ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" แดซซ่า เกือบได้เป็นเด็กผี "

ในยุคต้น 90s พรีเมียร์ลีก มีปีกฝีเท้าดีหลายคน ก่อนการทะลุขึ้นมาของ เดวิด เบ็คแฮม ไม่ว่าจะเป็น จอห์น บาร์นส์, สตีฟ แม็คมานามาน ที่ลิเวอร์พูล หรือแข้งแมนฯ ยูไนเต็ด เองทั้ง ลี ชาร์ป, อันเดร แคนเชลสกี้ส์, ไรอัน กิ๊กส์ อีกหนึ่งนักเตะริมเส้นฝีเท้าดี ที่แฟนบอลหลายคนลืม แต่เมื่อเอ่ยชื่อก็จะร้องอ๋อขึ้นมาทันทีนั่นก็คือดาร์เรน แอนเดอร์ตัน แอนเดอร์ตัน เป็นเด็กใต้ เกิดที่เซาธ์แฮมป์ตัน เริ่มต้นอาชีพนักเตะกับพอร์ทสมัธ แต่มาดังเมื่อย้ายมาอยู่กับ ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ ในปี 1992 ปีแรกทีลีกสูงสุดอังกฤษเปลี่ยนเป็นพรีเมียร์ ลีก พอดี แฟนบอลมักจดจำ แอนเดอร์ตัน ในฐานะนักเตะจอมเจ็บ แม้ชื่อเล่นที่เพื่อนร่วมทีมเรียกกันคือ "แดซซ่า" แต่แฟนบอลและสื่อตั้งฉายาให้เขาว่า "Sicknote" ซึ่งแปลตรงตัวคือ ใบรับรองแพทย์ว่าคนคนนี้ป่วยจริง แต่ในความหมายแสลง แปลว่า พวกขี้เกียจ พวกอู้ไม่มาทำงานโดยอ้างว่าป่วย ที่ติดตาสำหรับแฟนบอลอังกฤษยุคนั้นคือ แอนเดอร์ตัน มักเจ็บจนแทบไม่ได้เล่นให้สเปอร์ส แต่เมื่อใกล้จะถึงทัวร์นาเมนต์ใหญ่ๆ เขาจะฟิตกลับมา และมีชื่อติดทีมชาติอังกฤษไปเล่นด้วยเสมอ จริงๆ แล้วมันมีแค่ช่วงระหว่าง ยูโร 96 กับ ฟร้องซ์ 98 นั่นแหละที่เป็นแบบนั้น ตอนย้ายมาสเปอร์ส ใหม่ๆ แอนเดอร์ตัน ไม่เคยมีปัญหาอาการเจ็บหนัก กระทั่งปี 1995/96 ที่ลงสนามแค่ 8 นัด แต่ติดทีมลุย ยูโร 96 ด้วย และเกือบยิงประตูเยอรมัน ในรอบรองชนะเลิศได้ด้วยซ้ำ หากบอลลูกนั้นไม่ชนเสา มันจะเป็นประตูชัยโกลเด้น โกล ของอังกฤษ แดซซ่า คงกลายเป็นฮีโร่ไปแล้ว 2 ฤดูกาลต่อมา เขาก็เจออาการเจ็บเล่นงานแบบนี้ตลอด พอปี 1997/98 ก็เจ็บอีก ลงเล่นแค่ 15 นัด แต่ก็ฟิตทันพอที่ เกล็น ฮ็อดเดิ้ล จะหนีบเขาไป ฟร้องซ์ 98 ด้วย ในฟร้องซ์ 98 ขณะนั้น เดวิด เบ็คแฮม มีชื่อเสียงโด่งดังเรียบร้อยแล้ว ในฐานะดาวเตะซูเปอร์สตาร์ของ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แต่เชื่อหรือไม่ว่า ฮ็อดเดิ้ล เลือก แอนเดอร์ตัน เป็นตัวจริงก่อนเขาในตำแหน่งตัวริมเส้นด้านขวา ในระบบกองหลัง 3 ตัว ก่อนจะปรับใช้ทั้งคู่ลงร่วมกันได้ในเกมกับโคลอมเบีย ด้วยการจัดส่ง เบ็คแฮม มายืนเป็นมิดฟิลด์ตัวกลาง แอนเดอร์ตัน แก่กว่า เบ็คแฮม ประมาณ 3 ปี เรียกว่าตอนที่ เบ็คส์ ยังเป็นดาวรุ่ง แอนเดอร์ตัน เป็นปีกขวาที่สร้างชื่อให้ตัวเองได้แล้ว เขาเป็นนักเตะรูปร่างสูง สูงกว่าเบ็คแฮม แอนเดอร์ตัน ไม่ใช่ปีกที่เป็นสไตล์ลากเลื้อย เขาคือ "มิดฟิลด์ด้านข้าง" มากกว่า "ปีก" คล้ายๆ กับ เบ็คแฮม สไตล์การเล่นของเขา แม้จะเป็นแข้งทักษะดี แต่ไม่ใช่ปีกที่จี๊ดจ๊าด จุดแข็งคือการเปิดบอลแม่นยำ โดยเฉพาะลูกครอส และมีทีเด็ดในการยิงไกล ลูกยิงจากหน้าเขตโทษของเขาอันตราย ในปี 1995 ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน ตกเป็นเป้าการเสริมทัพของ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เฟอร์กี้ ต้องการตัวเขามาเป็นปีกตัวหลัก เนื่องจากเป็นยุคผลัดใบที่ เฟอร์กี้ กำลังสร้างทีมใหม่พวก มาร์ค ฮิวจ์ส, พอล อินซ์ และ อันเดร แคนเชลสกี้ส์ โดนปล่อยตัวออกจากทีม เดือนมิถุนายนปีนั้น อังกฤษเตะอุ่นเครื่องกับสวีเดน ในรายการ อัมโบร คัพ เกมจบลงด้วยผลเสมอ 3-3 โดยที่ แอนเดอร์ตัน เป็นคนซัดประตูตีเสมอได้ในนาทีสุดท้าย พอดีนัดนี้ แกรี่ พัลลิสเตอร์ ปราการหลังของแมนฯ ยูไนเต็ด ลงสนามด้วย แล้ว "พัลลี่" ก็ทำหน้าที่เป็นเอเย่นต์ทันที ด้วยการกระซิบบอกความสนใจจาก เฟอร์กี้ ให้กับแอนเดอร์ตันรับรู้ "ตอนนั้นแหละที่ ยูไนเต็ด เข้าหาผม หลังเกมนั้นตอนที่ พัลลี่ เข้ามาบอกผมว่า 'นายสนใจย้ายมาเล่นกับเราไหม?' ซึ่งเรากำลังแทงสนุ๊กเกอร์กันอยู่ตอนกลับไปถึงโรงแรมแล้ว เขาถามผมว่า 'ฉันให้เบอร์โทรนายกับป๋าได้ไหม?' "ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? ผมตอบ แต่ก็รู้สึกเกร็งๆ อยู่เหมือนกันนะถ้าว่าตามตรง มันน่ากลัวแทนพี่ชายผมมากกว่าเพราะเขาคอยรับโทรศัพท์" แอนเดอร์ตัน เล่าถึงเหตุการณ์ตอนนั้น เฟอร์กี้ รับรู้ถึงเงื่อนไขค่าฉีกสัญญาที่มีอยู่ในสัญญาฉบับนั้นของ แอนเดอร์ตัน กับ สเปอร์ส ทำให้บรมกุนซือไม่รีรอที่จะพยายามคว้าตัวเขามาร่วมทีม "วันรุ่งขึ้น ผมเข้าไปพบ เซอร์ อลัน ชูการ์ (ประธานสโมสรสเปอร์ส) และเขาไม่ยอมให้ผมออกจากบ้านของเขาโดยไม่เซ็นสัญญาฉบับใหม่เสียก่อน ซึ่งจะตัดเงื่อนไขค่าฉีกสัญญานั้นออกไป" "มันเป็นช่วงน่าตื่นตระหนกสำหรับผม เยอร์เก้น คลินส์มันน์ บอกแล้วว่าเขาจะไม่อยู่กับทีมต่อ (จอร์จี้) โปเปสคู ก็กำลังย้ายไปบาร์เซโลน่า, นิคกี้ บาร์มบี้ ก็อยากย้ายออก" แอนเดอร์ตัน บอกว่าสำหรับการทำงานภายใต้การบริหารของ อลัน ชูการ์ ค่อนข้างตรงไปตรงมา ชูการ์ เป็นประธานที่เอาแต่ใจ แต่เขาตรงไปตรงมากับนักเตะ "โดยรวมแล้ว ผมไมได้มีปัญหากับเขา เขาอยากให้ ท็อตแน่ม มีผลงานที่ดีจริงๆ" "เขายื่นสัญญาใหม่ที่ค่าเหนื่อยแพงมากๆ ให้ผม แต่ผมก็ไม่ได้อยากย้ายจริงๆ จังๆ ด้วย แฟนสเปอร์ส ดีต่อผมมาตลอด" "ผมเสียดายที่ไม่ได้แชมป์ทั้งหลายเหล่านั้น และการได้เล่นกับทีมนั้นคงเป็นเรื่องวิเศษมาก แต่ในตอนนั้นผมมีความสุขที่สเปอร์ส" "ยูโร 96 ก็ใกล้เข้ามา ผมไม่อยากย้ายไปที่อื่นและบางทีอาจต้องปรับตัว และเสี่ยงต่อการหลุดทีมชาติ" "หน้าร้อนนั้นพวกเขาปล่อย ฮิวจ์ส, แคนเชลสกี้ส์ และ อินซ์ ออกไป ผมคิดในใจว่า 'อืม ฉันว่าฉันคิดถูกแล้วที่อยู่ต่อ(กับสเปอร์ส) ฉันย้ายออกไปดีกว่าไหม ฉันว่าไม่ดีกว่า' " "แล้วตอนนั้นเอง เบ็คส์ ก็ทะลุขึ้นมาที่ยูไนเต็ด แถม เท็ดดี้ (เชอริงแฮม) ก็ย้ายไปที่นั่นอีกในปี 1997 ทั้งที 2 ปีก่อนเขายังขอร้องไม่ให้ผมย้ายไปอยู่เลย" "แน่นอน ผมอยากได้แชมป์อย่าง ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก แต่ผมไม่เสียใจหรอก" "แฟนสเปอร์ส ดีกับผมมากตั้งแต่ผมย้ายมาตอนแรกและยังปรับตัวไม่ได้ ผมจำได้เสมอ และนี่แค่ 2-3 ปี ผมยังไม่พร้อมจะสละเรือ" "ก็หน้าร้อนนั้นแหละที่ อลัน แฮนเซ่น พูดว่า 'คุณไม่มีวันได้แชมป์อะไรด้วยการใช้แต่เด็กๆ' ดังนั้น ไม่มีใครรู้หรอกว่าจากนั้นอะไรจะตามมา แน่นอน ผมอยากจะได้เล่นในทีมทีมนั้น พวกเขาเป็นทีมที่แข็งแกร่งจริงๆ" ด้วยจังหวะ และสิ่งต่างๆ ที่ไม่เป็นใจ สุดท้ายดีลก็ไม่เกิดขึ้น ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน ยังเป็นนักเตะของ สเปอร์ส ต่อไปในฤดูกาล 1995/96 เฟอร์กี้ เมื่อปล่อยพวกนักเตะอายุเยอะออกไปก็ดันเด็กขึ้นมาเต็มรูปแบบ นั่นเป็นฤดูกาลแรกที่ เดวิด เบ็คแฮม ได้กลับมาจากยืมตัวและเป็นนักเตะชุดใหญ่เต็มตัว เขาสวมหมายเลข 24 และกลายเป็นหนึ่งในกำลังหลักของทีม ช่วย แมนฯ ยูไนเต็ด ทำดับเบิ้ลแชมป์ได้สำเร็จ และแน่นอนว่า เฟอร์กี้ ก็ไม่มีความคิดที่จะกลับไปหา ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน อีกเลย ส่วน แอนเดอร์ตัน เองชีวิตกลับพลิกผันตรงกันข้าม ฤดูกาล 1995/96 กลายเป็นจุดเริ่มต้นของฉายา Sicknote เขาเจ็บหนัก ตั้งแต่ปี 1995-1998 เป็น 3 ปีที่เขาเจออาการเจ็บเล่นงานอย่างต่อเนื่อง ทั้งที่กำลังอยู่ในช่วงฟอร์มดีที่สุดในชีวิต นับแต่นั้น แอนเดอร์ตัน ก็ค่อยๆ จางหายไปจากการเป็นนักเตะระดับซูเปอร์สตาร์ เขาได้กลับมาติดทีมชาติอีกแค่ 4 นัด ระหว่างปี 1998-2001 และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ แอนเดอร์ตัน ได้ลงเล่นให้กับทีมชาติอังกฤษ เพราะคลื่นลูกใหม่โถมเข้ามาแทน ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าหาก แอนเดอร์ตัน เลือกย้ายมาเล่นให้ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แล้วจะเป็นอย่างไร เขาจะไม่เจอกับอาการเจ็บเล่นงาน เดวิด เบ็คแฮม จะได้ขึ้นมาโด่งดังในทันทีเลยหรือไม่ หรืออาจจะเป็นทั้งคู่เล่นด้วยกันได้ภายใต้การคุมทีมของ เซอร์ อเล็กซ์ และทีมปีศาจแดง ก็อาจจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ไม่มีใครรู้ แต่น่าเสียดายสำหรับ ดาร์เรน แอนเดอร์ตัน ที่เมื่อมองจากฝีเท้าและพรสวรรค์ เขาน่าจะประสบความสำเร็จ และได้แชมป์มากกว่าแค่ ลีก คัพ เพียงสมัยเดียว ลีลาการเล่นของ แดซซ่า สมัยยังค้าแข้ง : http://ow.ly/2RpB30rCwJo ********************* ได้อ่านเรื่องราวที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อนกันไปแล้ว ใครอยู่บ้านเบื่อๆไม่มีอะไรทำ ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" จากนักโทษสู่แข้งพรีเมียร์ ลีก "

"เมื่อเด็กมีปัญหา คนพูดกันว่า เขาแค่ไปคบกับพวกคนผิด แต่ผมนะหรือ? ผมเป็นพวกคนผิดเองเลย!" เจมี่ ลอว์เรนซ์ ให้สัมภาษณ์ไว้แบบนี้ นี่คือคนที่โดนปล่อยตัวออกจากคุกเมื่ออายุ 23 ปี หลังโดนโทษจำคุก 4 ปีในข้อหาชิงทรัพย์ แต่จากนั้นไม่กี่เดือนเขากลายเป็นนักฟุตบอลอาชีพในพรีเมียร์ลีก อังกฤษ! คุกมักโดนมองว่าเป็นที่สอนให้อาชญากร เก่งในการทำอาชญากรรมมากขึ้น เพราะนักโทษแลกเปลี่ยนความรู้กันเอง ว่าจะงัดแงะเข้าบ้านยังไง ปล้นแบบไหน ดีลยาเสพติดอย่างไร อดีตนักโทษหลายคนออกมาแล้วก็หางานทำไม่ได้ เพราะด้วยประวัติอาชญากรรมที่ติดตัวอยู่ทำให้สุดท้ายหลายคนคิดว่าตัวเองหมดหนทาง ต้องเดินกลับเข้าสู่เส้นทางเดิมอีก ทว่ากับ เจมี่ ลอว์เรนซ์ ไม่ใช่แบบนั้น นี่คือคนที่ออกมาพร้อมก้าวไปเป็นนักฟุตบอลอาชีพ และได้ใช้ประสบการณ์ตรงของตัวเอง ให้ความรู้และส่งผ่านประสบการณ์ของตัวเองไปยังคนอื่นที่อาจหลงเดินทางผิดเหมือนกับเขา ด้วยการเข้าไปพูดคุยกับนักโทษในคุก และสั่งสอนเด็กๆ ที่โตมาในสภาพแวดล้อมที่ยากลำบาก ทั้งพ่อและแม่ของ เจมี่ ลอว์เรนซ์ มาจากจาไมก้า ในทศวรรษที่ 60s และมีเขาขึ้นมาในปี 1970 เกิดและโตทางตอนใต้ของกรุงลอนดอน กระทั่ง เจมี่ อายุ 16 ปี แม่และพ่อเลี้ยงของเขาก็ตัดสินใจย้ายกลับจาไมก้า ส่วนตัวเขาและพี่สาว ตัดสินใจอยู่ในอังกฤษต่อ แต่เขาพบว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหางานหาเงิน ในฐานะวัยรุ่นที่ไม่ได้มีความรู้มากมายอะไร แม้ว่าจะเล่นฟุตบอลมาตั้งแต่เด็ก แต่การไปทดสอบฝีเท้ากับหลายสโมสรก็ไม่ได้รับการเซ็นสัญญา เขากับเพื่อนๆ เลยค่อยๆ เดินเข้าสู่ปัญหา ทั้งการทุบรถ ขโมยของ เคยโดนจับในข้อหาขโมยรถยนต์และถูกส่งเข้าสถานกักกันเยาวชนที่เฟลท์แฮม ใกล้ๆ ลอนดอน เขาถูกปล่อยตัวออกมา แต่ก็ไม่สามารถหางานทำได้ ด้วยวัยที่กำลังพลุ่งพล่าน เขากลับเข้าสู่วังวนเดิมอีกครั้ง ขณะอายุ 21 ปี เพียงไม่นานหลังถูกปล่อยตัวเขาก็โดนจับอีกในคดีปล้นชิงทรัพย์ จนถูกส่งตัวเข้าคุก แคมป์ ฮิลล์ พริซั่น ในเกาะไวท์ (Isle of Wight) ทางตอนใต้ของเซาธ์แฮมป์ตันและพอร์ทสมัธ (เหมือนภูเก็ตบ้านเรา) ที่คุกนี้เองกลับเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของเขา เมื่ออย่างน้อย เขาก็ยังเล่นฟุตบอลได้ในคุก กับทีมของเรือนจำ ซึ่งจะมีการจัดเตะกับทีมฟุตบอลท้องถิ่นเป็นประจำ แล้วก็แน่นอนว่าเขาทำผลงานได้ดี เจ้าหน้าที่ของเรือนจำที่ดูแลเรื่องการออกกำลังกายของนักโทษ เชื่อมั่นว่า เจมี่ ลอว์เรนซ์ สามารถเปลี่ยนชีวิตตัวเองได้ เด็กคนนี้เป็นนักฟุตบอลได้ "ผมเป็นหนี้บุญคุณของ เอ็ดดี้ วัลเดอร์ เจ้าหน้าที่ที่แคมป์ ฮิลล์ อย่างมาก เขาบอกว่าเขาเชื่อในตัวผม และผมสามารถเป็นนักฟุตบอลอาชีพได้ และมันทำให้ผมมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จ" เอ็ดดี้ วัลเดอร์ เองเขาเคยเป็นนักเตะอาชีพมาก่อน เลยเข้าใจ เจมี่ เป็นอย่างดี "วันคริสต์มาสหนหนึ่ง เราเล่นเกมกระชับมิตรกับทีมท้องถิ่น ชื่อ โควส์ สปอร์ต ผู้จัดการทีมของพวกเขา เดล ยัง เป็นเพื่อนผม เมื่อเขาเห็น เจมี่ เขาถามว่าเด็กคนนี้ไปเล่นให้ทีมเขาได้ไหม ทางรัฐบาลมองเห็นว่ามันจะเป็นประโยชน์ ไม่ใช่แค่ เจมี่ แต่เป็นการช่วยเหลือฟื้นฟูผู้ต้องขังโดยรวมด้วย และเขาก็ตกลง" "ผมตัดสินใจว่าเราต้องวางตารางการเข้ายิมให้ เจมี่ เพราะเขาสามารถออกกำลังกายตามปกติ แต่ยังรักษาร่างกายให้ฟิตสำหรับลงเล่นฟุตบอลด้วย" เดล ยัง บอกว่า "เจมี่ แตกต่างจากคนอื่นๆ ในทีมเลย แม้ว่าเขาจะเข้ากันได้ดีแต่พวกเขาทุกคนมีงานปกติทำเต็มเวลา จะซ้อมบอลได้แค่สัปดาห์ละ 2 หน นับตั้งแต่ เจมี่ เข้ายิมของเรือนจำ เขาก็แข็งแรงมากและฟิต มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะแย่งบอลจากเขา" "ใช่ ผมอยู่ในยิมทั้งวัน ผมเข้าเรือนจำน้ำหนัก 63 แต่ออกมา 3 ปีให้หลังด้วยน้ำหนัก 80 เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและฟิตมาก" เจมี่ ลอว์เรนซ์ เล่าพร้อมหัวเราะ เอ็ดดี้ วัลเดอร์ อนุญาตให้ เจมี่ ไปเล่นฟุตบอลกับทีม โคว์ส สปอร์ต ได้ ซึ่งนั่นคือเป็นความเชื่อมั่นสูงสุดที่ เจมี่ ได้รับ "สำหรับเจ้าหน้าที่เรือนจำและทางรัฐบาลถือว่ายอมเสี่ยง เพื่อให้ผมออกไปเล่นฟุตบอลได้ทุกสัปดาห์ เพราะผมอาจออกไปสร้างเรื่องได้ พวกเขาคงตกงานแน่นอน ดังนั้น การที่พวกเขาทำแบบนั้น ผมยิ่งไม่มีทางทำให้พวกเขาต้องผิดหวังแน่นอน" หลังจากนั้น เริ่มมีแมวมองจากสโมสรใหญ่ๆ เข้ามาดูฟอร์มเมื่อได้ยินข่าวว่ามีผู้ต้องขังรายหนึ่งเล่นฟุตบอลได้ดี สุดท้าย เจมี่ ลอว์เรนซ์ ก็ถูกปล่อยตัวออกจากเรือนจำ และได้ไปทดสอบฝีเท้า และเป็น ซันเดอร์แลนด์ ที่มี เทอร์รี่ บุทเชอร์ อดีตปราการหลังทีมชาติอังกฤษคุมทีม เซ็นคว้าตัวเขาไปร่วมทีมด้วยสัญญา 1 ปี ขณะนั้นเขาอายุ 23 ปีแล้ว "มันก็เป็นโชคดีในแง่หนึ่ง เพราะกับสิ่งต่างๆ ที่ผมได้ผ่านมาตอนอยู่ลอนดอน การได้ออกไปอยู่ห่างไป 300 ไมล์ คือสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเกิดขึ้นกับผมแล้วในตอนนั้น" "ผมไม่สามารถพูดยกย่อง เทอร์รี่ บุทเชอร์ ได้มากพอเลย ผมขึ้นไปทดสอบฝีเท้า ทุกคนรู้ว่าผมออกมาจากคุก และบางคนคงไม่ให้โอกาสคุณหรอก" "ผมเล่นเจอกับ ลีดส์ ในทีมสำรอง และวันต่อมา เขาก็เรียกผมเข้าไปในออฟฟิศ 'นายทำให้ฉันตื่นเต้น ฉันจะเซ็นนาย' ผมขอบคุณเขาได้ไม่มีวันเพียงพอจริงๆ" ตอนนั้น ซันเดอร์แลนด์ ยังเป็นทีมในดิวิชั่น1 (ชปช. ปัจจุบัน) เขาประเดิมสนามเป็นตัวสำรองในการเจอกับมิดเดิลสโบรช์ และเมื่อเขาลงสนาม ก็มีการเปิดเพลง 'Jailhouse Rock' ของ เอลวิส เพรสลี่ย์ เป็นการต้อนรับ เพราะ เจมี่ ก็เพิ่งออกจากคุกหมาดๆ "ผมมองว่ามันเป็นการแซวที่ขำมากทีเดียว" เขาบอก "ผมแทบไม่เชื่อเลยเพราะผมเพิ่งดูซันเดอร์แลนด์ เล่นกับลิเวอร์พูล ในเกมเอฟเอ คัพ ทางทีวีเมื่อ 6 เดือนก่อนนี่เอง แต่ตอนนี้ผมเบียดไหล่อยู่กับพวกเขาแล้ว" อย่างไรก็ตาม ไม่นาน เทอร์รี่ บุทเชอร์ ก็โดนปลด มิค บักซ์ตัน ที่เข้ามาแทนขาย เจมี่ ลอว์เรนซ์ ไปให้กับ ดอนคาสเตอร์ ด้วยราคาแค่ 20,000 ปอนด์ในปี 1994 โดยที่เขาเพิ่งลงเล่นให้ทีมไปได้แค่ 4 นัดในฐานะปีกขวา เขาเล่นให้ ดอนคาสเตอร์ อยู่ไม่ถึง 1 ปีเต็ม ข่าวใหญ่ก็เข้ามาเมื่อ เลสเตอร์ ซิตี้ ติดต่อเข้ามาซื้อตัวเขาในตอนต้นปี 1995 "เป็นเวลา 17 เดือนนับตั้งแต่ได้รับการปล่อยตัวออกจากคุก แล้วก็ได้เซ็นสัญญากับทีมในพรีเมียร์ ลีก! มันเป็นเหมือนฝันชัดๆ" เจมี่ ลอว์เรนซ์ ย้อนความหลัง "ผมจะบอกเด็กๆ ที่ผมเทรนให้อยู่เสมอ อะไรก็เป็นไปได้ถ้าคุณทำงานหนักพอ" ปัจจุบันนอกจากจะทำงานเป็นฟิตเนสเทรนเนอร์ส่วนตัว ซึ่งมี รูเบน ลอฟตัส ชีค เป็นหนึ่งใน Client แล้ว เขาก็มีอคาเดมี่ เพื่อสนับสนุนเด็กที่ด้อยโอกาส โดยใช้ความรู้ด้านฟุตบอลและประสบการณ์ชีวิตของเขามาสอนเด็กๆ " แม้เขาจะไม่สามารถช่วยเลสเตอร์ รอดตกชั้นได้ในปี 1995 แต่เมื่อทีมได้ มาร์ติน โอนีล มาคุมทัพ เลสเตอร์ ก็ทะยานกลับไปเล่นในพรีเมียร์ ลีก ในปี 1996/97 อีกครั้งที่ เจมี่ คัมแบ็กสู่ลีกสูงสุด แชมป์เมเจอร์รายการเดียวตลอดอาชีพของเขาคือ ลีก คัพ กับเลสเตอร์ ในปี 1997 นี้เอง ทว่าผลงานของเขาโดดเด่นที่สุดในสีเสื้อแบรดฟอร์ด ขณะนั้นทีมไก่แจ้ เป็นทีมเล็กที่มีแรงกระหายภายใต้กุนซือหนุ่ม พอล จีเวลล์ พาทีมเล่นเกมรุก เขาย้ายไปเล่นให้ แบรดฟอร์ด ในปี 1997 ช่วงนั้นเป็นช่วงที่พีคสุดของแบรดฟอร์ด โดยเฉพาะในฤดูกาล 1999/2000 เจมี่ ลอว์เรนซ์ ลงเล่นไปถึง 23 นัด ทำได้ 3 ประตู เป็นการยิงใส่ เวสต์แฮม 2 ประตู ยิงใส่ สเปอร์ส 1 ลูก ที่สำคัญ เขาเล่นเป็นตัวจริงในเกมสุดท้ายของฤดูกาลที่ แบรดฟอร์ด พลิกชนะลิเวอร์พูล 1-0 ทำให้อยู่รอดบนเวทีพรีเมียร์ ลีก ต่อไป เขาได้รับการติดต่อจากสมาคมฟุตบอลจาไมก้า และเลือกรับใช้ทีมชาติบ้านเกิดของพ่อและแม่ ลงเล่นไปทั้งสิ้น 42 นัดให้ทีม"เร็กเก้ บอยซ์" เจมี่ ลอว์เรนซ์ ตระเวนเล่นให้กับอีกหลายทีมต่อจากนั้นทั้ง วีแกน, วอลซอลล์, เบรนท์ฟอร์ด จนมาแขวนสตั๊ดกับทีมนอกลีกในปี 2011 ด้วยวัย 41 ปี ปี 2007 ขณะอายุ 37 ปี เขาก็เริ่มก่อตั้ง เจมี่ ลอว์เรนซ์ ฟุตบอล อคาเดมี่ เพื่อสอนเด็กๆ ให้มีแนวความคิดที่ถูกต้องผ่านฟุตบอล "พวกเขาอาจไม่ได้เป็นนักฟุตบอลอาชีพ แต่พวกเขาสามารถทำอะไรดีๆ ให้กับชีวิตพวกเขาได้กับพรสวรรค์ที่พวกเขามี ผมเป็นเหมือนพ่อของพวกเขา พวกเขาจะเล่าเรื่องที่พวกเขาจะไม่เล่าให้ใครฟัง แก่ผม" "หนึงในสิ่งที่ผมพยายามสอนเด็กๆ คือเมื่อคุณล้มลง ความมั่นใจจะถูกกระทบกระเทือน แต่เมื่อคุณลุกขึ้นมาปัดฝุ่นออกจากตัว คุณจะกลับมาแข็งแกร่งกว่าเดิม" "เดินต่อไปข้างหน้าอย่าหยุด วันหนึ่งโอกาสจะเปิดเข้าหาคุณ มีเด็กๆ หลายคนที่เอาคำสอนของผมไปใช้ นี่คือรางวัลตอบแทนที่ดีกว่าทุกอย่างที่ผมเคยทำมาในชีวิต" แม้จะไม่ได้เป็นนักเตะชื่อดัง ประสบความสำเร็จคว้าแชมป์มากมายแต่เมื่อย้อนดูเส้นทางชีวิตของเขา เจมี่ ลอว์เรนซ์ ผ่านมาเยอะมากจริงๆ เขาใช้ฟุตบอลเป็นเครื่องมือ และเขาโชคดีที่มีคนที่เข้าใจเขา พร้อมเชื่อมั่นและสนับสนุนตอนเป็นนักโทษอยู่ในเรือนจำ "ฟุตบอลช่วยชีวิตผมเพราะผมกำลังเดินทางผิด ผมไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหามากมายระหว่างทาง ถ้ามันไม่ใช่เพราะฟุตบอล ผมคงไม่ได้มายืนอยู่ที่นี่ตรงนี้ ผมคงติดอยู่ในคุกหรือไม่ก็ตาย หนึ่งในสองอย่างนี้" เป็นอีกครั้งที่ฟุตบอล เปลี่ยนชีวิตคนคนหนึ่งไปได้อย่างสิ้นเชิง ... แต่หากคุณอยากได้เว็บไซต์ที่เปลี่ยนชีวิตคุณบ้าง ลองมาที่ MYSBOBET บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ยาร์นี่ กับ 4 วันในโคเวนทรี "

กอร์ดอน สตรัคคั่น ถือเป็นหนึ่งในตำนานวงการฟุตบอลสก็อตแลนด์อีกหนึ่งราย เขาเป็นมิดฟิลด์จอมขยัน ทุ่มเท ใจสู้ เล่นเกมรับดี เล่นเกมรุกก็ได้ เป็นกองกลางบ็อกซ์ ทู บ็อกซ์ ตามแบบฉบับมิดฟิลด์เกาะบริเตน สร้างชื่อกับอเบอร์ดีน เป็นขุนพลข้างกายของ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เลย และได้มาร่วมงานกันอีกครั้งที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แม้สุดท้ายจะขัดแย้งจนย้ายทีมออกไป แต่ สตรัคคั่น ยังเป็นที่รักของแฟนผีจำนวนไม่น้อย นอกเหนือจากการเป็นนักเตะแล้ว สตรัคคั่น ยังผันตัวมาคุมทีมและทำผลงานได้ดีทีเดียว ได้โอกาสคุมทีมชาติสก็อตแลนด์อยู่หลายปี แต่ งานแรกของเขาคือการคุม โคเวนทรี สโมสรสุดท้ายในการค้าแข้ง ช่วงยุคกลางจนถึงปลาย 90s เป็นช่วงที่ทีมช้างกระทืบโรง ทำผลงานได้ดี มีนักเตะฝีเท้าดีร่วมทีมหลายราย เมื่อเล่นในบ้านไฮฟิลด์ โร้ด ของพวกเขา ทีมใหญ่ๆ ก็เอาชื่อมาทิ้งนักต่อนัก เมื่อปีสองปีที่ผ่านมาหนังสือพิมพ์ประจำเมืองโคเวนทรี ได้โอกาสสัมภาษณ์ สตรัคคั่น โดยให้เขาเลือกนักเตะโคเวนทรีที่เขาเคยร่วมงาน 11 คนพ่วงตัวสำรอง 7 ตัว ลองดูรายชื่อผู้เล่นของทีมช้างกระทืบโรงยุคนั้นถือว่าไม่ธรรมดาเช่น สตีฟ อ็อกกริโซวิช, โรลันด์ นิลส์สัน, ดาร์เรน ฮัคเคอร์บี้, จอร์จ บัสเต็ง , แกรี่ แม็คอัลลิสเตอร์, มุสตาฟา ฮัดจิ, ดิออน ดับลิน, ร็อบบี้ คีน, โนเอล วีแลน เป็นต้น อย่างไรก็ตาม สตรัคคั่น แอบเย้านักข่าวว่า "ผมขอเลือก โรเบิร์ต ยาร์นี่ ด้วยได้ไหมเนี่ย? จะใส่ชื่อเขาไว้เป็นสำรอง" โรเบิร์ต ยาร์นี่ ชื่อนี้แฟนเกมวินนิ่ง อีเลฟเว่น ต้องรู้จักดี เพราะเป็นกองหลังสปีด 9 แห่งทีมชาติโครเอเชีย เขาเป็นวิงแบ็กซ้ายที่ฝีเท้าจัด หลังจากสร้างชื่อกับ ไฮจ์ดุ๊ค สปลิต สโมสรดังในบ้านเกิดก็ย้ายมาอิตาลี อยู่กับ บารี่, โตริโน่ และ ยูเวนตุส ก่อนจะโยกมาหากินในสเปน กับ เรอัล เบติส ในปี 1995 เบติส ตอนนั้นถือว่าเป็นทีมมีความทะเยอทะยานสุดยอด พวกเขาต้องการขึ้นมาท้าทายความสำเร็จกับพวกสองยักษ์ใหญ่แห่งมาดริด กับ บาร์เซโลน่า ในฟุตบอลโลก ฟร้องซ์ 98 เป็นเวทีที่ทีมชาติโครเอเชียได้สร้างชื่อ โครเอเชีย ได้รับเอกราช แยกประเทศออกมาในปี 1992 และเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ใหญ่เป็นครั้งแรกใน ยูโร 96 ต่อด้วย ฟร้องซ์ 98 แม้จะเป็นประเทศใหม่ แต่นักเตะไม่ใหม่เลย พวกแข้งโครแอต คือยอดนักเตะยุคทองแห่งยุโรปตะวันออกยุคนั้น ที่หลายคนก็รับใช้ทีมชาติยูโกสลาเวีย มาแล้ว ไม่ว่าจะเป็น สลาเวน บิลิช, อิกอร์ สติมัช, อัลยอซ่า อาซาโนวิช, มาริโอ สตานิช, ดาวอร์ ซูเคอร์, โรเบิร์ต โปรซิเนซกี้, ซโวนิเมียร์ โบบัน และ โรเบิร์ต ยาร์นี่ ก็เป็นหนึ่งในนั้น ฟร้องซ์ 98 มาถึง โครเอเชีย ทำผลงานได้อย่างที่ทุกคนคาดการณ์ พวกเขาคือหนึ่งในม้ามืดผู้แข็งแกร่ง จบด้วยอันดับ 3 ในท้ายที่สุด อดเข้าชิงเพียงเพราะประตูโกลเด้น โกล ของ ลิลิย็อง ตูราม ผู้ไม่เคยทำประตูให้ทีมชาติฝรั่งเศสได้เลย ยกเว้นเกมนี้ที่ทำคนเดียว 2 ประตู ทีมตราหมากรุก เล่นในระบบ 3-5-2 โดยวิงแบ็กซ้าย ผู้ทำผลงานโดดเด่นก็คือ โรเบิร์ต ยาร์นี่ ทันทีที่ ฟร้องซ์ 98 จบลง ยาร์นี่ ก็เป็นหนึ่งในนักเตะที่ตลาดต้องการ เรอัล มาดริด นั้นอยากได้เขาไปร่วมทีมแต่ เรอัล เบติส ปฏิเสธ ไม่ต้องการขายให้คู่แข่งร่วมลีก สุดท้าย กลายเป็น โคเวนทรี ของ กอร์ดอน สตรัคคั่น ที่ติดต่อเข้าไป จาก เบติส ที่กำลังทุ่มเงินเป็นสถิติโลกคว้า เดนิลสัน ปีกจอมสับทีมชาติบราซิลมาร่วมทีม เพื่อลุ้นแชมป์ ลา ลีกา แต่ ยาร์นี่ กำลังจะย้ายไปเล่นให้ทีมอันดับ 11 แห่งพรีเมียร์ ลีก ในมิดแลนด์ส ประเทศอังกฤษ เบติส ยอมรับข้อเสนอ 2.6 ล้านปอนด์จาก โคเวนทรี ปล่อย ยาร์นี่ ย้ายออกไปได้ มันก็คงเป็นเรื่องธรรมดาหากว่า ยาร์นี่ จะย้ายมาเล่นให้โคเวนทรี ตามปกติ แต่มันไม่ธรรมดา เพราะเมื่อย้ายมาถึง เขาก็เข้าชมเกมอุ่นแข้งของทีมใหม่ 1 นัด และยังไม่ทันได้สวมเสื้อสีฟ้าของทีมช้างกระทืบโรงเลย โรเบิร์ต ยาร์นี่ ก็ย้ายไปเล่นให้ เรอัล มาดริด ภายใน 4 วัน ด้วยค่าตัว 3.5 ล้านปอนด์! นี่มันเกิดอะไรขึ้น? มีหลายทฤษฎีเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยเฉพาะทฤษฎีสมคบคิดที่ว่า เรอัล มาดริด กับ โคเวนทรี จับมือกันเล่นแท็คติกนี้ เนื่องจาก เบติส ไม่ต้องการขาย ยาร์นี่ ให้ มาดริด เลยต้องใช้ระบบตัวแทนมาคั่นกลาง ซึ่ง โคเวนทรี ก็ยินดีเพราะได้กำไรเกือบ 1 ล้านปอนด์ภายในเวลาไม่ถึงสัปดาห์ ซึ่ง 1ล้านปอนด์ ในปลายยุค 90s ถือว่าเยอะพอดู อีกหนึ่งทฤษฎีนึงก็คือการที่ ยาร์นี่ ต้องทำตามภรรยา เพราะทันทีที่ภรรยาของเขาได้มาเห็นเมืองโคเวนทรี หล่อนก็โอดครวญทันที ซึ่งก็แน่นอนล่ะ โคเวนทรี ไม่ใช่เซบีย่า ที่ตั้งของเบติส ที่อากาศแจ่มใสอบอุ่น เต็มไปด้วยศิลปะแบบมัวร์ และไม่ใช่เมืองหลวงที่เจริญอย่าง มาดริด และในอังกฤษ อย่างน้อยก็น่าจะเป็นลอนดอนมากกว่า แม้จะไม่ได้ร่วมงานกัน ได้สนทนาพาทีกันแค่ไม่กี่วัน แต่ กอร์ดอน สตรัคคั่น กับ โรเบิร์ต ยาร์นี่ ก็มีความนับถือกันและกัน อย่างที่เห็นอยู่แล้วว่า สตรัคคั่น อยากใส่ชื่อแบ็กรายนี้ไว้ในทีมรวมดาวดังโคเวนทรีของเขา โรเบิร์ต ยาร์นี่ เองก็เคยให้สัมภาษณ์ถึงเหตุการณ์ตอนนั้นเอาไว้ "กอร์ดอน สตรัคคั่น ต้องการให้ผมเซ็นกับโคเวนทรี เขาชอบการเล่นของผม เขาชอบฟอร์มของผมในสเปน และในทีมชาติ แต่เมื่อได้รับข้อเสนอจาก มาดริด ผมเลยตัดสินใจเซ็นกับพวกเขาแทน" "ผมไม่ได้จะบอกว่ามันเป็นการตัดสินใจของภรรยาผมหรอกนะ แต่มันเป็นการตัดสินใจของครอบครัว ครอบครัวผมไม่อยากให้ย้ายมาอังกฤษอยู่แล้ว เรามีลูกเล็กๆ ลูกสาวผมเพิ่งเข้าโรงเรียนอนุบาลในสเปน และเราอยากอยู่ที่นั่นมากกว่าย้ายมาอังกฤษ ผมพูดตรงๆ เลย และเมื่อผมอธิบายกับเขา สตรัคคั่น ก็เข้าใจเป็นอย่างดี" ตอนที่ กอร์ดอน สตรัคคั่น คุมทีมชาติสก็อตแลนด์ ไปเตะฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกกับโครเอเชีย เมื่อปี 2013 ทั้งสองคนก็ได้นัดเจอกันอีกครั้งในซาเกร็บ แม้ตลอดช่วงหลายปี ทั้งคู่ไม่ได้เจอและพูดคุยกันเลย แต่ยังให้ความเคารพนับถือกันและกัน โดยมีเพื่อนร่วมกันบางคน ที่พอจะได้อัพเดตข่าวสารกันและกัน การขาย โรเบิร์ต ยาร์นี่ ได้กำไรก้อนโต ทำให้ โคเวนทรี เซ็น 2 แข้งเข้ามาแทนคือ พอล ฮอลล์ และ มาร์ค เอ็ดเวอร์ธี่ ขณะที่ ยาร์นี่ ย้ายไป เรอัล มาดริด ได้เพียงปีเดียว ไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากไม่ได้ลงสนามเป็นตัวจริงต่อเนื่อง จากนั้นก็ย้ายต่อไปยัง ลาส ปัลมาส ทันที ก่อนจะเลิกเล่นกับ พานาธิไนกอส ในปี 2002 พร้อมๆ กับหลังจบศึกฟุตบอลโลก 2002 ที่เขาลงเล่นเป็นทัวร์นาเมนต์ทิ้งทวน และใครกำลังหาเว็บไซด์ที่ประสบความสำเร็จล่ะก็ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" 11 ปีที่รอคอย "

ซลาตัน อิบราฮิโมวิช คัมแบ็กกลับมารับใช้ทีมชาติสวีเดนอีกครั้งในภารกิจรอบคัดเลือกฟุตบอลโลก โซนยุโรป ปลายเดือนนี้ ถือเป็นการกลับมาสวมเสื้อสีเหลืองของสวีเดนอีกครั้งในรอบเกือบ 5 ปี เพราะ อิบรา ประกาศเลิกเล่นทีมชาติตั้งแต่จบฟุตบอลยูโร 2016 ที่ฝรั่งเศส ด้วยสภาพร่างกาย และผลงานของ ซลาตัน แม้จะวัย 39 ปีแต่ ยังเชื่อว่าตัวเขายังสามารถช่วยทีมได้ ขณะที่สมาคมฟุตบอลก็เห็นพ้องไปในทิศทางเดียวกัน การห่างหายไปนานถึงเกือบ 5 ปี ถือว่านานมากๆแต่ยังมีอีกหลายคนที่ห่างหายจากการติดทีมชาติไปนานกว่านั้น ในฟุตบอลโลก ฟร้องซ์ 98 เชซาเร่ มัลดินี่ ตัดสินใจเรียก จูเซ็ปเป้ แบร์โกมี่ ปราการหลังจอมเก๋าตำนานอินเตอร์ มิลาน มาติดทีมเฉย ด้วยวัย 34 ย่าง 35 ปี ก่อน ฟร้องซ์ 98 แบร์โกมี่ ห่างหายจากทีมชาติไปนานถึง 7 ปีเต็ม เพราะหนสุดท้ายที่ได้ติดทีมเกิดขึ้นเมื่อกลางปี 1991 ในฟุตบอลยูโร 92 รอบคัดเลือก ทั้งที่ตอนนั้น แบร์โกมี่ ในวัย 27 ปี เป็นกัปตันทีมชาติ และเป็นหนึ่งในกองหลังที่แข็งแกร่งสุดในอิตาลี ติดทีมชาติลุยบอลโลกมา 3 สมัย คือปี 1982, 1986 และ 1990 โดยในปี 90 ที่อิตาลี เป็นเจ้าภาพเอง เขาเป็นกัปตันทีมด้วยซ้ำ การเปลี่ยนแปลงโค้ชมาเป็น อาร์ริโก้ ซาคคี่ คือจุดสำคัญเพราะ ซาคคี่ ไม่เคยเรียก แบร์โกมี่ มาติดอีกเลยจนตัวเขาเองคิดว่าโอกาสรับใช้ชาติคงหมดไปแล้ว ก่อนได้รับโอกาสสุดท้ายจาก เชซาเร่ มัลดินี่ อย่างไรก็ดี ในประวัติศาสตร์ทีมชาติอังกฤษ เคยมีนักเตะที่ต้องรอนานถึง 11 ปีกับอีก 49 วัน กว่าจะถูกเรียกตัวกลับมาติดทีมชาติอีกครั้ง เอียน คัลลาแฮน คือตำนานกองกลางของลิเวอร์พูล เป็นเจ้าของสถิตินักเตะที่ลงสนามให้กับทีมหงส์แดง มากที่สุดในประวัติศาสตร์ด้วยจำนวน 857 นัด! คัลลาแฮน เป็นคนลิเวอร์พัดเลี่ยนแท้ๆ เกิดที่ย่านท็อกซ์เท็ธ ซึ่งเป็นย่านที่ถิ่นกำเนิดของแข้งลิเวอร์พูลหลายรายเช่น ร็อบบี้ ฟาวเลอร์ หรือ เคอร์ติส โจนส์ ในทีมชุดปัจจุบัน บิลล์ แชงคลี่ เข้ามาคุมลิเวอร์พูลในปี 1959 และไม่นานก็ดัน เอียน คัลลาแฮน ในวัย 17 ปีขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ ในช่วงนั้นลิเวอร์พูล ยังเป็นทีมที่เล่นอยู่ใน ดิวิชั่น 2 (ชปช. ในปัจจุบัน) เมื่อเข้าสู่ปีที่ 3 กับทีมชุดใหญ่ คัลลาแฮน ก็กลายเป็นหนึ่งในขุนพลหลัก ช่วยทีมเลื่อนชั้นกลับสู่ ดิวิชั่น 1 ได้สำเร็จ และเป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญช่วงก่อร่างสร้างทีมให้กลายเป็นทีมที่ประสบความสำเร็จในยุคของ แชงคลี่ เขาได้รับการเรียกติดทีมชาตินัดแรกในวัย 24 ปี เป็นเกมกระชับมิตรเจอกับฟินแลนด์เมื่อเดือนมิถุนายน 1966 ก่อนอังกฤษจะลงทำศึกฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย ที่ตัวเองเป็นเจ้าภาพ สุดท้าย คัลลาแฮน ก็มีชื่อเป็น 1 ใน 22 ขุนพลสิงโตคำรามของกุนซือ อัลฟ์ แรมซี่ย์ ในฟุตบอลโลกครั้งนั้น เป็น 1 ใน 3 นักเตะลิเวอร์พูลที่ติดทัพ อันประกอบไปด้วยตัวเขา, เจอร์รี่ เบิร์น กองหลังวัย 27 ปี และ โรเจอร์ ฮันท์ กองหน้าตัวเก่งวัย 27 ปีเช่นกัน ในจำนวนนักเตะทั้ง 3 คนจากทีมหงส์แดง มีเพียง โรเจอร์ ฮันท์ ที่ถือได้ว่าเป็นตัวหลักของทีมชาติ ลงสนามในบทบาทกองหน้าตัวเป้า ไปจนถึงนัดชิงชนะเลิศ ขณะที่ เอียน คัลลาแฮน เองได้ลงสนามไปเพียงแค่ 1 นัด ในเกมรอบแบ่งกลุ่มนัดสุดท้ายซึ่งอังกฤษเอาชนะฝรั่งเศสไป 2-0 (ฮันท์ ทำคนเดียว 2 ประตู) ทีมสิงโตคำรามฝ่าด่านอาร์เจนติน่า และโปรตุเกส ในรอบน็อคเอาท์ จนเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งพวกเขาก็เอาชนะเยอรมันตะวันตกได้สำเร็จ 4-2 ในช่วงต่อเวลาพิเศษ แม้จะได้ชื่อว่าเป็น 1 ใน 22 ขุนพลชุดแชมป์โลกประวัติศาสตร์ แต่ในสมัยนั้น นักเตะที่ไม่ได้ลงเล่นในนัดชิงชนะเลิศ จะไม่ได้รับเหรียญรางวัล ยุคนั้น หากคุณไม่ได้มีชื่อเป็น 11 ตัวจริง ก็ให้เตรียมใส่สูทหล่อๆ เข้ามาเชียร์เพื่อนได้เลย เพราะต้องรอจนถึงฟุตบอลโลก 1970 ฟีฟ่า จึงจะมีกฎเรื่องการเปลี่ยนตัวเข้ามาใช้งาน สมัยนั้นยังเปลี่ยนตัวไม่ได้ อย่างไรก็ดี ทางสมาคมฟุตบอลอังกฤษหรือ เอฟเอ ได้ทำเรื่องเป็นกรณีพิเศษให้ผู้เล่นที่แม้ไม่ได้ลงเล่นนัดชิงชนะเลิศครั้งนั้น ได้รับเหรียญแชมป์เป็นเกียรติประวัติ และรางวัลส่วนตัว ก่อนได้รับอนุมัติเมื่อปี 2009 นี่เอง ทั้ง คัลลาแฮน และเจอร์รี่ เบิร์น เลยเข้ารับเหรียญแชมป์ที่พวกเขาสมควรจะได้ในที่สุด หลังจบทัวร์นาเมนต์ฟุตบอลโลกปี 1966 แม้ เอียน คัลลาแฮน จะยังเป็นกำลังหลักของลิเวอร์พูล ช่วยทีมคว้าแชมป์ลีก, เอฟเอ คัพ, แชริตี้ ชิลด์, ยูฟ่า คัพ และยูโรเปี้ยน คัพ แต่กว่าจะถูกเรียกกลับมาติดทีมชาติอีกครั้ง ก็ปาเข้าไปในปี 1977 จากหนุ่มสดวัย 24 ปี คัลลาแฮน กลับมาติดทีมอีกครั้งในฐานะมิดฟิลด์จอมเก๋าวัย 35 ปี ในเกมกระชับมิตรกับสวิตเซอร์แลนด์เมื่อเดือนกันยายนปี 1977 ก่อนที่ในอีก 1 เดือนต่อมา เขาจะลงเล่นอีกครั้งให้อังกฤษเอาชนะลักเซมเบิร์ก 2-0 ในศึกฟุตบอลโลกรอบคัดเลือก นั่นคือนัดที่ 4 และนัดสุดท้ายของ เอียน คัลลาแฮน ในฐานะผู้เล่นทีมชาติอังกฤษ อีกทั้งในฤดูกาล 1977/78 ยังเป็นฤดูกาลสุดท้ายของเขากับลิเวอร์พูลด้วย เขาฝากผลงาน 857 นัดกับ 68 ประตูไว้ในถิ่นแอนฟิลด์ พร้อมด้วยโทรฟี่แชมป์มากมาย แม้จะอายุ 36 แต่ คัลลาแฮน ยังแกร่งพอที่จะย้ายไปเล่นในสหรัฐอเมริกากับทีม ฟอร์ท โลเดอร์เดล สไตรเกอร์ส 1 ปี แล้วกลับมาเล่นให้ สวอนซี ซิตี้ อีกถึง 2 ปีเต็มๆ กระทั่งไปจนถึงออสเตรเลีย กับทีมแคนเบอร์ร่า และ คอร์ก ยูไนเต็ด ในไอร์แลนด์ ก่อนกลับมาแขวนสตั๊ดกับ ครูว์ อเล็กซานดร้า ในปี 1982 ด้วยวัย 40 ปี เอียน คัลลาแฮน ถูกจดจำในฐานะตำนานของลิเวอร์พูล เล่นให้สโมสร 19 ปีเต็มๆ เป็นเจ้าของสถิติลงเล่นมากนัดที่สุด แต่น้อยคนที่จะรู้ว่าเขาเป็นเจ้าของสถิตินักเตะทีมชาติอังกฤษที่มีระยะเวลาระหว่างการถูกเรียกตัวติดทีมชาติยาวนานที่สุดด้วย มันนานถึง 11 ปี กับอีก 49 วันเลยทีเดียว ส่วนใครที่ยังมีเว็บไซต์อยู่นานๆ สนุกยาวๆบ้าง มาลองที่ MYSBOBET บริการดี ดูแลฉับไว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ตำนานแห่งดันดี "

เมื่อปลายปีที่ผ่านมาช่วงวันบ็อกซิ่ง เดย์ วงการลูกหนังสก็อตแลนด์ ต้องพบกับข่าวเศร้า เมื่อจิม แม็คลีน อดีตผู้จัดการทีมดันดี ยูไนเต็ด จากไปด้วยวัย 83 ปี จิม แม็คลีน คือผู้จัดการทีมที่ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ยกย่องว่าเป็นคู่แข่งที่ต่อกรด้วยยากลำบากที่สุด "คู่แข่งของผมในอังกฤษคือ โชเซ่ มูรินโญ่, ราฟา เบนิเตซ, อาร์แซน เวนเกอร์ เสมอ แต่เชื่อผมเถอะ คู่แข่งที่ร้ายกาจที่สุดในเกมฟุตบอลของผมคือ จิม แม็คลีน" ตลอด 12 ปีในการคุมทีมในบ้านเกิดสก็อตแลนด์ เฟอร์กี้ ดวลอยู่กับ แม็คลีน มาตลอดทั้งที่ เซนต์ เมียร์เรน และ อเบอร์ดีน แม็คลีน มีเส้นทางคล้ายกับ เฟอร์กี้ อยู่อย่างตรงที่เคยเป็นผู้ช่วยผู้จัดการทีมชาติสก็อตแลนด์ของบรมกุนซือ จ็อค สตีน น่าทึ่งตรงที่ จิม แม็คลีน ตลอดเส้นทางการคุมทีม 22 ปี ตั้งแต่ปี 1971 จนถึงปี 1993 เขาคุมทีมทีมเดียวนั่นคือ ดันดี ยูไนเต็ด ตอนที่ จิม แม็คลีน ในวัย 34 ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้จัดการทีม ดันดี ยูไนเต็ด นั้นทีมมีสถานะเป็นรองอริร่วมเมืองอย่าง ดันดี เอฟซี ด้วยซ้ำ แต่เขากลับพลิกชะตาสโมสรไปอย่างสิ้นเชิง ดันดี ยูไนเต็ด ของ จิม แม็คลีน คว้าแชมป์ สก็อตติช ลีก คัพ 2 สมัยในปี 1980 และ 1981 และพาทีมคว้าแชมป์ สก็อตติช พรีเมียร์ดิวิชั่น ได้สำเร็จในปี 1982/83 ซึ่งยังคงเป็นแชมป์ลีกสมัยเดียวของสโมสรมาจนถึงทุกวันนี้ ช่วงนั้นเองที่ ดันดี ยูไนเต็ด ของ แม็คลีน ขับเคี่ยวแย่งความสำเร็จกับ อเบอร์ดีน ที่มี เฟอร์กี้ คุมทัพ เรียกว่าทำเอา 2 ทีมเมืองกลาสโกว์ต้องหลุดเฟรมไปช่วงหนึ่ง วงการฟุตบอลสก็อต เคยเฟื่องฟูในช่วงปลายยุค 60s จนถึงกลาง 70s แต่หากนับรวมผลงานในทีมชาติด้วย ก็ต้องถือว่ายุค 80s คือยุคทองของลูกหนังแดนวิสกี้ เพราะเต็มไปด้วยนักเตะฝีเท้าดี ทีมชาติก็เข้ารอบสุดท้ายฟุตบอลโลกต่อเนื่อง หากว่า สตีเฟ่น เจอร์ราร์ด คือสัญลักษณ์ของ ลิเวอร์พูล, พอล สโคลส์ คือสัญลักษณ์ของ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด และ ฟรานเชสโก้ ต็อตติ คือ โรม่า ในฐานะคนที่เกิดที่นั่น โตที่นั่น และเล่นฟุตบอลให้สโมสรท้องถิ่นมาตลอด วงการฟุตบอลสก็อตแลนด์เองก็มีนักเตะลักษณะนั้นอยู่ 1 รายนั่นก็คือ เดวิด แนรี่ย์ เขาคือสัญลักษณ์ของ ดันดี ยูไนเต็ด นี่คือขุนพลคู่กายของ จิม แม็คลีน มาโดยตลอด ร่วมงานกันที่ ดันดี ยูไนเต็ด นานถึง 19 ปี เดวิด แนรี่ย์ คือกองหลังผู้เกิดที่ ดันดี และเล่นให้กับ ดันดี ยูไนเต็ด โดยเซ็นสัญญากับสโมสรตั้งแต่อายุ 16 ปี ในปี 1972 และอีกเพียง 1 ปีให้หลังเขาก็ได้โอกาสลงเล่นชุดใหญ่ทันที แปลกที่เกมแรกสำหรับสโมสรของ แนรี่ย์ ไม่ใช่ตำแหน่งกองหลังที่เขาถนัด และเป็นที่รู้จัก แต่เขาเล่นเป็นมิดฟิลด์ตัวรุก นัดเจอกับ ฟัลเคิร์ก ในปี 1973 (ซึ่งเฟอร์กี้ เพิ่งย้ายออกจากการเป็นนักเตะ/โค้ช ของฟัลเคิร์ก ไปอยู่กับ อายร์ ยูไนเต็ด พอดี) เขาเล่นให้กับ ดันดี ยูไนเต็ด นานถึง 21 ปี ในช่วงเวลาดังกล่าวว่ามีช่วงทศวรรษที่ 80s ที่พวกเขาเป็นทีมใหญ่ สู้กับ เรนเจอร์ส, เซลติก รวมถึง อเบอร์ดีน ของเฟอร์กี้ได้สนุก แนรี่ย์ เป็นกำลังสำคัญช่วยให้ทีมคว้าแชมป์พรีเมียร์ ลีก ได้สำเร็จในฤดูกาล 1982/83 รวมถึง สก็อตติช ลีก คัพ 2 สมัยในปี 1979 และ 1980 นอกจากนั้น แนรี่ย์ ยังเกือบได้สัมผัสเกียรติยศระดับยุโรปด้วย เมื่อนำลูกทีมเข้าชิงชนะเลิศ ยูฟ่า คัพ ได้ในปี 1987 แต่ทว่า พ่ายให้กับ โกเตนบอร์ก จากสวีเดนไป 1-2 หลังเล่นกันครบ 2 นัด ในปี 1994 หลังจากที่เจ้านายอย่าง จิม แม็คลีน ก้าวลงจากตำแหน่งกุนซือ 1 ปี เดวิด แนรี่ย์ ในวัย 38 ปีก็อำลาทีมไปเช่นกัน เขารับใช้สโมสร 21 ปีเต็ม เขาเป็นนักเตะที่ลงสนามให้สโมสรมากที่สุดด้วยจำนวน 872 นัด ทำได้ 36 ประตู แม้ว่าเขาจะมีรูปร่างเล็กสำหรับปราการหลังตัวกลาง (183 ซม.) แต่การอ่านเกมและการเคลื่อนที่ของเขาทำให้สามารถยืดระยะเวลาการค้าแข้งออกไปได้นาน เมื่อออกจาก ดันดี ยูไนเต็ด เขากลับเซ็นสัญญากับ เรธ โรเวอร์ส ในเดือนเมษายน 1994 ช่วงปลายฤดูกาล 1993/94 เขาเข้าไปช่วยประคองจน เรธ โรเวอร์ส เลื่อนชั้นจาก ดิวิชั่น 1 สู่ พรีเมียร์ ลีก ได้ในฤดูกาลนั้น มิหนำซ้ำ ในปี 1994/95 เขายังอาศัยประสบการช่วย เรธ โรเวอร์ส คว้าโทรฟี่ได้ทันทีด้วย เป็น สก็อตติช ลีก คัพ ที่เขาถนัด ด้วยการดวลจุดโทษชนะ เซลติก หลังเสมอในเวลา 2-2 และเขาได้รับเลือกเป็น "แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์" อีกต่างหาก แนรี่ย์ เป็นนักเตะจาก ดันดี ยูไนเต็ด คนแรกที่ติดทีมชาติสก็อตแลนด์ชุดใหญ่ เขามีส่วนในฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย 2 สมัยคือ 1982 และ1986 แน่นอนว่า แฟนบอลทั่วโลกรู้จัก เดวิด แนรี่ย์ ดีจากฟุตบอลโลก 82 ที่สเปน เขาคือคนที่พังประตูแรกของเกมนัดที่ สก็อตแลนด์ เจอกับ บราซิล แม้สุดท้าย ทัพตาร์ตัน จะแพ้ไปด้วยสกอร์ 1-4 ก็ตาม นั่นเป็นประตูแรกและประตูเดียวในการรับใช้ทีมชาติของ เดวิด แนรี่ย์ จากจำนวนทั้งสิ้น 35 นัด ในฟุตบอลโลกปี 1986 เดวิด แนรี่ย์ ก็ติดทีมอีกครั้ง เขาลงสนามเป็นตัวจริง 2 จาก 3 นัดในรอบแบ่งกลุ่ม และนั่นทำให้เขาเป็นหนึ่งในนักเตะไม่กี่คนที่มีโอกาสได้ร่วมงานกับ 2 ยอดกุนซือแห่งสก็อตแลนด์ ผู้เป็นคู่แข่งกันมาโดยตลอด จิม แม็คลีน และ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน นั่นเอง ตำนานคือตำนาน แต่หากคุณอยากเป็นตำนานกำตังค์ในแบบตัวเอง ลองมาที่ Sbobet777 บริการดี ดูแลฉับไว ชักช้าทำไม ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99

" 10 ซม. สู่สคูเด็ตโต้ของโรม่า "

คาร์โล อันเชล็อตติ คือหนึ่งในผู้จัดการทีมหรือเทรนเนอร์ที่เก่งที่สุดคนหนึ่งในโลกลูกหนัง อันเช่ ประสบความสำเร็จมากมายในการคุมทีม แต่ย้อนไปสมัยเป็นนักเตะ เขาก็คือนักเตะระดับท็อปคนหนึ่งเช่นกัน เขาเป็นมิดฟิลด์ที่เก่งสุดคนหนึ่งในอิตาลียุค 80s ถึงต้น 90s อันเชล็อตติ ประสบความสำเร็จมากตอนย้ายจาก โรม่า มาอยู่กับ เอซี มิลาน โดยสมัยอยู่โรม่า เขาได้แชมป์โคปปา อิตาเลีย 4 สมัย และ แชมป์กัลโช่ เซเรีย อา 1 สมัย ในปี 1982/83 จริงๆ แล้ว อันเช่ "อาจจะ" หรือ "ควรจะ" ได้สคูเด็ตโต้ เพิ่มมาอีก 1 สมัยด้วยซ้ำในปี 1980/81 ในยุคที่ฟุตบอลยังให้ 2 คะแนนแก่ชัยชนะ ไม่ใช่ระบบ 3 คะแนนแบบปัจจุบัน ฟุตบอล มีข้อถกเถียงมากมายตลอดประวัติศาสตร์ แม้แต่ในยุคสมัยนี้ที่นำ VAR มาใช้ ก็ยังไม่วายถูกวิพากษ์วิจารณ์ ลูกยิงของ เจฟฟ์ เฮิร์สท์ ในนัดชิงชนะเลิศฟุตบอลโลก 1966 ใส่เยอรมันตะวันตก ข้ามเส้นไปแล้วเต็มใบหรือไม่? พรีเมียร์ ลีก ฤดูกาล 2018/19 ลิเวอร์พูล เก็บได้ 97 แต้ม แต่ไม่ได้แชมป์ พวกเขาแพ้เกมเดียวทั้งซีซั่น มันคือการแพ้ให้แมนฯ ซิตี้ 1-2 ในการเจอกันเอง เกมนี้ ลิเวอร์พูล ชวดได้ประตูออกนำก่อน เพราะ จอห์น สโตนส์ สกัดบอลออกจากเส้น โดยโกล์ไลน์ เทคโนโลยี เช็กแล้วว่า บอลข้ามเส้นไปไม่เต็มใบ ขาดไปอีกแค่ 11 มิลลิเมตร! การไล่ล่าสคูเด็ตโต้ ในฤดูกาล 1980/81 ก็เช่นกัน มันอาจถูกตัดสินด้วยระยะห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตร ขณะนั้น คาร์โล อันเชล็อตติ ในวัย 21 ปี กำลังสดสุดขีด เขาย้ายจาก ปาร์ม่า มาอยู่กับ โรม่า เป็นปีที่ 2 และเสริมความแข็งแกร่งให้กับแดนกลางของทีมหมาป่า ที่มี ฟัลเกา เพลย์เมกเกอร์ระดับโลกชาวบราซิล และ ปีกขวาอย่าง บรูโน่ คอนติ ภายใต้การคุมทีมของ นิลส์ ลีดโฮล์ม ตำนานสวีดิชแห่งฟุตบอลอิตาเลี่ยน โรม่า ก็เดินหน้าบดบี้กับ ยูเวนตุส ที่มี โจวานนี่ ตราปัตโตนี่ คุมทัพ มาจนถึงโค้งสุดท้าย ในเกมนัดที่ 28 จากทั้งหมด 30 เกม ทั้งสองทีมก็ต้องมาเจอกันเอง โดยยูเวนตุส เป็นเจ้าบ้านรับผู้มาเยือนจากโรม มันเป็นนัดที่เรียกว่าตัดสินแชมป์ได้เลย ก่อนแข่ง ยูเว่ นำโรม่าอยู่ 1 คะแนน คือ 39 ต่อ 38 หมายความว่าหากนัดนี้ทีมม้าลายชนะ พวกเขาจะมี 41 แต้ม ทิ้งโรม่าเป็น 3 คะแนน กับ 2 นัดที่เหลือ แชมป์แบเบอร์เกือบ 100% ตรงกันข้าม โรม่า ต้องการชัยชนะยิ่งกว่า เพราะพวกเขารู้ดีว่าการจะแช่งให้ยูเว่พลาดเป็นเรื่องยาก ซึ่งถ้าทำได้ โรม่า จะแซงยูเว่ เป็น 40 ต่อ 39 โอกาสเป็นแชมป์ก็สดใสสุดๆ แน่นอนว่านี่เป็นเกมที่สูสี เข้มข้น และเต็มไปด้วยบรรยากาศที่หนักหน่วงของการลุ้นแชมป์ ทั้งสองทีมใส่กันเต็มที่ อัดกันหนัก จนผู้ตัดสินต้องปรามด้วยใบเหลือง ครึ่งแรกยังทำอะไรกันไม่ได้ พอเข้าครึ่งหลัง เกมยังเป็นไปในลักษณะเดิม ก่อนที่จะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นในนาทีที่ 62 จูเซ็ปเป้ ฟูริโน่ มิดฟิลด์ของยูเวนตุส ติดใบเหลืองมาจากครึ่งแรกแล้ว เขาไปยันใส่ข้อเท้าของ โดเมนิโก้ มาจโจร่า แบ็กขวาของโรม่าจังๆ ทำให้โดนเหลือง-แดง ไล่ออกจากสนาม โรม่า ได้เปรียบตัวผู้เล่นก็เป็นฝ่ายเดินหน้าบุกมากยิ่งขึ้น และอีก 10 นาทีต่อมา เหตุการณ์ที่จะเป็นที่ถกเถียงกันไปอีกนานก็เกิดขึ้น คาร์โล อันเชล็อตติ ตั้งบอลขึ้นมา บรูโน่ คอนติ รับบอลระยะ 30 หลา เขาตักบอลเข้าเขตโทษทันที โรแบร์โต้ ปรุซโซ่ กองหน้าของโรม่า เทกตัวโขกได้เหนือ เชซาเร่ ปรันเดลลี่ ขณะนั้นเป็นกองกลางของยูเว่ และ ปรันเดลลี่ คือตัวสุดท้ายในไลน์ของนักเตะเจ้าถิ่น บอลที่ถูกโหม่งนั้นกระฉอกไปทางซ้าย เมาริซิโอ ตูโรเน่ กองหลังตัวเก่งของ โรม่า ที่เติมขึ้นมา ได้จังหวะโถมเข้าโหม่งเต็มๆ ดิโน่ ซอฟฟ์ ยอดมือกาวทีมม้าลายได้แต่เหลียวมองบอลเข้าประตูไป โรม่า ออกนำ 1-0 และด้วยตัวผู้เล่นที่มากกว่า พวกเขาแทบจะปิดดีลคว้า 3 คะแนนกลับบ้านได้ตั้งแต่นาทีนั้นเลย อย่างไรก็ดี ขณะที่ เมาริซิโอ ตูโรเน่ กำลังวิ่งไปดีใจข้างสนาม ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อไลน์แมน ยกธงล้ำหน้า ผู้ตัดสินไม่มีทางเลือกนอกจากปฏิเสธประตูนี้! เหตุการณ์นี้ถูกเรียกว่า Il gol di Turone หรือประตูของตูโรเน่ เพราะท้ายที่สุดเกมนี้จบลงด้วยการเสมอกันไป 0-0 ยูเวนตุส ที่เหลือคนน้อยกว่ายันอยู่ หมายความว่าพวกเขายังมีแต้มนำโรม่า 1 คะแนน เหมือนเดิม กับอีก 2 นัดที่เหลือ นัดรองสุดท้าย ยูเว่ คว้าชัยเหนือนาโปลี 1-0 ซึ่งถือเป็นเกมยากได้สำเร็จ ส่วน โรม่า ก็เอาชนะ ปิสตอยเยเซ่ ทีมบ๊วยได้สำเร็จเช่นกัน เมื่อมาถึงนัดสุดท้าย ดูเหมือนว่าพลังของแข้งโรม่า จะหมดไป เพราะหากจะมีปาฏิหาริย์มาช่วยพวกเขา ยูเว่ ต้องไปพลาดที่เนเปิ้ลส์ และเมื่อมันไม่เป็นเช่นนั้น โอกาสของพวกเขาก็แทบเป็น "0" ยูเว่ กัดฟันเชือด ฟิออเรนติน่า ลงได้สำเร็จ ขณะที่ โรม่า ซึ่งสมาธิหลุดลอยแล้ว ทำได้เพียงเสมอกับ อเวลลิโน่ ลงท้าย ยูเวนตุส ก็คว้าแชมป์ไปครอง เมื่อเก็บได้ 44 คะแนน จากผลงาน ชนะ 17 เสมอ 10 แพ้ 3 ส่วนโรม่า เป็นเพียงรองแชมป์ มี 42 คะแนน จากผลงาน ชนะ 14 เสมอ 14 แพ้ 2 ซึ่งหากเมื่อ 40 ปีก่อนโน้นมี VAR ทุกอย่างคงกระจ่างชัด แต่ในยุคนั้นเทคโนโลยีภาพช้ายังไม่ดีนัก และเหมือนแทบไม่ได้นำมาใช้วิเคราะห์จริงๆ จังๆ เลยว่าตกลงแล้ว เมาริซิโอ ตูโรเน่ ล้ำหน้าหรือไม่? มันกลายเป็นเหตุการณ์ที่ถูกพูดถึงอีกนานในวงการลูกหนังอิตาลี และถูกพูดถึงในฐานะที่ว่า ระยะความเหลื่อมแค่ไม่กี่เซนติเมตรนี้เองที่ทำให้ โรม่า ชวดแชมป์! ส่วนใครกำลังหาเว็บไซด์ที่อยู่มาอย่างยาวนาน การันตีความมั่นคงล่ะก็นี่เลย MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" 50 ปีที่(ไม่)บังเอิญ "

มีคนบอกว่าความบังเอิญไม่มีในโลก แม้ว่าบางครั้งหลายอย่างมันจะพ้องกันจนน่าเหลือเชื่อก็ตามที ปารีส แซงต์ แชร์กแมง สถาปนาตัวเองขึ้นเป็นยักษ์ใหญ่ของโลกฟุตบอลเต็มตัว หลังจากการเข้ามาเทคโอเวอร์สโมสรของกลุ่มทุนกาตาร์ พวกเขาก็เหมือนกับ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในอังกฤษ คือเป็นทีมที่เคยประสบความสำเร็จมาก่อน มีฐานแฟนบอลในระดับหนึ่ง (ปารีส มีมากกว่า) แต่ฟุบไปนาน พอได้เงินเข้ามาก็ช่วยให้กลับมาลืมตาอ้าปาก แต่ยังเหลืออีกก้าวเดียวในการจะเป็นทีมระดับอีลิท นั่นคือการคว้าเกียรติยศ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก มาครองให้ได้ จริงๆ แล้ว เปแอสเช เป็นสโมสรก่อตั้งใหม่ เพิ่งฉลองครบ 50 ปีไปเมื่อซัมเมอร์ที่ผ่านมานี่เอง พวกเขาคือสโมสรที่ถูก "สร้าง" มาเป็นการเฉพาะ สร้างมาโดยนักธุรกิจแต่แรกอยู่แล้ว ย้อนไปในปี 1970 เมืองปารีส เมืองหลวงแห่งแสงไฟของยุโรป มหานครใหญ่กลับไม่มีสโมสรระดับท็อปอยู่เลยสักสโมสรเดียว ผิดกับมหานครใหญ่อื่นๆ ในยุโรป สุดท้ายนักธุรกิจ กีย์ เกรสซ็องต์ เป็นหัวหอกก่อตั้งสโมสรใหม่ เป็นการรวมกันของ ปารีส ฟุตบอล คลับ ทีมเล็กๆ ที่อยู่ในปารีส ซึ่งก่อตั้งเมื่อปี 1969 หรือแค่ปีเดียวเท่านั้น รวมกับ สต๊าด แซงต์ แชร์กแมง ก่อตั้งในปี 1904 ทีมที่อยู่ใน แซงต์ แชร์กแมง-ออง-ลาย ซึ่งห่างออกไปจากปารีส 15 กิโลเมตร แล้วรวมกันเป็น ปารีส แซงต์ แชร์กแมง (หลังก่อตั้ง เปแอสเช 2 ปี ปารีส ฟุตบอล คลับ แยกตัวออกมาตั้งสโมสรใหม่ กลายเป็น ปารีส แอฟเซ ในทุกวันนี้) เมื่อมีการก่อตั้งสโมสร พวกเขาเริ่มต้นจากการเล่นในดิวิชั่น 2 ก่อน เปแอสเช ก็ริเริ่มสร้างทีมใหญ่โดยไม่รีรอตั้งใจจะทะยานขึ้นสู่ ดิวิชั่น1 หรือลีกสูงสุดให้ได้ในทันที หนึ่งในนักเตะคนแรกๆ ที่พวกเขาทุ่มซื้อมาร่วมทีมคือปราการหลังทีมชาติฝรั่งเศสวัย 31 ปีจาก โอลิมปิก มาร์กเซย เป็นดาวดังที่ชื่อว่า ฌอง จอร์เกฟฟ์ ฌอง จอร์เกฟฟ์ ติดทีมชาติฝรั่งเศสไปเล่นในฟุตบอลโลก 1966 ที่อังกฤษ และเป็นตัวหลักของทีมชาติมาหลายปี เมื่อย้ายมาสู่เปแอสเช ในฐานะนักเตะซูเปอร์สตาร์ เขาก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นกัปตันทีมทันที เมื่อเห็นหน้าของ ฌอง จอร์เกฟฟ์ จะไม่รู้สึกว่าเขาเป็นคนฝรั่งเศสเท่าไหร่ หน้าออกมาทางเอเชียด้วยซ้ำ นั่นเพราะแม้ว่าเขาจะมีคุณแม่เป็นชาวโปแลนด์ แต่คุณพ่อเป็นคนเชื้อสายคัลมิค เผ่าหนึ่งของมองโกล ซึ่งอาศัยทางตอนใต้ของโซเวียต ในฐานะนักฟุตบอล เขาเริ่มต้นและโด่งดังกับโอลิมปิก ลียง มาก่อน ที่นั่นเอง ฌอง จอร์เกฟฟ์ ได้แต่งงานกับภรรยาที่มีเชื้อสายอาร์เมเนี่ยน และให้กำเนิดบุตรชาย 2 คน คนแรกเกิดในปี 1968 ก่อนที่เขาจะย้ายมายังสโมสรก่อตั้งใหม่อย่าง เปแอสเช เด็กคนนี้มีชื่อว่า ยูริ ยูริ จอร์เกฟฟ์ เองก็เดินตามรอยคุณพ่อ เมื่อกลายมาเป็นนักฟุตบอลอาชีพ สร้างชื่อกับ เกรอน็อบล์, สตราส์สบูร์ก และมาดังกับ โมนาโก ก่อนที่ในปี 1995 จะได้ย้ายมาเล่นให้กับ ปารีส แซงต์ แชร์กแมง สโมสรที่คุณพ่อของเขา ฌอง จอร์เกฟฟ์ เคยเล่นและเป็นกัปตันทีม แล้วก็เช่นเดียวกันกับคุณพ่อ ยูริ จอร์เกฟฟ์ ติดทีมชาติฝรั่งเศส ไปลุยทัวร์นาเมนต์สำคัญๆ ทั้ง ยูโร 96 และ 2000 รวมไปถึงฟุตบอลโลก 2 สมัย ฟร้องซ์ 98 และปี 2002 ในเอเชีย โดยเฉพาะในทัวร์นาเมนต์ ฟร้องซ์ 98 ที่ฝรั่งเศสได้แชมป์โลกเขาทำได้ 1 ประตูในเกมกับเดนมาร์ก และเป็นตัวจริงให้ทีม ตามแต่แท็กติกของกุนซือ ไม่ว่าจะเป็นปีกซ้าย หรือกองหน้าตัวต่ำ ยูริ จอร์เกฟฟ์ กลายเป็นสตาร์เต็มตัวเมื่อเขาย้ายมาร่วมทัพ อินเตอร์ มิลาน อยู่ 3 ปี ระหว่างปี 1996-1999 ช่วยทีมคว้าแชมป์ ยูฟ่า คัพ มาครอง แฟนบอลทุกคนรู้จัก ยูริ จอร์เกฟฟ์ เป็นอย่างดี แต่บางคนก็อาจไม่รู้ว่าคุณพ่อของเขา ฌอง จอร์เกฟฟ์ ก็เป็นนักฟุตบอลเช่นเดียวกัน และเป็นนักเตะที่เก่งด้วย เล่นทีมชาติฝรั่งเศสเหมือนกัน แถมเคยเล่นให้เปแอสเช เหมือนกัน หากจะต่างกันก็ตรงที่ ฌอง เป็นกองหลังขณะที่ ยูริ เป็นตัวรุก ความบังเอิญไม่มีอยู่จริง? จากการแพร่ระบาดของโควิดเมื่อปีที่แล้ว ทำให้ฟุตบอลทั่วโลก รวมไปถึงยุโรปได้รับผลกระทบ ต้องพักเบรก แล้วค่อยกลับมาเตะกันใหม่ นั่นทำให้โปรแกรมการแข่งขันต้องถูกเลื่อนออกไปด้วย ฟุตบอล ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก กลับมาเตะกันต่อในรอบ 8 ทีมสุดท้ายที่ค้างกันอยู่ และกว่าจะได้คู่ชิง และนัดชิงชนะเลิศ ก็ล่าช้าออกไป จากเดิม นัดชิงชนะเลิศ ยูโรเปี้ยน คัพ หรือยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก จะเตะกันราวปลายเดือนพฤษภาคม ทำให้มันขยับมาเป็นวันที่ 23 สิงหาคมแทน เปแอสเช ก่อตั้งเป็นทางการวันที่ 11 สิงหาคม 1970 พวกเขาลงเตะเกมอย่างเป็นทางการนัดแรกโดยมี ฌอง จอร์เกฟฟ์ นำทัพ เป็นเกมไปเยือน ปัวติเยร์ เมื่อวันที่ 23 สิงหาคม 1970 หลังวันฉลองครบรอบ 50 ปีของสโมสรได้ 12 วัน เปแอสเช ก็ได้โอกาสลงเล่นหนึ่งในเกมที่สำคัญที่สุดของพวกเขา นั่นคือนัดชิง ชปล. ครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสร มันตรงกับวันที่พวกเขาลงเตะเกมอย่างเป็นทางการนัดแรกพอดีเมื่อ 50 ปีก่อน จาก 23 สิงหาคม 1970 มาถึง 23 สิงหาคม 2020 ในการนี้ทางสโมสรได้มีการเชิญแขกพิเศษ นั่นก็คือกัปตันทีมคนแรกของสโมสรอย่าง ฌอง จอร์เกฟฟ์ เข้ามาชมเกมตามโควต้าของทางสโมสร น่าเสียดายที่ เปแอสเช ไม่สามารถคว้าชัยชนะและคว้าแชมป์รายการใหญ่รายการนี้มาครองได้ แต่อย่างน้อย พวกเขาก็ยังมี ฌอง จอร์เกฟฟ์ กัปตันทีมคนแรกของพวกเขามาเป็นสักขีพยานอยู่ด้วย ความสนุกไม่มีบิดพริ้ว มีพร้อมให้คุณแล้วที่ Sbobet777 บริการดี ดูแลฉับไว ชักช้าทำไม ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99

" บิ๊กเดฟ ฮีโร่ของเอฟเวอร์ตัน "

ผู้เล่นหลายคน กระโดดขึ้นลงระหว่าง ลีกสูงสุด กับลีกรอง สลับกัน แต่ก็ยังมีแชมป์ติดไม้ติดมือ บางคนมีเส้นทางชีวิตที่ไม่ธรรมดาแต่หนักแน่น เดฟ วัตสัน คือหนึ่งในนั้น ในฤดูกาล 2000/01 เอฟเวอร์ตัน ของกุนซือวอลเทอร์ สมิธ ทำผลงานได้ไม่ดีนัก จบอันดับ 16 ห่างจากโซนตกชั้น 8 คะแนน แต่มันเป็นฤดูกาลที่พวกเขามีนักเตะน่าสนใจหลายราย มีนักเตะดาวดังต่างชาติ อเลสซานโดร ปิสโตเน่, นิคลาส อเล็กซานเดอร์สสัน, โธมัส กราเวอเซ่น, โจ แม็กซ์ มัวร์ และ อาเบล ซาเวียร์ ที่ดังในยูโร 2000 มีดาวรุ่งอย่าง ฟรานซิส เจฟเฟอร์ส, ไมเคิ่ล บอลล์, แดนนี่ คาดามาร์เทรี่, ลีออน ออสแมน, โทนี่ ฮิบเบิร์ต ผสมผสานพวกตัวเก๋า พอล แกสคอยน์, เดวิด เวียร์, เควิน แคมป์เบลล์, ดันแคน เฟอร์กูสัน อีกทั้งในตอนนั้น เอฟเวอร์ตัน มีนักเตะนามสกุลวัตสัน อยู่ 2 คนซึ่งไม่ได้เป็นญาติอะไรกันเลย สตีฟ วัตสัน แบ็กจอมพลังที่ดังกับนิวคาสเซิ่ล ในยุคเควิน คีแกน อีกคนคือ เดฟ วัตสัน นี่เอง ซึ่งขณะนั้นอายุ 39 ปีแล้ว เดฟ วัตสัน คือนักเตะที่ค้าแข้งกับทีมมายาวนานที่สุด ตั้งแต่ปี 1986 เดฟ วัตสัน เป็นกองหลังที่เล่นได้ทั้ง เซนเตอร์ฮาล์ฟ และแบ็กขวา เซ็นสัญญาอาชีพกับ ลิเวอร์พูล สมัยเป็นวัยรุ่นอายุ 17 ปี เขาอยู่ที่ แอนฟิลด์ เพียง 2 ปีแต่ไม่ได้รับโอกาสให้ลงสนามชุดใหญ่ กลับเป็น นอริช ซิตี้ ที่คว้าตัวเขาไปร่วมทีมในปี 1980 ด้วยค่าตัว 5 หมื่นปอนด์ วันบ็อกซิ่งเดย์ 26 ธันวาคม 1980 เดฟ วัตสัน ก็ได้โอกาสลงสนามเป็นเกมแรกในชีวิตนักเตะอาชีพ บนเวทีดิวิชั่น 1 เจอกับ อิปสวิช ทาวน์ นับแต่นั้น เขาก็ได้โอกาสลงสนามอย่างสม่ำเสมอ แม้จะเป็นดาวรุ่งอายุแค่ 19 แต่มีโอกาสโชว์ฝีเท้าถึง 18 นัด ทำได้ 3 ประตู เขาสถาปนาเป็นแนวรับตัวจริงของทีมนกขมิ้นมาโดยตลอด ในยุคที่ นอริช ยังเป็นทีมโยโย่ ด้วยวัย 23 ปี วัตสัน ก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นกัปตันทีม แม้จะมีช่วงที่ตกลงไปเล่นใน ดิวิชั่น 2 แต่ วัตสัน ก็นำทีมกลับคืนลีกสูงสุดอีกหน ช่วงที่ดีที่สุดของเขาในฐานะกัปตันทีมนอริช เกิดขึ้นในปี 1984/85 แม้จะเป็นฤดูกาลที่หวานขมไปสักหน่อย เขานำ นอริช คว้าแชมป์ มิลค์ คัพ ตามสปอนเซอร์ในสมัยนั้น ซึ่งก็คือ ลีก คัพ หรือคาราบาว คัพ ในทุกวันนี้ได้สำเร็จ เป็นโทรฟี่ใบที่ 2 ของทีมนับแต่ปี 1962 ทว่า สิ้นสุดฤดูกาลนั้น นอริช กลับต้องตกชั้น อย่างไรก็ดี ปีถัดมา เดฟ วัตสัน ก็ช่วยทีมนกขมิ้นคว้าแชมป์ ดิวิชั่น 2 โปรโมตกลับสู่ ดิวิชั่น 1 ได้ทันควัน แต่มันกลับกลายเป็นปีสุดท้ายของเขากับสโมสร ซัมเมอร์ 1986 วัตสัน ก็โดน เอฟเวอร์ตัน ในยุครุ่งเรืองคว้าตัวไปร่วมทีมด้วยค่าตัว 9 แสนปอนด์ ซึ่งถือว่าแพงไม่น้อย ปีแรกที่อยู่กับ ท็อฟฟี่ เขาก็มีส่วนช่วยทีมคว้าแชมป์ ดิวิชั่น 1 มาครองได้ทันที ไม่มีใครรู้ ว่าท้ายที่สุดแล้ว เดฟ วัตสัน จะอยู่กับ เอฟเวอร์ตัน นานถึง 15 ปี จนกระทั่งแขวนสตั๊ดในปี 2001 ขณะอายุอีกไม่กี่เดือนก็จะครบ 40 ปี ที่ทำให้เขาเป็นที่จดจำในฐานะขวัญใจแฟนท็อฟฟี่คือการเป็นฮีโร่ในศึก เมอร์ซี่ไซด์ ดาร์บี้ ช่วงครึ่งหลังของทศวรรษที่ 80s ถือเป็นยุคทองของวงการฟุตบอลเมอร์ซี่ไซด์ เพราะทั้งเอฟเวอร์ตัน และลิเวอร์พูล ต่างก็แข็งแกร่ง เหตุการณ์ที่เฮย์เซล สเตเดี้ยม เมื่อปี 1985 ที่แฟนบอลลิเวอร์พูล มีส่วนเกี่ยวข้อง ทำให้สโมสรจากอังกฤษโดนแบนจากรายการยุโรปถึง 5 ปี มันเป็นช่วงว่างเปล่าของฟุตบอลอังกฤษ น่าเสียดายเพราะหลายคนมองว่า เอฟเวอร์ตัน ที่ได้แชมป์ ดิวิชั่น 1 ในช่วงนั้น 2 สมัย มีโอกาสลุ้นแชมป์ยุโรปได้เลย อย่างไรก็ดี การดวลกันของ ลิเวอร์พูล และเอฟเวอร์ตัน ยังคงเข้มข้นเสมอ หนึ่งในนั้นคือนัดชิงชนะเลิศ เอฟเอ คัพ ในปี 1989 ช่วงเวลาดังกล่าว ความศักดิ์สิทธิ์และคุณค่าของ เอฟเอ คัพ ยังสูงมาก นี่คือแชมป์เกียรติยศที่ทุกทีมอยากได้มาครอง เดฟ วัตสัน ลงสนามเป็นกองหลังตัวจริงให้เอฟเวอร์ตัน แต่เป็นลิเวอร์พูล ที่เอาชนะไปได้ 3-2 ในช่วงต่อเวลาพิเศษ เกมนี้เองที่สร้างแฟนบอลในเมืองไทยจำนวนไม่น้อย ให้เลือกเชียร์ ลิเวอร์พูล หรือไม่ก็เอฟเวอร์ตัน ไปเลย อย่างไรก็ตาม วัตสัน ก็ชำระแค้นได้ในอีก 2 ปีต่อมา มันเป็นเกม เอฟเอ คัพ รอบ 5 ในเดือนกุมภาพันธ์ 1991 เกมแรกเตะกันที่แอนฟิลด์ เสมอกัน 0-0 ทำให้ต้องรีเพลย์ ซึ่งก็ยังกินกันไม่ลง เสมอกันไปสุดมัน 4-4 ที่กูดิสัน พาร์ค ซึ่งหลังจากเกมนี้เพียง 2 วัน เคนนี่ ดัลกลิช ก็ประกาศก้าวลงจากตำแหน่งผู้จัดการทีมลิเวอร์พูล โดย "คิง เคนนี่" ให้เหตุผลว่าเขาแบกความกดดัน และความทุกข์ที่สั่งสมมาตลอดตั้งแต่เหตุการณ์ฮิลล์สโบโร่ห์ เมื่อปี 1989 แน่นอนว่าเมื่อเสมอกัน ในยุคนั้น เอฟเอ คัพ ต้องรีเพลย์กันจนกว่าจะมีทีมแพ้ชนะ ในเกมรีเพลย์นัดนี้เองที่ เดฟ วัตสัน กลายเป็นฮีโร่ เขาพังประตูชัยให้ เอฟเวอร์ตัน เอาชนะลิเวอร์พูล 1-0 ผลงานของ เดฟ วัตสัน กับเอฟเวอร์ตัน ใน เอฟเอ คัพ ยังยอดเยี่ยมอีกครั้ง เมื่อเขาพาทีมเข้าชิงชนะเลิศในปี 1995 เกมนี้เขาสวมปลอกแขนกัปตันทีมทัพท็อฟฟี่ พลิกล็อกเอาชนะ แมนฯ ยูไนเต็ด ได้ 1-0 และได้รับการโหวตให้เป็น แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ในนัดนี้ด้วย สำหรับเส้นทางอาชีพของ เดฟ วัตสัน ถือว่าดีได้เท่าที่นักเตะสักคนจะมี หากมีเรื่องน่าเสียดายคงเป็นการที่ว่าในช่วงทศวรรษที่ 80s ที่เขาอยู่ในฟอร์มที่ดีที่สุดของชีวิต เคยติดทีมชาติทั้งสิ้นแต่ 12 นัดและ นัดสุดท้ายกับทีมสิงโตคำรามของเขา เกิดขึ้นใน ยูโร 1988 ด้วยอายุเพียง 27 ปีเท่านั้น เอฟเวอร์ตัน ได้แชมป์ ลีกสูงสุดครั้งสุดท้ายในปี 1987 และได้แชมป์เมเจอร์ครั้งสุดท้ายคือ เอฟเอ คัพ ปี 1995 ซึ่ง เดฟ วัตสัน มีส่วนร่วมทั้ง 2 แชมป์นี้ จริงๆ แล้วในปี 1997 ตอนที่ โจ รอยล์ ลงจากตำแหน่งในช่วงปลายฤดูกาล วัตสัน ในวัย 35 ปี ยังเคยคุมทีมขัดตาทัพเองอยู่ 7 นัดด้วยซ้ำ เรียกได้ว่าไม่มีอะไรที่เขาจะทำให้เอฟเวอร์ตันได้ไปมากกว่านี้อีกแล้ว เขาลงสนามให้ เอฟเวอร์ตัน รวมทุกรายการ 528 นัด เป็นสถิติสูงสุดตลอดกาลลำดับที่ 3 เป็นรองเพียง เนวิลล์ เซาธอลล์ กับ ไบรอัน ลาโบน สองคนเท่านั้น จากอดีตเด็กปั้นของลิเวอร์พูล ย้ายไปเริ่มต้นอาชีพกับนอริช และกลับมาเมอร์ซี่ไซด์ เล่นให้ เอฟเวอร์ตัน อยู่ถึง 15 ปี ก่อนแขวนสตั๊ดไปหลังจบฤดูกาล 2000/01 นั่นเอง ส่วนใครกำลังหาเว็บไซด์ที่อยู่มาอย่างยาวนาน การันตีความมั่นคงล่ะก็นี่เลย MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ปาดหน้าคว้า รอย คีน "

หน้าร้อนปี 1993 โลกฟุตบอล อาจจะเปลี่ยนไปตลอดกาลถ้าหากว่าเจ้าหน้าที่เอกสารที่ อีวู้ด พาร์ค ไม่ตรงต่อเวลา ตอกบัตรเลิกงานตามตารางงานปกติ ถ้าเขาอยู่ดึกอีกสักหน่อย รอย มัวริซ คีน มิดฟิลด์ไอริชวัยย่าง 22 ปี คงเป็นนักเตะของ แบล็คเบิร์น โรเวอร์ส ไปแล้ว ดังนั้น เมื่อเสียงนกหวีดยังไม่ดัง อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน จึงมีโอกาสที่จะทำประตูสำคัญในช่วงทดเวลาบาดเจ็บ สมกับ "เฟอร์กี้ ไทม์" ฤดูกาล 1992/93 แมนฯ ยูไนเต็ด เพิ่งคว้าแชมป์ลีกสูงสุดหนแรกในรอบ 26 ปี แต่ขณะนั้นพวกเขาไม่สามารถสู้พลังเงินของ แบล็คเบิร์น โรเวอร์ส ที่มีเศรษฐีโรงเหล็กอย่าง แจ็ค วอล์คเกอร์ หนุนหลังได้เลย พวกเขาเอาชนะยูไนเต็ด ในการแย่งตัว อลัน เชียเรอร์ ไปได้ในปีก่อนหน้านั้น และทำท่าจะชนะอีกครั้งเมื่อ รอย คีน ยืนยันว่าเขาจะย้ายออกจากน็อตติงแฮม ฟอเรสต์ เมื่อทีมเจ้าป่าตกชั้น เคนนี่ ดัลกลิช ซึ่งคุมทีมกุหลาบไฟในตอนนั้น เข้าพบกับ คีน ตอนจบฤดูกาล ขณะนั้น รอย คีน ยังไม่มีเอเย่นต์ด้วยซ้ำ มีเจ้าหน้าที่ของ PFA (สมาคมนักฟุตบอลอาชีพ) เบรนดัน แบตสัน มาเป็นพยายานในการเจรจาให้ คีน ยอมรับว่าเขาชอบ ดัลกลิช "เขาท่าทางฉลาด และบุคคลิกที่สบายๆ ทำให้ผมประทับใจ" หลังจากพูดคุย คีน ขอค่าเหนื่อย 500,000 ปอนด์ต่อปี (ตกราวสัปดาห์ละ 10,000 ปอนด์ ขณะนั้น) เท่ากับ เชียเรอร์ แต่สุดท้ายยอมรับได้ที่ 400,000 ปอนด์ต่อปี ในช่วงเวลาที่กำลังเจรจาเรื่องสัญญา และค่าเหนื่อยกันนั้นเองที่ถือเป็นช่วงสำคัญ เมื่อ ดัลกลิช โทรกลับไปที่ออฟฟิศในอีวูด พาร์ค เพื่อถามหาว่ามีเจ้าหน้าที่คนไหนอยู่บ้าง เพื่อจะได้พิมพ์เอกสารสัญญาขึ้นมา ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่แล้ว กลับบ้านไปหมด หรือไม่ก็เข้าผับหาเบียร์ดื่มหลังเลิกงาน คีน เลยจับมือกับ เคนนี่ ดัลกลิช และบอกว่าเดี๋ยวค่อยมาเซ็นสัญญากันวันจันทร์ก็ได้ ถ้า แบล็คเบิร์น ไม่มัวมาต่อรองเงิน 100,000 ปอนด์ต่อปี ในตอนนั้น ซึ่งสำหรับพวกเขาแล้ว ก็ไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งร่วงอะไรมากมายนัก คีน คงตกลงโอเคกับ เคนนี่ ไปได้เรียบร้อยแล้วก่อนเวลาเลิกงาน หรือหากจะมีเจ้าหน้าที่สักคน อยู่เช็กโน่นนี่ หรือเอาถังขยะไปเททิ้งในวันทำงานสุดท้ายของสัปดาห์ แล้วอยู่ทันรับโทรศัพท์ของ เคนนี่ ดัลกลิช สัญญาคงได้ถูกร่างและส่งมาให้ คีน ได้เซ็นกันเดี๋ยวนั้นแล้ว เมื่อยังไม่ได้เซ็นสัญญาสุดสัปดาห์นั้น คีน ก็กลับไปหาครอบครัวที่ คอร์ก, ไอร์แลนด์ และฉลองกันเต็มเหนี่ยว รอย คีน ในปัจจุบัน Sober แล้ว คือไม่ดื่มแอลกอฮอล์อีกต่อไป แต่สมัยยังหนุ่ม คีน ก็เหมือนรุ่นพี่นักเตะ และหนุ่มไอริชทั่วไปคือเมาแหลก เขาตื่นขึ้นมาแบบยังมึนๆ ตอนเช้าวันอาทิตย์เมื่อ แพ็ท พี่ชายของเขามาปลุก โดยบอกว่า เฟอร์กูสัน โทรเข้ามาหา เฟอร์กี้ ตามหา รอย คีน อย่างไวเมื่ออ่านข่าวเกี่ยวกับเขาได้ไปคุยกับ แบล็คเบิร์น แล้วจากหน้าหนังสือพิมพ์แทบลอยด์ ซึ่งแทบลอยด์บางฉบับพากันเขียนว่าเป้าหมายของ เฟอร์กี้ ไม่ใช่คีน แต่เป็นคนอื่นเช่น คาร์ลตัน พาล์เมอร์ กองกลางร่างโย่งของเชฟฯ เว้นส์ฯ ทว่าทีมงานของ เฟอร์กี้ ตัดสินใจแล้วว่า รอย คีน คือเป้าหมายเดียวที่พวกเขาต้องการเข้ามาเสริมทัพ ซึ่งจริงๆ แล้ว เฟอร์กี้ เล็งคีนมานานตั้งแต่ปี 1990 เมื่อหนุ่มวัยเพียง 19 ปีในขณะนั้นโชว์ฟอร์มเป็นพระเอกให้แดนกลางฟอเรสต์ ในเกมบุกมาชนะถึง โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด 1-0 เฟอร์กูสัน บอกว่า ที่ยังไม่เข้าไปเจรจากับ คีน ตั้งแต่แรกเพราะได้รับปากกับ แฟรงค์ คลาร์ก กุนซือคนใหม่ของ ฟอเรสต์ เอาไว้แล้วว่าจะคุยกับ คีน ก็ต่อเมื่อได้รับอนุญาตอย่างเป็นทางการจากสโมสรเสียก่อน ทว่าเมื่อได้คุยกับ คีน แล้วเฟอร์กี้ก็ถามทันทีว่าได้มีการเซ็นเอกสารใดๆ กับแบล็คเบิร์นแล้วหรือยัง คีน ที่ยังแฮงก์โอเวอร์อยู่ เคียงข้างด้วยสมาชิกในครอบครัวที่เป็นแฟนบอลแมนฯ ยูไนเต็ด อยู่แล้ว ก็ตอบไปว่าเขายังไม่ได้เซ็นสัญญา เข้าทางเฟอร์กี้ ที่รีบหยอดทันทีบอกว่า เราน่าจะมาคุยกันหน่อยนะ ซึ่งนับตั้งแต่ตอนนั้น คีน ได้เขียนเล่าไว้ในหนังสืออัตชีวประวัติเล่มแรกเอาไว้ว่า "ผมไม่คิดจะเซ็นกับสโมสรอื่นอีกเลย" วันต่อมา เฟอร์กี้ ไปรอรับ คีน ที่สนามบินแมนเชสเตอร์ แอร์พอร์ท และพาไปที่บ้าน ไปเล่นสนุ๊กเกอร์ด้วยกัน ระหว่างพูดคุยกันไป "ผมชอบเขาในทันทีเลย เขาเยือกเย็น ตลก เป็นคนหนักแน่น และชัดเจนว่าเขากระหายที่จะคว้าแชมป์เพิ่มอีก" และที่กลายเป็นประโยคที่สร้างอิมแพ็กท์ให้กับหนุ่มวัยย่าง 22 ในขณะนั้น ซึ่งเราก็มักได้ยินกันในภายหลังก็คือ เฟอร์กี้ บอกกับ คีน โดยตรงว่า จะมีหรือไม่มีคีน แมนฯ ยูไนเต็ด ก็จะก้าวไปครองวงการฟุตบอลอังกฤษอยู่ดี แต่ถ้ามี คีน พวกเขาก็สามารถคว้าแชมป์ยุโรปได้ด้วย "เขาเหมือนเปิดทางเลือกไว้ แต่ก็กดดันคุณอยู่ในทีม" คีน อธิบายถึงวันนั้น ซึ่งจะด้วยความมั่นใจใดๆ ก็ตาม คำพูดของเฟอร์กี้ ถูกพิสูจน์ว่าเป็นจริงในอีก 6 ปีต่อมา เมื่อ รอย คีน นำแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด คว้าทริปเปิ้ลแชมป์ในปี 1999 และแม้เขาจะไม่ได้ลงเล่นในนัดชิงเพราะติดโทษแบน แต่ฟอร์มในเกมรอบรอง เลกสองกับยูเวนตุสที่ ตูริน มันกลายเป็นหนึ่งในฟอร์มการเล่นของนักเตะสักคนจะมีได้ให้กับทีมใดสักทีม คีน ได้ค่าจ้างน้อยกว่าที่ควรจะได้จากแบล็คเบิร์นถึง 25% ด้วยซ้ำ แถมพวกเขายังเสนอเงินให้ฟอเรสต์มากกว่าด้วย นั่นหมายถึง แมนฯ ยูไนเต็ด ต้องรออีก 6 สัปดาห์กว่าดีลนี้จะเสร็จสมบูรณ์ เฟอร์กี้ บอกกับ คีน ว่าถ้าทั้งสองฝ่ายยังนิ่งในจุดยืนของแต่ละฝ่าย ดีลนี้จะต้องสำเร็จแน่ แล้วทั้งคู่ต่างก็แยกไปพักผ่อนในช่วงซัมเมอร์เบรก เฟอร์กี้ เคยพลาดนักเตะขณะไปพักผ่อนหน้าร้อนมาก่อนแล้ว ที่ดังที่สุดคือ พอล แกสคอยน์ แต่กับ คีน เขาไม่กังวลใดๆ เลย "เมื่อเขามองตาผม ผมรู้ว่าผมกำลังคุยกับนักฟุตบอลที่จะไม่กลับคำพูด" ยกเว้นว่า นี่เป็นสิ่งเดียวกันที่เขาได้รับปากไว้กับ เคนนี่ ดัลกลิช ซึ่งโมโหสุดขีดเมื่อ คีน โทรหา เขาถึงกับระเบิดออกมาว่า "ไม่มีใครทำแบบนี้กับ เคนนี่ ดัลกลิช แกมันก็แค่ไอเด็กเวรเมื่อวานซืน และแกอย่าคิดว่าจะลอยนวลไปเฉยๆได้นะ" คีน จำเป็นต้องกลับคำใส่ใครสักคน เขาเลือกทำกับ เคนนี่ และนักเตะส่วนใหญ่รู้ดีว่าในโลกฟุตบอลอะไรก็เกิดขึ้นได้ แต่ส่วนใหญ่จะตระหนักก็เมื่อเข้าสู่บั้นปลายอาชีพแล้ว ทว่าตอนนั้น คีน เพิ่ง 21 ดัลกลิช ถึงขนาดขู่ว่าจะตามไปเล่นงาน คีน ถึง ไอยา นาปา เมืองพักผ่อนในไซปรัส ซึ่ง คีน ไปพักผ่อนที่นั่นกับเพื่อน 3 คน "ผมมีช่วงเวลาที่สุดยอด ไม่มีใครในไซปรัสรู้หรือสนใจว่าเราคือใคร เป็นการพักผ่อนที่สบายใจสุดๆ" ในแง่หนึ่ง นั่นอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ รอย คีน ได้พักผ่อนโดยไม่ต้องคิด กังวลอะไรมากมาย เพราะเมื่อเขากลายเป็นนักเตะของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ทุกอย่างเปลี่ยนไป ปีแรกกับทีม เขากังวลเรื่องเทคนิคฟุตบอลของเขา แต่การได้พูดคุยกับ ไบรอัน ร็อบสัน ขณะดื่มเบียร์ไปด้วย ทำให้ ร็อบสัน ให้ความเชื่อมั่นกับเขาว่า จงมั่นใจในการเปิดบอลของตัวเอง นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ รอย คีน เปลี่ยนแนวทางการเล่นจากแต่เดิมเป็นนักเตะพลังหนุ่มแบบบ็อกซ์ ทู บ็อกซ์ กลายมาเป็นกองกลางตัวรับที่ยืนต่ำ พร้อมบัญชาเกม เป็นคนออกบอลจากแนวรับ และหลายคนมองข้ามความสามารถด้านการเปิดบอลของ คีน ไปเพราะติดภาพเพียงว่าเขาเป็นกองกลางที่เข้าบอลหนัก มองจากความสามารถของเขา และอิทธิพลที่มีต่อเกมของเขา ในฐานะกัปตันทีมผู้เรียกร้อง "ที่สุด" จากเพื่อนร่วมทีมทุกคนในทุกเกม มันคงเป็นเรื่องให้เราต้องมานั่งคิดว่า ฟุตบอลอังกฤษจะเปลี่ยนไปแค่ไหน หากว่าทั้งเขาและ อลัน เชียเรอร์ ในช่วงพีค ได้เล่นในทีมเดียวกัน ซึ่งในยุคที่โลกลูกหนังเต็มไปด้วยเงินตรามากมายมหาศาล เรื่องราวการเซ็นสัญญาของ รอย คีน ในครั้งนั้นก็ย้ำเตือนว่าเป็นรายละเอียดเล็กน้อยแบบนี้เองที่เปลี่ยนโฉมมันไปตลอดกาล ความสนุกไม่มีบิดพริ้ว มีพร้อมให้คุณแล้วที่ Sbobet777 บริการดี ดูแลฉับไว ชัดช้าทำไม ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99

Football Knowledge