ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" โรงละครแห่งความฝันของ เซร์คิโอ ตอร์เรส "

คนที่รักฟุตบอล อย่างน้อยสักครั้งหนึ่งในชีวิตที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักฟุตบอลอาชีพ โดยเฉพาะได้ในค้าแข้งในยุโรป ในลีกที่มีมาตรฐานสูง เช่นในอังกฤษ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในการจะก้าวไปถึงจุดนั้น ขนาดเด็กอังกฤษเอง เปอร์เซนต์ที่จะได้เป็นนักฟุตบอลอาชีพยังมีน้อย นึกภาพว่าเป็นคนต่างชาติ มันจะยากสักแค่ไหน โดยเฉพาะเมื่อไม่ได้มีพื้นฐาน ไม่ได้มาจากแพลทฟอร์มของทีมเยาวชนสโมสรหลักๆ ในบ้านเกิด เรื่องราวของ เซร์คิโอ ตอร์เรส อาจทำให้คุณอมยิ้ม กับเรื่องราวที่เหมือนในบทภาพยนตร์ของเขา เซร์คิโอ ตอร์เรส เกิดที่ มาร์ เดล ปลาต้า ในอาร์เจนติน่า เขาทำงานอยู่ในโรงผลิตอิฐบล็อกของคุณพ่อ ควบคู่ไปกับการเล่นให้สโมสร กิลเมส ในบ้านเกิดซึ่งเป็นทีมท้องถิ่นระดับดิวิชั่น 4 ความฝันของ ตอร์เรส ก็เช่นเดียวกับเด็กหนุ่มชาวอาร์เจนติน่าที่รักฟุตบอล คือเขาอยากเป็นนักเตะอาชีพ เพียงแต่เขามองไปที่ยุโรป อาจจะด้วยฝีเท้าที่ยังเทียบตัวเทพๆ ในบ้านเกิดไม่ได้ เขาอาจไม่ได้ฝันถึงการก้าวไปเล่นระดับท็อป แต่เพียงเป็นลีกมาตรฐานในยุโรปบ้างก็เพียงพอแล้ว เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ในเดือนพฤศจิกายนปี 2003 เซร์คิโอ ตอร์เรส ก็เริ่มต้นก้าวแรกบนเส้นทางสู่ความฝันของเขา ขณะนั้นเขาอายุได้ 22 ปี เอเยนต์ชาวแคเมอรูน เป็นคนเดินเรื่องพาเขามายังประเทศอังกฤษ เขาใช้เงินเก็บจำนวนมากเป็นค่าตั๋วเครื่องบิน เขามาอังกฤษโดยที่พูดอังกฤษไม่ได้แม้แต่คำเดียว ช่วงแรกมาลงที่ทางตอนใต้ของกรุงลอนดอน เขาต้องอาศัยร่วมกับเอเยนต์ชาวแคเมอรูน ต้องแบ่งเตียงนอนร่วมกับญาติคนหนึ่งของเอเยนต์รายนี้ ในความเป็นนักเตะละติน เป็นแข้งอาร์เจนติน่า ขึ้นชื่อเรื่องทักษะฟุตบอล และเทคนิคที่ดี เขามองว่า เขาก็มีดีพอที่จะเริ่มต้นในอังกฤษได้ไม่ยาก แม้จะไม่ใช่ทีมในลีกใหญ่ก็ตาม เมื่อมาอยู่ในอังกฤษได้ 2-3 สัปดาห์ บททดสอบแรกของเขาก็มาถึง เซร์คิโอ ตอร์เรส ได้เข้ารับการทดสอบฝีเท้ากับ ไบรตัน หนึ่งในเมืองที่น่าจะเหมาะสมกับชาวอาร์เจนติน่ามากๆ เพราะเป็นเมืองชายทะเลทางตอนใต้ อากาศอุ่น บรรยากาศคึกคัก เพียงช่วงแรกที่ทดสอบฝีเท้า ตอร์เรส ก็รู้ทันทีว่าระดับของนักฟุตบอลอาชีพที่แท้จริงเป็นอย่างไร "ผมไม่คิดว่ามันจะแตกต่างอะไรกันมากมาย แต่ผมคิดผิดถนัด ผมไม่เหลือซากเลย ผมแทบไม่เคยคิดว่าฟุตบอลต้องใช้ร่างกายขนาดนี้ ไม่เคยคิดว่านักฟุตบอลอาชีพนั้นเร็ว และแข็งแรงแค่ไหน กับการที่ทุกคนใส่ชุดเหมือนกัน ความเป็นมืออาชีพของทุกสิ่งทุกอย่าง ผมนี่แบบ "ว้าวว" "หลังจาก(ทดสอบ) 2 สัปดาห์ ผู้จัดการทีมบอกผมว่า 'ฟังนะ นายเป็นนักฟุตบอลที่ดี นายมีเทคนิคดีมากๆ แต่นายไม่แข็งแกร่งและเร็วพอสำหรับฟุตบอลอังกฤษ นายจะต้องพัฒนาตรงนี้ถ้านายอยากมีเส้นทางอาชีพที่นี่' ในตอนนั้นแน่นอนมันเจ็บปวด ผมเอามันมาคิด และเขาพูดถูก" แม้จะถูกปฏิเสธ และเผชิญความจริงที่น่าใจหาย แต่ ตอร์เรส ไม่ถอดใจ ตรงกันข้าม เขากลับหลงรักความเป็นมืออาชีพของฟุตบอลอังกฤษ เขาโทรบอกพ่อแม่ว่า เขาจะยังไม่กลับอาร์เจนติน่า หลังจากพักอยู่กับเอเยนต์แคเมอรูน 2 เดือน ก็มีปากเสียงกัน ทำให้เขาต้องย้ายออกมา และได้ไปขอพักกับเพื่อนนักเตะอาร์เจนติน่า ที่เคยรู้จักกันตั้งแต่ที่บ้านเกิด ซึ่งชวนเขาไปเล่นกับโมลซี่ย์ และเบซิ่งสโต๊ค ทีมระดับนอกลีก แม้มันจะเป็นจุดเริ่มต้นนับ1 แต่รายได้มันไม่เพียงพอในการยังชีพแน่นอน ฟุตบอลระดับนั้นคือกึ่งอาชีพ ทำให้เขาตัดสินใจทำงานตอนกลางวันที่ร้าน Boots โชคดีที่มีแฟนบอลรายหนึ่งที่รักนักฟุตบอล เลยให้พวกเขาไปพักอยู่บ้านได้ แต่เมื่อครอบครัวมาเยือน ทั้งคู่ก็ต้องย้ายออกไปหาที่นอนที่อื่น กระทั่งกุนซือของเบซิ่งสโต๊ค รู้ข่าว ก็บอกว่า ถ้านอนได้ ก็ไปในนอนในห้องประชุมของสโมสรได้เลย ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย ทั้งคู่เลยนอนในห้องประชุมอยู่ 3 เดือน ตื่นตั้งแต่ตี 5 ไปทำงานช่วงเย็นก็มาเตะบอลซ้อมบอล กราฟชีวิตของเขาเริ่มไต่ขึ้น ในหน้าร้อนปี 2005 เมื่อลงเล่นให้กับเบซิ่งสโต๊ค เตะช่วงปรีซีซั่นกับ วีคอมบ์ วันเดอเรอร์ส ทีมงานของวีคอมบ์ ประทับใจในฝีเท้าของเขา เลยเชิญให้ไปทดสอบฝีเท้า หนึ่งเดือนต่อมา เขาก็ได้รับสัญญาฉบับแรกในฐานะนักฟุตบอลอาชีพจากวีคอมบ์ ในวัย 24 ปี แม้จะเป็นทีมในลีก ทู แต่นั่นคือฟุตบอลระดับอาชีพ เขาได้สัญญานักเตะอาชีพแล้ว เขาโทรบอกพ่อแม่ทันที "ความฝันของผมเป็นจริง" เขาบอก เซร์คิโอ ตอร์เรส อยู่กับ วีคอมบ์ 3 ปี ช่วยทีมได้เพลย์ออฟเลื่อนชั้น ได้ผ่านเข้าไปถึงรอบรองชนะเลิศ ลีก คัพ ได้ปะทะกับ เชลซี ของโชเซ่ มูรินโญ่ ช่วงเวลานี้ เขากลายเป็นขวัญใจแฟนบอล แม้กระทั่งทุกวันนี้เขาก็ยังผูกพันกับสโมสร "พวกเขาเป็นสโมสรที่ยอดเยี่ยม ผมแฮปปี้ที่พวกเขาได้เลื่อนชั้นสู่ เดอะ แชมเปี้ยนชิพ ผมยังติดต่อกับบางคนที่สโมสรอยู่เลยตอนนี้ ผมมีความสุขกับพวกเขาด้วย" อีกก้าวสำคัญของเขามาถึง หลัง 3 ปีที่ วีคอมบ์ เขาก็ถูก ปีเตอร์โบโร่ห์ เซ็นไปร่วมทีมพ่วงกับ รัสเซลล์ มาร์ติน ด้วยราคา 200,000 ปอนด์ เมื่อปี 2008 ภายในปีแรก เขาก็ช่วยปีเตอร์โบโร่ห์ เลื่อนจาก ลีก วัน สู่ เดอะ แชมเปี้ยนชิพ ทันที นั่นคือลีกระดับ 2 ของประเทศ อย่างไรก็ดี ความทุกข์ของ ตอร์เรส คือเขาเข้ากับ ดาร์เรน เฟอร์กูสัน กุนซือของปีเตอร์โบโร่ห์ไม่ค่อยได้ ลูกชายของ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เป็นกุนซือหนุ่มไฟแรงในเวลานั้น และมีวิธีการคุมทีมที่ค่อนข้างเฮี้ยบ วินัยเข้มมาก "ผู้จัดการทีมบอกผมว่าผมจะต้องไปเล่นปีกขวา และผมไม่คิดว่ามันคือตำแหน่งที่ผมเล่นได้ดีที่สุด ผมชอบเล่นปีกซ้ายหรือตรงกลางมากกว่า ผมเลยมีการถกเถียงกับผู้จัดการทีม" เขารู้สึกว่าการที่ ปีเตอร์โบโร่ห์ ได้เลื่อนชั้น เขาไม่ค่อยมีส่วนสำคัญมากนัก เมื่อเริ่มเข้ากับเจ้านายไม่ได้ เข้าคิดถึงการกลับบ้านเกิดเลยทีดียว "ผมจบด้วยการซึมเศร้าหดหู่ เพราะผู้จัดการทีมไม่ค่อยคุยกับผมมากนัก ผมไม่รู้สึกว่าถูกรัก และผมพบว่ามันยากมากหลังจากผ่าน 2 ผู้จัดการทีมที่สนิทกับนักเตะที่ วีคอมย์ อย่าง พอล แลมเบิร์ต และ จอห์น กอร์แมน "นั่นคือครั้งที่ใกล้เคียงที่สุดที่ผมอยากกลับบ้าน ผมไม่อยากออกไปซ้อม ไม่อยากแตะลูกบอลเลย ซึ่งไม่เคยเกิดกับผมมาก่อน ผมไม่มีความสุขเลย" "โชคดี ปีก่อนหน้านั้นผมพบกับแฟนของผม ซึ่งตอนนี้เป็นภรรยาของผม เธอเคยอยู่ในเยอรมัน และย้ายมาอยู่อังกฤษกับผม เธอคือกุญแจสำคัญที่ผมอยู่ต่อ 'หลังจากทำงานหนักมาทั้งหมดนี้จนเธอมาถึงตรงนี้เธอจะเสียใจแน่ถ้าเธอกลับบ้าน เธอต้องผ่านช่วงนี้ไปให้ได้' ขอบคุณเธอในที่สุดผมก็อยู่ต่อ" หน้าร้อนปี 2010 เซร์คิโอ ตอร์เรส ในวัย 29 ปี ก็ได้ข้อเสนอจาก ครอว์ลี่ย์ ซึ่งเป็นทีมในระดับคอนเฟอเรนซ์ แต่กำลังมีเงินทุนหนา และกำลังทุ่มสร้างทีมอย่างมีอนาคต มันเป็นเรื่องไม่ง่ายในการตัดสินใจจะลดดีกรีลงไปเล่นในระดับนอกลีกอีกครั้ง แต่ในที่สุดเขาก็ตอบตกลง เพราะมันอยู่ใกล้ไบรตัน บรรยากาศของเซาธ์โคสต์ ดึงดูดเขา ที่ ครอว์ลี่ย์ มีกุนซือชื่อ สตีฟ อีแวนส์ ตอนแรก ตอร์เรส งงมากกับกุนซือคนนี้ เพราะตะโกนด่านักเตะ พูดหยาบใส่ ด่าใส่ตลอด เป็นคนโผงผางมาก จนเขาตัดสินใจเข้าไปเปิดอกคุย "หลังผ่านไป 2-3 สัปดาห์ ผมเข้าไปคุยกับเขา และผมบอกว่า 'สตีฟ ผมไม่คิดว่าผมจะเล่นให้คุณได้ วิธีที่คุณพูดกับผม ผมไม่คิดว่าคุณชอบผม' เขายืนขึ้นแล้วบอกว่า 'โอเค ฉันไม่ได้ชอบแก แต่ฉันโคตรรักแกเลยหวะ' แล้วเขาก็เดินมากอดผม" "เขาบอกว่า 'อย่าเอาไปคิดเป็นเรื่องส่วนตัวสิ ฉันเป็นแบบนี้ ฉันมีแพสชั่นกับเกมและนายต้องรับมันให้ได้' หลังจากนั้น เราก็เข้ากันได้ดีมากๆ" เซร์คิโอ ตอร์เรส กลายเป็นกำลังหลักช่วย ครอว์ลี่ย์ ทาวน์ เลื่อนชั้น 2 ปีติด จากคอนเฟอเรนซ์ มาสู่ลีก ทู และจาก ลีก ทู สู่ ลีก วัน ก่อนอำลาไปในปี 2014 อย่างไรก็ตาม ระหว่างอยู่กับครอว์ลี่ย์ เขาก็ได้เดินขึ้นสู่จุดสูงสุดบนอาชีพนักฟุตบอลอาชีพของเขา เราอาจค้นพบว่า นักเตะดังๆ ที่เรารู้จัก ฝันอยากคว้าแชมป์ลีก อยากคว้าแชมป์ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก หรือได้ไปเล่นฟุตบอลโลก ทว่ากับนักเตะที่เดินทางจากอาร์เจนติน่า ในรูปแบบของนักบอลสมัครเล่น และทีมใหญ่สุดที่เขาเคยเล่นด้วยคือปีเตอร์โบโร่ห์ ฝันของเขามันง่ายกว่านั้น แต่ไม่ต้องสงสัยเลย กว่าความฝันแสนง่ายของเขาจะมาถึงนี้ เส้นทางของเขาไม่ได้ง่ายเลย อย่างที่เล่าให้อ่านกันมา จุดสูงสุดในอาชีพของเขาคือการได้เดินนำทีมครอว์ลี่ย์ ทาวน์ มาเตะกับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ที่ โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด หนึ่งในสนามฟุตบอลที่ใหญ่สุดในยุโรป หนึ่งในสนามที่ใครๆ ก็อยากมาเยือนสักครั้ง มันเป็นเกม เอฟเอ คัพ รอบ 5 เมื่อกุมภาพันธ์ 2011 เขาได้เดินลงสนามของโรงละครแห่งความฝันต่อหน้าแฟนบอล 75,000 คน เกมนั้น เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ส่งสำรองลงเพียบ แม้แต่ เบเบ้ และ กาเบรียล โอแบร์กต็อง ทว่า ครอว์ลี่ย์ ก็สู้เต็มที่ พวกเขาแพ้เจ้าถิ่นไป 0-1 จากประตูชัยของ เวส บราวน์ ทว่าสำหรับ เซร์คิโอ ตอร์เรส มันคือความทรงจำที่สว่างสไวที่สุดในอาชีพนักฟุตบอล "ผมจำได้ว่ายืนในอุโมงค์และคิดถึงทุกอย่างที่ผมได้ผ่านมาจากวันแรกๆ ของผมในอังกฤษ แชร์เตียงนอนที่บ้านของเอเยนต์ ต้องนอนในห้องประชุม ตื่นตี 5 ปั่นจักรยานไปทำงาน ความพยายามทั้งหมดนี้สัมฤทธิ์ผล หลายอย่างเข้ามาในหัวผม" "พ่อผมมาจากอาร์เจนติน่าเพื่อมาดูเกมนี้โดยเฉพาะ ครอบครัวผมดูถ่ายทอดสด หลังจบเกม พ่อบอกว่า 'พ่อภูมิใจในตัวแกนะลูกชาย' ทุกอย่างมันคุ้มค่า งานหนักทั้งหมดตั้งแต่ตอนแรก นั่นคือเหตุผลที่ผมบอกกับคนอื่นเสมอว่า 'อย่าหยุดเชื่อมั่น เพราะคุณไม่รู้หรอกว่าอะไรรอคุณอยู่ข้างหน้า'" "ฟุตบอลคือเกมของความเห็น มันเต็มไปด้วยความผิดหวัง แต่คุณต้องมีจิตใจเข้มแข็งและเดินหน้าต่อ" "แน่นอนเลย นั่นคือจุดสูงสุดของอาชีพผม" เซร์คิโอ ตอร์เรส ย้ายไปเล่นกับ ไวท์ฮอล์ค ในปี 2014 และในปี 2017 ย้ายไปยัง อีสต์บอร์น โบโร่ห์ อีกหนึ่งทีมแดนใต้แถบเซาธ์โคสต์ พร้อมรับบทเป็นโค้ชทีมเยาวชนและผู้ช่วยผู้จัดการทีมไปด้วย เขาบอกว่าเขามีความสุขเสมอเมื่อได้สอนเด็กๆ มอบความหวังและแรงบันดาลใจให้คนเท่าที่จะทำได้ เพราะเขาเองก็เคยผ่านเรื่องราวมามากมายกว่าจะถึงตอนนี้ ครั้งหนึ่งเขาถูกถามว่าอดทนผ่านมาได้อย่างไร ทั้งนอนในห้องประชุมสโมสร ตื่นแต่เช้าตรู่ไปทำงาน ตอนเย็นกลับมาซ้อมฟุตบอล อดทนอย่างมากกว่าจะได้เป็นนักฟุตบอลอาชีพ "เรามีความสุข ผู้คนคิดว่า 'นายทำได้ไง?' ผมไม่รู้ ในตอนนั้น คุณยังหนุ่ม และคุณแค่อยากพัฒนา ผมพยายามประหยัดเงิน ซึ่งผมก็ไม่ค่อยมีหรอก มีหลายคนที่ช่วยผมตลอดเส้นทางจนผมได้สัมผัสถึงความฝันของผม" แม้ไม่ได้สัมผัสเกียรติยศแชมป์ใดๆ แต่สำหรับหนุ่มจาก มาร์ เดล ปลาต้า มายังอังกฤษเพื่อตามหาความฝันนักฟุตบอลอาชีพ ตอนนี้เขาอยู่ในอังกฤษมา 17 ปีแล้ว เซร์คิโอ ตอร์เรส ทำสำเร็จแล้วจริงๆ แม้จะไม่ได้ขึ้นมาเล่นในลีกสูงสุดแต่อย่างน้อยการมาเยือนโรงละครแห่งความฝันคือความสำเร็จชั้นยอดของ ตอร์เรส แต่หากใครอยากประสบความสำเร็จรวดเร็วทันใจละก็ให้ Sbobet777 ช่วยคุณสิ รับรองว่าชื่อนี้การันตีความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" โชคลางก่อนเกม "

โดมินิค คัลเวิร์ต เลวิน น่าจะเป็นกองหน้าที่ร้อนแรงที่สุดในวงการฟุตบอลอังกฤษแล้วในเวลานี้ ฟอร์มการทำประตูของกองหน้าเอฟเวอร์ตัน เข้าฝักสุดๆ ทั้งกับสโมสรและในนามทีมชาติ เมื่อทำประตูเบิกร่องได้ทันทีในเกมประเดิมให้กับอังกฤษชุดใหญ่ มีการเปิดเผยว่า คัลเวิร์ต เลวิน ต้องทำสิ่งหนึ่งเสมอก่อนเกม และผลงานมักออกมาดีเสมอนั่นคือการกินช็อกโกแลต Maltesers ช็อคโกแลต เม็ดกลมๆ ห่อสีแดง ที่บ้านเราก็หาซื้อได้ไม่ยาก ในความเป็นจริงอาจไม่เหมาะสมเท่าไหร่ เพราะมีน้ำตาลและไขมันเลว ที่อาจกระทบร่างกายของนักกีฬา แต่ในเมื่อเป็นปริมาณที่ไม่มากนัก ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรง จะว่าไป จอร์จ เบสต์ อดีตปีกพ่อมดของ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ก็มีพฤติกรรมคล้ายๆ กัน ไม่รู้ว่าเป็น Guilty pleasure ความชอบที่ผิดบาปหรือเป็น Spiritual ความเชื่อส่วนตัวเหนือเหตุผล นั่นคือ เบสต์ จะกินช็อคโกแลตแท่ง ก่อนลงเตะเสมอๆ ซึ่งฟอร์มในสนามก็ไม่ต้องพูดถึง เทพสุดๆ เจมี่ วาร์ดี้ อาจไม่ได้มีความเชื่อ แต่เป็นเรื่องของการทำให้ตัวเองตื่นตัวแบบสุดๆ นั่นคือวันแข่งเขาจะดื่มเร้ดบูลล์ถึง 3 กระป๋อง และกระดกกาแฟเอสเพรสโซ่ดับเบิ้ลช็อต ก่อนลงสนาม ไม่แปลกที่เจอคาเฟอีนเข้าไปขนาดนี้ถึงได้ดีดเป็นม้า อย่างไรก็ตาม พฤติกรรม หรือความเชื่อ ในเกมวันแม็ทช์เดย์ เหล่านี้ถือว่าจิ๊บๆ เด็กๆ มากเมื่อเทียบกับอีกหลายๆ คน ยกตัวอย่าง จอห์น เทอร์รี่ ที่จะนั่งตรงที่นั่งเดิมทุกครั้งบนรถโค้ชของทีมที่เดินทางไปสนามแข่ง ฉี่โถเดิม และฟังเพลงของ Usher เพลงเดิมตลอด แถมถ้ามีอะไรที่ดันทำแล้วได้ผลดี เทอร์รี่ จะเพิ่มเข้าไปในรายการสิ่งต้องทำก่อนเกมของเขาด้วย สิ่งหนึ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของเขาคือ เทอร์รี่ ใช้สนับแข้งคู่เดิมมาเป็น 10 ปี ก่อนที่มันจะหายไป และเขายังพันข้อเท้า 3 รอบเป๊ะ ติโบต์ กูร์กตัวส์ ซึ่งก็เคยเล่นร่วมกับ เทอร์รี่ ที่เชลซี ก็เป็นอีกคนที่มีความเชื่อต้องทำสิ่งต่างๆ เยอะมากเช่นกัน เขาจะเดินเข้าสู่โถงทางเดินของสนามในเวลาเดิม จากนั้นก็ส่งข้อความหาแฟนสาว บอกว่าเขากำลังเปลี่ยนชุดอยู่ อย่าส่งข้อความมาหาเขาอีกจนกว่าจะจบเกม จากนั้นจะเข้าไปในห้องน้ำ เซลฟี่ตัวเองนั่งอยู่บนโถ และส่งให้เพื่อนๆ ที่อยู่ในเบลเยี่ยม 4 คน เมื่อเสร็จแล้วก็ออกมาใส่ถุงเท้ารองเท้า โดยเริ่มที่ข้างซ้ายก่อนทุกครั้ง เพราะเขาถนัดซ้าย ก่อนเดินลงสนามจะเอาปลายถุงมือจุ่มน้ำให้เปียก และเมื่อไปถึงโกล จะเอารองเท้าเคาะเสาประตู และชกตรงกลางตาข่าย เขาบอกว่าจะทำให้เขามีสมาธิ ยังไม่จบแค่นั้น ถ้าได้เห็น กูร์กตัวส์ เวลาเฝ้าเสาให้ทีมชาติเบลเยี่ยม ตอนเรียงแถวร้องเพลงชาติกัน ตอนที่กล้องจับภาพนักเตะทีละคนๆ พอถึงตาเขา กล้องจับมาถึงเขา กูร์กตัวส์ จะเอามือมาถูคางตัวเองทุกครั้ง ลองไปหาคลิปดูได้เลย แต่ในทั้งหมดทั้งมวล ทุกคนต้องชิดซ้ายเมื่อเทียบกับอีกหนึ่งผู้รักษาประตู นั่นคือ เปเป้ เรน่า อดีตมือกาวลิเวอร์พูล เรน่า เคยเล่าถึงความเชื่อที่เขาต้องทำเป็นประจำสม่ำเสมอในวันก่อนแข่ง หรือลามไปถึงคืนวันก่อนแข่งด้วย ตอนเล่นให้ลิเวอร์พูล เขาเชื่อว่าทำทั้งหมดนี้มันจะส่งผลให้เขามีเกมที่ดี และทีมมีผลการแข่งขันที่ดี โดยจะพยายามไม่ทำอะไรผิดเพี้ยนไปจากเดิมแม้แต่นิดเดียว นี่คือความเชื่อเหนือเหตุผลที่ เรน่า ต้องทำทุกครั้งก่อนเกม "6 ชั่วโมงก่อนแข่งเกมที่แอนฟิลด์ และก่อนที่ผมจะคิดถึงเกม ผมต้องไปปั๊มน้ำมัน" "หลังจากขึ้นรถ ผมจะสตาร์ทเครื่องและดูที่เกจวัดน้ำมัน มันเกือบเต็ม แต่ผมก็ยังต้องไปเติมอยู่ดี" "ผมจะขับไปที่ปั๊มเดิมที่ผมไปเสมอเวลาลิเวอร์พูลเล่นในบ้าน เป็นปั๊มเล็กๆ บนควีนส์ ไดรว์ฟ ที่อยู่ราวๆ ครึ่งทางระหว่างบ้านผมกับสนาม" "ผมไปถึงผมก็เปิดฝาถังน้ำมัน และเริ่มเติมน้ำมัน ผมเติมไปได้แค่ 20 วินาทีราวๆ นั้น มันก็เต็มแล้ว ผมก็เดินไปจ่ายเงิน แคชเชียร์มักมองผมด้วยสายตาแปลกๆ เสมอ แต่ผมก็โทษเขาไม่ได้หรอกว่ากันตามตรง" "ผมจะขับเข้าไปตรงหัวเติมน้ำมัน ต่อคิวหลังรถคันอื่น 5 นาทีและเติมน้ำมันแค่ 8 ปอนด์ แค่ให้ถังผมเต็มแบบปริ่มๆ เลย" "เขาไม่รู้หรอก แต่ผมทำแบบเดิมก่อนเกมในบ้านทุกครั้ง มันเป็นหนึ่งในความเชื่อนับไม่ถ้วนของผมที่ผมต้องทำเพื่อให้แน่ใจว่าผมมีสมาธิที่เหมาะสมก่อนลงเล่นให้ลิเวอร์พูล" "ความอยากประสบความสำเร็จของผม ทำให้ผมเป็นคนเชื่อโชคลางแบบนี้" "ถ้าผมทำอะไรในวันแข่งและทำให้เราชนะเกมนั้น ผมจะพยายามทำซ้ำในเกมถัดไปที่เราลงเล่นด้วย" "วิธีปฏิบัติส่วนตัวของผมเริ่มตั้งแต่คืนก่อนแข่ง ผมจะอยู่บ้านและทำตามขั้นตอนเดิมเสมอ โดยกลัวว่าถ้าทำอะไรแตกต่างไปแม้เพียงนิดเดียว มันอาจส่งให้ผลลัพธ์ของสิ่งต่างๆ ผิดไปจากที่ผมอยากให้เป็น" "มันอาจฟังดูแปลก และมีหลายคนที่บอกว่ามันไม่มีเหตุผลเลยที่จะทำแบบนี้ แต่รายละเอียดเล็กน้อย สามารถสร้างความแตกต่างใหญ่หลวงได้ในฟุตบอล" "เมื่อผมค้นพบอะไรที่มันได้ผลสำหรับผม ผมจะทำมันต่อไม่ว่าบางครั้งมันจะยากแค่ไหนก็ตาม" "ก่อนผมขึ้นนอน ผมจะกินขนมปังแฮมชีสปิ้ง จากนั้นจะดื่มไวน์ 1 แก้ว" "ผู้เชี่ยวชาญด้านฟิตเนสและโภชนาการอาจไม่แนะนำให้กินแบบนี้สำหรับนักกีฬานะ แต่ผมไม่รู้สึกอยากกินอาหารปกติได้เลยในคืนก่อนเกม และไวน์ก็ช่วยให้ผมหลับง่าย ในเช้าวันเกมแข่ง ผมจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ ใส่สูท และขึ้นรถ ขับไปปั๊มน้ำมันทั้งที่ผมไม่จำเป็นต้องเติมก็ได้" "เมื่อผมถึงแอนฟิลด์ ผมจะจอดรถที่เดิมเสมอ คือที่จอดเบอร์ 39 ตรงที่จอดรถฝั่งเซนเทนารี่ สแตนด์ ผมเคยลองจอดเบอร์ 41 และ 42 มาแล้ว รวมถึงเบอร์อื่นๆ ด้วย แต่เมื่อผมไปจอดเบอร์ 39 เราทำคลีนชีตได้ 2 สัปดาห์ติด และผมเลยจอดตรงนั้นตลอดมา" "เราต้องไปถึงแอนฟิลด์ 11โมง 45 ถ้าเกมเตะบ่าย 3 โมง และหลังจากเราจอดรถเราจะไปขึ้นรถโค้ชของทีมเพื่อไปเมลวู้ด" "เราจะเดินกันที่สนามซ้อมจากนั้นก็กินมื้อก่อนเกมเป็นพาสต้ากับปลา ผมจะอาบน้ำอีกครั้งเพื่้อให้ตื่นตัวเต็มที่ ก่อนที่ผู้จัดการจะประชุมทีมก่อนเกม" "(เมื่อมาถึงสนาม) ผมจะถอดเสื้อผ้าตามลำดับเดิมเสมอ เสื้อนอก, เน็คไท, เสื้อ, รองเท้า, กางเกง และถุงเท้า และจากนั้นก็นอนบนเตียงให้ ร็อบ นักกายภาพของเราร่ายมนต์ใส่ตัวผม" "ผมจะนอนอ่านหนังสือโปรแกรมวันนั้น ขณะที่เขานวดและยืดเส้นยืดสายขาผม จากนั้นผมก็จะลุกมาสวมชุดแข่ง ผมจะนั่งที่นั่งเดิมเสมอ ตรงติดกับกำแพงเลยเวลาคุณเดินเข้าไป นั่งติดกับคาร์ร่า" "ผมจะเข้าห้องน้ำไปฉี่ราว 3-4 หนใน 1ชั่วโมงก่อนเกม เพราะผมตื่นเต้น จากนั้นก็ออกไปเร็วกว่าเพื่อนนิดหน่อยเพื่อวอร์มอัพ" "จากนั้นผมจะเดินลงสู่สนามเป็นคนสุดท้ายก่อนคิกออฟ และผมจะสัมผัสป้าย This is Anfield ด้วยสองมือเมื่อผมเดินผ่านอุโมงค์ทางเดิน เมื่อผมเดินข้ามเส้นขาวลงสนามผมจะทำมันสองครั้งด้วยเท้าขวาผม" "ก้าวลงไป จากนั้นถอยกลับ และก้าวกลับไปอีกครั้ง ด้วยสาเหตุและอาจไม่ใช่สาเหตุที่ฟังขึ้นเท่าไหร่ คือมันทำให้ผมสงบนิ่ง" "จากนั้นผมจะเดินไปยังปากประตู ก่อนถึงผมจะชนหมัดกับแบ็กโฟร์ของผมทุกคน ยกเว้นคาร์ร่า เขาไม่ชอบทำแบบนั้น เราเลยไฮไฟว์ฟ กันแทน จากนั้นจะปรบมือให้แฟนๆ ที่แสดงความขอบคุณแรงสนับสนุนที่พวกเขามีต่อผม" "พอผมไปถึงประตู ผมจะตรงไปที่เสาขวามือ กระแทกพื้นสตั๊ดเข้ากับเสา จากนั้นแตะไปที่คาน จากนั้นกระแทกสตั๊ดที่เสาซ้ายมือ แล้วกลับมายืนตรงกลาง" "ถัดมา ผมจะเดิน 6 ก้าวไปที่กรอบ 6 หลา, อีก 6 ก้าวไปที่กรอบเขตโทษ จากนั้นอีก 6 ก้าวไปที่กรอบ 18 หลา จากนั้นก็ทำแบบเดิมย้อนกลับ" "จากนั้นผมจะยืดเส้นยืดสาย วิ่งยกขาสูง กระโดด สปรินท์ไปทางขวา กระโดด สปรินท์ไปทางซ้าย โบกมือไปที่ภรรยาของผมบนสแตนด์ และนั่นผมก็พร้อมแล้ว" "ทุกคนที่ได้ดูต้องคิดว่าผมบ้า แต่มันได้ผลสำหรับผม มันทำให้ผมสงบนิ่ง ดังนั้นผมจึงทำแบบเดิมเสมอ" เรียกว่ากว่าจะทำครบทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นโชคลางของ เปเป้ เรน่า ก็แทบจะไม่มีเวลาให้คิดเรื่องอื่นๆ แล้ว นี่อาจเป็นวิธีที่ทำให้ใจไม่ต้องฟุ้งซ่านคิดถึงเรื่องอื่นมากนัก บางคนอาจคิดว่าไร้สาระ แต่ก็นั่นแหละถ้ามันช่วยได้เพียงเล็กน้อยก็ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะอย่างที่ เปเป้ เรน่า ว่าเอาไว้ "รายละเอียดเล็กน้อย สามารถสร้างความแตกต่างใหญ่หลวงได้ในฟุตบอล" ส่วนใครกำลังหาเว็บไซด์ที่มีความแตกต่างจากที่อื่นล่ะก็ต้องนี่เลย MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ดีลวันสุดท้ายของเบอร์บาตอฟ "

ตลาดนักเตะหน้าร้อนที่เพิ่งจบลงไป แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เป็นสโมสรที่วิ่งวุ่นที่สุด ตกลงเซ็นแข้งใหม่เข้ามาเป็นทางการถึง 4 ราย ได้แก่ เอดินสัน คาวานี่, อเล็กซ์ เตลีส, ฟากุนโด้ เปยิสตรี และ อามัด ดิยัลโล่ ตราโอเร่ มองในแง่หนึ่ง มันคือการแสดงให้เห็นถึงความไม่มีประสิทธิภาพของทีมงานเจรจาของปีศาจแดง ในเมื่อนักเตะในกลุ่มนี้แทบไม่มีทีมไหนมาร่วมวงแย่งด้วยเลย แต่กว่าจะเซ็นกันได้ก็ต้องรอจนถึงแทบจะชั่วโมงสุดท้ายของตลาดนักเตะ ทั้งที่มันควรจะคุยกันจบไปตั้งนานแล้ว นักเตะจะได้รีบมาร่วมทีม ให้กุนซืออย่าง โซลชาร์ ได้ใช้งาน มีเวลาให้นักเตะปรับตัว แน่นอนว่าบางครั้งก็ช่วยไม่ได้ที่ดีลจะเกิดขึ้นเอาในชั่วโมงสุดท้ายของเดดไลน์ มันเป็นเพราะการเจรจาที่หนักหนาสาหัสอย่างแท้จริง หนึ่งในนั้นคือหน้าร้อนปี 2008 กับกรณีของ ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ ภารกิจล่าตัว ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ ของเซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เริ่มต้นมานาน หลังจากเพิ่งพาทีมคว้าแชมป์พรีเมียร์ ลีก และแชมป์ยุโรปที่มอสโก นักเตะสไตล์ swag ทักษะสูง เหนือชั้น เป็นสิ่งที่ เฟอร์กี้ ชื่นชอบมาตลอด หลังจาก เอริค คันโตน่า เลิกเล่น กุนซือเลือดกลาสโกว์ ก็พยายามหาตัวแทนมาเสมอ เท็ดดี้ เชอริงแฮม อาจไม่ใช่สไตล์เหมือนเป๊ะ แต่ก็พอใกล้เคียงในฐานะกองหน้าเซนส์บอลดี จ่ายบอลเป็น จนมาถึง เปาโล ดิ คานิโอ ที่นักเตะเลือกมอบความภักดีกับเวสต์แฮม จริงๆ แมนฯ ยูไนเต็ด สนใจ เบอร์บาตอฟ ตั้งแต่เล่นให้ ไบเออร์ เลเวอร์คูเซ่น แต่เป็น สเปอร์ส ที่แสดงความสนใจจริงจังมากกว่าเขาเลยเลือกย้ายไปทีมไก่เดือยทอง เมื่อมีโอกาสอีกครั้ง แมนฯ ยูไนเต็ด เลยต้องการดึงตัวเขามาจาก สเปอร์ส แต่เป็นที่รู้กันว่าการเจรจากับ แดเนียล เลวี่ ไม่ใช่เรื่องง่าย อีกหนึ่งเหตุผลที่ เลวี่ ไม่พอใจปีศาจแดง เพราะการติดต่อเข้ามาขอซื้อเบอร์บาตอฟ ทำให้กองหน้ารายนี้ดูแข็งขืน แสดงทีท่าต้องการย้ายชัดเจน และผลงานของ สเปอร์ส ในช่วง 3 นัดแรกของฤดูกาลก็ไม่ดี ไม่ชนะใครเลยด้วย ช่วงนั้นสื่อตีข่าวว่าแมนฯ ยูไนเต็ด กำลังจะได้ตัว ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ ภายในช่วงเวลาระยะสัปดาห์ แต่เรื่องก็ไม่จบเสียที จนกระทั่งเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของตลาดนักเตะ หน้าร้อนปี 2008 เป็นช่วงเปลี่ยนผ่านสำคัญอีกหนึ่งช่วงของวงการฟุตบอลอังกฤษ นั่นคือช่วงที่กลุ่มทุน อาบู ดาบี กำลังเจรจาซื้อสโมสร แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในช่วงเวลาคาบเกี่ยวนั้น แมนฯ ซิตี้ ต้องการเซ็นสัญญานักเตะระดับบิ๊กเนม เพื่อเป็น statement ว่าพวกเขากำลังจะก้าวเข้าสู่การเป็นผู้เล่นรุ่นใหญ่ในวงการ แมนฯ ซิตี้ ติดต่อไปหาดาวดังมากมายทั่วยุโรป และ ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ คือหนึ่งในนั้น หลังจากที่แมนฯ ยูไนเต็ด คุยกับ สเปอร์ส อยู่นานก็ยังตกลงกันไม่ได้ แมนฯ ซิตี้ ก็เข้ามาพร้อมข้อเสนอที่ดีกว่าในวันสุดท้ายของตลาดนักเตะพอดี ของแมนฯ ยูไนเต็ด อยู่ที่ 30.75 ล้านปอนด์ แต่ แมนฯ ซิตี้ ยอมจ่ายที่ 34 ล้านปอนด์ ซึ่ง แดเนียล เลวี่ ก็อนุมัติทันที ให้ เบอร์บาตอฟ กับเอเยนต์ขึ้นเครื่องบินไปลงแมนเชสเตอร์ เพื่อเจรจากับทีมเรือใบได้ เบอร์บาตอฟ อธิบายในภายหลังว่า เอเยนต์ของเขาบอกว่า แมนฯ ซิตี้ ติดต่อเข้ามาด้วย แต่ตัวเขาเองตั้งใจเพียงจะย้ายไปแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เท่านั้น "F..ck off" เขาบอกเอเยนต์เกี่ยวกับข้อเสนอจากแมนฯ ซิตี้ แน่นอนทางแคมป์ของแมนฯ ยูไนเต็ด พวกเขารู้ดีว่า แมนฯ ซิตี้ เองกำลังเดินเกมเช่นกัน สิ่งที่พวกเขาทำได้ดีที่สุดคือการไม่ยอมให้มันจบแบบนี้แน่ เฟอร์กี้ กัดฟันกรอด โดยเฉพาะเมื่อคู่แข่งเป็น แมนฯ ซิตี้ ทีมที่เขาเคยบอกว่าเป็น Noisy neighbour เพื่อนบ้านผู้น่ารำคาญ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ลงทุนเดินทางไปรอรับ ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ ถึงเครื่องบิน เมื่อกองหน้าชาวบัลแกเรียน เดินลงจากเครื่องก็ตะลึงที่ได้เห็น เฟอร์กี้ มารอรับอยู่แล้ว นั่นคือการปิดทางไม่ให้ แมนฯ ซิตี้ สามารถเจรจากับตัวนักเตะได้ และเมื่อสเปอร์ส รู้เรื่องพวกเขาก็โมโหแมนฯ ยูไนเต็ด มากและอาจสามารถฟ้องร้องเรื่องนี้กับทางพรีเมียร์ ลีก ได้เลย ทว่า แดเนียล เลวี่ รู้ดี ตัวนักเตะเองไม่อยากย้ายไปแมนฯ ซิตี้ อยู่แล้ว หากฝืนไป เบอร์บาตอฟ ที่หัวรั้นก็อาจไม่ยอมเซ็นสัญญา แกรี่ คุ้ก ซีอีโอ ของแมนฯ ซิตี้ ตอนนั้นยอมรับว่าการที่ เฟอร์กี้ ปาดหน้าไปรับนักเตะถึงสนามบินคือจุดเปลี่ยน โดยเขาเชื่อว่าหาก ซิตี้ ได้ตัว เบอร์บาตอฟ จะสามารถกล่อมให้นักเตะเซ็นกับ แมนฯ ซิตี้ ได้แน่นอน ในที่สุด เดวิด กิลล์ ก็ติดต่อโน้มน้าวจน แดเนียล เลวี่ ยอมอ่อนข้อ และรับข้อเสนอ 30.75 ล้านปอนด์ ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในที่สุด โดยทางแมนฯ ยูไนเต็ด ก็ตกลงที่จะปล่อยกองหน้าดาวรุ่งอย่าง เฟรเซอร์ แคมป์เบลล์ ให้ สเปอร์ส ไปใช้งาน 1 ฤดูกาลด้วย แม้จะได้ค่าตัวที่น้อยกว่าหน่อยแต่เรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดี นี่อาจเป็นสิ่งที่ เลวี่ อาจไม่พอใจที่สุด แต่ก็เป็นทางออกที่โอเคแล้ว ณ ตอนนั้น และใครกำลังหาเว็บไซด์ที่โอเคที่สุดอยู่ล่ะก็ต้องนี่เลยกับ Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ประเดิมด้วยแฮททริก "

ในช่วงนี้ของเมื่อ 16 ปีก่อน เวย์น รูนี่ย์ ประเดิมสนามให้กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ด้วยการทำแฮททริกใส่เฟเนร์บาห์เช่ ในศึก ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก รอบแบ่งกลุ่ม รูนี่ย์ ย้ายมาจากเอฟเวอร์ตัน หลังจบยูโร 2004 แต่ต้องใช้เวลาสักพักในการฟื้นสภาพร่างกายหลังเจ็บมาจากยูโร แฟนผีเฝ้ารอการลงสนามนัดแรกของเด็กหนุ่มวัย 18 ปีในตอนนั้นอย่างใจจดใจจ่อ ภาพของ รูนี่ย์ ที่สวมเสื้อแข่งสีแดงของแมนฯ ยูไนเต็ด พร้อมฉีกคอเสื้อ กลายเป็นไวรั่ลในช่วงนั้น ตอนที่ยังไม่มีโซเชียลมีเดีย แต่ผ่านการถ่ายทอดสด และภาพจากหนังสือพิมพ์ แฟนบอลจำนวนไม่น้อยที่ทำตามด้วยการฉีกคอเสื้อแข่งสีแดงของแมนฯ ยูไนเต็ด ที่พวกเขาเพิ่งถอยมาจากเมกะสโตร์ เปิดตัวแบบนี้ เรียกว่าเป็นการตอกย้ำถึงคุณภาพของเด็กหนุ่มมหัศจรรย์จนค่าตัวเฉียด 30 ล้านปอนด์ดูคุ้มค่าทันทีตั้งแต่เกมแรก จริงๆ แล้ว รูนี่ย์ ไม่ใช่นักเตะคนแรกที่ลงเล่น ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก นัดแรกแล้วทำแฮททริกได้ในทันที ยังมี มาร์โก แวน บาสเท่น กับเอซี มิลาน (ยิง4 ลูก), ฟาอุสติโน่ อัสปริย่า กับนิวคาสเซิ่ล, วินเชนโซ่ ยากวินต้า กับอูดิเนเซ่ จนมาถึง เออร์ลิ่ง เบราท์ ฮาลันด์ กับ เร้ดบุลล์ ซัลซบวร์ก ล่าสุด รวมทั้งสิ้น 9 รายด้วยกัน อย่างไรก็ดี ส่วนมากเป็นนักเตะที่ผ่านเกมฟุตบอลอาชีพมาในระดับหนึ่งแล้ว เมื่อมองไปที่ รูนี่ย์ ขณะนั้นเขาเพิ่งลงเล่นเกมระดับยุโรปนัดแรก และอายุเพิ่ง 18 ปี 340 วัน จึงเป็นความน่าทึ่งแบบสุดๆ (สถิตินักเตะอายุน้อยสุดที่ทำแฮททริกได้ใน ชปล. คือ ราอูล กอนซาเลซ ด้วยอายุ 18 ปี 114 วัน เมื่อปี 1995) ในวงการฟุตบอล มีนักเตะอายุน้อยหลายคนมากที่สร้างชื่อได้แทบจะทันทีที่ได้ลงเล่นกับทีมชุดใหญ่ เปรี้ยงปร้างระดับกดแฮททริกกันเลย แต่ไม่ได้ทุกคนเสมอไปที่จะใช้ผลงานนัดนั้นเป็นรากฐานที่แน่นหน้าเพื่อก้าวต่อไปบนเส้นทางอาชีพ เจอร์เมน เพนแนนท์ คือหนึ่งในนั้น เพนแนนท์ ถือเป็นเด็กมหัศจรรย์ อาร์เซน่อล ยอมทุ่มเงินซื้อเด็กคนนี้มาจาก น็อตต์ส เคาน์ตี้ มาด้วยค่าตัวถึง 2 ล้านปอนด์ ขณะที่ เพนแนนท์ อายุเพียง 15 ปีเท่านั้น ถือเป็นสถิติสูงสุดสำหรับเด็กอายุเพิ่งทำบัตรประชาชน โอกาสลงเล่นเกมแรกของ เพนแนนท์ เกิดขึ้นใน ลีก คัพ กับมิดเดิลสโบรช์ เมื่อปลายปี 1999 ขณะอายุแค่ 16 ปี 319 วัน ตอนนั้นเป็นสถิติอายุน้อยสุดที่ลงเล่นให้สโมสร (โดน เชส และ แจ็ค วิลเชียร์ ทำลายภายหลัง) อย่างไรก็ตาม นัดแรกในเกมลีกของเขา ต้องรอจากนั้นอีกถึง 2 ปีครึ่ง ในเกมเจอกับ เวสต์แฮม เมื่อต้นฤดูกาล 2002/03 แต่ก็เป็นแค่ตัวสำรองลงเล่นไม่กี่นาที กระทั่งวันที่ 7 พฤษภาคม 2003 ปลายฤดูกาลที่อาร์เซน่อล เสียแชมป์ให้กับ แมนฯ ยูไนเต็ด แน่นอนแล้ว อาร์แซน เวนเกอร์ ก็ส่งนักเตะสำรองและดาวรุ่งลงเล่นหลายคน ในเกมกับเซาธ์แฮมป์ตัน นั่นคือเกมแรกที่ เจอร์เมน เพนแนนท์ ได้ออกสตาร์ทเป็นตัวจริงให้กับอาร์เซน่อล ในเกมลีก เขาทำผลงานสุดยอดด้วยการกดแฮททริกในชัยชนะ 6-1 (อีก 3 ประตูได้มาจาก โรแบร์ ปีแรส) สุดท้ายมันกลายเป็นว่า 3 ประตูนั้น กลายเป็นเพียง 3 ประตูเท่านั้นที่เขาทำได้ในสีเสื้ออาร์เซน่อล ด้วยปัญหาส่วนตัวมากมาย เพนแนนท์ แทบไม่ได้ลงเล่นให้อาร์เซน่อลอีก เขาโดนปล่อยยืมกับวัตฟอร์ด และลีดส์ ยูไนเต็ด ก่อนโดนปล่อยตัวถาวรไปให้กับ เบอร์มิงแฮม ในปี 2004 เจอร์เมน เพนแนนท์ ทำแฮททริกใส่เซาธ์แฮมป์ตันได้ในเกมแรกที่ลงตัวจริงให้กับอาร์เซน่อล แต่ไม่สามารถรักษาผลงานและความมุ่งมั่นในเส้นทางอาชีพเอาไว้ได้อย่างที่ควรจะเป็น ในทางตรงข้าม ย้อนไป 15 ปีก่อนหน้านั้น มีนักเตะดาวรุ่งอีกคนที่ทำแฮททริกได้ในเกมแรกที่ลงตัวจริงในศึกระหว่างสองทีมนี้ แต่สลับฝั่งกัน ศึกดิวิชั่น 1 ก่อนเปลี่ยนมาเป็นพรีเมียร์ ลีก ในฤดูกาล 1987/88 ช่วงท้ายของฤดูกาลนั้น อาร์เซน่อล ของ จอร์จ เกรแฮม กำลังมีผลงานที่ดี พวกเขาไม่แพ้ใครมา 8 ปีแล้ว ก่อนเดินทางไปเยือน เดอะ เดลล์ ของทีมนักบุญ เมื่อเดือนเมษายน 1988 เซาธ์แฮมป์ตัน เป็นเพียงทีมครึ่งตารางค่อนไปทางล่าง แม้ว่า อาร์เซน่อล เกมนั้นจะขาดสองกองหลังคือ โทนี่ อดัมส์ และ เดวิด โอเลียรี่ แต่พวกเขาก็เบาใจ เพราะเจ้าถิ่นเองก็ขาดกองหน้าตัวทีเด็ดอย่าง แดนนี่ วัลเลซ คริส นิโคลล์ กุนซือของเซาธ์แฮมป์ตัน ตัดสินใจส่งหัวหอกดาวรุ่งวัย 17 ปี 240 วันลงสนามเป็นตัวจริงแทนที่การขาดหายไปของ วัลเลซ เด็กคนนี้ เป็นชาวจอร์ดี้ ถูกค้นพบโดย แจ็ค ฮิกซั่น แมวมองของสโมสร ตอนที่เด็กคนนี้อายุเพียง 13 ปี เล่นอยู่กับทีม วอลล์เซนด์ บอยส์ คลับ สโมสรฟุตบอลเยาวชนชื่อดังของนิวคาสเซิ่ล ที่ผลิตนักเตะชื่อดังออกมามากมาย เซาธ์แฮมป์ตัน จัดการเซ็นเด็กคนนี้มาอยู่ในอคาเดมี่ของตัวเองในอีก 2 ปีต่อมา และผลงานในทีมเยาวชนของเขาก็ยอดเยี่ยมเกินบรรยาย โดยเฉพาะคุณสมบัติการเป็นศูนย์หน้าชั้นดี เขายิงประตูเป็นกอบเป็นกำ ก่อนหน้าเกมนี้ 1 เดือน เขาได้สัมผัสเกมของทีมชุดใหญ่มาแล้ว เกมที่เซาธ์แฮมป์ตันเจอกับเชลซี แต่ก็เป็นเพียงตัวสำรองไม่กี่นาที จนมาถึงเกมกับอาร์เซน่อล ซึ่งเป็นช่วงที่ทีมขาดกองหน้าอาชีพพอดี เด็กวัย 17 ปีที่ชื่อ อลัน เชียเรอร์ เลยได้ประเดิมสนามเป็นตัวจริงแบบเต็มตัว เพียง 5 นาทีในเกมที่ เดอะ เดลล์ หนุ่มน้อย เชียเรอร์ ก็เบิกสกอร์แรกของเกม เมื่อโฉบมาโหม่งกดลงพื้นหน้าปากประตูเข้าไป พร้อมกับฉลองด้วยท่าดีใจอันเป็นเอกลักษณ์ซึ่งเราจะเห็นเขาทำมาตลอดกว่า 20 ปีหลังจากนั้น ด้วยการยกมือขวาขึ้นสูงและวิ่งไปรอบๆ เควิน บอนด์ ทำเข้าประตูตัวเองตีเสมอให้อาร์เซน่อล 1-1 ในนาทีที่ 10 แต่อีก 10 นาทีต่อมา จากลูกเตะมุมทางซ้าย อลัน เชียเรอร์ ก็โหม่งประตูที่สองของตัวเองให้เจ้าถิ่นออกนำอีกครั้ง 2-1 มาร์ค เบลค ทำประตูให้เซาธ์แฮมป์ตันนำห่าง 3-1 ก่อนหมดครึ่งแรก และ จอร์จ เกรแฮม ก็ระเบิดลงใส่ลูกทีมของตัวเองตอนพักครึ่ง ทว่ามันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเพราะลงมาเตะครึ่งหลังแค่ 4 นาที จากบอลเปิดสุดเส้นฝั่งขวาเข้ามาหน้าปากประตู เด็กวัย 17 ที่ชื่อ เชียเรอร์ ก็วอลเล่ย์ไปชนคาน ก่อนลุกขึ้นมาซ้ำลูกยิงของตัวเองเป็นประตู 4-1 ให้กับทีม และทำแฮททริกให้ตัวเองได้สำเร็จ ท้ายเกม พอล เดวิส ตีตื้นให้อาร์เซน่อลขยับมาเป็น 2-4 แต่ก็ได้แค่นั้น จบเกม เซาธ์แฮมป์ตันเอาชนะไปได้ 4-2 ขณะที่ จอร์จ เกรแฮม แทบไม่ได้ให้เครดิตกองหน้าดาวรุ่งรายนี้เลย โดยมองว่าลูกทีมของตัวเองเล่นได้แย่เองมากกว่า แต่คริส นิโคลล์ กุนซือของทีมนักบุญ เลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง "เขาเฝ้ารอโอกาสของตัวเองมานานและแสดงผลงานยอดเยี่ยม แต่จุดสำคัญคือเขาต้องไม่เหลิง เมื่อความสำเร็จมาไว อันตรายก็คือเด็กๆ มักไม่ตระหนักว่ามีแค่การทำงานหนักเท่านั้นที่จะช่วยให้มันดำเนินต่อไปได้" หลังเกมนั้น เด็กหนุ่มวัย 17 อย่าง อลัน ก็ต้องกลับไปทำหน้าที่เหมือนกับนักเตะทีมเยาวชน นั่นคือทำความสะอาดรองเท้าให้กับพวกนักเตะทีมชุดใหญ่ แม้ว่าจะทำแฮททริกใส่อาร์เซน่อลได้ในการลงเล่นเกมชุดใหญ่แบบเต็มเกมได้ในนัดแรก แต่เขาก็เป็นเพียงดาวรุ่งที่รับค่าแรงนักเตะอคาเดมี่คือสัปดาห์ละ 35 ปอนด์เท่านั้น ก่อนที่ อลัน เชียเรอร์ จะค่อยๆ กลับไปไต่ขึ้นมาจากบันไดขั้นแรกอีกครั้งตามระบบ และกลายมาเป็นตัวหลักให้กับทีมในอีก 2 ปีให้หลัง ซึ่งจากนั้นเป็นต้นมา ก็ไม่มีใครไม่รู้จัก อลัน เชียเรอร์ อีกเลย ได้รับรู้เรื่องราวดีดีที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อนกันแล้ว ใครอยู่บ้านเบื่อๆไม่มีอะไรทำ ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" รวมพลคนสกอร์สูง "

ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ แมนเชสเตอร์ กับ ลิเวอร์พูล โดนยิง 6 ประตูขึ้นไปในวันเดียวกัน และเป็นครั้งแรกในรอบ 57 ปีที่ลิเวอร์พูล โดนยิงถึง 7 ประตูในเกมลีก เหตุการณ์บ้าๆ บอๆ ในโลกฟุตบอลเกิดขึ้นได้ แต่ผลการแข่งขันเมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ 4 ตุลาคมที่ผ่านมาก็ถือว่าเกินเบอร์ไปมาก แมนฯ ยูไนเต็ด แพ้คาบ้านต่อ ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ 1-6 ลิเวอร์พูล ออกไปเยือนแพ้ แอสตัน วิลล่า 2-7 นอกจากมันจะเป็นความพ่ายแพ้ด้วยสกอร์ขาดลอยแล้ว เมื่อมาดูสกอร์รวมถือว่ามโหฬารสุดๆ แต่สกอร์รวมที่ว่านี้ก็ยังไม่ถือเป็นสถิติของพรีเมียร์ ลีก เพราะมันเคยบันทึกเอาไว้ว่า มีถึง 20 เกมเลยทีเดียวที่ยิงรวมกันถึง 9 ลูก มีถึง 5 เกมที่ยิงรวมถึง 10 ประตู และสถิติสูงสุดมี 1 เกม นั่นคือยิงรวมกันถึง 11 ประตู เรามาลองไล่ดูกันดีกว่าว่ามีเกมไหนบ้างที่ยิงกันถล่มทะลายขนาดนี้ - สถิติสูงสุดยิงรวม 11 ประตู 29 กันยายน พอร์ทสมัธ ชนะ เรดดิ้ง ไป 7-4 -ยิงรวม 10 ประตู มีทั้งหมด 5 นัด 29 ธันวาคม 2007 สเปอร์ส ชนะ เรดดิ้ง 6-4 22 พฤศจิกายน 2009 สเปอร์ส ชนะ วีแกน 9-1 28 สิงหาคม 2011 แมนฯ ยูไนเต็ด ชนะ อาร์เซน่อล 8-2 29 ธันวาคม 2012 อาร์เซน่อล ชนะ นิวคาสเซิ่ล 7-3 19 พฤษภาคม 2013 เวสต์บรอมวิช เสมอ แมนฯ ยูไนเต็ด 5-5 เมื่อไล่ดูรายชื่อทีมที่มีเอี่ยวกับการทำสถิติ ก็ไม่น่าแปลกใจ เพราะทีมอย่าง สเปอร์ส, อาร์เซน่อล และแมนฯ ยูไนเต็ด (สมัยก่อน) ขึ้นชื่อเรื่องเป็นทีมเล่นสนุก สร้างเกมรุกสนุกสนานอยู่แล้ว และก็มีบางครั้งที่จะโดนคู่แข่งยิงเอาหลายตุงเหมือนกัน ในเกมที่สกอร์ "โอเวอร์" กระจุยกระจายแบบนี้ มีนักเตะหลายคนที่มีเอี่ยว มีชื่อบนสกอร์บอร์ด หลายนัดเลยทีเดียว โรบิน ฟาน เพอร์ซี่ คือคนแรกที่ต้องพูดถึง ในเกมที่ อาร์เซน่อล ออกไปโดน แมนฯ ยูไนเต็ด ขยี้ 8-2 เขาเป็นกัปตันทีมอาร์เซน่อล และทำประตูให้ทีมได้ 1 ประตู แต่ลงท้ายด้วยการเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ส่วนในเกมที่ แมนฯ ยูไนเต็ด เสมอกับ เวสต์บรอมวิช อัลเบี้ยน 5-5 ซึ่งถือเป็นเกมทิ้งทวน เกมสุดท้ายในการคุมทีมอย่างเป็นทางการของเซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน นัดนั้น RVP กลายเป็นผู้เล่นของแมนฯ ยูไนเต็ดแล้ว และเขาก็ยิงใส่ แบ็กกี้ส์ได้ 1 ตุง เจอร์เมน เดโฟ ก็เป็นอีกรายที่มีชื่อบนสกอร์บอร์ดในเกมที่ยิงกันแหลกลาญแบบนี้ ย้อนไปในเกมเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน 2004 ขณะนั้น เดโฟ เพิ่งย้ายจากเวสต์แฮม มาอยู่กับ สเปอร์ส ใหม่ๆ เขาทำได้ 1 ประตู ในเกมที่ สเปอร์ส แพ้คาบ้านต่อ อาร์เซน่อล 4-5 ยิงรวมกัน 9 ประตู วันที่ 29 ธันวาคม 2007 สเปอร์ส อัด เรดดิ้่ง 6-4 สกอร์รวม 10 ประตู เจอร์เมน เดโฟ ก็ทำได้ 1 ประตู (เกมนี้ ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ ยิง 4 ประตู) นอกจากนั้น เดโฟ ยังกลายเป็นนักเตะคนที่ 3 ในประวัติศาสตร์พรีเมียร์ ลีก ที่ทำได้ 5 ประตูในเกมเดียวต่อจาก แอนดี้ โคล และ อลัน เชียเรอร์ ในเกมเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2009 นัดที่ สเปอร์ส ขยี้ วีแกน 9-1 พูดถึง เรดดิ้ง ก็ถือเป็นทีม"เหยื่อ" ของเกมยิงระห่ำแบบนี้ สถิติสูงสุดที่ยิงรวมกัน 11 ประตูนั่น พอร์ทสมัธ ถล่มพวกเขาไป 7-4 รวมถึงเกมที่ โดน สเปอร์ส สอยอีก 6-4 ภายในเวลาห่างกัน 3 เดือนตอนปี 2007 มีนักเตะคนหนึ่งของพวกเขาที่มีสกอร์ทั้ง 2 เกม ก็คือ เดฟ คิตสัน หัวหอกผมแดง นิโก้ ครานชาร์ เป็นอีกคนที่อยู่ในข่ายพัวพันกับเกมเหล่านี้ อดีตมิดฟิลด์ทีมชาติโครเอเชีย ทำ 1 ประตู ในฐานะนักเตะพอร์ทสมัธ ในเกมชนะ เรดดิ้ง 7-4 ส่วนในเกมที่ สเปอร์ส อัด วีแกน 9-1 เขาก็ทำ 1 ประตูในฐานะนักเตะไก่เดือยทอง โรเมลู ลูกากู ที่กำลังเข้าฟอร์มอยู่กับ อินเตอร์ มิลาน ในเวลานี้ก็ไม่ธรรมดา ต้องบอกว่าช่วงแรกที่ย้ายจากเบลเยี่ยมมาอยู่กับเชลซี เขาไม่ได้โอกาสลงเล่นทีมชุดใหญ่ เพราะโดนปล่อยยืมตลอดเวลา "บิ๊กรอม" ทำแฮททริกให้กับ เวสต์บรอม นัดที่เสมอกับ แมนฯ ยูไนเต็ด 5-5 เมื่อปี 2013 จากนั้นเมื่อย้ายมาเป็นนักเตะเอฟเวอร์ตัน ก็ร้อนแรงต่อเนื่อง วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2017 เขากดคนเดียว 4 ประตู ให้ เอฟเวอร์ตัน ถล่ม บอร์นมัธ 6-3 ธีโอ วัลค็อตต์ ก็ผ่านประสบการณ์ทั้งร้ายทั้งดีในเกมมหากาฬแบบนี้ถึง 3 หนด้วยกัน เริ่มจากทำ 1 ประตู ในเกมที่อาร์เซน่อล โดนแมนฯ ยูไนเต็ด อัด 8-2 เมื่อปี 2011 จากนั้น 29 ธันวาคม 2012 เป็นฝ่ายทำคนอื่นบ้าง เกมนี้เขาทำแฮททริกให้อาร์เซน่อล ถล่ม นิวคาสเซิ่ล 7-3 ก่อนที่จะโดนกรรมติดจรวดอีกทั้งในอีก 1 ปีให้หลัง แม้ว่า วัลค็อตต์ จะยิงได้ถึง 2 ประตู แต่ก็ช่วยอาร์เซน่อลไม่ไหว ในเกมนั้น ทีมปืนใหญ่ออกไปโดน แมนฯ ซิตี้ ทุบถึง 6-3 ส่วนในฤดูกาลที่ใกล้ๆ นี่ เจมี่ วาร์ดี้ คือพระเอกของงาน เพราะดาวยิงความเร็วสูงของ เลสเตอร์ ยิงคนเดียว 2 ประตู ในเกมสุดมันที่ เลสเตอร์ แพ้สเปอร์ส 4-5 เมื่อเดือนพฤษภาคม 2018 ก่อนที่ในเดือนตุลาคม 2019 เกมประวัติศาสตร์ที่ เลสเตอร์ ฆาตกรรมโหดใส่เซาธ์แฮมป์ตัน 9-0 วาร์ดี้ ทำแฮททริกได้สำเร็จ ส่วนชื่อที่มีเอี่ยวเยอะที่สุดจริงๆ คือชื่อสกุลว่า "โคล" เริ่มจาก "แอนดี้ โคล" ที่ทำคนเดียว 5 ประตูให้แมนฯ ยูไนเต็ด ขยี้ อิปสวิช 9-0 เมื่อ 4 มีนาคม 1995 ถัดมาอีก 4 ปี เขาก็ทำ 2 ประตู ช่วยปีศาจแดงอัดเจ้าป่า น็อตติงแฮม ฟอเรสต์ 8-1 ในเกมที่ โอเล่ กุนนาร์ โซลชาร์ ใช้เวลา 20 นาทีในฐานะตัวสำรองกด 4 ประตู โคล ต่อมาคือ "โจ โคล" เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ปี 2000 โจโคล ทำ 1 ตุง ในเกมที่ เวสต์แฮมแซงชนะ แบรดฟอร์ด สุดระทึก 5-4 ส่วน โคล สุดท้ายคือ "แอชลี่ย์ โคล" แบ็กซ้ายที่ร้อยวันพันปีไม่ค่อยมีชื่อทำประตู ก็ยังยิงได้ ในเกมที่เชลซี ทุบ ซันเดอร์แลนด์ 7-2 เมื่อเดือนมกราคม 2010 ส่วนใครกำลังหาเว็บไซด์ที่เต็มไปด้วยความเร้าใจล่ะก็ต้องมาที่นี่เลยกับ MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ถ่มน้ำลายให้โลกจำ "

"ถ้าผมถ่มน้ำลายพวกเขาคงเอาน้ำลายผมไปใส่กรอบให้มันกลายเป็นศิลปะชั้นยอด" ปาโบล ปิกัสโซ่ ยอดศิลปินเอกชาวสเปน เคยกล่าวเอาไว้แบบนี้ แต่โดยปกติแล้ว การถ่มถุยน้ำลายคือเรื่องสกปรก การที่ใครจะถ่มน้ำลายใส่ใครถือเป็นการลบหลู่ หยามเกียรติกันอย่างที่สุด มักเกิดจากความขัดแย้งขั้นรุนแรง และถือว่าผิดมารยาทชนิดที่ให้อภัยกันได้ยาก นี่เป็นเรื่องระหว่าง รูดี้ โฟลเลอร์ และ แฟรงค์ ไรจ์การ์ด ความเป็นอริระหว่าง เยอรมัน กับ ฮอลแลนด์ มีรากฐานมาจากสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่ในภายหลังมันได้ลุกลามมายังสนามฟุตบอลด้วย เพราะนี่คือสองยอดทีมที่ขับเคี่ยวกันมาเสมอ ฟุตบอลโลก 1974 นัดชิงชนะเลิศ เยอรมันตะวันตกแซงชนะฮอลแลนด์ 2-1 ถัดมาอีก 4 ปี เสมอกันไป 2-2 และใน ยูโร 1980 เยอรมันก็ย้ำแค้นได้อีกรอบ ในชัยชนะ 3-2 อีก 8 ปีต่อมากว่าที่ ฮอลแลนด์ จะเอาคืนได้สาสม เมื่อ มาร์โค แวน บาสเท่น ทำประตูท้ายเกมให้ทีมกังหันสีส้มเอาชนะเยอรมัน 2-1 ได้ผ่านเข้าไปชิงชนะเลิศ และคว้าแชมป์ ยูโร 1988 มาครองได้สำเร็จ จากนั้นอีก 2 ปี หนึ่งในฟุตบอลโลกครั้งที่คลาสสิกที่สุดก็ระเบิดศึกขึ้น นั่นคือ อิตาเลีย 1990 ในรอบ 16 ทีมสุดท้าย คู่ปรับคู่นี้ก็มาดวลกันจนได้ ในเกมที่ แฟรงค์ ไรจ์การ์ด ถูกสั่งให้ตามประกบ เยอร์เก้น คลินส์มันน์ หอกตัวอันตรายของเยอรมัน ในวันที่ ไรจ์การ์ด อารมณ์พลุ่งพล่านสุดๆ ในนาทีที่ 20 บริเวณทางปีกซ้าย คลินส์มันน์ กับ รูดี้ โฟลเลอร์ เล่นใกล้ๆ กัน โฟลเลอร์ ได้บอลพยายามลากหลบแต่โดน ไรจ์การ์ด พุ่งเสียบสกัดข้อเท้า ผู้ตัดสิน ฮวน การ์ลอส ลูสเตา ชาวอาร์เจนติน่า แจกใบเหลืองให้ ไรจ์การ์ด ทันที การโดนใบเหลืองนี้ เท่ากับว่าหาก ฮอลแลนด์ผ่านเข้ารอบได้ เขาจะชวดลงเล่นในรอบต่อไป ระหว่างที่ ไรจ์การ์ด วิ่งกลับไปยังแดนตัวเองเพื่อตั้งรับลูกฟรีคิกของเยอรมัน เขาวิ่งผ่านหลัง โฟลเลอร์ แล้วจังหวะนั้นก็ถุยน้ำลายใส่ผมของหัวหอกเยอรมัน โฟลเลอร์ รู้สึกทันทีเลยหันมาโวย มีปากมีเสียงกันจน คลินส์มันน์ ต้องเข้ามาห้ามทัพ สมัยนั้นนักเตะตัวหลักของทั้งสองชาติเล่นอยู่ในอิตาลีด้วยกัน คลินส์มันน์ เล่นอยู่กับ อินเตอร์, ไรจ์การ์ด เล่นอยู่กับ เอซี มิลาน ส่วน โฟลเลอร์ เองก็เล่นให้โรม่า และเกมนี้เตะที่ ซาน ชิโร่ ด้วย โฟลเลอร์ พยายามเข้าไปฟ้องกรรมการ พร้อมหันหัวให้ดูว่าเขาโดนถ่มน้ำลายใส่ แต่ผู้ตัดสินไม่ฟังเสียง แจกใบเหลืองให้โฟลเลอร์ไปด้วย และจากลูกฟรีคิกที่ อันเดรียส เบรห์เม่ สาดเข้าเขตโทษ บอลมาตกในกรอบ 6 หลา โฟลเลอร์ เป็นคนที่โฉบเข้าหาบอลพร้อมกับ ฮัน ฟาน บรอยเคเล่น นายด่านดัตช์ "เจ้าเป็ดน้อย" พยายามเบี่ยงตัวหลบ แต่เมื่อลงมานอนบนพื้น เขาทำท่ากุมไปที่ข้อเท้า ทำนองว่าเขาโดนปะทะจาก ฟาน บรอยเคเล่น ไรจ์การ์ด ที่อยู่ตรงนั้นพอดีเลยเดือดขึ้นมาอีกรอบ เขาเดินเข้าไปหา โฟลเลอร์ ที่นอนอยู่พร้อมหยิกหู ดึงให้ โฟลเลอร์ ลุกขึ้นมาเร็วๆ จนต่างก็ลุกขึ้นมามีปากเสียงกัน ในที่สุดผู้ตัดสินเดินมาแจกใบแดงให้กับทั้ง ไรจ์การ์ด และ โฟลเลอร์ ทั้งคู่ผิดหวังที่ต้องโดนไล่ออกจากสนาม ขณะที่ ไรจ์การ์ด เดินผ่านมาด้านหลังเขาก็ถ่มน้ำลายใส่ โฟลเลอร์ เป็นครั้งที่ 2 จากนั้น ไรจ์การ์ด วิ่งเหยาะๆ ออกจากสนามไปทันที โฟลเลอร์ รู้ก็เดินตาม ออกไปทำท่าจะเอาเรื่องแต่เหมือนสงบใจได้ เลยทำแค่ค่อยๆ วิ่งผ่านเข้าห้องแต่งตัวไปก่อน เกมนั้น เยอรมันตะวันตกเป็นฝ่ายย้ำแค้น 2-1 และในที่สุดพวกเขาก็ไปถึงขั้นคว้าแชมป์โลกในคราวนั้น สื่อเยอรมัน ตั้งฉายาให้ ไรจ์การ์ด ว่า "ไอ้ลามา" ก็คือตัวลามา ที่ในเมืองไทยอิมพอร์ทเข้ามาเลี้่ยงตามฟาร์มหรือตามรีสอร์ท เพราะตัวลามา เป็นสัตว์ที่ชอบพ่นน้ำลาย ในภายหลัง แฟรงค์ ไรจ์การ์ด ออกมาขอโทษกับสิ่งที่เขาทำลงไป และ รูดี้ โฟลเลอร์ เคยให้สัมภาษณ์กับโฟร์โฟร์ทู ว่าหลังจากนั้นอีก 2-3 เดือน ไรจ์การ์ด ก็มาขอโทษกับเขาโดยตรง เรื่องนี้ จบอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้ง ในปี 1996 เมื่อมีบริษัทเนย ในเยอรมันชื่อ Echte Butter มีไอเดียที่จะโฆษณาขายเนยของพวกเขา เลยติดต่อไปยังทั้ง โฟลเลอร์ และ ไรจ์การ์ด ให้มาเข้าฉากโฆษณาด้วยกัน โฟลเลอร์ บอกว่า เขาตอบตกลงเพราะทุกฝ่ายตกลงกันแล้วว่าค่าตัวของทั้งเขา และ ไรจ์การ์ด จะถูกนำไปมอบให้กับการกุศล โฆษณานี้ ถ่ายในตอนเช้าของฤดูใบไม้ผลิ ทั้งคู่อยู่ในชุดคลุมนอน ออกมานั่งทานอาหารเช้าในสวน และแบ่งเนยทาขนมปังให้กัน โดยมีม็อตโต้คือ Everthing in Butter again หรือทุกอย่างอยู่ในเนยอีกครั้ง เป็นสุภาษิต ที่แปลว่า ทุกอย่างกลับมาดีอีกครั้ง หลังจากแขวนสตั๊ด ต่างฝ่ายต่างก็ฝังความเกลียดชังและเหตุการณ์ดังกล่าวไว้เบื้องหลัง แฟรงค์ ไรจ์การ์ด ผันตัวมาเป็นเทรนเนอร์ มีส่วนในการปูรากฐานสู่ความสำเร็จของบาร์เซโลน่ายุคใหม่ พาทีมคว้า ชปล. ได้สำเร็จในปี 2006 โดยเป็นคนให้โอกาส ลีโอเนล เมสซี่ สู่ทีมชุดใหญ่ ขณะที่ รูดี้ โฟลเลอร์ ก็เคยคุมทีมผลงานเด่นสุดคือนำทีมชาติเยอรมันเข้าชิงชนะเลิศ ฟุตบอลโลก 2002 และกลายมาเป็นผู้บริหารคนเก่งของ ไบเออร์ เลเวอร์คูเซ่น ในปัจจุบัน ส่วนใครอยากทิ้งเว็บเก่าไว้เบื้องหลังและกำลังหาเว็บไซด์ใหม่อยู่ล่ะก็ต้องที่นี่เลยกับ Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ดาร์บี้แม็ทช์แดนฟ้าขาว "

เมื่อเดือนก่อนตอนที่ ลีโอเนล เมสซี่ ประกาศจะย้ายออกจากบาร์เซโลน่า บริษัทรับพนันถูกกฎหมายได้ออกมาเปิดราคาว่าทีมใดจะเป็นตัวเต็งที่จะได้ตัวดาวเตะรายนี้ไปร่วมทีม หนึ่งในนั้นมีชื่อของ นีเวลล์ส โอลด์ บอยส์ ทีมในบ้านเกิดอาร์เจนติน่าอยู่ด้วย นี่คือสโมสรสมัยเด็กของ เมสซี่ ซึ่งเขาเคยเปรยๆ ว่าวันหนึ่งในอนาคตหากเป็นไปได้เขาก็จะกลับไปแขวนสตั๊ดที่ นีเวลส์ หากเราเอ่ยถึงฟุตบอลในอาร์เจนติน่า ชื่อของ "ซูเปร์กลาสิโก้" ระหว่าง โบคา จูเนียร์ส กับ ริเวอร์ เพลท ถูกยกเป็นเกมดาร์บี้แม็ทช์ที่ใหญ่ที่สุด ในแง่ของความนิยม จำนวนแฟนบอล และชื่อเสียงรวมถึงความสำเร็จและนักเตะเก่งๆ มากมายที่เคยเล่นให้สองสโมสรนี้ แน่นอนว่า โบค่า-ริเวอร์ เพลท คือดาร์บี้แม็ทช์ที่มีบรรยากาศสุดยอด แต่ถ้าไปถามคนอาร์เจนไตน์แท้ๆ ว่าศึกดาร์บี้แม็ทช์ที่ไหนที่เข้มข้น และบรรยากาศร้อนแรงที่สุด คำตอบอาจเป็นชื่อของ "กลาสิโก้ โรซารีโน่" หรือดาร์บี้แม็ทช์แห่งโรซาริโอ โรซาริโอ เป็นเมืองใหญ่อันดับ 3 ของอาร์เจนติน่า ตั้งอยู่ในจังหวัดซานตา เฟ่ ห่างไปราว 300 กิโลเมตรทางตอนเหนือของบัวโนส ไอเรส นี่เป็นบ้านเกิดของ ลิโอเนล เมสซี่ และยอดนักเตะอีกหลายๆ คนของอาร์เจนติน่า โรซาริโอ มี 2 สโมสรใหญ่ ที่เป็นการแบ่งแยกระหว่างสีแดง-ดำ และสีน้ำเงิน-เหลือง ชัดเจนเหมือน ลาซิโอ-โรม่า ในกรุงโรม หรือ เซลติก-เรนเจอร์ส แห่งกลาสโกว์ คุณต้องเลือกฝั่งหนึ่ง ไม่ก็อีกฝั่งหนึ่ง นีเวลส์ โอลด์ บอยส์ กับ โรซาริโอ เซนทรัล แม้ว่าความสำเร็จของสองสโมสรนี้จะสู้กับเหล่าทีมดังในเมืองหลวง บัวโนสไอเรส ไม่ได้ แต่แน่นอนว่าพวกเขาก็ไม่ขาดแคลนยอดนักเตะ เมสซี่ ไม่ได้โตทันที่จะเล่นให้ทีมชุดใหญ่ของ นีเวลส์ เพราะย้ายไปบาร์เซโลน่าเสียก่อน แต่นักเตะที่เคยเล่นให้ที่นี่ก็มีอย่าง กาเบรียล บาติสตูต้า, วอลเตอร์ ซามูเอล, ฮอร์เก้ วัลดาโน่, กาเบรียล ไอน์เซ่, โรเบร์โต้ เนสเตอร์ เซนซินี่, เมาริซิโอ โปเช็ตติโน่, มักซี่ โรดริเกซ, เอเวร์ บาเนก้า รวมไปถึง ดีเอโก้ มาราโดน่า เคยมาเล่นที่นี่ในช่วงปลายอาชีพ ฝั่ง โรซาริโอ เซนทรัล เองก็มีแข้งชื่อดังอย่าง มาริโอ เคมเปส, ฮาเวียร์ มาสเคราโน่, อังเคล ดิ มาเรีย, เอเซเกล ลาเวซซี่, ลูเซียโน่ ฟิเกรัว รวมถึง คิลี่ กอนซาเลซ จุดเริ่มต้นของทั้งสองทีม ก็มีจุดกำเนิดมาจากชาวบริติช เหมือนๆ กัน เช่นเดียวกับฟุตบอลในอีกหลายๆ ชาติที่เริ่มต้นโดยชาวสหราชอาณาจักรที่ไปทำมาหากินยังต่างแดน นีเวลส์ โอลด์ บอยส์ เริ่มต้นจาก ไอแซ็ค นีเวลล์ ชาวอังกฤษ ที่หลังย้ายมาทำงานในโรซาริโอในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เขาตั้งโรงเรียนขึ้นเพื่อสอนให้เด็กๆ ในท้องถิ่น จากนั้นนำลูกฟุตบอลหนังอิมพอร์ทมาจากอังกฤษ รวมถึงกฎการเล่นฟุตบอล มาเล่นที่นี่ด้วย ลูกชายของเขา เคลาดิโอ ไอแซ็ค เป็นคนที่ค่อยๆ รวมทีมมาเพื่อเล่นฟุตบอล เริ่มจากนักเรียน คุณครู และศิษย์เก่าที่เพิ่งจบไปจากโรงเรียนแห่งนี้ มาเตะฟุตบอลกัน ภายหลัง เคลาดิโอ ไอแซ็ค ตัดสินใจก่อตั้งสโมสรฟุตบอลขึ้นมาในปี 1903 โดยได้ใช้ชื่อว่า Club Atl?tico Newell's Old Boys หรือ นีเวลส์ โอลด์ บอยส์ ที่แปลว่า ทีมศิษย์เก่าของโรงเรียนนีเวลล์ ส่วนจุดกำเนิดของ โรซาริโอ เซนทรัล ก็มาจากกลุ่มชาวบริติชเช่นกัน เป็นคนที่มาทำงานให้กับบริษัทเซนทรัล อาร์เจนไตน์ เรลเวย์ ซึ่งเป็นบริษัทการเดินรถไฟของอังกฤษในอาร์เจนติน่า กลุ่มพนักงานของ เซนทรัล อาร์เจนไตน์ เรลเวย์ มักใช้พื้นที่ใกล้ๆ กับถนนอัลเบร์ดี้ เตะฟุตบอลกัน ในวันคริสต์มาสของปี 1889 พวกเขานัดมาสังสรรค์กันที่ผับแห่งหนึ่ง และได้ตกลงกันก่อตั้งสโมสร พร้อมให้ชื่อว่า Central Argentine Raileay Athletic Club หรือสโมสรกีฬาเซนทรัล อาร์เจนไตน์ เรลเวย์ โดยให้ โคลิน คัลเดอร์ พนักงานชาวสก็อตแลนด์เป็นประธานสโมสรคนแรก ช่วงแรก คนที่จะเข้ามาร่วมทีมเป็นสมาชิกสโมสร ต้องเป็นพนักงานของ เซรทรัล อาร์เจนไตน์ เรลเวย์ เท่านั้น ก่อนที่จะค่อยๆ ให้คนนอกเข้ามาสมัครได้ ภายหลัง นักเตะและสมาชิกเริ่มกลายเป็นคนท้องถิ่นมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งพวกเขาพูดภาษาสเปน เลยได้เปลี่ยนชื่อสโมสรมาเป็นภาษาสเปน ว่า Club Atl?tico Rosario Central จนมาถึงทุกวันนี้ เกมแรกที่ทั้งสองทีมเจอกันเกิดขึ้นเมื่อ 18 มิถุนายน 1905 จบลงด้วยชัยชนะของ นีเวลส์ โอลด์ บอยส์ ด้วยสกอร์ 1-0 โดยฮีโร่ประตูชัยคือฟาอุสติโน่ กอนซาเลซ ทั้งสองสโมสรดวลกันเองในลีกระดับเมืองที่ชื่อว่า ลีกา โรซาริน่า เด ฟุตบอล จนกระทั่งปี 1939 ทั้งสองสโมสรบรรจุชื่อลงทะเบียนกับ อาร์เจนไตน์ ปรีเมร่า หรือลีกรวมของอาร์เจนติน่า จนถึงทุกวันนี้ ท่ามกลางความดุเดือดของการขับเคี่ยวกันระหว่างสองทีม ยังมีชื่อเล่น หรือฉายาของสโมสรที่ฟังดูแปลกๆ แต่พวกเขาก็ไม่ยี่หระที่จะถูกเรียกเช่นนี้ ในช่วงทศวรรษที่ 1920s มีการเชิญทั้งสองสโมสรเข้าร่วมเตะฟุตบอลเพื่อการกุศล หาเงินมาช่วยผู้ป่วยโรคเรื้อน ทางโรซาริโอ เซนทรัล ไม่ยอมเข้าร่วม เลยถูกเรียกว่า Canallas (กานายาส) ที่พอจะแปลได้ว่า พวกใจหยาบ ขณะที่ นีเวลส์ โอลด์ บอยส์ ตัดสินใจเข้าร่วมเตะ เลยโดนเรียกว่า Los Leprosos (โลส เลโปรโซส) หรือพวกเรื้อน ทุกวันนี้ หากสองทีมนี้เจอกันในเกมลีก แฟนบอลทีมเยือนจะไม่ได้เข้าไปดูเกม เพื่อป้องกันความรุนแรงที่จะเกิดขึ้น เรียกว่าหากเล่นบ้านใคร ก็จะเต็มไปด้วยแฟนบอลของทีมนั้น สิ่งที่เราจะนึกภาพได้เมื่อเกมดาร์บี้มาถึง ที่นี่มีครบ พลุควัน แสง สีเสียง การตะโกน เป่าปาก ขว้างสิ่งของ เพื่อข่มขู่นักเตะอีกฝั่ง ก่อนเกมเป็นสัปดาห์ๆ เมืองทั้งเมืองจะมีหัวข้อสนทนาเป็นเกมนัดนี้เท่านั้นไม่ว่าจะเป็นผับ ร้านอาหาร ร้านกาแฟ และการไปอยู่ผิดวงของแฟนบอล ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นใน โรซาริโอ ในปี 2018 ทั้งสองทีมเจอกันในรอบก่อนรองชนะเลิศศึก โกปา อาร์เจนติน่า ต้องไปจัดกันที่สนาม เอสตาดิโอ ฮูลิโอ อุมเบร์โต้ กรอนโดน่า ของอาร์เซน่อล ซารันดี้ ในบัวโนส ไอเรส แทน ซึ่งมีความจุเพียง 18,000 คน เกมนั้นจบลงด้วยชัยชนะของโรซาริโอ เซนทรัล 2-1 และเป็นเกมที่มีใบแดงถึง 3 ใบ ปัจจุบัน โรซาริโอ เซนทรัล มี คิลี่ กอนซาเลซ คุมทีม และ คิลี่ เคยบอกเอาไว้ว่า ให้เงินเขาทั้งโลกเพื่อจ้างให้เขาสวมเสื้อของ นีเวลส์ โอลด์ บอยส์ เขาก็ไม่มีวันยอม ดูแล้วความเข้มข้นดุเดือดของ "กลาสิโก้ โรซาริโน่" ยังคงมีต่อไปเหมือนเดิม ในอนาคตหากว่า ลิโอเนล เมสซี่ ได้ย้ายกลับมาเล่นให้ นีเวลส์ จริงๆ ก็คงยอดเยี่ยมสุดๆ โดยเฉพาะหากว่าเพื่อนซี้อย่างอังเคล ดิ มาเรีย กลับมาเล่นให้ โรซาริโอ เซนทรัล ด้วยยิ่งเร้าใจมากยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนใครกำลังหาเว็บไซด์ที่เต็มไปด้วยความเร้าใจล่ะก็ต้องมาที่นี่เลยกับ MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ลา ปาซ สูงเสียดฟ้า "

วันที่ 1 เมษายน 2009 ในศึกฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกโซนอเมริกาใต้ รายงานผลการแข่งขันออกมาให้แฟนบอลทั่วโลกรับทราบกันว่า โบลิเวีย 6 - อาร์เจนติน่า 1 หากคนที่ไม่ได้ตามชมการถ่ายทอดสดคงคิดว่านี่เป็นเรื่องโกหกวัน April's Fool Day แน่ๆ เพราะแข่งกันวันเมษาหน้าโง่พอดี ทีมฟ้าขาวของดีเอโก้ มาราโดน่า ต้องการทุกแต้มในช่วงนั้นเพื่อผ่านเข้าสู่ฟุตบอลโลก 2010 ที่แอฟริกาใต้ให้ได้ แต่ออกไปโดนโบลิเวียอัดยับที่ ลา ปาซ เป็นที่ขึ้นชื่ออยู่แล้วว่ากรุง ลา ปาซ ของโบลิเวีย เป็นเมืองที่ตั้งอยู่เหนือระดับน้่ำทะเลเยอะมาก อากาศบางเบา คนที่ไม่คุ้นเคยจะหายใจลำบากเหนื่อยง่าย การมาเล่นที่นี่จึงมักเป็นงานยากของผู้มาเยือน สนามเหย้า สนามใหญ่สุดในโบลิเวีย ที่ทีมชาติใช้เสมอคือ เอสตาดิโอ เอร์นานโด ซิเลส ตั้งชื่อตามประธานาธิบดีคนที่ 31 ของประเทศ ที่ปกครองโบลิเวียในช่วงปี 1926-1930 คือ เอร์นานโด ซิเลส เรเยส สนามแห่งนี้อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลถึง 11,932 ฟุต หรือ 3,637 เมตร นับเป็นข้อได้เปรียบอย่างยิ่งสำหรับเจ้าถิ่น หากวัดกันในแง่ผลงานโดยรวม คุณภาพนักเตะ โบลิเวีย คงเป็นชาติที่อ่อนที่สุดในละตินอเมริกาด้วยซ้ำ แต่ทีมใหญ่กว่าทั้งหลายก็เคยเอาชื่อมาทิ้งที่ลา ปาซ ในฟุตบอลโลก USA 94 รอบคัดเลือก โบลิเวีย เคยพลิกเอาชนะบราซิล 2-0 ยัดเยียดความพ่ายแพ้ในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกเป็นครั้งแรกในรอบ 40 ปีให้กับบราซิล ชาติอื่นๆ อาจจะเข้าใจว่านี่คือความได้เปรียบในฐานะเจ้าถิ่น แต่ไม่ใช่สำหรับบราซิล ฟลาเมงโก้ ทีมดังของบราซิล เคยร้องเรียนว่าพวกเขาจะไม่มาเตะกับสโมสรในโบลิเวีย ในครั้งหนึ่งที่เจอกับ เรอัล โปโตซี่ ในศึก โกปา ลิเบร์ตาโดเรส ขณะที่สหพันธ์ฟุตบอลบราซิล ก็พยายามร้องเรียนเรื่องนี้เรื่อยมา ไม่ใช่แค่โบลิเวีย และลา ปาซ แต่พวกเขาอ้างว่าเมืองหรือสนามที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลมากเกินไป ไม่ควรจัดแข่งฟุตบอล เพราะอันตรายต่อนักเตะ สองสามปีมานี่เองที่มีภาพเนย์มาร์ ไปเตะที่โบลิเวีย แล้วถ่ายภาพห้องแต่งตัวของทีมชาติบราซิล หลายคนเอาหน้ากากออกซิเจนมาใส่เพื่อช่วยในการหายใจ ไม่ใช่แค่โบลิเวีย แต่ในเปรู และบางเมืองของโคลอมเบีย และเอกวาดอร์ ที่อยู่ในเขตเทือกเขาแอนดีส ต่างก็ได้รับผลกระทบจากการร้องเรียนนี้ ในที่สุดในเดือนพฤษภาคม 2007 ฟีฟ่า ก็ตัดสินใจห้ามไม่ให้สนามที่มีความสูงเกิน 2,500 เมตร (8,200ฟุต) จากระดับน้ำทะเล จัดการแข่งขันระดับนานาชาติ แม้ 2 สัปดาห์ต่อมา ฟีฟ่า จะผ่อนปรน ให้ได้ถึง 3,000เมตร metres (9,800ฟุต) ซึ่งจะทำให้ ลา ปาซ เป็นเมืองหลักในการจัดเกมระดับทีมชาติเมืองเดียวที่อยู่สูงเกินลิมิต เมื่อฟีฟ่า ออกมาห้ามแบบนี้ทำให้ อีโว โมราเลส ประธานาธิบดี ออกมาประท้วงทันที บอกว่านี่ไม่ใช่แค่การแบนโบลิเวีย แต่เป็นการแบนความแตกต่างทางฟุตบอล ฟีฟ่ากำลังทำสิ่งที่เรียกว่าแบ่งแยกทางฟุตบอล (football apartheid เหมือนกฏหมายแบ่งแยกสีผิวในแอฟริกาใต้) พร้อมทั้งจะยืนเอกสารประท้วงเป็นทางการไปยังฟีฟ่า และเรียกร้องให้หลายชาติเข้าร่วมแคมเปญด้วย การแบนของฟีฟ่าหนนี้ ทำให้หลายชาติไม่เห็นด้วย และมองว่าไม่ควรห้ามแข่งแม้จะเป็นสนามที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลมากก็ตาม เนื่องจากนั่นเป็นส่วนหนึ่งของการได้เปรียบ เสียเปรียบ ในฐานะทีมเหย้าอยู่แล้ว หนึ่งในเสียงดังในโลกฟุตบอลที่สนับสนุนโบลิเวีย ก็คือ ดีเอโก้ มาราโดน่า และ"เสือเตี้ย" ก็ทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง ด้วยการนำทีม อดีตนักเตะทีมชาติอาร์เจนติน่า มาเล่นฟุตบอลกับทีมรวมดาราโบลิเวีย ที่นำโดยประธานาธิบดี อีโว โมราเลส ที่สนาม เอสตาดิโอ เอร์นานโด ซิเลส โดยเกมนี้อาร์เจนติน่าเอาชนะไป 7-4 และมาราโดน่า ลงเล่นถึง 60 นาที มาราโดน่า แสดงให้เห็นว่าถ้าคนอายุ 47 ปีอย่างเขา สามารถลงเล่นที่นี่ได้ แล้วทำไมนักเตะที่หนุ่มกว่า ฟิตกว่า จะมาเตะที่นี่ไม่ได้ ความพยายามเป็นผล CONMEBOL หรือสมาพันธ์ฟุตบอลแห่งอเมริกาใต้ ได้ส่งจดหมายที่รับรองและสนับสนุนโดยองค์กรฟุตบอลของทุกชาติในอเมริกาใต้ ยกเว้นบราซิล เพื่อให้ฟีฟ่ายกเลิกการแบนสนาม เดือนพฤษภาคม 2008 ฟีฟ่า ประกาศยกเลิกการแบน ทำให้สนามของทุกชาติสามารถกลับมาใช้จัดการแข่งขันได้ตามปกติ 2 ปี หลังจากเป็นกระบอกเสียงใหญ่ ช่วยให้ฟีฟ่า และประชากรในโลกฟุตบอลได้เห็นว่าการเล่นในสนามที่อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลไม่ใช่ปัญหา ดีเอโก้ มาราโดน่า ก็มาประสบความหายนะที่นี่ กับการพาทีมชาติอาร์เจนติน่ามาโดน โบลิเวีย ถล่ม 6-1 เป็นความพ่ายแพ้ย่อยยับที่สุดของทัพฟ้าขาวในรอบ 60 ปี เหมือนว่า สิ่งที่ มาราโดน่า ได้ทำไปนั้นกลับมาย้อนทิ่มแทงตัวเอง ทว่าแทนที่ มาราโดน่า อาจจะกล่าวโทษเรื่องสภาพแวดล้อมที่อยู่สูงถึง 3,637 เมตรแห่งนี้ เสือเตี้ยกลับแสดงให้เห็นถึงความมีน้ำใจนักกีฬา และยืดอกอย่างลูกผู้ชาย เมื่อบอกว่าผลการแข่งขันนัดนี้ ต้องยกเครดิตให้นักเตะของโบลิเวียทุกคนตั้งแต่ผู้รักษาประตูไปจนถึงตัวสำรอง บราซิล ชาติเดียวที่พยายามให้มีกฏห้ามจัดแข่งที่สนามความสูงระดับนี้มาโดยตลอด ก็มาพบกับความพ่ายแพ้เป็นการตอกย้ำอีกครั้ง ในรอบคัดเลือกฟุตบอลโลก 2010 ครั้งเดียวกันนั้น หลังจากอาร์เจนติน่า มาแพ้ 1-6 บราซิล ก็มาแพ้ไป 1-2 โบลิเวีย เก็บชัยชนะได้ 4 นัดจากทั้งหมด 18 นัดในรอบคัดเลือก แน่นอนว่าชัยชนะทุกนัดของพวกเขาเกิดขึ้นยามเฝ้าบ้าน เอสตาดิโอ เอร์นานโด ซิเลส แห่งนี้เอง ถึงแม้ว่า เอสตาดิโอ เอร์นานโด ซิเลส จะเป็นสนามอยู่สูงที่มีชื่อเสียงที่สุด แต่นี่ก็ไม่ใช่สนามที่อยู่สูงที่สุดในโลก เพราะยังมีอีกถึง 3 สนามที่ตั้งอยู่สูงกกว่านี้ อันดับ 3 สนาม เอสตาดิโอ วิคตอร์ อากุสติน อูการ์เต้ 3,960 เมตร (12,992 ฟุต) ในโปโตซี่, โบลิเวีย อันดับ 2 สนาม มูนิซิปัล สเตเดี้ยม เอล อัลโต้ 4,090 เมตร (13,419 ฟุต) ใน เอล อัลโต้ โบลิเวีย เช่นกัน และอันดับ 1 สนาม เอสตาดิโอ ดาเนียล อัลซิเดส การ์ริออน 4,380 เมตร (14,370 ฟุต) ตั้งอยู่ใน เซร์โร่ เด ปาสโก้ ประเทศเปรู ส่วนใครกำลังหาเว็บไซด์อันดับ 1 ล่ะก็ต้องนี่เลย Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" จากดินเพื่อคว้าดาวของเมนดี้ "

เอดูอาร์ เมนดี้ กลายเป็นสมาชิกใหม่ของเชลซี ในที่สุดเมื่อย้ายมาจากแรนส์ ด้วยค่าตัวราว 22 ล้านปอนด์ เป็นอีกครั้งที่ เชลซี ดึงมือกาวมาจากแรนส์ หลังจากเคยประสบความสำเร็จเมื่อปี 2004 ในรายของ ปีเตอร์ เช็ก มาแล้ว สำหรับ เมนดี้ วัย 28 ปี สูงถึง 196 ซม. มีจุดเด่นที่พุ่งตัวได้อย่างคล่องแคล่ว และรวดเร็ว ฤดูกาลที่ผ่านมาเขาลงเฝ้าเสา 24 นัดในลีก เอิง ทำได้ 9 คลีนชีต และเสียไปเพียง 19 ประตูเท่านั้น มีส่วนช่วยให้ แรนส์ จบอันดับ 3 ในลีก ด้วยจุดเด่นคือเสียประตูน้อยนี่เอง ชีวิตการเป็นนักฟุตบอลอาชีพของ เมนดี้ ดูเหมือนกำลังอยู่บนเส้นทางสวยงามกำลังจะ ได้เล่นใน ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก ได้ย้ายมาลีกที่แข็งแกร่งสุดๆ และได้ค่าเหนื่อยเพิ่มขึ้นมากมาย แต่กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ ในฐานะเด็กหนุ่มเชื้อสายแอฟริกันที่เกิดในฝรั่งเศส หลายอย่างไม่ได้ตามรูปตามรอย ตามขั้นตอนที่มันควรจะเป็นในฐานะนักเตะอาชีพ เมนดี้ ต้องกัดฟันสู้มามากมายทีเดียว นี่คือเส้นทางชีวิตนักฟุตบอลของผู้รักษาประตูคนใหม่เชลซี เอดูอาร์ เมนดี้ เมนดี้ เกิดและโตแถบเลอ อาฟร์ และเคยเล่นในทีมเยาวชนของสโมสรในแถบนั้น จนกระทั่งอายุ 18 เขาก็ขยับมาเล่นฟุตบอลอาชีพเป็นครั้งแรก แต่สโมสรที่เขาเล่นด้วยคือสโมสรในดิวิชั่น 3 (ลีก นาซิยงนาล)อย่าง แชร์กบูร์ก เริ่มต้น เมนดี้ ในฐานะดาวรุ่งเป็นเพียงผู้รักษาประตูมือ 3 เท่านั้น แต่ค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นมาเรื่อยๆ โดยเขาสนิทกับหนึ่งในเพื่อนร่วมทีมชื่อว่า เท็ด ลาวี่ เท็ด ลาวี่ เป็นนักเตะเชื้อสายดีอาร์ คองโก แก่กว่า เมนดี้ 6 ปี สมัยเป็นดาวรุ่งเขาเติบโตมาจากทีมเยาวชนของบอร์กโดซ์ และเคยเล่นให้บอร์กโดซ์ชุดใหญ่อยู่บ้าง ก่อนตระเวนไปเล่นกับทีมอย่าง อองเช่ร์, กานส์ ไปจนถึงสโมสรในโมร็อกโก ก่อนย้ายมาแชร์กบูร์ก ในปี 2012/13 ซึ่งตอนนั้น เมนดี้ ยังเป็นเพียงมือกาวสำรองของทีม ลาวี่ เล่าว่าทุกครั้งที่ได้โอกาสลงเฝ้าเสา เมนดี้ มักทำได้ดีเสมอ และเมื่อต้องเล่นให้ทีมสำรองของสโมสร เมนดี้ ก็มีทัศนคติที่ดี ทำเต็มที่เสมอ โชคไม่ดีที่ แชร์กบูร์ก ผลงานไม่ดี ในปีที่ 3 ของเขากับทีม แชร์กบูร์ก ก็ตกชั้นสู่ ดิวิชั่น 4 มีข้อดีข้อเดียวคือเขาได้โอกาสในการเป็นมือ 1 ของทีมเต็มตัว แต่ด้วยคุณภาพทีมโดยรวม ทำให้ทีมต้องตกชั้นร่วงลงไปอีกระดับ นั่นคือช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในฐานะนักฟุตบอลอาชีพของ เอดูอาร์ เมนดี้ จนถึงตอนนั้น เพราะในปี 2014 ด้วยวัย 22 ปี สัญญาของเขากับ แชร์กบูร์ก ก็หมดลงพอดี เขาตั้งความหวังไว้กับเอเย่นต์ของเขา ซึ่งเคยสัญญาว่าจะพาเขาไปเล่นในอังกฤษกับสโมสรในระดับลีก วัน เอดูอาร์ รออย่างใจจดใจ่อ แต่สุดท้ายก็ไม่เคยมีโทรศัพท์จากเอเยนต์เข้ามาเลย เขาตัดสินใจกลับบ้านเกิดที่ เลอ อาฟร์ ระหว่างที่เฝ้ารอโอกาสในการเป็นนักฟุตบอลอีกครั้ง เขาพยายามรักษารูปร่างและความฟิตไว้เสมอ ออกวิ่ง เข้ายิม คนเดียวโดยไม่ต้องมีใครมาบังคับ เขาไปขอร่วมซ้อมกับทีมเล็กๆ ของท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิกิริยายังฉับไวอยู่เสมอ กับการไม่มีอาชีพใดๆ รองรับ เมนดี้ ตัดสินใจลงทะเบียนขอรับเงินช่วยเหลือจากรัฐบาลสำหรับคนว่างงาน เพราะเขายังมุ่งมั่นกับเส้นทางอาชีพนักฟุตบอล ช่วงปี 2014-2015 เป็นหนึ่งปีเต็มที่ เมนดี้ ไม่มีต้นสังกัด เป็นเพียงหนุ่มวัย 23 ปีที่ว่างงานและพยายามรักษาร่างกายและความฉับไวในฐานะผู้รักษาประตู เพื่อรอโอกาสที่จะเข้ามาระหว่างที่พยายามหาต้นสังกัดใหม่อยู่เสมอ การมีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัว นับว่ามิตรภาพวัดกันยามยากนี่เอง และเป็น เท็ด ลาวี่ ผู้ที่หยิบยื่นโอกาสให้กับเขา ขณะนั้น ลาวี่ เล่นอยู่กับสต๊าด บอร์กโดเล่ส์ สโมสรเล็กๆ ในบอร์กโดซ์ แต่เขาก็รู้จักและเป็นเพื่อนกับ โดมินิค เบอร์นาโตวิซ ซึ่งเป็นหัวหน้าโค้ชผู้รักษาประตูของอคาเดมี่ของ โอลิมปิก มาร์กเซย มันเป็นช่วงที่มาร์กเซย อยากหาผู้รักษาประตูเข้ามาร่วมทีมอีกสักคนพอดี เอามาเป็นแบ็กอัพ "ผมได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งของผม โดมินิค เบอร์นาโตวิซ เขาดูแลแผนกผู้รักษาประตูอยู่ที่อคาเดมี่ของมาร์กเซย และเขากำลังมองหาผู้รักษาประตูคนสุดท้ายพอดี" "ผมบอกเขาว่าผมเคยเล่นกับคนนึงที่เก่งมาก รูปร่างสูง ฉลาด และสามารถพัฒนาได้อีกเยอะ ผมบอกไปด้วยว่าเขากำลังหาต้นสังกัดอยู่พอดี" หลังจากได้รับคำแนะนำจาก เท็ด ลาวี่ ในที่สุด เบอร์นาโตวิซ ก็ตัดสินใจโทรหา เมนดี้ ที่กำลังว่างงาน และเมื่อได้พูดคุยกันก็ประทับใจในทัศนคติของเด็กหนุ่ม จึงตัดสินใจเรียกตัวมาทดสอบฝีเท้า เมนดี้ เดินทางมาทดสอบฝีเท้ากับ โอลิมปิก มาร์กเซย ซึ่งถือเป็นหนึ่งในทีมระดับท็อปของประเทศ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่ตำแหน่งผู้รักษาประตูมือ 4 ทำได้เพียงมาฝึกซ้อมกับทีมชุดใหญ่นานๆ ที และคงได้ลงเล่นแค่กับทีมสำรอง แต่นั่นก็คุ้มค่าแล้ว "การทดสอบของเขาดีมากๆ เขายังดิบอยู่ แต่ผมเห็นได้ทันทีถึงคุณภาพของเขา เพราะเขาสามารถพุ่งตัว เหยียดตัวได้อย่างง่ายดาย" เบอร์นาโตวิซ ให้สัมภาษณ์ และมองว่านั่นอาจเป็นโอกาสสุดท้ายของ เมนดี้ แล้วก็เป็นได้ในเส้นทางอาชีพนักฟุตบอล เบอร์นาโตวิซ โน้มน้าวให้มาร์กเซย มอบสัญญานักเตะสมัครเล่น 1 ปีให้กับเมนดี้ ด้วยค่าเหนื่อยขั้นต่ำ ที่นี่ เมนดี้ เป็นเพียงล้ออะไหล่ เป็นเพียงตัวผู้เล่นกันเหนียวเท่านั้น โอกาสลงเล่นของเขาแทบไม่มีเลยถ้าว่ากันตามตรง แต่เขาก็เพียรทำงานหนัก และเต็มที่กับโอกาสที่ได้รับ ระหว่างปี 2015/16 นั้น เมนดี้ ได้ลงสนามให้ทีมสำรองของมาร์กเซย อยู่จำนวนหนึ่ง แต่ผลงานของเขาก็ดีพอให้สโมสรตัดสินใจมอบสัญญาใหม่ให้อีก 2 ปี โอกาสของ เมนดี้ พุ่งเข้ามาถึงทันที หากอยู่กับมาร์กเซยต่อ เขาคงเป็นเพียงผู้รักษาประตูมือ 3 หรือ 4 เท่านั้น แต่ว่ามีเอเยนต์รายหนึ่งที่รู้จักกับเบอร์นาโตวิซ ได้เข้ามาติดต่อเมนดี้ พร้อมข้อเสนอจำนวนหนึ่ง ลีกในระดับล่างหลายสโมสร ติดต่อเข้ามาอยากให้เขาไปเฝ้าเสา การันตีมือ 1 ให้เลย แต่ทางที่ เมนดี้ เลือกคือสโมสรใน ลีก เดอซ์ อย่าง แร็งส์ แม้ว่าจะเป็นเพียงมือ 2 แต่เขาก็ยังพอได้ลุ้นลงเล่นให้ทีมชุดใหญ่ เพียงผ่านไปแค่ 5 นาทีของเกมแรกใน ลีก เดอซ์ ฤดูกาลนั้น เมนดี้ ก็ได้โอกาสแสดงฝีมือทันที นายด่านมือ 1 ของแร็งส์ตอนนั้นคือ โยอันน์ การ์ราสโก้ ผู้ซึ่งเป็นน้องชายของ เซดริก การ์ราสโก้ ตำนานนายด่านบอร์กโดซ์ เกมแรกของฤดูกาล แร็งส์ ออกไปเยือน อาเมียงส์ แต่แค่ 5 นาที โยอันน์ การ์ราสโก้ ก็โดนใบแดง ทำให้ เมนดี้ ได้ลงเฝ้าเสาทันที นัดนั้นจบลงด้วยผลเสมอ 1-1 การโดนแดงของ การ์ราสโก้ หมายถึงเขาจะโดนแบนในเกมต่อมา และเป็นโอกาสของ เมนดี้ อีกที่ได้ลงเฝ้าเสา และหนนี้เขาทำคลีนชีต พาทีมเอาชนะ บูร์ก ออง แบรส 1-0 อย่างไรก็ตาม เมื่อ การ์ราสโก้ พ้นโทษแบน เมนดี้ ก็ต้องกลับไปเป็นมือ 2 นั่งสำรองตามเดิม แต่อิทธิพลต่อทีมในแง่บวกของเขาก็ทำให้เพื่อนร่วมทีมยินดี "ระหว่างเกมแรกของฤดูกาลโค้ชต้องส่งเขาลงเล่นเพราะมือ 1 ของเราโดนใบแดง และวันนั้นเขาทำได้ดีมากจริงๆ แม้แต่ในฐานะมือ 2 เขาก็แนวคิดแบบผู้นำ และเป็นกระบอกเสียงในห้องแต่งตัว" "เขามีค่าต่อทีมมากเพราะเขารู้วิธีพูดเมื่อเวลาเหมาะสม เขาทำเต็มที่เพื่อแย่งตำแหน่งมือ 1 และเมื่อเขาถูกส่งลงสนาม เขาเป็นหนึ่งในคนที่เล่นได้ดีที่สุด" เดนิลสัน ดา ครูซ เพื่อนร่วมทีมแร็งส์ ซึ่งเป็นตัวทีมชาติเคปเวิร์ด กล่าวถึงเมนดี้ โอกาสที่รอมานานก็มาถึงในปี 2017/18 เมื่อ แร็งส์ เปลี่ยนกุนซือจาก มิเชล เดอ ซาคาเรียน มาเป็น ดาวิด กียง และโค้ชใหม่ก็ตั้งให้ เอดูอาร์ เมนดี้ เป็นผู้รักษาประตูมือ 1 ของทีมแบบถาวร ฟอร์มเซฟประตูของเขาช่วยให้ แร็งส์ เลื่อนชั้นสู่ ลีก เอิง ได้สำเร็จ จากทั้งหมด 38 เกมลีก เขาเก็บคลีนชีตได้ถึง 19 นัด ฤดูกาลแรกในชีวิตของการลงเฝ้าเสาใน ลีก เอิง สำหรับ เมนดี้ ยังคงทำได้ดีต่อเนื่องเพราะเก็บได้ถึง 14 คลีนชีต ซึ่งก็ด้วยฟอร์มแบบนี้เองที่ทำให้ แรนส์ อริร่วมลีก เอิง ตัดสินใจเข้าทาบทามคว้าตัว เมนดี้ มาร่วมทีมในหน้าร้อนปีที่แล้ว เมื่อก้าวไปสู่เวทีที่ใหญ่ขึ้น สังเวียนที่ใหญ่ขึ้น เมนดี้ ก็เติบโตตามไปด้วย เขาลงเฝ้าเสา 24 นัดจาก 28 นัดให้แรนส์ เมื่อฤดูกาลที่แล้ว เสียไป 19 ประตู เก็บได้ 9 คลีนชีต พาแรนส์ จบอันดับ 3 ในลีก ด้วยผลงานแบบนี้เองทำให้เชลซีตัดสินใจทุ่มเงินคว้าเขามาร่วมทีม นี่เป็นอีกก้าวใหญ่ขึ้นที่ เอดูอาร์ เมนดี้ ต้องเผชิญ มันจะเป็นก้าวที่ยากลำบากที่สุดกับการเป็นผู้รักษาประตูของเชลซี แต่เมื่อมองย้อนไปกับเส้นทางที่ผ่านมา เอดูอาร์ เมนดี้ คงไม่มีอะไรต้องหวั่นใจอีกแล้ว ได้รับรู้เรื่องราวของ เมนดี้ ที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อนกันแล้ว ใครอยู่บ้านเบื่อๆไม่มีอะไรทำ ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

Football Knowledge