่ออีกสัก 2-3 เดือน ก่อนจะตกลงเซ็นสัญญากันอย่างเป็นทางการ แต่ปัญหาก็เกิดขึ้นจนได้ ในช่วงปี 1978 เริ่มมีการปฏิวัติอิสลามในอิหร่าน จนต่อเนื่องมาถึงเดือนมกราคม 1979 ที่อลาตุลเลาะห์ โคไมนี่ ขึ้นมาปกครองประเทศแทนพระเจ้าชาห์ โมฮัมหมัด เรซา ปาห์ลาวี แน่นอนว่าการเมืองการปกครองมีความเปลี่ยนแปลงและปั่นป่วน มีความผันผวนในเรื่องเกี่ยวกับการต่างประเทศ นักเตะที่อายุเกิน 27 ปี จะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกนอกประเทศ และเมื่อมีการยื่นเอกสารขออยู่กับแมนฯ ยูไนเต็ด ต่ออีก 3 เดือน ทางรัฐบาลของอิหร่านก็ห้ามไม่ให้สมาคมฟุตบอลอิหร่านออกเอกสารให้ การไม่ได้รับเอกสารอนุญาตให้อยู่ต่อนี้ เป็นผลทำให้สุดท้ายแล้ว เดฟ เซ็กซ์ตัน เลือกเซ็นสัญญากับมือกาวหนุ่มวัย 20 ปีนามว่า แกรี่ เบลี่ย์ แทน และ เบลี่ย์ จะกลายมาเป็นมือ 1 ของแมนฯ ยูไนเตด ยาวถึง 9 ปีด้วยกัน "ผมไปอังกฤษและถูกเลือกโดยแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ผมอยู่ที่นั่น 3 เดือนและลงเล่นไป 5 เกม (ทีมสำรอง)" เฮจาซี่ เอ่ยถึงเรื่องราวในครั้งนั้น "พวกเขา (สมาคมฟุตบอลอิหร่าน) ไม่ได้ออกเอกสารให้ผม มันเป็นโชคร้ายสำหรับผม ถ้าคุณเล่นให้แมนเชสเตอร์ มันเป็นโอกาสดีสำหรับคุณที่จะกลายเป็นนักเตะดังของโลก" "อย่างไรก็ตาม (อิหร่าน ก็เคยเป็น และยังเป็นประเทศของผม" เฮจาซี่ ตอบคำถามว่า เขามีโอกาสไม่กลับไปอิหร่าน เลือกที่จะลี้ภัยเพื่ออยู่อังกฤษต่อ หรือประเทศอื่นๆ นาสเซอร์ เฮจาซี่ พลาดโอกาสในการเซ็นสัญญากับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เขากลับไปอิหร่าน เล่นให้ทีมชาติจนถึงปี 1980 แต่ในระดับสโมสร เขาเล่นจนถึงปี 1987 ก่อนแขวนถุงมือกับสโมสรโมฮัมเมดาน ในบังคลาเทศ ด้วยวัย 38 ปี หลังจากนั้น เฮจาซี่ ก็ผันตัวมาคุมทีม ผลงานที่ยอดเยี่ยมคือการกลับมาคุมเอสเตกัล สโมสรใหญ่ในบ้านเกิดที่เขาเคยค้าแข้งถึง 2 ครั้ง พาทีมได้แชมป์ลีกอิหร่าน 1 สมัย และรองแชมป์ เอเอฟซี แชมเปี้ยนส์ ลีก 1 สมัยในปี 1999 โดยแพ้ให้กับ จูบิโล่ อิวาตะ ในนัดชิงชนะเลิศ 1-2 เฮจาซี่ ถูกตรวจพบเป็นมะเร็งปอดขั้นรุนแรงในปี 2009 แม้ว่าเขาจะพยายามไปทำหน้าที่โค้ช แต่ร่างกายไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้น เขาต้องรีไทร์ เมื่อทราบข่าวขณะนั้น แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด โดย เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ก็ได้เขียนจดหมายมาเพื่อให้กำลังใจกับเขา เมื่อเดือนเมษายน 2010 "ผมเสียใจที่ได้ข่าวว่าคุณไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก ผมคิดว่าผมน่าจะเขียนมาหาคุณสักหน่อยในฐานะตัวแทนของนักเตะและสตาฟฟ์โค้ช เนื่องจากผมอยากให้คุณรู้ว่าเราต่างคำนึงถึงคุณ โดยส่วนตัว ผมอยากขอบคุณสำหรับการสนับสนุนและความภักดีที่คุณมีต่อสโมสรมาตลอดหลายปี ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าซาบซึ้งอย่างยิ่ง" ทางฝั่งของ นาสเซอร์ เฮจาซี่ ก็ได้เขียนจดหมายตอบไปยัง เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เช่นกัน "เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ที่รัก บางสิ่งทำให้ผมประหลาดใจเสมอในชีวิตของผม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เมื่อยามที่ผมต้องการความช่วยเหลือเป็นพิเศษ ก็จะมีบางสิ่งส่งมายังผมโดยมิได้คาดหมายเป็นประจำ? ผมได้รับจดหมายแสดงความมีน้ำใจของคุณแล้ว เป็นภาษาที่แม้แต่คนหูหนวกยังได้ยิน และคนตาบอดยังมองเห็น การได้รับความเป็นห่วงและภาวนาถึงของคุณทำให้ผมสบายใจและมีกำลังใจยิ่งนัก ผมขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจ เป็นหัวใจที่ไร้ก้นบึ้ง สำหรับความเป็นห่วงที่คุณแสดงให้เห็น ผมไม่มีคำใดจะเอ่ยนอกจากกล่าวว่าขอบคุณอย่างสุดซึ้ง" หลังจากต่อสู้กับมะเร็งอยู่ 2 ปี ในที่สุด นาเซอร์ เฮจาซี่ ก็จากไปเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม 2011 ด้วยวัยเพียง 61 ปีเท่านั้น ปิดตำนาน "พญาอินทรีแห่งเอเชีย" หนึ่งในผู้รักษาประตูที่ดีที่สุดของทวีปนี้ลง ความสนุกไม่มีบิดพริ้ว มีพร้อมให้คุณแล้วที่ Sbobet777 บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99

" เมื่อผู้ตัดสินติดไมค์ "

ลีกสูงสุดอังกฤษเคยตัดสินแชมป์กันแบบสุดคลาสสิกในฤดูกาล 1988/89 หลายคนคงยังไม่ลืมโดยเฉพาะแฟนบอลลิเวอร์พูล และอาร์เซน่อล ในเกมสุดท้ายของฤดูกาล อาร์เซน่อลต้องไปเยือนลิเวอร์พูลโดยมีแต้มตามอยู่ 3 คะแนน ผลต่างประตูได้เสียตามถึง 4 ลูก แต่ขณะนั้นพวกเขายิงเยอะกว่า หมายความว่าหนทางเดียวที่อาร์เซน่อลจะแซงเข้าป้ายคือ ต้องบุกไปชนะคู่แข่งแย่งแชมป์โดยตรงรายนี้ให้ได้ถึงแอนฟิลด์เท่านั้น และต้องด้วยสกอร์ห่างเกิน 2 ลูกขึ้นไปด้วย ท้ายที่สุด ไมเคิ่ล โธมัส ได้หลุดเข้าไปยิงประตู 2-0 ในช่วงทดเวลาบาดเจ็บ มันคือการปาดแย่งแชมป์จากลิเวอร์พูลแบบสุดแสบสันต์ของทีมปืนใหญ่ เพราะพวกเขาคว้าแชมป์ด้วยการมีแต้มเท่ากัน, ต่างเท่ากัน แต่เหนือกว่าตรงที่ "ประตูได้" เยอะกว่า แค่นั้นเอง แต่ในฤดูกาลนั้นยังมีเรื่องคลาสสิกอีกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอาร์เซน่อล Granada TV ช่องทีวีชื่อดังของอังกฤษ ได้ผลิตรายการที่ชื่อว่า Out of Order (โกลาหลจนคุมไม่อยู่) มันเป็นรายการที่จะเอาภาพ เสียง เหตุการณ์จริง ที่ผู้ตัดสินต้องเจอยามลงทำหน้าที่ในสนาม วิธีการนี้ก็คือทางโปรดิวเซอร์จะติดไมค์ไว้ที่เสื้อของผู้ตัดสิน เพื่อให้ดูดเสียง คำพูด และถ่ายเอาพฤติกรรม การตอบสนองของนักเตะในสนามจริงๆ มาใช้ ไฮไลท์ของมันก็คือ ทางรายการได้เลือกเอาเกมที่เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะเกิดเหตุการณ์ Out of Order ขึ้นมา พวกเขาเลือกเกมวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 1989 ระหว่าง มิลล์วอลล์ เจ้าถิ่นจอมบู๊แห่ง เดอะ เด็น รับมือการมาเยือนของอาร์เซน่อล อาร์เซน่อล ของ จอร์จ เกรแฮม ไม่ได้เป็นบอลเล่นสวยแบบที่เราเห็นตั้งแต่ยุค อาร์แซน เวนเกอร์ เป็นต้นมา แต่บอลของ บิ๊กจอร์จ คือบอลที่อาจพอเรียกได้ว่าขี้เหร่ คือเน้นเกมรับแน่น เล่นหนัก แข็งโป๊ก นักเตะแคแรกเตอร์ดุดัน ลุยแหลกทุกคน ที่สำคัญ ผู้ตัดสินในเกมนั้นคือ เดวิด เอลเลอรี่ย์ เสียด้วย เดวิด เอลเลอรี่ย์ ถูกเรียกว่าเป็น Headmaster หรือคุณครูใหญ่ เพราะด้วยจริงๆ อาชีพแกเป็นคุณครูสอนภูมิศาสตร์อยู่ในโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ผู้ตัดสินรายนี้ เฮี้ยบ แต่มีวิธีการพูด แสดงท่าทางที่เหมือนคุณครูสอนเด็กๆ และบางครั้้งโดนค่อนขอดว่ามีความ Posh หรือดูรวย ดูไฮโซ เกินกว่าจะมาทำหน้าที่ผู้ตัดสิน จากแบ็กกราวน์ด และอาชีพการเป็นครูในโรงเรียนเอกชน ทางผู้ผลิตรายการได้มีการแจ้งให้ทั้ง มิลวอลล์ และอาร์เซน่อล ทราบก่อนแล้วว่าผู้ตัดสินในเกมนี้จะมีการติดไมโครโฟนที่เสื้อ เพื่อให้แจ้งกับนักเตะ อย่างน้อย หากนักเตะจะสบถก็จะต้องยั้งคิดนิดหน่อยก่อนจะพ่นวาจาร้อนแรงออกมา ปัญหาคือ ขณะที่มิลล์วอลล์ แจ้งนักเตะของตัวเองเรียบร้อย แต่อาร์เซน่อล ดันลืม ไม่ได้บอกนักเตะว่าเกมนี้เชิ้ตดำมีไมค์ติดอยู่ หมายความว่าเมื่อเกมเล่นไป และมีการฟาวล์ การเป่า การตัดสินที่ไม่เป็นใจ นักเตะอาร์เซน่อล จะออกอาการมากกว่าทางมิลล์วอลล์ ที่รู้ว่ามีอะไรติดอยู่ตรงปกเสื้อผู้ตัดสิน คำสบถหยาบคายอย่างที่มันถูกพูดในสนามเป็นปกติ จึงถูกถ่ายทอดออกมาในรายการนั้นอย่างเต็มที่โดยนักเตะอาร์เซน่อล เรียกได้ว่าทีมตัดต่อทำการ Beep เซนเซอร์เสียงกันรัวๆ จนแทบฟังไม่ออกเพราะพูดคำสบถคำตามติดมาเป็นชุดๆ หนที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือเมื่อ โทนี่ อดัมส์ ปราการหลังกัปตันทีมอาร์เซน่อล เติมขึ้นไปชาร์จบอลหน้าปากประตู บอลชุลมุนเหมือนจะข้ามเส้นไปแล้ว นักเตะอาร์เซน่อลกระโดดดีใจแต่ เอลเลอรี่ย์ เป่าว่าบอลยังไม่ข้ามเส้น ไม่ได้ประตู ซึ่งก็แน่นอนว่าในยุคสมัยนั้น การตัดสินบอลข้ามเส้นไม่ข้าม อยู่ที่ผู้ตัดสินและไลน์แมนล้วนๆ "มันข้ามเส้นแล้ว มันข้ามเส้นแล้ว!!!!" โทนี่ อดัมส์ กระโดดตัวลอยเพื่อฟ้องว่าลูกนี้เป็นประตูชัวร์ๆ เมื่อเอลเลอรี่ย์ ไม่ให้เป็นประตู อดัมส์ จึงฉุนหนัก ระหว่างวิ่งกลับไปประจำตำแหน่งในแผงหลัง เขาก็ตะโกนด่าใส่ เอลเลอรี่ย์ ด้วยคำที่ไม่สมควรที่สุด "ไอ้เชี่ยขี้ฉ้อ" นั่นคือคำต้องห้ามสำหรับการด่าผู้ตัดสิน เพราะคำว่า Cheat มันคือการปรามาสผู้ตัดสินอย่างรุนแรงว่า ขี้โกง ฉ้อฉล ไม่ซื่อสัตย์ หรือเลยเถิดไปถึงการรับผลประโยชน์เพื่อเป่าเข้าข้างอีกฝ่าย "คุณต้องห้ามเรียกผู้ตัดสินว่าขี้ฉ้อเด็ดขาด คุณจะเรียกพวกเขาว่าอะไรก็ได้ แต่ต้องไม่เรียกว่าขี้ฉ้อ นั่นน่าจะเป็นจุดที่ทำให้พวกเขาหัวเสียขึ้นมาจริงๆ" จอร์จ เกรแฮม ผู้จัดการทีมอาร์เซน่อล ให้ความเห็นในภายหลัง ช็อตนี้ เดวิด เอลเลอรี่ย์ ไม่ได้โกรธ โทนี่ อดัมส์ อย่างที่บอกว่าเขาเหมือนเป็นคุณครูกับลูกศิษย์อยู่เสมอ และ เอลเลอรี่ย์ เพียงแค่ผิดหวังที่ลูกศิษย์ตัวโตอย่าง อดัมส์ ทำพฤติกรรมแบบนี้ เอลเลอรี่ย์เป่านกหวีดยาว เรียกให้ อดัมส์ เข้ามาหาทันที และนั่นเองที่กัปตันทีมปืนโตเริ่มรู้แล้วว่าเขาทำพลาดไป พลั้งปากเกินไป เมื่อเข้าไปถึง เอลเลอรี่ย์ ก็อบรมลูกศิษย์ตัวโตทันที "ฟังนะ เมื่อพวกเรา(ผู้ตัดสิน) ทำการตัดสินไปแล้ว..." อดัมส์ ก้มตัวลงไปดึงถุงเท้าเพื่อเป็นการลดความกดดันให้กับตัวเอง แต่ เอลเลอรี่ย์ ที่วิญญานครูเข้าสิงไม่ยอม "ยืดตัวขึ้นมา" เขาสั่ง กัปตันอาร์เซน่อลผงาดตัวขึ้นมาทันทีตามคำสั่ง แม้จะตัวโตสูงใหญ่กว่า เอลเลอรี่ย์ มากแต่ตอนนี้สภาพของ อดัมส์ ก็เหมือนเด็กโข่งคนหนึ่งที่กำลังฟังคำสั่งสอนจากคุณครู "เมื่อพวกเราตัดสินไปแล้ว เราจะไม่เปลี่ยนแปลงมัน และฉันจะไม่ยอมให้นายมาเรียกฉันว่าไอ้ขี้ฉ้อ เข้าใจไหม?" "แต่ผมหงุดหงิดอะ" อดัมส์ แย้งเบาๆ "โอเค นายหงุดหงิด แต่ยังมีคำอีกหลากหลายให้นายเลือกใช้ และคำว่าขี้ฉ้อ ไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้นด้วย เข้าใจนะ?" เกมนั้น สุดท้ายจบลงด้วยชัยชนะของอาร์เซน่อล 2-1 ซึ่งมันก็เป็น 3 คะแนนสำคัญที่จะส่งพวกเขาเป็นแชมป์ในบั้นปลายด้วยฉากสุดดราม่าที่แอนฟิลด์นั่นเอง หลังจบเกม จอร์จ เกรแฮม ผู้จัดการทีมอาร์เซน่อลเองก็ไม่ค่อยพอใจกับการทำหน้าที่ของ เดวิด เอลเลอรี่ย์ ในวันนี้ เขาเดินเข้าไปในห้องพักผู้ตัดสิน กะว่าจะขอพูดคุยด้วยหน่อย ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามา บิ๊กจอร์จ พูดทันทีว่า "ผมขอพูดอะไรสักแป้บนะ" แต่เมื่อกวาดตาอย่างไวในห้อง ก็รู้ว่าบรรดาทีมงานผู้ตัดสินที่กำลังนั่งพักจิบชาอยูนั้น ไม่ได้อยู่ลำพัง แต่ยังมีกล้อง และไมโครโฟน ที่ยังอัดรายการอยู่ในนั้น เขาจึงยิ้มและปิดประตูกลับออกไปอย่างรู้งาน อึดใจเดียวประตูก็เปิดออกอีกครั้ง ทีมงานก็เข้าไปว่า "จอร์จ ผมอยากเห็นคุณพูดอะไรสักแป้บที่ว่านั่นนะ" แต่บิ๊กจอร์จ ก็ยิ้มแล้วก็ตอบทันที "แต่ผมขอไม่พูดดีกว่า" แล้วก็หัวเราะกันอย่างที่ต่างฝ่ายต่างรู้ อย่างไรก็ตาม ในปี 2013 เดวิด เอลเลอรี่ย์ ได้ให้สัมภาษณ์ถึงเรื่องในครั้งนั้นว่าน่าเสียดายกับการที่ทางโปรดิวเซอร์และช่องทีวี เลือกจะตัดรายการนี้ คัดเฉพาะเหตุการณ์ที่นักเตะอาร์เซน่อล แสดงอารมณ์ฉุนเฉียว ใช้ถ้อยคำรุนแรงออกมาถ่ายทอด ทั้งที่มันควรจะมีทั้งด้านดีและด้านไม่ดี ทั้งการทำหน้าที่ของผู้ตัดสินในเกมระดับสูงและระดับรากหญ้า จนทำให้ดูเหมือนอาร์เซน่อล เป็นทีมที่ชอบใช้ความรุนแรงหยาบคายไปเลยในตอนนั้น และนั่นผิดวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของรายการไปเลย "มันน่าเสียดายที่รายการนี้ถูกตัดต่อแบบไม่บริสุทธิ์ รายการดั้งเดิมนั้นถูกโฟกัสไปที่ความรุนแรงที่มีต่อผู้ตัดสิน โดยเฉพาะในสนามฟุตบอลท้องถิ่น พวกเขาถ่ายผมลงทำหน้าที่ในเกมระดับสูง เช่นเดียวกับผู้ตัดสินในเกมระดับท้องถิ่น เพื่อให้เห็นว่าพวกเขาได้รับการปฏิบัติอย่างไรบ้าง" "ผมเห็นพรีวิวแล้วต้องบอกว่ามันตรงไปตรงมา สมดุลย์ดี แต่จากนั้นมันถูกดัดแปลงไป ออกฉายให้เหมือนเป็นการล่าแม่มดใส่อาร์เซน่อล มีการใส่เสียงบิ๊ปๆ มาเซนเซอร์เพื่อให้เห็นว่านักเตะสบถตลอด ทั้งที่พวกเขาไม่ได้ทำแบบนั้น" "พวกเขาฉายให้เห็นแค่จังหวะที่มีความขัดแย้งระหว่างนักเตะและตัวผม พวกเขาตัดต่อตอนที่เราพูดคุยกันดีๆ ออกไป เพื่อชี้นำว่าอาร์เซน่อลนั้นประพฤติตัวน่ากลัว" "พวกเขาทำลายโอกาสที่คนจะได้เห็นฉากเบื้องหลังดีๆ ในการทำหน้าที่ตัดสิน หากสารคดีนี้ตัดต่ออย่างสมดุล คงจะเป็นการเปิดโอกาสให้มีการติดไมค์ให้ผู้ตัดสินลงทำหน้าที่มากขึ้นในอนาคต ซึ่งดูเหมือนว่านับแต่วันนั้นมามันไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย" "และมันคงจะไม่เกิดขึ้นไปอีกนาน" เป็นอย่างไรกันบ้างกับเรื่องสนุกที่นำมาฝากกัน อย่าลืมมาติดตามความมันต่อได้ที่ MYSBOBET รับรองติดใจ บริการยอดเยี่ยม ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 ——————————————— เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด “ติดตาม” และเลือก “เห็นโพสต์ก่อน (See First) “ https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ———————————————

" ซา-ซ่า คู่หูอันตราย "

อเล็กซิส ซานเชซ, อาร์ตูโร่ วิดาล, เอริค ปุลการ์, แกรี่ เมเดล, มาร์ตีอัส เฟร์นานเดซ, เคลาดิโอ บราโว่ กลุ่มนักเตะเหล่านี้เป็นตัวแทนที่แฟนบอลรู้จักกันเป็นอย่างดี ผู้เล่นชิลี ในยุค 10 ปีหลังผงาดขึ้นมาเล่นในยุโรปมากมายหลายคน และสร้างชื่อเสียงในฐานะที่เป็นนักฟุตบอลทักษะดีและใจสู้ เรียกว่าเป็นการฟื้นคืนชีพของวงการลูกหนังชิลี วงการฟุตบอลชิลีเคยวูบอยู่นาน ในช่วงยุค 70s จนถึง 90s พวกเขาผ่านเข้ามาเล่นในฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายได้แค่หนเดียวในรอบ 24 ปี แทบไม่มีนักเตะออกไปเล่นนอกประเทศ ชิลี ถูกปกครองด้วยรัฐบาลทหารของ เอากุสโต้ ปิโนเช่ต์ ที่ได้รับการหนุนหลังจากอเมริกาเพื่อให้ช่วยโค่นล้มรัฐบาลคอมมิวนิสต์ เป็นช่วงที่วงการฟุตบอลก็เหี่ยวเฉาไปด้วย จนกระทั่ง ปิโนเช่ต์ ตายในปี 1991 ทุกอย่างเริ่มฟื้นคืนขึ้น แต่ในรอบคัดเลือกฟุตบอลโลก 1994 ชิลี กลับโดนแบน เพราะการกระทำเสื่อมเกียรติของ โรเบร์โต้ โรฮาส นายทวารของพวกเขาในตอนนั้น ระหว่างเกมรอบคัดเลือก อิตาเลีย 90 โซนอเมริกาใต้นัดสำคัญกับบราซิล เมื่อปี 1989 โรฮาส แกล้งเจ็บว่าเป็นเพราะโดนพลุไฟปาใส่ เพื่อหวังจะให้บราซิลโดนลงโทษจากฟีฟ่า แต่เมื่อสืบสวนเขากลับโดนลงโทษแทน และส่งผลให้ ชิลี โดนแบนห้ามเข้าร่วมในฟุตบอลโลก 1994 นั่นเอง กระทั่งในฟร้องซ์ 98 พวกเขาก็ผ่านเข้าไปเล่นในรอบสุดท้ายจนได้ และแน่นอน ไฮไลท์ของชิลี ชุดนี้อยู่ที่คู่กองหน้า "ซา-ซ่า" ของพวกเขา อิวาน ซาโมราโน่ และ มาร์เซโล่ ซาลาส ซาโมราโน่ เกิดในครอบครัวชนชั้นแรงงานในกรุงซานติอาโก้ เมื่อปี 1967 โดยครอบครัวสนับสนุนให้เขาทำตามความฝันตั้งแต่เด็ก ในการเป็นนักฟุตบอลและเล่นให้ โคโล โคโล่ พรสวรรค์ของ ซาโมราโน่ ทำให้เขาได้เข้าร่วมทีมเยาวชนของโกเบรซาล สโมสรเล็กๆในเมือง เอล ซัลวาดอร์ และเขาก็พาทีมคว้าแชมป์ โกปา ชิลี ได้ในปี 1987 ด้วยการเป็นดาวซัลโวของฤดูกาลนั้น เขาไม่เคยได้เล่นให้โคโล โคโล่ ในตอนนั้นเพราะอีก 1 ปีต่อมาเขาก็ย้ายมายุโรป เล่นให้ ซังต์ กัลเลน ทีมดังในสวิตเซอร์แลนด์ และ 2 ปีในสวิส ก็ทำให้เขาได้ย้ายมาเล่นกับ เซบีย่า ในปี 1990 ที่ที่เขาสร้างชื่อไปทั่วและได้รับการจับตามองอย่างแท้จริง เส้นทางของ มาร์เซโล่ ซาลาส กลับดูง่ายกว่า ซาลาส อ่อนกว่า ซาโมราโน่ 7 ปี เขาเติบโตมาในครอบครัวที่พร้อมกว่า และพรสวรรค์ที่เด่นชัดแต่เด็กทำให้เข้าทีมท้องถิ่น เดปอร์ติโว เตมูโก้ จนปี 1991 ด้วยวัย 17 ปี พ่อเขาก็พาไปซ้อมกับทีมดัง อูนิเวร์ซิดาด เด ชิลี ในกรุงซานติอาโก้ ที่นี่เองอีก 2 ปีต่อมาเข้าก็ผงาดขึ้นมาสู่ทีมชุดใหญ่ และช่วย อูนิเวร์ซิดาด เด ชิลี คว้าแชมป์ลีก 2 สมัยติด ก่อนจะโดนยักษ์ใหญ่แห่งอาร์เจนติน่าอย่าง ริเวอร์ เพลท คว้าไปร่วมทีมในปี 1996 ขณะที่ ซาโมราโน่ รูปร่างกระชับ โปร่ง แต่ ซาลาส ตัวไม่สูงแต่หนาและตัน ทั้งคู่ต่างมีเทคนิคยอดเยี่ยม จบสกอร์ได้ดี ทั้งซ้ายขวาและโหม่ง ซาลาส นั้นได้รับฉายา "เอล มาทาดอร์" จุดเด่นนอกจากการจบสกอร์คือการเร่งความเร็วในระยะสั้นๆ เป็นไม้ตายของกองหน้าที่หาได้ไม่ง่ายนัก ขณะที่ ซาโมราโน่ คือนักเตะผู้ทุ่มเทเต็มที่ ทำงานหนักและใจสู้จนหยดสุดท้าย เมื่อมาจับคู่กัน ซาโมราโน่ จะยืนเป็นตัวเป้ามากกว่า ส่วน ซาลาส อาศัยความสดและหนุ่มแน่น คอยส่าย ทะลุเข้าช่อง ซาลาส ถูกเรียกติดทีมชาติชุดใหญ่ครั้งแรกในปี 1994 ด้วยวัย 19 ปี เป็นเกมอุ่นเครื่องกับอาร์เจนติน่า และเขาทำประตูได้ทันที ในเกมที่เสมอกันไป 3-3 กระทั่งในปี 1995 ทั้งคู่ก็เล่นด้วยกันเป็นนัดแรกในเกมกับเม็กซิโก ซึ่งมันก็เหมือนฟ้าส่งมาคู่กัน เพียง 14 นาที ซาโมราโน่ ซึ่งขณะนั้นเป็นดาวเด่นอยู่ที่ เรอัล มาดริด ก็เปิดให้ ซาลาส จบสกอร์ ก่อนที่ ซาโมราโน่ เองจะมายิงประตูชัย 2-1 ด้วยจุดโทษ ฟุตบอลโลกรอบคัดเลือก 1998 ใกล้เข้ามาแล้วในขณะนั้นและดูเหมือนโค้ช ซาเวียร์ อัซกากอร์ต้า จะได้เจอกับคู่หน้าในฝันของเขาแล้ว แต่ไม่ทันได้ใช้งานคู่หน้าในฝัน เขาก็ต้องถูกแทนที่ด้วย เนลสัน อคอสต้า โค้ชชาวอุรุกวัย ตลอด 16 นัดของรอบคัดเลือกโซนอเมริกาใต้ ชิลี ทำได้ 32 ประตู โดยที่ 23 ประตูมาจากฝีเท้าของคู่หู "ซา-ซ่า" อิวาน ซาโมราโน่ ทำ 12 ประตู เป็นดาวซัลโวของรอบคัดเลือกโซนอเมริกาใต้ ขณะที่ ซาลาส ตามมาติดๆ ที่ 11 ประตู ผลงานของทั้งคู่ทำให้สุดท้าย ชิลี ได้ผ่านเข้าสู่ ฟร้องซ์ 98 ได้สำเร็จ แต่ก่อนทัวร์นาเมนต์มาถึง ต้องมีเกมอุ่นเครื่อง ในเกมกระชับมิตรกับอังกฤษที่สังเวียนเวมบลีย์ ในเดือนกุมภาพันธ์ 1998 นี่เองที่จะเป็นเกมที่สร้างชื่อเสียง และประกาศตัวการมาถึงของ มาร์เซโล่ ซาลาส ต่อแฟนบอลทั่วโลกอย่างเป็นทางการ ก่อนหน้าเกมนี้ไม่กี่วัน ลาซิโอ ยักษ์ใหญ่แห่งกัลโช่ เซเรีย อา แถลงเซ็นสัญญาคว้าตัว ซาลาส มาจากริเวอร์ เพลท ด้วยมูลค่า 20.5 ล้านเหรีญดอลลาร์ ซึ่งเป็นรองแค่ โรนัลโด้, ริวัลโด้ และเดนิลสัน เท่านั้นในตอนนั้น แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มีข่าวว่าพยายามตามจีบซาลาส อย่างหนัก แต่ยังติดด้วยค่าตัวที่สุดแพง และเมื่อเขาเลือกย้ายไปลาซิโอ แฟนบอลอังกฤษย่อมอยากเห็นฝีเท้าว่ามันดีสมราคาจริงหรือไม่ ก็ปรากฏว่าได้เห็นสมใจ บอลเปิดยาวจากฝั่งซ้ายกลางสนามข้ามแผงหลังลึกไปในเขตโทษ ซาลาส สปีดไปพักบอลด้วยหน้าขาแล้ววอลเล่ย์ตามด้วยซ้ายทันทีชนิดบอลไม่ตกพื้น ครึ่งหลัง ซาลาส โชว์ทักษะการล่อหลอกและความเร็วในการพลิกตัวทำเอา โซล แคมป์เบลล์ เสียท่าไปจิ้มใส่ในเขตโทษ ผู้ตัดสินเป่าเป็นจุดโทษทันที และซาลาส ก็ลุกมาสังหารเองด้วยซ้ายข้างถนัดอย่างเยือกเย็น พาชิลี คว้าชัยชนะ 2-0 แบบแสดงให้เห็นถึงคลาสบอลที่ยอดเยี่ยม เมื่อฟุตบอลโลกที่ฝรั่งเศสมาถึง ชิลี อยู่ในกลุ่มเดียวกับอิตาลี ก็พอดีได้แสดงให้แฟนบอลอิตาเลี่ยนเห็นอีกว่าในอีก 2 เดือนข้างหน้า พวกเขาจะได้เห็นอะไรจากเขาบ้างในสีเสื้อลาซิโอ แล้วก็แน่นอน ตอนนั้น ซาโมราโน่ เล่นอยู่กับอินเตอร์ มิลาน แล้วด้วยการสวมเสื้อเบอร์ 1+8 หลังจากยอมยกเบอร์ 9 ไปให้กับโรนัลโด้ ในปีก่อนหน้านั้น เกมเจอกับอิตาลี ซาลาส ทำคนเดียว 2 ประตูให้ชิลี ก่อนที่โรแบร์โต้ บาจโจ้ จะยิงจุดโทษตีเสมอให้อิตาลีได้สำเร็จเป็น 2-2 ซาลาส ยังทำอีก 1 ประตูในเกมเสมอออสเตรีย ส่งผลให้พวกเขาได้ผ่านเข้ารอบน็อคเอาท์ แต่โชคชะตาอาจไม่เข้าข้างเท่าไหร่เพราะ ชิลี ไปเจอตอ บราซิล เข้าจังๆ เกมนี้ บราซิล เป็นฝ่ายถล่มไป 4-1 แต่ประตูโทนของชิลี ก็ยังได้มาจาก มาร์เซโล่ ซาลาส เหมือนเดิม ทั้งคู่เล่นด้วยกันเป็นทัวร์นาเมนต์สุดท้ายคือ โกปา อเมริกา ปี 1999 ซึ่งเป็นทัวร์นาเมนต์ที่ ซาลาส ไม่สมบูรณ์นัก ขณะที่ ซาโมราโน่ เป็นตัวแบกของทีม ทำ 3 ประตูพาทีมเข้าถึงรอบรองชนะเลิศ และได้ชิงอันดับ 3 ซึ่งพวกเขาแพ้ให้เม็กซิโกไป 1-2 ขณะที่รอบคัดเลือกฟุตบอลโลก 2002 มาถึง อิวาน ซาโมราโน่ ก็ประกาศเลิกเล่นทีมชาติด้วยวัย 35 ปี ก่อนที่จะแขวนสตั๊ดในปีต่อมา ส่วน ซาลาส เองก็ได้รับบาดเจ็บหนักในฤดูกาล 2001/02 เมื่อย้ายจากลาซิโอ มาอยู่กับ ยูเวนตุส ด้วยค่าตัว 25 ล้านเหรียญสหรัฐ และทำให้เขาไม่ได้เล่นทีมชาติเลยกว่า 2 ปี เมือปราศจาก 2 กองหน้าตัวความหวัง ชิลี ก็ไม่ได้ผ่านเข้าสู่รอบสุดท้ายฟุตบอลโลก 2002 ที่เกาหลีและญี่ปุ่น และนั่นคือบทสุดท้ายของคู่หูกองหน้าที่ร้อนแรงและอันตรายที่สุดคู่หนึ่งในประวัติศาสตร์ฟุตบอลอเมริกาใต้ ภาพของคู่หู "ซา-ซ่า" อิวาน ซาโมราโน่ และ มาร์เซโล่ ซาลาส ยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของแฟนบอลในยุค 90s เป็นอย่างดี ความสนุกไม่มีบิดพริ้ว มีพร้อมให้คุณแล้วที่ Sbobet777 บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99

" Fox in the Box "

วลีที่ว่า "Fox in the Box" เป็นที่เข้าใจกันดีในหมู่แฟนบอลว่าหมายถึงกองหน้าที่มีสัญชาติญานในการล่าประตูยอดเยี่ยม วิ่งไปถูกที่ถูกเวลาและจบสกอร์ได้ในทุกรูปแบบ เรียกว่าจมูกไวเหมือนสุนัขจิ้งจอกในกรอบเขตโทษ นักเตะคนแรกๆ ที่ถูกสื่ออังกฤษใช้วลีนี้มาเรียก และเป็นคนที่ทำให้แฟนบอลบ้านเรารู้จักวลีนี้ก็คือ ฟรานซิส เจฟเฟอร์ส เจฟเฟอร์ส เป็นกองหน้าดาวรุ่งที่ดังเปรี้ยงปร้างขึ้นมากับเอฟเวอร์ตัน ได้ลงสนามนัดแรกให้ทีมชุดใหญ่ตั้งแต่อายุ 16 ปีเศษ เปลี่ยนลงมาเป็นสำรองในเกมไปเยือนแมนฯ ยูไนเต็ด เมื่อเดือนธันวาคม 1997 ฤดูกาลต่อมา เจฟเฟอร์ส ในวัย 17 ปี ลงเล่นในพรีเมียร์ ลีก 15 นัดยิงได้ถึง 6 ประตู ค่อยๆ สร้างชื่อของตัวเองขึ้นมาเป็น Hot Prospect ยอดนักเตะเนื้อหอมอายุน้อยของอังกฤษ ขณะที่เอฟเวอร์ตันมี เจฟเฟอร์ส ทางฝั่งลิเวอร์พูล ก็มี ไมเคิ่ล โอเว่น ที่กลายเป็นตัวหลักของลิเวอร์พูลไปเรียบร้อยด้วยวัย 18 ปี ทำให้ทั้งอังกฤษตื่นเต้นกันมาก โดยเฉพาะชาวเมืองลิเวอร์พูล เด็กๆ ลิเวอร์พูล ที่โตขึ้นมายุคนั้น มี 2 คนนี้เป็นขวัญใจ เป็นเหมือนแรงบันดาลใจ หนึ่งในนั้นก็คือ เวย์น รูนี่ย์ เวย์น รูนี่ย์ ชื่นชอบและมี เจฟเฟอร์ส เป็นไอดอล ไม่เพียงแค่ว่าเป็นยอดดาวรุ่งอายุน้อยของเอฟเวอร์ตัน ทีมที่เขาเชียร์ แต่ทั้งคู่คือคนบ้านเดียวกัน ทั้งคู่เกิดและโตที่คร็อกซ์เทธ ในเมอร์ซี่ไซด์ และเรียนโรงเรียนมัธยม เดอ ลา ซาลล์ เหมือนกันด้วย ในภายหลังรูนี่ย์ ทีมชาติอังกฤษ ก็ได้ให้สัมภาษณ์เรื่องราวของความฝัน และแรงบันดาลใจ เมื่อกลับไปยังบ้านเกิด เยี่ยมโรงเรียนประถม เซนต์ สวิธินส์ คาทอลิก สกูล ที่เขาเคยเรียน ตอนที่เขาติดทีมชาติเกือบครบ 100 นัด (สถิติของรูนี่ย์ คือ 120 นัด 53 ประตู) "เด็กๆ ทุกคนที่นี่ต่างมีความฝัน เด็กทุกคนโตมาอยากป็นนักฟุตบอล พวกเขารักกีฬานี้" "ผมเองก็เคยเป็นเหมือนกันตอนผมอยู่ที่นี่ ผมอยากเป็นนักฟุตบอลอาชีพ และผมก็ทำมันจนได้ ดังนั้นการได้เป็นกัปตันทีมชาติและการได้เล่นเกือบ 100 นัดเป็นสิ่งพิเศษมาก "สำหรับเด็กๆ ทีได้เห็นใครสักคนที่เคยอยู่ที่โรงเรียนนี้ และออกไปประสบความสำเร็จอย่างที่ผมทำ แสดงให้เห็นพวกเขาเห็นว่าสามารถทำฝันให้เป็นจริงได้" "ผมรู้ว่ามันเป็นยังไง ฟรานนี่ เจฟเฟอร์ส ก็เรียนที่โรงเรียนมัธยมเดียวกับผม (เดอ ลา ซาลล์) และเป็นแรงบันดาลใจให้ผม มันคงเยี่ยมมากเมื่อคิดว่ามันจะเป็นเหมือนกันกับเด็กๆ เหล่านี้" ไม่เพียงเท่านั้น ความจริงแล้วตอนที่ เวย์น รูนี่ย์ ประเดิมทีมชาติอังกฤษชุดใหญ่เมื่อปี 2003 ขณะอายุได้ 17 ปี ในเกมกระชับมิตรเจอกับออสเตรเลีย ก็เป็นการประเดิมพร้อมกับขวัญใจของเขาอย่าง ฟรานซิส เจฟเฟอร์ส ด้วย เกมนั้นอังกฤษแพ้ 1-3 ทั้งคู่ลงมาเล่นพร้อมกันในครึ่งหลัง และเป็น เจฟเฟอร์ส นี่เองที่ทำประตูให้ทีมสิงโตคำรามในเกมนี้ น่าเสียดาย นั่นคือการติดทีมชาติครั้งแรกและครั้งเดียวของ เจฟเฟอร์ส ซึ่งในตอนนั้นเขาเป็นนักเตะในสังกัดอาร์เซน่อล หลังจากเล่นชุดใหญ่ให้เอฟเวอร์ตัน 3 ปี ทำไปทั้งสิ้น 20 ประตูจาก 60 นัด กับนักเตะวัยเพียง 19-20 ปี เจฟเฟอร์ส ย่อมกลายเป็นดาวรุ่งเนื้อหอม เขาตัดสินใจไม่ต่อสัญญาและเลือกย้ายไปอาร์เซน่อล ด้วยค่าตัวที่ถือว่าแพงเอาการในตอนนั้นคือ 8 ล้านปอนด์บวกโบนัสอีก 2 ล้านปอนด์ เมื่อซัมเมอร์ 2001 และนี่ก็อาจเป็นอีกหนึ่งหลักฐานที่คนมักนำมาใช้อ้างว่า เป็นเพราะอะไร อาร์แซน เวนเกอร์ ถึงไม่ค่อยนิยมนักเตะท้องถิ่นเลย เวนเกอร์ บอกว่าค่าตัวของเด็กอังกฤษนั้นแพงเกินจริง ไม่คุ้มกับที่จ่ายไป เคสของ เจฟเฟอร์ส อาจเป็นหนึ่งในนั้น เพราะเมื่อเขาย้ายมา ต้องเจอกับการแย่งตำแหน่งที่มีทั้ง เดนนิส เบิร์กแคมป์, เธียร์รี่ อองรี และ ซิลแว็ง วิลตอร์ การดังเปรี้ยงปร้างมาจากที่อื่นไม่ได้หมายความว่าจะเข้ามามีโอกาสลงเล่นทันที โดยเฉพาะเมื่อย้ายมาในฐานะนักเตะอายุน้อย และเจ้าของสัมปทานเดิมคือนักเตะชั้นยอดทั้งสิ้น ปัญหาอาการเจ็บก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เจฟเฟอร์ส "ด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม แม้กระทั่งตอนปลายอาชีพของผม มันก็ยังมีเรื่อง นักข่าวสนใจในตัวผมและสิ่งที่ผมทำ" "ผมไม่รู้ว่าคนคิดแบบเดียวกับที่ผมคิดหรือเปล่านะ ซึ่งก็คือ ผมควรเก่งกว่านี้ ผมไม่ควรจะติดทีมชาติแค่นัดเดียว และลงเล่นแค่ 250 นัดในอาชีพ แต่อาการบาดเจ็บก็มีส่วนด้วย" เจฟเฟอร์ส ยอมรับ "คุณต้องไม่ลืมว่าก่อนเวย์น โผล่เข้ามา ผมย้ายไปอาร์เซน่อลแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปคนก็พูดกันว่า ดูสิมันน่าจะเป็นแบบนั้น แล้วดูสิ่งที่เกิดขึ้นสิ ผู้คนมองมันเหมือนนิทานสอนใจ ตัวผมและเวย์น อายุต่างกัน และ(ในปี 2003) ผมย้ายไปอาร์เซน่อลแล้ว และกำลังพยายามก้าวไปในอาชีพของผม" ฤดูกาลแรก เจฟเฟอร์ส ลงเล่นให้อาร์เซน่อลในลีกแค่ 6 นัด ทำได้ 2 ประตู โดยหนึ่งในนั้นคือประตูในนัดปิดท้ายฤดูกาล ซึ่งอาร์เซน่อล ที่การันตีแชมป์แล้ว เปิดไฮบิวรี่ เอาชนะเอฟเวอร์ตัน 4-3 เขาโหม่งใส่ทีมเก่า 1 ประตู ในฤดูกาลต่อมา สิ่งต่างๆ ก็ยังไม่ดีขึ้น ทัศนคติของเขาเริ่มไม่ถูกต้อง และนั่นคือจุดเปลี่ยนสำคัญ "ผมออกไปเที่ยว ปาร์ตี้ ใช้ชีวิตเต็มที่ ปล่อยปะละเลยในการซ้อมเพราะผมคิดเสมอว่ายังไงผมก็ไม่ได้เล่นในบ่ายวันเสาร์อยู่แล้วนี่" "ตอนนี้ผมมองย้อนกลับไปด้วยความเสียใจอย่างมาก นั่นคือตอนที่ผมควรจะมุ่งมั่นมากกว่าเดิม อาร์แซน เวนเกอร์ เคี่ยวเข็นผมพอสมควร ผมไม่มีอะไรไม่ดีจะพูดเกี่ยวกับเขาได้เลย เขาบอกคุณตามความจริง หนึ่งในผู้จัดการไม่กี่คนที่ทำแบบนั้น" "เขาบอกว่ามีหลายอย่างอยู่ในหัวผมซึ่งมันไม่ควรมี และนี่เป็นช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อในอาชีพผม ผมไม่ได้บอกว่าผมโยนมันทิ้งไปทั้งหมดนะ เพราะผมก็มีเส้นทางอาชีพที่ไม่เลวนัก ผมเติมเต็มความทะเยอทะยานได้หลายอย่าง แต่ผมพูดเสมอ ผมรู้ดีว่าผมมีศักยภาพแค่ไหน ผมไม่ใช่คนอ่อนแอ ผมรู้ว่าผมเป็นนักเตะที่ดีแค่ไหน ติดทีมชาติแค่นัดเดียวไม่พอสำหรับผม" ฟรานซิส เจฟเฟอร์ส ยอมรับว่าเขาเสียใจกับแนวทางการอำลาจากเอฟเวอร์ตัน เขาบอกว่าเป็นการตัดสินใจที่เร็วเกินไป และได้รับคำแนะนำที่ผิดพลาดจากเอเยนต์ให้เข้าไปขอขึ้นบัญชีย้ายตอนปี 1999 ซึ่งทำให้กุนซืออย่าง วอลเตอร์ สมิธ ตะโกนใส่เขาว่า "ออกไปจากออฟฟิศฉัน ก่อนฉันจะฆ่าแก" อย่างไรก็ดี เขาจำได้ว่ามีการเจรจาสัญญาฉบับใหม่กันยาวนานและน่าปวดหัว ตามมุมมองของเขายุคนั้นการบริหารของสโมสรอย่างเอฟเวอร์ตัน ไม่ได้เป็นมืออาชีพ และลงตัวเหมือนทุกวันนี้ จริงๆ แล้ว เจฟเฟอร์ส เจอกับ เวย์น รูนี่ย์ ตั้งแต่ที่เขายังอยู่กับเอฟเวอร์ตันแล้ว เพราะตอนนั้น เด็กหน้าตกกระวัย 14 ปี ได้รับโอกาสให้ขึ้นมาซ้อมกับทีมชุดใหญ่ "เขา(รูนี่ย์) เล่นเอา เดฟ วัตสัน หัวหมุนไปทั่วสนาม วัตสัน ไม่ค่อยโดนเลี้ยงหนีเท่าไหร่หรอกในการซ้อม เพราะถ้ามีคนทำแบบนั้น เขาจะหวดคุณทันที ผมไม่เคยเห็นกองหน้าสักกี่คนนักที่ทำได้แบบนั้นในเกมพรีเมียร์ ลีก ตอนบ่ายวันเสาร์ แต่เวย์น มีของในตัวเองเมื่อเขาเดินลงสู่สนามซ้อม" "เขาเป็นเอฟเวอร์โตเนี่ยนตัวยง คุณนั่งกับเขาในห้องแต่งตัว แล้วเขาจะไม่พูดเลยสักคำ เขาเป็นคนขี้อายมาก แต่แล้วเขาลงสนาม แล้วคุมเกมอยู่เลย คุณจะคิดในใจว่า มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย? เขายืนเชียร์ทีมตรงเทอร์เรซแบบที่ผมทำ อยู่ทุกสัปดาห์ แต่เขาเข้ามาในทีม และเป็นนักเตะที่ดีสุดในสนามซ้อมตั้งแต่อายุ 14-15 คนได้แต่พูดกันว่า โอ้พระเจ้า" พรสวรรค์ทางร่างกาย และพลังที่ติดตัวมาตามธรรมชาตอย่าง รูนี่ย์ มันเกี่ยวกับสิ่งแวดล่อมด้วยไหม ? เจฟเฟอร์ส มองว่าย่าน "คร็อกซ์เทธ" หรือที่คนท้องถิ่นเรียกว่า "คร็อคกี้" ในยุค 80s-90s คือบรรยากาศที่เหมาะสำหรับการเติบโตของนักฟุตบอล "ตอนผมอายุ 9-10 ขวบ แม่ต้องไปตามหาผมตามท้องถนน คุณเห็นเด็กตอนนี้พวกเขากลับบ้าน ไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ สมัยผมจะออกไปหาใครก็ได้ข้างนอกนั่น ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนผมหรือไม่ก็ตาม ขอเพียงพวกเขามีลูกฟุตบอล ผมจะหาคนที่เล่นฟุตบอลด้วย เวย์น โตมาในคร็อคกี้ ทุกคนทำแบบนี้กันทั้งนั้น คุณจะเห็นเด็กเป็นกลุ่มๆ เล่นบอลอยู่ทั่วทุกแห่ง มันแตกต่างไปแล้วตอนนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว" ในปี 2003 เขาย้ายยืมตัวกลับไปเอฟเวอร์ตัน แต่หนนี้ ด้วยความที่ละทิ้งฟุตบอลอย่างจริงจังไปเกือบ 2 ปี ทำให้ Fox in the Box คนดิมแทบไม่เหลืออยู่อีก เขาลงเล่น 18 นัดทำประตูไม่ได้เลย ปี 2004 อาร์เซน่อล ปล่อยตัวเขาไปอยู่กับชาร์ลตัน แต่ก็ไม่สามารถแจ้งเกิดได้อีก เขาตระเวนเล่นให่หลายสโมสร เรนเจอร์ส, แบล็คเบิร์น, อิปสวิช, เชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ไปจนถึง นิวคาสเซิ่ล เจ็ทส์ ในออสเตรเลีย และมาเธอร์เวลล์ ในสก็อตแลนด์ ก่อนแขวนสตั๊ดกับ แอคคริงตัน สแตนลี่ย์ ในปี 2013 เขาเข้ามาทำงานเป็นโค้ชให้ทีมเยาวชนและทีมสำรองของเอฟเวอร์ตันในปี 2016 และมีปัญหาเรื่องการเมาแล้วขับ รวมถึงเมื่อปี 2019 ขึ้นศาลในคดีข่มขู่ทำร้ายร่างกายภรรยาที่แต่งงานกันมา 10 ปี ฟรานซิส เจฟเฟอร์ส เคยเป็นหนึ่งในดาวรุ่งอังกฤษที่เนื้อหอมที่สุด มีพรสวรรค์ในการล่าประตูอย่างที่สุด แต่เป็นอีกครังที่โลกลูกหนังสอนเราว่า พรสวรรค์อย่างเดียวไม่สามารถพาคนสู่เป้าหมายและความสำเร็จได้เลย เป็นอย่างไรกันบ้างกับเรื่องสนุกที่นำมาฝากกัน อย่าลืมมาติดตามความมันต่อได้ที่ MYSBOBET รับรองติดใจ ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 ——————————————— เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด “ติดตาม” และเลือก “เห็นโพสต์ก่อน (See First) “ https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ———————————————

" ได้ดีจากการเมา "

รูดี้ กูเท่นดอร์ฟ เสียชีวิตเมื่อวันที่ 13 กันยายน 2019 ด้วยวัย 93 ปี เขาเป็นเจ้าของสถิติโลก ด้วยการคุมทีมรวมทั้งทีมชาติและสโมสรมากถึง 55 ทีม ใน 32 ประเทศ 5 ทวีป เทรนเนอร์ชาวเยอรมันจอมพเนจรผู้นี้ เป็นโค้ชชาวต่างชาติคนแรกที่คุมทีมคว้าแชมป์ลีกสูงสุดของญี่ปุ่น เมื่อครั้งนำทีม โยมิอุหริ เอฟซี หรือโตเกียว แวร์ดี้ ในปัจจุบัน เป็นแชมป์เจแปนีส ลีก ในปี 1984 ตลอดอาชีพการคุมทีมเกือบ 50 ปี ตั้งแต่ปี 1955 จนถึงปี 2003 กูเท่นดอร์ฟ คุมทีมชาติถึง 18 ทีม รวมถึงออสเตรีย, จีน ไปจนถึงชิลี, โบลิเวีย และ เนปาล และ ฟิจิ ยาวไปถึง กาน่า, บ็อตส์วาน่า และมอริเชียส ทว่าจุดเริ่มต้นในการสร้างชื่อบนเส้นทางการคุมทีมของเขาเกิดขึ้นกับ ดุ๊ยสบวร์ก ในฤดูกาลแรกสุดของบุนเดสลีกา ปี 1963/64 เดิมทีเยอรมันไม่ได้รวมลีกกันอย่างปัจจุบัน พวกเขาจะแข่งกันตามภูมิภาค ที่เรียกกันว่าโอเบอร์ลีกา ในการหาแชมป์ประเทศ จะเอาทีมที่ทำผลงานได้ดีจากแต่ละโอเบอร์ลีกา มาแข่งขันกันต่อ อาจจะด้วยระบบแบ่งกลุ่ม หรืออาจจะแข่งแบบน็อคเอาท์ ก็ว่ากันไป กระทั่งมีแนวคิดเพื่อรวมลีกกันเป็นหนึ่งเดียวในชื่อ "บุนเดสลีกา" หรือ ลีกแห่งสหพันธรัฐ โดยจะมีการคัดเลือกเอาตัวแทนจากโอเบอร์ลีกา ทั้ง 5 คือ นอร์ด, เวสท์, ซืดเวสท์, ซืด และ เบอร์ลิน เพื่อมารวมกันให้ได้ทั้งหมด 16 ทีม สมัยนั้นเยอรมัน แบ่งเป็นตะวันตก และตะวันออกเรียบร้อยแล้ว ฝั่งตะวันออก ก็มีลีกของพวกเขาเอง ดังนั้นเมื่อมีการก่อตั้ง บุนเดสลีกา ในยุคแรกเลยไม่ได้มีทีมจากฝั่งตะวันออกมาร่วมด้วย ทีมตราม้าลาย ดุ๊ยสบวร์ก อยู่ในโอเบอร์ลีกา เวสท์ พวกเขาได้รับเชิญเข้ามาร่วมบุนเดสลีกา ในฤดูกาลแรกสุด 1963/64 นี้ด้วย เงินทองเป็นของหายากในยุคนั้น ดุ๊ยสบวร์ก เองก็ไม่ใช่ทีมใหญ่ บอร์ดบริหารต้องการมองหาเทรนเนอร์ที่เหมาะสมกับงานนี้ พวกเขาเลยเล็งไปที่คนหนุ่มวัย 36 ปีที่ชื่อ รูดี้ กูเท่นดอร์ฟ รูดอร์ฟ หรือ รูดี้ ในขณะนั้น ไม่เคยคุมทีมใหญ่ในเยอรมันมาก่อน เขาเริ่มต้นงานโค้ชในปี 1955 ขณะอายุ 29 ปี หลังจากเลิกเล่นฟุตบอล ในปี 1953 เขาก็เข้าอบรมการเป็นโค้ชที่จัดขึ้นโดยปรมาจารย์ เซ็ปป์ แฮร์แบร์เกอร์ งานแรกของเขาคือ บลู สตาร์ ซูริค ในสวิตเซอร์แลนด์ จากนั้นคุมทีมใหญ่อย่าง เอฟซี ซูริค อยู่นานถึง 6 ปี และย้ายไปตูนิเซีย เพื่อคุมสโมสร โมนาสเตียร์ ระหว่างนั้นเขาเคยรับงานคุมสโมสรเล็กๆ ในเยอรมันมานิดหน่อย แต่ก็ไม่มีเรคคอร์ดอะไรน่าสนใจ แต่หนึ่งในสิ่งที่น่าสนใจในตัวเขาคือ เขาค่าจ้างถูก! บอร์ดของดุ๊ยสบวร์ก เสนอเงินเดือนให้เขา 2,000 ด๊อยท์ชมาร์ค ซึ่งถือว่าน้อยมาก แทบจะเป็นเงินเดือนชนิดที่ต้องใช้กันอย่างประหยัด แต่บอร์ดบริหารก็เสนอเงื่อนไขที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น ด้วยการจ่ายโบนัส 7,000 มาร์ค หากจบฤดูกาลแล้วทีมอยู่รอดไม่ตกชั้น กูเท่นดอร์ฟ ตกลงเซ็นสัญญา ซึ่งมีการมาเจรจากันที่โคโลญจน์ และหลังจากจรดปากกาลงนามกันเรียบร้อยแล้วสมาชิกในบอร์ดบริหารก็พาเขาไปเลี้ยงฉลองการเป็นโค้ชคนใหม่ของสโมสร หลังจากดื่มเบียร์กันไปสักพัก กูเท่นดอร์ฟ ก็ใช้วาจาหว่านล้อมให้เหล่าบอร์ดที่เริ่มกรึ่มได้ที่ เพิ่มเงื่อนไขโบนัสลงไปในสัญญาด้วย ไม่ใช่แค่รอดตกชั้น แต่หากว่าเขานำทีมคว้าแชมป์ หรือได้รองแชมป์ จะต้องมีการจ่ายโบนัสให้เขา บอร์ดบริหารพากันหัวเราะเพราะคิดว่าเป็นไปไม่ได้ และน่าจะเป็นเรื่องล้อกันเล่นมากกว่า แต่สุดท้ายเหรัญญิกของสโมสร ก็ตัดสินใจเซ็นชื่อรองรับเงื่อนไขนี้จนได้ แต่กว่าจะเซ็นกันลงบนสัญญาก็ต้องพยายามกันหน่อย เพราะด้วยความเมา ทำให้การเซ็นครั้งแรกน่าจะเซ็นชื่อลงบนผ้าปูโต๊ะ งานแรกของเขาคือร้องขอบอร์ดให้เซ็นสัญญากับ เฮลมุท ราห์น "แดร์ บอสส์" ยอดกองหน้าทีมชาติเยอรมัน ฮีโร่ผู้พาทัพอินทรีเหล็กคว้าแชมป์โลกสมัยแรกในปี 1954 ขณะนั้น ราห์น อายุ 34 ปีแล้ว เป็นช่วงโค้งสุดท้ายของอาชีพและเพิ่งประสบอุบัติเหตุรถชนเพราะเมาแล้วขับ เฮลมุท ราห์น มีปัญหาเรื่องการดื่ม แต่ กูเท่นดอร์ฟ ก็มีวิธีแก้ เขาร่วมมือกับยอดกองหน้าทำธุรกิจร่วมกันคือซื้อม้าแข่ง และให้ ราห์น เป็นคนดูแล หมายความว่า "แดร์ บอสส์" ต้องตื่นแต่ 6 โมงเข้าเพื่อมาดูแลม้าที่คอก ไม่มีเวลาให้ดื่มจนดึกดื่นมากนัก ในฐานะกองหน้าระดับตำนานของชาติ นี่คือขุมประสบการณ์ชั้นดี กูเท่นดอร์ฟ ส่ง เฮลมุท ราห์น เข้าไปอยู่ท่ามกลางนักเตะอายุน้อยในทีม ดุ๊ยสบวร์ก ไม่ได้รับการจับตามองมากนักในตอนแรก อูเว่ เซเลอร์ ดาวยิงระดับตำนานของฮัมบูร์ก ยังงงเมื่อต้องไปเยือน ดุ๊ยสบวร์ก ในครั้งแรก "ไอ้ทีมดุ๊ยสบวร์ก นี่มันอยู่ตรงไหนของแผนที่โลกเนี่ย" แต่ไม่นาน อูเว่ เซเลอร์ ก็ต้องจดจำดุ๊ยสบวร์ก จนขึ้นใจเพราะ ฮัมบูร์ก บุกมาโดนเจ้าถิ่นอัดยับ 4-0 ผลงานของ ดุ๊ยสบวร์ก ยอดเยี่ยมมาก พวกเขาจบด้วยการเป็นรองแชมป์บุนเดสลีกา แนวทางการทำทีมของ กูเท่นดอร์ฟ โดนมองด้วยสายตาฉงนในสมัยนั้นคือการเน้นเกมรับ จากทั้งหมด 30 เกม พวกเขาเสียแค่ 36 ประตูเท่านั้น ด้วยการขันเกมรับจนแน่นทำให้ รูดี้ กูเท่นดอร์ฟ ได้ฉายาว่า "รีเกล รูดี้" หรือ รูดี้ผู้ลงกลอน หลักๆ แล้วนี่คือตัวบรรพบุรุษของแผนรถบัส เพราะจะทิ้งกองหน้าตัวเป้าไว้คนเดียว และรอเล่นเกมสวนกลับ แถม กูเท่นดอร์ฟ ก็มีวิธีส่งสัญญานให้ลูกทีมรู้ว่าเมื่อไหร่ควรบุก "ทุกครั้งที่คู่แข่งเริ่มหงุดหงิดและเสียสมาธิ จากการที่พวกเขาบุกแล้วยิงเราไม่ได้ ผมจะกระโดดขึ้นบนม้านั่งข้างสนามและกางแขนออกสองข้าง นั่นคือสัญญานว่า "ลุย!"" อย่างที่บอกว่าผลงานในฤดูกาลแรกของบุนเดสลีกาสำหรับดุ๊ยสบวร์กยอดเยี่ยมมาก กูเท่นดอร์ฟ พาทีมจบรองแชมป์ โดยมี โคโลญจน์ คว้าแชมป์ไปครอง นั่นทำให้เขาต้องไปกระตุ้นเตือนเหล่าบอร์ดบริหารถึงสัญญาที่เคยทำเอาไว้ มีลงลายมือชื่อเป็นทางการเรียบร้อยในคืนฉลองกันจนเมาที่โคโลญจน์ บอร์ดไม่มีทางบิดพริ้ว ในที่สุดก็ต้องจ่ายโบนัสให้เขาในการพาทีมจบรองแชมป์เป็นจำนวนถึง 50,000 มาร์ค นั่นเท่ากับเงินเดือน 2 ปีของเขาเลยทีเดียว! ความสนุกไม่มีบิดพริ้ว มีพร้อมให้คุณแล้วที่ Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99

" เมื่อบาร์ซ่าคว้าตัวโรนัลโด้ "

โรนัลโด้ คือหนึ่งในนักเตะที่เก่งที่สุดตลอดกาล สำหรับแฟนบอลจำนวนไม่น้อยก็ยืนยันว่านี่คือนักเตะที่เก่งที่สุดด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะยังไง ทุกคนไม่มีใครปฏิเสธว่า โรนัลโด้ R9 เก่งจริง เทพจริง และเห็นพ้องต้องกันอีกว่า เวอร์ชั่นที่ดีที่สุดของเขา คือ 1 ปีในสีเสื้อบาร์เซโลน่า นั่นเป็นตอนที่รูปทรง สภาพร่างกายของ โรนัลโด้ ยังไม่สึกหรอ เครื่องเคราแน่นปึ๊ก ความไว ทักษะ ความห้าวมาพร้อมกันในวัย 19-20 ปี เขาทำไปถึง 47 ประตูจาก 49 นัด ฤดูกาล 1996/97 คือปีที่ โรนัลโด้ เทพที่สุด เป็นฤดูกาลที่บาร์เซโลน่า มีกุนซือที่ชื่อ บ็อบบี้ ร็อบสัน "หนึ่งในสิ่งที่ผมทิ้งไว้จากปีที่ผมคุมทีมคือการนำโรนัลโด้ มายังโรงละครใหญ่แห่งกาตาลัน" ปู่บ็อบ เคยให้สัมภาษณ์เอาไว้ หน้าร้อนปี 1996 เทวดา โยฮัน ครัยฟ์ ผู้ซึ่งเป็นที่บูชาของแฟนบาร์ซ่า คุมทีมมาตั้งแต่ปี 1988 ได้แยกทางจากสโมสร เขาขัดแย้งกับประธานสโมสร โจเซป ยุยส์ นูนเญซ และทำให้ นูนเญซ ตัดสินใจปลดเขาออกจากตำแหน่ง บ็อบบี้ ร็อบสัน กำลังคุมปอร์โต้ ในเวลานั้นได้รับการติดต่อให้เข้ามาคุมทีมแทน และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ฤดูกาลใหม่คืบคลานเข้ามา นูนเญซ เพิ่งปลดบุรุษอย่างโยฮัน ครัยฟ์ ทีมต้องการอะไรบางอย่างเพื่อให้แฟนบอลตื่นเต้นและลืมเรื่องราวในช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมา แนวคิดของ นูนเญซ คือการซื้อกองหน้าระดับซูเปอร์สตาร์เข้ามาร่วมทีม (ดูเหมือนว่าวิธีนี้ สโมสรยังใช้อยู่ในปัจจุบัน) "บ็อบบี้ เราต้องการกองหน้าชั้นยอด ใครสักคนที่จะทำให้แฟนบอลตื่นเต้นได้และยิงประตูเยอะๆ คุณรู้จักสักคนไหม?" นูนเญซ ถาม "มีไอ้หนุ่มในอังกฤษ ผมชอบมากๆ เขาชื่อ อลัน เชียเรอร์ เขายิงกระจุยไม่ว่าอยู่ทีมไหน เอาเขามาอยู่ในทีมดีๆ ที่มี กวาร์ดิโอล่า และ สตอยช์คอฟ คอยป้อนบอลให้เขา เขาจะยิงปีละ 30 ลูก รับประกันเลย และเขามีแคแรกเตอร์ดีด้วย" บ็อบบี้ ร็อบสัน ตอบ ปู่บ็อบ โทรหาผู้จัดการทีมของแบล็คเบิร์น โรเวอร์ส ในเวลานั้นอย่าง เรย์ ฮาร์ฟอร์ด ทันที "เรามีงบเยอะเลย" ปู่บ็อบ บอกกับ ฮาร์ฟอร์ดว่าบาร์ซ่าต้องการตัว อลัน เชียเรอร์ อย่างไรก็ตาม แบล็คเบิร์น ปฏิเสธอย่างแข็งขัน พวกเขาบอกว่าเจ้าของสโมสรอย่าง แจ็ค วอล์คเกอร์ ไม่มีความคิดจะขายดาวยิงตัวเก่งของพวกเขาในทุกราคา แล้วยังย้ำด้วยว่าขอให้การเจรจาซื้อขายนี้เงียบไว้ อย่าออกสื่อ เพราะกลัวข่าวจะเข้าถึงหู เชียเรอร์ แล้วทำให้เขาไขว้เขว มันอาจเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในหน้าประวัติศาสตร์ลูกหนัง หากว่าความตั้งใจของปู่บ็อบได้ผล อลัน เชียเรอร์ คงย้ายมาบาร์ซ่า และ โรนัลโด้ คงได้ย้ายไปอยู่กับทีมใหญ่อื่นๆ แทนตั้งแต่ตอนนั้น บ็อบบี้ ร็อบสัน ผิดหวังในการไล่ล่าตัว เชียเรอร์ แต่แล้วเขาก็หาทางออกจนได้ สแตน ฟัลค์ซ เป็นนักเตะคนสนิทของปู่บ็อบ ทั้งคู่คุ้นเคยกันตั้งแต่ที่ ร็อบสัน ไปคุมพีเอสวี แล้วก็ได้ไปร่วมงานกันที่ สปอร์ติ้ง ลิสบอน อีก แต่ในปี 1996 นั้น ฟัลค์ซ ได้ย้ายกลับมาเล่นให้พีเอสวีอีกรอบ ตอนนั้นเองที่ ฟัลค์ซ ได้แนะนำกองหน้าดาวรุ่งของพีเอสวี ให้กับอดีตเจ้านาย บอกว่านี่คือยอดนักเตะตัวจริงเสียงจริง และดูเหมือน บ็อบบี้ ร็อบสัน ก็ตกลงเอาด้วย "มีเด็กบราซิลคนนี้อยู่คนนึงที่พีเอสวี ศักยภาพสูงมากๆ เขามีทักษะการเลี้ยงบอลที่เหนือกว่าเชียเรอร์" "ผมรู้จักสโมสรนั้นดี พวกเขาจะขายแน่ และผมคิดว่าพวกเขาจะยอมรับค่าตัว 10 ล้านดอลล่าร์ (ราว 6.4 ล้านปอนด์ ในขณะนั้น)" อย่างไรก็ตามในการเจรจาหนนี้ พีเอสวี ไอน์ดโฮเฟ่น ยืนยันหนักแน่นถึงราคาค่าตัวของดาวโรจน์วัย 19 ปีว่าต้องสูงกว่านั้น จาก 10 ล้านคุยไปคุยมาข้อเสนอพุ่งไปถึง 18 ล้านดอลลาร์ (ราว 11.5 ล้านปอนด์) ระหว่างการเจรจานี้ โจเซป นูนเญซ เริ่มใจสั่นกับราคาที่พุ่งสูง เขาถึงกับบอก บ็อบบี้ ร็อบสัน ว่าพอเถอะ และเตือนว่ารู้ใช่ไหมว่าดีลใหญ่ขนาดนี้ คือตัวตัดสินเก้าอี้ของคุณ หากซื้อมาแล้วไม่ปัง สโมสรคงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องปลด ปู่บ็อบ ยอมรับว่าตัวเองก็มีลังเลเช่นเดียวกันก่อนที่ดีลนี้จะปิดลง ว่าเขาคิดผิดไหมในการจะตามล่าลายเซ็นกองหน้าวัยละอ่อนรายนี้ให้ได้ "ผมกำลังเห็นบางอย่างที่คนอื่นมองไม่เห็น หรือมีบางอย่างที่ไม่เข้าท่าในตัวเด็กคนนี้ที่ผมไม่เห็น แต่คนอื่นเห็น?" ท้ายที่สุด ปู่บ็อบ ก็เดินหน้าต่อจนสุดทาง และโรนัลโด้ ขณะนั้นอยู่กับทีมชาติบราซิลชุดโอลิมปิกเกมส์ 1996 ที่แอตแลนต้า ก็ได้รับอนุญาตให้มาเจรจากับบาร์ซ่าได้ที่ ไมอามี่ พีเอสวี ยอมตกลงขายให้ที่ค่าตัว 13.2 ล้านปอนด์ เป็นสถิติโลกในขณะนั้น อย่างไรก็ดี สถิติโลกนี้อยู่ได้ไม่กี่วัน เพราะหลังจากนั้นราว 2 สัปดาห์ เป้าหมายแรกของปู่บ็อบ อย่าง อลัน เชียเรอร์ ก็ย้ายทีม เขาย้ายไปอยู่กับนิวคาสเซิ่ล ยูไนเต็ด สโมสรบ้านเกิดที่เขารัก ด้วยค่าตัว 15 ล้านปอนด์ ยอดกองหน้าทั้ง 2 คนต่างทำหน้าที่ได้สมกับค่าตัวมหาศาล แม้เส้นทางอาชีพจะเดินไปคนละทาง สำหรับ โรนัลโด้ เขามองปู่บ็อบ เป็นเสมือนพ่ออีกคนในวงการฟุตบอล ทั้งคู่ได้ร่วมงานกันแค่ปีเดียว บาร์เซโลน่าดึง หลุยส์ ฟาน กาล เข้ามาคุมทีมแทน ส่วน เซอร์ บ็อบบี้ ร็อบสัน โดนดันขึ้นไปนั่งตำแหน่งผู้จัดการทั่วไป ซึ่งก็คงเป็นการหาทางลงให้กับปู่ เนื่องจากสโมสรต้องการ ฟาน กาล เข้ามาเป็นเทรนเนอร์ ส่วน โรนัลโด้ ตกลงสัญญากับบาร์เซโลน่าไม่สำเร็จ อินเตอร์ มิลาน ตัดสินใจเข้ามาเป็นมือที่ 3 ด้วยการยอมจ่ายค่าฉีกสัญญา 27 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเป็นสถิติโลกอีกเช่นกัน ทำให้ โรนัลโด้ กลายเป็นนักเตะคนที่ 2 ในประวัติศาสตร์ที่ย้ายทีมด้วยค่าตัวสถิติโลกถึง 2 ครั้ง อ่านเรื่องสนุกกันไปแล้ว อย่าลืมมาติดตามความมันต่อได้ที่ MYSBOBET รับรองติดใจ ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 ——————————————— เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด “ติดตาม” และเลือก “เห็นโพสต์ก่อน (See First) “ https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ———————————————

" บาติโกล์ 'เพชฌฆาต' มืออาชีพ "

กองหน้าตัวกลางในอุดมคติ รูปร่างแข็งแรง มีสัญชาติญานสุดยอด ฝีเท้าดีพอจะหนีตัวประกบได้ สามารถจบสกอร์ได้ทุกรูปแบบ ที่สำคัญ ลูกยิงต้องเต็มไปด้วยพลังและความแม่นยำ เอาแค่จะมีกองหน้าคนไหนยิงแม่นยำและหนักหน่วงรุนแรงในคนเดียวกันยังหาได้ยากเลย แต่คุณสมบัติทั้งหมดมีอยู่ในตัว กาเบรียล บาติสตูต้า "บาติโกล์" เล่นฟุตบอลในยุคที่กองหลังเข้าบอลหนัก แรง แถม บวก โดยไม่มี VAR มาช่วย หรือใบเหลืองใบแดงไม่ได้แจกง่ายอย่างทุกวันนี้ ตลอดเส้นทางอาชีพเขาต้องดวลกับกองหลังมาทุกรูปแบบ นั่นทำให้เขาต้องฉีดยาแก้ปวดเพื่อลงเล่นมาตลอดอาชีพ เอ็นข้อเท้าของเขาพังหมด อาการเจ็บส่งผลถึงการใช้ชีวิตหลังแขวนสตั๊ด มันปวดจนเขาเคยขอร้องให้หมอตัดขาทิ้งไป จะได้เลิกทรมาน หลังเลิกเล่น เขาหันไปสนุกกับ โปโล และกอล์ฟ เขาเคยบอกเสมอว่าเขาไม่สนใจอยากกลับไปทำงานในวงการฟุตบอลอย่างการเป็นโค้ช หรือคุมทีม เพราะสำหรับเขา ฟุตบอลก็เป็นแค่งานที่ไว้ทำหาเงินเท่านั้น กาเบรียล บาติสตูต้า ไม่ได้เป็นคนที่หลงไหลคลั่งไคล้ฟุตบอล ซึ่งมันน่าตลกตรงที่เขากลับทำได้ดีเหลือเกิน และยาวนานเหลือเกินในอาชีพที่เขาไม่ได้มีแพสชั่นอะไรด้วยนัก ไม่น่าเชื่อว่าหนึ่งในกองหน้ามหากาฬที่สุดของโลกฟุตบอล ไมได้มีความหลงไหลหรือรักในเกมลูกหนังเหมือนนักเตะเกือบทั้งโลก สมัยเด็กเขาชอบวิทยาศาสตร์ อยากเป็นหมอมากกว่าจะเป็นนักกีฬา เขารักในการปั่นจักรยานแต่ก็ไม่ได้คลั่งไคล้กีฬา บาติสตูต้า เริ่มกีฬาด้วยการชอบเล่นบาสเก็ตบอล เขาไม่ได้สนใจอะไรฟุตบอลเลย จนกระทั่งได้เห็น มาริโอ เคมเปส ฮีโร่ของชาติในฟุตบอลโลก 1978 ที่อาร์เจนติน่าเป็นเจ้าภาพเอง เขาก็เริ่มหันมามองฟุตบอลบ้าง เขาเริ่มเตะบอลกับเพื่อนๆ ตามท้องถนนและเข้าสโมสร ปลาเตนเซ่ จูเนียร์ จนฟอร์มเข้าตาโดนเรียกไปติดทีมของเมือง(อำเภอ) เรกองกิสต้า ที่เขาอาศัยอยู่ และพาทีมคว้าแชมป์ระดับจังหวัดซานตา เฟ่ ในนัดชิงชนะเลิศนั่นเองทีมของเขาเอาชนะทีมเยาวชนของ นีเวลล์ส โอลด์ บอยส์ ไปได้ เขาทำ 2 ประตู และทำให้โค้ชของทีมนีเวลล์ส ในขณะนั้นสนใจในตัวเขาอย่างมาก โค้ชคนนั้นก็คือ มาร์เซโล่ บิเอลซ่า นั่นเอง บิเอลซ่า จัดการเซ็นสัญญากับเขาในทันที และพาเด็กหนุ่มเงียบ ขี้อาย รายนี้ออกจากครอบครัว ซึ่งอาศัยในอำเภอห่างไกลเข้าไปในเมืองโรซาริโอ ทันที ด้วยวัย 17-18ปี มันไม่ใช่เรื่องง่ายของเขาในตอนแรก เพราะต้องอยู่ห่างครอบครัว และที่สำคัญแฟนสาว อิรีน่า เฟร์นานเดซ ที่เขาเพิ่งคบได้ปีเดียว(ภายหลังกลายมาเป็นภรรยาของเขา) ต้องนอนในห้องที่สนามของ นีเวลล์ส อย่างไรก็ดี สายตาของ บิเอลซ่า แหลมคม กุนซือจอมปรัชญามองเห็นบางอย่างในตัวเด็กร่างผอม เงียบ และเก็บตัวคนนี้ ภายหลัง บาติสตูต้า ได้กล่าวขอบคุณเจ้านายของเขาคนนี้ ซึ่งต่อมาได้มาร่วมงานกันในนามทีมชาติชุดใหญ่ว่า "เขาคือคนที่สอนผมว่าจะซ้อมท่ามกลางวันฝนตกอย่างไร เขาสอนผมทุกอย่าง" ความเชื่อมั่นที่ บิเอลซ่า มีในตัว บาติสตูต้า เริ่มเห็นผล เขาเริ่มพัฒนาอย่างรวดเร็ว ทั้งฝีเท้าและร่างกายที่เติบโต แข็งแกร่งขึ้น เมื่ออายุ 19เขาก็ขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ของ นีเวลล์ส ในปี 1988 เขาทำไป 7 ประตูจาก 24 เกมลีก ผลงานของเด็กหนุ่ม ทำให้เขาได้ย้ายไปสู่หนึ่งในสองทีมที่ใหญ่สุดในอาร์เจนติน่า อย่าง ริเวอร์เพลทในฤดูกาล 1989/90 และแม้จะทำผลงานได้ไม่เลว แต่สโมสรกลับเปลี่ยนเทรนเนอร์กลางคัน ดาเนียล พาสซาเรลล่า เข้ามา และนั่นเหมือนจุดเปลี่ยน พาสซาเรลล่า คือหนึ่งในฮีโร่ของเขาในสมัยฟุตบอลโลก 1978 เช่นกันในฐานะปราการหลังกัปตันทีมชุดแชมป์โลก แต่ พาสซาเรลล่า มองว่า บาติสตูต้า เอาแน่เอานอนไม่ได้และ ไม่มีวินัย เริ่มจับเขานั่งสำรอง เขาไม่ได้ใช้เวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ขณะที่เจ็บใจเมื่อต้องทำได้แค่นั่งดูเพื่อนลงเล่น บาติสตูต้า เลือกที่จะฝึกซ้อมอย่างหนัก ลับทักษะหลายอย่างโดยเฉพาะการจบสกอร์ ในที่สุด อยู่ที่นี่ได้แค่ฤดูกาลเดียวเขาก็ตัดสินใจย้ายทีมในปี 1990 "สิ่งที่ดีที่สุดที่ พาสซาเรลล่า จะสามารถพูดได้ก็คือยอมรับว่าเขาทำพลาดขณะที่เป็นโค้ชของผมที่ ริเวอร์เพลท หรือที่บอกว่าผมคือหายนะ และภายหลังผมพัฒนาขึ้นมา คนที่หนุนหลังผมตลอดมาไม่เคยสงสัยในความสามารถของผม คนเดียวที่สงสัยคือพาสซาเรลล่า" บาติโกล์ ให้สัมภาษณ์ในภายหลัง อย่างไรก็ตาม พาสซาเรลล่า มีคำพูดที่ทิ้งเอาไว้ได้น่าสนใจ "เมื่อ บาติสตูต้า เจอทีมที่สามารถเล่นให้เข้ากับเขาได้ เขาจะกลายเป็นอาวุธร้าย" เป็นคำพูดที่จะถูกพิสูจน์ว่าเป็นความจริง เรื่องของเรื่องคือ ทีมที่เขาย้ายไปอยู่ด้วยดันเป็น โบคา จูเนียร์ส อริตลอดกาลของ ริเวอร์เพลท มีผู้เล่นจำนวนไม่น้อยที่เคยเล่นให้กับทั้งสองสโมสร แต่มีแค่ไม่กี่คนที่ย้ายสลับขั้วกันโดยตรง บาติสตูต้า คือหนึ่งในนั้นและอาจจะเป็นคนเดียวด้วยที่ย้ายจาก ริเวอร์เพลท มาโบคา และทำได้ดีกับทีมเหลืองน้ำเงิน เพียงนัดแรก ประเดิมสนามให้โบคา ก็เป็นการเจอกับ ริเวอร์เพลท และ บาติสตูต้า ก็ทำประตูได้ทันที! แม้กระนั้นฟอร์มในช่วงแรกของเขาก็ยังไม่ถึงกับยอดเยี่ยมนัก ด้วยฝีเท้าที่มีความเร็วใช้ได้ ทำให้เขาโดนจับไปยืนด้านขวาของแนวรุก จนกระทั่ง โบคา เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ สโมสรดึง ออสการ์ ตาบาเรซ ยอดกุนซือชาวอุรุกวัยมาคุมทีม ตาบาเรซ ที่ปัจจุบันยังเป็นกุนซือทีมชาติอุรุกวัย เป็นที่ 15 ติดต่อกันนี่เองที่เป็นคนทำให้คำพูดของ พาสซาเรลล่า เป็นจริง เมื่อเขาจับ บาติสตูต้า มาเล่นเป็นกองหน้าตัวเป้า บาติสตูต้า กดไป 13 ประตูให้โบคา พาทีมคว้าแชมป์ลีกได้ทันที ฟอร์มร้อนแรงแบบนี้เองทำให้เขาโดนเรียกตัวติดทีมชาติชุดใหญ่ครั้งแรกในหน้าร้อนปี 1991 ช่วยอาร์เจนติน่าทำศึกโกปา อเมริกา ที่ชิลี และเขาทำ 6 ประตูจาก 6 นัดในทัวร์นาเมนต์นั้น ประตูที่ทำได้รวมถึงประตูที่โขกใส่บราซิลในชัยชนะ 3-2 และประตูชัยเอาชนะโคลอมเบีย ในนัดชิงชนะเลิศ ฟอร์มสุดยอดของเขาที่ช่วยให้ทัพฟ้าขาวคว้าแชมป์โกปา อเมริกา หนนี้เองที่ทำให้ความสนใจจากยุโรปเดินทางมาถึง ฟิออเรนติน่า เดินหน้าเข้ามา และเขาก็ตกลงย้ายไปฟลอเรนซ์ ทันที สำหรับนักฟุตบอลที่มองฟุตบอลเป็นแค่อาชีพหนึ่ง การที่ยุโรปกวักมือเรียกเป็นอะไรที่น่าสนใจ เมื่อ บาติสตูต้า ก้าวเท้าลงเหยียบแผ่นดินอิตาลี ในฐานะกองหน้าอายุน้อยวัย 22 ปีจากอาร์เจนติน่า ตอนนั้นเองที่ตำนานเริ่มต้นขึ้น เป็นสโมสรที่เขาจะอยู่นานถึง 9 ปี แม้ ฟิออเรนติน่า ตกชั้นเขาก็ไม่คิดย้ายทีมทั้งที่เขาสามารถทำได้จากการที่หลายสโมสรย่อมพร้อมจะจ่ายค่าตัวและค่าจ้างงามๆให้เขา จนกระทั่งในช่วงท้าย ในปี 2000ด้วยวัย 31 ปีเขาถึงตัดสินใจโยกไปอยู่กับโรม่า เหตุผลเดียวคือต้องการเป็นแชมป์ให้ได้สักครั้งและทำได้สำเร็จ ครั้งหนึ่งเขาถูกถามว่า ทำไมถึงไม่ย้ายไปอยู่กับทีมที่ใหญ่กว่าตอนที่ยังสดๆ อยู่กับฟิออเรนติน่า "ถ้าผมย้ายไป มาดริดหรือมิลาน ผมคงยิงเกิน 200 ประตู แต่ผมคงจะเบื่อ" อาจจะด้วยความที่ไม่มีแพสชั่น ไม่มีอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง ทำให้ บาติสตูต้า ที่มองฟุตบอลเป็นเหมือนงานงานหนึ่ง เขาเลยต้องทำตัวให้เป็นมืออาชีพมากที่สุด นั่นคือหนึ่งในเหตุผลที่เขาประสบความสำเร็จกับงานงานนี้ของเขา แม้จะไม่ได้รักฟุตบอลมากนัก แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า บาติสตูต้า รักในการทำประตู มันคงเหมือนเซลล์ที่ทำยอดได้ตามเป้า, นักวิทยาศาสตร์ที่คิดค้นสูตรเคมีใหม่ๆ ได้สำเร็จ หรือพ่อครัวในร้านอาหารที่สามารถปรุงทุกออร์เดอร์ได้ทันเวลาในช่วงที่คนเต็มร้าน มันคือการปลดปล่อยความสะใจออกมา เราถึงได้เห็นกองหน้าผมยาวเหมือนร็อคสตาร์ รูปร่างแข็งแรง กางมือสองข้างแล้วปั๊มเข้าออกพร้อมแหกปากอย่างสะใจทุกครั้งที่เขาส่งบอลกระแทกตาข่าย ส่วนใครอยากหาเว็บไซด์ที่ทำให้คุณสนุกและมีโชค เดินไปกับเส้นทางของคุณเอง ต้องนี่เลยครับกับ Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ฮีโร่ปีเดียว "

ในประวัติศาสตร์ช่วงหลังของ เรอัล มาดริด หากจะถามหาฮีโร่ผู้มากอบกู้สถานการณ์ของทีมยามคับขัน คนคนนั้นน่าจะเป็น ฟาบิโอ คาเปลโล่ ในปี 2006/07 คาเปลโล่ ก็ก้าวเข้ามาคุมทีมพา เรอัล มาดริด คว้าแชมป์ ลา ลีกา ได้สำเร็จในช่วงโรยของ "กาลาคติกอส"เวอร์ชั่นแรก หลังจากโดนบาร์ซ่าทิ้งถึง 12 คะแนนในฤดูกาลที่ผ่านมา ย้อนไป 10 ปีก่อนหน้านั้น มันก็เกิดเหตุการณ์แบบเดียวกันขึ้น ฤดูกาล 1995/96 จากปีก่อนที่เคยได้แชมป์ อยู่ดีๆ เรอัล มาดริด ก็จบฤดูกาลเพียงแค่อันดับ 6 เท่านั้น ตามหลังอริร่วมเมือง แอตเลติโก้ มาดริด, บาเลนเซีย, บาร์เซโลน่า, เอสปันญ่อล และ เตเนรีเฟ่ เป็นการจบอันดับแย่ที่สุดในรอบ 19 ปี ลอเรนโซ่ ซานซ์ ประธานสโมสรราชันชุดขาวต้องรีบแก้สถานการณ์ ในหน้าร้อนปี 1996 เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับฤดูกาลใหม่ 1996/97 ขณะที่บาร์เซโลน่า เองก็มีการเปลี่ยนแปลง เซอร์ บ๊อบบี้ ร็อบสัน ได้รับการแต่งตั้งมาคุมทีม แถมพวกเขายังทุ่มเงินเป็นสถิติโลกคว้ากองหน้าวัย 19 ปีนามว่า โรนัลโด้ มาจากพีเอสวี เรอัล มาดริด ติดต่อนำ ฟาบิโอ คาเปลโล่ มาจาก เอซี มิลาน เพื่อมาเป็นเทรนเนอร์คนใหม่ พวกเขาเองก็ลงทุนไม่น้อย แต่ไม่ใช่เป็นการทุ่มคว้าคนใดคนหนึ่ง มาดริด เซ็น เปแดร็ก มิยาโตวิช มาจากบาเลนเซีย, ดาวอร์ ซูเคอร์ มาจากเซบีย่า นอกจากนั้น คาเปลโล่ เองยังรีเควสท์นำเอา คลาเรนซ์ เซดอร์ฟ มาจากซามพ์โดเรีย, โรแบร์โต คาร์ลอส มาจากอินเตอร์ และ คริสเตียน ปานุชชี่ ศิษย์เก่าที่มิลาน งานของ คาเปลโล่ คือการใช้งานแนวรุกที่มีให้ลงพร้อมกันให้ได้ เพราะนอกจาก มิยาโตวิช กับ ซูเคอร์ ที่ซื้อมาใหม่แล้ว พวกเขายังมี ราอูล กอนซาเลซ เด็กปั้นที่เก่งมาตั้งแต่อายุ 17 ขณะนั้นเขาเป็นหนุ่มวัย 19 ปีขวัญใจแฟนบอล ทางแก้ของ คาเปลโล่ อาจไม่เป็นที่ชื่นชอบของแฟนๆ นัก แต่มันก็ได้ผลคือการถ่าง ราอูล กอนซาเลซ ออกไปทางซ้าย เพื่อเล่นร่วมกับแบ็กสายบุกที่เปี่ยมด้วยพลังและความเร็ว โรแบร์โต้ คาร์ลอส ส่วนข้างหน้าอาศัยความโฉบเฉี่ยวและเด็ดขาดของ มิยาโตวิช กับ ซูเคอร์ ที่จะได้บอลยาวจากแนวลึกจากการวางบอลของ เฟร์นานโด เอียร์โร่ ข้อได้เปรียบหนึ่งของ เรอัล มาดริด ในปีนั้นที่มีเหนือบาร์เซโลน่า คือการได้พักในเกมกลางสัปดาห์ ขณะที่บาร์ซ่า ต้องไปเตะ คัพ วินเนอร์ส คัพ แต่ทีมชุดขาวไม่มีบอลยุโรปให้ต้องเล่นเลย แต่ก็ใช่ว่าปัญหาจะไม่มีให้กุนซืออย่าง ฟาบิโอ คาเปลโล่ ต้องแก้ ด้วยการที่ทีมมีดาวดังเต็มทีม หน้าร้อนนี้ก็เพิ่งสอยมาเพิ่มโดยเฉพาะ ซูเคอร์ และ มิยาโตวิช คู่นี้แม้เล่นกันคนละทีมชาติในผี 1996 แต่สมัยยูโกสลาเวียยังไม่แตกประเทศ ทั้งคู่เคยเล่นด้วยกันมาแล้วในทีมเยาวชน ช่วยกันพายูโกฯ คว้าแชมป์เยาวชนโลกปี 1987 พอเข้ามาเล่นด้วยกันในสโมสรเดียวเลยเข้าขาแต่พวกเขาจะเล่นกันเอง เมินเพื่อนร่วมแนวรุกที่อาจโดนปรามาสว่ายังเด็ก และเป็นเด็กถิ่นอย่าง ราอูล ไม่ค่อยจ่ายบอลให้ในหลายๆ จังหวะ คาเปลโล่ สังเกตเห็นได้ทันที เขาจึงเข้ามาจัดการด้วยตัวเอง "คนเป็นโค้ชต้องรู้ว่าเมื่อไหร่ควรเข้าไปจัดการ ผมเคยมีปัญหาเดียวกันนี้ที่ เรอัล มาดริด" คาเปลโล่ เคยเปิดเผยถึงเหตุการณ์ในคราวนั้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อ อินเตอร์ มิลาน ของลูชาโน่ สปัลเล็ตติ เจอปัญหาคล้ายๆ กัน "ซูเคอร์ กับ มิยาโควิช ไม่ส่งบอลให้ราอูล ดังนั้นผมเรียกทั้งสองเข้ามาในออฟฟิศและเปิดเทปให้ดูในจังหวะนั้นๆ และผมบอกพวกเขาไปว่าถ้ามันยังเกิดขึ้นอีก พวกเขาจะไม่ได้ลงเล่นอีก... จากนั้น มันไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย" สำหรับ คาเปลโล่ ที่เคยคุมดาวดังคับฟ้ามาจนคุ้นมือที่ เอซี มิลาน อยู่แล้ว การมาทำงานที่ มาดริด จึงไม่ใช่ปัญหาเลยแม้แต่น้อย เรื่องแบบนี้เขาจัดการได้สบาย เมื่อเคลียร์ปัญหาในทีมเรียบร้อย "ดอน ฟาบิโอ" ก็พามาดริด เดินหน้าเก็บคะแนนเป็นกอบเป็นกำใน ลา ลีกา ก่อนจะมีชัยในศึก "เอล กลาสิโก้" 2-0 ในเดือนธันวาคม ยิ่งเป็นการเหวี่ยงโมเมนตัมในการลุ้นแชมป์ให้เทมาทางพวกเขา ทว่างานของ มาดริด ก็ไม่ง่ายเพราะบาร์เซโลน่า เองมี ปู่บ็อบ คุมทีม บอลเกมรุกที่มี โรนัลโด้ ในสมัยที่พีคสุดขีดนำเป็นหัวหอกก็ไม่หยุดคว้าชัยชนะ เดือนกุมภาพันธ์ บาร์ซ่า แพ้ถึง 3 นัดโดยเฉพาะการแพ้ย่อยยับต่อเตเนรีเฟ่ 0-4 ในเกมที่ "ย็อกก้า" สลาวิซ่า โยคาโนวิช ทำแฮททริกให้เจ้าถิ่น ทว่า มาดริด เองก็มีสะดุดแพ้ให้ ราโย่ บาเยกาโน่ ทีมร่วมกรุงมาดริดเช่นกัน การลุ้นแชมป์มาสนุกช่วงท้าย บาร์เซโลน่า เอาคืนมาดริดด้วยการเฉือนชนะ 1-0 ในเกมที่คัมป์ นู และคนพังประตูก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก โรนัลโด้ มาดริด ยังมาแพ้ให้ แอธเลติก บิลเบา อีกในนัดที่ 39 (ขณะนั้น ลา ลีกา มี 22 ทีมเตะ 42 นัด) ทำให้ใน 3 นัดสุดท้ายที่เหลือ เรอัล มาดริด มีแต้มมากกว่าบาร์ซ่า แค่ 2 แต้ม หมายความว่าอะไร? หมายความว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้กับ 3 นัดชี้เป็นชี้ตายที่เหลือ หากจะมีข้อได้เปรียบอีกอย่างสำหรับทีมของ คาเปลโล่ ที่มีเหนือ บ็อบบี้ ร็อบสัน ก็เห็นจะเป็นการที่สมัยนั้นลา ลีกา เตะกันยาว 42 นัด ในฤดูกาลที่ไม่ต้องเร่งจบเพื่อฟุตบอลโลกและยูโร มันจะไปจบเอาในสัปดาห์ที่ 3 ของเดือนมิถุนายนโน่นเลย ก็พอดีมิถุนายน 1997 ใน โกปา อเมริกา ทำการแข่งขันที่โบลิเวีย บราซิลเรียกตัว โรนัลโด้ ไปติดทีม นี่คือความหวังสูงสุดของบาร์ซ่า ทำให้พวกเขาไม่มีดาวยิงที่ทำไปแล้ว 34 ประตู ช่วยทีมใน 3 นัดสุดท้าย แล้วมันก็ได้เรื่องทันทีเมื่อพวกเขาแพ้ให้กับ เอร์กูเลส 1-2 ขณะที่ มาดริด ไม่พลาดในการถล่มเอ็กซ์เตรมาดูร่า 5-0 เมื่อทีมชุดขาวเปิดเบร์นาเบว เอาชนะอริร่วมเมืองอย่าง แอตเลติโก้ มาดริด ได้ในเกมรองสุดท้าย 3-1 เท่ากับว่าพวกเขาคว้าแชมป์ ลา ลีกา ฤดูกาล 1996/97 ได้สำเร็จ แม้บาร์ซ่าจะมีชัยเหนือเบติส 3-0 ก็ตาม เนื่องจากแต้มห่างกันถึง 5 คะแนนกับเกมที่เหลือนัดสุดท้ายนัดเดียว การจัดการของ ฟาบิโอ คาเปลโล่ ได้ผล สามแนวรุกตัวเก่งของพวกเขาช่วยกันยิงระเบิด ดาวอร์ ซูเคอร์ กดไป 25 ประตู, เปแดร็ก มิยาโตวิช 14 ลูก และ ราอูล กอนซาเลซ 21 ประตู การเป็นเทรนเนอร์ที่บุคลิกแข็งกร้าว ขัดแย้งกับประธานสโมสร ทำให้หลังจากพาทีมคว้าแชมป์ ลา ลีกา ได้สำเร็จก็แยกทางกันทั้ง 2 ครั้ง คาเปลโล่ ไม่เคยทำให้ เรอัล มาดริด ผิดหวัง เขาเข้ามากอบกู้ชื่อเสียงของทีมเอาไว้ได้ ก่อนจะอำลาจากไปในทันที หากคุณอยากมีความสนุกไม่รู้ลืม ขอให้ที่นี่เป็นทางเลือกของคุณไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแน่นอน MYSBOBET รับรองติดใจ ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 ——————————————— เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด “ติดตาม” และเลือก “เห็นโพสต์ก่อน (See First) “ https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ———————————————

" แจ็คผู้ฆ่ายักษ์ "

เมื่อกลางเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา ไรอัน เรย์โนลด์ส และ ร็อบ แม็คเอลเฮนนี่ สองดาราดังฮอลลีวูด เข้ามาเทคโอเวอร์สโมสร เร็กซ์แฮม หนึ่งในสโมสรฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุดในโลก เร็กซ์แฮม ก่อตั้งในปี 1864 พวกเขาเป็นสโมสรฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุดในเวลส์ และเป็นสโมสรฟุตบอลอาชีพที่เก่าแก่เป็นอันดับ 3 ของโลก พวกเขาเป็นสโมสรเก่าแก่ที่เล่นในระบบลีกของอังกฤษ แทนที่จะเล่นในลีกของเวลส์เอง เพราะสโมสรก่อตั้งมานานก่อนฟุตบอลลีกเวลช์จะมีขึ้น แม้จะเป็นทีมใหญ่ของเวลส์ แต่ในหน้าประวัติศาสตร์ของพวกเขา เร็กซ์แฮม ไม่เคยได้แชมป์รายการเมเจอร์ในอังกฤษเลย แชมป์ที่พวกเขาคว้ามาได้มากที่สุดคือ เวลช์ คัพ ซึ่งก็คือเอฟเอ คัพ ของเวลส์นั่นเอง เร็กซ์แฮม ทำสถิติเป็นแชมป์มากสุดถึง 23 ครั้งกระทั่งปี 1996 ทางสมาคมฟุตบอลเวลส์ หั่นชื่อของ 6 สโมสรเวลส์ ที่เล่นในลีกอังกฤษออกไปจากการเข้าร่วม อีกไม่กี่ปี ยูฟ่า ก็ประกาศว่าสโมสรจากเวลส์ ที่เล่นในลีกอังกฤษ จะมีสิทธิ์เข้าร่วมเล่นฟุตบอลยุโรปก็ด้วยผลงานจากการลงเล่นในรายการฟุตบอลของอังกฤษเท่านั้น พวกเขาเลยหายหน้าไปจากเวลช์ คัพ นับแต่นั้น แต่ย้อนไปในสมัยที่การได้แชมป์ เวลช์ คัพ ยังเป็นเส้นทางให้ทีมแชมป์ไปเล่นในฟุตบอลยุโรปได้ เร็กซ์แฮม ก็อาศัยทางนี้ผ่านเข้าไปเล่นเสมอๆ ในศึก คัพ วินเนอร์ส คัพ แน่นอนว่ามาตรฐานของเร็กซ์แฮม มักสู้ทีมใหญ่ๆ ทั่วยุโรปไม่ได้ แต่ก็มีบางครั้งเหมือนกันที่ฟุตบอลมีความคลาสสิกเกิดขึ้น ชนิดที่เรียกว่า "แจ็คผู้ฆ่ายักษ์" คัพ วินเนอร์ส คัพ ฤดูกาล 1984/85 มันก็เกิดเหตุการณ์ที่ว่านี้ขึ้นมา เอฟซี ปอร์โต้ ในยุคต้น 80s เป็นทีมแกร่งสุดๆ เต็มไปด้วยนักเตะทีมชาติโปรตุเกส และมีปีกดาวรุ่งอนาคตไกลที่สุดของประเทศอย่าง เปาโล ฟูเตร้ ทีมยักษ์จากโปรตุเกส เพิ่งพ่ายแพ้ให้ ยูเวนตุส ในนัดชิงชนะเลิศเมื่อฤดูกาลก่อน 1-2 พวกเขาได้แชมป์บอลถ้วยโปรตุเกส อีกครั้ง และหวังจะมาซิวแชมป์ในฤดูกาลนี้ อย่างไรก็ตาม เส้นทางของ ปอร์โต้ ต้องหยุดลงเพียงแค่รอบแรก ด้วยน้ำมือทีมอย่าง เร็กซ์แฮม นี่เอง ถ้าจะย้อนไปอีกนิด จริงๆ แล้ว เร็กซ์แฮม ไม่ควรได้มาเล่นรายการนี้ด้วยเพราะพวกเขาแพ้ต่อ ชรูว์สบิวรี่ ใน เวลช์ คัพ นัดชิงชนะเลิศในฤดูกาล 1983/84 เวลช์ คัพ นั้นนอกจากจะให้ทีมในเวลส์เข้าร่วมแล้ว ยุคนั้นพวกเขายังให้สโมสรจากอังกฤษที่อยู่แถวชายแดนรอยต่อระหว่างอังกฤษกับเวลส์เข้าร่วมแข่งด้วย เช่น เฮเรฟอร์ด, เชสเตอร์ และ ชรูว์สบิวรี่ การที่ ชรูว์สบิวรี่ เป็นสโมสรจากอังกฤษ แม้จะเข้าแข่งเวลช์ คัพ ได้แต่พวกเขาจะไม่ได้สิทธิ์เข้าร่วมเล่นฟุตบอลยุโรปในฐานะตัวแทนเวลส์ นั่นหมายความว่าหวยเลยออกมาออกที่ เร็กซ์แฮม ทีมรองแชมป์แทน เอฟซี ปอร์โต้ กับ เร็กซ์แฮม หากว่ากันด้วยเรื่องคุณภาพนักเตะ เกียรติยศ ชื่อเสียง ไม่มีทางทาบชั้นกันได้เลย แต่สุดท้ายเป็นทีมจากเวลส์ ที่ผ่านเข้ารอบไปด้วยกฏอเวย์โกล หลังเสมอกันสองนัด 4-4 เกมสุดมันคือเลกสองที่ปอร์โต้ เมื่อ เร็กซ์แฮม ที่มีแต่เหล่านักเตะวัยเพิ่งถอยบัตรประชาชน กับนักเตะอาชีพในสโมสรเพียง 14 ราย บุกไปแพ้แบบหวุดหวิด 3-4 ทั้งที่ในนาที 38 ปอร์โต้ นำถึง 3-0 ต้องขอบคุณ 2 ประตูจากฟูลแบ็กกัปตันทีม เจค คิง ทว่าเลกแรกที่บ้านนั้น เร็กซ์แฮม หักปากกาเซียน เบียดชนะได้ก่อน 1-0 มันคือชัยชนะที่ยิ่งใหญ่สุดนัดหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ของพวกเขา จากประตูชัยของ จิม สตีล สตีล เป็นสก็อตติช เขาเกิดที่ ดัมฟรี่ส์ เล่นอาชีพกับ โอลด์แฮม ตั้งแต่ปี 1979 ในวัย 19 ปีในฐานะกองหน้าตัวเป้า เขามีสถิติไม่เลวร้ายเท่าไหร่ กับทีมระดับเล็กๆ ทำได้ 24 ลูกจาก 108 นัด ฤดูกาล 1982/83 ช่วงครึ่งหลัง เขาโดนปล่อยให้ เร็กซ์แฮม ยืม และผลงานเยี่ยมทำ 6 ลูกจาก 9 นัด เร็กซ์แฮม นาทีนั้น เป็นสโมสรระดับรากหญ้าสุดๆ ตกชั้นติดๆ กันจากดิวิชั่น 2 สู่ ดิวิชั่น 4 ภายในเวลา 2 ปี พวกเขาเป็นทีมอันดับ 82 จาก 92 สโมสรฟุตบอลลีกอาชีพของอังกฤษ ผลงานของ สตีล ที่ยืมตัวเข้าตา เร็กซ์แฮม มาก ซัมเมอร์ปี 1984 เขาเลยได้ย้ายถาวร แต่ตอนแรกด้วยค่าตัว 10,000 ปอนด์นั้น เร็กซ์แฮม ไม่มีปัญญาจ่าย ยังดีที่มีนักธุรกิจ เดวิด เวลล์ส ให้ยืมเงินโดยไม่คิดดอกเบี้ย จารึกวันที่ 19 กันยายน 1984 ที่ เรซคอร์ส กราวน์ด นาทีที่ 72 ของเกม สตีล พักบอลด้วยอกหันหลังให้ประตู เขาหวดบอลออกข้างไปทันที จอห์น มัลดูน มารับช่วงต่อ ก่อนลากไปเปิดเข้ากลาง สตีล โฉบเข้ามาทำในสิ่งที่นักเตะลีกอังกฤษขนานแท้ถนัดที่สุด นั่นคือโขกเต็มที่ศรีษะ ส่งบอลผ่านมือ เปตาร์ โบโรต้า เข้าไปตุงตาข่าย นี่คือประตูที่มีความหมายที่สุดในชีวิตนักเตะของ จิม สตีล เป็นปฐมบทล้มยักษ์ปอร์โต้ของสโมสรที่ชื่อ เร็กซ์แฮม สุดท้าย พวกเขาไปแพ้ให้ โรม่า ที่มี สเวน โกรัน อีริคส์สัน คุมทีมด้วยสกอร์รวม 0-3 ในรอบถัดไปแต่นี่ก็มาไกลเกินคาดแล้ว สตีล ทำผลงานดีสุดในอาชีพตอนเล่นให้ เร็กซ์แฮม 51 ประตูจาก 164 นัด เขาโดน เดปอร์ติโบ ลา กอรุนญ่า ยืมตัวไปเล่นด้วยในปี 1987 แต่ไม่ประสบความสำเร็จ เขากลับมาเล่นใหกับ ทรานเมียร์ โรเวอร์ส อีกหนึ่งสโมสรแห่งเมอร์ซี่ไซด์และแขวนเกือกที่นั่นในปี 1992 ด้วยวัย 33 ปี หลังจากเลิกเล่นฟุตบอล จิม สตีล ก็สมัครเป็นตำรวจประจำกรมตำรวจแห่งเมอร์ซี่ไซด์ เป็นงานถาวร ส่วนใครอยากหาเว็บไซด์ที่ทำให้คุณสนุกและมีโชค ไม่ต้องสวทบทแจ็คผู้ฆ่ายักษ์ให้เหนื่อย ต้องนี่เลยครับกับ Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

Football Knowledge