ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" ปฏิบัติการชิงตัวฮ็อตช็อต "

เรื่องราวการตัดเหลี่ยมเฉือนคมกันของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด กับ นิวคาสเซิ่ล ในการแย่งตัว อลัน เชียเรอร์ ยังเป็นหนึ่งในเรื่องเล่าคลาสสิกของวงการฟุตบอลอังกฤษ หน้าร้อนปี 1996 หลังจบศึกยูโร ที่อังกฤษเป็นเจ้าภาพเองกลายเป็นช่วงเวลานาทีทอง ซึ่งมีดีล "สถิติ" โลกเกิดขึ้น 2 หนห่างกันไม่กี่วัน ดีลที่ 2 คือ บาร์เซโลน่า เซ็นคว้าตัว โรนัลโด้ R9 มาจากพีเอสวี แต่สถิติโลกแรกของหน้าร้อนนั้นคือ อลัน เชียเรอร์ จาก แบล็คเบิร์น สู่ นิวคาสเซิ่ล 15 ล้านปอนด์ มีเรื่องเล่าที่ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ในวันยังไม่มียศ "เซอร์" นำหน้า ระบุว่าเขารู้ว่าตัวเองพ่ายแพ้เสียท่าให้ เควิน คีแกน ในการแย่งตัว เชียเรอร์ แล้วเมื่อถามในการเข้ามาพูดคุยกันตอนบ่ายวันหนึ่งว่า "ฉันมาคุยกับนายก่อน คือ เควิน คุยกับแกก่อน?" ความจริงการพูดคุยระหว่างฝ่ายของ เชียเรอร์ และ 2 สโมสรใหญ่อย่าง นิวคาสเซิ่ล กับ แมนฯ ยูไนเต็ด เกิดขึ้นไม่ใช่แค่หนเดียว แจ็ค วอล์คเกอร์ เจ้าของสโมสรแบล็คเบิร์นนั้นตั้งตัวเป็นศัตรูกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ชัดเจนมาแต่ไหนแต่ไร หากเป็นไปได้ เขาไม่อยากให้ "ฮ็อตช็อต" ย้ายไปยังทีมคู่อริรายนี้ ขณะที่เชียเรอร์ เองก็มีความนับถือและเคารพในตัว วอล์คเกอร์ อย่างมาก นอกจากนั้น ส่วนหนึ่งก็คือ หัวใจของ เชียเรอร์ เป็นสีขาว-ดำ มาตั้งแต่เด็ก เขาเกิดที่นิวคาสเซิ่ล เป็นแฟนบอลสาลิกาดง มาตลอด ไอเดียเรื่องการกลับไปค้าแข้งในทีมรักวัยเด็กมันน่าดึงดูด แต่อีกส่วน เขาก็สนใจในการย้ายไปร่วมทีมอย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในยุคใหม่ เลือดใหม่ที่ประสบความสำเร็จเช่นกัน ทั้งนี้ มี 2 บุคคล ที่มีพลังโน้มน้าวเขาได้พอๆ กัน ก็คือ เฟอร์กี้ และ เควิน คีแกน โดยที่ คีแกน เป็นฮีโร่ในวัยเด็กของ เชียเรอร์ เองด้วย มาร์ติน เอ็ดเวิร์ดส์ อดีตเจ้าของและประธานสโมสรแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เคยออกมาพูดถึงเรื่องนี้ เขามั่นใจว่าตอนนั้น เชียเรอร์ ต้องเสร็จแมนฯ ยูไนเต็ด แล้วแน่ๆ "ผมได้ไปพูดคุยกับ เชียเรอร์ และเอเยนต์ของเขา หลังจากเขาได้ไปที่บ้านของ อเล็กซ์ (เฟอร์กูสัน) ในวันหนึ่ง ดังนั้นผมรู้ว่า อเล็กซ์ ได้คุยกับเขาเกี่ยวกับบทบาทในทีม และเรื่องอื่นๆ และชัดเจนว่าโน้มน้าวเขาได้เรียบร้อย เขาอยากย้ายมาอยู่ด้วย แต่ แน่นอน หลังจากนั้นมันก็มีความวุ่นวายเกิดขึ้นทางฝั่งแบล็คเบิร์น การที่เราอยากได้เขาและตกลงเงื่อนไขกันแล้ว มันเหมือนกับเราโดนฉกไปจากมือเลย" หน้าร้อน 1996 แจ็ค วอล์คเกอร์ พยายามโน้มน้าว ใส่ข้อเสนอทุกอย่างเพื่อให้ เชียเรอร์ อยู่กับทีมต่อ แต่เขาตัดสินใจแล้วว่าจะย้าย ตัวเลือกเหลือแค่ 2 ทางคือ ไม่แมนเชสเตอร์ ก็นิวคาสเซิ่ล เฟอร์กี้ เชิญ อลัน เชียเรอร์ มาพูดคุยก่อนที่บ้าน และโน้มน้าวให้เขาคล้อยตามได้สำเร็จ แต่ทางฝั่งนิวคาสเซิ่ล ก็ขอโอกาสด้วย ตอนนั้นคนนอกไม่รู้เลย ผิดกับสมัยนี้ ว่านิวคาสเซิ่ล เอาจริงเอาจังกับ เชียเรอร์มากๆ โทนี่ สตีเฟ่นส์ เอเยนต์ของเชียเรอร์ ขอยืมใช้บ้านของ แอนดี้ ฮ็อบสัน เพื่อนสนิท ซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารของ SFX บริษัทเกี่ยวกับการจัดการภาพลักษณ์และดูแลนักกีฬา โดยเฉพาะนักเตะหลายราย บ้านของ ฮ็อบสัน อยู่ในเมอร์ฟิลด์, เวสต์ ยอร์คเชียร์ ใกล้กับฮัดเดอร์สฟิลด์ โดยทั้ง เชียเรอร์ และคีแกน ต่างแต่งตัวอำพรางมานัดเจอกันที่นี่ เพราะไม่ต้องการให้สื่อรู้ "เราต้องบอกแอนเน็ตต์ ซึ่งปัจจุบันเป็นภรรยาของผมว่า เธอยังไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ คือคุณต้องเดินผ่านห้องนั่งเล่นเพื่อไปห้องน้ำ แต่ เควิน คีแกน กับ อลัน เชียเรอร์ คุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น" "เธอโวยใหญ่ 'คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย? ฉันปวดท้อง' จากนั้นราวสัก 10 นาทีต่อมา เควิน กับ อลัน ก็เดินออกมา และเราต่างก็ช็อค ก่อนที่ภรรยาผมจะบอกว่า 'ยินดีที่ได้เจอนะคะ แต่ฉันต้องไปปลดปล่อยก่อนหละ ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำ'" โทนี่ สตีเฟ่นส์ เอเยนต์ของเชียเรอร์ เลยต้องอธิบายให้เจ้าของบ้านคือ แอนดี้ ฮ็อบสัน กับแอนเน็ตต์ ฟังว่าเรื่องมันไปมายังไง ส่วนตัวของ เชียเรอร์ เอง ในช่วงเย็นวันนั้น เขาก็พุ่งตรงไปดูคอนเสิร์ตของไบรอัน อดัมส์ ที่สนามเคิร์คลีส์ สเตเดี้ยม (สนามของฮัดเดอร์สฟิลด์) มันเป็นคืนวันที่ 23 กรกฎาคม 1996 ที่คอนเสิร์ต เชียเรอร์ ได้ไปเจอกับพี่น้องเนวิลล์ ในโซน VIP ทำให้เขาคิดกลับไปถึงการได้พูดคุยกับ เฟอร์กี้ เมื่อ 2-3 วันก่อนหน้านั้น ตัวของเขายอมรับว่า ขณะนั้นใจเขา 90% ลอยไปที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แล้ว เชียเรอร์และภรรยา ถึงกับเลือกบ้านที่แถวแมนเชสเตอร์ เอาไว้ด้วยซ้ำ แต่อย่างที่บอก การพูดคุยมันไม่ได้เกิดขึ้นรอบเดียว รอบสอง เกิดขึ้นโดยที่ นิวคาสเซิ่ล เป็นฝ่ายเดินหมากก่อนบ้าง คราวนี้นัดคุยกันที่บ้านของแม่ภรรยาของ เดวิด แพล็ทท์ ใกล้กับครูว์ นิวคาสเซิ่ล มากันทั้ง ดักลาส ฮออล์ ลูกชายของ เซอร์ จอห์น ฮอลล์ ประธานสโมสร, เฟร็ดดี้ เฟล็ทเชอร์ และ เฟร็ดดี้ เชพเพิร์ด ไปจนถึง เควิน คีแกน การพูดคุยหนนี้เป็นไปได้ด้วยดี หนึ่งคำถามของ เชียเรอร์คือ เขาขอเสื้อเบอร์ 9 จะได้ไหม? แน่นอน คีแกน ตอบว่าได้ แม้มันจะเป็นของ เลส เฟอร์ดินานด์ อยู่ก็ตาม คีแกน มั่นใจสุดๆ ว่าเขาจะได้ตัว ฮ็อตช็อต มาร่วมทีมแน่แล้ว หลังคุยกันหนที่ 2 ปัญหาของ นิวคาสเซิ่ล ตอนนี้อยู่ที่การเจรจาเรื่องเงินกับ แบล็คเบิร์น คีแกน ได้พูดคุยกัย โรเบิร์ต คอร์ ประธานบริหารของทีมกุหลาบไฟ ซึ่ง คอร์ ก็บอกว่า "นายส่งแฟ็กซ์มายืนยันว่าพวกนายจะจ่าย 15 ล้านปอนด์ นั่นคือ 15 ล้านปอนด์ตูมเดียวเลยนะ" "คีแกน ตอบว่า 'อะไรนะ? นึกว่ามันจะจ่ายครึ่งนึงก่อน อีกครึ่งนึงภายใน 12 เดือนซะอีก' ผมสวนไปว่า '15ล้านปอนด์ก็คือ 15ล้านปอนด์ ทางเราต้องการให้จ่ายงวดเดียวเลย' คีแกนถึงกับบอกว่า 'ให้ตายเหอะ เราไม่ได้คิดว่าจะยังงี้มาก่อนเลย' " นั่นทำให้ทางนิวคาสเซิ่ล ต้องรีบกลับไปคิดเรื่องตัวเลขกันอีกรอบ บ่ายวันนั้นเองที่ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เองได้คุยกับ เชียเรอร์ เป็นหนที่ 2 เช่นกัน เมื่อ เฟอร์กี้ รู้ว่า เชียเรอร์ ไปคุยกับ คีแกน มาก่อนแล้วตอนเช้า ถึงกับอุทานว่า "ชิบหายแล้วฉัน ถ้างั้น" อย่างไรก็ดี การพูดคุยก็เดินหน้าต่อและเป็นไปได้ด้วยดี กระทั่งอีกหนึ่งจุดสำคัญ คือเงื่อนไขของเชียเรอร์ เขาถามเฟอร์กี้ว่า ขอเป็นคนยิงจุดโทษ และขอเสื้อเบอร์ 9 ได้ไหม ตรงนี้ เฟอร์กี้ ตอบว่า "จุดโทษนั้น เอริค (คันโตน่า) เป็นคนยิงอยู่ แต่เสื้อเบอร์ 9 ไม่มีปัญหา" หลังคุยกับทั้ง 2 สโมสร ฝั่งละ 2 ครั้งแล้ว เชียเรอร์ ก็ยังลังเล กระทั่ง คีแกน ติดต่อเข้ามา ขอคุยด้วยเป็นครั้งที่ 3 ก่อนที่นิวคาสเซิ่ล จะบินมาทัวร์เอเชีย (มีมาเยือนไทยด้วยตอนนั้น) หนนี้เองที่ทุกอย่างได้รับการตัดสินใจ จริงๆ เชียเรอร์ เผยว่าเขาพยายามโทรไปหา เฟอร์กี้ 2-3 ครั้งแต่ไม่มีใครรับสาย ก่อนจะทิ้งข้อความเอาไว้ แต่ทางเฟอร์กี้ ก็ไม่ได้ติดต่อกลับมา หลังจากพูดคุยกันหน 3 คีแกน ก็เตรียมตัวบินไปทัวร์กับทีม เขายุ่งอยู่กับโทรศัพท์ตลอดเวลา จนเมื่อคำตอบถูกส่งมาว่า เชียเรอร์ เซ็นสัญญากับทีมแล้ว เขาถึงยิ้มออก และดึง เลส เฟอร์ดินานด์ มาบอกข่าวนี้เป็นคนแรก ในที่สุด เชียเรอร์ ก็เลือกย้ายไปนิวคาสเซิ่ล กลายเป็นตำนานของสโมสร เขาปฏิเสธ เฟอร์กี้ เป็นหนที่ 2 โดยหนแรกเลือกย้ายจากเซาธ์แฮมป์ตันไปแบล็คเบิร์นแทน ที่นั่นเขาได้แชมป์ พรีเมียร์ ลีก 1 สมัย สำหรับเรื่องแชมป์ แน่นอน ถ้าย้ายไปอยู่กับปีศาจแดง อย่างน้อยๆ น่าจะมีแชมป์พรีเมียร์ ลีก ไว้ประดับบารมี ทว่าเรื่องของจิตใจ เชียเรอร์ บอกว่าเขาไม่เสียใจเลยที่เลือกนิวคาสเซิ่ล แทนที่จะเป็น แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เพราะนิวคาสเซิ่ล คือทีมที่เขารัก และได้ร่วมงานกับกุนซือที่เป็นไอดอลของเขา อีกทั้งการได้สวมเสื้อเบอร์ 9 เป็นตำนานแห่ง เซนต์ เจมส์ พาร์ค ก็ถือเป็นเกียรติและความสุขสำหรับเขาแล้ว อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ ไร้กังวล MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" อันเช่ กับ ลา เดซิม่า "

คาร์โล อันเชล็อตติ ตัดสินใจกัดฟันบอกลาตำแหน่งผู้จัดการทีมเอฟเวอร์ตัน เมื่อ เรอัล มาดริด ติดต่อเข้ามา ก่อนหน้านี้ อันเช่ เคยให้สัมภาษณ์ว่า การคุมทีม เรอัล มาดริด เป็นประสบการณ์พิเศษ ไม่มีที่ไหนเสมอเหมือน หากคุณคิดว่าตัวเองเป็นโค้ชที่พอมีฝีมือละก็ อย่างน้อย ต้องลองไปคุมทีมชุดขาวให้ได้สักครั้ง ประสบการณ์ที่ อันเชล็อตติ เคยผ่านมาแล้วกับเรอัล มาดริด ทำให้เขาตัดสินใจกลับไปที่นั่นอีกครั้ง มันเป็นประสบการณ์ 2 ปีที่ อันเช่ ลืมไม่ลง และ แฟนเรอัล มาดริด ก็ลืมไม่ลงเช่นกัน คาร์โล อันเชล็อตติ ผู้นำ "ลา เดซิม่า" มาสู่ซานติอาโก้ เบร์นาเบว หนึ่งในความภาคภูมิใจสูงสุดของเรอัล มาดริด ในฐานะสโมสรฟุตบอลคือการเป็นอันดับ 1 ใน ยูโรเปี้ยน คัพ หรือ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก พวกเขาคือเจ้าของแชมป์ 5 สมัยแรกสุดในยุคของท่านประธาน ซานติอาโก้ เบร์นาเบว จากนั้นก็ได้แชมป์เป็นระยะ จนผ่านมาถึงยุค กาลาคติกอส ver1.0 ของ ฟลอเรนติโน่ เปเรซ ประตูวอลเล่น์มหัศจรรย์ของ ซีดาน ที่พาทีมได้แชมป์ "สมัยที่ 9" ในปี 2002 ถูกค้างเติ่งมาเป็น 10 ปี ตลอดเวลาจากนั้น มาดริด เห็น ปอร์โต้, ลิเวอร์พูล, มิลาน, แมนฯ ยูไนเต็ด และอริอย่างบาร์เซโลน่า ผลัดกันขึ้นมาเป็นแชมป์ การเข้ามาอีกครั้งของ เปเรซ เป็นคำรบ 2 เป้าหมายเหมือนเดิม อยากสร้างซูเปอร์ทีม และต้องการคว้าแชมป์ยุโรป กลับมาครอบครองให้ได้ เรอัล มาดริด ต้องการแชมป์ยุโรปสมัยที่ 10 หรือที่เรียกกันติดปากว่า "ลา เดซิม่า" แปลได้ว่า the 10th หรือแชมป์ลำดับที่10 ไม่ใช่แค่นักเตะดังๆ แต่กุนซือเก่งๆ ก็โดนดึงมาร่วมทีม โชเซ่ มูรินโญ่ เก่งสุดเมื่อนำอินเตอร์คว้า 3 แชมป์ในปี 2010 แต่ซัมเมอร์นั้น โดนดึงมาคุม มาดริด ทันที ชปล. เป็นเรื่องที่ไม่สามารถการันตีแชมป์ได้ แม้คุณจะมีรายชื่อนักเตะดีที่สุดตามหน้ากระดาษ มันมีปัจจัยหลายอย่าง เช่น จังหวะอาการเจ็บนักเตะ, คู่แข่งที่อาจรู้ทาง แพ้ทางกัน บอล 2 นัดเหย้าเยือน พลาดนิดเดียวคือปิ๋วได้เลย ที่สำคัญ ยุคที่ มูรินโญ่ มาคุมมาดริด ดันเป็นยุคพีคของ บาร์เซโลน่า ภายใต้เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ที่ต่อยอดมาจากปี 2008/09 พอดี แม้จะแย่งแชมป์ลา ลีกา มาครองได้ 1 สมัย แต่สุดท้าย มูรินโญ่ ก็อำลาหลังคุมทีม 3 ปี เปิดทางให้ คาร์โล อันเชล็อตติ เข้ามาในหน้าร้อนปี 2013 อันเช่ เคยนำมิลาน สร้างความยิ่งใหญ่ในยุโรปมาแล้วกลางทศวรรษ 2000s และได้ชื่อว่า The Diva whisperer หรือผู้ควบคุมดาวดัง อันเช่ ทำงานกับนักเตะดังได้สบายมาก ไม่ต้องใช้อำนาจ ไม่ต้องตวาด หรือข่มขู่ แค่เพียง "กระซิบ" ทุกคนก็เชื่อฟัง พอเข้ามา มาดริด ก็มีการเปลี่ยนทีมขนานใหญ่ กอนซาโล่ อิกวาอิน โดนปล่อยออกไป, กาก้า โดนปล่อยออกไป, ริคาร์โด้ คาร์วัลโญ่ หมดสภาพโดนปล่อยออกไป, เมซุต โอซิล เพลย์เมกเกอร์คู่บุญสมัย มูรินโญ่ ก็โดนปล่อยออกไป ขณะเดียวกันก็เสริมตัวใหม่อย่าง อิสโก้, อาซิเอร์ อียาร์ราเมนดี้, ซื้อ ดานี่ การ์บาฆาล กลับมาจากเลเวอร์คูเซ่น และที่สำคัญคือ แกเร็ธ เบล จากสเปอร์ส ด้วยค่าตัวสถิติโลกคนใหม่ มาดริด เปลี่ยนโค้ชใหม่, บาร์ซ่า ก็เช่นกัน ตาต้า มาร์ตีโน่ เข้ามาคุมทีม ส่วน แอตเลติโก้ มาดริด ยังเป็น โชโล่ ซิเมโอเน่ มันเป็นปีที่ แอตเลติโก้ มาดริด ทำได้ดีมากๆ ทั้งในลีก และฟุตบอลยุโรป ทางฝั่งของ อันเชล็อตติ มีสิ่งหนึ่งที่เขาปรับจากสมัย มูรินโญ่ คือระบบการเล่น เดิมที มูรินโญ่ ชื่นชอบ 4-2-3-1 แต่เมื่อมาถึงยุคของ อันเช่ เขาค่อยๆ ปรับทีมมาเล่นเป็น 4-3-3 หนึ่งในนักเตะที่เป็นพระเอกอยู่เงียบๆ คือ อังเคล ดิ มาเรีย ดิ มาเรีย ปกติเขาเล่นเป็นตัวริมเส้นธรรมชาติ หากระบบ 4-3-3 เขาควรเป็นปีกซ้ายหรือขวาในแนวรุก 3 คน แต่ไม่ใช่ ในเมื่อมีแนวรุก BBC อยู่แล้ว เบนเซม่า, เบล และ คริสเตียโน่ เท่ากับว่า ดิ มาเรีย จะทำยังไง อันเชล็อตติ ปรับให้ ดิ มาเรีย ลงมาเล่นเป็นมิดฟิลด์ตรงกลาง ยืนฝั่งซ้ายของกองกลาง 3 คน ร่วมกับ ซามี่ เคดิร่า และ ลูก้า โมดริช มันกลายเป็นว่า ดิ มาเรีย เฉิดฉายสุดขีด เขามีบอลได้เล่นเยอะมาก จากการกระชากลุยขึ้นไปจากกลาง พลิกบอลจ่ายบอล ที่สำคัญ ยังแสดงความมุ่งมั่นวิ่งช่วยทีมทั้งรุกและรับ จนกลายเป็นที่รักของแฟนๆ มาดริด มันเป็นซีซั่นที่ ดิ มาเรีย มีผลงานดีสุดตั้งแต่เล่นกับ มาดริด มาเลยนั่นคือมีส่วนร่วมโดยตรง 22 ประตูจาก 34 นัดในเกมลีก (ยิง 4 แอสซิสต์ 18) แถมสถิติรวมก็ยิงเยอะสุดตั้งแต่ย้ายมาคือ 11 ประตูจาก 52 นัด โรนัลโด้ กับ เบนเซม่า ยังมีผลงานตามมาตรฐาน ต้องบอกว่ายุคนั้น เป็นยุคที่ เบนเซม่า มักโดนตำหนิ โดนแซะ ว่าใช้โอกาสเปลืองบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ยังยิงเรื่อยๆ แกเร็ธ เบล คือตัวเติมเต็มที่สมบูรณ์แบบ เบล มาพร้อมกับความหนุ่มสด พลังระเบิด explosive ของเขา มีมากยิ่งกว่าโรนัลโด้ การกระชาก การตะลุย มันทรงพลังจริงๆ ภาพในนัดชิง โกปา เดล เรย์ เมื่อกลางเดือนเมษายนยังติดตาแฟนๆ ที่จิ้มหนี มาร์ค บาตร้า แล้ววิ่งอ้อมออกนอกสนามแซงเข้าไปยิงประตูชัยท้ายเกมภาพนั้น ในการลุ้นแชมป์ ลา ลีกา นั้นน่าเสียดายว่า อันเช่ มาสะดุดแพ้ 2 นัดติดในเดือนมีนาคม เกมแรกแพ้ บาร์ซ่า อริตัวเก่ง 3-4 เกมนี้ รามอส โดนใบแดงในนาทีที่ 63 และเกมต่อมาแพ้เซบีย่า 1-2 ทั้งที่โรนัลโด้ ยิงออกนำไปก่อน มาถึงโค้งสุดท้าย มาดริด หมดลุ้นไปก่อนเพื่อ เมื่อเสมอ 2 นัดติดในเกมที่ 35 และ 36 จากนั้นมาแพ้ เซลต้า บีโก้ ในนัดที่ 37 ทำให้เกมสุดท้ายของฤดูกาล เป็น บาร์ซ่า และ ตราหมี ที่แย่งแชมป์กันเอง และมาเจอกันเองซะด้วย ซึ่งสุดท้าย แอต มาดริด ก็เอาผลเสมอ 1-1 ได้สำเร็จ และคว้าแชมป์ ลา ลีกา ไปครองได้อย่างยิ่งใหญ่ อย่างที่บอกว่า แอต มาดริด แข็งแกร่งมากทั้งในลีก และยุโรป พวกเขาผ่านเข้าไปชิงชนะเลิศได้สำเร็จ ส่วน เรอัล มาดริด ของอันเช่ ตอนนั้นทุกคนโฟกัสที่ ลา เดซิม่า แล้ว อันเช่ พาทีมไปขย่ม บาเยิร์น มิวนิค ของ เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ถึง อัลลิอันซ์ 4-0 รวมผลสองนัดชนะ 5-0 ได้เข้าไปชิงกับคู่แข่งร่วมเมืองจนได้ นี่คือโอกาสใกล้เคียงสุดแล้วกับแชมป์สมัยที่ 10 นัดชิงชนะเลิศที่ลิสบอน เมื่อ 24 พฤษภาคม 2014 เป็นหนึ่งในนัดชิงชนะเลิศที่คลาสสิกสุด ทั้งสองทีมเคยเจอกันมาใน รอบรอง โกปา เดล เรย์ เมื่อตอนต้นปี และเป็นทีมชุดขาวที่เอาชนะไปขาดลอย รวมผลสองนัด 5-0 แต่มาถึงนัดชิงที่ ลิสบอน ดีเอโก้ ซิเมโอเน่ วางแผนมาได้ดีมากๆ พวกเขาได้ประตูออกนำไปก่อนจากลูกถนัดคือฟรีคิก ให้กับ ดีเอโก้ โกดิน โหม่ง อีเกร์ กาซียาส ปัดออกมาก็ไม่ทันแล้ว ตราหมีนำอยู่ 1-0 ลากยาวไปจนถึงท้ายเกม นาทีที่ 83 ซิเมโอเน่ แสดงความเขี้ยว เปลี่ยนเอา เฟลิเป้ หลุยส์ แบ็กซ้ายออก และส่ง โทบี้ อัลเดอร์ไวเรลด์ ลงแทนเพราะมีออปชั่นที่เก่งลูกโด่งด้วย ชัยชนะกำลังจะตกเป็นของ แอตเลติโก้ มาดริด พวกเขาจะสะใจมาก เป็นการเอาชนะ เรอัล มาดริด อริร่วมเมือง, หยุดไม่ให้แนวรุก BBC ได้แชมป์ และฝันถึง ลา เดซิม่า ต้องรอไปก่อน กระทั่งนาทีที่ 90+3 เหลือทดเจ็บอีกแค่นาทีเดียว เรอัล มาดริด ได้ลูกเตะมุม ลูก้า โมดริช เปิดมาที่จุดนัดพบตรงแถวจุดโทษ เซร์คิโอ รามอส ลอยตัวมาขวิดเต็มหัว น้ำหนักบอลลอยลงต่ำพอดิบพอดี กระดอนพื้นหนึ่งจังหวะแล้วเบียดโคนเสาเข้าไปชนิดสุดเอื้อมของ ติโบต์ กูร์กตัวส์ ตีเสมอเป็น 1-1 ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก มีเรื่องคลาสสิกเสมอ ถึงช่วงต่อเวลา โมเมนตัมมันถูกเหวี่ยงกลับมาที่ฝั่งมาดริดแล้ว 2 หนุ่มที่โดนมองว่าตกอยู่ภายใต้ร่มเงาของ โรนัลโด้ ได้เฉิดฉายเต็มที่ ดิ มาเรีย ลุยขึ้นทางซ้าย พลิ้วเข้าไปยิงด้วยซ้ายข้างถนัดแบบไซด์ก้อย ติดเซฟลอยข้ามมาเสาสอง ตรงนั้น แกเร็ธ เบล ไร้ตัวประกบ เทกตัวโหม่งซ้ำไม่เหลือ 2-1 ในนาทีที่ 110 ทุกอย่างอยู่ภายใต้กำมือของทีมชุดขาวแล้ว นาที 118 มาร์เซโล่ เติมขึ้นมาสูงถึงหน้ากรอบเขตโทษแล้วตัดสินใจกดเรียด หนนี้ กูร์กตัวส์ เอาไม่อยู่ บอลกระดอนเข้าไปตุงตาข่าย 3-1 จากนั้นในนาทีสุดท้าย โรนัลโด้ ลากบอลเข้าไปเรียกจุดโทษ ก่อนลุกมาสังหารเองปิดท้าย 4-1 เราเห็นภาพที่ CR7 ถอดเสื้อดีใจสุดขีด ราวกับมันเป็นประตูชัย ทั้งที่มันเป็นสกอร์นำห่างไปไกลแล้ว ภายหลังถึงได้รู้ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในภาพยนต์สารคดีของเขาเอง และมันคือการฉลองที่สมควรแล้ว เพราะนี่คือแชมป์ยุโรปที่ทุกคนรอมานาน คาร์โล อันเชล็อตติ ทำได้อย่างที่ทุกคนเรียกร้องจากเขา พลาดแชมป์ ลา ลีกา หวุดหวิด แต่แลกมาด้วยแชมป์ โกปา เดล เรย์ และแชมป์ยุโรป "ลา เดซิม่า" รับชมคลิปเพิ่มอรรถรส คลิ๊กเลย :: http://ow.ly/lajM30rR6zs อยากพบความสนุก ไม่ซํ้าใคร ไม่เรื่องเยอะ มาลองที่ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" โคโล่ ตูเร่ จอมเสียบในตำนาน "

พี่น้องตระกูลตูเร่ ไม่ควรถูกมองข้ามเด็ดขาดในประวัติศาสตร์ของพรีเมียร์ ลีก ยาย่า คนน้อง คือหนึ่งในกองกลางที่เก่งสุดเท่าที่พรีเมียร์ ลีก เคยเห็น ถ้าไม่เป็นการเอนเอียงเข้าข้าง ยาย่า ในช่วงพีควัดได้กับทุกคน แข็งแกร่ง คุมแดนกลางอยู่หมัด ยิงประตูสำคัญๆ ได้เสมอ โคโล่ คนพี่ อาจได้รับการยกย่องน้อยกว่าน้อง แต่อันที่จริง โคโล่ ประสบความสำเร็จมากมายแม้ตอนย้ายมาอยู่กับ ลิเวอร์พูล จะได้แค่รองแชมป์บอลถ้วย แต่ตอนอยู่กับ แมนฯ ซิตี้ กวาดแชมป์เพียบ ยิ่งกับอาร์เซน่อล นั่นคือตอนที่ โคโล่ กำลังสดสุดขีด หลายคนอาจลืมไปว่า โคโล่ ตูเร่ นี่แหละคือแนวรับตัวหลักของอาร์เซน่อลชุดแชมป์ไร้พ่ายในปี 2003/04 ทั้งที่ตอนนั้นเขาเป็นนักเตะหนุ่มวัยเพียง 22-23 ปี โคโล่ ก็เหมือนนักเตะเชื้อสายแอฟริกันอีกหลายๆ คน เขามาพร้อมกับร่างกายแข็งแรง ทักษะฟุตบอลที่เรียนรู้กันมาในระดับหนึ่ง และมีความทุ่มเทมุ่งมั่น เพียงแต่ยังไม่แน่ใจว่าจะเล่นตำแหน่งไหนกันแน่ถึงจะเหมาะกับทีมในยุโรป เขาเริ่มต้นอาชีพกับสโมสรมิโมซาส สโมสรในกรุงอาบิดจัน เมืองหลวงของบ้านเกิดไอวอรี่ โคสต์ แล้วตัดสินใจเดินทางมาทดสอบฝีเท้าในยุโรป จริงๆ แล้ว ทั้งสองพี่น้อง ได้มาทดสอบฝีเท้ากับอาร์เซน่อล ยาย่า ย้ายมาเล่นในยุโรปแล้วกับเบเวเรน ในเบลเยี่ยม สโมสรที่มีนักเตะไอวอเรี่ยนหลายราย ก่อนที่จะมาทดสอบฝีเท้ากับอาร์เซน่อลในซัมเมอร์ปี 2003 เพียงแต่ไม่ประสบความสำเร็จ ยาย่า ได้ลงเล่นในเกมปรีซีซั่นกับบาร์เน็ต แต่ผลประเมินคือธรรมดาๆ แม้กระนั้น อาร์แซน เวนเกอร์ ก็อยากคว้าตัวดาวรุ่งวัย 20 ปีในขณะนั้นเอาไว้ ปัญหาคือติดเรื่องของเวิร์ค เพอร์มิต เพราะตอนนั้น ยาย่า ยังไม่ได้ติดทีมชาติชุดใหญ่ของไอวอรี่ โคสต์เลย อย่างน้อย เวนเกอร์ ก็คงรู้ดีถึงคนนามสกุลตูเร่ เพราะพี่ชายของ ยาย่า อย่าง โคโล่ เดินทางมาล่วงหน้าก่อนแล้ว 1 ปี และได้รับการเซ็นสัญญาแล้วเรียบร้อย โดยขณะที่ โคโล่ มาทดสอบฝีเท้า เขาได้เล่นให้ทีมชาติชุดใหญ่ไปแล้ว เรื่องของเวิร์ค เพอร์มิต เลยไม่มีปัญหา เรื่องราวการมาทดสอบฝีเท้าของ โคโล่ ตูเร่ นี่แหละ ที่กลายเป็นเรื่องเล่าสุดคลาสสิก โคโล่ มาทดสอบฝีเท้ากับอาร์เซน่อลในเดือนกุมภาพันธ์ของปี 2002 ซึ่งในเวลานั้น ทีมปืนใหญ่กำลังคั่วแชมป์ ลุ้นเบียดแย่งแชมป์อยู่กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เป็นปีสำคัญมากๆ เพราะ ยูไนเต็ด กวาดแชมป์มา 3 สมัยติดแล้วก่อนหน้านั้น เวนเกอร์ ต้องการทวงความสำเร็จคืน ดังนั้นมันจึงเป็นช่วงเวลาที่อาร์เซน่อลจะพลาดไม่ได้เลย เวนเกอร์ ต้องเน้นในทุกๆ แม็ทช์ การประคบประหงมผู้เล่นตัวหลักคือหนึ่งในเรื่องสำคัญ มันเหมือนเรื่องตลกร้าย เพราะเมื่อโคโล่ ตูเร่ มาทดสอบฝีเท้า ก็ได้โอกาสแบ่งข้างลงเล่นกับทีมอาร์เซน่อลชุดใหญ่เลย ในฐานะนักเตะไฟแรงวัย 20-21 ปี โคโล่ ตูเร่ แสดงความมุ่งมั่นทุ่มเทเต็มที่ เพื่อสร้างความประทับใจให้กับ อาร์แซน เวนเกอร์ ที่ยืนดูอย่างใกล้ชิดอยู่ติดชิดริมสนาม จังหวะแรกบอลมาถึง เธียร์รี่ อองรี สิ่งที่ โคโล่ ทำก็คือพุ่งเข้าสกัดเต็มที่ เขาเสียบเข้าใส่สตาร์ของทีมอย่าง อองรี จนเจ็บ หากเป็นเกมการแข่งขันจริง ช็อตนี้ต้องเป็นใบแดงไปแล้ว นั่นทำให้ เวนเกอร์ ไม่พอใจ เพราะมันเสี่ยงที่กองหน้าเบอร์ 1 ของเขาจะได้รับบาดเจ็บ "โคโล่ แกทำอะไรของแกวะ? อย่าเข้าเสียบแบบนั้นสิโว้ย!" เวนเกอร์ ตะโกนด่า เหมือนเดิม จังหวะต่อมา เดนนิส เบิร์กแคมป์ได้บอล โคโล่ ก็พุ่งเข้าขย้ำใส่อีก แน่นอน เบิร์กแคมป์ ลงไปนอนโอดโอยอีกคนเพราะโดนเสียบ! "อย่าเข้าเสียบแบบนั้นอีกนะโว้ย!" เวนเกอร์ ทำท่าจะหมดความอดทน เพราะไม่กี่นาที นักเตะทดสอบฝีเท้าอย่าง โคโล่ ตูเร่ ทำให้กองหน้าตัวหลักของทีม 2 คนต้องได้รับบาดเจ็บซะแล้ว หากใครคิดว่าเรื่องมันจะจบลงตรงนี้ ต้องบอกว่าคิดผิด เพราะเมื่อเกมเล่นกันต่อ จังหวะที่เป็นไฮไลท์ของวันนั้นก็มาถึง โคโล่ ตูเร่ พุ่งเข้าสกัดบอลลูกหนึ่งได้สวยมาก ลูกบอลลอยไปตกหน้า อาร์แซน เวนเกอร์ ซึ่งยืนชิดติดริมสนาม คุณน่าจะเดาได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น? ใช่ โคโล่ ตูเร่ ทะยานเข้าหาบอลลูกนั้นและพุ่งเสียบสองขาใส่ทั้งลูกบอลและ อาร์แซน เวนเกอร์ จน "ว่าที่เจ้านาย" ร้องลั่น ก่อนที่จะโดนพาตัวไปห้องพยาบาลทันที กองหลังทั่วไปอาจจะเก็บกองหน้าคู่แข่งได้ แต่ โคโล่ ตูเร่ เก็บกองหน้า 2 คนและผู้จัดการทีมอีก 1 คน! "ผมต้องไปให้ทีมแพทย์ดูอาการ แต่ของผมมันไม่ได้เจ็บหนักอะไร" เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เองเวนเกอร์ ออกมายอมรับว่านั่นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง "วันรุ่งขึ้นผมเซ็นเขาเลย เพราะความกระหาย ความมุ่งมั่นของเขา รวมถึงความแข็งแกร่ง ร่างกายเขาแกร่งยังกับอสูร" โคโล่ ตูเร่ ให้สัมภาษณ์ผ่านทางนิตยสาร FourFourTwo ว่าการพุ่งเข้าเสียบสกัดครั้งนั้นเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล แต่ก็ต้องขอบคุณ เวนเกอร์ ที่มองเห็นเหตุผลที่แท้จริงเบื้องหลังการกระทำนั้น "ผมคิดว่าการพุ่งเข้าเสียบครั้งนั้นเปลี่ยนเส้นทางอาชีพของผมเลย มันแสดงให้เห็นผู้จัดการทีมเห็นว่าผมต้องการจะประสบความสำเร็จมากแค่ไหน และผมต้องการจะเป็นนักเตะระดับอาชีพมากแค่ไหน นั่นคือสิ่งที่เขามองเห็น" "นักเตะทุกคนตอนนั้นหัวเราะกันลั่น และผมก็ตกใจมาก! ผมคิดว่าพวกเขาจะเขี่ยผมทิ้งเดี๋ยวนั้นตรงนั้นเลยเสียอีก แต่อาร์แซน เป็นคนฉลาด เขาเห็นเพียงเด็กหนุ่มชาวแอฟริกันที่ตั้งใจจะทำให้ตัวเขาประทับใจ และให้โอกาสแก่ผม" เริ่มแรก โคโล่ ตูเร่ เริ่มต้นจากการเล่นเป็นกองกลาง บางเกมยืนปีกขวา ออกไปทางเกมรุกด้วยซ้ำ ก่อนค่อยๆ โดนปรับมาเล่นเป็นแบ็กขวา และในที่สุดเป็นเซนเตอร์แบ็ก เขาคือคู่ปราการหลังตัวกลางของ โซล แคมป์เบลล์ ในชุด INVINSIBLE ของอาร์เซน่อล ในปี 2003/04 "ผมไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไหร่เลย ผมเป็นเพียงนักเตะอายุน้อยที่สโมสร และมันเป็นก้าวใหญ่มาก แต่ผมคว้าโอกาสเอาไว้ได้ ผมได้ลงเล่นทุกนัดอย่างกับว่ามันเป็นนัดสุดท้ายของผม ผมทุ่มเททุกอย่าง การได้เล่นให้อาร์เซน่อลในตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่มากๆ และผมต้องการแสดงให้เห็นว่าผมสามารถรับมือกับคว้ามท้าทายต่างๆ ได้" "พวกนักเตะอายุซีเนียร์ดีกับผมมากๆ ผมได้เล่นให้กับหลายทีม หลายสโมสร แต่ผมจะจดจำทีมอาร์เซน่อลทีมนั้น ที่เต็มไปด้วยนักเตะบิ๊กเนม แต่เป็นคนดีเช่นกัน ผมจะไม่มีวันลืมเรื่องนั้นเลย ผมพบว่านักเตะที่ประสบความสำเร็จอย่างที่สุดในเส้นทางอาชีพ จริงๆ แล้วเป็นพวกที่ถ่อมตัวที่สุด" "พวกพี่ใหญ่ ผมเรียกพวกเขาอย่างนั้น อย่าง เดนนิส เบิร์กแคมป์ เป็นคนที่ยอดเยี่ยมเหลือเกิน ทุ่มเท และเป็นตัวอย่างที่ดีให้เห็นถึงการทำให้ดีที่สุดในทุกๆ วัน" สำหรับนักเตะที่ทำทุกอย่างด้วยสายตาของเด็กที่มุ่งมั่นกับฟุตบอลที่อยู่ตรงหน้า พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด โคโล่ ตูเร่ ได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าเหลือเกิน แม้ว่าจุดเริ่มต้นของมันออกจะกระอักกระอ่วนไปสักนิดก็ตาม อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เจ็บเพราะเจ้านายตัวเอง "

เวย์น รูนี่ย์ กำลังเจอปัญหารุมล้อมในช่วงที่ผ่านมา ดาร์บี้ เคาน์ตี้ เองก็ประสบปัญหาการเงินลากยาวมาจนไม่ได้รับอนุญาตให้เสริมทัพ ต้องเซ็นฟรี ซึ่งก็ได้ไม่เกิน 5 คน เรื่องส่วนตัวก็ไปดื่มจนเมา เดินตามหญิงสาวไปนั่งหลับอยู่ในโรงแรม แล้วก็โดนอัพคลิป เอาภาพมาแฉจนเจ้าตัวไม่พอใจอย่างมาก จากเหตุการณ์นี้เพียงไม่กี่วัน ก็มีข่าวว่าในการคุมทีมซ้อม รูนี่ย์ ไปเผลอตัวอีท่าไหนไม่ทราบ พุ่งเสียบใส่ เจสัน ไนท์ ลูกทีมตัวเองจนได้รับบาดเจ็บข้อเท้าพัก 8-12 สัปดาห์ เจสัน ไนท์ ถือเป็นนักเตะตัวหลักของทีมด้วย แม้จะอายุแค่ 20 ปี แต่มิดฟิลด์ทีมชาติไอร์แลนด์รายนี้ก็เป็นกำลังหลักให้กับดาร์บี้มาตลอด 2 ปีหลัง การเข้าสกัดลูกทีมตัวเองจนเจ็บเองทั้งที่ทีมก็อยู่ในสภาพต้องปะผุ อีกมาก ทำให้ภาพรวมของทั้งดาร์บี้ และรูนี่ย์ เองดูแย่ไปกันใหญ่ แน่นอนมีการออกมาปกป้อง ทั้งจากสโมสร ทั้งจากอดีตนักเตะที่มองว่าอุบัติเหตุในการซ้อมมันเกิดขึ้นได้ มันเป็นสวนหนึ่งของฟุตบอลอาชีพอยู่แล้ว ที่สำคัญ เวย์น รูนี่ย์ ไม่ใช่โค้ชคนแรกที่ทำให้ลูกทีมของตัวเองบาดเจ็บระหว่างการซ้อม แกรม ซูเนสส์ อดีตมิดฟิลด์จอมลุยของลิเวอร์พูลและทีมชาติสก็อตแลนด์ยุค 70s-80s ปัจจุบัน เราคุ้นเคยกับ "ซูอี้" ในบทบาทของผู้วิเคราะห์เกมมากกว่า ซูเนสส์ สมัยเป็นนักเตะยืนคุมกลาง ลุยขึ้นลง ที่สำคัญเป็นพวกขาบวก ชอบอัด ชอบเสียบ เป็นปกติ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามากของฟุตบอลยุคนั้นที่จะใส่กันหนัก เมื่อผันตัวมาเป็นโค้ชนอกจากลิเวอร์พูลแล้วก็ยังเคยไปคุมทีมกาลาตาซารายถึงตุรกี และงานท้ายๆ ในฐานะโค้ชคือการมาคุม แบล็คเบิร์น โรเวอร์ส แบล็คเบิร์น แต่งตั้ง ซูเนสส์ มาเป็นผู้จัดการทีมในปี 2000 กระทั่งฤดูกาล 2001/02 เขาก็ไปดึง แอนดี้ โคล ซึ่งตอนนั้นตกเป็นตัวสำรองของ รุด ฟาน นิสเตลรอย มาจากแมนฯ ยูไนเต็ด และอีกครึ่งปีต่อมา ในซัมเมอร์ปี 2002 ก็ไปคว้าตัว ดไวท์ ยอร์ค มาอีกราย ตัวของ ซูเนสส์ เองเป็นอดีตแข้งลิเวอร์พูล เป็นอริกับแมนฯ ยูไนเต็ด อยู่แล้ว และแบล็คเบิร์น โรเวอร์ส ก็เป็นคู่อริกับปีศาจแดงด้วยเช่นกัน แต่สำหรับ ซูเนสส์ อะไรที่เป็นประโยชน์กับทีม เขาทำได้หมด ด้วยความหวังว่าอยากเห็นคู่หู ยอร์ค-โคล อย่างในยุครุ่งเรือง (เมื่อ 2-3 ปีก่อนหน้านั้น) มาประสานงานกันในสีเสื้อแบล็คเบิร์น แต่มันไม่เปรี้ยงปร้างอย่างที่คิด ต้องยอมรับว่าตอนนั้น โคล วัยเลยเลข 3 มาแล้ว ส่วน ยอร์ค 2 ปีสุดท้ายกับแมนฯ ยูไนเต็ด เขาก็มีปัญหาด้านวินัย สภาพร่างกายไม่พีคเหมือนตอนหนุ่มๆ นอกจากนั้น ซูเนสส์ เองก็เป็นโค้ชที่มีอีโก้สูง ไม่เคยยอมใคร ชอบการแข่งขัน ต้องการเอาชนะทุกอย่าง แม้แต่ลูกทีมตัวเอง ในการซ้อมครั้งหนึ่งตอนต้นปี 2004 มีการแบ่งข้างเตะแบบฝั่งละ 5 คน ปกติเวลาซ้อมแบ่งทีมเตะ ยอร์ค กับ โคล จะจับคู่อยู่ด้วยกันเสมอ ขณะที่ ซูเนสส์ วัย 53 ปี ยังฟิต เขามักลงมาร่วมซ้อมกับลูกทีมเป็นประจำ ซูเนสส์ เองก็เริ่มหมั่นไส้ มีการ "ข่ม" ใส่กันเรื่องใครได้แชมป์มากกว่ากัน ด้าน ยอร์ค เองก็ไม่ลดลาวาศอก การปะทะคารมใส่กันจึงเกิดขึ้นมาตลอด กระทั่งวันนั้น ซูเนสส์ ไปทำอีท่าไหนไม่ทราบ เสียบสกัดใส่ ดไวท์ ยอร์ค จนเลือดอาบหน้าแข้ง แอนดี้ โคล เคยให้สัมภาษณ์เล่าเรื่องนี้เอาไว้ "แกรม ซูเนสส์ ซื้อเรามาอยู่ด้วยกัน หวังว่าเราจะสร้างความสำเร็จแบบตอนอยู่ที่ยูไนเต็ด มันมีปัญหา นั่นก็คือ แบล็คเบิร์น ไม่ได้มีคุณภาพนักเตะในทีมอย่างที่ โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด นั่นทำให้ซูเนสส์หมดรักพวกเราทั้งคู่ และเรารู้สึกว่าเขาพยายามจะตัดเราทิ้ง" "ซูเนสส์ เสียบใส่ ดไวท์ ในการซ้อม ทำให้เรามีแผลลึกที่หน้าแข้ง คุณเห็นกระดูกขาวๆ เลย นั่นอาจทำให้เขาขาหักได้เลยนะ ดไวท์ ยังด่าไม่หยุดตอนที่ผมได้ยินเสียงโวยวายมาจากในโรงอาหาร เขาด่าใส่ ซูเนสส์ ต่อหน้าผู้บริหารของแบล็คเบิร์น เลย" นับแต่เหตุการณ์นี้ ดูเหมือนว่า แกรม ซูเนสส์ จะไม่เคยลงมาร่วมซ้อมกับลูกทีมเวลาแบ่งข้างกันแข่งอีกเลย แม้จะมีความขัดแย้งกันหนัก ทั้งเรื่องส่วนตัว และเรื่องแนวทางการทำงาน แต่ระดับมืออาชีพก็ดีอย่างคือยังร่วมงานกันได้ ไม่มีทำให้เกิดผลเสียไปยังองค์กร สุดท้ายจบฤดูกาลนั้น ต่างก็แยกย้าย ยอร์ค โดนปล่อยไปเบอร์มิงแฮม, โคล ไปฟูแล่ม ส่วนซูเนสส์ ก็ไปคุม นิวคาสเซิ่ล แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังร่วมงานกันได้นานถึง 2-3 ปีเลยทีเดียว อีกเคส ที่ถือเป็นความโชคร้ายของตัวนักเตะอย่างที่สุดคือรายของ โคลิน ฮีลี่ มิดฟิลด์ไอริชจาก คอร์ก เด็กบ้านเดียวกับ รอย คีน ในปี 2003 โคลิน ฮีลี่ ในวัย 23 ปีย้ายจาก เซลติก มาเล่นกับซันเดอร์แลนด์ ทีมในดิวิชั่น 1 ขณะนั้น (ชปช. ตอนนี้) ที่มี มิค แม็คคาร์ธี่ คุมทีม แม็คคาร์ธี่ คือกุนซือทีมชาติไอร์แลนด์ เขาเคยจะเรียก ฮีลี่ มาติดทีมแทนรอย คีน ที่มีปัญหากันช่วงเข้าแคมป์ก่อนฟุตบอลโลก 2002 มาแล้ว แต่จังหวะเวลาคลาดเคลื่อนกัน ทำให้ ฮีลี่ ไม่ได้ถูกเรียกตัว ปีต่อมาเมื่อ แม็คคาร์ธี่ มาคุมซันเดอร์แลนด์เขาก็ไปซื้อตัว ฮีลี่ มาจากเซลติก และกองกลางหนุ่มก็เป็นกำลังหลักให้ทีมเรื่อยมา ตั้งแต่เปิดฤดูกาล 2003/04 จนมาถึงเดือนธันวาคม 2003 ในเกมกับ โคเวนทรี ซึ่ง โคลิน ฮีลี่ เคยย้ายมาเล่นแบบยืมตัวในปีก่อน เขากลับโดน ยุสเซฟ ซาฟรี่ เสียบสกัดจนขาหักสะบั้น ทำให้ต้องพักยาวไปเกือบปี โคลิน ฮีลี่ ค่อยๆ ฟื้นฟูร่างกายกลับมาได้ในเดือนตุลาคม 2004 ผ่านไป 10 เดือนเขาก็ได้ลงซ้อมแบบเต็มรูปแบบได้เป็นครั้งแรก แต่ซ้อมได้ไม่กี่วัน ความโชคร้ายมาเยือน เพราะระหว่างการซ้อมเข้าโดน มิค แม็คคาร์ธี่ เจ้านายตัวเองเข้าสกัดใส่จนขาหักอีกครั้ง มันไม่ได้แค่เป็นแผลฉีกแบบในเคสของ ดไวท์ ยอร์ค หรือเจ็บข้อเท้าพัก 2 เดือนแบบ เจสัน ไนท์ ที่ดาร์บี้ แต่นี่คือขาหักสองท่อน ชนิดที่ทำให้อนาคตของเขากับซันเดอร์แลนด์จบลง เพราะหลังจากนั้น เขาก็ไม่ได้ลงเล่นให้ทีมแมวดำอีกเลย ก่อนโดนปล่อยตัวไปอยู่กับ ลิฟวิงสตัน ในฤดูกาล 2005/06 เหตุการณ์ในครั้งนี้ มิค แม็คคาร์ธี่ ออกมาปฏิเสธผ่านสื่อว่าตัวเองเป็นคนเสียบลูกทีมขาหัก "ผมอยู่ในสนาม ผมมีส่วนร่วมกับการแบ่งข้างซ้อม แต่ผมไม่ได้ไปปะทะอะไรด้วย ผู้จัดการทีมไม่ทำแบบนั้น โคลิน พุ่งเข้ามาบังบอล ยืนอยู่แล้วก็ล้มลงไปเลย" อย่างไรก็ตาม เวอร์ชั่นที่น่าเชื่อถือเกิดขึ้นในภายหลังจากการให้สัมภาษณ์ทาง podcast หลายปีต่อมาจาก คริส บราวน์ อีกหนึ่งนักเตะซันเดอร์แลนด์ ที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นด้วย "ผมว่า มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยเวลาที่พวกผู้จัดการทีมจะลงมาร่วมซ้อมด้วยแบบนั้น เพราะแม็คคาร์ธี่ ชอบลงมาร่วมด้วยประจำ" "เขามักเข้าไปสกัดใส่นักเตะ สกัดแบบเอาจริงเอาจังเลย โคลิน ฮีลี่ เพิ่งขาหักมา และวันนั้นมันก็ถ่ายทอดผ่านทาง Sky ด้วย เป็นจังหวะที่เลวร้ายมาก เขาต้องพักไป 9 เดือน" "ดังนั้น เมื่อเขากลับมา และแน่นอน เมื่อคุณกลับมาจากอาการเจ็บยาว เมื่อคุณกลับมาร่วมซ้อม มันไม่มีการเข้าปะทะ ให้เสื้อบิ๊บเขาไป และถ้าเขาได้เสื้อมาใส่ เราก็ปล่อยให้เขาเล่นไป (ไม่มีการปะทะใส่)" "มีใครสักคนนี่แหละจ่ายบอลไปให้โคลิน เขากำลังพลิกบอล อยู่ดีๆ มิค ก็พุ่งเข้าสกัดเขา ทำเขาขาหักอีกครั้ง" "แน่นอน มิค รู้สึกแย่ไปด้วย แต่เขากลับแย้งมาว่า 'ก็ เขาฟิตพร้อมกลับมาซ้อมแล้วนี่นาไม่ใช่หรือไง?' มันไม่ใช่การเข้าสกัดที่รุนแรงหรอก แต่มันเป็นจังหวะเข้าสกัดอยู่ดี" อยากพบความสนุก ไม่ซํ้าใคร มาลองที่ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" มาราโดน่าที่ถูกลืม "

ในอาร์เจนติน่าเมื่อมีนักเตะพรสวรรค์เกิดขึ้นมาสักคน ก็มักโดนจับไปเทียบกับ ดีเอโก้ มาราโดน่า อย่างช่วยไม่ได้ ตลอดระยะเวลา 2-3 ทศวรรษที่ผ่านมามีดาวรุ่งอาร์เจนไตน์มากมายที่โดนยกว่าเป็น "มาราโดน่าคนใหม่" แต่มันไม่ใช่แค่เพียงนักเตะอาร์เจนติน่าเท่านั้น ในส่วนอื่นของโลก ตลอดยุค 80s และ 90s หากนักเตะสักคนมีทักษะชั้นยอด เล่นฟุตบอลได้น่าตื่นตาตื่นใจ โดยเฉพาะเล่นเป็นหมายเลข 10 ก็จะโดนตั้งฉายาว่า "มาราโดน่า" ไปด้วย คาบสมุทรบอลข่าน เป็นแหล่งรวมของเพชรจากยุโรปตะวันออกมากมายหลายคน ทั้งจากฝั่งทะเลดำ และทะเลอีเจี้ยน ฮริสโต้ สตอยช์คอฟ ของบัลแกเรีย, จอร์จี้ ฮาจี้ จากโรมาเนีย รายนี้ถูกตั้งฉายาว่า "มาราโดน่าแห่งคาปาร์เที่ยน" ส่วนอีกรายที่หลายคนแทบไม่รู้จัก เขาได้รับฉายาว่า "มาราโดน่าแห่งกรีซ" นั่นก็คือ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ด้วยรูปร่างที่สูงกว่ามาราโดน่าตัวจริงแค่ไม่กี่เซนติเมตร, ผมเป็นลอนยาว เหมือนมาราโดน่าสมัยหนุ่มๆ และมีเท้าซ้ายอัจฉริยะเหมือนๆ กัน แฟนบอลชาวกรีก เลยเรียกเขาแบบนั้น อันที่จริง ฮัตซิปานายิส เกิดก่อนมาราโดน่า เล่นฟุตบอลมาก่อนมาราโดน่าด้วยซ้ำ แต่เส้นทางชีวิตของเขามันเต็มไปด้วยคำว่า "ถ้าหากว่า..." เอาเป็นว่า เริ่มต้นตั้งแต่ตอนเกิดเลยก็แล้วกัน แม้จะเป็นชาวกรีก 100% แต่พ่อและแม่ของเขา หนีภัยสงครามและการเมืองจากประเทศกรีซ ไปอยู่ในทาชเคนท์ ในอุซเบกิสถาน ซึ่งยังเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต และให้กำเนิด วาซิลิส ในเดือนตุลาคม 1954 เขาเป็นนักฟุตบอลที่มีพรสวรรค์มาตั้งแต่เด็ก เขาถนัดซ้าย เลี้ยงบอลได้คล่องแคล่ว ลูกฟุตบอลติดเท้า จนได้รับความสนใจจากสโมสรใหญ่แห่งอุซเบกิสถาน นั่นก็คือสโมสร ปักห์ตากอร์ ตั้งแต่อายุ 17 ปี อุปสรรคแรกก็คือ ในโซเวียตขณะนั้น หากนักเตะอยากจะเล่นฟุตบอลอาชีพบนลีกระดับสูง จำเป็นต้องมีสัญชาติโซเวียต นั่นทำให้ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ยื่นเรื่องขอสัญชาติ และได้รับอนุมัติ เขาได้ลงเล่นให้กับปักห์ตากอร์ ตั้งแต่อายุไม่เต็ม 18 ปีดี มีผลงานโดดเด่น พาทีมเลื่อนชั้นสูงลีกสูงสุดของโซเวียตได้ทันทีในปีแรก ต้องบอกว่าลีกโซเวียตยุคนั้น เต็มไปด้วยทีมระดับหัวกะทิ เพราะไม่ใช่แค่สโมสรจากรัสเซีย แต่ยังมีทีมใหญ่จากยูเครน, จอร์เจีย ไปจนถึงเบลารุส ด้วย ต่อมา เขาถูกเรียกตัวติดทีมชาติโซเวียต รุ่นอายุไม่เกิน 19 ปี และได้รับการโปรโมตให้ขึ้นมาเล่นทีมชาติชุดใหญ่ทันทีในปี 1975 ด้วยวัยเพียง 20 ปีเพื่อลงเล่นรอบคัดเลือกโอลิมปิก ยุคนั้น ฟุตบอลโอลิมปิกไม่มีการกำหนดอายุ แต่ห้ามนักเตะที่เล่นฟุตบอลอาชีพเข้าร่วม ทว่าของโซเวียต และยุโรปตะวันออกในค่ายคอมมูนิสต์บางประเทศ นักเตะจะรับเงินจากรัฐบาล เพราะสโมสรก็มักเป็นทีมขององค์กรต่างๆ ของรัฐบาล เลยถูกตีความว่าเป็นนักเตะสมัครเล่น วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ลงเล่นทีมชาติโซเวียตนัดแรกก็ทำประตูได้ทันทีในเกมเอาชนะยูโกสลาเวีย 3-0 เมื่อปี 1975 แต่ในปีเดียวกันนั้นเอง เรื่องราวทางการเมืองและสงครามในประเทศกรีซ สงบลง ทางครอบครัวของเขารู้ว่าสามารถกลับไปยังดินแดนมาตุภูมิได้แล้ว ครอบครัวเลยย้ายกลับไปที่กรีซ แม้ว่า ปักห์ตากอร์ อยากรั้งให้เขาค้าแข้งอยู่ต่อไป โซเวียต ก็อยากให้เขาเล่นให้ทีมชาติของพวกเขาต่อ โดยบอกว่ามาตรฐานฟุตบอลกรีซ ตอนนั้น ต่ำเกินกว่าฝีเท้าของเขา ทว่าเลือดชาวกรีก ในตัวของ วาซิลิส เรียกร้องให้เขากลับ สุดท้าย เขาเลยอำลาโซเวียต อำลาทาชเคนท์และอุซเบกิสถาน เพื่อกลับบ้านที่แท้จริงของเขาในปี 1975 ด้วยวัย 21 ปี ผลงานที่เขาทิ้งไว้กับปักห์ตากอร์คือ 96 นัด 22 ประตู จากตำแหน่งมิดฟิลด์ตัวรุกหรือปีกซ้าย เขาได้รับการยกย่องในโซเวียต ณ เวลานั้นว่าเป็นนักเตะที่เก่งที่สุด เป็นรองเพียง โอเล็ก บล็อคกิ้น เพียงรายเดียว ซึ่งต้องบอกว่า บล็อคกิ้น เป็นหนึ่งในนักเตะเลือดยูเครน ที่เก่งสุดตลอดกาล เล่นให้โซเวียตและดีนาโม เคียฟ ยิงกระจาย และได้บัลลง ดอร์ ในปี 1975 ด้วย ดังนั้น การเป็นรองเพียงนักเตะระดับนี้ บ่งบอกถึงมาตรฐานฝีเท้าของ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ได้เป็นอย่างดี เมื่อกลับมาถึงกรีซ เขาเข้าร่วมสโมสรอิราคลิส ทีมในเขตเทสซาโลนิกิ เพียงนัดแรก เขาก็ทำให้แฟนบอลเจ้าถิ่นต้องตาค้าง อดีตกลุ่มอุลตร้าส์ของ อิราคลิส ให้สัมภาษณ์ว่าในยุคโน้น เขายังเป็นเด็ก และทุกครั้งที่อิราคลิส เล่นในบ้าน ทุกคนอยากไปสนาม ไปก่อนเวลาแข่งเพื่อเฝ้าดูการวอร์มอัพของ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส และเป็นช่วงเวลาที่ไม่อยากให้เกม 90 นาทีจบลงเพราะทุกคนรู้ว่าจะไม่ได้เห็นลีลาการเล่นของนักเตะคนโปรดไปอีก 1 สัปดาห์ จอร์จอส ฟอยรอส กองหลังรุ่นราวคราวเดียวกัน เคยเป็นทั้งคู่แข่งตอนเล่นให้อาริส และมาเป็นเพื่อนร่วมทีมตอนย้ายมาอยู่กับอิราคลิส พูดถึง วาซิลิส ฮัตซิปานายิส เอาไว้ว่า ในตอนนั้น ทีมต่างๆ ในลีกกรีซ จะหาวิธีหยุดยั้ง วาซิลิส เจ้าของเสื้อหมายเลข 10 ด้วยการส่งแนวรับที่เก่งที่สุดตามประกบ ส่วนตัวเขาเอง ไม่เคยเข้าสกัด วาซิลิส ได้เลย อีกอย่างการพุ่งเข้าสกัดถ้าพลาดคือเสียหน้า เพราะจะโดนหลอกหัวทิ่มทันที เขาจะวิ่งประคอง และภาวนาให้ วาซิลิส ผ่านบอลออกจากเท้า เพราะหากเลือกที่จะลากจี้ ไม่มีใครเอาอยู่ ในปี 1976 หลังจากย้ายกลับมากรีซได้ไม่ถึงปี ฮัตซิปานายิส ก็โดนเรียกตัวไปเล่นให้ทีมชาติชุดใหญ่ นั่นคือครั้งแรกที่แฟนบอลทั้งประเทศจะได้ชมฝีเท้าของเขา ในยุคที่การสื่อสารยังไม่รวดเร็ว โทรทัศน์ไม่ได้มีทุกบ้าน การถ่ายทอดสดไม่ได้ครอบคลุม และไม่มีอินเทอร์เน็ต มันเป็นเกมเจอโปแลนด์ในเดือนพฤษภาคมปี 1976 แฟนบอลกรีก ถึงได้รับรู้ว่าพวกเขามีแข้งพรสวรรค์ระดับนี้อยู่ด้วย ฟุตเวิร์ค ทักษะ การไปกับบอล ความเฉลียวฉลาด จนน่าทึ่ง น่าเสียดาย เป็นอีกครั้งที่โชคชะตาเล่นตลก ในยุคนั้น การเล่นให้ทีมชาติหนึ่งไปแล้ว จะไม่สามารถโอนย้ายมาเล่นให้อีกประเทศหนึ่งได้ ไม่เหมือนทุกวันนี้ที่มีข้อยกเว้นให้มากมาย เท่ากับว่า วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ลงเล่นให้ทีมชาติได้แค่นัดเดียว จนกระทั่งในปี 1999 ตอนที่เขาแขวนสตั๊ดไปนานหลายปี วาซิลิส ในวัย 45 ปี ก็ได้รับเชิญมาเล่นเป็นนัดพิเศษ ในเกมที่กรีซ อุ่นแข้งกับ กาน่า โดยเขาลงสนามไป 20 นาที ฝีเท้าระดับนี้ แม้ว่าจะโชคร้าย ไม่ได้เล่นให้ทีมชาติชุดใหญ่ของโซเวียต และมาเล่นให้กรีซ ก็ไม่ได้ แต่ทำไมไม่ไปค้าแข้งยังต่างแดน อย่าว่าแต่ต่างแดน เพราะแม้แต่จะย้ายไปอยู่ทีมใหญ่กว่าในประเทศก็เป็นเรื่องยาก แม้จะมีสโมสรอย่าง อาร์เซน่อล, ลาซิโอ, ปอร์โต้ รวมถึง สตุ๊ทการ์ท สนใจอยากได้ วาซิลิส ไปร่วมทัพ แต่ก็ติดที่เรื่องสัญญาที่ซับซ้อน สมัยนั้น การทำสัญญานักเตะที่ผูกพันธ์กับสโมสร สัญญาจะเอนเอียงเข้าทางฝั่งสโมสร เรายังไม่มีกฏบอสแมน อีกอย่างสโมสรอิราคลิส ก็คิดหนักหากจะปล่อยเขาออกไป หากให้เทียบ ก็เหมือนกับ ลิโอเนล เมสซี่ กับบาร์เซโลน่า ในตอนนี้ คือสำหรับแฟนบอล อิราคลิส แล้ว เขาก็เหมือนพระเจ้า เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจแฟนบอลที่ยกย่องเขาอย่างที่สุด ทางสโมสรเองก็ "ไม่กล้า" ที่จะขายนักเตะเบอร์ 1 ของทีมออกไป เพราะกลัวกระแสต่อต้านจากแฟนบอล ซึ่งรับประกันได้ว่ามีแน่ อิราคลิส ไม่ใช่ทีมใหญ่ แม้จะมีนักเตะอันดับ 1 แต่ขุมกำลังโดยรวมไม่ได้ดีมากมายอะไร เขาพาทีมได้แชมป์ กรีก คัพ 1 สมัย ด้วยการเอาชนะโอลิมเปียกอส ยักษ์ใหญ่ไปในการดวลจุดโทษ หลังเสมอ 4-4 (เขาทำ 2 ประตู) และได้รองแชมป์อีก 2 สมัย นอกจากนั้นยังเป็นแชมป์ บอลข่านส์ คัพ 1 ครั้ง รายการนี้เป็นการนำสโมสรจากประเทศในคาบสมุทรบอลข่าน มาแข่งกัน เวทีระดับฟุตบอลสโมสรยุโรป เป็นสิ่งที่เขาไฝ่หา และกว่ามันจะมาถึง มันก็เป็นนัดสุดท้ายในการเล่นฟุตบอลอาชีพของเขาแล้ว มันเกิดขึ้นใน ยูฟ่า คัพ รอบแรกปี 1990 วันที่ 19 กันยายน ซึ่งเขาลงเล่นเต็มเกมให้ อิราคลิส เสมอบาเลนเซีย 0-0 ในบ้าน ก่อนออกไปแพ้ที่เมสตาย่าน 0-2 ซึ่งเกมนี้เขาเป็นตัวสำรองไม่ได้ใช้ นั่นคือเกมสุดท้ายก่อนที่ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส จะแขวนสตั๊ดด้วยวัย 36 ปี เขาลงเล่นให้ อิราคลิส ทังสิ้น 15 ปีเต็ม นับตั้งแต่ย้ายกลับมาจากโซเวียต ไม่เคยได้โยกย้ายสโมสรเลยด้วยเหตุผลอย่างที่บอกไว้แล้ว ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักมากขึ้นในปี 1984 ขณะอายุ 30 ปีเมื่อถูกเลือกติดทีมรวมดาราโลก ไปเตะกับ นิวยอร์ค คอสมอส โดยทีมชุดนั้นมีซูเปอร์สตาร์อย่าง ฟรานซ์ เบ็คเค่นเบาเออร์, มาริโอ เคมเปส, เควิน คีแกน, ปีเตอร์ ชิลตัน, ฌอง มารี พัฟฟ์, อูโก้ ซานเชซ, รุด โครล และ เฟลิกซ์ มากัธ เป็นต้น ในปี 2003 ครบรอบการก่อตั้ง ยูฟ่า ครบ 50 ปี สมาคมฟุตบอลกรีก ก็เลือกให้เขาเป็น "นักเตะยอดเยี่ยมอันดับ 1 ในรอบ 50 ปี" ของประเทศกรีซ ซึ่งเขายอมรับว่าเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมมากที่ทุกคนยังไม่ลืมเขา สิ่งที่เขาทำในสนามยังเป็นที่รับรู้แม้ว่าจะผ่านมานานหลายปีแล้วก็ตาม วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ยอมรับว่าเขาเสียดายที่ไม่ได้ย้ายไปเล่นยังต่างแดน ในเวทีที่ใหญ่ขึ้น หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงทำบางอย่างที่แตกต่างออกไปจากเดิม เพื่อให้ได้ไปเล่นยังทีมใหญ่ๆ ในยุโรปบ้าง "ผมเสียใจที่ไม่สามารถลงเล่นรับใช้ทีมชาติกรีซได้มากกว่าเพียงแค่นัดเดียว และผมเสียใจที่ไม่ได้ไปเล่นยังต่างแดน ผมอยากจะลองไปเล่นในลีกที่แข็งแกร่งกว่า การได้ไปสนุกกับฟุตบอลในระดับนั้น ถ้าผมหมุนเข็มนาฬิกากลับไปได้ ผมก็คงจะะทำบางอย่างที่แตกต่างไปจากเดิม" จากที่อ่านกันมาแล้วคงอยากเห็นฟอร์มของ "มาราโดน่าแห่งกรีก" มีคลิปให้ดูตามลิงค์เลยครับ :: http://ow.ly/iFvA30rQt3t อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" วาสโก สโมสรเพื่อทุกสีผิว "

ทุกวันนี้ ทีมชาติบราซิลเป็นชาติที่เต็มไปด้วยนักเตะหลากหลายสีผิว มีแทบทุกเฉด ตั้งแต่ผิวขาวไปจนถึงผิวดำ บราซิล เป็นประเทศหนึ่งที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติอย่างมาก ทั้งชนพื้นเมืองที่มีอยู่เดิม, คนยุโรป เช่น โปรตุเกส, เยอรมัน, อิตาลี, บริติช ไปจนถึงคนญี่ปุ่นที่มีจำนวนนับล้านโดยมีชุมชนใหญ่ใน เซา เปาโล แล้วก็แน่นอน คนผิวดำ ที่เริ่มต้นมาจากการค้าทาส บราซิล เป็นประเทศสุดท้ายในทวีปอเมริกาใต้ที่เลิกทาส ในปี 1888 แต่ต่อมาอีกนานหลายปี ก็ยังมีเรื่องของการแบ่งแยก การเหยียด ซึ่งหากว่ากันตามตรงมันเป็นเรื่องปกติ ที่ต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจและปรับตัว แล้วก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าสุดท้ายแล้วมันก็ต้องมามีผลกระทบต่อฟุตบอลด้วยเช่นกัน นักเตะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของบราซิลอย่าง เปเล่ คือคนผิวดำ เชื้อสายแอฟริกัน อย่างแท้จริง ทุกคนทั่วประเทศบราซิล แม้แต่ทั้งโลกยอมรับ ว่านี่คือฮีโร่ลูกหนัง เรามี โรนัลดินโญ่, โรนัลโด้ เหยินใหญ่, ริวัลโด้ ที่ถือเป็นเชื้อผสม เช่นเดียวกับ เนย์มาร์ ในปัจจุบัน เรามีคนที่เป็นผิวขาวเช่น กาก้า, ซิโก้, อลิสซง เบ็คเคอร์ จุดเริ่มต้นไม่ได้ง่ายที่นักเตะผิวดำหรือลูกครึ่ง เลือดผสม จะได้รับการยอมรับในวงการฟุตบอลบราซิล เพราะแม้ว่าฟุตบอลจะถูกมองเป็นกีฬาของชนชั้นรากหญ้า หลายสโมสรก่อตั้งมาเพราะเหตุนี้เช่น บานกู อีกหนึ่งทีมในริโอ เด จาเนโร ตั้งขึ้นเพื่อให้คนงานโรงงานได้เล่นฟุตบอล, โครินเธี่ยนส์ ก่อตั้งโดยคนงานสร้างทางรถไฟ แต่โดยส่วนใหญ่แล้วในบราซิลยุคแรกเริ่ม ฟุตบอลถือเป็นกีฬาของกลุ่มชนชั้นบน หนึ่งในสโมสรแรกๆ ของบราซิลคือ เซา เปาโล แอธเลติก คลับ ก่อตั้งในปี 1894 โดยชาวบราซิลเชื้อสายบริติช ปัจจุบันสโมสรนี้ยุบแผนกฟุตบอลไปแล้ว แต่ทว่าตอนนั้น ฟุตบอลในประเทศรอบข้างอย่าง อาร์เจนติน่า กับอุรุกวัย เขาเตะกันมาจริงๆ จังๆ เกือบ 20 ปีเข้าไปแล้ว ทุกอย่างมาช้าในบราซิล แน่นอน ต่อมาก็เริ่มมีการก่อตั้งทีมฟุตบอลมากขึ้นเรื่อยๆ โดยสโมสร"กีฬา" อื่นๆ โดยเฉพาะสโมสรกีฬาใน ริโอ เด จาเนโร บานกู เป็นทีมแรกของ ริโอ เด จาเนโร ที่ส่งนักเตะผิวดำลงเล่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้สร้างแรงกระเพื่อมเท่ากับ วาสโก ดา กาม่า ต้องเล่าถึงนักเตะผิวดำทีมชาติบราซิลสักนิด นักเตะผิวดำคนแรกที่เล่นให้ทีมชาติบราซิล และถือเป็นนักฟุตบอลระดับอาชีพคนแรกที่ไม่ใช่คนขาวในบราซิล คือ อาร์เธอร์ หรือ อาร์ตูร์ ฟรีเดนไรช์ เขามีคุณพ่อเป็นชาวเยอรมัน ขณะที่แม่เป็นคนบราซิลผิวดำ เขาเป็นกองหน้าที่ยิงระเบิด ติดทีมชาติบราซิลนัดแรกเมื่อปี 1914 เป็นเกมกระชับมิตรระหว่างบราซิล กับสโมสร เอ็กเซเตอร์ ของอังกฤษ อาร์เธอร์ ฟรีเดนไรช์ ได้รับการยกย่องว่าเป็น "The Original Black Pearl" หรือ ไข่มุกดำเวอร์ชั่นออริจินั่ล เพราะเขาดังมาก่อน เปเล่ ซึ่งได้รับฉายา The Black Pearl เพราะนอกจากเรื่องสีผิวแล้ว เขายังยิงประตูถล่มทะลายโดยเฉพาะกับสโมสร เปาลิสตาโน่ และ เซา เปาโล อย่างที่บอกว่าเรามี เปเล่ เป็นซูเปอร์สตาร์เบอร์ 1 แต่ผู้เล่นผิวดำที่ถือว่าได้รับการยอมรับอย่างแท้จริงคนแรก และเป็นเป็นฮีโร่ผิวดำตัวความหวังของบราซิลคนแรกคือ เลโอนิดาส เขาเป็นดาวซัลของฟุตบอลโลกปี 1938 เคยเล่นให้กับ วาสโก ดา กาม่า ในปี 1934 วาสโก ดา กาม่า คือสโมสรแรกที่กล้าหาญต่อสู้เรื่องการแบ่งแยกสีผิว และความไม่เท่าเทียมในวงการฟุตบอล เดิมที วาสโก ดา กาม่า เป็นสโมสรเรือพายมาก่อน เนื่องจากภูมิประเทศของริโอ เด จาเนโร เหมาะกับการเล่นกีฬาชนิดนี้ ก่อตั้งเมื่อปี 1898 แต่มาสร้างทีมฟุตบอลในภายหลังคือปี 1915 นักเตะชื่อดังที่เคยเล่นให้พวกเขามีมากมาย โดยเฉพาะแก๊งฮีโร่ USA94 อย่าง โรมาริโอ, เบเบโต้, มาซินโญ่ จนมาถึงรุ่นต่อมาอย่าง เอ็ดมุนโด้, จูนินโญ่ แปร์นัมบูกาโน่ แม้แต่ เฟลิเป้ คูตินโญ่ ก็เคยยืมตัวมาเล่นที่นี่ สมัยก่อนฟุตบอลลีกชิงแชมป์แห่งชาติแบบทั่วประเทศของบราซิล ยังไม่ถือกำเนิด เพิ่งมามีเอาตอนปี 1959 และในรูปแบบอย่างปัจจุบัน ก็เพิ่งเริ่มกันในปี 1971 ก่อนหน้านั้น บราซิลจะเตะกันแบบแชมป์ของรัฐ หรือของเมือง เช่น กัมปิโอนาโต้ เปาลิสต้า คือลีกของ เซา เปาโล, คาริโอก้า คือลีกของ ริโอ เด จาเนโร, บายาโน่ คือ บาเยีย เป็นต้น (ทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่) ในปี 1923 วาสโก ดา กาม่า สามารถคว้าแชมป์ฟุตบอลลีกของริโอ เด จาเนโร ในชื่อ กัมปิโอนาโต้ คาริโอก้า ได้สำเร็จ โดยที่สโมสรของพวกเขามีนักเตะผิวดำ, ลูกครึ่งผิวผสม ไปจนถึงนักเตะชนชั้นแรงงานยากจน อยู่รวมถึง 12 คน สโมสรใหญ่อื่นๆ ใน ริโอ เด จาเนโร ร่วมกันกดดันให้ วาสโก ดา กาม่า ตัดชื่อของนักเตะ 12 คนดังกล่าวออกไปเพราะสโมสรอื่นๆ มองว่าไม่เหมาะสมในการมาร่วมเล่นฟุตบอลลีกกับพวกเขา วาสโก ดา กาม่า ปฏิเสธทันที ขณะนั้นประธานสโมสรวาสโก เป็นชาวโปรตุเกส ดร.โชเซ่ เอากุสโต้ เปรสทีส ได้ส่งจดหมายตอบกลับ ที่เรียกกันว่า "Resposta histórica" หรือ "จดหมายตอบกลับแห่งประวัติศาสตร์" ซึ่งในภายหลังจะเป็นรากฐานสำคัญที่ช่วยในต่อสู้การแบ่งแยกในวงการกีฬาบราซิล กัมปิโอนาโต้ คาริโอก้า นั้นดำเนินโดย "ลีกกีฬาภาคพื้นดินแห่งมหานคร" หรือ LMTD โดยสโมสรใหญ่อื่นๆ ขู่ว่าหาก วาสโก ไม่ยอมทำตาม พวกเขาจะออกไปตั้งสมาคมกีฬาขึ้นมาใหม่ เพื่อรันลีกใหม่ขึ้นมาเอง ในชื่อ "สมาคมการกีฬาแห่งมหานคร" หรือ AMEA ในจดหมายตอบกลับของ ดร.โชเซ่ เอากุสโต้ เปรสทีส นั้นมีใจความตอนหนึ่งว่า "มันไม่คุ้มกันเลยในการจะต้องสละส่วนหนึ่งของเราในการจะเข้าร่วม AMEA เนื่องจากพวกเขาเหล่านั้นได้ร่วมสู้กับเรามาจนกระทั่ง เหนือสิ่งอื่นใด สามารถคว้าแชมป์แห่ง ริโอ เด จาเนโรปี 1923 ได้สำเร็จ เรารู้สึกว่าเราต้องขอเรียนท่าประธานตามตรงว่าเราคงต้องขอสละสิทธิ์ในการเข้าร่วมใน AMEA" วาสโก ดา กาม่า เลือกที่จะเห็นคุณค่าของนักเตะผิวดำ ผิวผสม ของพวกเขา และต้องแข่งในลีกเดิมที่มีแต่ทีมเล็กๆ เพราะทีมใหญ่อย่างเช่น โบตาโฟโก้, ฟลูมิเนนเซ่ และ ฟลาเมงโก้ ฉีกตัวไปตั้งลีกใหม่กันเอง แม้ว่า วาสโก ดา กาม่า จะไม่ใช่ทีมแรกที่ส่งนักเตะผิวดำลงสนาม แต่พวกเขาเป็นทีมแรกที่มีนักเตะผิวดำลงเล่นแล้วสามารถคว้าแชมป์มาครองได้ การกระทำของพวกเขาจึงน่าสนใจอย่างยิ่ง การยืนหยัดของ วาสโก ทำให้ในที่สุด สโมสรอื่นๆ เริ่มมองเห็น และ 1 ปีต่อมา พวกเขาก็ตกลงกับสโมสรใหญ่อื่นๆ ได้อีกครั้ง ได้เข้าร่วมเล่นในลีกอีลิท ร่วมกับทีมใหญ่อื่นๆ โดยยังคงมีนักเตะผิวดำ ผิวผสมอยู่ร่วมทีมเหมือนเดิม ในปี 1933 หรืออีก 7-8 ปีต่อมา ฟุตบอลลีกบราซิล กลายเป็นระบบอาชีพ ถึงตอนนั้นสโมสรเกือบทั้งหมดต่างก็มีนักเตะผิวดำในทีมเป็นเรื่องปกติธรรมดา แม้อดีตจะมีการแบ่งแยก แต่ที่นี่ไม่มีการแบ่งแยกดูแลคุณ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" นักเตะโอลิมปิก "

เกาะติดกระแสโอลิมปิกเกมส์ โตเกียว 2020 ด้วยเรื่องของนักฟุตบอลที่มีเส้นทางน่าสนใจ ฟุตบอลมีแข่งในโอลิมปิกมาตั้งแต่ครั้งแรกๆ ไม่ใช่เรื่องแปลกหากนักฟุตบอลจะได้ชื่อว่าเป็น "Olympian" หรือผู้เข้าร่วมแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ที่มันแปลกก็คือว่า นักฟุตบอล กลายเป็นนักกีฬาโอลิมปิกในกีฬาชนิดอื่นที่ไม่ใช่กีฬาฟุตบอล เดิมทีในยุคก่อนโน้นฟุตบอลไม่ใช่กีฬาอาชีพเต็มตัว หลายๆ ประเทศไม่ได้มี "อาชีพนักฟุตบอล" นักเตะอาจเป็นแค่คนที่เก่งในการเล่นฟุตบอล แล้วก็ไปฝึกซ้อม ไปเล่นให้กับทีมต่างๆ โดยที่อาจจะมีอาชีพอื่นๆ ทำควบคู่ไปด้วย หรือไม่เช่นนั้น ก็อาจเป็นคนที่มีทักษะและพรสวรรค์ด้านกีฬา เล่นอะไรก็ได้ แล้วแต่จังหวะและโอกาส เหมือนกับกีฬาสี สมัยมัธยม ที่บางคนลงชื่อแข่งขันทั้ง วิ่ง, ปิงปอง, บาสเก็ตบอล หรือฟุตบอล 2 ตัวอย่างแรกมาจากโรมาเนีย นั่นก็คือ บอนด็อก ยอเนสคู-ครุม และ วินติล่า คริสเตสคู บอนด็อก ยอเนสคู-ครุม เกิดเมื่อปี 1915 ในบัลแกเรีย โดยมีพ่อแม่เป็นชาวโรมาเนีย เมื่อย้ายกลับมายังประเทศบ้านเกิด เขาก็เป็นนักกรีฑาที่มีพรสวรรค์ ตอนเรียนอายุได้ 19 ปี ลงแข่งขันในกรีฑาระดับนักเรียนทั่วประเทศ เขาได้เหรียญทองจากการวิ่ง 5 รายการ และอีกเหรียญมาจากการกระโดดไกล ซึ่งทำสถิติ 7.03 เมตร ตอนนั้นถือเป็นสถิติใหม่ของประเทศโรมาเนียด้วย ทำให้ 2 ปีต่อมาเขาได้เป็นตัวแทนของโรมาเนีย เข้าแข่งขันกระโดดไกลใน โอลิมปิกเกมส์ ปี 1936 ที่เยอรมันเป็นเจ้าภาพ โดย ยอเนสคู-ครุม ทำสถิติไว้ 7.15 เมตร ไม่ได้ผ่านเข้าไปแข่งในรอบชิงเหรียญ สุดท้ายเหรียญทองตกเป็นของ เจสซี่ โอเว่นส์ จาก USA ซึ่งกดสถิติโอลิมปิก 8.06 เมตร หลังจากนั้นเขาก็หันมาเอาดีด้านการเป็นนักฟุตบอล โดยเล่นในตำแหน่งกองหลังให้กับ สปอร์ตุล สตูเดนเตสก์ บูคาเรสต์ และ วีนัส บูคาเรสต์ ซึ่งกับทีมหลังเขาคว้าแชมป์ลีกสูงสุดได้ด้วย ในปี 1938/39 ไม่เท่านั้น หลังเลิกเล่น บอนด็อก ยอเนสคู-ครุม ยังผันตัวมาเป็นผู้จัดการทีม คุม 3 สโมสร หนึ่งในนั้นคือทีมอย่าง อูนิเวอร์ซิตาเตีย ไครโอว่า ด้วย คนต่อมา วินติล่า คริสเตสคู รายนี้ไม่ได้มีรายละเอียดเรื่องวันเดือนปีเกิด แต่เขาเล่นฟุตบอลให้กับ โคลเตีย บูคาเรสต์ ตั้งแต่ยุคทศวรรษที่ 1910s ระหว่างนั้นก็หลงไหลในการวิ่งระยะไกล จนได้แชมป์มาราธอนที่จัดขึ้นในโรมาเนีย เมื่อปี 1921 ต่อมา เขาก็ได้แชมป์มาราธอนของโรมาเนียอีก 4 ครั้ง (1923, 1925, 1926, 1927) และปีต่อมา ก็เข้าร่วมแข่งมาราธอน ในโอลิมปิกเกมส์ 1928 ที่อัมสเตอร์ดัม, ฮอลแลนด์ แต่มีรายงานว่าเขาวิ่งไม่จบการแข่งขัน ไม่แค่เป็นนักฟุตบอล และเป็นนักวิ่ง ระหว่างที่ทำกิจกรรมเหล่านั้นไปด้วย เขาก็ร่วมมือกับเพื่อนนักเตะร่วมสโมสรโคลเตีย บูคาเรสต์ 2 คน ก่อตั้งสโมสร "โคลเตีย บราซอฟ" ขึ้นมาในปี 1920 และทีมทีมนี้ก็คว้าแชมป์ลีกของโรมาเนียได้สำเร็จในปี 1927/28 ด้วย คราวนี้มาดูฝั่งผู้หญิงกันบ้าง ซึ่งเราสามารถเช็กฟอร์มการแข่งขันของเธอกันได้ในโอลิมปิก ที่โตเกียว คราวนี้เลย ในกีฬาสากลสมัครเล่นหญิง รุ่นมิดเดิลเวท เธอชื่อว่า ลอเรน ไพรซ์ วัย 27 ปี สาวจากนิวพอร์ท ประเทศเวลส์ ที่เข้าร่วมทีมมวยสากลของสหราชอาณาจักร ต้องบอกว่า ลอเรน ไพรซ์ คือตัวอย่างของคนบ้ากีฬาตัวจริง เพราะฝึกกีฬาหลากหลายมาตั้งแต่เด็ก โดยมีคุณปู่สนับสนุน และหนึ่งในกีฬาที่เธอฝึกมาแต่เด็กก็คือ คิ๊กบ็อกซิ่ง และเคยได้เหรียญเงินในการแข่งขัน คิ๊กบ็อกซิ่ง เวิลด์ แชมเปี้ยนชิพ ที่เอเธนส์ เมื่อปี 2007 ทั้งที่อายุเพียง 13 ปี ตอนอายุ 17-18 มีแมวมองของ คาร์ดิฟฟ์ ซิตี้ มาดึงไปร่วมทีมฟุตบอล ซึ่ง ลอเรน ไพรซ์ บอกว่า บางทีอาจเป็นเพราะการฝึกคิ๊กบ็อกซิ่ง มาแต่เด็ก ทำให้เธอเตะบอลได้แรงกว่าคนอื่นๆ จนไปเข้าตาแมวมอง ระหว่างที่เล่นฟุตบอลกับ คาร์ดิฟฟ์ ซิตี้ ลอเรน ไพรซ์ ได้แชมป์ เวลช์ พรีเมียร์ วีเมน ลีก ในฤดูกาล 2012/13 ซึ่งก็เคยติดทีมชาติเวลส์ชุดใหญ่ด้วย 2 นัดด้วยกัน ก่อนหน้านั้นเล่นให้ทีม ยู-17 กับ ยู-19 มาหลายนัดแล้ว ในช่วงคาบเกี่บวกับที่เล่นฟุตบอล โฟกัสของ ลอเรน ไพรซ์ ก็ขยับไปที่มวยสากล เพราะตอนโอลิมปิก 2012 ที่ลอนดอน เธอได้ดู นิโคล่า อดัมส์ นักชกเจ้าภาพสหราชอาณาจักร เองคว้าเหรียญทอง จนเกิดความประทับใจและแรงบันดาลใจ เนื่องจากก่อนหน้านั้น 1 ปี เธอก็เคยชกมวยสากลสมัครเล่นมาบ้างแล้ว พอหันมาเอาดีด้านมวยสากลสมัครเล่น ก็เลยทุ่มเทกับมวยแบบเต็มตัว ผลงานเริ่มโดดเด่นมากขึ้นเรื่อยๆ คว้าเหรียญทองรุ่นมิดเดิลเวท ในกีฬา คอมมอนเวลธ์ เกมส์, เหรียญแชมป์ยุโรป รวมไปถึงเมื่อปี 2019 เธอก็คว้าเหรียญทองมวยสากล ชิงแชมป์โลกได้สำเร็จ ปัจจุบัน ลอเรน ไพรซ์ คือแรงกิ้งอันดับ 1 ของโลกในรุ่นมิดเดิลเวท และเส้นทางของเธอสู่เหรียญทองโอลิมปิก คราวนี้ยังเปิดกว้าง เธอจะชกรอบรองชนะเลิศวันศุกร์ที่ 6 สิงหาคมนี้ เจอกับ นุชก้า ฟอนไทน์ จากฮอลแลนด์ สุดท้าย มาถึงคนที่แฟนบอลไทยน่าจะคุ้น และจดจำได้เป็นอย่างดี นั่นก็คือ อเล็กซานดาร์ ดูริช กองหน้าร่างยักษ์ทีมชาติสิงคโปร์ เมื่อปี 2009 หมอนี่ เคยพังประตูให้สิงคโปร์บุกมาชนะไทย 1-0 ในรอบคัดเลือกเอเชี่ยน คัพ 2011 จนในที่สุดไทย ไม่สามารถผ่านเข้าไปเล่นรอบสุดท้ายได้ ตอนที่พังประตูดับทีมชาติไทยเรา อเล็กซานดาร์ ดูริช อายุ 39 ปีเข้าไปแล้ว และเพิ่งติดทีมชาติหนแรกเมื่อปี 2007 ด้วยวัย 37 ปี แน่นอนว่าจากชื่อ รูปร่างหน้าตา เขาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสิงคโปร์เลย นอกเสียจากมาค้าแข้งในสิงคโปร์ นานพอที่จะได้สัญชาติ เส้นทางชีวิตการเป็นนักกีฬาของ อเล็กซานดาร์ ดูริช ถือว่าน่าทึ่งมาก เขาเกิดที่ โดบอย, ยูโกสลาเวีย ซึงปัจจุบันคือส่วนหนึ่งของบอสเนีย แอนด์ เฮอร์เซโกวีน่า ตอนเป็นวัยรุ่นเขาก็เล่นฟุตบอลอยู่กับสโมสรในบ้านเกิดคือ เอฟเค สโลก้า โดบอย แต่เมื่ออายุ 17 ปี ก็ถูกเรียกตัวไปเป็นทหารในกองทัพ ยูโกสลาฟ พีเพิ่ลส์ อาร์มี่ ขณะนั้น ความตึงเครียดทางการเมืองและการทหารระหว่างชาวเซิร์บ, ชาวโครแอต และชาวบอสเนียค กำลังปะทุ จนเกิดเป็นสงครามบอสเนีย พ่อของเขาอยากให้ตัวเขาและพี่ชายหนีออกจากประเทศไป เพื่อจะรักษาสายวงศ์ตระกูลเอาไว้ เขาข้ามแดนไปยังเซอร์เบีย จากนั้นไปสวีเดน ไปทดสอบฝีเท้ากับ เอไอเค ซึ่งสวีเดน เสนอสถานะผู้ลี้ภัยให้เขา แต่ ดูริช ปฏิเสธ ก็พอดียูโกสลาเวียแตก ตอนเขาอยู่ฮังการี ทำให้พาสปอร์ตของเขาใช้ไม่ได้ทันที จนมีครอบครัวหนึ่งรับเขาไว้ในความดูแล และได้ไปทดสอบฝีเท้ากับทีมในลีกรองของฮังการี หน้าร้อนปี 1992 โอลิมปิกเกมส์ ที่บาร์เซโลน่ากำลังใกล้เข้ามา บอสเนีย แอนด์ เฮอร์เซโกวีน่า ได้แยกตัวตั้งคณะกรรมการโอลิมปิกของตัวเองขึ้นมา และได้ส่งนักกีฬาเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิก ในนามประเทศตัวเองเป็นครั้งแรก คณะกรรมการโอลิมปิกของบอสเนีย ได้ส่งเทียบเชิญมายัง อเล็กซานดาร์ ดูริช ให้ไปแข่งในนามทีมชาติ แน่นอนว่าไม่ใช่กีฬาฟุตบอล แต่เป็นการแข่งขันพายเรือแคนู ประเภทสปรินท์ C-1 500เมตร แม้จะไม่ได้ฝึกซ้อมมาเป็นเวลานานถึง 2 ปีแล้ว แต่ ดูริช ก็ตกลง ซึ่งในการเดินทางไปยังบาร์เซโลน่าของเขาก็เต็มไปด้วยเรื่องราว "นักกีฬาคนอื่นๆ บินจากประเทศตัวเองไปยังบาร์เซโลน่า แต่การเดินทางของผมแตกต่างออกไปสักหน่อย เพราะผมต้องโบกรถไป" ขณะนั้นเขายังอยู่ในฮังการี เขาใช้วิธีฮิทช์-ไฮค์ หรือโบกรถ ต่อไปเรื่อยๆ มีรถบรรทุก ส่งเขาลงที่ชายแดนออสเตรีย แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดน ไม่ให้เขาเข้าประเทศ เพราะไม่เชื่อว่านี่คือนักกีฬาที่จะไปโอลิมปิก เขาดูเหมือนพวกผู้อพยพมากกว่า สุดท้ายมีการโทรติดไปยังคณะกรรมการโอลิมปิกนานาชาติ เพื่อช่วยให้ตำรวจยอมปล่อยเขาเดินทางต่อไปยังสโลวีเนีย และจากนั้นถึงได้บินต่อมายังบาร์เซโลน่า ในการแข่งขันครั้งนั้น เขาเข้าเป็นบ๊วย ด้วยเวลา ที่ตามหลังคนอื่นๆ เป็น 10 วินาที ซึ่งก็เป็นผลพวงมาจากการที่เขาไม่ได้ฝึกซ้อมมาก่อนเลยนานถึง 2 ปีนั่นเอง แข่งโอลิมปิกจบ ดูริช กลับไปฮังการี เล่นฟุตบอลต่อกับ เซเก็ต แอลซี จนกระทั่งอายุ 25 ชีพจรลงเท้าครั้งต่อไปก็มาถึง เขาบินมายังออสเตรเลีย เล่นฟุตบอลกับทีม เซาธ์ เมลเบิร์น เมื่อปี 1995 ตั้งแต่จุดนี้เอง เขาก็เริ่มตระเวนเล่นทั้งในจีน, สิงคโปร์, ออสเตรีย อีกหลายรอบ จนกระทั่งปี 2000 ถึงได้ลงหลักปักฐาน เล่นในสิงคโปร์แบบยาวๆ จนได้สัญชาติ และติดทีมชาติสิงคโปร์ในที่สุด อเล็กซานดาร์ ดูริช เล่นฟุตบอลอาชีพจนถึงอายุ 44 ปี แขวนสตั๊ดกับ แทมปิเรส โรเวอร์ส เมื่อปี 2014 ส่วนในนามทีมชาติ เขาเล่นตั้งแต่ปี 2007-2012 ทำได้ 24 ประตูจาก 53 นัด ตอนนั้นถือว่าเป็นตัวแสบ ตัวทีเด็ดของสิงคโปร์เลย เพราะรูปร่างสูงใหญ่ ลูกโหม่งเก่ง เหลี่ยมบอลแพรวพราวด้วยความเก๋า ไทยเจอทีไรปวดหัวทุกที ซึ่งน้อยคนที่จะรู้ว่า อเล็กซานดาร์ ดูริช คนนี้แหละ เคยเป็นนักกีฬาโอลิมปิกมาแล้ว ในประเภทเรือแคนู! ใครอยู่บ้านเบื่อๆไม่มีอะไรทำ ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เมื่อดาวดังไม่มารายงานตัว "

แฮร์รี่ เคน สร้างแรงกระเพื่อมไปทั่วหน้าข่าวกีฬาอังกฤษ เมื่อไม่ยอมมารายงานตัวกับต้นสังกัด ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ ตามกำหนด ท่ามกลางกระแสข่าวว่าต้องการย้ายไปเล่นกับ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ที่ทำให้คนตกใจก็เพราะที่ผ่านมา เคน วางตัวดีเสมอมา มีความเป็นมืออาชีพสูง เป็นแบบอย่างที่ดีทั้งในและนอกสนาม แต่ก็มองกันว่า เคน อาจตัดสินใจใช้ไม้แข็งกับสโมสรบ้าง ที่โก่งค่าตัวของเขามากเกินไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีนักเตะ "ดื้อแพ่ง" กับต้นสังกัดเพื่อบีบให้เกิดการย้ายทีม ลองไล่รายชื่อดูได้เลย สเปอร์ส เองก็เคยเกิดบรรยากาศแบบนี้มาแล้วในรายของ ดิมิทาร์ เบอร์บาตอฟ หรือแม้แต่ อังเคล ดิ มาเรีย ก็ทำตัวแบบนี้เช่นกันตอนบีบให้ แมนฯ ยูไนเต็ด ปล่อยเขาไปเปแอสเช นักเตะที่ "หายตัว" ไม่ยอมโผล่มารายงานตัวกับทีมที่แปลกประหลาดกว่านั้นยังมีอีกเยอะ เอาแบบที่ซื่อๆ ก็ต้องย้อนไปในปี 1929 โน่นเลยที่ ลีดส์ ยูไนเต็ด ตอนนั้น ลีดส์ กำลังมีคิวต้องเตะเกมฟุตบอลลีก แต่อยู่ดีๆ ดาวรุ่งวัย 20 ปี ที่เพิ่งเซ็นมาร่วมทีมเป็นปีแรกอย่าง วิลฟ์ คอปปิ้ง ก็ไม่โผล่หัวมาให้กุนซือเห็น มาในภายหลังถึงได้รู้ว่าเขาไปเข้ากะขุดถ่านหินในเหมืองถ่านหินมิดเดิลคลิฟฟ์ แทนเพื่อนๆ ที่ป่วยไปหลายคนพอดี เพราะก่อนมาเป็นนักเตะอาชีพเขาก็เคยเป็นคนงานเหมืองมาก่อนนั่นเอง วิลฟ์ คอปปิ้ง ภายหลังย้ายไปเล่นให้อาร์เซน่อล และเข้าร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วย เขาเป็นนักเตะที่เล่นหนัก ซึ่งม็อตโต้ที่เขายึดถือก็คือ "คนแรกที่เข้าเสียบไม่มีวันเจ็บ" หรือพูดง่ายๆ คือ ใส่ก่อนได้เปรียบนั่นเอง จอร์จ เบสท์ เทพบุตรลูกหนังของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในช่วงพีคของเขาได้ชื่อว่าเป็นสุดยอดทั้งในสนามและนอกสนาม เขาคือซูเปอร์สตาร์ คนแรกของวงการก็ว่าได้ มีแฟนคลับเป็นเรื่องเป็นราว ชีวิตนอกสนามของเขาเต็มไปด้วยแสงสี สุรา นารี ไม่เคยขาด แฟนสาวของเขามีทั้งนางงามและนักแสดง ในปี 1969 แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ลงมาลอนดอน เพื่อมาดวลกับ เชลซี แต่ จอร์จ เบสท์ บอกกับทีมว่าเขาจะไม่ไปกับทีมด้วยในนัดนี้ แทนที่จะเดินทางมายัง สแตมฟอร์ด บริดจ์ ทางตะวันตกของลอนดอน เขาเลือกที่จะไปยังฝั่งตะวันออกในย่านอิสลิงตัน ไปใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์นั้นที่แฟลตของ ชิเนด คูแซ็ค ดาราสาวชาวไอริช (ภรรยาของ เจเรมี่ ไอร์ออนส์) พวกนักข่าว ปาปารัซซี่ พอรู้เรื่องก็พากันมาออหน้าตึก ตรงหน้าต่างห้องของชิเนด คูแซ็ค เพื่อเฝ้าถ่ายภาพเด็ดๆ ให้ได้ ขณะที่ จอร์จ เบสท์ ก็เห็นภาพนี้ทางข่าวในทีวี เพราะเขาไม่โผล่มาให้โดนแชะ อยู่แล้ว จนถึงกับยอมรับว่า มันเป็นวันสุดประหลาดแม้แต่ด้วยมาตรฐานของเขาเอง ซึ่งไม่ธรรมดาก็เถอะ อาจจะถือว่าเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม แต่อย่างน้อย ก็ไม่ได้มีการปิดบัง หรือโกหกสร้างเรื่องอะไร ผิดกับพวกรุ่นหลังที่สร้างเรื่อง ปั้นน้ำเป็นตัวขึ้นมาเฉยเลย ในปี 2007 เป็นปีทองของการสร้างเรื่องของนักเตะในพรีเมียร์ ลีก ปลายเดือนกุมภาพันธ์ หลังแข่งจบเกมหนึ่ง เวสต์แฮม จะมีวันหยุด 4 วันรวด ซึ่งสำหรับนักเตะ นี่ถือว่ายาวมากแล้วหากเป็นระหว่างซีซั่น อลัน เคอร์บิชลี่ย์ กุนซือขุนค้อนออกกฎว่า จะไปไหนก็ได้ แต่อย่าบินไปเที่ยวต่างประเทศ เพราะจะส่งผลต่อการพักฟื้น การเตรียมตัวสำหรับเกมต่อไป แอนทอน เฟอร์ดินานด์น้องชายของ ริโอ ขณะนั้นอายุ 22 ปี อ้างกับสโมสรว่าเขาไปเยี่ยมยายที่ป่วยบนเกาะ ไอล์ ออฟ ไวท์ (ทางใต้ของเซาธ์แฮมป์ตัน) น้องชายของริโอ คนนี้กลับมาซ้อมตามปกติ ลงเล่นตามปกติในแม็ทช์ถัดไป ซึ่งเวสต์แฮม แพ้ให้ สเปอร์ส ไปหวุดหวิด 3-4 แต่จากนั้น ความจริงถึงได้รั่วมาถึงหูของ อลัน เคอร์บิชลี่ย์ จนถึงกับสั่งลงโทษลูกทีมรายนี้ทันที ความแสบของ แอนทอน ก็คือเขาไม่ได้ไปเยี่ยมยายบนเกาะไอล์ ออฟ ไวท์ แต่เขาไปปาร์ตี้ยับที่ เซาธ์ แคโรไลน่า สหรัฐอเมริกา โน่นเลย เฟอร์ดินานด์ คนน้อง บินไปฉลองวันเกิดของ อาโย่ อาคินเซเต้ นักเตะมะกันซึ่งเคยเป็นนักเตะเยาวชนของเวสต์แฮม มาด้วยกัน รุ่นเดียวกัน ทั้งคู่เคยรับปากกันไว้ว่าหากคนใดคนหนึ่งไปได้ไกลในเส้นทางลูกหนัง จะช่วยเหลือดูแลอีกฝ่าย แอนทอน จ่าย 10,000 ดอลล่าร์เปิดห้อง VIP ในผับ The Knock Knock เลี้ยงฉลองให้เพื่อนของเขาคนนี้ ถัดมาในเดือนกันยายนปีเดียวกัน หนึ่งในเรื่องราวคลาสสิกสุดของการโกหก ก็มาถึง มันเกิดขึ้นโดยสตีเฟ่น ไอร์แลนด์ มิดฟิลด์แมนเชสเตอร์ ซิตี้ สตีเฟ่น ไอร์แลนด์ ถือเป็นมิดฟิลด์พรสวรรค์ อยู่กับซิตี้ มาตั้งแต่อายุน้อย จนขึ้นมาเล่นทีมชุดใหญ่ได้สำเร็จ แมนฯ ซิตี้ ตอนนั้นอยู่ภายใต้การคุมทีมของ สเวน โกรัน อีริคส์สัน เหตุการณ์ของ ไอร์แลนด์ ทำให้แม้แต่คนอารมณ์เย็น สบายๆ อย่าง สเวน ถึงกับให้สัมภาษณ์ด่าลูกทีมตัวเองรายนี้ออกสื่อว่า "Stupid!" เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาตั้งแต่แคมป์ทีมชาติไอร์แลนด์ โดยเขาขอถอนตัวจากแคมป์ทีมชาติ ในเกมที่ทัพยักษ์เขียวจะเจอกับสาธารณรัฐเช็ก โดยอ้างว่า Grandmother (อาจหมายถึง ย่า หรือยายก็ได้) เสียชีวิต แคมป์ทีมชาติไอร์แลนด์ ก็ดีแสนดี เพราะไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องโกหก สมาคมฟุตบอลได้เตรียมเจ็ทส่วนตัวไว้ให้เลย กรณีที่เสร็จธุระจากพิธีศพแล้ว เผื่อจะได้บินกลับมาร่วมแคมป์ได้ทัน แน่นอนว่า ไอร์แลนด์ ไม่ได้กลับไปร่วมทีม เพราะไม่เพียงแค่นั้นเขายังโทรมาหา สเวน โกรัน อีริคส์สัน เพื่อขอไม่ไปรายงานตัวในสุดสัปดาห์หลังโปรแกรมทีมชาติ ให้เหตุผลว่ากำลังเศร้าอย่างหนัก สภาพจิตใจยังไม่ปกติเพราะญาติผู้ใหญ่เสียชีวิตอย่างที่ว่า หนังสือพิมพ์ก็ออกข่าวนี้ไป พอดี แพทริเซีย แทลลอน คุณยายของสตีเฟ่น ไอร์แลนด์อ่านเจอเข้า ก็เลยงง ว่า "กูยังไม่ตาย" จนเรื่องไปถึงสื่อ ทำให้มิดฟิลด์ตัวแสบ เปลี่ยนเรื่องบอกว่า Grandmother ที่เสียชีวิตนี่ไม่ใช่ คุณยาย แต่เป็นคุณย่า สื่อก็ลงข่าวไปอีก พอคุณย่าตัวจริง เบรนด้า คิทเชนเนอร์ อ่านเจอข่าวนี้เข้าก็โมโห จนญาติๆ ออกมาขู่จะฟ้องหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวมั่วเพราะ เบรนด้า คิทเชนเนอร์ ยังอยู่สุขสบายดีเช่นกัน หนังสือพิมพ์ก็ต้องขอโทษขอโพย ก่อนหันไปทำตาเขียวใส่ สตีเฟ่น ไอร์แลนด์ ว่า เฮ้ย ตกลงใครตายกันแน่เนี่ย? แถมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ต้องไปให้สุด ว่าแล้ว ไอร์แลนด์ก็บอกว่า อ๋อ จริงๆ แล้ว Grandfather (ปู่ หรือตา) ของเขาหย่า แล้วก็ไปแต่งงานใหม่ ซึ่งภรรยาใหม่ของ (ปู่หรือตา) นี่แหละที่เสียชีวิต ไม่ใช่ ย่า หรือ ยาย ตัวจริงของเขาหรอก แน่นอนว่าพอจับพิรุธได้แบบนี้ สื่อก็ไปขุดจึงพบว่ามันก็เป็นเรื่องโกหกอีกเหมือนเดิม โดนจับได้ 3-4 หนแบบนี้ ในที่สุด สตีเฟ่น ไอร์แลนด์ ถึงได้ยอมรับเสี่ยงอ่อยๆ "ผมตัดสินใจแล้วว่าผมต้องพูดความจริง และยอมรับว่าผมได้สร้างเรื่องโกหก ผมรู้แล้วว่ามันเป็นความผิดพลาดใหญ่หลวงที่บอกว่าย่า กับยายของผมเสียชีวิต และผมเสียใจจริงๆ มันไม่ควรทำและผมขอโทษจากใจจริงที่ผมได้สร้างปัญหามากมายให้กับหลายๆ คน ผมอยากขอโทษย่ากับยายแล้วก็ครอบครัวของผมทุกคนด้วย ผมได้เรียนรู้บทเรียนที่มีค่าจากความวุ่นวายครั้งนี้ และหวังว่าคนที่ได้รับผลกระทบจะยกโทษให้อภัยผม" เรื่องมาเฉลยในภายหลังจากแถลงการณ์ยาวเหยียด เล่ารายละเอียดทุกอย่างที่ ไอร์แลนด์ได้อธิบายไว้ทางเว็บไซต์ของแมนฯ ซิตี้ เริ่มต้นจาก สตีฟ สตอนตัน อดีตนักเตะคนดังซึ่งตอนนั้นเป็นสตาฟฟ์โค้ชของทีมชาติไอร์แลนด์ ได้รับโทรศัพท์จาก เจสซิก้า แฟนสาวของ สตีเฟ่น ไอร์แลนด์ ที่แจ้งมาว่า คุณยาย(หรือย่า) ของเขาเสียชีวิต สตอนตัน บอกข่าวร้ายกับ ไอร์แลนด์ทันที ทำให้เขาตกใจมากเพราะนึกว่าคนที่เสียเป็นคุณยาย ซึ่งเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็ก จนต้องรีบโทรไปหาเจสซิก้า ทว่า เจสซิก้า อธิบายว่าเธอโกหก เรื่องจริงคือเธอแท้งลูกของทั้งคู่ ทำให้รู้สึกแย่มากๆ ในที่สุด สตีเฟ่น ไอร์แลนด์ ก็เลยตกกระไดพลอยโจน ไปกับเรื่องนี้ เพราะต้องการปลีกตัวไปดูแลแฟนสาวนั่นเอง สเวน โกรัน อีริคส์สัน ต้องออกมาตักเตือนลูกทีมตรงๆ ในภายหลังผ่านสื่อ "ผมหวังว่าเขาจะได้นำเรื่องนี้ไปเป็นบทเรียน ไม่ว่าคุณมีปัญหาอะไร ให้บอกความจริง อย่าพูดโกหก เพราะมันเป็นเรื่องโง่มาก มันเป็นเรื่องโง่ที่จะทำแบบนั้น" แม้อนาคตนักเตะจะไม่มีความแน่นอน แต่เส้นทางของคุณมั่นคงชัวร์กับ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ปรีซีซั่นสุดแปลก "

ฟาบิโอ คาเปลโล่ หนึ่งในเทรนเนอร์ที่ได้รับการยกย่องว่าเก่งและประสบความสำเร็จมากที่สุดคนหนึ่งของวงการ ไปคุมสโมสรไหนก็จะต้องมีแชมป์ติดมืออยู่เสมอ โดยเฉพาะการไปคุม เรอัล มาดริด ถึง 2 ครั้ง 2 ครา ด้วยระยะห่างกัน 10 ปี ก็สามารถนำแชมป์ ลา ลีกา มาสู่สโมสรได้สำเร็จ ครั้งที่ 2 ที่ คาเปลโล่ ได้รับการแต่งตั้งมาคุม เรอัล มาดริด ก็คือฤดูกาล 2006/07 มันเป็นช่วงหลังจากฟุตบอลโลก 2006 การเตรียมทีมปรีซีซั่นช่วงแรก มาดริด จึงยังไม่มีนักเตะดาวดังหลายคน เช่น โรนัลโด้, โรแบร์โต้ คาร์ลอส, โรบินโญ่, ราอูล กอนซาเลซ, เดวิด เบ็คแฮม ขณะที่ ซีเนดีน ซีดาน ทุกคนรู้ว่าเขาแขวนสตั๊ด และจบไม่สวยนักในนัดชิงชนะเลิศ สิ่งหนึ่งที่ คาเปลโล่ ทำอยู่เสมอในช่วงปรีซีซั่นไม่ว่าไปคุมทีมไหนก็คือ เขาจะพานักเตะไปเข้าแคมป์เก็บตัวที่ เอิร์ดนิ่ง ทางตอนกลางของประเทศออสเตรีย เอิร์ดนิ่ง อยู่ทางตอนกลางของออสเตรีย ตั้งอยู่บนความสูงระดับน้ำทะเลที่กำลังพอดี เงียบสงบ ห่างไกลความวุ่นวาย แต่ก็เดินทางได้สะดวก และที่นั่นมีโรงแรมที่พักระดับ 5 ดาวพร้อมเป็นอย่างดี โรงแรมที่ฟาบิโอ คาเปลโล ชื่นชอบเป็นพิเศษ จะพานักเตะมาเก็บตัวที่นี่ทุกครั้งมีชื่อว่า ชลอสส์ พิชลาร์น ครั้งนี้ก็เช่นกันเขาให้เจ้าหน้าที่สโมสรติดต่อไปจองโรงแรมนี้ทันที ข่าวร้ายมาถึง คาเปลโล่ เมื่อเจ้าหน้าที่แจ้งว่าโรงแรมมันถูกจองเอาไว้แล้วโดยทีมฟุตบอลอีกทีมหนึ่ง พลีมัธ อาร์ไกล์ ขณะนั้นเป็นทีมใน เดอะ แชมเปี้ยนชิพ พวกเขาเองก็เพิ่งแต่งตั้งกุนซือคนใหม่เข้ามาคุมทีม คือ เอียน ฮอลโลเวย์ ที่ภายหลังเราจะรู้จักเขาในการพาแบล็คพูล เลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ ลีก ทีมเล็กๆ จากอังกฤษทีมนี้เองที่เร็วกว่ามาดริด พวกเขาจองโรมแรม ชลอสส์ พิชลาร์น เป็นที่เก็บตัวไว้ก่อนแล้ว ฟาบิโอ คาเปลโล่ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาจะเอาให้ได้ จนตัดสินใจติดต่อมายัง พลีมัธ เพื่อขอเจรจาเกี่ยวกับโรงแรม สุดท้ายก็ตกลงกันได้ โดยที่ คาเปลโล่ จะเป็นฝ่ายดูแลค่าใช้จ่ายในการเก็บตัวครั้งนี้ให้กับ พลีมัธ ฝั่งทีมจากอังกฤษเมื่อได้รับข้อเสนอจึงตกลงใจ พวกเขาย้ายไปที่โรงแรม 5 ดาวอีกแห่งในลอยเพอร์สดอร์ฟ ซึ่งก็เป็นเมืองใกล้ๆ กัน โดยตามข้อตกลง มาดริด จะจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้หมด ไม่เพียงแค่นั้น สิ่งที่ถือเป็นสุดยอดโบนัสก็คือ ฟาบิโอ คาเปลโล่ จะนำทีมเรอัล มาดริด ของเขาลงเตะเกมกระชับมิตรกับ พลีมัธ ด้วย เป็นเกมสุดพิเศษจริงๆ เอียน ฮอลโลเวย์ ให้สัมภาษณ์ติดตลกว่า "พวกเขาเป็นใครจะมาให้เราย้ายที่พัก? ผมเองก็ไม่ชอบหรอก พวกเราคืออาร์ไกล์เชียวนะ อย่ามาขวางพวกเรา เราจะฝากรอยจารึกไว้ให้พวกเขาได้สำนึก และพวกเขาคงจะไม่ชอบแน่" "เกมนี้จะเป็นอะไรที่เด็กๆ ของผมจะไม่มีวันลืมเลย มันจะเป็นการเรียนรู้ที่สำคัญสำหรับพวกเรา มันยอดเยี่ยมมากๆ ไม่ว่าพวกเขาจะจัดทีมชุดไหนลงเล่นก็ตามที พวกเขามีนักเตะที่เก่งๆ มากมาย มันคือประสบการณ์ระดับครั้งเดียวในชีวิตเลย" พลีมัธ ของ เอียน ฮอลโลเวย์ จึงคักคักมากๆ สำหรับการไปเก็บตัวที่ออสเตรีย หนนี้ โดยก่อนเดินทางไปพวกเขามีเกมอุ่นเครื่องนัดแรกไปแล้วกับ ทิเวอร์ตัน ทีมท้องถิ่นเดว่อน ด้วยกันเอาชนะไป 5-0 เมื่อทราบเรื่องนี้ ก็มีแฟนบอลพลีมัธราว 200 คน รีบจองตั๋วเดินทางไปชมเกมนี้ถึง ออสเตรียเลยทีเดียว เพราะแฟนบอลก็รู้สึกเช่นกันว่านี่คือประสบการณ์ล้ำค่า จะมีโอกาสไหนอีกที่ "เดอะ กรีน อาร์มี่" จะได้ปะทะฝีเท้ากับ "ราชันชุดขาว" แบบนี้ สื่ออังกฤษเองก็สนใจกันมากในเวลานั้น ได้ไปสัมภาษณ์แฟนบอลพลีมัธ ที่เดินทางไปออสเตรียหลายคน นีล ยัง หนึ่งในแฟนพันธุ์แท้ของพลีมัธ บอกว่า "คุณไม่ได้ดู พลีมัธ อาร์ไกล์ vs เรอัล มาดริด บ่อยนักหรอก หนสุดท้ายที่อะไรแบบนี้เกิดขึ้นต้องย้อนไปปี 1973 โน่นเลย เราเจอกับ ซานโต๊ส ในบ้าน เปเล่ มาด้วยนะ เขายิงได้ แต่เราชนะ 3-2" ส่วน จอห์น เกรทเร็กซ์ วัย 53 ปีในตอนนั้น ก็พูดพร้อมรอยยิ้ม "เราเอาชนะทิเวอร์ตันมาได้เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมมองไม่เห็นว่าทำไมเราต้องกลัว เรอัล มาดริด ด้วย! เอาล่ะ พวกเขาอาจจะได้แชมป์ลา ลีกา 29 สมัย แต่พวกเขายังไม่เจอเราไง อีกอย่าง เราไม่ได้มีอะไรกับ เรอัล มาดริด อยู่แล้ว เป็น เอ็กเซเตอร์ ต่างหากที่พวกเราเกลียด!!!" ดีเดย์เกมนี้มีขึ้นวันที่ 21 กรกฎาคม 2006 ที่สนามในคัปเฟ่นแบร์ก ทีมพลีมัธ ในเกมนั้นมี ลิลิย็อง นาลิส มิดฟิลด์ฝรั่งเศสที่เคยเล่นกับ คิเอโว่ และ เลสเตอร์ มาแล้ว, โบยาน ยอร์ดิช อดีตดาวโรจน์ของแมนฯ ยูไนเต็ด, แดน กอสลิ่ง ดาวรุ่งของเอฟเวอร์ตัน, และอีกหนึ่งกองหน้าจากทีมเยาวชนปีศาจแดงที่ทีมเพิ่งเซ็นเข้ามาอย่าง ซิลแวน อีแบงค์ส เบลค รวมถึง แบร์รี่ เฮลส์ ดาวยิงฟูแล่มอีกคนที่เพิ่งคว้าตัวมาร่วมทีม ฝั่ง เรอัล มาดริด ไม่มีซูเปอร์สตาร์กาลาคติกอส แต่ในทีมของพวกเขายังมีคนคุ้นเคยฟุตบอลอังกฤษมาแล้วอย่าง โจนาธาน วูดเกต, โธมัส กราเวอเซ่น กัปตันทีมก็คือ กูตี ยังมี อิบัน เอลเกร่า, อันโตนิโอ คาสซาโน่ และ "The Beast" ชูลิโอ บาปติสต้า ด้วยความที่นี่เป็นเกมแรกช่วงปรีซีซั่นของ เรอัล มาดริด เป็นเกมแรกของ คาเปลโล่ แต่ทางฝั่ง พลีมัธ เข้าแคมป์มาก่อน มีเกมเตะไปแล้ว 1 นัด ทำให้พวกเขาเข้าที่เข้าทางกว่า เกมนี้ออกมาสูสีกว่าที่คิด เกมเสมอกันอยู่ที่ 0-0 ลากยาวไปจนถึงช่วงครึ่งหลัง กระทั่งนาทีที่ 73 ประตูเดียวของเกมนี้ก็เกิดขึ้น บอลเปิดจากหน้าเขตโทษฝั่งขวาของ รูเบน เด ลา เรด มิดฟิลด์ดาวรุ่งของมาดริด (หนึ่งในแชมป์ยูโร 2008 กับสเปน เขามีปัญหาด้านหัวใจต้องแขวนสตั๊ดไปตอนปี 2010 ด้วยอายุแค่ 25 ปี เป็นข่าวดังมากตอนนั้น) บอลลูกนั้นไปโดนแขนของ ลิลิย็อง นาลิส ผู้ตัดสินเป่าเป็นจุดโทษให้กับ มาดริด และเป็น ชูลิโอ บาปติสต้า ที่สังหารไม่พลาด จบเกม มาดริด เฉือนชนะพลีมัธ ไปแค่ 1-0 มันเป็นการเริ่มต้นที่ดีของ ฟาบิโอ คาเปลโล่ และ เรอัล มาดริด สุดท้าย "ดอน ฟาบิโอ" ก็พา มาดริด คว้าแชมป์ ลา ลีกา ได้สำเร็จในฤดูกาลนั้น แต่น่าเสียดายที่ผลงานใน ชปล. ไม่เป็นไปตามหวัง และแนวทางการเล่นที่โดนตำหนิว่าไม่สนุก ทำให้เขาโดนปลดออกจากตำแหน่ง คาเปลโล่ ว่างงานอยู่ 5 เดือน ก็ได้รับการติดต่อจาก เอฟเอ ให้เข้ามาเป็นกุนซือทีมชาติอังกฤษ ในเดือนพฤศจิกายน 2007 จะด้วยบังเอิญ หรือเส้นทางอาชีพมันลงล็อกพอดีก็ตาม มันไม่ใช่แค่ คาเปลโล่ คนเดียวจากเกมวันนั้น ที่ต่อมา จะได้เชื่อมโยง มาหากินบนแผ่นดินอังกฤษ ภายหลัง อัลบาโร่ อาร์เบลัว, ชูลิโอ บาปติสต้า, บอร์ฆ่า บาเลโร่, โรเบร์โต้ โซลดาโด้ ก็ได้ย้ายมาเล่นในอังกฤษ กระทั่ง โจนาธาน วูดเกต กับ โธมัส กราเวอเซ่น เองก็ได้กลับมาเล่นในอังกฤษอีกครั้งเช่นเดียวกัน @@@@ รายชื่อนักเตะทั้งสองทีมในเกมนี้ พลีมัธ (ครึ่งแรก) : ลุค แม็คคอร์มิค, แอนโธนี่ บาร์เนสส์, มัทธิอัส ดูมเบ้, แฮสนีย์ อัลจอฟรี่, แกรี่ ซอว์เยอร์, เดวิด นอร์ริส, ลุค ซัมเมอร์ฟิลด์, ลี ฮ็อดจ์ส, ไรอัน ดิ๊คสัน, แบร์รี่ เฮลส์, คริส เซโบรสกี้ พลีมัธ (ครึ่งหลัง) : ลุค แม็คคอร์มิค (จอช แคลปแฮ่ม 82), พอล คอนนอลลี่, เมาโร อัลเมยด้า, สก็อตต์ แลร์ด, โทนี่ คาปัลดี้, รูเบน รีด (แดน กอสลิ่ง 82), พอล ว็อตตัน, ลิลิย็อง นาลิส, โบยาน ยอร์ดิช (แอนโธนี่ เมสัน 82), ซิลแวน อีแบงค์ส เบลค, นิค แชดวิค เรอัล มาดริด : ดีเอโก้ โลเปซ, การ์ลอส ดีโอโก้ (อัลบาโร่ เมฆิอา 59), โจนาธาน วูดเกต (ฟรานซิสโก้ ปาบอน 59), อิบัน เอลเกร่า(อัลบาโร่ อาร์เบลัว 74), ราอูล บราโบ, โธมัส กราเวอเซ่น (ปาโบล การ์เซีย 46), กูตี (รูเบน เด ลา เรด 59), ชูลิโอ บาปติสต้า (บอร์ฆ่า บาเลโร่ 74), ฆวนฟราน ตอร์เรส (ฆาเบียร์ บัลบัว 46), ฆาเบียร์ ปอร์ตีโย่ (โรเบร์โต้ โซลดาโด้ 46), อันโตนิโอ คาสซาโน่ (โฆเซ่ มานูเอล ฆูราโด้ 59) รับชมคลิปเพิ่มอรรถรสกันได้ที่คลิ๊ก :: http://ow.ly/A1xU30rPATJ ใครอยู่บ้านเบื่อๆไม่มีอะไรทำ ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

Football Knowledge