ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

"ความทะเยอทะยานของอัล ฟาเยด"

ความทะเยอทะยานเป็นแรงผลักดันให้มนุษย์เดินไปข้างหน้า เป้าหมายมีไว้พุ่งชน อย่างเช่นครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้นกับ โมฮาเม็ด อัล ฟาเยด โมฮาเม็ด เกิดที่อเล็กซานเดรีย, อียิปต์ เขาเป็นพ่อของโดดี้ ผู้ที่อยู่ในรถคันเดียวกับเจ้าหญิงไดอาน่า ในวันเกิดอุบัติเหตุเมื่อ 23 ปีก่อน เขาเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ผ่านทางเส้นสายมากมายแต่ที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกเพราะเขาซื้อโรงแรม เดอะ ริทซ์ ในปารีส และกลายมาเป็นเจ้าของห้าง แฮร์ร็อด หนึ่งในห้างที่เป็นไอคอนของห้างสรรพสินค้าในโลกนี้ ทรัพย์สินของ ฟาเยด มีมากมายมหาศาล และแล้วในปี 1997 เขาก็ค้นพบความทะเยอทะยานอันใหม่ เมื่อเจียดเงินราว 6.75 ล้านปอนด์ เทคโอเวอร์สโมสร ฟูแล่ม ซึ่งยังอยู่ในดิวิชั่น 2 หรือ ลีก วัน ในปัจจุบัน ตอนนั้น มันต้องย้อนไป 30 ปี กับครั้งสุดท้ายที่ฟูแล่ม ได้เล่นบนลีกสูงสุดของอังกฤษ โมฮาเม็ด อัล ฟาเยด ตั้งเป้าทันที ภายใน 5 ปี ฟูแล่มของเขาต้องกลายเป็นทีมในพรีเมียร์ ลีก ให้ได้ ภายใน 2 ปี ฟูแล่ม เลื่อนชั้นจาก ดิวิชั่น 2 มาสู่ ดิวิชั่น 1 และใช้เวลาอีก 2 ปี เลื่อนขึ้นสู่พรีเมียร์ ลีก ได้จริงๆ ฤดูกาลสำคัญคือปี 2000/01 เมื่อ โม ฟาเยด แต่งตั้ง ฌอง ติกาน่า กุนซือชาวฝรั่งเศส อดีตมิดฟิลด์คู่บุญของมิเชล พลาตินี่ ในทีมชาติ มาคุมทัพ พร้อมด้วยงบประมาณเสริมทีมเน้นๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ในยุคที่ยังไม่มีกฏไฟแนนเชียล แฟร์เพลย์ ทีมไหนได้เจ้าของรวยก็สบายไป ยกตัวอย่างเช่น แบล็คเบิร์น หรือ เชลซี ยุคแรกของเสี่ยหมี ฤดูกาลนั้น ฟูแล่ม ทำไป 101 แต้มใน ดิวิชั่น1 (แชมเปี้ยนชิพ ในปัจจุบัน) ทำไปถึง 90 ประตู เสียแค่ 32 ประตูเท่านั้น คว้าแชมป์และได้เลื่อนชั้นแบบสบายๆ ไม่ใช่แค่เล่นได้แชมป์ แต่ฟูแล่ม ปีนั้นได้รับการจับตามองจากสื่อ และทีมในพรีเมียร์ ลีกเอาไว้แล้วว่าจะกลายมาเป็นคู่แข่งในฤดูกาลหน้า เพราะพวกเขาเล่นบอลเกมรุก ดุดัน เป็นฟุตบอลเอนเตอร์เทน พวกเขามีกองหน้าจอมเก๋าอย่าง คาร์ล ไฮน์ซ รีดเล่ ที่คว้ามาจากลิเวอร์พูลตั้งแต่ปี 1999 มีกองหลังอย่าง รูฟัส เบรเวทท์, สตีฟ ฟินแน่น, คริส โคลแมน, อแล็ง โกม่า มีกองกลางประสบการณ์สูง จอห์น คอลลิ่นส์, บยาร์เน่ โกลเบค อดีตแข้งเชลซี, ดาวรุ่งเด็กปั้นฌอน เดวิส, หอกฝีเท้ามาตรฐาน แบร์รี่ เฮย์ลส์ และทีเด็ดของพวกเขาคือ กองหน้าจากเม็ทซ์ ที่เคยยืมตัวกับนิวคาสเซิ่ลแต่ไม่ประสบความสำเร็จ นามว่า หลุยส์ ซาฮา ซาฮา ในวัย 22 ปี เป็นดาวซัลโวของทีมในปีนั้น ทำไป 32 ลูกในทุกรายการ เขากำลังอยู่ในช่วงที่พีคสุดขีด ร่างกายดี ไม่เจ็บ นี่คือกองหน้าระดับพรสวรรค์ มีความไว คล่อง ถนัดซ้าย และยิงบอลได้คมกริบ หาที่ว่างเก่งมาก จากที่ตั้งเป้าไว้ 5 ปี แต่ฟูแล่ม ใช้เวลาเพียง 4 ปี ก็ประสบความสำเร็จอย่างที่ อัล ฟาเยด ตั้งเอาไว้ นั่นคือการเลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ ลีก ฤดูกาล 2001/02 เป็นฤดูกาลสำคัญของฟูแล่ม มันคือฤดูกาลแรกบนลีกสูงสุดในรอบ 34 ปีของสโมสร และแน่นอน โม อัล ฟาเยด ไม่พลาดที่จะทุ่มเงินเสริมทัพ เป้าหมายของเขาไม่ใช่แค่ "อยู่บนพรีเมียร์ลีก" ความทะเยอทะยานของเขาคือ การเปลี่ยนฟูแล่มให้กลายเป็น Manchester United of the south หรือ แมนฯ ยูไนเต็ดแห่งแดนใต้ "ผมไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงนักหรอก ดังนั้นผมอยากให้สิ่งต่างๆ เกิดขึ้นให้เร็วสุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เมื่อผมเทคโอเวอร์ฟูแล่ม ทุกคนในโลกนี้บอกผมว่าผมบ้า ที่ผมจะทุ่มเงินลงไปแต่สโมสรก็คงจะไม่ไปถึงไหน" "ในช่วงเวลาของผม พวกเขาเกือบจะหลุดออกจากฟุตบอลลีก มาสู่การได้เล่นในพรีเมียร์ ลีก ภารกิจในการกู้ชีพสโมสรนี้มันแพงมาก แต่มันก็กำลังออกดอกออกผล" "ทุกคนที่รู้จักผม จะบอกคุณได้ว่าผมต้องการสร้างสิ่งที่เป็นที่สุด แฮร์ร็อด ก็คือห้างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก, เดอะ ริทซ์ ปารีส ก็คือหนึ่งในโรงแรมที่ดีสุดในโลก" "ความฝันของผมคือการให้สโมสรฟูแล่มกลายเป็นหนึ่งในสโมสรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก และผมตั้งใจจะทำให้ฝันนั้นเป็นจริง" "ฟูแล่มมีศักยภาพที่จะเข้าไปอยู่ในกลุ่มทีมอย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด, อาร์เซน่อล, เชลซี, ลิเวอร์พูล, ลีดส์ พวกทีมที่ได้สร้างชื่อว่าเป็นทีมที่ดีสุดในเกมลูกหนัง" "ฌอง ติกาน่า มีความสามารถ ถ้าให้เจาะจงคือ เขามีความอัจฉริยะในการเปลี่ยนนักเตะที่ดี ให้กลายเป็นนักเตะที่ยอดเยี่ยม" "ผมหวังว่าฟูแล่มจะสถาปนาตัวเองในพรีเมียร์ ลีก และเล่นฟุตบอลในแบบที่พวกเขาเล่นในฤดูกาลที่แล้ว ถ้ามองตามจริง ผมรู้ว่ามันจะยากมากๆ ผมเตรียมใจเอาไว้แล้ว" นี่คือสิ่งที่ อัล ฟาเยด ให้สัมภาษณ์ไว้ก่อนเกมแรกของฤดูกาล 2001/02 ฤดูกาลแรกของฟูแล่มบนเวทีพรีเมียร์ ลีก จะด้วยบังเอิญ หรือโชคชะตาก็ตาม เมื่อโปรแกรมนัดแรกของฟูแล่ม คือการไปเยือนแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ทีมที่มหาเศรษฐีอียิปต์ต้องการให้สโมสรของเขาเป็น ฤดูกาลแรกบนเวทีพรีเมียร์ อัล ฟาเยด ลงทุนเสริมทัพแบบเต็มที่ ของแบบนี้มันต้องสร้างแรงกระเพื่อมกันหน่อย พวกเขาถึงกับคว้า เอ็ดวิน ฟาน เดอร์ ซาร์ มาจากยูเวนตุส (เพราะการเข้ามาของ จานลุยจิ บุฟฟ่อน) ด้วยค่าตัว 7 ล้านปอนด์ อับเดสลาม อูอัดดู กองหลังจากน็องซี่ 2 ล้านปอนด์ สตีด มัลบร็องก์ กองกลางร่างเล็กจอมเทคนิคจากลียง 5 ล้านปอนด์ จอห์น ฮาร์ลี่ย์ กองหลังจากเชลซี อีก 3.5 ล้านปอนด์ ภายหลังยังเติมซิลแว็ง เลกวินสกี้ มิดฟิลด์จอมขยันจากบอร์กโดซ์ 3.3 ล้านปอนด์ และ สตีฟ มาร์กเล่ต์ กองหน้าที่ติดทีมชาติฝรั่งเศสไปแล้วตอนนั้น จากลียง ด้วยค่าตัวสถิติถึง 11.5 ล้านปอนด์ การทุ่มทุนของฟูแล่ม ทำให้หลายๆ ทีมที่อยู่ในพรีเมียร์ ลีก อยู่แล้วถึงกับมองตาปริบๆ ช่วงนั้นทำให้สื่อบ้านเราตั้งฉายาพวกเขาว่า "เจ้าสัวน้อย" เกมแรกในการไปเยือนปีศาจแดง หลายคนคิดว่าแชมป์อย่างแมนฯ ยูไนเต็ด คงสอนเชิงทีมน้องใหม่สบายๆ แต่ไม่ใช่เลย หลุยส์ ซาฮา โชว์ความยอดเยี่ยม ทำคนเดียว 2 ประตู ยังดีที่ทางฝั่งเจ้าถิ่นก็ได้กองหน้าตัวใหม่อย่าง รุด ฟาน นิสเตลรอย ทำคนเดียว 2 ตุงเช่นกันให้ แมนฯ ยูไนเต็ด เฉือนชนะสุดมัน 3-2 สิ่งที่ อัล ฟาเยด ตั้งความหวังจากทีมของเขา ฌอง ติกาน่า ยังทำให้ได้ นั่นคือสไตล์การเล่นที่เน้นเกมรุก เจอทีมเก๋ากว่าก็เดินหน้าเข้าใส่ แต่นั่นกลับเป็นจุดอ่อน เนื่องจากพวกเขายังเขี้ยวไม่พอ หลายเกมพวกเขาทำแต้มหล่นง่ายๆ ด้วยเกมรับที่ยังพลาดง่าย อย่างไรก็ตาม จบฤดูกาลฟูแล่มก็เอาตัวรอดไปได้แบบไม่ยากด้วยการจบอันดับ 13 ฤดูกาลต่อมา ผลงานของทีมยังไม่กระเตื้องมากนัก ฌอง ติกาน่า โดนปลดในช่วงครึ่งหลังของฤดูกาล และ คริส โคลแมน กองหลังตัวเก๋า และเคยเป็นกัปตันทีมที่บาดเจ็บจนลงสนามไม่ได้และเพิ่งแขวนสตั๊ด ถูกดันขึ้นมาคุมทีมแทน โคลแมน คุมทีมอยู่ถึง 4 ปี จนกระทั่งปี 2007 ระหว่างนั้น อัล ฟาเยด เริ่มมองเห็นแล้วว่าความทะเยอะทะยานของเขามันไม่ได้สำเร็จอย่างง่ายดายเลย ท่ามกลางการล้มลุกคลุกคลานมาต่อเนื่อง บวกกับเงินในพรีเมียร์ ลีก ที่เฟ้ออย่างรุนแรงนับแต่ โรมัน อับราโมวิช เข้ามาเทคโอเวอร์เชลซี และประกอบกับค่าลิขสิทธิ์ทีวีที่เพิ่มมากขึ้นทำให้แต่ละสโมสรมีเงินมากขึ้น โมฮาเม็ด อัล ฟาเยด ไม่ใช่คนเดียวที่สามารถทุ่มเงินให้ทีมได้อีกต่อไป อีกทั้งเขาลงทุนไปแล้วนับร้อยๆ ล้านปอนด์ แต่ก็ยังขยับเข้าใกล้พวกบิ๊กทีมที่แท้จริงไม่ได้ ช่วงหลังจากเจ้าของสโมสรที่เคยเป็นที่รัก กลายป็นเริ่มโดนยี้ บวกกับการไม่สนใจแฟนบอล เอารูปปั้นของ ไมเคิ่ล แจ็คสัน มาตั้งไว้ข้างสนามคราเว่น ค็อตเทจ ผลงานที่ดีที่สุดของ ฟูแล่ม จบด้วยเลขตัวเดียวเกิดขึ้นในปี 2008/09 ที่อันดับ 7 ในยุคของ รอย ฮ็อดจ์สัน จากนั้นมาต่อที่อันดับ 8 และ 9 ในยุคของ มาร์ค ฮิวจ์ส แต่ในช่วงนั้นเข้าสู่ยุคปลายของ อัล ฟาเยด แล้ว เขาอายุเพิ่มมากขึ้น แรงกระหายต่อฟุตบอลเริ่มค่อยๆ มอดลง ในที่สุดเขาก็ยอมขายสโมสรให้กับ ชาฮิด ข่าน เศรษฐีอเมริกันเชื่อสายปากีสถานในหน้าร้อนปี 2013 และในฤดูกาลนั้น ฟูแล่ม ก็ตกชั้น หลังจากโลดแล่นบนเวทีพรีเมียร์ ลีก อยู่นานถึง 13 ปี อย่างน้อย โมฮาเม็ด อัล ฟาเยด ก็พอจะบอกได้ว่าฟูแล่ม ไม่ได้ตกชั้นในยุคของเขา แม้ความทะเยอะทะยานของเขาไม่สำเร็จผล แต่อย่างน้อย อัล ฟาเยด ก็ทำเต็มที่ในฐานะเจ้าของทีม แม้มันอาจไม่สวยสดงดงามเหมือนอย่างที่เขาฝันเอาไว้ สิ่งหนึ่งที่เขาจะจดจำตลอดไปคือความอบอุ่นที่เขาเคยได้รับจากเหล่าแฟนบอลฟูแล่ม เขาเทคโอเวอร์สโมสรในปี 1997 และมันก็บังเอิญที่อีกไม่นานจะเกิดอุบัติเหตุน่าเศร้าขึ้นที่ฝรั่งเศส โดดี้ ลูกชายของเขาและเจ้าหญิงไดนาน่าจากโลกนี้ไป "ผมไม่มีวันลืมถึงความอบอุ่นและน้ำใจที่พวกเขามีต่อผมในวันที่มืดมนเหล่านั้นตอนที่ผมเสียลูกชาย ทั้งผู้ชายผู้หญิงและเด็ก เข้ามาหาผม พูดคุยกับผมและคำปลอบใจของพวกเขาสำคัญต่อผมมากจริงๆ" "ผมบอกแล้วว่าเป้าหมายของผมคือการทำให้ฟูแล่มกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง และผมเตรียมพร้อมที่จะอยู่ที่นี่จนกว่ามันจะเกิดขึ้น" แม้มันไม่เคยเกิดขึ้น แต่นี่คือเรื่องราวบทหนึ่งของชายผู้มีความทะเยอทะยานนามว่า โมฮาเม็ด อัล ฟาเยด ส่วนใครกำลังมีความทะเยอทะยานกับฟุตบอลลีกที่กำลังจะเปิดตัวและต้องการเว็บไซด์ดีๆซักเว็บต้องนี่เลย MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เมื่อเจอร์ราร์ดเกือบย้ายออก "

"จริงๆ แล้วในวันแรกที่ราฟา มาถึง ผมต้องบอกเขาว่า สตีเว่น เจอร์ราร์ด ตัดสินใจแล้วว่าเขาอยากย้ายทีม" "ผมคิดว่าระหว่างยูโร (2004) สตีเว่น คงตัดสินใจแล้วว่าเขาต้องการย้ายไปเชลซี ความผิดพลาดของเชลซีคือปล่อยให้สตีเว่นกลับมาที่ลิเวอร์พูลหลังจบยูโร" "พวกเขาควรเก็บตัวเขาเอาไว้บนเรือหรูของอับราโมวิช" ริค แพร์รี่ อดีตซีอีโอ ของลิเวอร์พูล ให้สัมภาษณ์กับสารคดีของ BBC เกี่ยวกับการการสิ้นสุดการรอคอยแชมป์ลีกสูงสุด 30 ปีของลิเวอร์พูล เขากำลังพูดถึงการที่ สตีเว่น เจอร์ราร์ด "เกือบ" ย้ายไปร่วมทีมเชลซี ในหน้าร้อนปี 2004 จริงๆ แล้ว เจอร์ราร์ด เกือบย้ายไปเชลซีถึง 2 ครั้งด้วยกัน มันเกิดขึ้น 2 ปีติด คือในปี 2004 และ 2005 ครั้งแรกตอนปี 2004 เจอร์ราร์ด มองว่าลิเวอร์พูลไม่มีความทะเยอทะยาน ไม่มีวี่แววของความสำเร็จภายใต้การคุมทีมของ เชราร์ อุลลิเย่ร์ ลิเวอร์พูลจบฤดูกาล 2003/04 ตามหลังทีมแชมป์อย่างอาร์เซน่อลถึง 30 คะแนน อีกทั้งกุนซือคนใหม่ของเชลซีที่เพิ่งได้ตัวมาจากปอร์โต้สดๆ ร้อนๆ อย่าง โชเซ่ มูรินโญ่ ก็ต้องการตัวเจอร์ราร์ด กัปตันทีมคนเก่งยอมรับว่า "การทดสอบจิตใจมันเข้ามาในชีวิตผม" ตอนนั้น เจอร์ราร์ด โดนแฟนบอลขู่ด้วยความผิดหวังและโกรธเกรี้ยว ริค แพร์รี่ ก็โดนพุ่งเป้าโจมตีในข้อหาไม่สามารถรักษานักเตะตัวเก่งของทีมเอาไว้ได้ อย่าลืมว่า สตีวี่ คือเด็กท้องถิ่นแท้ๆ เกิดในฮิวตัน มีจอห์น บาร์นส์เป็นไอดอล และอยากโตมาเป็นมิดฟิลด์จอมลุยอย่าง สตีฟ แม็คมาน แต่อยู่ดีๆ เด็กลิเวอร์พูลคนนี้กลับอยากย้ายไปเชลซี เชลซี ตอนนั้นมีทุกอย่างแล้ว โรมัน อับราโมวิช อัดฉีดเงินเข้าสโมสรมา 1 ปี และปลด เคลาดิโอ รานิเอรี่ เพื่อตั้ง มูรินโญ่ ดาวรุ่งพุ่งแรงสุดในวงการโค้ชของยุโรป เข้ามาคุมทีม ความทะเยอทะยาน คุณภาพของทีม และกำลังเงิน ที่นั่นมีให้ครบ ลิเวอร์พูล ปลด อุลลิเย่ร์ และตั้งให้ ราฟาเอล เบนิเตซ มาคุมทีม ตอนนั้นเองที่ เบนิเตซ ได้พูดคุยกับ เจอร์ราร์ด สุดท้ายเขาก็เปลี่ยนใจอยู่กับทีมต่อไป ฤดูกาล 2004/05 กลายเป็นฤดูกาลสุดมหัศจรรย์ของลิเวอร์พูล แม้ว่าในพรีเมียร์ ลีกพวกเขาจะยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่พวกเขากลับคว้าแชมป์ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก มาครองได้ ค่ำคืนที่ อิสตันบูล กลายเป็นค่ำคืนมหัศจรรย์ จารึกในหน้าประวัติศาสตร์ของสโมสรตลอดไป สตีเว่น เจอร์ราร์ด กลายเป็นกัปตันทีม กลายเป็นฮีโร่ มีส่วนสำคัญบนเส้นทางสู่ความมหัศจรรย์นั้น อย่างไรก็ดีราว 1 เดือนหลังจากที่ เจอร์ราร์ด ได้จูบโทรฟี่ ชปล. ที่อิสตันบูล ด้วยความชื่นมื่น ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงกลางแอนฟิลด์ สตีเว่น เจอร์ราร์ด ตัดสินใจยื่นขอขึ้นบัญชีย้ายทีม! ในช่วงหน้าร้อนปี 2005 เป็นอีกครั้งที่ เจอร์ราร์ด ต้องการย้ายไปยังเชลซี โดยหนนี้มีสาเหตุด้วยกันหลายอย่าง เป็นสิ่งที่ เจมี่ คาร์ราเกอร์ บอกว่า "มันคือขั้นสุดของความเข้าใจผิด" เจอร์ราร์ด นั้นได้รับการทาบทามจาก ริค แพร์รี่ หลายครั้งตลอดฤดูกาลเพื่อให้ต่อสัญญาฉบับใหม่ ของเดิมนั้นรับอยู่ที่ 60,000 ปอนด์ แต่เจอร์ราร์ด มองว่าเขายังไม่แน่ใจกับอนาคตและความทะเยอทะยานของสโมสร ในขณะเดียวกันสัญญาฉบับใหม่ที่สโมสรยื่นให้นั้น เขามองว่ามันไม่แสดงให้เห็นว่า ลิเวอร์พูลเห็นคุณค่าของเขามากเพียงพอ สิ้นเดือนมิถุนายน 2005 การเจรจาสัญญาใหม่ชะงักลง ตอนนั้นเองที่ เชลซี ยื่นข้อเสนอ 32 ล้านปอนด์ให้ลิเวอร์พูลเพื่อซื้อ เจอร์ราร์ด แน่นอน ลิเวอร์พูลปฏิเสธทันที แถมยังบอก สตรูอาน มาร์แชล เอเย่นต์ของเจอร์ราร์ดไปด้วยว่าหากอยากเซ็นสัญญาฉบับใหม่ ข้อเสนอยังมีอยู่เสมอ ยิ่งเป็นการทำให้ เจอร์ราร์ด รู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง ตอนนั้นทางสโมสรได้ออกแถลงการณ์ออกมาอย่างเป็นทางการ "สตีเว่นบอกกับเราว่าเขาจะไม่รับข้อเสนอสัญญาใหม่เพราะเขาต้องการย้ายทีม" ส่วน เจอร์ราร์ด เองก็แถลงเช่นกัน "นี่เป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดที่ผมต้องทำ ผมต้องการเซ็นสัญญาฉบับใหม่อย่างยิ่งก่อนนัดชิงชนะเลิศ ชปล. แต่เหตุการณ์ในช่วง 5-6 สัปดาห์หลังมันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป" ลิเวอร์พูล จะไม่ยอมให้เจอร์ราร์ดที่เหลือสัญญาอีก 2 ปี ย้ายออกไป นอกจากว่าตัวนักเตะจะขอขึ้นบัญชีย้ายทีมด้วยตัวเอง ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง เจอร์ราร์ด ตัดสินใจขอขึ้นบัญชีย้ายจริงๆ เมื่อเจอไม้นี้เข้าไปทีมงานของลิเวอร์พูลเลยต้องวิ่งกันให้วุ่น "มันเกือบสุดๆ เลยหละ มันน่าสนใจนะเมื่อเรามองย้อนกลับไป ผู้คนมักถามผมว่า ใครเป็นการเซ็นสัญญาที่ผมภูมิใจที่สุด และมอบความพึงพอใจให้มากที่สุด" "ในหลายๆ ทาง มันคือ สตีเว่น และ คาร์ร่า การเก็บนักเตะเราเอาไว้ได้ก็สำคัญพอๆ กับการซื้อนั่นแหละ" "ชัดเจนเลยว่าตอนนั้น สตีเว่น ใกล้มากๆ (ที่จะย้ายออก) ถึง 2 หน ในความเป็นจริงก็คือ หนที่2 นี่เราคิดว่าเราเสียเขาไปแล้ว ประธานสโมสร (เดวิด มัวร์ส) และผมไปหาเขาที่เมลวู้ด และไม่มีทางเปลี่ยนใจเขาได้เลย เขายืนยันหนักแน่น แต่โชคดีที่สุดท้ายเขาเปลี่ยนใจ" หลังจากผ่านความกดดันระหว่างทั้งสองฝ่าย เจอร์ราร์ด ก็กลับมาค่อยๆ พิจารณาถึงทุกสิ่งทุกอย่าง สตีวี่ บอกว่าเขาไม่อยากย้ายจากแอนฟิลด์ไป สแตมฟอร์ด บริดจ์ อย่างแท้จริง การยื่นขอขึ้นบัญชีย้ายเป็นเพียงการบีบให้ลิเวอร์พูลแสดงความรักที่มีต่อเขา ซึ่งมันถือเป็นแทคติกที่สุ่มเสี่ยงมากๆ หากเขาคิดเช่นนั้นจริงๆ เขาให้เหตุผลว่าท้ายที่สุดแล้ว ความรักที่เขาได้รับจากแฟนๆ มีส่วนอย่างมากในการเปลี่ยนใจอยู่ต่อ ในความเป็นจริง เด็กหนุ่มจากฮิวตัน ผู้คารวะจอห์น บาร์นส์ และต้องการจะเป็น สตีฟ แม็คมาน คนที่สอง ก็รู้ดีว่าลิเวอร์พูลเป็นทีมเดียวที่เขาอยากเล่นให้ ช่วงดึกของวันที่ 5 กรกฎาคม เจอร์ราร์ด ก็บอกกับ สตรูอาน มาร์แชล เอเย่นต์ของเขา "บอกริค ว่าผมอยากอยู่ต่อ" ด้าน ริค แพร์รี่ ก็เล่าถึงเหตุการณ์ในคืนวันนั้น "เขาโทรหาผมตอนดึก เขาบอกว่า 'คุณต้องไม่เชื่อแน่ แต่คุณจะรับผมเข้าไปอีกครั้งไหม?' แน่นอนที่สุด คำตอบคือ Yes!" "ความพึงพอใจกับการได้แชมป์ 1 หนที่ลิเวอร์พูล ไม่ว่ามันจะยาวนานแค่ไหน มันจะเหนือกว่าการได้ 3-4 หนที่ สแตมฟอร์ด บริดจ์ แน่นอน ในที่สุด สตีวี่ ก็ตระหนักมันได้เสียที" เจมี่ คาร์ราเกอร์ เคยให้สัมภาษณ์ สตีเว่น เจอร์ราร์ด ตัดสินใจอยู่กับทีมต่อไป และต่อสัญญาฉบับใหม่ที่ทำให้เขารับ 100,000 ปอนด์ต่อสัปดาห์ นับแต่นั้นเขาก็ไม่เคยเข้าใกล้กับคำว่า "ย้ายออก" จากแอนฟิลด์ อีกเลย.. ได้อ่านเรื่องราวที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อนกันไปแล้ว ใครที่อยากลงทุนแบบคุ้มค่าเห็นผลทันตาและไร้ปัญหาตามมา ลองพิจารณา Sbobet777 ดูสิครับ รับรองว่าชื่อนี้การันตีความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" โศกนาฏกรรมของดาวรุ่งแพงสุดในโลก "

โลกฟุตบอลใบนี้ มีผู้เล่นดาวรุ่งมากมายที่เปี่ยมพรสวรรค์ แต่มีจำนวนหยิบมือเดียวที่จะก้าวไปประสบความสำเร็จและมีเส้นทางอาชีพที่มั่นคง สมกับความสามารถติดตัวที่พระเจ้าประทานให้ หลายคนตกหล่นลงระหว่างทางด้วยเรื่องทัศนคติ การประพฤติตัว วินัยการใช้ชีวิต และการฝึกซ้อม ทว่ามีอีกหลายรายที่ไปไม่ถึงดวงดาวเพราะต้องเจอกับโชคร้าย เช่นอาการเจ็บ รายที่ดีหน่อยอาจยังเล่นต่อได้ แม้ไม่เก่งเท่าเดิม แต่อีกหลายรายต้องหายหน้าไปจากสนามหญ้า ที่พวกเขาควรมีสิทธิ์โลดแล่นและแสดงศักยภาพของพวกเขา หากจะพูดถึงหนึ่งในนักเตะที่โชคร้ายที่สุด มีชีวิตที่อาภัพที่สุด คงต้องย้อนไปในช่วงปลายยุค 80s ตอนต้น 90s ที่ลิเวอร์พูล เวย์น แฮร์ริสัน เกิดในปี 1967 เขาเป็นเด็กหนุ่มจากสต็อคพอร์ท เริ่มต้นอาชีพการค้าแข้งกับ โอลด์แฮม และทำสถิติเป็นนักเตะที่ลงสนามให้ทีมชุดใหญ่ของสโมสรที่อายุน้อยสุดในขณะนั้น ด้วยวัยเพียง 16 ปีเศษเท่านั้น หนุ่มน้อยแฮร์ริสัน เป็นกองหน้าฝีเท้าดี ระดับพรสวรรค์ นอกจากมีการจบสกอร์ที่ดี เขายังมีสัมผัสบอลแรกที่นิ่มนวล โอลด์แฮม อยู่ในเขตเกรทเทอร์ แมนเชสเตอร์ ซึ่งไม่ไกลจากลิเวอร์พูล หนุ่มน้อยเวย์น แฮร์ริสัน เติบโตขึ้นมาเป็นแฟนบอลลิเวอร์พูล และมี เควิน คีแกน กับ เคนนี่ ดัลกลิช เป็นฮีโร่ในวัยเด็ก วันหนึ่ง ในช่วงปลายปี 1984 ขณะอายุ 17 ปี เขาได้ลงเล่นในศึก เอฟเอ ยูธ คัพให้กับโอลด์แฮม เจอกับลิเวอร์พูล และโชว์ฟอร์มทำคนเดียว 2 ประตูช่วยโอลด์แฮม เอาชนะทีมเด็กหงส์แดง ไปได้ 4-3 โจ เฟแกน กุนซือของลิเวอร์พูลในขณะนั้นมาชมเกมอยู่ด้วย และเตะตาฟอร์มของ เวย์น แฮร์ริสัน เข้าอย่างจัง ถึงกับเปรยว่าเด็กฝีเท้าระดับนี้ 20 ปีจะมีสักคน ไม่รอช้า ลิเวอร์พูล รีบเดินหน้าทาบทามทันที และไม่กี่เดือนต่อมา ในเดือนมีนาคม 1985 ลิเวอร์พูล ก็เอาชนะเอฟเวอร์ตัน และแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในการล่าลายเซ็นของเด็กหนุ่มคนนี้ เขาเซ็นสัญญากับลิเวอร์พูล ด้วยค่าตัว 250,000 ปอนด์ ซึ่งในปี 1985 นั้น ราคานี้ทำให้เขาเป็นเด็กอายุ 17 ที่มีค่าตัวแพงที่สุดในโลก ไม่เคยมีเด็กวัยรุ่นคนไหนถูกล่าลายเซ็นด้วยมูลค่าขนาดนี้มาก่อน เหลือเพียงขัดเกลาอีกไม่นาน เวย์น แฮร์ริสัน จะเป็น King of the Kop คนใหม่ "การย้ายตัวของผมไปลิเวอร์พูลมันถูกเซ็นสัญญากันอย่างรวดเร็วมาก ผมยังอายุน้อยมากและไม่ได้สนใจว่าในสัญญาเขียนไว้ว่ายังไงบ้าง ผมเชียร์ลิเวอร์พูลตั้งแต่เด็ก ดัลกลิช และคีแกน คือไอดอลของผม ดังนั้นมันเหมือนฝันที่เป็นจริง" แฮร์ริสัน เคยให้สัมภาษณ์เอาไว้ถึงเรื่องราวในอดีต เซ็นมาแล้ว ลิเวอร์พูล ปล่อยให้โอลด์แฮม ยืมตัวไปก่อนจนจบฤดูกาล เมื่อกลับมายังลิเวอร์พูล ด้วยวัยเพียง 17-18 ปี เขาจึงเริ่มจากการเล่นในทีมสำรองไปก่อน แต่โชคร้ายก็มาถึงแทบจะทันที ในระหว่างการทัวร์เตะของทีมสำรอง เขาโชคร้ายเกิดอุบัติเหตุพลัดตกลงมาใส่เรือนกระจก มีแผลเลือดไหลเยอะมาก เยอะถึงขนาดที่อาจทำให้เขาเสียชีวิตได้เลย หน่วยกู้ชีพฉุกเฉินท้องถิ่นรุดมาปฐมพยาบาล และถูกส่งต่อให้ทีมแพทย์ทหารลำเลียงเขาไปยังโรงพยาบาล เพื่อรักษาตัวได้ทันท่วงที หายจากอาการบาดเจ็บเพราะอุบัติเหตุนี้ เขาก็เริ่มกลับมาฟิต และลงสนามได้อีกครั้งช่วงปลายช่วง 80s เขาได้รับการปล่อยยืมตัวไปเรียกฟอร์มที่ ครูว์ อเล็กซานดร้า จากนั้น ฟอร์มเก่งเริ่มกลับมา ลิเวอร์พูลดึงคืนทีม ให้เขาลงเล่นในทีมสำรองและ ทำไป 17 ประตูจาก 28 นัด ช่วยทีมลิเวอร์พูลสำรองคว้าแชมป์ เซนทรัล ลีก ในฤดูกาล 1989/90 ราวปี 1990 เขาเตรียมถูกเรียกตัวมาเล่นให้ทีมชุดใหญ่อยู่พอดี ก็บังเอิญ อุบัติเหตุที่ยุติเส้นทางอาชีพของเขาก็มาถึง เมื่อได้รับบาดเจ็บที่หัวเข่าอย่างหนัก ในเกมนัดหนึ่งของทีมสำรอง ซึ่งหนนี้ มันทำให้เขาต้องอยู่กับการผ่าตัดเป็นปีๆ "ผมผ่าตัดที่เกี่ยวกับฟุตบอลทั้งหมด 23 ครั้งด้วยกัน 12 ในนั้นผ่าที่หัวเข่าที่ทำให้ผมต้องเลิกเล่น ก่อนหน้านั้น ผมมีไส้เลื่อน 2 ครั้ง, เอ็นหัวเข่าว และหัวไหล่" "จากนั้นผมก็เริ่มได้เล่นต่อเนื่อง และมีฟอร์มที่ดีในการเล่นให้ทีมสำรอง ก่อนที่อาการเจ็บหนักที่ยุติอาชีพของผมก็เกิดขึ้น" "มันเป็นการเข้าบอลหนักและสูงของผู้รักษาประตู เขาอัดผมเต็มๆ เลย ผมไม่ได้เห็นว่ามันจะมา ผมกำลังวิ่งแบบเต็มสปีด พยายามเข้าหาบอล และจากนั้นเขาก็อัดผมเข้าเต็มๆ ผมจำความรู้สึกได้เลยว่ามันเจ็บสุดๆ โดยเฉพาะตอนที่ผมพยายามลุกขึ้นยืน มันเจ็บมากๆ" ในปี 1991 ในที่สุดความฝันในการเป็นนักฟุตบอลอาชีพของ เวย์น แฮร์ริสัน ก็ยุติลงเมื่อ แกรม ซูเนสส์ ซึ่งเข้ามารับงานเป็นกุนซือของลิเวอร์พูล ในขณะนั้นเข้ามาบอกข่าวร้ายกับเขา "แกรม ซูเนสส์ ขอเข้าพบผมและพูดประมาณว่า หมอบอกว่าพวกเขาไม่คิดว่าผมควรจะเล่นฟุตบอลอีกแล้ว "ผมใจสลาย ผมเพิ่งอายุแค่ 22 หัวของผมหมุนไปหมด ผมต้องเข้ารับการผ่าตัดเพิ่มอีกที่หัวเข่า ซึ่งมันยิ่งแย่ลงไปทุกทีๆ คือเอาจริงๆ ผมแทบทำอะไรไม่ได้เลยในช่วง 3-4 ปีนั้น" จากกองหน้าอนาคตไกล ดาวรุ่งที่แพงที่สุดในโลก กลายเป็นต้องบอกลาอาชีพนักฟุตบอล แม้แต่ในปี 1992 ซึ่งลิเวอร์พูล จับมือ โอลด์แฮม จัดเกมเกียรติยศ อำลาให้กับเขา เวย์น แฮร์ริสัน ยังคงไม่ฟิตพอที่จะลงเล่นในเกมของตัวเองด้วยซ้ำ ท้ายที่สุดเขากลับไปยังสต็อคพอร์ท แล้วผันตัวมาเป็นคนขับรถบรรทุกให้กับ โรบินสันส์ บริวเวอรี่ โรงเบียร์ชื่อดังของท้องถิ่น "ทางที่ดีที่สุดตอนนี้ในการมองกลับไปคือผมไม่คิดว่าจะมีอะไรแย่ไปกว่านั้นเกิดขึ้นกับผมอีกแล้วหละ แต่ผมไม่ได้ผูกใจเจ็บหรืออะไร ผมแค่ดำเนินชีวิตของผมต่อไปในตอนนี้" บทสัมภาษณ์เหล่านี้ของเขา ถูกสัมภาษณ์ขึ้นหลายปีหลังจากเขาแขวนสตั๊ดไปแล้ว โชคร้ายของ เวย์น แฮร์ริสัน ยังไม่จบ เพราะเขาป่วยด้วยโรคตับอ่อนในปี 2013 และจากไปในเช้าวันคริสต์มาสของปีนั้น สิริรวมอายุได้ 46 ปีเท่านั้นเอง มกราคม 2014 ในพิธีฝังศพของเขา มีแฟนบอลลิเวอร์พูลและโอลด์แฮม ราว 300 คนมาร่วมงาน โลงศพของเขาถูกห่อด้วยผ้าพันคอของทั้งลิเวอร์พูลทีมที่เขารักและโอลด์แฮม ทีมที่เขาเริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอล ในกลุ่มผู้มาร่วมไว้อาลัยมีอดีตนักเตะลิเวอร์พูลมาร่วมงานหลายคน รวมถึงตำนานอย่าง ฟิล ธอมป์สัน และ เคนนี่ ดัลกลิช ฮีโร่ในวัยเด็กของเขาด้วย และแน่นอนเพลง You'll never walk alone ก็ถูกเปิดในงาน เพื่อให้ เวย์น แฮร์ริสัน ได้ฟังมันเป็นครั้งสุดท้าย... และใครกำลังหาเว็บไซด์ที่พร้อมมอบความสำเร็จให้กับคุณต้องนี่เลย Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" รางวัลที่รับไม่ได้ "

ฟุตบอลในอังกฤษและสก็อตแลนด์ นานมาแล้วที่เราคุ้นเคยกับการมอบแชมเปญให้กับนักเตะดีเด่นประจำเกม หรือ แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ประเพณีนี้มีมานาน โดยเฉพาะในยุคที่บริษัทเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่าง "คาร์ลิ่ง" เป็นสปอนเซอร์หลัก แต่แม้หลังจากที่ "บาร์เคลย์ส" ธนาคารและการเงิน เข้ามาเป็นสปอนเซอร์หลัก ก็ยังคงมีการมอบแชมเปญกันต่อ ความเปลี่ยนแปลงมาถึงเอาในปี 2012 เพราะต้องย้อนไปว่าแต่ไหนแต่ไร จากจุดเริ่มต้นที่มีการมอบแชมเปญให้แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ไม่มีใครคาดคิดว่าลีกในสหราชอาณาจักรจะมีนักเตะจากทั่วโลกเดินทางมาค้าแข้งมากมายขนาดนี้ มันไม่ใช่แค่เชื้อชาติ สีผิว การมีนักฟุตบอลจากทั่วโลกมาเล่นที่นี่ ยังรวมถึงความหลากหลายทางความเชื่อและศาสนาด้วย แน่นอน นักฟุตบอลมุสลิม ไม่สามารถยุ่งเกี่ยวกับแอลกอฮอล์ได้ แรกๆ คงมีอยู่บ้างแต่ไม่เยอะ แต่ไปๆ มาๆ เริ่มมีนักเตะมุสลิมมากขึ้น ทั้งจากฝรั่งเศสอย่าง ซามีร์ นาสรี่, ฮาร์เต็ม เบน อาร์กฟา และนักเตะจากตะวันออกกลางอย่าง อาลี อัล ฮับซี่ รวมถึงผู้เล่นจากแอฟริกา ที่หลายชาติ นับถือศาสนาอิสลาม ยกตัวอย่างเช่น พี่น้องตูเร่, เดมบา บา และอีกหลายๆ คน จนมาถึงยุคปัจจุบันนำโดย โม ซาลาห์ และ ซาดิโอ มาเน่ นักเตะเหล่านี้หลายคนทำผลงานโดดเด่นจนได้รางวัล แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ แต่เมื่อมีการมอบแชมเปญให้ มันก็กระอักกระอ่วน พวกเขารับมันไว้ไม่ได้อยู่แล้ว ก็มักจะรีบส่งต่อให้เพื่อนร่วมทีมที่มายืนให้สัมภาษณ์อยู่ข้างๆ ทันที พรีเมียร์ ลีก เลยริเริ่มแนวคิดที่ว่า หากเป็นนักเตะมุสลิม จะมอบเครื่องดื่มที่เรียกว่า "Waard" ที่มีส่วนผสมหลักคือน้ำทับทิมแทน จากนั้นไม่นาน พรีเมียร์ ลีก ยกเลิกการมอบแชมเปญให้กับ แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ในแต่ละเกม พวกเขาเปลี่ยนมาเป็นโล่ชิ้นเล็กๆ ที่มีตราของสปอนเซอร์หลักอย่าง "บาร์เคลย์ส" ที่เป็นรูปนกอินทรีสีฟ้า แทน พวกเขาใช้รางวัลนี้อยู่เกือบ 4 ปี จนมาถึงในปี 2016/17 เป็นต้นมา ที่มีการเปลี่ยนรางวัล แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ใหม่และยังใช้มาจนถึงตอนนี้ คงนึกกันออก นั่นคือเป็นแท่งสีเหลี่ยมสีเหลืองมีโลโก้พรีเมียร์ลีก ข้างล่างเป็นแถบดำ นั่นพัฒนาการของรางวัล แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ จากแชมเปญมาจนถึงแท่งสีเหลี่ยมสีเหลือง แต่ไม่ใช่ทั่วโลกจะยกเลิกการมอบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้นักเตะยอดเยี่ยมประจำเกม เพราะส่วนใหญ่บริษัทพวกนี้เงินสูง มักเป็นสปอนเซอร์ อย่างในอเมริกา หรือแม้แต่ในสก็อตแลนด์ ก็ยังมีอยู่ คำถามอีกอย่างที่น่าคิดคือ หากวันใดวันหนึ่ง เกมใดเกมหนึ่ง มีการมอบรางวัลด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่ แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ยังเป็นดาวรุ่ง อายุไม่ถึงเกณฑ์บริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จะทำยังไง? กฏหมายในสหราชอาณาจักรระบุว่า คุณต้องมีอายุ 18 ปีขึ้นไปถึงจะซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้ (หากอายุ 16-17 ไปผับพร้อมผู้ปกครอง อนุญาตให้ดื่ม แต่ไม่อนุญาตให้เดินไปซื้อเองที่บาร์) เคสแบบนี้เคยมีมาแล้วหลายหน แกเร็ธ เบล ตอนอยู่กับ เซาธ์แฮมป์ตัน ใน เดอะ แชมเปี้ยนชิพ เขาเคยเล่นดีจนได้รางวัล แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ แต่ตอนนั้นอายุแค่ 17 ปี แชมเปญเลยต้องถูกส่งต่อให้เพื่อนร่วมทีมที่อายุเกินเกณฑ์รับไปดูแลก่อน นั่นก็คือ แอนดรูว์ เซอร์แมน ซึ่งตอนนั้นอายุ 18 ปีพอดี! อีกหนึ่งเกมที่แฟนบอลคงยังจำได้ไม่ลืม เมื่อเดือนเมษายน 2009 ที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แซงชนะแอสตัน วิลล่า 3-2 จากการยิงสุดสวย ในเกมประเดิมสนามชุดใหญ่ของ เฟเดริโก้ มาเคด้า ในวัยเพียง 17 ปี เกมนั้น มาเคด้า ลงมาเป็นสำรองแต่กลายเป็นฮีโร่ยิงประตูชัย เขาได้รางวัล แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ไปครองเป็นแชมเปญขวดโต ตอนมีการมอบกัน พิธีกรบอกว่า ด้วยการที่คุณอายุไม่ถึง เราจึงมอบให้ แกรี่ เนวิลล์ ดูแลไปก่อน แต่เมื่อมีการสัมภาษณ์เสร็จ มาเคด้า ก็คว้าแชมเปญขวดนั้นหมับ ไปจากมือของ แกรี่ แล้วเดินเข้าห้องแต่งตัวไปเลย และเราไม่มีโอกาสรู้อีกเลยว่าแชมเปญขวดนั้นลงเอยยังไง อีกเคสเกิดขึ้นในสก็อตแลนด์ เมื่อปี 2017 นี่เอง ขณะที่ เบรนดัน ร็อดเจอร์ส ยังคุม กลาสโกว์ เซลติก พวกเขาเป็นทีมที่ หากเป็นเกมในประเทศ ไม่ว่ารายการไหน แทบแพ้ไม่เป็นเลย ตอนนั้นพวกเขาไม่แพ้ใครในสก็อตแลนด์มาติดต่อกัน 69 นัดแล้ว กระทั่งพวกเขาเจอกับ ฮาร์ทส์ ทีมดังแห่งเอดินเบอระห์ และสถิติดังกล่าวก็ถูกหยุดลงที่นัดนี้เอง เมื่อ เซลติกแพ้ให้กับ ฮาร์ทส์ ไปถึง 0-4 ประตูแรกของ ฮาร์ทส์ มาจากดาวรุ่งวัย 16 ปีเศษ ที่เพิ่งเล่นชุดใหญ่ได้ไม่กี่นัดชื่อ แฮร์รี่ ค็อครัน แน่นอนว่า ค็อครัน อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ทำให้ ดาวิด มิลคิโนวิช เพื่อนร่วมทีมที่บรรลุนิติภาวะแล้วต้องรับไปดูแลแทน แฮร์รี่ ค็อครัน อายุครบ 18 ปีเมื่อวันที่ 18 เมษายน 2019 ซึ่งในช่วงระหว่างนั้น เขายังเคยได้รางวัล แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์อีกแต่ทางฝ่ายจัดตัดสินใจมอบ Irn-Bru ซึ่งเป็นเครื่องดื่มคล้ายๆ น้ำอัดลม สีส้ม นิยมมากในสหราชอาณาจักรโดยเฉพาะในสก็อตแลนด์ ให้กับดาวรุ่งรายนี้แทน แต่ในบางครั้งก็มอบเป็นแชมเปญให้จริงๆ ซึ่งถามว่ายังเป็นเด็กอายุไม่ครบ 18 เขาจะทำยังไงกับแชมเปญเหล่านี้ คำตอบคือ คุณแม่ "ผมเคยได้รางวัลแมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ อยู่บ้าง แต่แม่ของผมขโมยมันไปหมด แม่บอกว่าแม่ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน แต่แม่รู้ดี... ปีที่แล้ว ผมได้ Irn-Bru มากระป๋องนึง ก่อนหน้านั้นไม่กี่สัปดาห์ผมได้แชมเปญขวดแรกมาแต่คุณแม่ท่านดื่มไปหมดแล้ว" หรืออย่างในช่วงปรีซีซั่นที่เตะกันในอเมริกาอย่าง อินเตอร์แนชนั่ล แชมเปี้ยนส์ คัพ ที่เอาทีมดังๆ จากยุโรปไปฟาดแข้งกันที่นั่น ก็มีการมอบรางวัล แมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เพราะมีสปอนเซอร์เป็นเบียร์ยี่ห้อดังประจำชาติ ตอนที่ดอร์ทมุนด์เจอกับลิเวอร์พูลหน้าร้อนปี 2018 แล้วเอาชนะไปได้ 3-1 คริสเตียน พูลิซิช อายุ 19 ปีเศษ ได้รางวัลไปครอง แต่ด้วยการที่กฏหมายหลายรัฐในอเมริกา ต้องมีอายุ 21 ปีขึ้นไปถึงซื้อหาแอลกอฮอล์ได้ ดังนั้น ฝ่ายจัดเลยโยก เปลี่ยนไปมอบให้กับ เวอร์จิล ฟาน ไดค์ ปราการหลังลิเวอร์พูลแทนเสียเลย ส่วนใครอยากโยกย้ายหาเว็บไซด์ใหม่ที่มั่นคงล่ะก็มานี่เลย MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ผู้รักษาประตูเตี้ย "

ติโบต์ กูร์กตัวส์ 199 ซม. ดาบิด เด เคอา 192 ซม. ยาน โอบลัค 188 ซม. โอลิเวอร์ คาห์น 188 ซม. อลิสซง เบ็คเคอร์ 191 ซม. ปีเตอร์ ชไมเคิ่ล 191 ซม. แคสเปอร์ ชไมเคิ่ล 189 ซม. เอ็ดวิน ฟาน เดอร์ ซาร์ 197 ซม. ปีเตอร์ เช็ก 196 ซม. จานลุยจิ บุฟฟ่อน 192 ซม. นี่เป็นความสูงของยอดนายทวาร แน่นอนว่าตำแหน่งผู้พิทักษ์กรอบประตูที่มีขนาดสูง 2.44 เมตร และกว้าง 7.32 เมตร ต้องการความพิเศษอย่างหนึ่งคือรูปร่างที่ควรจะสูงกว่าผู้เล่นในตำแหน่งอื่นๆ สักหน่อย แม้แต่ยอดมือกาวที่อาจถือว่าไม่สูงมาก อย่างต่ำๆ ก็ 180 ซม. ยกตัวอย่าง เกย์ลอร์ นาวาส 185 ซม. อีเกร์ กาซียาส 182 ซม. ฟาเบียง บาร์กเตซ 180 ซม. ทว่าความสูงก็ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง ยังมีเรื่องของความสามารถในการกระโดด ปฏิกิริยา และการยืนตำแหน่ง ที่ยังช่วยเสริม หรืออาจจะจำเป็นไม่แพ้เรื่องของรูปร่าง อย่างไรก็ดี ถ้าความสามารถเท่ากัน แน่นอน นายทวารที่รูปร่างดีกว่าย่อมได้เปรียบกว่า หากจะหาผู้รักษาประตูที่ถือว่า "เตี้ย" และฝีมือใช้ได้ มีชื่อเสียงที่สุดคงต้องเป็น ฮอร์เก้ คัมโปส นายด่านจอมสีสันแห่งทีมชาติเม็กซิโก คัมโปส สูงแค่ 170 ซม. เท่านั้น แต่เล่นฟุตบอลในระดับสูงได้ เป็นมือ 1 ทีมชาติ เล่นฟุตบอลโลกมาแล้ว จุดเด่นของเขาคือความว่องไว กระโดดได้สูง และเล่นบอลกับเท้าได้ดี จริงๆ เชื่อว่าในโลกนี้ ในฟุตบอลลีกสูงสุดของแต่ละประเทศ คงมีผู้รักษาประตูที่เตี้ย เคยลงเล่น ลงเฝ้าเสามาบ้างแล้วไม่มากก็น้อย หากนับเฉพาะในอังกฤษล่ะ ใครคือผู้รักษาประตูเตี้ยสุดที่เคยลงสนามในเกมลีกสูงสุด เท็ด เบอร์จิ้น สูง 5 ฟุต 7 นิ้ว หรือ 170 ซม. เขาเป็นผู้รักษาประตูมือ 1 ของ เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ในช่วงทศวรรษที่ 50s ตอนนั้นทีมดาบคู่เล่นอยู่ในดิวิชั้่่น 1 เบอร์จิ้น เคยติดทีมชาติอังกฤษชุด B ลงเล่นอยู่ราว 2-3 นัด และเคยมีชื่อไปลุยฟุตบอลโลกกับทีมชาติอังกฤษชุดใหญ่ใน ฟุตบอลโลก 1954 ด้วย แต่ไม่ได้ลงสนามเลย เขาเพิ่งเสียชีวิตเมื่อเดือนมีนาคมปี 2019 นี่เอง ด้วยวัย 91 ปี คนต่อมาชื่อไม่เป็นมงคลเท่าไหร่ เพราะชื่อ "ความตาย" Death เขาชื่อ สตีฟ เดธ แม้ช่วงเวลาของเขาบนลีกสูงสุด หรือดิวิชั่น 1 นั้น จะมีแค่เกมเดียวคือตอนเล่นให้เวสต์แฮม เขาเฝ้าเสาให้ขุนค้อนเจอกับ แมนฯ ซิตี้ เมื่อปี 1969 แค่นัดเดียวเท่านั้น แต่จากนั้นเขาย้ายไปเล่นให้ เรดดิ้ง ในลีกรอง ที่ซึ่งเขาเล่นนาน 13 ปีจนแขวนสตั๊ดในปี 1982 ที่สำคัญคือ สตีฟ เดธ เคยทำสถิติไม่เสียประตูในเกมฟุตบอลลีกของอังกฤษติดต่อกันยาวนานสุด 1,074 นาที ก่อนโดน เอ็ดวิน ฟาน เดอร์ ซาร์ ทำลายลงในเดือนมกราคม 2009 นี่เอง และ สตีฟ เดธ ก็มีความสูง 170 ซม. เช่นกัน ส่วนผู้รักษาประตูที่เตี้ยสุดที่เคยลงเล่นในลีกสูงด้วย และเล่นให้ทีมชาติอังกฤษชุดใหญ่ด้วย คือ เท็ดดี้ เดวิสัน ซึ่งก็สูง 170 ซม. เช่นกัน เขาลงเฝ้าเสาให้ทีมชาติเกมเจอกับ เวลส์ เมื่อปี 1922 เดวิสัน เป็นมือ 1 ของ เชฟฟิลด์ เว้นส์เดย์ เล่นอยู่ที่นั่นถึง 12 ฤดูกาล ทั้งก่อนและหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 และแม้จะรูปร่างเตี้ย แต่เขามีสถิติน่าสนใจคือ เซฟจุดโทษได้ถึง 24 ครั้ง จาก 77 ครั้ง ตลอดการค้าแข้ง แถมเมื่อแขวนถุงมือ เขาผันตัวมาเป็นกุนซือ ก็ย้ายไปคุม เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด ด้วย จริงๆ ในปี 1995 ในทีมของ ลีดส์ ยูไนเต็ด ที่ออกไปเยือนเซาธ์แฮมป์ตัน เคยมีนายทวารตัวสำรองดาวรุ่งวัยแค่ 16 ปีติดทีมไปด้วย นั่งอยู่ข้างสนามแต่แน่นอน ว่าเขาไม่ได้ลงเล่น เด็กหนุ่มคนนี้สูง 5 ฟุต 8 หรือราวๆ 173 ซม. ในภายหลังเขาไม่สามารถทะลุขึ้นมาลงสนามได้ ลีดส์ จึงตัดสินใจปล่อยเขาออกจากสโมสรในปี 1997 ด้วยวัย 18 ปี เด็กหนุ่มคนนี้ชื่อว่า นิคกี้ เบิร์น หลังจากเอาดีด้านฟุตบอลไม่ได้จริงๆ เขาเลยหันมาเป็นศิลปิน และเขาก็คือ "นิคกี้" หนึ่งในสมาชิกวงบอยแบนด์ที่ประสบความสำเร็จที่สุดวงหนึ่งในโลก มีเพลงอันดับ 1 ของ UK Chart มากมาย ... "Westlife" และใครกำลังหาเว็บไซด์ที่พร้อมมอบความสำเร็จให้กับคุณต้องนี่เลย Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" บทอำลาของโซล่า "

เมื่อ ดีเอโก้ มาราโดน่า อำลา นาโปลี ไปในปี 1992 เสื้อหมายเลข 10 ของเขาถูกส่งต่อมาให้กับ จานฟรังโก้ โซล่า โซล่า ผู้ได้รับสมญาว่า "อิตาเลี่ยน มาราโดน่า" เขามีทุกอย่างที่แทบจะถอดแบบมาจากเสือเตี้ย และได้เรียนรู้มากมายจากมาราโดน่า เมื่อเขาย้ายมา นาโปลี ในปี 1989 เขาย้ายมาจาก ตอร์เรส ทีมในเกาะซาร์ดีเนียบ้านเกิดด้วยวัย 23 ปี จานฟรังโก้ โซล่า เกิดที่โอลิเอน่า ในซาร์ดีเนีย เกาะที่ขึ้นชื่อเรื่องความไม่เจริญสู้แผ่นดินใหญ่ มาเฟีย และความลำบาก ที่นี่มีสโมสรฟุตบอลใหญ่สุดก็คือกายารี่ ดาวเตะร่างเล็ก ย้ายไปร่ายเวทย์กับปาร์ม่า และกลายเป็นตำนานต่อที่เชลซี เขาเล่นกับเชลซี จนถึงอายุ 37 ปี และตัดสินใจกลับบ้าน เกาะที่เขาอำลาไปถึง 14 ปี หน้าร้อนปี 2003 โซล่า เลือกย้ายไปกายารี่ เขายังไม่ได้เซ็นสัญญาเป็นทางการกับสโมสร เพียงแต่ตกปากรับคำกับมัสซิโม่ เชลลิโน่ ประธานสโมสรชาวเกาะ ไม่กี่สัปดาห์หลังจากโซล่า รับปากจะย้ายไปกายารี่ ก็เป็นเวลาที่ โรมัน อับราโมวิช เทคโอเวอร์สโมสรเชลซี ได้สำเร็จ เป้าหมายแรกของเสี่ยหมีคือ การเก็บตำนาน และไอคอนของสโมสรอย่าง โซล่า เอาไว้ต่อ "อับราโมวิช ส่งแฟ็กซ์มาให้โซล่า เป็นข้อเสนอค่าเหนื่อย 3 ล้านปอนด์ต่อปี ผมเห็นมันด้วยตาของผมเองเลย" มัสซิโม่ เชลลิโน่ เปิดเผย ค่าเหนื่อยดังกล่าว เฉลี่ย 6 หมื่นปอนด์ต่อสัปดาห์ ซึ่งถือว่าเยอะมากในปี 2003 ในตอนนั้นมีนักเตะหยิบมือเดียวที่รับเกิน 50,000 ปอนด์ต่อสัปดาห์ในพรีเมียร์ ลีก เมื่อได้รับการติดต่อเข้ามาโซล่า ตัดสินใจปฏิเสธ ขณะที่ อับราโมวิช โทรเข้ามาหา เชลลิโน่ โดยตรงและเขาปฏิเสธเช่นกัน "ผมได้รับโทรศัพท์จากอับราโมวิชในวันพฤหัสบดี หนนี้เขาเสนอเงิน 1 ล้านปอนด์ให้ผมเพื่อยกเลิกสัญญาของโซล่า ผมตอบปฏิเสธเขาไปทันทีเลย" คนอย่างเสี่ยหมีไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ ต่อมาเขาติดต่อมาใหม่ หนนี้เขาถาม เชลลิโน่ ว่าถ้างั้น เขาจะขอซื้อสโมสรกายารี่เลยได้ไหม ? แน่นอน มัสซิโม่ เชลลิโน่ ปฏิเสธอีกครั้ง สำหรับ โซล่า ในวัย 37 ปี เขารู้ดีว่านี่คือการเดินทางสุดท้ายของเขาบนเส้นทางนักฟุตบอลอาชีพ "ชื่อเสียงของผู้คนซาร์ดีเนียเป็นเดิมพัน หลังจากหลายปีในต่างแดน ผมต้องการแสดงตัวเอง ต่อหน้าบ้านเกิดของผมและต่อหน้าผู้คนของผม" "มันเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกว่าเป็นเรื่องสำคัญ ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดมันดึงดูดผม กระตุ้นผม" "แน่นอน นี่เป็นดินแดนที่เราไม่เคยร่ำรวย เราไม่เคยได้รับความชื่นชอบเป็นพิเศษ การมีโอกาสได้นำความยินดีมายังผู้คนที่นี่ อย่างที่ผมทำได้ในลอนดอน มันคงจะสุดยอด ทั้งในแง่ของการเป็นนักฟุตบอล และเหนือสิ่งอื่นใด มุมมองจากความมนุษย์" โซล่า ย้ายเข้ามาในฤดูกาล 2003/04 ตอนนั้น กายารี่ อยู่ใน กัลโช่ เซเรีย บี มาเป็นปีที่ 4 แล้ว และก่อนหน้านั้นจบอันดับแถวๆ กลางตารางครึ่งบน ไม่ได้ลุ้นเลื่อนชั้นจริงจังนัก ทีมชาวเกาะ ไม่ได้ด้อยคุณภาพ มีกองหน้าอย่าง ดาวิด ซัวโซ่ ที่ภายหลังจะได้ย้ายไปอินเตอร์ มิลาน และ เมาโร เอสโปซิโต้ ซึ่งจะได้ย้ายไปโรม่าและติดทีมชาติอิตาลีภายหลังอยู่ด้วย ในวัย 37 ปี พร้อมเสื้อเบอร์ 10 เขาเริ่มต้นกับกายารี่อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อยิงฟรีคิกสุดสวยเครื่องหมายการค้าได้ทันทีในเกมประเดิมสนาม จากนั้นยิงจุดโทษได้ในเกมถัดมา ทีมชนะ 3-0 ทั้งสองนัด ซัวโซ่ และ เอสโปซิโต้ เมื่อมีพ่อมดร่างเล็กคอยสนับสนุน ทั้งคู่ก็ทำผลงานดีกว่าที่เคย ในที่สุด กายารี่ ก็เลื่อนชั้นกลับสู่ เซเรีย อา ได้สำเร็จ พวกเขาจบด้วยการเป็นอันดับ 1 ของเซเรีย บี ส่วนตัวของ โซล่า เองนั้น เขายิงไปได้ถึง 13 ประตู พลาดการลงเล่นไปเพียง 3 เกมเท่านั้น ด้วยวัย 37 ปี ถือว่าไม่เลวเลย จุดตัดสำคัญมาถึงสำหรับ โซล่า อีกครั้ง กับฤดูกาล 2004/05 เขาอายุ 38 ปีแล้ว และตอนนี้ทีมกำลังจะเล่นใน กัลโช่ เซเรีย อา มันจะหนักหนาเกินไปไหม สำหรับนักเตะอายุเท่าเขา หลังจากคิดทบทวน เขาก็ตัดสินใจต่อสัญญากับกายารี่ ออกไปอีก 1 ปี แน่นอน เป้าหมายของพวกเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าการ "อยู่รอด" ให้ได้ ไม่เพียงอยู่รอดแต่ กายารี่ กลับทำผลงานได้ดีเลยทีเดียว ตัวของ โซล่า เองก็เช่นกัน เขายิงจุดโทษใส่ อินเตอร์, จบสกอร์ใส่ลาซิโอ และยิง 2 ประตูใส่เวโรน่า หนึ่งในนั้นคือฟรีคิกสุดแม่นยำอีกครั้ง เดือนมกราคม 2005 โซล่า ทำประตูที่อาจจะเรียกได้ว่า เป็นอีกหนึ่งภาพแห่งความทรงจำของเขาเมื่อ กายารี่ เปิดสตาดิโอ ซานเตเลีย รับการมาเยือนของยูเวนตุส ที่มีทั้ง ดาวิด เทรเซเก้ต์, อเลสซานโดร เดล ปิเอโร่ และ ซลาตัน อิบราฮิโมวิช ในแนวรุก ส่วนแนวรับ ลิลิย็อง ตูราม, ฟาบิโอ คันนาวาโร่, โจนาธาน เซบีน่า และ จานลูก้า ซามบร็อตต้า สำหรับนายทวารนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน จานลุยจิ บุฟฟ่อน ยูเว่ บุกมานำ 1-0 เกมเข้าสู่ช่วงท้าย เวลาเหลืออีกแค่นาทีเดียว บอลเปิดจากด้านข้างเข้ามาในกรอบเขตโทษ ลิลิย็อง ตูราม กับ โจนาธาน เซบีน่า อยู่ที่นั่นด้วยความสูง 6 ฟุตเศษ แต่คนที่เทกตัวโหม่งบอลลูกนั้นได้คือ จานฟรังโก้ โซล่า ที่สูงแค่ 5 ฟุต 6 นิ้วเท่านั้น ความสูงต่างกันครึ่งไม้บรรทัดกว่า แต่เป็น โซล่า ที่โขกบอลเข้าประตูตีเสมอ 1-1 ได้สำเร็จ เขายังโชว์ฟอร์มยอดเยี่ยมในเดือนมีนาคม เมื่อทำประตูเบิกร่องใส่โรม่า และพาทีมชนะ 3-0 อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เส้นทางของ โซล่า จะต้องจบลงแน่หลังฤดูกาล 2004/05 สิ้นสุดลง แต่กระนั้น เขาก็ยังฝากความทรงจำเอาไว้เป็นครั้งสุดท้าย เกมนัดสุดท้ายของฤดูกาล กายารี่ ยกพลไปเยือนยูเวนตุส ที่คว้าแชมป์ไปแล้ว ด้วยการเล่นในบ้าน ส่งท้ายแฟนๆ และจะรับถ้วย พวกเขาไม่ได้ทำเป็นเล่น เกมนั้น ยูเว่ อัด กายารี่ไป 4-2 แต่ทั้ง 2 ประตูของ กายารี่ มาจากฝีเท้าของ โซล่า ที่ลงมาเป็นสำรองในช่วงครึ่งชั่วโมงสุดท้าย สิ้นสุดฤดูกาลนั้น กายารี่ จบด้วยอันดับ 12 ตัวของ โซล่า เองทำได้ 9 ประตูจาก 31 นัด นั่นคือเกมสุดท้ายที่ จานฟรังโก้ โซล่า ลงสนามในฐานะนักฟุตบอลอาชีพ และแขวนสตั๊ดด้วยวัยเฉียด 39 ปี เขาบอกเอาไว้ตอนย้ายมากายารี่ว่า เขามีชื่อเสียงของชาวซาร์ดีเนียเป็นเดิมพัน จริงแท้ที่สุด เขาทำให้มันน่ายกย่องนับถือ และไม่มีใครดูแคลนชาวเกาะแห่งนี้ได้เลยแม้แต่น้อย ได้อ่านเรื่องราวที่ไม่เคยรู้มาก่อนกันแล้ว ใครอยู่บ้านเบื่อๆไม่มีอะไรทำ ให้ MYSBOBET ช่วยคุณสิครับ รับรองว่าคุณลืมไม่ลงแน่นอน ที่นี้มีความสนุกพร้อมให้คุณเริ่มต้นแบบไม่ต้องรอตลอด 24 ชั่วโมง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" 44 วันของไบรอัน คลัฟ "

ไบรอัน คลัฟ คือหนึ่งในยอดกุนซือตลอดกาลของวงการลูกหนังอังกฤษ ผลงานพา น็อตติงแฮม ฟอเรสต์ คว้าแชทป์ลีกสูงสุด 1 สมัย, ยูโรเปี้ยน คัพ (ชปล.) 2 สมัยติดต่อกัน, ยูโรเปี้ยน ซูเปอร์ คัพ 1 สมัย, ลีก คัพ 4 สมัย นี่คือผลงานที่เป็นปรากฏการณ์ ทว่าอีกหนึ่งสิ่งที่ทำให้ คลัฟ โดดเด่นกว่ากุนซืออังกฤษคนอื่นๆ ก็คือนิสัยการพูดขวานผ่าซาก น้ำคำฉลาดเฉลียว จนนักข่าวบ้านเราสมัยก่อนเรียกเขาว่า "กุนซือปากตะไกร" เรียกว่าเก่งทั้งบู๊ทั้งบุ๋น ถ้านึกใครไม่ออก ลองนึกภาพ โชเซ่ มูรินโญ่ ตอนพีคๆ นั่นเลยคือ ไบรอัน คลัฟ 2 สโมสรที่เขาเป็นที่รัก แน่นอน หนึ่งคือ ฟอเรสต์ ที่เขาคุมอยู่นานถึง 18 ปั ตั้งแต่ปี 1975-1993 อีกทีมก็คืองานก่อนหน้านั้นของเขา ดาร์บี้ เคาน์ตี้ ซึ่งเขาคุมนาน 6 ปี เขาพาแกะเขาเหล็กจากทีมระดับดิวิชั่น 2 (ชปช. สมัยนี้) เลื่อนชั้น และคว้าแชมมป์ดิวิชั่น 1 ได้้สำเร็จ ทั้งแกะเขาเหล็ก และเจ้าป่า 2 ทีมคู่อริแห่งมิดแลนด์ส ต่างรักเขา แชร์ความทรงจำที่ดีกับเขา และคงแย่งเขาเป็นเจ้าของหาก ไบรอัน คลัฟ เป็นสิ่งของมีค่าสักชิ้น แต่มีอยู่ทีมหนึ่ง ที่กลายเป็นจุดด่างพร้อย ไม่รู้จะเรียกแบบนี้ได้หรือไม่ แต่เอาเป็นว่ามีประเด็นก็แล้วกัน ไบรอัน คลัฟ เริ่มต้นอาชีพกุนซือกับ ฮาร์ลี่พูล คุมอยู่ปีเศษๆ ก็มาคุมดาร์บี้ ที่เขาสร้างชื่อ และมีเอี่ยวเข้าคุมทีมชาติอังกฤษ ทว่าก็ด้วยการที่แคแรกเตอร์เขาเป็นคนแบบนี้ เอฟเอ จึง "กลัว" ที่จะแต่งตั้งเขา เอฟเอ นี่ไม่รู้เป็นอะไร ชอบคนคุมง่ายเป็นมาแต่ไหนแต่ไร คลัฟ มีปัญหากับบอร์ดบริหารของดาร์บี้ และแยกทางในปี 1973 เขาตัดสินใจลงใต้ไปคุมไบรตัน ซึ่งตอนนั้นอยู่ใน ดิวิชั่น 3 เลย เมื่อปีก่อนเขายังคุมดาร์บี้หวดกับ ยูเวนตุสในบอลยุโรป มาแป้บเดียวมารับงานคุมทีมระดับนี้ซะอย่างนั้น แต่นี่คือการตัดสินใจของ คลัฟ ที่รังนกนางนวล ผลงานของ ไบรตัน ไม่แจ่มนักชนะ 12 เสมอ 9 แพ้ 13 จนในที่สุด คลัฟ ก็ต้องออกมาจากไบรตัน ในเวลาแค่ 7 เดือนเศษเท่านั้น ตอนนี้เองที่ประเด็นมาถึง สมัยที่ยังคุมดาร์บี้ ไบรอัน คลัฟ ตั้งตัวเป็นอริกับ ลีดส์ ยูไนเต็ด อย่างเด่นชัด ลีดส์ ปลายยุค 60 ถึงต้น 70s ถือเป็นทีมใหญ่ คว้าแชมป์ทั้งในและนอกประเทศ กุนซือของพวกเขาคือ ดอน เรวี่ สไตล์การเล่นของ ลีดส์ ยุคนั้นแม้จะเล่นฟุตบอลกันได้ยอดเยี่ยม แต่จุดเด่นกว่าคือเป็นทีมเล่นหนัก ลูกล่อลูกชนครบ และโดนตีตราว่า "Dirty" ด้วยซ้ำ เรียกว่าเป็นทีมที่ทำทุกอย่างเพื่อชัยชนะว่างั้นเถอะ ดาร์บี้ ของ คลัฟ ก็ขับเคี่ยวกับ ลีดส์ ของ เรวี่ และเขามักพูดถึงสไตล์การเล่นของ ลีดส์ และแนวทางการทำทีมของ เรวี่ ในแง่ลบเสมอ ทั้ง สกปรก หรือ ขี้โกง และเคยเรียกร้องให้โดนปรับตกชั้นด้วยซ้ำ เพราะสถิติด้านการโดนใบเหลืองใบแดง มันสูงมากจากแนวทางการเล่นอย่างที่ว่า ในปี 1974 เอฟเอ ต้องการหากุนซือคนใหม่มาแทนที่ โจ เมอร์เซอร์ ที่มาคุมขัดตาทัพแทน อัลฟ์ แรมซี่ย์ หวยไปออกที่ ดอน เรวี่ นั่นเอง หลังจากเขาเพิ่งพา ลีดส์ คว้าแชมป์ดิวิชั่น 1 ในฤดูกาล 1973/74 ก็พอดีกับที่ คลัฟ แยกทางจากไบรตัน แต่จะด้วยบุญทำกรรมแต่ง หรือผีผลัก อะไรก็ตาม สุดท้าย ลีดส์ เลือกที่จะแต่งตั้ง ไบรอัน คลัฟ เข้ามาเป็นกุนซือคนใหม่แทน ดอน เรวี่ ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไร เพียง 44 วันเท่านั้น ลีดส์ ก็ตัดสินใจแยกทางกับ ไบรอัน คลัฟ ทันที เรียกว่าหม้อข้าวยังไม่ทันดำด้วยซ้ำ ผลงานของ คลัฟ ในการคุม ลีดส์ 6 นัดแรก เขาพาทีมชนะแค่เกมเดียว เสมอ 2 แพ้ 3 อยู่อันดับ 19 จาก 22 ทีม มีการเปิดเผยว่าสาเหตุหลักก็คือ ไบรอัน คลัฟ เข้ากับนักเตะไม่ได้ ว่ากันว่าในการคุมทีมครั้งแรกเขาพูดกับตัวหลักๆ ของทีมที่เคยช่วยลีดส์คว้าแชมป์อย่าง จอห์นนี่ ไจล์ส, นอร์แมน ฮันเตอร์, บิลลี่ เบรมเนอร์ ว่า "โยนเหรียญแชมป์ของพวกแกทิ้งขยะไปเถอะ เพราะมันไม่ได้มาแบบยุติธรรมเลย" หลังการโดนปลด ออสติน มิทเชลล์ พิธีกรทีวี (ปัจจุบันเป็น ส.ส. ของพรรคแรงงาน) เชิญทั้ง ไบรอัน คลัฟ และ ดอน เรวี่ มาออกรายการด้วยกันในทีวีของยอร์คเชียร์ นี่เป็นการเชิญสองกุนซือที่ขัดแย้งกันมาออกรายการด้วยกัน ถ้าเทียบันยุคหนึ่งก็คงเหมือนเอา โชเซ่ มูรินโญ่ กับ อาร์แซน เวนเกอร์ มาสัมภาษณ์พร้อมกันนั่นแหละ นี่คือบทสนทนาบางส่วนในการสัมภาษณ์ เราจะเห็นทัศนคติ ตัวตน และความมั่นใจในตัวเองของ ไบรอัน คลัฟ ได้ชัดทีเดียว มิทเชลล์ : "แรกเลย คุณรู้สึกยังไงเมื่อโดนปลดในลักษณะนี้ครับ?" คลัฟ : "โอ้ ผมก็เศร้านะ แน่นอนละเมื่อคุณโดนปลด อย่างที่สุดเลยล่ะและมันคงเป็นทางเดียวที่คุณจะคิดได้ มันน่าเศร้า" "มันเป็นเรื่องน่าเศร้าสำหรับผมเป็นการส่วนตัวด้วย และผมยังเชื่อว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าในมุมของสโมสรฟุตบอลลีดส์ และ รวมไปถึงเมืองลีดส์ด้วยเช่นกัน" มิทเชลล์ : "คุณคิดว่าคุณได้โอกาสทำงานนี้มากพอหรือยัง?" คลัฟ : "คือ 7 สัปดาห์นี่ก็ยากที่จะบอกว่ามันยาวนานพอนะ ไม่ว่างานใดๆ ก็ตาม ผมก็หวังว่ามิสเตอร์เรวี่ จะได้เวลานานกว่านี้สำหรับงานของเขานะ" มิทเชลล์ : "ตอนแรกคุณให้สัมภาษณ์เปี่ยมด้วยความหวังเลยในรายการนี้แหละเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนนี่เอง ตอนไหนกันที่คุณตระหนักแล้วว่ามันจะไม่เวิร์ค?" คลัฟ : "ไม่นะ ผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ผมยังเชื่ออยู่จนถึงกระทั่งคืนนี้ ว่ามันจะได้ผล มันแน่นอนอยู่แล้ว การหาใครมาแทนที่กุนซือที่ดีที่สุดเมื่อดูจากสถิติ หรือจากสถิติของฟุตบอลลีก จากนั้น ลีดส์ เลยต้องหาใครสักคนที่แบบว่า พิเศษนิดหน่อย ผมไม่อยากโดนมองว่าอวดโอ่ตัวเองนะ แต่ผมไม่แน่ใจว่าใครที่พวกเขาจะสามารถหาได้เพื่อมาคุมให้ผลงานสถิติดีกว่าของเขา (เรวี่)" มิทเชลล์ : "คุณเชื่อว่าคุณเป็นคนที่เหมาะที่สุดสำหรับงานนี้?" คลัฟ : "ผมเชื่อว่าเป็นเช่นนั้น และแน่ชัดว่าบอร์ดบริหารลีดส์ก็คิดแบบนั้น " มิทเชลล์ : "แล้วทำไมมันไม่ได้ผลล่ะครับ? มีเหตุผลสักอันไหมที่มันผิดพลาดไป?" คลัฟ : "ผลการแข่งขันไง" "ใน 7 สัปดาห์ คุณรู้ไหม มันไม่ได้เยอะอะไรเลยนะในการจะตั้งตัวเมื่อคุณเข้ามาทำงานแทนคนที่เคยทำมา 10-15 ปี เขาถูกมองเป็นเหมือนเจ้าพ่อ เป็นเหมือนบิดาของทีม คนที่ทำให้ทีมเดินไปข้างหน้าต่อได้ภายใน 7 สัปดาห์ มันเป็นไปไม่ได้เลย เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาดเลยในการมาแทนอะไรแบบนั้น" "ถ้าเพียงแต่ผลการแข่งขันดีขึ้นกว่านี้อีกหน่อย แน่นอนเลยว่ามันคงง่ายกว่านี้ เมื่อมองจากสถานการณ์ มองจากการที่ว่า มีนักเตะที่แบนค้างอยู่, ลิตเติ้ลบิลลี่ (บิลลี่ เบรมเนอร์) โดนไล่ออกและแบนยาว พอล เมดลี่ย์ ก็เจ็บ อะไรแบบนี้ ผลการแข่งขันเลยออกมาไม่ดีอย่างที่ควรจะเป็น" หลังการแยกทางของเขากับ ลีดส์ เป็น 44 วันอันน่าผิดหวังของ ไบรอัน คลัฟ แต่ท้ายที่สุดแล้ว ก็อาจเป็นอย่างที่เขาบอกไว้จริงๆ มันเป็นเรื่องน่าเศร้าทั้งของตัวเขาเอง และของลีดส์ด้วย เพราะผลงานและประวัติศาสตร์ที่เขาสร้างกับ น็อตติงแฮม ฟอเรสต์ คงเป็นสิ่งใครก็ลืมไม่ลง และใครกำลังมองหาเว็บไซด์ที่ลืมไม่ลงต้องนี่เลยกับ MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ฟิโก้คนฆ่าแมวดำ "

ความเชื่อ เป็นเรื่องส่วนบุคคล แต่บางครั้งก็เป็นเรื่องของคนกลุ่มใหญ่ ในพื้นที่ หรือในเมืองและประเทศนั้นๆ อิตาลี ก็เป็นอีกประเทศที่มีความเชื่อหลากหลาย ยกตัวอย่าง หากคุณทำน้ำมันมะกอกหรือเกลือหก จะถือเป็นโชคร้าย, การวางหมวกทุกชนิดบนเตียงก็จะนำโชคร้ายมาเช่นกัน แล้วก็อีกหนึ่งความเชื่อที่เหมือนกับอีกหลายประเทศ นั่นก็คือเรื่องของ "แมวดำ" คนอิตาลีเชื่อกันว่าหากแมวดำเดินตัดหน้าคุณ หรือผ่านทางที่คุณกำลังจะเดินทางไปไหนนั่นคือโชคร้าย ครั้งหนึ่งความเชื่อนี้ก็ถูกจับมาโยงกับฟุตบอลจนได้ เกือบกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยทีเดียว ในฤดูกาล 2007/08 กัลโช่ เซเรีย อา ตอนนั้นเป็นยุครุ่งเรืองของ อินเตอร์ มิลาน ที่มี โรแบร์โต้ มันชินี่ คุมทีม หนึ่งในขุนพลของอินเตอร์ชุดนั้นก็คือ หลุยส์ ฟิโก้ ดาวดังโปรตุกีส นั่นเป็นฤดูกาลที่ 3 ของ ฟิโก้ กับอินเตอร์ เขาอายุ 35 ปีแล้ว ตลอดอาชีพการค้าแข้ง เขาไม่เคยเจออาการเจ็บหนักๆ มาก่อนเลย กระทั่งฤดูกาลนี้ เมื่อเขาเจ็บในเดือนพฤศจิกายน พักยาวไปจนถึงเกือนกุมภาพันธ์ กินเวลาเกือบ 4 เดือน เมื่อกลับมา ฟิโก้ ก็ไม่ได้เป็นตัวหลักเหมือนเดิมแล้ว แต่อินเตอร์ ยังเดินหน้าทำผลงานดีต่อเนื่อง เป้าหมายแรกคือสคูเด็ตโต้ ฤดูกาลดำเนินมาถึงช่วงท้ายฤดูกาล อินเตอร์ นำโรม่า ทีมอันดับ 2 อยูถึง 6 แต้ม โดยมีอีกแค่ 3 เกมให้เล่น ทว่าในเกมที่ 36 อินเตอร์ ต้องแพ้ให้กับอริร่วมเมืองอย่าง เอซี มิลาน 1-2 ส่วน โรม่า ถล่ม ซามพ์โดเรีย 3-0 ทำให้แต้มขยับห่างหลือแค่ 3 แต้ม กับอีก 2 เกม อะไรก็เริ่มไม่แน่ไม่นอน สนามซ้อมของอินเตอร์ชื่อ อัปเปียโน่ เจนติเล่ ที่นี่ปกติจะมีแมวดำตัวหนึ่ง มักออกมานอนอาบแดด นอนเหยียดทำความสะอาดขนตัวเอง เดินไปเดินมา เป็นที่รู้กันดีในหมู่เจ้าหน้าที่และนักเตะของอินเตอร์ ปรากฏว่า แมวตัวนี้โดนรถทับตาย แล้วมีหนังสือพิมพ์ "ลิเบโร่" หนังสือพิมพ์ดังที่มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่เมืองมิลาน ตีข่าวว่าแมวดำตัวนี้ตายเกิดจากการโดน หลุยส์ ฟิโก้ นี่แหละตั้งใจขับรถทับ เพราะเชื่อว่าเป็นแมวนำโชคร้าย จนทีมต้องแพ้ มิลาน ในช่วงเวลาสำคัญของฤดูกาล วิตตอริโอ เฟลตรี้ บรรณาธิการของลิเบโร่ เขียนข่าวนี้ไว้อย่างนี้ "ผมจะบอกเรื่องเศร้าให้พวกคุณทราบ ซึ่งมันอาจฟังดูเหมือนนิทาน แต่มันเป็นเรื่องจริง ก่อนนี้มันมีแมวดำตัวสวยอยู่ตัวหนึ่ง มันอาศัยที่ อัปเปียโน่ เจนติเล่" "มันรักที่จะออกมานอนเหยียดตัวบนสนามหญ้าที่นักเตะอินเตอร์จะลงซ้อม มันไม่เคยทำร้ายใครเลย มันจะเลียเท้าเลียขนทำความสะอาดตัวเอง ปัญหาของมันเริ่มต้นเมื่อใครบางคนสังเกตเห็นมันตรงริมสนาม ... โอ้ไม่น่าเลยเจ้าแมวดำ" "เราอยู่ในสหัศวรรษที่ 3 กันแล้ว แม่มดถูกเผาไปหลายร้อยปีแล้ว แต่ยังมีบางคนเชื่อว่าแมวดำนำโชคร้ายมาให้" เฟลตรี้ ลงรายละเอียดว่า หลุยส์ ฟิโก้ เห็นแมวดำนี้เข้าเลยขึ้นไปบนรถ SUV ของตัวเองแล้วขับทับแมวตัวนี้จนตายด้วยความตั้งใจ ทันทีที่ ฟิโก้ ได้เห็นข่าวนี้ก็ออกมาตอบโต้ทันทีผ่านทางเว็บไซต์ของตัวเอง "มันเป็นเรื่องไม่จริงอย่างแน่นอน ผมต้องการให้พวกเขาออกมาขอโทษไม่เช่นนั้นผมจะใช้กระบวนการทางกฎหมาย" หลังจากที่เห็นว่า ฟิโก้ นั้นเตรียมจะฟ้องการลงข่าวนี้ เฟลตรี้ ก็ไม่สะทกสะท้าน เขาออกมาบอกว่าถ้าจะฟ้องก็เอาเลย เพราะเขามีพยานจำนวนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์ "ผมจะไม่ขอโทษฟิโก้ เราจะได้เจอกันในศาล และผมจะนำเอาพยานของผมไปด้วย" ในเรื่องของการชิงชัยในกัลโช่ เซเรีย อา ดูเหมือนว่าแม้แมวดำตัวดังกล่าวจะตายไปแล้ว แต่ผลงานของอินเตอร์ก็ไม่กระเตื้องเท่าไหร่ เพราะนัดต่อมา เป็นนัดรองสุดท้าย อินเตอร์ ทำได้แค่เสมอ เซียน่า 2-2 แถมฝั่งโรม่า ยังไม่พลาด เฉือนชนะอตาลันต้า 2-1 ทำให้ก่อนลงเตะนัดสุดท้าย โรม่า จี้มาเหลือแค่คะแนนเดียวเท่านั้น มันคงคลาสสิกมากหากว่าสุดท้าย อินเตอร์ จะชวดแชมป์กัลโช่ เซเรีย อา ฤดูกาลนั้น แต่ก็ไม่ นัดสุดท้ายของฤดูกาล อินเตอร์ ไม่พลาดอีก ซลาตัน อิบราฮิโมวิช ทำคนเดียว 2 ประตู ช่วยทีมบุกชนะปาร์ม่า 2-0 ขณะที่ โรม่าทำได้แค่เสมอคาตาเนีย 1-1 อินเตอร์ มิลาน คว้าสคูเด็ตโต้มาครองด้วยการมีแต้มเหนือกว่าโรม่า 3 คะแนน หลุยส์ ฟิโก้ อยู่กับอินเตอร์ ต่ออีก1 ฤดูกาล ก่อนจะแขวนสตั๊ดในปี 2009 ด้วยวัย 37 ปี เรื่องราวของการกล่าวหาโดยหนังสือพิมพ์ลิเบโร่ว่า "หลุยส์ ฟิโก้ ฆ่าแมว" ก็ดูเหมือนจะเงียบหายไปกับสายลม จนกระทั่งในปี 2012 วิตตอริโอ เฟลตรี้ บรรณาธิการรายดังกล่าว ออกมาเขียนขอโทษ หลุยส์ ฟิโก้ ผ่านทางหนังสือพิมพ์ลิเบโร่ ด้วยการยอมรับผิด เพราะเขามารู้ว่าคนนำข่าวมาบอกเขานั้นหลอกลวง เขาเขียนทิ้งท้ายว่าความเข้าใจผิดและรับข่าวผิดๆ ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น และหวังว่า หลุยส์ ฟิโก้ จะยอมรับคำขอโทษที่เขาออกมาแถลงผ่านทางสื่อในครั้งนี้ เพราะนอกจากจะรู้ว่าต้นตอข่าวนั้นมั่วแล้ว เขายังมารู้ว่า ฟิโก้ นอกจากจะไม่ฆ่าแมวแล้ว ยังเป็น "ทาสแมว" อีกต่างหาก เพราะที่บ้านลูกๆ ของเขาเลี้ยงแมวหลายตัว รวมถึงแมวดำด้วย! ส่วนใครเคยโดนหลอกลวงมาจากเว็บอื่นและอยากหาเว็บใหม่ที่ไว้ใจได้ต้องนี่เลยกับ Sbobet777 ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777SBTZ หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" วูดดี้ผู้อาภัพ "

"เขาขึ้นหิ้งบนนั้น ผมโชคดีที่ได้เล่นกับเซนเตอร์ฮาล์ฟเก่งๆ มาบ้าง คุณดูที่ ริโอ (เฟอร์ดินานด์), โจนาธาน วูดเกต, วินนี่ ก็องปานี และเวิร์จ ก็อยู่ระดับนั้นกับพวกเขาเหล่านี้" เจมส์ มิลเนอร์ จอมเก๋าของลิเวอร์พูลเพิ่งออกมายกย่อง เวอร์จิล ฟาน ไดต์ เพื่อนร่วมทีมว่าเป็นกองหลังชั้นยอด และน่าจะอยู่ในระดับเดียวกับอดีตเพื่อนร่วมทีมของเขา ซึ่งต่างก็ถือเป็นสุดยอดกองหลังทั้งสิ้น ริโอ เฟอร์ดินานด์ ร่วมทีมกับมิลเนอร์ ที่ลีดส์ ช่วงที่เขายังเป็นดาวรุ่งยังไม่ขึ้นชั้นมาสู่ชุดใหญ่เต็มๆ เลย และได้เล่นด้วยกันบ้างในทีมชาติ จากนั้น ริโอ ย้ายมาประสบความสำเร็จกับ แมนฯ ยูไนเต็ด แว็งซองต์ ก็องปานี มีทั้งความแข็งแกร่ง และความเป็นผู้นำ แถมมักขึ้นมาพังประตูสำคัญๆ ได้เสมอ ต่างร่วมกันคว้าแชมป์ที่ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ส่วนอีกคน โจนาธาน วูดเกต ตอนปลายยุค 90s ต่อจนถึงผลัดเปลี่ยนยุค 2000s เป็นช้่วงที่ลีดส์ รุ่งเรืองมากๆ เป็นทีมพลังหนุ่มภายใต้การคุมทีมของ เดวิด โอเลียรี่ แม้ว่าลีดส์จะขึ้นชื่อเป็นทีมเล่นเกมรุก เล่นสนุก แต่เกมรับพวกเขาก็ถือว่ามีผลงานที่ดี พวกเขามีเซนเตอร์อย่าง ลูคัส ราเดเบ้, โดมินิค มัตเตโอ จากนั้นก็ซื้อ ริโอ เฟอร์ดินานด์ มาจากเวสต์แฮม และการก้าวขึ้นมาของ โจนาธาน วูดเกต ที่ย้ายจากมิดเดิลสโบรช์ ทีมบ้านเกิดมาลีดส์ตั้งแต่อายุ 16 การจับคู่กันของ ริโอ และ วูดเกต นี่แทบจะเป็นคู่เซนเตอร์ในอนาคตของทีมชาติอังกฤษเลย ทั้งสองคนเป็นคนหนุ่ม ฝีเท้าดี กองหลังคนอื่นๆ อาจจะตัวใหญ่ แข็งแรง หรือเร็ว หรืออะไรก็ตาม แต่สำหรับ ริโอ และ วููดเกต สองคนนี้คือกองหลังพรสวรรค์ วูดเกต มีความเป็นผู้นำ กล้าสั่งการ เขาทางบอลดี เข้าบอลแน่น ตัวไม่ใหญ่มากแต่มีสปีดช่วงสั้นๆ ที่ดีมากสำหรับกองหลัง เขาอาจจะเทียบสไตล์การเล่นได้กับ อเลสซานโดร เนสต้า ของอิตาลี เพียงแต่ข้อเสียเดียวของ วูดเกต มันเป็นข้อเสียที่ทำให้่ชีวิตการเป็นนักฟุตบอลของเขาขึ้นไมสุด คือ อาการเจ็บ วูดเกต เจ็บบ่อยมาก แถมตอนวัยรุ่นยังห้าวผิดจังหวะ ตอนอายุ 20 เขากับ ลี โบว์เยอร์ ไปวิวาท เล่นงานนักศึกษาเชือสายปากีสถานในไนท์คลับ มาเจสติก ใจกลางเมืองลีดส์ จนเป็นคดีความใหญ่โต อย่างไรก็ตามพูดถึงฝีเท้าเพียวๆ เขายังยอดเยี่ยม ถูกเรียกติดทีมชาติชุดใหญ่ตั้งแต่อายุ 19 ในราวปี 2002 ลีดส์ เริ่มมีปัญหาการเงิน ทีมเริ่มแตกทีละนิด ดาวดังหลายคนย้ายออก เมื่อ ริโอ ไปก่อนแล้ว พอเข้าปี 2003 "วูดดี้" ก็ย้ายออกไปด้วย เขาย้ายไป นิวคาสเซิ่ล ยูไนเต็ด แม้จะยังเล่นไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยเพราะอาการเจ็บ แต่ในหน้าร้อนปี 2004 ก็มีข่าวช็อควงการลุกหนังเมื่อ เรอัล มาดริด ตัดสินใจทุ่มเงิน 13 ล้านปอนด์คว้า วูดเกต มาร่วมทีม ที่เป็นเรื่องช็อค เพราะไม่คิดว่าทีมอย่าง มาดริด จะหันมาหา วูดเกต เรียกว่านี่เป็นการเซ็นสัญญาแบบเกม CM เลย ในเกม วูดเกต เก่งมาก แต่ในชีวิตจริง น้อยที่ทีมดังจากสเปน จะหันมาหานักเตะในลีกอังกฤษ นักเตะชาวอังกฤษแท้ๆ แต่ตอนนั้นมี เบ็คแฮม, มี ไมเคิ่ล โอเว่น ที่เริ่มตั้งเทรนด์ให้พอดี อีกประเด็นทีคนสงสัยกันก็คือ การที่ มาดรีด กล้าเสี่ยงกับอาการบาดเจ็บของเขา เพราะรู้กันดีว่า วูดเกต เจ็บบ่อย แถมตอนเซ็นสัญญา เขาก็ยังมีอาการเจ็บติดตัวอยู่ อาการเจ็บนั้นแย่กว่าที่คิดเพราะตลอด 1 ปีแรก วูดเกต ใช้เวลาในการรักษาตัว ไม่ได้ลงเล่นแม้แต่นาทีเดียว ตอนนั้นมีการแซวกันด้วยซ้ำว่า โจนาธาน วูดเกต น่าจะเชี่ยวชาญภาษาสเปน เพราะนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลอย่างเดียว เอาเวลานี้ไปจีบพยาบาลจนคุยคล่อง ในความเป็นจริง วูดเกต บอกว่าเป็นเรื่องยากลำบากมาก เพราะย้ายไปสเปน คุยกับใครก็ลำบาก ไม่มีเพื่อน ตัวเองเจ็บ ไม่ได้ซ้่อม ไม่้ได้เดินทางไปกับทีม แทบไม่ได้สนิทกับเพื่อนร่วมทีมเลย หลัง 1 ปีแห่งความอ้างว้างและยากลำบาก ในหน้าร้อนปี 2005 เขาก็หายดี กลับมาเร่งเรียกความฟิต และในที่สุด โจนาธาน วูดเกต ก็กำลังจะได้ประเดิมสนามให้ เรอัล มาดริด หลายคนอาจรู้แล้ว แต่หลายคนอาจจะไม่ทันในยุคนั้น เกมแรกของ วูดเกต กับมาดริด เป็นยุคของเทรนเนอร์ วันเดอร์เล่ ลุกชอมบูร์โก้ เป็นศึก ลา ลีกา ที่ซานติอาโก้ เบร์นาเบว เป็นการรับการมาเยือนของ แอธเลติก บิลเบา 11 นักเตะตัวจริงของราชันชุดขาวประกอบด้วย อีเกร์ กาซียาส - มิเชล ซัลกาโด้, วูกเกต, ฟรานซิสโก้ ปาบอน, โรแบร์โต้ คาร์ลอส - ปาโบล การ์เซีย, โธมัส กราเวอเซ่น - เดวิด เบ็คแฮม, ราอูล กอนซาเลซ, โรบินโญ่ - โรนัลโด้ เล่นมาได้ 25 นาที โจนาธาน วูดเกต ก็สร้างชื่อทันที เมื่อ โจเซบา เอ็ตเซเบร์เรีย กองหน้าของบิลเบา พาบอลขึ้นมาทางซ้ายแล้วเปิดเข้าเขตโทษ วูดเกต ตัดสินใจโหม่งสกัดแต่บอลผิดเหลี่ยมพุ่งเข้าประตูตัวเอง ทำให้ บิลเบา ออกนำ 1-0 ครึงหลัง โรบินโญ่ กับ ราอูล ช่วยกันพังคนละประตูให้่ มาดริด แซงกลับมานำ 2-1 แต่อึดใจหลังจากที่ราอูล ยิงได้ ก็เกิดเรื่องอีก ในจังหวะที่ บิลเบา กำลังจะสวนกลับ วูดเกต ไปกระแทกตัดเกมที่ระยะราว 40 หลา ผู้ตัดสินเป่าเป็นการทำโฟรแฟชนั่ฟาวล์ มันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่ถ้าไม่ใช่ว่า วูดเกต นั้นโดนใบเหลืองมาใบนึงแล้วตอนครึ่งแรก มันกลายเป็นเหลืองสอง เขาโดนไล่ออกจากสนาม ยังดีที่เกมนั้นจบลงด้วยชัยชนะของ มาดริด 3-1 โดย ราอูล ทำได้อีก 1 ประตู ทว่าการประเดิมสนาม ที่รอคอยมาปีกว่าของ วูดเกต ก็เริ่มด้วยการทำเข้าประตูตัวเองและโดนใบแดงทันที หากนั่นยังไม่ใช่จุดจบของเขากับ มาดริด เพราะหลังจากชดใช้โทษแบน เขาก็กลับมาลงสนามอีกครั้ง และเล่นได้อย่างยอดเยี่ยม จนเป็นตัวเลือกแรกในแดนหลัง คู่ขาของเขาก็สลับกันมาทั้ง อีบัน เอร์เกร่า, เซร์คิโอ รามอส, ฟรานซิสโก้ ปาบอน ไปจนถึง อัลบาโร่ เมฆิอา อย่างไรก็ตาม โชคชะตายังเล่นตลกกับเขา เมื่อ วูดเกต ได้รับบาดเจ็บอีกครั้งในตอนต้นปี 2006 และมันทำให้โอกาสในการติดทีมชาติอังกฤษไปลุยบอลโลก 2006 ของเขาดับลงโดยสมบูรณ์ หลังจบฤดูกาลนั้น มาดริด ก็ปล่อย วูดเกต มาให้ มิดเดิลสโบรช์ ยืมตัวก่อนจะมีการซื้อขาดกันในเวลาต่อมา 2 ปีที่ มาดริด วูดเกต ได้โอกาสลงสนามทั้งสิ้น 14 นัดเท่านั้น นับเป็นเรืองน่าเสียดายอย่างมาก ชีวิตของ วูดเกต มาดีที่สุดในช่วงนี้เอง ระหว่างปี 2006-2009 เป็นชาวงที่ร่างกายเขาดีมากๆ ลงสนามต่อเนื่องอยู่ 3 ปี เชื่อมต่อจาก มิดเดิลสโบรช์ มายัง ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ แต่มันก็กลับมาอีกครั้งในปี 2009 ด้วยวัยเพียง 29 จากเด็กหนุ่มที่เคยถูกมองว่าจะก้าวมาเป็นปราการหลังที่ดีที่สุดของอังกฤษ ต้องกลายเป็นฟุบ ช่วง 2 ปีหลังกับสเปอร์ส วูดเกต แทบไม่ได้เล่นเลย และยย้ายไปสโต๊คในปี 2012 ตอนช่วงปลายอาชีพเขากลับมาเล่นให้ มิดเดิลสโบรช์ ทีมในบ้านเกิด ทีมที่เขาเชียร์มาแต่เด็กอีกครั้ง ก่อนแขวนสตั๊ดหลังจบฤดูกาล 2015/16 เมื่อปีที่แล้ว โจนาธาน วูดเกต ได้รับการแต่งตั้งมาเป็นกุนซือของ มิดเดิลสโบรช์ แม้ผลงานจะยังไม่ดีนัก แต่ด้วยวัย 40 ยังถือว่าเพิ่งเริ่มต้นบนเส้นทางสายนี้ น่าเสียดายที่หนุ่มผู้มี แกรี่ พัลลิสเตอร์ เป็นฮีโร่ รักมิดเดิลสโบรช์เหมือนกัน มีพรสวรรค์มากพอจะเป็นกองหลังชั้นนำ แต่กลับต้องเจอปัญหาเดียวกับยนักเตะอีกหลายราย นั่นคืออาการบาดเจ็บเข้าขัดขวาง ทว่าสำหรับคนที่เคยได้ดู วูดเกต เล่นเมื่อเขามีสภาพร่างกายเต็มร้อย ไม่มีใครเลยที่จะปฎิเสธความยอดเยี่ยมของเขาคนนี้ ส่วนใครกำลังหาเว็บไซด์อันยอดเยี่ยมอยู่ต้องนี่เลยกับ MYSBOBET ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

Football Knowledge