ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" นักเตะหลักล้าน "

เมื่อเราลองค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การย้ายตัวของนักเตะ ใครคือการย้ายด้วยค่าตัว 1 ล้านปอนด์คนแรก คำตอบมักออกมาเป็น เทรเวอร์ ฟรานซิส กองหน้าทีมชาติอังกฤษ ที่ย้ายมายัง น็อตติงแฮม ฟอเรสต์ ในปี 1979 ไบรอัน คลัฟ กุนซือของ ฟอเรสต์ ตอนนั้นบอกกับสื่อตอนแถลงเปิดตัวว่าเขาจ่ายไป 999,999 ปอนด์ ให้กับเบอร์มิงแฮม ต้นสังกัดของ ฟรานซิส เพราะไม่ต้องการกดดันนักเตะว่าเป็นผู้เล่นราคา "1ล้านปอนด์" คนแรกในประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตาม ข้อมูลหลักฐานชัดเจน มันระบุไว้ว่าเมื่อคิดรวมทั้งภาษีและค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้ว ราคาจะอยู่ที่ 1.2 ล้านปอนด์ อย่างไรก็ตาม ขณะที่ ฟรานซิส สามารถอ้างเรื่องในการเป็นนักเตะค่าตัว 1 ล้านปอนด์คนแรกของสหราชอาณาจักรได้ แต่ถ้าลองค้นกันดีๆ จะพบว่านักฟุตบอลค่าตัว 7หลักคนแรกของโลกไม่ใช่เขา แต่เป็นคนอื่น จูเซ็ปเป้ ซาโวลดี้ คือนักเตะคนนั้น เขาเกิดเมื่อ 21 มกราคม 1947 ในกอร์ลาโก้ เมืองในแบร์กาโม่ ซึ่งเมืองนี้ตั้งอยู่เป็นระยะ 60 กิโลเมตรทางตะวันออกเฉียงเหนือของมิลาน เป็นเมืองเล็กๆ ชนิดที่ถ้านั่งรถไฟผ่านแล้วเผลอกระพริบตา ก็อาจผ่านเมืองนี้ไปแล้ว เพราะมีประชากรแค่ราว 5,000 คนเท่านั้น ครอบครัวของ ซาโวลดี้ ก็เหมือนกับครอบครัวชาวแคว้นลอมบาร์ดี้ทั่วไป พ่อของเขาเป็นคนงานสร้างทางรถไฟ ขณะที่แม่ของเขาทำงานอยู่ไม่ไกลบ้าน เป็นโรงงานผลิตกระดุม แม้จะเป็นนักฟุตบอลแต่กีฬาแรกที่ จูเซ็ปเป้ น้อยได้สัมผัสคือบาสเก็ตบอล ตอนอายุ 8 ขวบเขาก็เริ่มได้สัมผัสลูกบอลกลมใหญ่สีส้ม เขาเล่นบาสเก็ตบอลอย่างต่อเนื่องนานถึง 10 ปี แล้วถึงเปลี่ยนไปเล่นฟุตบอลอาชีพจริงจังตอนอายุ 18 ปี ระหว่างเส้นทางการเป็นนักฟุตบอลอาชีพของเขา ซาโวลดี้ มีจุดเด่นเรื่องลูกโหม่งเป็นที่เลื่องลือ การกะจังหวะเทกตัวโหม่งเพื่อให้หัวได้สัมผัสกับบอลที่ถูกเปิดมา หรือการเทกตัวทั้งที่ยืนอยู่กับที่ได้สูงและโหม่งได้รุนแรง ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันมีพื้นฐานมาจากการเล่นบาสเก็ตบอลมาตั้งแต่วัยเด็ก ณ สนามของโบสถ์ซานตา มาเรีย เดลเล กราซิเอ กลางเมืองแบร์กาโม่ ร่างกายที่มีความเป็นนักกีฬาและไหวพริบในการเล่นกีฬาหลากหลายชนิด เขายังเคยลงแข่งกระโดดสูง และปัญจกรีฑาของภาคเหนือแล้วได้แชมป์ คุณสมบัติเรื่องนี้ทำให้เขาโดดเด่นกว่าดาวรุ่งคนอื่นๆ ในวัยเดียวกัน และเป็น อตาลันต้า สโมสรชื่อดังแห่งแบร์กาโม่ นั่นเองที่ดึงเขาไปร่วมทีมขณะอายุ 15 ปี ซาโวลดี้ ฝึกอยู่กับอตาลันต้า แต่ก็ยังเล่นบาสเก็ตบอลไปด้วยแบบลับๆ กระนั้นก็มีการโน้มเอียงว่าจะยอมละทิ้งความฝันเกี่ยวกับกีฬายัดห่วง เพื่อมาทุ่มสมาธิให้กับการเล่นฟุตบอลอาชีพแบบจริงๆ จังๆ โดยได้รับการโน้มน้าวจาก มิคาอิล คินเชส โค้ชทีมเยาวชนของสโมสรชาวฮังการี ผู้ที่มองออกถึงศักยภาพของเด็กหนุ่ม "เบ๊ปเป้" ซึ่งเป็นนิกเนมสำหรับชื่อ จูเซ็ปเป้ ในภาษาอิตาเลี่ยน พัฒนาการของ เบ๊ปเป้ ซาโวลดี้ เป็นไปอย่างรวดเร็ว กระทั่งได้โอกาสลงประเดิมสนามในนามนักเตะอาชีพหนแรกโดยโค้ช เฮคตอร์ "เอ็ตตอเร่" ปูริเชลลี่ โดยลงเล่นในตำแหน่งปีกซ้าย เมื่อวันที่ 29 สิงหาคม 1965 ในรายการโคปปา อิตาเลีย ด้วยวัย 18 ปี ซาโวลดี้ ก็ทำประตูได้ทันทีในเกมนั้นซึ่งอตาลันต้าเสมอกับ วิเชนซ่าไป1-1 จากนั้นอีกไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ ก็ได้ประเดิมนัดแรกในเกมลีก ในวันที่ 5 กันยายน เป็นการเจอกับฟิออเรนติน่า ซึ่งก็จบด้วยสกอร์ 1-1 อีกครั้ง 5 วันให้หลังเทรนเนอร์ ปูริเชลลี่ ก็โดนปลดออกจากตำแหน่ง และเป็น สเตฟาโน่ อันเจเลรี่ กุนซือคนใหม่ที่เข้ามาแทนคนนี้เอง ที่ปรับตำแหน่งของหนุ่มน้อยซาโวลดี้ จากปีกซ้ายให้ไปเล่นเป็นกองหน้า เกมแรกที่เขาได้ลงเล่นในตำแหน่งหมายเลข 9 คือการเจอกับ ยูเวนตุส อย่างไรก็ดี ในปีแรกของการขึ้นมาเป็นนักเตะอาชีพเต็มตัวนี้ เขาได้ลงสนามไปแค่ 9 นัด ยิงได้ 3 ประตู โดยเป็นการยิงได้ในฟุตบอลถ้วยทั้งสิ้น กระทั่งฤดูกาลต่อมา 1966/67 วันที่ 9 ตุลาคม จูเซ็ปเป้ ซาโวลดี้ ก็ปลดล็อกประตูแรกในเซเรีย อา ของตัวเองได้สำเร็จ ในเกมชนะลาซิโอ 3-1 อันเจเลรี่ เชื่อมั่นในศักยภาพของเด็กหนุ่มวัย 19 ปีอย่างมาก ให้เขาลงเล่นเป็นตัวจริงอย่างสม่ำเสมอตลอดฤดูกาลนั้น และแม้จะทำได้เพียง 5 ประตูจาก 27 นัด ทว่าฟอร์มโดยรวมก็ดีพอจะดึงดูดความสนใจและข้อเสนอจากสโมสรที่ใหญ่กว่าเข้ามา แม้จะได้รับข้อเสนอมากมายแต่ความเชื่อมั่นที่เทรนเนอร์อันเจเลรี่มอบให้ ก็ทำให้ ซาโวลดี้ ตัดสินใจเลือกอยู่ต่อกับอตาลันต้าในฤดูกาล 1967/68 และเป็นฤดูกาลที่เขายิงได้ 12 ประตูจาก 27 นัด เป็นการทำประตูถึงเลข 2 หลักเป็นครั้งแรกในอาชีพ ด้วยการที่อตาลันต้าวนเวียนอยู่กลางตาราง และชื่อเสียงของ ซาโวลดี้ กลายเป็นนักเตะดาวรุ่งที่โดดเด่นที่สุดในประเทศ สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็มาถึงในหน้าร้อนปี 1968 และเขาก็เลือกย้ายจากอตาลันต้าไปยัง โบโลนญ่า ด้วยค่าตัว 175 ล้านลีร์ บวกกับการที่กองหน้าบราซิเลี่ยน แซร์โจ้ เคลริชี่ ย้ายสลับขั้วไปอตาลันต้าแทน ตลอด 6 ฤดูกาลในถิ่นโบโลนญ่า ซาโวลดี้ ลงสนามไปทั้งสิ้น 201 นัดในเซเรีย อา ยิงได้ 85 ประตู โบโลนญ่า คว้าแชมป์โคปปา อิตาเลีย 2 สมัยในช่วงเวลาดังกล่าว (ปี 1970 และ 1974) ซึ่งทั้งสองครั้ง ซาโวลดี้ จบด้วยการเป็นดาวซัลโวของรายการทั้ง 2 ครั้ง ด้วยจำนวน 10 ประตู เขายังพาทีมได้แชมป์รายการ แองโกล-อิตาเลี่ยน คัพ ในปี 1970 และเป็นดาวซัลโวของ เซเรีย อา ประจำฤดูกาล 1972/73 ด้วยจำนวน 17 ประตู ร่วมกับ เปาโล ปูลิชี่ และตำนานอย่าง จานนี่ ริเวร่า โดยรวมแล้ว ซาโวลดี้ ยิงให้ โบโลนญ่า 140 ประตูในทุกรายการ กลายเป็นดาวซัลโวตลอดกาลอันดับ 4 ของสโมสร ต่อจาก อันเจโล่ สเคียวิโอ, คาร์โล เรกุซโซนี่ และ เอซิโอ ปาสคุตติ ในหน้าร้อนปี 1975 ด้วยวัย 28 ปี ซาโวลดี้ ถือว่าอยู่ในช่วงที่ดีที่สุดในการเป็นนักฟุตบอลทั้งร่างกาย ฝีเท้า ประสบการณ์ และแน่นอนที่สุดคือความกระหายที่จะประสบความสำเร็จ เขาเริ่มเอือมกับการที่โบโลนญ่า ไม่สามารถลุ้นแชมป์ได้ และหลังจาก 1 ปีก่อนหน้านั้นเขาชวดย้ายไปร่วมทีมโรม่า ที่มีกุนซือตำนาน เอเลนิโอ เอร์เรร่า คุมทีม รวมถึงการย้ายไป มิลาน และยูเวนตุส ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ในที่สุด ซาโวลดี้ ก็ย้ายลงใต้ไปอยู่กับนาโปลี ด้วยค่าตัว 2 พันล้านลีร์ เทียบได้กับ 1.2 ล้านปอนด์ ณ เวลานั้น ทำให้เขากลายเป็นนักฟุตบอลที่ค่าตัวแพงที่สุดในโลก สถิติเดิมเป็นของ โยฮัน ครัยฟ์ ที่ทำไว้ 2 ปีก่อนในหน้าร้อนปี 1973 เมื่อย้ายจากอาแจ็กซ์ไป บาร์เซโลน่า ในราคา 922,000 ปอนด์ นาโปลี เป็นทีมที่มีศักยภาพในขณะนั้น เมื่อจบอันดับ 3 และ 2 ตลอด สองฤดูกาลก่อนหน้า การย้ายมาครั้งนี้ ซาโวลดี้ รู้สึกว่าเขาอาจเป็นจิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายของนาโปลี และช่วยนำสคูเด็ตโต้ มายังซาน เปาโล ได้ ฤดูกาล 1975/76 เริ่มต้นเหมือนฝันสำหรับ เบ๊ปเป้ เมื่อเขาทำ 7 ประตูใน 7 เกมแรกให้นาโปลี อย่างไรก็ดีแม้ว่า นาโปลี จะคว้าแชมป์ โคปปา อิตาเลีย มาครองได้ ทำให้เขาได้แชมป์รายการนี้เป็นสมัยที่ 3 แต่เขาก็เริ่มตระหนักได้ว่าเขาย้ายมาร่วมทีมที่กำลังอยู่ในช่วงขาลง "ตอนนั้นผมเชื่อจริงๆ ว่าผมสามารถคว้าแชมป์สคูเด็ตโต้ได้ แต่ที่ โอลิมปิโก้ ผมได้รับบาดเจ็บและต้องพัก 3 สัปดาห์ หลังจากเราเสมอในบ้านกับอัสโคลี่ จากนั้นเราก็เริ่มเป๋ และความฝันก็มลาย" สุดท้ายนาโปลี จบด้วยอันดับ 5 ของตารางคะแนนในฤดูกาลนั้น อันดับดีกว่าโบโลนญ่าทีมเก่าของเขาเพียง 2 อันดับเท่านั้น ต่อด้วยในฤดูกาลต่อมาจบอันดับ 9 ตามด้วยอันดับ 6 ในฤดูกาล 1977/78 ก่อนจะจบที่อันดับ 7 ในปีต่อมาซึ่งเป็นปีสุดท้ายของเขากับนาโปลี ไม่เคยมีการลุ้นแชมป์ลีกจริงจังได้เลยที่นาโปลีตอนที่เขาร่วมทีมอยู่ด้วย "ผมย้ายมานาโปลีช้าเกินไป วินิซิโอ (โค้ชนาโปลี ช่วงปี 1973-76) ยืนยันเรื่องนี้กับผมในหลายปีต่อมาว่า นาโปลี ได้ทุ่มทั้งหมดที่มีไปแล้ว และมันเป็นช่วงขาลงของวัฐจักรพอดี เราได้แชมป์โคปปาแค่หนเดียว" ตลอด 4 ปีเงาของภูเขาไฟวิซูเวียสในเนเปิ้ลส์ ซาโวลดี้ ทำไป 77 ประตูให้กับนาโปลี 12 ในนั้นเกิดขึ้นใน โคปปา อิตาเลีย ปี 1978 เป็นสถิติต่อฤดูกาลสูงสุดของรายการนี้ ยืนยาวมาจนกระทั่งโดน จานลูก้า วิอัลลี่ ทำลายลงในอีก 10 ปีให้หลัง เดือนมิถุนายน 1979 เมื่อร่างกายของเขาเริ่มโรย ซาโวลดี้ ในวัย 32 ปีก็อำลาเนเปิ้ลส์ ทิ้งความฝันในการคว้าสคูเด็ตโต้อันพังทะลายไว้เบื้องหลังและกลับสู่ทีมเก่าโบโลนญ่า ตัวเขาเองทำ 11 ประตูจาก 29 เกมในลีก ช่วยทีมจบอันดับ 7 ได้ในฤดูกาล 1979/80 เป็นอันดับที่เหนือกว่านาโปลี 3 อันดับ พฤษภาคม 1980 เรื่องราวแย่ๆ ก็ประเดประดังเข้ามาหา ซาโวลดี้ โดนคดีเล่นการพนันผิดกฎหมาย หลังจากการขึ้นศาลอยู่นาน ซาโวลดี้ โดนตัดสินโทษแบนจากเกมฟุตบอล 3 ปีครึ่ง หลังจากอุทธรณ์ โทษลดลงเหลือ 2 ปี ทำให้เขาได้กลับไปเล่นให้กับสโมสรอันเป็นที่รักของเขาอตาลันต้า ในเซเรีย บี ขณะนั้นเขาไม่ใช่ดาวรุ่งในอดีตที่เคยเป็นเด็กท้องถิ่นวัย 18 ปีอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นกองหน้าจอมเก๋าอายุ 34 ปี ด้วยการที่ห่างหายจากเกมฟุตบอลจริงจังไปนานถึง 2 ปีและวัยที่มากขึ้น ซาโวลดี้ พบว่ามันเป็นเรื่องยากในการรับมือกับฟุตบอลที่เขาเคยรู้จักมันดี เขาลงสนามไปแค่ 16 นัดทำเพียง 1 ประตูในฤดูกาลนั้น สถิติระบุเอาไว้ว่า จูเซ็ปเป้ ซาโวลดี้ ลงสนามในเซเรีย อา ไปทั้งสิ้น 405 นัดยิงได้ 168 ประตู เป็นสถิติสูงสุดตลอดกาลอันดับที่ 13 และแม้ว่าเขาจะเคยติดทีมชาติอิตาลีแค่ 4 นัด แต่บุตรชายของคนงานก่อสร้างทางรถไฟจากลอมบาร์ดี้ รายนี้ก็ถูกจารึกในหน้าประวัติศาสตร์ฟุตบอล เขาเคยเป็นนักเตะค่าตัวแพงที่สุดในโลก และนักเตะคนแรกในประวัติศาสตร์ที่มีค่าตัวหลัก 1 ล้านปอนด์! และใครกำลังหาเว็บไซด์ระดับประวัติศาสตร์อยู่ล่ะก็มานี่เลยกับ Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ชาบีกับเพื่อนซี้ที่หายไป "

ชื่อของ อันซู ฟาติ เป็นนักเตะดาวรุ่งรายล่าสุดที่จบมาจาก ลา มาเซีย โรงเรียนลูกหนังอันเลื่องชื่อของ บาร์เซโลน่า และแสดงให้เห็นว่าเด็กคนนี้คือของจริง แม้ช่วงหลังอาจจะเงียบไปบ้างแต่ ลา มาเซีย ในช่วง 2-3 ทศวรรษหลังขึ้นชื่อมากในเรื่องการผลิตเด็กเทพออกมามากมายหลายคน และที่โดดเด่น นักเตะที่ทะลุขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ หลายคนมักเป็นพวกเซนส์อัจฉริยะ ทักษะดี และที่สำคัญ ตัวไม่สูง ชาบี เอร์นานเดซ, อันเดรส อิเนียสต้า จนมาถึง ลิโอเนล เมสซี่ ร่างเล็ก แต่เต็มด้วยพิษสง เล่นงานคู่แข่งตัวใหญ่มาแล้วนักต่อนัก ย้อนไปเมื่อปี 2018 ชาบี เอร์นานเดซ เคยให้สัมภาษณ์กับ So Foot สื่อของฝรั่งเศส โดยเป็นการพูดถึง อันเดรส อิเนียสต้า มิดฟิลด์คู่ขากว่า 13 ปีของเขาว่าเป็นนักเตะสุดพิเศษ "เขามีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา เขาไม่มีทางพลาดเลย เป็นไปไม่ได้เลย (ที่จะผิดพลาด)" แต่แล้ว ชาบี ก็เอ่ยถึงนักเตะอีกคนหนึ่งขึ้นมา "จริงๆ ยังเคยมี อิเนียสต้า อยู่อีกคนที่บาร์ซ่า ผมจำชื่อเขาได้ดีเสมอ เขาชื่อ มาริโอ โรซาส ถ้าคุณได้เห็นว่าเขาเล่นเป็นไงตอนอายุ 16-17 นะ คุณจะต้องพูดว่า 'เมื่อไหร่หมอนี่ได้ขึ้นไปเล่นทีมชุดใหญ่นะ คัมป์ นู ต้องตะลึงแน่นอน'" "เขาเป็นส่วนผสมระหว่าง (ไมเคิ่ล) เลาดรุ๊ป และเมสซี่ จริงๆ นะ เขาเล่นได้สองเท้า, เลี้ยงบอลเก่ง, ใจสู้ เขามีครบทุกอย่าง แต่เขาก็หลุดโค้งไป มันทำให้ผมช็อคมาก บางทีเขาอาจไม่ได้มีความเป็นมืออาชีพมากพอ หรือไม่ได้มีสภาพจิตใจที่แข็งแกร่ง เราไม่มีวันรู้ได้เลย" ถ้าจินตนาการของการรวมร่างระหว่าง เลาดรุ๊ป-เมสซี่ มันฟังดูโอเว่อร์เกินกว่าจะเป็นเรื่องจริง การที่แทบไม่มีฟุตเทจการเล่นของ โรซาส ให้เราได้เห็นเลย ยิ่งทำให้เรื่องนี้ดูน่าเหลือเชื่อขึ้นไป ถ้าเราลองเสิร์ชชื่อ Mario Rosas ในยูทูบ ที่จะขึ้นมาคือการแสดงของนักดนตรีเล่นแอคเคอร์เดี้ยน ซึ่งชื่อเดียวกัน จะมีก็แค่คลิปลูกยิงของเขาบ้าง สมัยอายุเยอะแล้ว ซึ่งลงเล่นให้กับทีมเล็กๆ อย่าง อ้วยส์ก้า หรือเอลเดนเซ่ สักราวปี 2013-2014 แค่นั้น ไม่เคยมีคลิปสมัยเขาเป็นดาวรุ่งตอนยังเก่งๆ เลย ด้วยการที่ข้อมูลของเขามีน้อยมากในภาษาอังกฤษ เท่าที่รู้มีดังนี้ - เขาเกิดปี 1980 ที่มาลาก้า อายุเท่ากับ ชาบี ย้ายเข้าลา มาเซีย ราวปี 1993-94 - ด้วยความสูงแค่ 5 ฟุต 5 นิ้ว (ราว 165 ซม.) เขารูปร่างเหมือนมิดฟิลด์สเปน ร่างเล็ก ที่แจ้งเกิดมาตลอดช่วงหลังๆ คล้ายๆพวก ชาบี, อิเนียสต้า, ซานติ กาซอร์ล่า, ดาบิด ซิลบา หรือ ติอาโก้ อัลกันตาร่า - ในวันสุดท้ายของฤดูกาล 1997/98 ขณะอายุได้ 17 ปีเศษ โรซาส ได้โอกาสสัมผัสเกมของทีมชุดใหญ่เป็นนัดแรกโดย หลุยส์ ฟาน กาล เป็นคนส่งเขาลงสนาม ลงเล่นร่วมกับนักเตะอย่าง หลุยส์ ฟิโก้ โดยที่ตอนนั้นบาร์ซ่า คว้าแชมป์ลา ลีกา ไปแล้ว เกมนั้นบาร์ซ่าชนะซาลามังก้า 4-1 เปโดร เปาเลต้า ดาวยิงโปรตุกีสทำ 2 ประตู และตัวของ โรซาส โดนเปลี่ยนออกช่วงพักครึ่ง - นั่นกลายเป็นเกมแรกและเกมเดียวของเขาในทีมชุดใหญ่บาร์ซ่า โดยที่เขาไม่สามารถทำตามคำสั่งและวินัยในแท็คติกของ ฟาน กาล ได้ในเกมนั้น ปัญหาคือแนวรุกในทีมตอนนั้นมีทั้ง ฟิโก้, ริวัลโด้ และ พาทริค ไคลเวิร์ต ซึ่งเป็นตัวระดับสตาร์เกรด เอ ทั้งสิ้น คอยขวางทางอยู่ - อีก 2 ปีต่อมาหลังจากลงสนามให้บาร์ซ่านัดแรกนั้น โรซาส ไม่ได้รับการต่อสัญญา และโดนปล่อยตัวออกไปจากทีม เขากลายเป็นนักเตะพเนจร ย้ายไปเล่นให้ทีมต่างๆ ทั่วสเปนถึง 11 สโมสร ส่วนใหญ่เล่นในลีกรอง และเคยเล่นให้ ซาลามังก้า ทีมที่เขาได้ลงเจอ ในครั้งเดียวกับทีมชุดใหญ่บาร์ซ่า ด้วยรูปร่างที่เล็ก ยิ่งทำให้สถานการณ์ของเขาแย่ขึ้นไปอีกและโค้ชทีมต่างๆ ก็ไม่ได้มองถึงพรสวรรค์ของเขาเท่าไหร่ อย่างไรก็ดี โรซาส เคยใหัสัมภาษณ์เอาไว้ว่า การที่เขาไม่ได้ประสบความสำเร็จอย่างเพื่อนร่วมรุ่นลา มาเซีย อีกหลายคน มันเป็นความผิดของเขาเอง ซึ่งเขาพูดไว้น่าสนใจว่ามันเป็นการปรับตัว เพราะในฐานะกองกลางตัวรุกที่จบจากลา มาเซีย ที่นั่นนักเตะถูกสอนมาให้ในหัวคิดแต่เรื่องการเล่นเกมรุก ถ้าต้องไปเล่นที่สโมสรอื่นซึ่งไม่ใช่บาร์ซ่า บางครั้งก็จะเจอปัญหา "มันไม่ได้เกี่ยวกับโชคหรือความผิดของโค้ชหรอก มันเป็นความผิดของผมเอง ที่ผมไม่ได้เล่นในลีกสูงสุด และนักเตะบาร์ซ่าทุกคนเป็นสไตล์เดียวกัน คือเน้นเกมรุก เน้นครองบอล และบุกเต็มที่" "ตอนที่ผมต้องย้ายออก ผมไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสไตล์อื่นๆ ที่ผมต้องเล่นได้ ผมต้องเน้นเกมรับมากขึ้นและรับผิดชอบหน้าที่อื่นๆ ไม่เหมือนสมัยที่เคยทำตอนอยู่บาร์ซ่า" เขาเล่าถึงสมัยยังอยู่กับบาร์ซ่าไว้น่าสนใจ "ผมเล่นกับชาบี เสมอในทุกๆ ชุด เราถูกเรียกไปซ้อมกับทีมชุดใหญ่พร้อมกัน เขายืนหลังผมในแผงมิดฟิลด์ ตำแหน่งที่บุสเก็ตส์เล่นในตอนนี้แหละ เขาเป็นนักเตะที่ครบเครื่อง เขาบัญชาเกม เขาสามารถพาบอลขึ้นหน้าได้ ผ่านบอลเข้าพื้นที่สุดท้ายได้ ยิงประตูได้ เขาไม่ได้เปลี่ยนแนวทางการเล่นไปมากนัก" สมัยนั้นทีมชุดเยาวชน ไปจนถึงชุด เบ ของบาร์ซ่า มีดาวรุ่ง 4 คนที่น่าประทับใจยืนแดนกลางในรูปแบบข้าวหลามตัดหรือไดมอนด์ มี ชาบี ยืนห้อยต่ำ ทางฝั่งซ้ายเป็น กาบรี ส่วนขวาเป็น การ์เลส ปูโยล โดยที่ โรซาส เป็นตัวรุกอยู่บนสุด ฟาน กาล เป็นคนเรียกให้ ชาบี กับ โรซาส ขึ้นไปซ้อมกับทีมชุดใหญ่ "ตอนที่พวกเขาบอกชาบี และตัวผมว่าเราต้องไปซ้อมกับทีมชุดใหญ่ คือผมพักอยู่ใกล้ๆสนามนั่นเอง ส่วน ชาบี อยู่แถวแตร์ราสซ่า ผมจำได้ว่าชาบีโทรหาผมแล้วบอกว่า 'รอฉันด้วย' แน่นอนผมไม่มีทางเดินเข้าห้องแต่งตัวไปคนเดียวแน่" "เราไปนัดเจอกันที่อื่นก่อน ซึ่งมันก็น่าอายนิดหน่อยนะ เราสองคนไม่กล้าเข้าไปในห่องแต่งตัวตามลำพัง แต่แล้ว พวกเขา(นักเตะชุดใหญ่) ก็ต้อนรับเราดีมาก" "ถ้าคุณมองจากภายนอก คนอย่าง ฟิโก้, กวาร์ดิโอล่า, หลุยส์ เอ็นริเก้ คนพวกนี้เป็นสุดยอดนักเตะ อเบลาร์โด้ ด้วยแน่นอน คุณมีความคิดของตัวเองเกี่ยวกับพวกเขาเหล่านี้ จะผิดถูกไม่รู้" "แต่เวลาคุณได้เจอกับพวกเขาจริงๆ มันต่างออกไป ผมว่านั่นเป็นห้องแต่งตัวที่เป็นมิตรที่สุดที่ผมเคยเจอมาเลยในอาชีพ" มาริโอ โรซาส ลงเล่นให้ทีมชุดใหญ่บาร์ซ่า ในเดือนพฤษภาคม 1998 ช่วงท้ายฤดูกาล 1997/98 ก่อนหน้า ชาบี เพื่อนสนิทของเขา 3 เดือน แต่นั่นกลายเป็นนัดเดียวสำหรับเขา เขายังติดต่อและยังเป็นเพื่อนกับ ชาบี อยู่จนถึงปัจจุบัน อย่างที่เรารู้กันว่า นอกจากฝีเท้า ความสามารถ และการทุ่มเททำงานหนักแล้วบางทีโชคชะตา และจังหวะชีวิตก็มีส่วนต่อความสำเร็จของคนเรา ในปี 2014 หรือ 14 ปีหลังจากย้ายออกจากบาร์เซโลน่า โรซาส ก็แขวนสตั๊ด แต่เขาก็ตั้งเป้าหมายใหม่ในการเป็นโค้ชทันที เคยรับหน้าที่เป็นแมวมองและโค้ชในโคลอมเบียให้กับมาลาก้า ซึ่งเขาสามารถส่งต่อประสบการณ์ให้กับเด็กรุ่นใหม่ได้ เสียดายที่เราไม่ได้มีคลิปการเล่นของเขาสมัยเป็นดาวรุ่งให้ดู แต่อีกแง่นึง มันก็เป็นเรื่องดี เพราะภาพที่เราจินตนาการจากปากคำของ ชาบี เอร์นานเดซ จะยังเป็นภาพของสุดยอดนักเตะ ที่มีส่วนผสมของ ไมเคิ่ล เลาดรุ๊ป และลิโอเนล เมสซี่ โชคดีที่เรายังสามารถหาเกมแรกและเกมเดียวที่เขาลงเล่นให้บาร์เซโลน่า ชุดใหญ่ได้ ลองเสิร์ชคำว่า Barcelona Salamanca Liga 1997-1998 จะมีเทปเกมนี้แบบเต็มเกมให้เราได้ดู มาริโอ โรซาส ออกสตาร์ทตัวจริง สวมเสื้อหมายเลข 31 โดยเขาถูกเรียกว่า มาริโอ นั่นอาจเป็นหลักฐานเดียวที่เรามีเกี่ยวกับเขาสมัยเป็นดาวรุ่ง ส่วนใครอยากหาเว็บไซด์ตัวจริง เสียงจริง ยืนหยัดมาอย่างยาวนานล่ะก็นี่เลย MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 ——————————————— เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด “ติดตาม” และเลือก “เห็นโพสต์ก่อน (See First) “ https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ———————————————

" เจ้าแมวแห่งโซเวียต "

ปีนี้จากการที่ ฟร้องซ์ ฟุตบอล นิตยสารกีฬาชื่อดังของฝรั่งเศส เจ้าของรางวัล บัลลงดอร์ งดงานแจกรางวัลเนื่องจากโควิด เลยมีการคัดเลือกทีมรวมดาวตลอดกาลขึ้นมาแทน ฟร้องซ์ ฟุตบอล จัดทีมที่เรียกว่า The all-time ballon d'or ขึ้น ซึ่งปรากฏออกมาในระบบ 3-4-3 แน่นอนว่าไม่มีทางยัดดาวเตะทุกคนบนโลกใบนี้ลงไปได้หมด บางคนที่เป็นขวัญใจแฟนบอลจำนวนไม่น้อยต้องหลุดโผ ทีมที่ประกาศออกมามี เมสซี่, คริสเตียโน่ โรนัลโด้ และ โรนัลโด้ ตัวออริจินั่ล เป็นสามแนวรุก แดนกลางมี โลธาร์ มัทเธอุส กับ ชาบี เอร์นานเดซ ยืนคุมเกม ริมเส้นเป็น มาราโดน่า ผู้ล่วงลับ และ เปเล่ ขณะที่แนวรับประกอบด้วย เปาโล มัลดินี่, ฟรานซ์ เบคเค่นเบาเออร์ และ คาฟู ส่วนผู้รักษาประตูคือ เลฟ ยาชิน เจ้าปลาหมึกดำแห่งโซเวียต นายทวารคนเดียวในประวัติศาสตร์ที่เคยได้รางวัล บัลลง ดอร์ ยาชิน คือผู้รักษาประตูที่เหนียวแน่นแข็งแกร่งของสหภาพโซเวียต ในทศวรรษที่ 50-60s พาทีมชาติคว้าเหรียญทองโอลิมปิก ในปี 1956, แชมป์ยูโร ปี 1960 และรองแชมป์ในอีก 4 ปีต่อมา รวมถึงอันดับ 4 ฟุตบอลโลก 1966 ด้วย หลังหมดยุค ยาชิน สหภาพโซเวียต ก็ควานหานายทวารฝีมือเยี่ยมมาตลอด จน ยาชิน แขวนถุงมือไปเกือบ 10 ปี ก็มีชื่อของหนุ่มร่างสูง ผอมบาง เชื้อสายตาตาร์ ชื่อ รีนาต ดาซาเยฟ โผล่ขึ้นมา เขาได้รับฉายา ฉายา "เดอะ แค็ท" เจ้าแมว ถือว่าเหมาะสมสำหรับการตั้งให้กับผู้เล่นในตำแหน่งนายทวาร เพราะตำแหน่งนี้จำเป็นต้องมีปฏิกิริยายอดเยี่ยม คล่องแคล่ว และกระโดดผลุงได้เหมือนแมว ยามต้องปัดป้องลูกยิงของฝ่ายตรงข้าม ดาซาเยฟ เป็นผู้รักษาประตูร่างผอมสูง แต่คล่องแคล่วสมฉายา เขามีมือที่เหนียว ล้มตัวแล้วลุกไวมาก ท่ากระโดดเซฟด้วยมือเดียวของเขาเป็นภาพที่ชินตาแฟนบอล อีกทั้ง ดาซาเยฟ ยังมีจุดเด่นที่มักเป็นผู้รักษาประตูที่ไม่ค่อยยืนห่างปากประตู อาจจะตรงข้ามกับฟุตบอลสมัยใหม่ แต่เขากลับเก่งในเรื่องการขว้างบอลเพื่อให้เพื่อนร่วมทีมเล่นเกมโต้กลับ บ่อยครั้งที่เขาเซฟได้จะรีบขว้างด้วยมือเดียวขึ้นหน้าทันทีและแม่นยำอย่างมาก จนนักเตะคู่แข่งมักวิ่งเข้ามาเพื่อบังทางไม่ให้เขาขว้างได้ถนัด ดาซาเยฟ เกิดที่ อัสตราคาน เมืองที่มีแม่น้ำโวลก้าร์ ไหลผ่าน ใกล้ทะเลแคสเปี้ยน ขึ้นชื่อเรื่องปลาสเตอร์เจี้ยน และคาเวียร์ ด้วยวัย 18 ปีเขา ตัดสินใจหันหน้าสู่วงการลูกหนัง เขาเล่นอาชีพครั้งแรกกับ โวลการ์ อัสตราคาน สโมสรบ้านเกิด เขาเป็นชาวตาตาร์ ซึ่งนักกีฬาชื่อดังหลายคนของรัสเซีย มีเชื้อสายนี้ เช่น ดินิยาร์ บิลยาเล็ตดินอฟ, มารัต อิซไมลอฟ หรือ มารัต ซาฟิน อดีตนักเทนนิสมือ1โลก หลังจากเทิร์นโปรแค่ปีเดียว เขาก็ย้ายมาอยู่ในเมืองหลวงกับสโมสรยักษ์ใหญ่ สปาร์ตัค มอสโก ในปี 1977 เขาเฝ้าเสาให้ สปาร์ตัค ไปทั้งสิ้น 11 ปี รวมในเกมลีก 335 นัด คว้าแชมป์ลีกสูงสุดโซเวียต 2 สมัย และรองแชมป์อีก 5 สมัย ดาซาเยฟ เป็นมือ 1 ให้กับโซเวียต ตั้งแต่ปี 1979 และเฝ้าเสายาวนานถึง 11 ปี รวมทั้งสิ้น 91 นัด พาทีมลุยฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย 3 สมัย ผลงานของเขาในทีมชาติโดดเด่นที่สุด คือในยูโร 1988 ในวัย 30 ปี เขาเป็นกัปตันทีมชาติโซเวียต นำทีมทะลุเข้ารอบชิงชนะเลิศสำเร็จ แต่น่าเสียดาย ที่เจอความมหัศจรรย์ ลูกวอลเล่ย์ใบไม้ร่วงจากมุมแคบในตำนานของ มาร์โค แวน บาสเท่น เข้าไป โซเวียต ทำได้เพียงแค่รองแชมป์ ทว่าฟอร์มของเขาเองก็ยอดเยี่ยม "แวน บาสเท่น โชคดีมากกับลูกยิงนั้น ให้เขายิงอีก 100 ครั้ง มันก็คงไม่เข้าไปแบบนั้นแน่ ผมผิดหวังมากวันนั้นเพราะเรามีโอกาสดีที่จะเอาชนะทีมดัตช์ และคว้าแชมป์" "พวกเขาโชคดี และเรายังพลาดจุดโทษด้วย แต่ตอนนี้เมื่อมองย้อนกลับไป ผมมองเห็นแง่บวกหลายอย่างจากประตูที่สุดยอดลูกนั้น มาร์โค ยิงได้ ผมเสียประตู และเราต่างก็ถูกจดจำไว้ในหน้าประวัติศาสตร์" ดาซาเยฟ ให้สัมภาษณ์หลังจากนั้นอีกหลายปี หลัง ยูโร 88 ซัมเมอร์นั้น เขาโดน เซบีย่า คว้าตัวไปเล่นในสเปน อย่างไรก็ดี ด้วยอายุที่เพิ่มมากขึ้น เขาอยู่กับ เซบีย่า แค่ 3 ปี จนถึงปี 1991 ก็แขวนถุงมือ รีไทร์จากการค้าแข้งด้วยวัย 33 ปี นอกจากจะมีฉายา เดอะ แค็ท แล้ว อีกหนึ่งสมญาที่สื่อยุโรปมอบให้เขา ก็ช่างเหมาะเสียเหลือเกิน ทั้งจากตำแหน่งที่เล่น ความเหนียวหนึบ และการเป็นนักเตะของโซเวียต รีนาต ดาซาเยฟ ได้ชื่อว่า "ดิ ไอร์เอิน เคอร์เทน" แปลได้ว่า ม่านเหล็กแห่งโซเวียต เขาถูกยกเป็นนายทวารที่ดีที่สุดของยุค 80s บนหน้าประวัติศาสตร์ลูกหนังโซเวียต รัสเซีย เขาถูกยกย่องว่าเป็นรองเพียงแค่ เลฟ ยาชิน คนเดียวเท่านั้น ************************ ได้อ่านเรื่องราวที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อนกันไปแล้ว อย่าลืมมาลองพิจารณา Sbobet777 ด้วยนะครับ รับประกันเลยว่าเจอความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" สัมพันธ์แดงขาว เซาธ์แฮมป์ตัน-บิลเบา "

One-Club Award คือรางวัลที่ แอธเลติก บิลเบา มอบให้กับผู้เล่นที่รับใช้สโมสรเดียวตลอดอาชีพการค้าแข้ง นักเตะที่เป็นตำนานของสโมสร สร้างผลงานน่าประทับใจ รวมถึงมีความภักดีต่อสโมสรของตนเอง นี่เป็นสิ่งที่ บิลเบา ให้คุณค่าอย่างมาก ในปี 2020 นี่ ไรอัน กิ๊กส์ ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ได้รับรางวัลไป แต่ด้วยการที่มีโควิด ทำให้ไม่สามารถจัดงานรับกันได้ ปกติจะมีการมารับกันที่ซาน มาเมส เลยทีเดียว รางวัลนี้เพิ่งตั้งขึ้นมาเมื่อปี 2015 นี่เอง และนักเตะคนแรกที่ได้รับเกียรติ รับรางวัลเป็นคนแรกคือ แม็ทธิว เลอ ทิสซิเยร์ ตำนานของเซาธ์แฮมป์ตัน เซาธ์แฮมป์ตัน และบิลเบา มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันยาวนาน และเพิ่งถูกปัดฝุ่นฟื้นฟูความสัมพันธ์นั้นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเร็วๆ นี้ แอธเลติก บิลเบา ก่อตั้งขึ้นนั้นเริ่มแรกจากผู้อพยพ ชาวบริเตนที่ย้ายมาทำมาหากินโดยเฉพาะทำงานท่าเรือ คนเหล่านี้อาจมาจากทั้งคนงานเหมืองจากภาคอีสาน เช่นคนจากซันเดอร์แลนด์ ซึ่งเสื้อลายขาวแดงของ บิลเบา ก็โดนโยงกับสีเสื้อของซันเดอร์แลนด์ด้วย แต่ในความเป็นจริง มันคือลายขาวแดงของเซาธ์แฮมป์ตัน ในจำนวนคนที่อพยพไปทำงานที่บิลเบายุคปลายศตวรรษที่ 19 ก็มีคนจากเมืองท่าอย่างเซาธ์แฮมป์ตันไม่น้อย สองเมืองนี้มีความคล้ายคลึงกันคือเป็นเมืองท่า ซึ่งการค้าขายทางเรือมีความสำคัญมากเมื่อย้อนไป 100 กว่าปีก่อน คนงานเหล่านี้นำเอาฟุตบอลของพวกเขาไปเล่นกันด้วย และในที่สุดคนท้องถิ่นก็เอาด้วย เล่นฟุตบอลตามแบบคนงานชาวอังกฤษ กระทั่งก่อตั้งสโมสรฟุตบอลขึ้นมาเอง โดยนักศึกษาชาวบาสก์ที่ไปเรียนในอังกฤษและกลับมา เรียกว่าจุดเริ่มต้นของ บิลเบา ก็มาจากอังกฤษชื่อสโมสรพวกเขาจึงยังคงรักษาคำว่า Athletic (แอธเลติก) แบบภาษาอังกฤษเอาไว้ แทนที่จะใช้คำว่า Atletico (อัตเลติโก้) ในภาษาสเปน บิลเบา เริ่มต้นอย่างเป็นทางการในฐานะสโมสรฟุตบอลเมื่อปี 1898 จากนั้นพวกเขาได้แชมป์ โกปา เดล เรย์ 2 สมัยติดในปี 1903 และ 1904 ในช่วงแรก เสื้อชุดแข่งของ บิลเบา เป็นสีขาวก่อน แต่ใช้ได้ไม่ทันไร ก็มีความคิดว่าควรจะเปลี่ยน เนื่องจากชุดแข่งสีขาวล้วนมันสกปรกง่าย ซักทำความสะอาดลำบาก อย่าลืมว่ายุคสมัยโน้น เสื้อผ้าเป็นผ้าเนื้อดี ใช้แล้วใช้นาน ไม่เหมือนชุดแข่งกีฬาสมัยนี้ที่เปลี่ยนเป็นว่าเล่น ผลิตกันแบบโรงงาน พวกเขาเปลี่ยนชุดแข่งเป็นลายสีน้ำเงินขาวแบบครึ่งๆ ซึ่งชุดนี้เชื่อกันว่าได้มาจากของ แบล็คเบิร์น โรเวอร์ส ซึ่งถือเป็นทีมดังในยุคเริ่มต้นของฟุตบอลสมัยนั้น เพราะทีมกุหลาบไฟได้แชมป์ เอฟเอ คัพ ถึง 5 สมัยในรอบ 8 ปี ระห่างช่วงปี 1983-1891 ปี 1903 มีนักศึกษาชาวบาสก์ 3 คน เดินทางไปอยู่ในกรุงมาดริด พวกเขาเลยตั้งสโมสรฟุตบอลขึ้นในชื่อ แอธเลติก คลับ ซูกูร์ซาล เด มาดริด โดยตั้งใจจะให้เป็นสาขาทีมเยาวชนของ แอธเลติก บิลเบา ซึ่งเป็นทีมดังในบ้านเกิด ช่วงแรกทีมนี้ก็ใช้สีเสื้อแข่งสีเดียวกับสโมสรแม่ นั่นคือ แอธเลติก บิลเบา ผ่านมาถึงปี 1909 จะด้วยชุดแข่งเดิมมันเริ่มเก่า หรือต้องการเสื้อแข่งล็อตใหม่ก็ตาม มีนักศึกษาชาวบาสก์รายหนึ่งชื่อว่า ฆวน เอลอร์ดุย (Juan Elorduy) ถูกส่งไปเรียนที่อังกฤษและได้รับมอบหมายให้ซื้อชุดแข่งกลับมาทั้งหมด 50 ชุด โดย 25 ชุดจะให้ แอธเลติก บิลเบา ใช้เอง และอีก 25 ชุดจะให้กับ แอธเลติก คลับ ซูกูร์ซาล เด มาดริด ทีมลูกในกรุงมาดริดใช้ ฆวน เอลอร์ดุย จะขึ้นเรือจากเซาธ์แฮมป์ตันกลับ บิลเบา มีเรื่องเล่ากันว่า อาจจะเป็นการที่เขาสนุกสนานกับช่วงก่อนกลับมากเกินไปจนลืมเรื่องซื้อชุดแข่ง หรือเหตุใดก็ตามที สุดท้ายเขาไมได้ซื้อเอาชุดแข่งสีน้ำเงินขาวแบบเดิม เอลอร์ดุย เลยเลือกซื้อชุดแข่งของสโมสรฟุตบอลของท้องถิ่น นั่นก็คือชุดแข่งของเซาธ์แฮมป์ตัน ซึ่งเป็นสีแดงขาว กลับไปบิลเบาแทน ไม่น่าเชื่อที่ชุดแข่งสีใหม่นี้ นำมาซึ่งความสำเร็จโดยทันที เพราะ บิลเบา คว้าแชมป์ โกปา เดล เรย์ ได้ถึง 2 สมัยทันทีในปี 1910 และ 1911 จากนั้นในปี 1914, 1915 และ 1916 ก็ซิวแชมป์ได้อีก ชุดแข่งสีแดงขาว จึงเป็นสีเสื้อที่ แอธเลติก บิลเบา เลือกที่จะใช้ตลอดมานับแต่นั้น ขณะที่สโมสร แอธเลติก มาดริด ที่ถูกตั้งขึ้นเพื่อเป็นสโมสรลูกหรือสโมสรเยาวชนของ แอธเลติก บิลเบา ภายหลังพวกเขาก็ได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงกลายมาเป็นสโมสร แอตเลติโก้ มาดริด ในปัจจุบันนั่นเอง ซึ่งพวกเขาก็ยังยึดชุดแข่งสีแดงขาว เป็นสีเสื้อหลักมาจนทุกวันนี้ ตั้งแต่ปี 2011 ทั้ง บิลเบา และเซาธ์แฮมป์ตัน ได้มีการฟื้นฟูความสัมพันธ์แต่ครั้งก่อน พวกเขามีเกมกระชับมิตรนัดพิเศษเตะกันช่วงซัมเมอร์ ซึ่งบิลเบา เป็นฝ่ายชนะ 2-0 4 ปีต่อมา บิลเบา ก่อตั้งรางวัล One-Club Award และให้เกียรติ แม็ทท์ เลอ ทิสซิเยร์ ตำนานเซาธ์แฮมป์ตัน เป็นคนแรกที่รับรางวัลนี้ ในปี 2016 ทั้งสองสโมสรก็มีเกมนัดพิเศษขึ้นอีกครั้งที่ เซนต์ แมรี่ส์ และหนนี้เจ้าถิ่นเป็นฝ่ายเอาชนะไป 1-0 นี่คือความสัมพันธ์ที่กลับมาต่อกันติดอีกครั้ง ซึ่งมันนับย้อนไปได้เกือบ 120 ปีเลยทีเดียว ******************** ได้อ่านบทความดีดีมีสาระกันไปแล้ว ใครอยากประสบความสำเร็จรวดเร็วทันใจละก็ให้ Sbobet777 ช่วยคุณสิ รับรองว่าชื่อนี้การันตีความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ริโอ ผู้เกิดโดยไร้สัญชาติ "

มีการเก็บสถิติว่า ฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย ตั้งแต่ปี 2002 จนถึงปี 2018 นักเตะที่เข้าร่วมการแข่งขัน เกิดที่ประเทศไหนมากที่สุด คำตอบคือ ฝรั่งเศส ที่จำนวน 216 คน เนื่องจากผู้เล่นทีมชาติในแอฟริกาหลายชาติ ก็เกิดในฝรั่งเศส และจากนั้นค่อยเล่นทีมชาติให้กับทีมบ้านเกิดของพ่อ-แม่ หรือประเทศเชื้อชาติจริงๆ ของตัวเอง รองลงมาคือบราซิล ที่จำนวน 148 คน ซึ่งก็พอเข้าใจได้ว่านักเตะบราซิล หลายคนก็โอนสัญชาติไปเล่นให้ชาติอื่นเช่นกัน ส่วนชาติที่มีนักเตะที่เข้าร่วมแข่งขันฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายน้อยที่สุดคือ โมร็อกโก ที่จำนวน 6 คนเท่านั้น หมายความว่าผู้เล่นส่วนใหญ่ของ โมร็อกโก ก็มักเกิดในฝรั่งเศสนั่นเอง ทั้งหมดทั้งปวง จากการเก็บสถิติมีอยู่ 1 คนที่หลุดโผสำรวจ เนื่องจากไม่สามารถระบุได้จริงๆ ว่าเขาเกิดที่ประเทศไหน ริโอ มาวูบา มิดฟิลด์ทีมชาติฝรั่งเศส ชุดลุยฟุตบอลโลกปี 2014 ที่บราซิล เนื่องจากในพาสปอร์ตของเขาระบุสถานที่เกิดเอาไว้ว่า "Born at sea" หรือ "เกิดที่ทะเล" ถ้ามันเป็นการเกิดในชายฝั่ง หรือในน่านน้ำประเทศใดประเทศหนึ่ง ยังสามารถระบุได้ว่าเขาเกิดที่ประเทศนั้นๆ หรือรัฐนั้นๆ แต่จังหวะดวงตกฟากของ ริโอ มาวูบา มันซับซ้อนและพอเหมาะพอเจาะสุดๆ เรื่องราวชีวิตของเขาไม่ธรรมดา เริ่มจากพ่อของเขาก็เคยเป็นนักฟุตบอล และได้ไปเตะในฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายมาแล้วด้วย ในปี 1974 ที่เยอรมันตะวันตกเป็นเจ้าภาพ พ่อของเขาคือ ริคกี้ มาฟูอิล่า มาวูบา ผู้เล่นทีมชาติซาอีร์ (ดีอาร์ คองโก ในปัจจุบัน) ส่วนแม่ของเขาเป็นชาวแองโกล่า ช่วงนั้นประเทศ แองโกล่า มีสงครามกลางเมืองมาตลอดตั้งแต่ได้รับอิสระจากโปรตุเกส ราวปี 1974 สถานการณ์เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงระหว่างที่แม่ของเขาตั้งครรภ์ทั้งพ่อและแม่ก็ตัดสินใจหนีไฟสงคราม ไปตายเอาดาบน้ำ หนีขึ้นเรือออกจากชายฝั่งไปเรื่อยๆ คุณแม่ของเขาก็คลอดเขาบนเรือนั่นเองในเดือนมีนาคมปี 1984 แต่เรือลอยลำอยู่กลางทะเล ในน่านน้ำสากล ที่ไม่ได้อยู่ในเขตแดนของประเทศใดๆ ทั้งสิ้น นั่นทำให้เขาถูกระบุได้แค่ว่า Born at sea "ในพาสปอร์ตของผมระบุไว้ว่า 'เกิดที่ทะเล' ส่วนที่เหลือ ผมไม่เคยอยากพูดถึงมันเลย ผมไม่เคยอยากรู้ประวัติของการอพยพของเรา สิ่งที่ผมรู้ก็คือผมเกิดในเรือ ซึ่งเริ่มออกจากชายฝั่งทางแอฟริกันตะวันตกแบบลับๆ ในค่ำคืนวันหนึ่ง เคลื่อนไปเลียบชายหาด และไล่ไปตามชายฝั่งจนถึงคาบสมุทรไอบีเรีย ก่อนจะถึงเมืองท่ามาร์กเซย ของฝรั่งเศส ในเดือนมีนาคม 1984" "ผมเกิดอย่างไร้รัฐกำเนิด ระหว่างการเดินทางหนนี้แหละ คุณแม่ผม เทเรซ่า ท่านมาจากแองโกล่า ในเรือลำนี้ ขณะที่ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกที่เป็นน้ำแข็ง พ่อของผม ริคกี้ ได้ตั้งชื่อผมว่า "ริโอ" ที่แปลว่า "แม่น้ำ" นี่คือบทสัมภาษณ์ที่ออกมาจากปากของ ริโอ มาวูบา เอง... เมื่ออยู่ที่ฝรั่งเศสแล้ว คุณแม่ของเขาก็เสียชีวิตขณะที่เขาอายุได้เพียง 2 ขวบเท่านั้น ส่วนคุณพ่อ ก็โบกมือลาตามไปอีกคนขณะที่ ริโอ มีอายุ 12 ปี แต่ถึงตอนนั้น คุณพ่อก็ช่วยให้เขาได้เริ่มต้นกับครอบครัวใหม่ ในประเทศใหม่ได้แล้ว ครอบครัวมาลงหลักปักฐานที่บอร์กโดซ์ "ทุกสิ่งเป็นไปได้ด้วยดีที่บอร์กโดซ์ ที่เราอาศัยอยู่ มีคนหลายเชื้อชาติ คนส่วนใหญ่มาจากประเทศทางแอฟริกาใต้ ดังนั้นเมืองนี้ค่อนข้างเปิดรับคนแปลกหน้า" "สำหรับคุณแม่ของผม มันท้าทายมากในการที่ท่านเรียนภาษา ท่านเรียนภาษาฝรั่งเศสและช่วยในการปรับตัวของท่าน ท่านเสียชีวิตเมื่อผมอายุได้ 2 ขวบ และพ่อของผมแต่งงานใหม่ ผมเลยโตมากับแม่เลี้ยง มีพี่ชายพี่สาว 11 คน" ฟุตบอล คือสิ่งเดียวที่เด็กน้อยริโอ ใช้ในการก้าวข้ามและลืมเรื่องราวการสูญเสียและความยากลำบากต่างๆ จนกระทั่งบอร์กโดซ์ ได้เห็นพรสวรรค์ของเขา จึงดึงเขาเข้าร่วมทีมตอนอายุ 18 ปี เมื่อปี 2002 เขาประเดิมสนามให้ทีมชุดใหญ่บอร์กโดซ์ เป็นครั้งแรกเมื่อเดือนมกราคม 2004 เจอกับโอลิมปิก ลียง นับแต่นั้นมาเส้นทางการเป็นนักฟุตบอลอาชีพของเขาก็เริ่มต้นขึ้น เขาโด่งดังกับบอร์กโดซ์จนได้รับการดึงตัวไปอยู่กับ บียาร์เรอัล ในปี 2007แต่ก็ไม่สามารถแจ้งเกิดใน ลา ลีกา ได้ จนกระทั่งลีลล์ ยืมตัวกลับมาเล่นในฝรั่งเศสอีกครั้ง ที่นั่นเอง มาวูบา เริ่มแสดงศักยภาพ ลีลล์ ตัดสินใจเซ็นถาวรกับเขาในปี 2008 และฟอร์มของเขาที่นี่เองทำให้เขาได้เป็นกัปตันทีม และได้รับการจับตามองจากหลายทีมใหญ่ในยุโรป ในฐานะห้องเครื่องตัวเก่ง เมื่อเป็นนักเตะอาชีพเต็มตัว และฝีเท้าดี แน่นอนว่าทีมชาติเป็นสิ่งที่ต้องพูดถึง มาวูบา ได้รับการทาบทามจาก ดีอาร์ คองโก ประเทศของคุณพ่อ แต่เขาปฏิเสธ เขาเลือกรับใช้ทีมชาติฝรั่งเศสทั้งชุดเล็กชุดใหญ่เป็นครั้งแรกในปี 2004 แต่แน่นอน การที่เขายังเป็นแค่คนอพยพ ยังไม่ได้สัญชาติในตอนแรก และอันที่จริง เขาไม่มีสัญชาติด้วยซ้ำเพราะ "เกิดที่ทะเล" ทำให้ต้องผ่านขั้นตอนในการขอสัญชาติเสียก่อน แต่การเป็นนักฟุตบอล และถูกเรียกตัวเล่นให้ทีมชาติแบบนี้ เป็นเหมือนแรงกระตุ้นชั้นดีให้เจ้าหน้าที่รัฐเร่งจัดการเรื่องเอกสารให้เขา หลังจากที่มันค้างเติ่งมานาน "ความจริงคือผมถูกเรียกตัวติดทีมชาติฝรั่งเศส มันช่วยเร่งให้ผมในขั้นตอนการขอสัญชาติ ในเดือนกันยายน 2004 ตอนผมอายุ 21 โค้ชทีมชาติฝรั่งเศส เรย์มงด์ โดเมอเน็ก อยากเรียกผมไปลงเล่นเกมระหว่างฝรั่งเศสกับอิสราเอล อย่างไรก็ตาม ผมต้องได้รับสัญชาติฝรั่งเศสก่อนถึงจะลงเล่นได้" "ผมเซ็งมาก ยังไงก็ตามโชคยังดีที่ภาพของประวัติตัวผมถูกสื่อนำมาขยาย มันช่วยเร่ง เรื่องของผมที่ค้างมา 20 ปี ในฐานะไม่มีสัญชาติเลย ตอนนี้ผมก็เหมือนคนอื่นๆ แน่นอนผมเสียอัตลักษณ์และความเป็นเอกลักษณ์ของผมไปบ้าง แต่อดีตของผมก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของผม ตอนนี้ใครที่เห็น "เมืองเกิด" ของผมในพาสปอร์ต ต่างหัวเราะ" แม้จะกลายเป็นพลเมืองของฝรั่งเศสอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว แต่ ริโอ มาวูบา รู้ดีถึงสถานะการเป็นผู้อพยพมาก่อน โดยเฉพาะการหลบหนีมาทางทะเล เราได้เห็นภาพมีผู้เสียชีวิตมากมายมาเกยชายหาดเมื่อเรือเหล่านั้นอับปางลง มันเป็นเรื่องน่าเศร้า "ชีวิตของการเป็นผู้ลี้ภัยมันยุ่งยาก คนเหล่านี้ถูกบีบให้ต้องทิ้งทุกอย่างไว้และหนีออกไปโดยไม่มีอะไรเลย พวกเขาต้องละทิ้งครอบครัว บ้าน งาน เพื่อนๆ ทุกอย่างเลย พวกเขาต้องการหาชีวิตที่ดีกว่าเดิมในประเทศอื่น เสี่ยงทุกอย่าง และต้องยอมเสียทุกอย่างที่พวกเขามี การมีคนตายในทะเลเป็นเรื่องเศร้า และจริงๆ แล้วไม่มีใครรู้ตัวเลขที่แท้จริงเลย" "ผมมีประสบการณ์นี้ด้วยตัวเอง และผมรู้ว่ากีฬาคือทางออกที่ยอดเยี่ยมให้ลืมเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้ และเพื่อแชร์บางสิ่งบางอย่างกับคนอื่นๆ" สำหรับ ริโอ มาวูบา เขายังโชคดี และเขาก็ได้ใช้ฟุตบอล เป็นทางออก และคำตอบของชีวิต ได้อ่านเรื่องราวสาระในโลกลูกหนังกันไปแล้ว แต่หากใครค้นหาความสนุกพร้อมความมั่งคั่ง ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 ——————————————— เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด “ติดตาม” และเลือก “เห็นโพสต์ก่อน (See First) “ https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ———————————————

" แมนเชสเตอร์ถึงไอซ์แลนด์ "

แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ติดอันดับท็อปๆ เสมอเมื่อมีการจัดอันดับสโมสรที่มีนักเตะจากอคาเดมี่ขึ้นมาเล่นทีมชุดใหญ่ และเล่นฟุตบอลอยู่ในระดับลีกสูงสุด ผู้เล่นเยาวชนปีศาจแดง จำนวนไม่น้อยขึ้นมาเป็นนักเตะระดับสตาร์ ยกตัวอย่าง คลาส ออฟ 92 ที่ขึ้นมากันทีเดียวหลายคน นอกจากนั้นยังมีคลาส ออฟ 2011 ซึ่งก็เป็นชุดที่ได้แชมป์ เอฟเอ ยูธ คัพ เช่นเดียวกัน ปีนั้นมี ปอล ป็อกบา นำทัพ และยังมี เจสซี่ ลินการ์ด, ไมเคิ่ล คีน, แซม จอห์นสตัน แล้วก็น่าเสียดายในรายของ ราเวล มอร์ริสัน แต่ก็แน่นอนว่านักเตะเยาวชนที่มีฝีเท้าดี ไม่มีอะไรการันตีว่าจะสามารถก้าวขึ้นไปสู่ทีมชุดใหญ่ หรือเล่นบนลีกสูงสุดได้เสมอไป อีกหนึ่งชุดเด็กเก่งของแมนฯ ยูไนเต็ด คือทีมชุดปี 2006/07 ปีนั้นเด็กผีไม่ได้แชมป์ เอฟเอ ยูธ คัพ เพราะในรอบชิงชนะเลิศ ไปแพ้ให้กับเด็กๆลิเวอร์พูล หลังเสมอกัน 2 นัดแล้วดวลจุดโทษแพ้ ทว่าในทีมเด็กผีชุดนั้น มีนักเตะที่ก้าวขึ้นมาเป็นผู้เล่นระดับลีกสูงสุดและประสบความสำเร็จหลายคน รอน โรเบิร์ต ซีเลอร์ ไปแจ้งเกิดกับฮันโนเวอร์และเป็นหนึ่งในขุนพลชุดแชมป์โลก 2014 กับทีมชาติเยอรมัน แดนนี่ ดริงค์วอเทอร์ ไปประสบความสำเร็จเป็นตัวหลักให้กับเลสเตอร์ ชุดแชมป์ประวัติศาสตร์ ซึ่งก็มี แม็ตตี้ เจมส์ เป็นเพื่อนร่วมทีมอยู่ด้วย แม้รายหลังจะเน้นเจ็บไม่ค่อยได้เล่น แดนนี่ เวลเบ็ค แม้จะโดนแฟนบอลล้อ แต่เขาก็ได้แชมป์กับแมนฯ ยูไนเต็ด เพียบ รวมถึงไปซิว เอฟเอ คัพ กับอาร์เซน่อลได้อีกต่างหาก ทอม เคลฟเวอร์ลี่ย์ ก็ผ่านประสบการณ์เหล่านี้มา แม้ในที่สุดจะอยู่ในทีมชุดใหญ่ได้ไม่นาน แต่ก็เคยได้แชมป์พรีเมียร์ ลีก ก่อนเซ็นถาวรกับเอฟเวอร์ตัน และวัตฟอร์ด คอร์รี่ อีแวนส์ น้องชายของจอนนี่ อีแวนส์ ย้ายไปหลายสโมสร และเป็นตัวหลักให้แบล็คเบิร์น รวมถึงติดทีมชาติไอร์แลนด์เหนือ เจมส์ เชสเตอร์ ย้ายไปฮัลล์ ซิตี้, แอสตัน วิลล่า รวมถึงติดทีมชาติเวลส์ มักนุส โวล์ฟฟ์ ไอเครม ย้ายไปได้แชมป์กับโมลด์ในบ้านเกิด โดนโซลชาร์ ดึงมาเล่นให้คาร์ดิฟฟ์ ช่วงสั้นๆ ปัจจุบันกลับไปที่โมลด์ และติดทีมชาตินอร์เวย์ หลายคนมีเส้นทางอาชีพที่ใช้ได้เลย แต่ที่ชีวิตผกผันไปมากที่สุด คงต้องเป็นมิดฟิลด์กัปตันทีมชุดนั้นคือ "แซม ฮิวสัน" แซม ฮิวสัน รูปร่างเล็ก สูงเพียง 173ซม. เขาเป็นมิดฟิลด์ที่เล่นบอลบนพื้น มีความฟิต สไตล์แข้งอังกฤษแท้ๆ คือวิ่งขึ้นวิ่งลงได้ไม่มีหมด มีความเป็นผู้นำ ฮิวสัน มาร่วมทีมเยาวชนแมนฯ ยูไนเต็ด ตั้งแต่อายุ 9 ขวบ และพัฒนาขึ้้นมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นกัปตันทีม ยู-18 ซึ่งก็คือชุดรองแชมป์ เอฟเอ ยูธ คัพปี 2007 นั่นเอง ในเดือนธันวาคมปีนั้น ฮิวสัน ได้โอกาสสัมผัสบรรยากาศทีมชุดใหญ่เป็นครั้งแรก เมื่อถูกเซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เรียกตัวมาติดทีมชุด ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก กับโรม่า ซึ่งตอนนั้นแมนฯ ยูไนเต็ด เข้ารอบไปแล้ว แต่ ฮิวสัน ก็ไม่โดนส่งลงสนาม และไม่เคยได้รับโอกาสแบบนั้นอีกเลย จนโดนปล่อยออกจากทีมในปี 2010 ด้วยวัย 21 ปี เขาเซ็นสัญญากับ อัลทริงแคม ทีมนอกลีกในเดือนกันยายนปีนั้น ซึ่งถือเป็นทีมชานเมืองแมนเชสเตอร์นั่นเอง อย่างไรก็ดี ก้าวแรกหลังออกจากรั้วโอลด์ แทร็ฟฟอร์ด ของเขา เป็นเหมือนประสบการณ์ที่เอาไว้เตือนนักเตะรุ่นหลังที่ยังไม่ได้การันตีการเล่นให้ทีมชุดใหญ่ได้เป็นอย่างดี "มันเป็นเรื่องช็อคมากๆ ที่ต้องออกจากยูไนเต็ด เนื่องจากผมอยู่ที่นั่นมากกว่า 10 ปี มันก็คล้ายกับว่า นั่นคือทั้งหมดที่ผมรู้จักในชีวิต แต่ผมก็พอรู้แหละว่าวันหนึ่งมันอาจเกิดขึ้นถ้าผมขึ้นทีมชุดใหญ่ไม่ได้" "ผมมีอาการเจ็บนิดหน่อยๆ รบกวนอยู่ตลอด ตอนที่ผมย้ายออกจากยูไนเต็ด ดังนั้นมันไม่ได้ช่วยอะไรเลยตอนที่ผมพยายามหาต้นสังกัดใหม่ เพื่อนของผมมีงานในโรงงานอยู่ และขอให้ผมไปช่วย ดังนั้นผมเลยตอบว่าผมจะไป ไปลองดูว่ามันจะเหมาะกับผมไหม" "ผมไม่ได้คิดมากเรื่องตัวงานหรอกนะ แต่มันเหมือนเตะตูดผมให้เอาจริงเอาจังเรื่องเส้นทางอาชีพฟุตบอล ผมเลยเซ็นกับอัลทริงแคม เพราะผมต้องการลงสนาม และให้ตัวเองยังฟิต หลังจากเจ็บไป ผมสนุกกับการเล่นที่นั่นนะ พวกเขาเป็นสโมสรที่ดี" "มันเป็นความฝันของเด็กทุกคนที่จะเป็นนักฟุตบอลอาชีพ โดยเฉพาะกับสโมสรใหญ่อย่าง แมนฯ ยูไนเต็ด และผมเองก็ไม่ต่างกัน" "มันถือเป็นโชคดีมากที่ได้นำทีมลงเล่นใน เอฟเอ ยูธ คัพ รอบชิงชนะเลิศ เพราะมันเป็นรายการที่มีคุณค่าในรุ่นอายุของเรา และยูไนเต็ดมักทำผลงานได้ดีเสมอในรายการนี้" "ตอนที่ผมรู้ว่าถูกเรียกตัวไปติดทีมชุดเยือนโรม่า มันเป็นความรู้สึกสุดยอด และมันเป็นสิ่งที่ผมทำงานหนักมาตลอด และผมรู้ว่าการเดินทางไปกับทีมชุดใหญ่เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก" "ทีมชุดใหญ่ยินดีต้อนรับและช่วยเหลือนักเตะอายุน้อย ให้เข้ากับทีมได้อย่างง่ายดาย" ช่วงเวลาขณะนั้นของมิดฟิลด์หนุ่มจอมลุยกำลังเป็นช่วงขาขึ้น ทุกคนคาดกันว่าอยู่ที่จะเป็นเมื่อไหร่เท่านั้นที่ ฮิวสัน จะได้กลายเป็นขาประจำในทีมชุดใหญ่ เขาเซ็นสัญญาอาชีพฉบับแรกตอนต้นฤดูกาล 2007/08 และลงเล่นให้ทีมชาติอังกฤษ ยู-19 นัดแรกไปตอนต้นปี "นั่นคือความภูมิใจที่สุดที่ได้ลงเล่นให้ทีมชาติ ไม่ใช่แค่ผม แต่ของครอบครัวผมด้วย ผมต้องการเล่นให้ทีมชาติมาตลอดตั้งแต่ยังเด็ก" ฮิวสัน กลายเป็นตัวหลักให้ทีมสำรองแมนฯ ยูไนเต็ด จนกระทั่งเดือนมกราคม 2009 แต่เขาไม่เคยถูกเรียกตัวขึ้นไปสู่ทีมชุดใหญ่อีกเลย แต่เขากลับโดนส่งไปหาประสบการณ์ ยืมตัวกับ เฮเรฟอร์ด และที่บิวรี่ เป็นการสัมผัสกับประสบกาณ์ฟุตบอลของผู้ใหญ่เป็นครั้งแรก "ออกไปยืมตัวถือว่าดีมาก มันทำให้คุณได้พัฒนาขึ้นในฐานะนักเตะ เพราะการเล่นเจอกับมืออาชีพที่มีประสบการณ์มาแล้วทุกสัปดาห์ มันไม่เหมือนกับเกมของทีมสำรองเลย" "มันทำให้ผมแกร่งขึ้น และเรียนรู้เกี่ยวกับเกมมากขึ้น และเรียนรู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร ในการที่จะต้องเอาชนะในเกมให้ได้เท่านั้น เพราะมันหมายถึง 3 คะแนน" "ฟุตบอลที่นั่นต่างออกไปเลย มันเน้นร่างกายเยอะมาก และเล่นกันเร็ว คุณไม่มีเวลาให้ปรับตัว คุณต้องลงไปแล้วลุยทันที แต่ผมสนุกกับมันแม้ว่า การเล่นของผมส่วนใหญ่เน้นการเล่นบอลบนพื้นก็ตาม" หลังจากจบการยืมตัวที่บิวรี่ ในฤดูกาล 2010/11 ฮิวสัน ก็กลับมายังแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แต่ก็ถูกปล่อยตัวออกไปหลังหมดสัญญาเมื่อสิ้นฤดูกาลนั้น ช่วงนั้นเองที่เขาเล่าว่าได้ไปทำงานโรงงานกับเพื่อน และเซ็นสัญญาเล่นในระดับคอนเฟอเรนซ์กับ อัลทริงแคม ซึ่งเขาเล่นอยู่ครึ่งปี จากนั้น การตัดสินใจครั้งสำคัญมาถึง แซม ฮิวสัน ตกลงใจย้ายไปไอซ์แลนด์ ดินแดนหนาวเหน็บยิ่งกว่าไฮแลนด์ของสก็อตแลนด์ เกาะ ที่ห่างออกไปทางเหนือ เพื่อเซ็นสัญญากับ ฟราม ทีมในกรุงเรย์คยาวิค ไอซ์แลนด์ ส่งออกนักเตะฝีเท้าดีมากมายสู่ยุโรปแผ่นดินใหญ่ รวมถึงอังกฤษเอง ชื่อของ ไอเดอร์ กุ๊ดยอห์นเซ่น เป็นที่รู้จักไปทั่ว มีดาวรุ่งในเวลานั้น กิลฟี่ ซิเกิร์ดส์สัน รวมถึงการได้เข้าร่วมและสร้างชื่อในยูโร 2016 แต่นั่นเป็นปี 2011 แซม ฮิวสัน ตัดสินใจจะย้ายไปสัมผัสประสบการณ์ฟุตบอลที่นั่น จาก ฟราม 2 ปี ย้ายมา เอฟเอช ทีมดังของประเทศ และ กรินดาวิก จนปัจจุบัน ฟิลเคียร์ แซม ฮิวสัน ใช้เวลา 9 ปีในไอซ์แลนด์ กับ 4 สโมสร เขากลายเป็นคุณพ่อ เมื่อได้แต่งงานกับแฟนสาวชาวไอซ์แลนด์ หนุ่มน้อยจากโบลตัน เกรทเทอร์แมนเชสเตอร์ สู่การเป็นนักฟุตบอลอาชีพในไอซ์แลนด์ และเขาไม่เคยมองย้อนกลับถึงเส้นทางที่ผ่านมาอีก "เอเย่นต์รายหนึ่งในตอนนั้นโทรหาผม และถามว่าผมสนใจจะย้ายไปเล่นในไอซ์แลนด์ไหม" "ผมต้องการอะไรที่มันสดใหม่และน่าตื่นเต้น ผมเลยตัดสินใจได้ในเดี๋ยวนั้นเลย ผมคิดว่ามันคงเป็นประสบการณ์ที่ดีได้ หากมันไม่ประสบความสำเร็จ" "ตอนนี้ผมลงตัวกับชีวิตที่นี่เสียแล้ว" "ความสำเร็จที่ใหญ่ที่สุดของผมที่นี่คือการได้แชมป์ที่เทียบได้กับ เอฟเอ คัพ กับ ฟราม และยังได้แชมป์ลีก 2 ปีติดกับ เอฟเอช ส่วนครั้งที่สาม เราพลาดไปแค่หวุดหวิด" "ผมมองตัวเองจะกลับไปที่อังกฤษ แต่สำหรับในอนาคตอันใกล้นี้ ผมจะอยู่ในไอซ์แลนด์ต่อไปก่อน ผมว่างั้นนะ" หนุ่มร่างกระทัดรัดที่เคยวิ่งขึ้นลงในแดนกลางให้ทีมเยาวชนแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เล่นร่วมกับ ทอม เคลฟเวอร์ลี่ย์, แดนนี่ เวลเบ็ค, แดนนี่ ดริงค์วอเทอร์ ผ่านการทำงานในโรงงาน เตะฟุตบอลนอกลีกในอังกฤษ ตอนนี้เขากลายเป็นนักเตะอาชีพอยู่ในไอซ์แลนด์ และประสบความสำเร็จที่นั่น แซม ฮิวสัน อาจไม่ถูกนับเข้าไปในสถิตินักเตะจากอคาเดมี่ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ที่เล่นบนลีกสูงสุดเมื่อมีการคิดคำนวณจัดอันดับ แต่ในฐานะนักฟุตบอลอาชีพ ถือว่าเขามีเส้นทางที่ไม่เลวเลยจริงๆ ได้อ่านเรื่องน่าสนใจเด็ดๆไปแล้ว อย่าลืมติดตามสิ่งที่น่าสนใจกับ Sbobet777 ดูบ้าง รับประกันเลยว่าเจอความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

” เอกลักษณ์ของอังกฤษ “

อังกฤษเป็นประเทศที่ยังรักษาขนบเดิมๆ วิธีคิดเดิมๆ ไว้เยอะ เช่นในเรื่องของฟุตบอลที่จะต้องเตะกันช่วงปลายปีแบบนี้ถี่ๆ แม้ว่าในปีที่แล้วจะมีช่วงเบรกสั้นๆ บ้าง แต่ตอนคริสต์มาส บ็อกซิ่งเดย์ ก็ยังเตะกันระห่ำเหมือนเดิม เอกลักษณ์ของประเทศร่ำรวยวัฒนธรรมแห่งนี้ ยังมีอีกหลายอย่าง แต่บางอย่างที่เราสามารถพบเจอได้ทันทีที่เดินไปตามถนนหนทางไม่ว่าเมืองไหนๆ (1) ผับ – ที่ย่อมาจาก Public House หมายความถึงสถานที่ให้คนเข้าไปพบปะสังสรรค์กัน พอพูดเรื่องผับ คนไทยอาจคิดว่าเป็นเหมือน “ที่เที่ยว” บ้านเรา คือไปเมา ไปแดนซ์ แต่ผับที่อังกฤษก็เหมือนร้านนั่งชิลล์ คือไปนั่งดื่มเบียร์ ดื่มอะไรกันมีอาหารสั่งมาทานได้ ผับที่อังกฤษมีเยอะพอๆ กับร้านกาแฟ คือทุกหัวมุมถนน ในทุกๆ เมือง นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ผับเยอะจริงๆ คุณสามารถแวะเข้าไปดื่มสักไพนต์ เมื่อไหร่ก็ได้ ยิ่งย่านที่อยู่ใกล้กับออฟฟิศเยอะๆ ไม่ต้องห่วง พอเย็นวันศุกร์คนนี่ล้นออกมานอกร้าน ต่างถือแก้วเบียร์ไว้ในมือคนละแก้วยืนคุยกัน เหมือนเป็นการผ่อนคลาย พบปะเพื่อนฝูงก่อนเข้าบ้าน (2) นอกจากผับแล้ว สิ่งหนึ่งที่มีเยอะ แม้จะไม่เท่าผับกับร้านกาแฟก็คือร้านพนันถูกกฎหมาย มีแทบทุกถนนเหมือนกัน ทั้ง Coral, Bedfred, WilliamHills, Ladbrokes ที่เป็นเจ้าหลักๆ บางที่ก็จะมีรายย่อยหน่อยเช่น Paddy Powers พวกนี้เขาถูกกฏหมาย แต่อย่าลืมว่าคนที่นี่เขามีวินัยในตัวเอง เล่นพนันเอาขำๆ สนุกๆ ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาจะเล่นพนันทั้งวัน หรือทุกวันอย่างบ้านเรา การทำให้มันถูกฏหมายของเขาจึงไม่เป็นภาระสังคม แถมในร้านยังมีป้ายเตือนเสมอว่า “อย่าเล่นถ้ารู้สึกหงุดหงิด” (ถ้าเล่นเสียเยอะก็อย่าไปหน้ามืดต่อทำนองนั้น) หรือ แคมเปญ “เล่นอย่างมีสติ” “เล่นอย่างมีความรับผิดชอบ” คิดเสียว่าเป็นแค่การทำให้เลือดลมสูบฉีด เชียร์กีฬาสนุกเท่านั้น มีบ้าง พวกคนแก่ๆ ที่ะจะนั่งแช่ในร้านนานๆ นั่งแทงม้าที่ก็มีถ่ายทอดสดอยู่ในร้านนั่นแหละ แต่ก็น้อยเต็มที แถมที่นี่เขายังเข้มงวดเรื่องการจำกัดอายุ หากคุณอายุไม่ถึงเกณฑ์ ห้ามเล่นพนันเด็ดขาด ปอนด์เดียว หรือ 25 เพนนี ก็ห้าม ด้วยความที่พวกเขาเสรี แต่ก็มีกฏและคนอังกฤษอยู่ในกรอบ แถมคนดูแลกฎก็ตรงไปตรงมา ไม่ว่าใครทำผิดก็ต้องโดนลงโทษ อย่ามาอ้างเป็นคนดัง คนรวย คนดี ไม่ได้ทั้งสิ้น หนึ่งในอาชีพที่โดนห้ามเล่นพนันฟุตบอลนั่นก็คือ “นักฟุตบอล” เป็นอาชีพที่ถูกห้ามแทงพนัน “ฟุตบอล” โดยเด็ดขาด ก่อนหน้านี้ กฏของทาง เอฟเอ มีเพียงว่าห้ามแทงพนันฟุตบอลเฉพาะคู่ที่สโมสรของตัวเองมีเอี่ยวด้วยเท่านั้น ทว่าหลังปี 2014 เป็นต้นมา ทางเอฟเอ เข้มงวดมากขึ้นออกกฏเฮี้ยบ “ห้ามแทงพนันฟุตบอลทุกแม็ทช์ทั่วโลก” นั่นหมายความว่านักเตะอาชีพตลอดทุกลีกในอังกฤษถ้าคุณแอบเล่นพนันบอล แล้วโดนจับได้ จะโดนลงโทษทันที จอมแสบ โจอี้ บาร์ตัน ตอนที่ย้ายกลับมาซบ เบิร์นลี่ย์ ด้วยสัญญาระยะสั้นเมื่อปี 2017 ก็เคยสร้างเรื่องเอาไว้ บาร์ตัน โดนพบว่าเล่นพนันไปถึง 1,260 ครั้ง ตลอด 10 นัดหลังสุด ตั้งแต่เดือนมีนาคม 2006 จนถึงพฤษภาคมปีนี้ และโดนทาง เอฟเอ ตั้งข้อหาทันที ซึ่งก็ไม่ใช่แค่ เอฟเอ เท่านั้นที่เข้มงวดเรื่องห้ามนักเตะอาชีพเล่นพนัน Scottish Football Association หรือสมาคมฟุตบอลสก็อตแลนด์ (เอสเอฟเอ) ก็ห้ามเช่นกัน บาร์ตัน ก็เพิ่งโดนโทษจากทางนั้นมา เมื่อ เอสเอฟเอ พบว่าเขาแทงบอล 44 หน ระหว่างเดือนกรกฏาคม จนถึงวันที่ 15 กันยายนปีนี้ และโดนลงโทษแบน 1 นัด เอฟเอ เองก็ตั้งข้อหาหนักกว่าเดิมเข้าไปอีก เพราะตลอด 10 ปี เล่นไปพันกว่าครั้ง มาร์ติน เดมิเคลิส (แมนฯ ซิตี้) โดนปรับ 22,058 ปอนด์ จากการเล่นพนัน 29 หน แดน กอสลิ่ง (ตอนเดือนมีนาคม 2014 เล่นให้ นิวคาสเซิ่ล) เคยโดนปรับ 3 หมื่นปอนด์ เพราะแม่เขาดันเผยออกมาว่าลูกชายตัวเองแทงพนัน “แก้เบื่อ” ระหว่างพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บ คาเมรอน เจอโรม ก็เคยโดนปรับตั้ง 5 หมื่นปอนด์ ขณะที่ แอนดรอส ทาวน์เซนด์ ตอนปี 2013 เคยโดนแบนไป 4 เดือนและปรับอีก 18,000 ปอนด์ แดเนียล สเตอร์ริดจ์ ก็โดนแบนจากเกมฟุตบอลเมื่อปี 2019 จากการผิดกฎการพนัน แม้จะไม่ได้เล่นเองโดยตรง แต่ไปแนะนำพี่ชายว่าให้แทงตัวเองจะย้ายไปเซบีย่า เรียกว่าเป็นการมีส่วนร่วมต่อการพนัน นี่คือตัวอย่างของนักเตะที่โดนจับได้ มีหลักฐาน โดนลงโทษกันไป แต่ที่ผ่านมาในยุคก่อนหน้านี้มีนักเตะหลายคนที่มาเปิดเผยว่าติดพนันหนักจนเจ๊งยับ เช่น คีธ จิลเลสพี หรือ เดวิด เจมส์ เรื่องแบบนี้อยู่ที่ตัวบุคคล เราโทษทุกอย่างไม่ได้ อังกฤษเปิดให้มีการพนันอย่างถูกกฎหมาย แต่เหนือสิ่งอื่นใด ประชาชนต้องรับผิดชอบต่อตัวเอง รู้ว่าเป้าหมายคือการเอาสนุก ไม่ได้กะรวยทางลัดอะไร การไปผับ หรือการเดินเข้าไปเล่นพนันในร้านตามหัวมุมถนนต่างๆ หรือเดี๋ยวนี้มีทางแอพพลิเคชั่นทางโทรศัพท์มือถือ สำหรับประเทศที่คนมีความรับผิดชอบต่อตัวเองและส่วนรวมสูง จึงไม่ต่างอะไรกับการเดินเข้าไปร้านกาแฟสักเท่าไหร่ เพราะทุกอย่างเป็นไปตามกฎกติกา ยกเว้นว่าเมื่อคุณไม่รับผิดชอบต่อตัวเองและส่วนรวม หวยจึงอาจออกมาเป็นอย่างที่นักฟุตบอลหลายคนที่เอ่ยชื่อมาข้างต้นได้รับบทเรียนมานั่นเอง ได้อ่านเรื่องราวสาระในโลกลูกหนังกันไปแล้ว แต่หากใครค้นหาความสนุกพร้อมความมั่งคั่ง ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 ——————————————— เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด “ติดตาม” และเลือก “เห็นโพสต์ก่อน (See First) “ https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ———————————————

" พาเลซ-ไบรตัน คู่แค้นต่างเมือง "

ความเป็นอริกันของสโมสรฟุตบอล เมื่อเจอกันกลายเป็นเกมที่เข้มข้นซึ่งเราเรียกกันติดปากว่า "ดาร์บี้แม็ทช์" มักเป็นการเจอกันของทีมที่มีที่ตั้งอยู่ในเมืองเดียวกันหรือเขตใกล้กัน ไม่เช่นนั้นก็เป็นทีมที่ชิงดีชิงเด่น แย่งความสำเร็จกัน นิวคาสเซิ่ล-ซันเดอร์แลนด์, อาร์เซน่อล-สเปอร์ส, ลิเวอร์พูล-เอฟเวอร์ตัน ในลักษณะของทีมในถิ่นเดียวกัน แมนฯ ยูไนเต็ด-ลิเวอร์พูล ในฐานะทีมที่แย่งความสำเร็จ ส่วน แมนฯ ยูไนเต็ด-แมนฯ ซิตี้ มีทั้งสองเหตุผลที่จะทำให้มันกลายเป็นดาร์บี้แม็ทช์ ความขัดแย้ง ความเป็นอริกันระหว่าง คริสตัล พาเลซ กับ ไบรตัน ไม่สามารถจัดอยู่ในแบบหนึ่งแบบใดได้ แต่มันก็เป็นไปแล้วที่พวกเขามองอีกฝ่ายเป็นคู่อริ พาเลซ อยู่แถบครอยดอน ทางลอนดอนตอนใต้ ส่วน ไบรตัน อยู่ทางใต้ แม้จะเชื่อมกันด้วยทางรถไฟ และทางหลวง แต่ระยะทางมันไม่ได้ใกล้กันเท่าไหร่เลย มันถูกเรียกว่าเป็น "ดาร์บี้แม็ทช์แห่ง M23" ตามชื่อทางหลวงที่เชื่อมระหว่างทางใต้ของลอนดอนกับไบรตัน เจ้าถิ่นแห่งเซลเฮิร์สท์ พาร์ค น่าจะมองเรดดิ้ง หรือวัตฟอร์ด เป็นอริมากกว่า เพราะเจอกันบ่อยแถมไม่ห่างกันเท่าไหร่ด้วย หากจะมีสักทีมที่พาเลซ มองว่าเป็นอริอยู่บ้างและตั้งอยู่ในลอนดอนด้วยกันก็เห็นจะเป็นมิลวอลล์ แต่มันก็ไม่ได้เข้มข้นเหมือนกับที่พวกเขามองไบรตัน จุดเริ่มต้นคงต้องย้อนไปในทศวรรษที่ 70s เมื่อ พาเลซ แต่งตั้ง เทอร์รี่ เวนาเบิ้ลส์ มาคุมทีมในปี 1976 ไม่กี่เดือนต่อมา ไบรตัน ก็ตั้ง อลัน มัลเลอรี่ เข้ามาเป็นกุนซือคนใหม่เช่นกัน ขณะนั้น ทั้งคู่เป็นหนุ่มวัย 33-34 แต่มีความขัดแย้งกันอยู่ก่อนแล้ว ซึ่งคงต้องย้อนไปอีก 10 ปีก่อนหน้านั้น เมื่อทั้ง เวนาเบิ้ลส์ และ มัลเลอรี่ เป็นเพื่อนร่วมทีมกันที่ ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ "ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นมาได้ยังไงเหมือนกัน ผมว่าบางทีอาจเป็นเพราะผมได้เป็นกัปตันทีมท็อตแน่ม ก่อนหน้าเขาละมั้ง" อลัน มัลเลอรี่ ให้สัมภาษณ์ถึงจุดเริ่มต้นความขัดแย้งระหว่างเขากับ "เอล เทล" เวนาเบิ้ลส์ "ผมแน่ใจว่า เทอร์รี่ อยากเป็นกัปตันทีม แต่ บิลล์ นิโคลสัน มอบปลอกแขนให้ผม และเขาเป็นรองกัปตัน ผมนึกเหตุผลอื่นไม่ออกจริงๆ แต่มันเป็นความขัดแย้งที่ยังเป็นมิตรกันอยู่ เราไม่เคยเป็นศัตรู เราเคยแชร์ห้องพักด้วยกันที่ท็อตแน่ม และผมยังเจอเขาอยู่บ้างจนเดี๋ยวนี้" บังเอิญว่าในช่วงปี 1976 ทั้ง พาเลซ และไบรตัน อยู่ในช่วงที่กำลังมุ่งมั่นทะเยอทะยานที่จะยกระดับทีมให้ดีกว่าเดิม ความคาดหวังที่ทั้งสองสโมสรมีในตัว 2 กุนซือหนุ่มก็คือ พาทีมเลื่อนชั้นจาก ดิวิชั่น 3 ให้ได้ภายในปีเดียว ผลก็คือ ทั้งสองคนทำได้สำเร็จเหมือนกัน แต่มันมีดราม่าเข้ามาเกี่ยวข้องโดยเมื่อซัมเมอร์ปี 1977 มาถึง ความเป็นอรินั้นก็ได้รุนแรงจนฝังลึกเกินกว่าจะถอดถอน ฤดูกาล 1976/77 พวกเขาเจอกันถึง 5 ครั้งด้วยกัน 1) ครั้งแรกในเดือนตุลาคม ที่ โกลด์สโตน กราวน์ด สนามเก่าของไบรตัน จบลงด้วยสกอร์ 1-1 โดยก่อนลงเล่นเกมนี้ ไบรตันของมัลเลอรี่ เป็นจ่าฝูง แต่หลังจากเล่นไปได้หน่อยเดียวก็มีการปาระเบิดควันลงมาในสนามจนมัลเลอรี่ ต้องไปบอกให้แฟนบอลสงบลง พระเจ้าทรงเห็นเป็นของสนุก เพราะเมื่อ เอฟเอ คัพ ปีนั้นจับสลากออกมาปรากฏว่าทั้งคู่ต้องเจอกันเองตั้งแต่รอบแรก 2) เกมมีขึ้นวันที่ 20 พฤศจิกายน จบลงด้วยสกอร์ 2-2 นั่นหมายความว่าต้องมีการรีเพลย์ ซึ่งหลังจบเกมนี้ อลัน มัลเลอรี่ เริ่มมีอารมณ์ค้างคา เพราะโดนตีเสมอในช่วงท้ายเกม "ยกให้พวกเขาไป พวกเขามาแค่เพื่อเสมออยู่แล้ว พวกเขาพยายามเล่นให้เสมอเต็มที่ ก็เสมอไป เดี๋ยวเกมที่ คริสตัล พาเลซ ดูสิจะเล่นแบบนี้ไหม" เขาบอก 3) นัดรีเพลย์ที่พาเลซ เป็นเจ้าบ้านบ้าง เตะขึ้นอีก 3 วันให้หลัง ซึ่งรูปเกมยังเหมือนเดิมคือ ไบรตัน เล่นได้ดีกว่า แต่ พาเลซ ก็เน้นรัดกุมไม่ให้แพ้ไว้ก่อนเหมือนเดิม แล้วก็แน่นอน มันจบลงด้วยผลเสมออีกครั้ง ด้วยสกอร์1-1 สมัยก่อน เอฟเอ คัพ จะเตะรีเพลย์กันจนกว่าจะมีทีมชนะ หมายความว่าต้องมีนัดรีเพลย์นัดที่ 2 ณ สนามเป็นกลาง แต่ด้วยสภาพอากาศย่ำแย่ช่วงหน้าหนาวปลายปี ทำให้เกมต้องเลื่อนไปถึง 2 ครั้ง 4) ในที่สุด ก็มาลงเอยเตะกันวันที่ 6 ธันวาคม โดยมี สแตมฟอร์ด บริดจ์ ของเชลซี เป็นสังเวียนตัดสิน ซึ่งก็เป็นเกมนี้เองที่ความเป็นอริได้จุดติดขึ้นและไม่มีวันดับอีกเลย พอล โฮลเดอร์ ทำประตูให้ พาเลซ ออกนำในนาทีที่ 18 แต่จากนั้นไม่นาน ไบรตัน ก็ส่งบอลเข้าประตูไปได้ แต่โดนผู้ตัดสินยกเลิก เนื่องจากมองว่า ปีเตอร์ วอร์ด ใช้แขนสัมผัสบอลก่อนทำประตู ซึ่งเรื่องนี้ในภายหลัง จิม แคนน่อน ของพาเลซ มาสารภาพว่าเขาเป็นคนผลัก ปีเตอร์ วอร์ด เองทำให้แขนของวอร์ดไปโดนบอล หากนั่นว่าน่าโมโหแล้วสำหรับไบรตัน แต่เหตุการณ์ในนาทีที่ 78 นั้นยิ่งกว่า แบร์รี่ ซิลค์แมน ของพาเลซ ทำฟาวล์ คริส แคททลิน ในกรอบเขตโทษ และไบรตัน ได้จุดโทษ ไบรอัน ฮอร์ตัน สังหารไม่พลาด แต่เดี๋ยวก่อน... เพราะแทนที่จะให้เป็นประตู ผู้ตัดสินดันให้ ฮอร์ตัน ยิงใหม่เพราะเห็นว่ามีนักเตะเข้าไปในกรอบเขตโทษก่อนเท้าสัมผัสบอล แม้ทุกคนจะเห็นตรงกันหมดว่า นักเตะที่เข้าไปในกรอบเขตโทษก่อนมีแต่นักเตะพาเลซทั้งสิ้น หมายความว่ามันต้องเป็นประตู ไม่ต้องยิงใหม่ เมื่อยิงใหม่ กลายเป็นว่าลูกยิงของ ฮอร์ตันถูกนายด่าน พอล แฮมมอนด์ เซฟเอาไว้ได้ เกมเลยจบลงด้วยสกอร์ 1-0 เป็นชัยชนะของพาเลซ แบบน่ากังขาและสร้างความโมโหให้แฟนไบรตันอย่างมาก จบเกม อลัน มัลเลอรี่ ปรี่เข้าไปหาผู้ตัดสิน รอน แชลลิส ทันที ซึ่งการทำหน้าที่ของเขาในวันนั้นทำให้เขาได้รับการขนานนามว่า "แชลลิส ออฟ เดอะ พาเลซ" หรือ แชลลิสคนของพาเลซ "ผมโมโห แต่มันไม่ใช่เพราะเราแพ้ มันเป็นเพราะการตัดสินที่ให้ ไบรอัน ฮอร์ตัน ต้องยิงจุดโทษใหม่ หลังเกมผมเข้าไปหาเขา และถามเขาว่าทำไมตัดสินแบบนั้น เขาบอกว่ามันเป็นเพราะมีการเข้าไปในกรอบเขตโทษ แต่มันเป็นนักเตะพาเลซนะที่เข้าไปในกรอบเขตโทษ ไม่ใช่นักเตะไบรตัน มันเป็นการตัดสินที่เลวร้ายสุดๆ" ด้วยความหงุดหงิดพลุ่งพล่าน มัลเลอรี่ รีบเดินออกจากสนามทันที "ตอนที่ผมเดินเข้าไปในอุโมงค์ทางเดินเข้าห้องแต่งตัว มีกาแฟร้อนๆ ขว้างมาใส่ผมจากกลุ่มกองเชียร์พาเลซ ผมเลยควักเอาเศษเหรียญในกระเป๋าออกมากำ แล้วโยนลงพื้น และก็ตะโกนใส่ไปว่า พวกแกมีค่าแค่นี้แหละโว้ย คริสตัล พาเลซ! ผมตะโกนใส่ใครก็ตามที่ขว้างกาแฟใส่ผม" มัลเลอรี่ ทำแบบนี้พร้อมด้วยโชว์นิ้วแถมกลับไปยังกองเชียร์พาเลซอีก ก่อนมีเจ้าหน้าที่ตำรวจรีบเดินมานำทางเขาเข้าห้องแต่งตัวไป เขาโดนสั่งปรับ 100 ปอนด์ ในข้อหาทำให้เกมเสื่อมเกียรติ และโดนทัณฑ์บน เขาตัดสินใจเขียนจดหมายไปยัง เรย์ บอยล์ ประธานสโมสรพาเลซ เพื่ออธิบายว่า คำพูดเขาถูกบิดเบือน เพราะเขาไม่เคยพูดว่าพาเลซ "เป็นขยะ" "ผมไม่คิดว่าเป็นแค่เพราะเกมเอฟเอ คัพ ที่เป็นชนวนความเป็นอริ ผมคิดว่ามันเป็นเพราะความเป็นอริกันระหว่างผู้จัดการทีมของพวกเขา(เวนาเบิ้ลส์) กับตัวผม นั่นคือที่ซึ่งความเป็นอริเริ่มต้น เพราะเราอยู่ในดิวิชั่นเดียวกัน มีเป้าหมายเดียวกัน คือพยายามกลับสู่ดิวิชั่น 1 ให้ได้ในเวลาเดียวกัน ผมเคยรู้สึกว่ามันยากในการทำความเข้าใจว่าพวกเขามีปัญหาอะไรหนักหนา พอร์ทสมัธกับไบรตัน ห่างกันแค่ 20ไมล์, อาร์เซน่อล กับสเปอร์ส ห่างกัน 3 ไมล์ แต่การที่คุณขัดแย้งกับทีมที่ห่างกัน 45 ไมล์ นี่มันฟังดูงี่เง่านะ" 5) การเจอกันนัดที่ 5 นัดสุดท้ายของฤดูกาลนั้น เกิดขึ้นในเดือนมีนาคม หนนี้ พาเลซ เปิดบ้านเอาชนะไป 3-1 ซึ่งเกมนี้ต้องถือว่า เวนาเบิ้ลส์ มาด้วยแทคติกเหนือชั้น เขาสั่งประกบแบบแมนมาร์คกิ้ง นักเตะของไบรตันถึง 5 คน ทำให้แม้ว่าเกมก่อนๆ ที่เจอกันไบรตันจะเล่นได้ดีกว่า ทรงดีกว่า แต่มันไม่ใช่ในเกมนี้ แท็คติกของ เวนาเบิ้ลส์ ถูกนักข่าวเขียนยกย่องว่า "แน่นอนนี่คือคนที่มีเซนส์เรื่องแท็คติกที่เหมาะจะเป็นกุนซือทีมชาติอังกฤษในอนาคต" ซึ่งแน่นอนว่า ในภายหลังพวกเขาทำนายได้ถูกต้อง บทสรุปของฤดูกาล ทั้งสองทีมได้เลื่อนชั้น แต่ต่างก็ไม่ใช่ทีมแชมป์ลีก เพราะนั่นคือตำแหน่งของ แมนส์ฟิลด์ ทาวน์ ช่วงนั้นจริงๆ ตราสโมสรของ ไบรตัน เป็นรูปโลมา พวกเขาถูกเรียกว่า The Dolphins แต่ในปี 1978 พวกเขาเปลี่ยนเป็น The Seagulls เป็นรูปนกนางนวล ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นการตอบโต้ พาเลซ ที่ตั้งชื่อตัวเองตามโลโก้ใหม่ที่เป็นนกอินทรี หลังจากผ่านไป 1 ฤดูกาลใน ดิวิชั่น 2 ทั้งสองทีมก็ทุ่มเทเอาจริงในการเลื่อนสู่ดิวิชั่น 1 ในปี 1978/79 หนนี้ ไบรตัน มีงบเสริมทัพเป็น 2 เท่าของพาเลซ พวกเขาเตะครบจบโปรแกรมของตัวเองด้วยการเป็นอันดับ 1 ของตาราง แต่อีกสัปดาห์ต่อมา พาเลซ ที่ยังมีเกมตกค้าง จากการที่เกมกับ เบิร์นลี่ย์ ถูกเลื่อนมาก่อนหน้านี้ ก็เก็บชัยชนะได้สำเร็จ ทำให้ พาเลซ แซงเข้าป้ายเป็นแชมป์ลีกแทนด้วยการมีแต้มมากกว่าอริของพวกเขา 1 แต้ม ปี 1980 เทอร์รี่ เวนาเบิ้ลส์ อำลาพาเลซ ไปคุม คิวพีอาร์ และมีผลงานดีจนในที่สุดปี 1984 ก็โดน บาร์เซโลน่า เซ็นสัญญาไปคุมทัพเลยทีเดียว ที่นั่นเขาพาบาร์ซ่าคว้าแชมป์ ลา ลีกา หนแรกในกรอบกว่าทศวรรษ ก่อนจะได้รับเกียรติยศสูงสุดในการเป็นผู้จัดการทีมชาติอังกฤษในปี 1994-96 ส่วน อลัน มัลเลอรี่ แยกทางจากไบรตัน ในปี 1981 เพื่อไปคุม ชาร์ลตัน แอธเลติก อยู่ 1 ปี และในปี 1982 เขากลับได้รับการแต่งตั้งมาคุมทีมที่เขาเคยเป็นอริที่สุด...คริสตัล พาเลซ ได้รับรู้เรื่องราวในโลกลูกหนังที่คุณไม่เคยรู้มาก่อนกันไปแล้ว แต่หากใครอยากมีเงินใช้จ่ายด้วยวิธีง่ายๆแบบไม่เพ้อฝัน ลองพิจารณา Sbobet777 ดูสิครับ รับประกันเลยว่าเจอความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ดิโน่ บาจโจ้ กับร่องรอยกัลโช่โปลี "

23 พฤษภาคม 2017 สื่ออิตาเลี่ยนรายงานข่าวว่า สเตฟาโน่ ฟาริน่า เสียชีวิตด้วยวัยเพียง 54 ปี สเตฟาโน่ ฟาริน่า คือผู้ตัดสินชื่อดังของอิตาลี ในยุค 90s ต่อจนถึงช่วงปลายของทศวรรษที่ 2000s เคยทำหน้าที่ทั้งในเซเรีย อา, สโมสรยุโรปทั้ง ชปล., ยูฟ่า คัพ ไปจนถึงเป่าเกม ยูฟ่า ซูเปอร์ คัพ ระหว่างบาร์เซโลน่า กับเซบีย่า เมื่อปี 2006 ด้วย ส่วนถ้าใครนึกหน้าไม่ออก ลองหาภาพยนต์เรื่อง GOAL ภาค 2 มาชม ในหนังเรื่องนี้มีฉากที่เป็นเกมนัดชิงชนะเลิศ ชปล. ระหว่าง เรอัล มาดริด กับ อาร์เซน่อล ผู้ตัดสินในเกมนี้นั่นแหละ สเตฟาโน่ ฟาริน่า เมื่อเขาเสียชีวิตไปแล้ว สื่อได้ไปสัมภาษณ์ ดิโน่ บาจโจ้ อดีตมิดฟิลด์ทีมชาติอิตาลี ในภายหลังในบางประเด็น และมันเกี่ยวข้องกับ ฟาริน่า ด้วย เหตุการณ์ที่ว่านี้ต้องย้อนไปในเกม กัลโช่ เซเรีย อา ที่ เอ็นดิโอ ตาร์ดินี่ เมื่อวันที่ 9 มกราคม ปี 2000 หลังจากที่โลกเพิ่งลุ้นระทึกกับกระแส Y2K มาแค่สัปดาห์เดียว เป็นเกมที่ปาร์ม่า เปิดบ้านรับการมาเยือนของ ยูเวนตุส เรื่องของเรื่องคือในนาทีที่ 77 ขณะที่บุกมานำอยู่ 1-0 ผู้ตัดสินฟาริน่า ควักใบแดงไล่ ดิโน่ บาจโจ้ ออกจากสนาม จังหวะนั้น จานลูก้า ซามบร็อตต้า วิงแบ็กตัวเก่งของยูเว่ กำลังครองบอลตรงริมเส้น ดิโน่ บาจโจ้ พยายามวิ่งเข้ามาสกัดแต่จะด้วยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม จังหวะที่เขากวาดขาเพื่อจะสไลด์บอลดันไปโดนตรงข้อเท้าของ ซามบร็อตต้า พอดี มาตรฐานการตัดสินในสมัยนั้น จังหวะแบบนี้ ไม่ใช่ให้แดงไม่ได้ แต่โดยมากเป็นใบเหลือง เพราะไม่ได้เป็นการพุ่งอัดจากด้านหลังโดยตั้งใจ อย่างไรก็ตาม ผู้ตัดสินฟาริน่า ก็แจกใบแดงให้ บาจโจ้ โดยไม่ลังเลเลย มิดฟิลด์ปาร์ม่าลุกขึ้นมาเจอแบบนี้ก็โมโหสุดๆ เขาเดินบ่นออกไป แต่ก่อนจะออกจากสนามเขาหันมาทำท่าที่กลายเป็นภาพติดตาของยุคนั้น ดิโน่ บาจโจ้ ยกมือสองข้างขึ้นมาแล้วหงายขึ้นเอานิ้วชี้กับนิ้วโป้งถูกันไปมา ในความหมายของ "เงิน" แล้วพูดกับผู้ตัดสินว่า "รับเงินมาใช่มั้ย?" การกระทำครั้งนี้ส่งผลใหญ่หลวงต่อ ดิโน่ บาจโจ้ เพราะเกมนี้ถ่ายทอดสดไปทั่ว และกล้องก็จับจังหวะนี้ได้โดยไม่พลาดเลย หลายคนเคยสงสัยว่าทำไมอยู่ดีๆ หลังจบฟุตบอลโลก ฟร้องซ์ 98 ดีโน่ บาจโจ้ ก็หายหน้าไปจากสารบบทีมชาติดื้อๆ ทั้งที่ยังทำผลงานกับต้นสังกัดได้อย่างยอดเยี่ยม เหตุผลก็คือมาจากสาเหตุนี้ ลูชาโน่ นิซโซล่า ประธานสหพันธ์ฟุตบอลอิตาลี ไม่มีทางเลือกต้องประกาศตัดชื่อ บาจโจ้ ออกจากการติดทีมชาติ 2 นัด เพราะถือว่าเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสมอย่างรุนแรง เนื่องจากการกระทำดังกล่าวถือเป็นการกล่าวหา หยามเกียรติผู้อื่น ซึ่งในที่นี้คือผู้ตัดสินโดยไม่มีหลักฐานใดๆ มาอ้างอิง ต้องบอกว่าในช่วงนั้นเข้าสู่การเตรียมทีมก่อนเข้า ยูโร 2000 นักเตะที่อยู่ในข่ายลุ้นติดทีมชาติต้องเร่งทำผลงานให้ดี บาจโจ้ เป็นหนึ่งในคนที่เล่นให้ทีมมาตลอดในรอบคัดเลือก และมีโอกาสสูงมากที่จะติดทีมไปลุยยูโรกลางปี กลับกลายเป็นว่า นับแต่นั้น ดิโน่ บาจโจ้ ไม่เพียงโดนตัดชื่อแค่ 2 นัดอุ่นเครื่อง แต่ในยูโร 2000 เขาก็โดนตัดชื่ออก แม้จะมีชื่อในข่าย 26 คนสุดท้ายก่อนไฟนั่ล คัต ก็ตาม และเขาไม่เคยถูกเรียกติดทีมชาติอีกเลย เท่ากับว่า บาจโจ้ ลงเล่นเกมสุดท้ายให้ทีมชาติในปี 1999 ขณะนั้นเพิ่งอายุ 28 ปีเท่านั้น กำลังอยู่ในช่วงพีคด้วยซ้ำ สิ่งที่ บาจโจ้ และนักเตะอีกหลายๆ คนยิ่งกับนักเตะในทีมที่เล็กกว่าคิดในยุคนั้นก็คือ รู้สึกว่าผู้ตัดสินมักเอนเอียงเป่าเข้าข้างทีมใหญ่ โดยเฉพาะยูเวนตุส เมื่อถูกแจกใบแดงแบบน่าโมโห ดิโน่ บาจโจ้ เลยน็อตหลุดแสดงท่าทีนั้นออกมาทันที มันเป็นสิ่งที่สะสมในใจเขามานานปี แม้ตัวเขาเองจะเคยเล่นให้ยูเวนตุสมาก่อนก็ตาม เหตุการณ์ผ่านไปหลายปี แต่ในที่สุด ข้อสงสัยในใจของนักเตะกลุ่มนี้ก็ถูกพิสูจน์ว่าเป็นจริง เมื่อในปี 2006 มีคดี "กัลโช่โปลี" เกิดขึ้นมา คดีนี้เริ่มต้นมาจาก ลูชาโน่ มอจโจ้ ผู้บริหารของยูเว่ ที่โทรติดต่อให้ล็อกตัวผู้ตัดสินเกมที่ยูเว่ ลงสนาม โดยมีหลักฐานเป็นการโทรศัพท์ติดต่อกัน ภายหลังคดีได้ขยายผลมีหลายทีมที่เกี่ยวข้อง รวมถึงอินเตอร์ มิลาน ด้วย แต่สุดท้าย ยูเว่ โดนลงโทษหนักสุด โดนริบแชมป์และโดยปรับตกชั้นอย่างที่เรารู้กัน นี่ไม่ใช่การล้มบอล เพราะนักเตะของยูเว่ หรือคู่แข่งของพวกเขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ต่างก็ลงเตะกันเต็มที่เพียงแต่คนที่มีส่วนคือ "ผู้ตัดสิน" ที่มีแนวโน้มรับเงินเพื่อให้เป่าเข้าข้างทีมนั้นทีมนี้ หลังจากล็อกตัวลงเป่ากันเรียบร้อยแล้ว ผู้ตัดสินระดับอาชีพของอิตาลี หลายรายที่ติดร่างแห มีเอี่ยวกับคดีนี้ แต่กระนั้น สเตฟาโน่ ฟาริน่า คู่กรณีของ ดิโน่ บาจโจ้ กลับรอดเพราะเขาถูกพิสูจน์ว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเลย นั่นก็หมายความว่าการตัดสินใจแจกใบแดงให้ ดิโน่ บาจโจ้ ครั้งนั้นไม่ได้เกี่ยวกับการรับเงินแต่อย่างใด เป็นการตัดสินในดุลยพินิจต่อเกมของเขาล้วนๆ ดิโน่ บาจโจ้ ให้สัมภาษณ์ในภายหลังว่า การแสดงท่าทีในครั้งนั้นของเขา เขาไม่เสียใจเลย ย้อนกลับไปได้เขาก็ทำมันอีก ซึ่งเขาไม่ได้ตั้งใจเจาะจงไปที่ ฟาริน่า เป็นพิเศษ แต่เขาแสดงถึงระบบคดโกงโดยรวม อย่างที่บอกว่ามันไม่ได้มีแค่เกมนี้เกมแรกที่ทำให้นักเตะหลายๆ ทีมรู้สึกได้ถึงการตัดสินที่เอนเอียง เข้าข้างทีมใหญ่อย่างยูเวนตุส เพียงแต่มันดันเป็นเกมที่ทำให้เกิดการปะทุขึ้นมา "ในเกมนั้นการตัดสินเอนเอียงอย่างชัดเจน ผมโดนไล่ออกจากจังหวะเข้าสกัดซามบร็อตต้าแบบธรรมดาๆ ตอนผมเห็นตัวเองโดนใบแดงผมเลยทำท่านับเงินและถ่มน้ำลายลงพื้นด้วย ผมไม่คิดว่าผมผิดเลย ผมจะทำมันอีกครั้ง ผมเชื่อว่ามันมาจากกัลโช่โปลี 6 ปีให้หลังมันพิสูจน์ว่าผมถูก" "การกระทำหนนั้นส่งผลต่อผมอย่างใหญ่หลวง แต่ผมจะทำมันอีกเป็นล้านๆ ครั้ง กับผู้ตัดสินฟาริน่า ซึ่งได้จากไปแล้วอย่างน่าเศร้า ผมบอกชัดว่าเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ในความจริงคือผมได้รับบทลงโทษแล้วในการโดนตัดจากทีมชาติ" "ผมต้องติดทีมไปยูโร 2000 แทนที่ยังงั้น นิซโซล่า โทรหาผมแล้วบอกว่า 'นายจะโดนตัดชื่อ 2 เกมนะ จากนั้นค่อยถูกเรียกกลับ เราแค่อยากลงโทษให้เป็นตัวอย่าง' แต่สุดท้าย ผมก็ไม่เคยได้กลับไปเล่นทีมชาติอีกเลย" "ผมไม่ได้โกรธฟาริน่า เป็นพิเศษแต่อย่างใด แต่ผมไม่พอใจระบบ จากนั้นคุณก็ได้รู้แล้วว่าผมคิดถูก" ในปี 2013 หรือ 13 ปีหลังเหตุการณ์ดังกล่าว ดิโน่ บาจโจ้ และ สเตฟาโน่ ฟาริน่า ได้มาเจอกันอีกครั้งในแม็ทช์การกุศลนัดหนึ่ง ทั้งคู่ได้มีการพูดคุยทำความเข้าใจกันได้เป็นอย่างดี "ผมไม่เสียใจเลย และผมยังได้คุยเรื่องนี้กับผู้ตัดสินฟาริน่าก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ผมไม่ได้โกรธเขา แต่เป็นระบบการตัดสินนี่ต่างหาก จากนั้นทุกอย่างก็ถูกเผยออกมาแล้วกับคดีกัลโช่โปลี" ย้อนไปในปี 2000 มันยังเร็วมากในการจะหาหลักฐานมาพิสูจน์ว่าการติดสินบน ล็อกตัวผู้ตัดสินมีจริงในวงการฟุตบอลอิตาลี กระทั่งหลายปีต่อมา มันถึงได้ถูกขุดคุ้ยกันขึ้น น่าเสียดายสำหรับ ดิโน่ บาจโจ้ ที่หลังจากการแสดงออกนี้ เขาไม่เคยกลับไปติดทีมชาติอิตาลีอีกเลย ทั้งที่เป็นหนึ่งในมิดฟิลด์ตัวกลางที่ดีที่สุดของอิตาลีตลอดยุค 90s จนถึงต้น 2000s และแฟนบอลยังจดจำเขาได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะผลงานใน USA94 ร่วมกับ โรแบร์โต้ บาจโจ้ ส่วนผู้ตัดสิน ฟาริน่า เขาถูกพิสูจน์ว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการรับสินบนขอให้ดวงวิญญานของเขาพักผ่อนอย่างสงบ เกมวันนั้นที่ เอ็นนิโอ ตาร์ดินี่ จึงกลายเป็นหนึ่งในเหตุการณ์สำคัญในหน้าประวัติศาสตร์ฟุตบอลอิตาลี เมื่อไหร่ก็ตามที่คดีกัลโช่โปลี ถูกยกขึ้นมาพูดถึง ******************** ได้อ่านเรื่องราวที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อนกันไปแล้ว ใครอยากประสบความสำเร็จรวดเร็วทันใจละก็ให้ Sbobet777 ช่วยคุณสิ รับรองว่าชื่อนี้การันตีความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

Football Knowledge