ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" บาดหมางอย่างมืออาชีพ "

เพื่อนร่วมทีม ไม่ได้หมายความว่าจะเป็น "เพื่อน" กันได้ ในทีมฟุตบอล มีหลากหลายบุคลิก ลักษณะนิสัย ไม่แปลกหากจะแค่เล่นร่วมกันแต่ไม่สนิทกัน กับในบางกรณี มันอาจเลยเถิดไม่ใช่แค่ ไม่เป็นเพื่อน แต่มันไปถึงขั้นเกลียดขี้หน้ากันเอาด้วยซ้ำ อย่างเบาะๆ ก็แค่หมั่นไส้กันบ้างเป็นระยะๆ แต่หนักๆ ถึงขั้นจองเวรกันเลยทีเดียว โลธ่าร์ มัทเธอุส กับ สเตเฟาน เอ็ฟเฟ่นแบร์ก ทั้งในทีมชาติเยอรมันและที่บาเยิร์น มิวนิค มานูเอล อัลมูเนีย กับ เยนส์ เลห์มันน์ ที่อาร์เซน่อล เช่นกับ วิลเลี่ยม กัลลาส และโคโล่ ตูเร่ แต่หนึ่งในคู่ที่คลาสสิกสุดคือ แอนดี้ โคล กับ เท็ดดี้ เชอริงแฮม ที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แอนดี้ โคล ย้ายจากนิวคาสเซิ่ลมาที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ตอนเดือนมกราคม 1995 หลังจากนั้น 2 เดือนก็โดนเรียกติดทีมชาตินัดแรกในยุคของ เทอร์รี่ เวนาเบิ้ลส์ มันเป็นเกมอุ่นเครื่องกับอุรุกวัยที่เวมบลีย์ เกมนี้ แอนดี้ โคล โดนส่งลงเป็นตัวสำรองในนาทีที่ 70 แทนที่ เชอริงแฮม สำหรับ เท็ดดี้ เขาติดทีมชาติมาก่อน การลงเล่นทีมชาติไม่ใช่เรื่องใหม่หรือน่าตื่นเต้นอะไรแล้ว ผิดกับ โคล ที่นั่นคือโมเมนต์สำคัญ "คุณต้องเข้าใจว่าผมคิดอะไรอยู่ตอนนั้นเพื่อจะได้รับรู้ถึงปฏิกิริยาที่จะเกิดขึ้นต่อไป" "ผมตื่นเต้นมากมันน่าระทึก นี่คือผลของความมุ่งมั่นมาทั้งชีวิต คุณคงเคยได้ยินที่พูดกันจนเฝือว่า 'มันมีความหมายสุดๆ ในการได้เล่นให้ทีมชาติ' แต่ชื่อผมเถอะ มันมีความหมายแบบนั้นจริงๆ" "ไม่ใช่แค่ผม แต่ครอบครัวผมด้วย โดยเฉพาะพ่อแม่ผมที่ผ่านความยากลำบากเพื่อให้เราได้มีโอกาสอย่างที่เรามี ได้กลายมาเป็นนักเตะอาชีพมันยอดเยี่ยมมาก ตอนนี้ ความรู้สึกที่ได้เล่นให้อังกฤษมันน่าเหลือเชื่อ โมเมนต์นั้นมาถึงแล้ว" "ผมเดินลงไปในสนาม แฟนราว 60,000 หมื่นคนดูอยู่ เชอริงแฮม กำลังเดินออกมา ผมคาดหวังว่าจะมีการจับมือเล็กน้อย 'โชคดีนะ โคลลี่ย์' อะไรทำนองนั้น ผมพร้อมจะจับมือแล้ว แต่เขาเมินผม" "เขาเมินผมไปเลย โดยไม่มีเหตุผลที่ผมจะรู้ได้เลยจนถึงตอนนี้ เขาเดินผ่านไป ผมไม่รู้จักหมอนี่มาก่อนดังนั้นเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรกับผมมาก่อนแน่ เราเป็นเพื่อนร่วมทีมชาติอังกฤษ นี่คือเกมประเดิมของผม แต่เขาเมินผม" "คุณรู้มั้ยตอนนั้นผมคิดอะไร? 'พระเจ้า มีกี่คนกันนะที่เห็น เท็ดดี้ เชอริงแฮม ทำแบบนั้นกับฉัน?' ผมอายมาก ผมมีสมาธิอยู่ นั่นแหละคุณคงเข้าใจผมแล้ว จากนั้นมาผมรู้เลยว่า เชอริงแฮม คงไม่ใช่สำหรับผมแล้ว" แอนดี้ โคล ไม่เคยโดนเรียกติดทีมชาติอีกเลยในยุคของ เวนาเบิ้ลส์ ทุกอย่างดำเนินต่อไป ต่างคนต่างอยู่ ไม่ได้เจอกันอีกเพราะ เชอริงแฮม เล่นให้สเปอร์ส ในลอนดอน ส่วน โคล ล่าตาข่ายให้แมนฯ ยูไนเต็ด ซัมเมอร์ปี 1997 เอริค คันโตน่า แขวนสตั๊ดอย่างสุดช็อค อยู่ดีๆ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ก็จัดการคว้าเอา เท็ดดี้ เชอริงแฮม มาร่วมทีม ขณะนั้น เท็ดดี้ อายุ 31 ปีแล้ว เขาเกิดปีเดียวกับ ก็องโต้ เลย "ผมผิดหวังสุดๆ เลยตอนที่ เท็ดดี้ เชอริงแฮม เซ็นกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ผมทนหมอนี่ไม่ได้ เราไปเล่นเกมกระชับมิตรที่ มิลาน ในปี1997 นั้น หลังจากเขาเซ็นกันแป้บนึง เขาบอกอะไรกับผมบางอย่างในสนาม ผมไม่ชอบเลบ 'ฉันแค่พยายามจะช่วยนายนะเว้ย' เขาบอก 'ฉันไม่ต้องการโว้ย ไอเวร' ผมตอบกลับ" แอนดี้ โคล ยอมรับว่าเขาเซ็งสุดที่เจ้านายอย่าง อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน คว้าตัวนักเตะที่เขาเกลียดขี้หน้าเข้ามา แถมแววขัดแย้งก็มีมาตั้งแต่ช่วงปรีซีซั่น นับแต่นั้นมาทั้งคู่ไม่พูดกันเลยแม้แต่คำเดียว ทว่าเรื่องน่าทึ่งอย่างนึงก็คือ ทั้งคู่ได้ลงสนามเล่นร่วมกันหลายนัด และมีผลการแข่งขันที่ดีด้วย ในฤดูกาลนั้น เชอริงแฮม ชงให้ แอนดี้ โคล ยิงประตูใส่ลิเวอร์พูล ในเกมที่แมนฯ ยูไนเต็ด เอาชนะไปได้ 3-1 ถ้าเรามองแค่ภาพในสนามอย่างเดียว เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่ากองหน้าเบอร์ 9 กับเบอร์ 10 ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ไม่ถูกกันอย่างแรง เพราะทั้งคู่วิ่งมากอดดีใจ ฉลองประตูด้วยกัน ยิ้มแย้มกันเมื่อทีมทำประตูได้ พยายามทำชิ่งเล่นกันเหมือนเพื่อนร่วมทีมกันตามปกติทั่วไปเลย นี่คือความสุดยอดของคำว่า "มืออาชีพ" มีเหตุการณ์ในปี 1998 ที่ทั้งคู่เกือบมีเรื่องกันในอุโมงค์ทางเดิน เกมนั้นพักครึ่ง แมนฯ ยูไนเต็ด เสมอกับคู่แข่ง เชอริงแฮม หันมาโวย แอนดี้ โคล ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องแต่งตัวไป ทำเอา โคล ปรี่จะไปเล่นงานจนเพื่อนๆ ต้องเข้ามาห้าม "เท็ดดี้ นำหน้าผมอยู่ไม่กี่หลา เขาหันมา มองตาผมแล้วคำราม 'ประตูที่พวกนั้นทำได้ มันคือความผิดของนาย' "อะไรนะ? ฉันเป็นคนยิงตีเสมอได้นะโว้ย แล้วเขาดันมาพูดแบบนี้กับผม ผมปรี่เข้าไปทันทีในจังหวะที่เขาเดินเข้าห้องแต่งตัว ผมพร้อมลุยแล้ว ผมตะโกนด่าทุกคำที่นึกออก และพยายามจะเหวี่ยงหมัดแต่ทุกคนเข้ามารุมผมห้ามผมไว้" รอย คีน เป็นคนมาห้ามศึก เขาผลักโคลไปติดกับกำแพง แล้วด่าว่าทำอะไรคิดดีๆ เพราะเราเป็นทีมเดียวกัน แต่ คีน ก็รู้นิสัยของ เชอริงแฮม มาบ้าง ทั้งคู่เคยเล่นด้วยกันที่ น็อตติงแฮม ฟอเรสต์ เลยหันไปโวยใส่ เท็ดดี้ ด้วย เรื่องราวความไม่ลงรอยกัน เกลียดขี้หน้ากันของทั้งคู่นั้น เฟอร์กี้ รับรู้มาโดยตลอด แต่ไม่ว่าอะไรเพราะเห็นว่าไม่เคยส่งผลเสียต่อทีม ทั้งคู่วางตัวในฐานะมืออาชีพได้ดี แต่พอครั้งนี้ ต้องมีเรียกมาตักเตือน "หลังจากเราทะเลาะกันในทางเดินหนนั้น อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ก็เรียกเราไปหาในออฟฟิศ เหมือนเด็กนักเรียนเกเร 2 คน แล้วบอกเราว่าให้ไปเคลียร์กันให้เรียบร้อย เขาไม่ยอมให้มีการทะเลาะกันในทีม" "เราต่างก็พยักหน้า และพูดในสิ่งที่ถูกต้องกับเจ้านาย แต่เราไม่เคยเคลียร์กันหรอก มันยิ่งหนักเข้าไปอีกตอนปี 1998 เมื่อ ดไวท์ ยอร์ค เซ็นเข้ามา เขาจะเป็นคนส่งข้อความระหว่างเรา" "'ยอร์คกี้' เทดดี้ จะบอกแบบนี้ 'ไปถามโคลลี่ย์สิว่า x , y หรือ z' จากนั้น ดไวท์ ก็จะหันมาหาผมแล้วถามคำถามนั้น ผมก็จะตอบเขาไป แล้วเขาก็จะนำคำตอบไปบอกกับเท็ดดี้" ทั้งคู่เล่นด้วยกันทั้งหมดทั้งในนามทีมชาติและที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ทั้งหมด 95 นัด รวมเวลากว่า 5,000 นาที ทีมชนะ 51 นัด เสมอ 28 แพ้ 16 นัด ต่างฝ่ายต่างส่งให้อีกฝ่ายยิงโดยตรงแค่ 10 ประตูก็จริง แต่ผลงานโดยรวมถือว่าไม่เลวเลย เมื่อทั้งคู่เล่นด้วยกันทีมยิงได้ 187 ประตู กับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ภายในช่วงเวลา 4 ปีที่เล่นด้วยกัน ทั้งคู่ช่วยกันคว้าแชมป์ พรีเมียร์ ลีก 3 สมัย, เอฟเอ คัพ 1 สมัย, ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก 1 สมัย, สโมสรโลก (อินเตอร์คอนทิเนนทั่ล คัพ) 1 สมัย นี่คือตัวอย่างของมืออาชีพอย่างแท้จริง แม้จะมีความขัดแย้งกันอย่างมาก แต่เมื่อลงสนามในฐานะเพื่อนร่วมทีม ต่างก็วางความขัดแย้งเอาไว้ข้างนอก ช่วยกันทำผลงานเพื่อทีมให้ดีที่สุด ภาษากายของทั้งคู่ก็ดีมากด้วย วันเวลาผ่านไปนานจากวันแรก ชนวนแห่งความขัดแย้งในปี 1995 จนกระทั่งปี 2019 เท็ดดี้ เชอริงแฮม ถึงได้ออกมาให้สัมภาษณ์ว่า ตัวเขากับ แอนดี้ โคล นั้น ได้เคลียร์ใจกันเป็นที่เรียบร้อย "เราไม่เคยเข้ากันได้เลย คุณเข้ากันได้ดีกับบางคนในที่ทำงาน แต่บางคนคุณก็ไม่ชอบ และไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยวด้วย" "นั่นคือกรณีของผมกับแอนดี เราแค่ไม่คลิกกัน แต่เราก็ต่างฝ่ายต่างอยู่ไป" "วันนั้น ผมไปเที่ยวกับเพื่อนๆ และเขาก็มากับภรรยาของเขา เชอร์ลี่ย์" "ผมเห็นเขาเดินตรงเข้ามา และผมคิดกับตัวเองว่า 'นิ่งไว้' เขาหน้าตายเหมือนเดิม เขาไม่ค่อยยิ้มอยู่แล้ว" "ผมคิดในใจ : 'เอาแล้ว บางทีหลังจากตลอดหลายปีที่ผ่านมา..' ผมก็ตั้งท่าพร้อม" "เขาเดินเข้ามาหาผมและผมเห็นสีหน้าของเชอร์ลี่ย์ ที่มองมายังผมเธอคงคิดในใจ 'เชี่ย จะเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?'" "แต่แล้วเขาก็ยื่นมือออกมา แล้วพูดว่า 'อะไรแล้วก็ให้มันแล้วไป ลืมเรื่องทุกอย่างระหว่างเราดีกว่า' ผมตอบว่า 'ว้าว ฉันไม่คาดมาก่อนเลยแฮะ ไม่มีปัญหา' ผมจับมือกับเขา และเรื่องก็จบตรงนั้น" หลังจากผ่านมากว่า 20 ปี ความบาดหมางและไม่เข้าใจกันก็จบลงได้ในที่สุด... อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ ไร้กังวล MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เมื่อแม็คก้าสวมชุดขาว "

หนึ่งในกฎที่เปลี่ยนแปลงฟุตบอลไปอย่างมากคือกฎของบอสแมน ที่ศาลตัดสินให้มีผลใช้งานในเดือนธันวาคมปี 1995 เดิมที นักเตะแม้จะหมดสัญญากับสโมสรต้นสังกัดแล้ว ก็ไม่สามารถย้ายไปทีมอื่นได้โดยอิสระอย่างทุกวันนี้ นอกจากสโมสรต้นสังกัดจะยินยอม หรืออาจจะตกลงค่าเสียหายจำนวนหนึ่งกับสโมสรที่ต้องการได้ตัวนักเตะไปร่วมทีม นักเตะระดับไฮโพรไฟล์คนแรกที่ย้ายทีมด้วยกฏบอสแมนคือ เอ็ดการ์ ดาวิดส์ ในหน้าร้อนปี 1996 "ไอ้พิทบูลล์" ย้ายจาก อาแจ็กซ์ ไปยัง เอซี มิลาน ส่วนในสหราชอาณาจักร พอล เคน คือนักเตะคนแรกที่ย้ายด้วยกฎนี้เมื่อเขาย้ายจาก อเบอร์ดีน ไปยัง ไวกิ้ง ทีมในนอร์เวย์ แต่นักเตะระดับไฮโพรไฟล์ คนแรกของสหราชอาณาจักรที่ได้ประโยชน์จากกฎบอสแมนคือ สตีฟ แม็คมานามาน เมื่อเขาตัดสินใจย้ายจากลิเวอร์พูลไปยัง เรอัล มาดริด ในปี 1999 ยุค 90s ลิเวอร์พูล มีแนวรุกพรสวรรค์มากมาย โดยเฉพาะกองหน้าที่พวกเขาปั้นยอดนักเตะขึ้นมาทั้ง ร็อบบี้ ฟาวเลอร์ ต่อด้วย ไมเคิ่ล โอเว่น ทว่าถ้าลองไปถามแฟนบอลลิเวอร์พูลยุคดังกล่าวว่าผู้เล่นคนไหนที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุด ทำให้แม้แต่แฟนบอลทีมอื่้นก็ชื่นชอบในการดูนักเตะคนนี้เล่น คำตอบคือกองกลางผมบลอนด์ ยาวหนักศกหน้าหวานที่ชื่อ สตีฟ แม็คมานามาน "แม็คก้า" คือเด็กท้องถิ่นแท้ๆ เกิดและโตที่บูเทิ่ล ในลิเวอร์พูล อยู่ไม่ห่างจากสนามแอนฟิลด์ เขามีลีลาการลากเลื้อยที่สุดยอด แม้จะไม่เหมือนกันเป๊ะๆ แต่ถ้าแมนฯ ยูไนเต็ด คือไรอัน กิ๊กส์ ลิเวอร์พูลก็คือ แม็คมานามาน นี่แหละ แม็คก้า เล่นได้ทั้งปีกและมิดฟิลด์ตัวรุก แต่ภาพจำของแฟนๆ คือการทำเกมลากอยู่ริมเส้น เขากลายเป็นนักเตะคนสำคัญของทีม มาตั้งแต่ปี 1991 ภาพของ แม็คมานามาน, ร็อบบี้ ฟาวเลอร์, เจมี่ เร้ดแน็ปป์, เดวิด เจมส์, สแตน คอลลีมอร์, เจสัน แม็คเอเทียร์ ในชุดสูทขาว ก่อนเกมนัดชิงเอฟเอ คัพ 1996 ยังติดตาแฟนๆ กลุ่มเด็กหนุ่มหน้าตาดีเหล่านี้ถูกเรียกว่า Spice boys เพื่อล้อไปกับวงเกิร์ล กรุ๊ป ชื่อดังในตอนนั้น Spice girls ดังนั้นการที่เขาตัดสินใจไม่ต่อสัญญากับทีม แล้วย้ายออกไปอยู่กับ มาดริด แบบฟรีๆ มันทำร้ายจิตใจแฟนบอลหงส์แดงไม่น้อย ในเวลานั้น มันมีเหตุผลหลายอย่างที่ทำให้ แม็คมานามาน ตัดสินใจเลือกทางเดินนี้ หนึ่ง เขาโดนประเมินคุณค่าต่ำเกินไป ในฐานะเด็กปั้น ที่ไม่มีเอเยนต์คอยดูแล เขาไม่เคยได้ค่าเหนื่อยคุ้มกับการเป็นสตาร์ของทีม แม้ทีมในยุคของ รอย อีแวนส์ จะเล่นฟุตบอลเกมรุกได้สนุก ทีมมีนักเตะฝีเท้าดีหลายคน แต่ลิเวอร์พูล ไม่เคยประสบความสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันเลย อีกทั้งเมื่อต้องมองเห็น แมนฯ ยูไนเต็ด, อาร์เซน่อล, นิวคาสเซิ่ล ได้ไปเล่นใน ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก ทำให้ แม็คก้า อยากสัมผัสเกมระดับนี้บ้าง ลิเวอร์พูล ในเวลานั้นไม่เหมือนในยุคหลัง ทีมกำลังเข้าสู่ยุคเปลี่ยนผ่านด้วย โดยเฉพาะฤดูกาลสุดท้ายของเขากับทีม เชราร์ อุลลิเย่ร์ โดนดึงมาเป็น ผู้จัดการทีมร่วม กับ รอย อีแวนส์ ในซัมเมอร์ปี 1998 และจากนั้นตอนปลายปี อีแวนส์ ก็ลาออก ทำให้ อุลลิเยร์ ก้าวขึ้นมาคุมทีมแบบเต็มตัวคนเดียว หลายสิ่งหลายอย่างประกอบกัน ทำให้ แม็คก้า เลือกปล่อยให้สัญญาหมดและย้ายทีม "ผมกำลังเข้าสู่ช่วงท้ายของสัญญาของผมกับลิเวอร์พูล ผมรู้สึกว่าลิเวอร์พูลช้ามากในการเข้ามาหาผมเพื่อคุยสัญญาใหม่" "อย่างที่มันเป็นไป 2 ปี, ปีครึ่ง, 1 ปี ก่อนหมดสัญญา ผมแค่รู้สึกว่าตอนนี้โอกาสมาถึงในการไปเล่นต่างประเทศ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมต้องการมาตลอด ผมคิดถึงเรื่องมาตลอด และตอนนี้มันมีโอกาสอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน" "ผมรู้สึกว่าทีมลิเวอร์พูลที่ผมเล่นอยู่ตอนนั้น ถ้ามองย้อนกลับไป คือผมพูดเรื่องนี้มาหลายหนแล้วด้วย ว่าตอนนั้นผมไม่เคยได้เล่นใน แชมเปี้ยนส์ ลีก เลย" "ผมเล่นฟุตบอลของตัวเองได้ดีมากในปี 1996,97, 98 และรู้สึกว่าผมอยากเล่นในระดับที่สูงขึ้นไปกว่าที่ผมเล่นอยู่กับลิเวอร์พูล" "ผมรู้สึกว่าลิเวอร์พูลอยู่ตรงจุดที่กำลังจะเกิดความเปลี่ยนแปลง ซึ่งภายหลังพิสูจน์ว่ามันได้ผล เมื่อ เชราร์ อุลลิเยร์ เข้ามา โดยตอนนั้นไม่มีใครบอก รอย อีแวนส์ เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ส่วนผมรู้สึกว่ามันถึงเวลาจะย้ายออกแล้ว" "มันแตกต่างออกไปแล้วตอนนี้ สถานการณ์เกี่ยวกับสัญญานักเตะมันแตกต่างออกไป" "ผมรู้สึกมาตลอดว่านักเตะลิเวอร์พูลหรือพวกแข้งดาวรุ่ง(ในยุคเขา)ได้รับการดูแลต่างจากตอนนี้" "ผมน่าจะเป็นนักเตะที่ดีที่สุดในทีมตอนนั้น แต่ผมน่าจะเป็นคนที่ได้รับค่าจ้างน้อยสุดในทีมด้วยตอนนั้น" "นักเตะบางคนย้ายมาใหม่ แล้วได้เงินดีกว่าผม 2, 3 หรือ 4 เท่าจากที่ผมได้รับ" "ผมไม่เคยมีเอเยนต์เลยสมัยเล่นให้ลิเวอร์พูล ดังนั้นผมก็เลยไม่เคยเรียกร้องเงินเพิ่ม ผมปล่อยให้สโมสรจัดการให้หมด และคุณรู้สึกได้ตลอดเลยว่าพวกเขามองแบบ 'หมอนี่เด็กท้องถิ่น แค่นี้เขาโอเคแหละ' และมันไม่ใช่สำหรับผมเลย" "ตอนที่พวกเขาเข้ามาพร้อมข้อเสนอสัญญาครั้งแรกมันคือการที่พยายามเรียกทุกคนเข้ามาอยู่ในห้อง มันมีแค่ผม ผมพร้อมตลอด 24 ชม. ผมมาแอนฟิลด์ได้ง่ายๆ แค่บอกผมก็แล้วกัน" "ผมคิดว่าผมได้รับการแจ้งว่า เราจะมีการประชุมกันในเดือนกันยายนและประชุมอีกครั้งตอนเดือนเมษายน และการประชุมก็จบภายใน 4 วินาที" "เราจะให้ข้อเสนอกับนายแบบนี้ แบบนั้น และผมก็ตอบไปว่า 'ไม่ล่ะ ขอบคุณ' และมันก็จบแค่นั้นเลย" "ผมคิดว่าพวกเขาตระหนักได้ในตอนนั้นว่า ข้อเสนอมันไม่ดีพอ" "แน่นอน ต่อมาข้อเสนอของพวกเขาก็เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น และเพิ่มขึ้น ยิ่งใกล้จะหมดสัญญาเท่าไหร่ และมันก็แบบว่า 'ทำไมพวกคุณไม่ยื่นข้อเสนอนี้ให้ผมตั้งแต่ตอนประชุมกันครั้งแรกล่ะ? มันอาจจะต่างออกไปจากตอนนี้ก็ได้' แต่ตอนนั้นผมกำลังจะย้ายออกแล้ว ผมคิดว่าพวกเขาไม่ได้รับรู้ถึงคุณค่าของผมมากพอ ผมยังคงทำผลงานได้ดี และทีมก็กำลังเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย" ในบางครั้ง นักเตะที่เลือกย้ายออกจากทีมที่ปลุกปั้นตัวเองมา มักไม่ประสบความสำเร็จเมื่อย้ายออกไป แต่นั่นไม่ใช่กรณีของ แม็คมานามาน แม็คก้า เซ็นสัญญากับ เรอัล มาดริด 5 ปี ได้ค่าจ้างสูงถึงกว่า 50,000 ปอนด์ ซึ่งถือว่ามหาศาลมากๆ ไม่มีใครได้เงินเยอะขนาดนี้เลยในพรีเมียร์ ลีก จนกระทั่ง รอย คีน ในอีก 1 ปีให้หลัง ไม่เพียงแค่ค่าจ้าง แต่แม็คมานามาน ในวัยพีค 27 ปีตอนนั้น ประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมกับทีมชุดขาว ในฤดูกาลแรก เขาได้แชมป์ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก ทันที แถมเขายังยิงประตูได้ในนัดชิงชนะเลิศด้วย เป็นการกระโดดสับขายิงอย่างสวยในชัยชนะเหนือบาเลนเซีย 3-0 เขาคว้าแชมป์ ลา ลีกา 2 สมัย, ชปล. อีก 2 สมัย และ ยูฟ่า ซูเปอร์ คัพ 1 สมัย กับเรอัล มาดริด ก่อนย้ายกลับอังกฤษมาแขวนสตั๊ดกับ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในปี 2003 สตีฟ แม็คมานามาน คือหนึ่งในนักเตะบริติช ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดกับ เรอัล มาดริด และใน ลา ลีกา การย้ายออกของเขาด้วยกฎบอสแมน ในปี 1999 เมื่อมองในมุมของเขา ถือเป็นการก้าวย่างที่สำคัญและประสบความสำเร็จจริงๆ ในฐานะนักฟุตบอลอาชีพ รับชมคลิปเพิ่มอรรถรสคลิ๊ก >> http://ow.ly/TK8u30rRPxY อยากพบความสนุก ไม่ซํ้าใคร ไม่เรื่องเยอะ โดนแล้วติดใจ มาลองที่ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" แบล็ค แพนเทอร์ "

นักฟุตบอลอาชีพในฝรั่งเศสทุกวันนี้มีเชื้อสายแอฟริกันมากมาย ยิ่งเมื่อมองลงไปในทีมชาติ ทั้งชุดเล็กชุดใหญ่ กว่าครึ่งด้วยซ้ำที่เป็นนักเตะผิวสี หรือไม่ก็เป็นแอฟริกันเหนือเชื้อสายอาหรับ ผู้เล่นเหล่านี้มีสถานะเป็นซูเปอร์สตาร์ ได้รับการยอมรับ บ้างประสบความสำเร็จได้ย้ายไปเล่นให้ทีมใหญ่ทั่วยุโรป กินค่าจ้างมหาศาล แต่ในยุคก่อน ทุกอย่างไม่ได้ง่ายขนาดนั้น การเป็นนักเตะอาชีพ อย่าว่าแต่นักฟุตบอลแอฟริกันเลย นักฟุตบอลชาวฝรั่งเศสเองก็ยังลำบาก เพราะค่าจ้างน้อยนิด แถมความได้เปรียบเรื่องสัญญาอยู่กับสโมสรทั้งหมด จุดเปลี่ยนเกิดขึ้นในปี 1961 ต่อปี 1962 เมื่อมีนักเตะอาชีพ 2 คน ร่วมกันก่อตั้ง UNFP สหพันธ์นักฟุตบอลอาชีพแห่งชาติขึ้น เพื่อต่อรองกับสโมสร ในเรื่องรายได้และผลประโยชน์ที่พวกเขาควรได้รับ หนึ่งในนั้นคือ ชุสต์ ฟงแตน ยอดดาวยิงจากแร็งส์ ซึ่งอยู่ในช่วงปลายอาชีพในวัย 29 ปี เขากำลังเล่นฟุตบอลฤดูกาลสุดท้าย ฟงแตน เป็นเจ้าของสถิติยิง 13 ประตู จากแค่ 6 นัดให้กับทีมชาติฝรั่งเศสในฟุตบอลโลก 1958 เป็นสถิติยิงเยอะสุดในฟุตบอลโลกครั้งเดียว ที่ยืนยงมาถึงทุกวันนี้ อีกคนคือ เออแชน เอ็นโจเลีย "เดอะ แพนเทอร์" กองหน้าชาวแคเมอรูน ผู้เคยกล่าวเอาไว้ว่า "ผมกลายมาเป็นนักฟุตบอลอาชีพด้วยความบังเอิญ" เออแชน เอ็นโจเลีย เกิดในปี 1931 ที่บาตูชี่ ประเทศแคเมอรูน ที่ตอนนั้นยังตกอยู่ในการปกครองของฝรั่งเศสและอังกฤษ เดิมที เออแชน ไม่ได้มีความคิดที่จะเป็นนักเตะอาชีพ เขาตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ อยากศึกษาในระดับสูงๆ เข้าไว้ แต่เขามีงานอดิเรก ก็คือการเล่นฟุตบอล เขาเล่นให้ทีมสมัครเล่นท้องถิ่นที่ชื่อ ว็องต์ ลาลาน กระทั่งปี 1951 เอ็นโจเลีย นามสกุลของเขาเป็นภาษาท้องถิ่นแปลว่า "แพนเทอร์" หมายถึงเสือดาว หรือเสือดำ พอดี ด้วยวัย 20 ปี เขาก็ย้ายมายังฝรั่งเศสเพื่อเรียนต่อที่ โรอานน์ เขาตั้งใจเรียนมาก แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ทิ้งงานอดิเรกที่เขารักคือการเล่นฟุตบอล เหมือนเดิม เขาเข้าร่วมเล่นในสโมสรสมัครเล่นท้องถิ่น และเกมแรกที่เขาลงสนาม ปรากฏว่า เอ็นโจเลีย ยิงไปคนเดียว 12 ประตู เมื่อสโมสรของเขาสมัครเข้าร่วมแข่งใน เฟรนช์ คัพ (มีทีมเข้าร่วมจากทุกระดับในประเทศยิ่งกว่า เอฟเอ คัพ เสียอีก) ฝีเท้าของเขาก็ถูกจับตาโดย ปิแอร์ การ์นิเย่ร์ แมวมองของ แซงต์ เอเตียน เขาเป็นคนรูปร่างแข็งแรง มีความเร็ว อึดทนวิ่งไม่มีหมด และที่สำคัญมีเทคนิคการเล่นกับบอลที่ดีด้วย เขายิงแฮททริกได้ในเกมนั้น ปิแอร์ การ์นิเย่ร์ แจ้งกับ ฌอง สแนลล่า ผู้จัดการทีมของสโมสรให้ลองมาดูเด็กคนนี้ และในที่สุด สโมสรก็จัดการเซ็นสัญญา เออแชน เอ็นโจเลีย มาร่วมทีมในปี 1954 เขาย้ายมายัง แซงต์ เอเตียน พร้อมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่นั่นด้วย ฌอง สแนลล่า ไม่รีบร้อนให้เด็กหนุ่มวัย 23 ปีลงเล่น เพราะเขาไม่เคยผ่านเกมระดับอาชีพมาก่อน แต่หลังจากค่อยๆ ปรับตัว เอ็นโจเลีย ก็ลงประเดิมเกมแรกเจอกับตูลูส เขาทำ 2 ประตูทันที ในตอนนั้น แซงต์ เอเตียน กำลังสร้างทีมน่าตื่นตาตื่นใจ เพราะนอกจาก เอ็นโจเลีย ในทีมยังมีแข้งจากแอฟริกาอีกคน คือนักเตะหนุ่มแอลจีเรียน ที่ชื่อว่า ราชิด เมคห์ลูฟี่ ซึ่งสุดท้ายแล้วจะเป็นเจ้าของสถิติยิงประตูมากสุดอันดับ 2 ตลอดกาลของสโมสรที่ 150 ประตู ทั้งคู่เล่นเข้าขากันอย่างดี และในฤดูกาล 1956/57 ก็ช่วยกันยิงจน แซงต์ เอเตียน คว้าแชมป์ลีก เอิง มาครองได้สำเร็จ นั่นเป็นแชมป์ลีกสมัยแรกของสโมสร โดยที่ เอ็นโจเลีย ยิงไป 29 ประตูจาก 32 นัด แซงต์ เอเตียน ถึงทุกวันนี้ก็เป็นทีมที่ได้แชมป์ลีก เอิง มากสุด 10 สมัยด้วยกัน แต่แชมป์ของพวกเขาเกิดขึ้นในช่วงปลายยุค 50s เรื่อยมาจนถึงปี 1980 จากนั้นไม่เคยได้แชมป์ลีก เอิง อีกเลย เรียกได้ว่ารากฐานจากทีมที่มี เอ็นโจเลีย เป็นหัวหอกส่งผลอย่างมากที่ยุคนั้นพวกเขาคือทีมใหญ่ในฝรั่งเศส แม้จะทำผลงานในฐานะนักฟุตบอลอาชีพได้เป็นอย่างดีแต่ เอ็นโจเลีย ยังไม่ทิ้งการเรียน เขาสมัครเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยใน ลียง ซึ่งเป็นเมืองในแคว้นเดียวกัน ปัญหาคือเขาต้องเดินทาง ทั้งซ้อม ทั้งแข่ง และเข้าเรียน นั่นทำให้ในที่สุดเขาตัดสินใจย้ายไปซบ โอลิมปิก ลียง ซึ่งถือเป็นอริของ แซงต์ เอเตียน ในปี 1959 อยู่กับ ลียง 2 ฤดูกาล ทำได้ 21 ประตูจาก 50 นัด ความมุ่งมั่นทะเยอทะยานในฐานะนักฟุตบอลอาชีพของเขาลดลงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ฤดูกาล 1961/62 ซึ่งเป็นฤดูกาลสุดท้ายในอาชีพ เออแชน เอ็นโจเลีย ย้ายมาปารีส มาอยู่กับ ราซิ่ง คลับ ปารีส แต่ลงเล่นได้แค่ 2 นัดเขาก็ประกาศรีไทร์ด้วยวัย 30 ปี หากนักเตะทั่วไปแขวนสตั๊ด นั่นอาจเป็นจุดสูงสุดครั้งสุดท้าย แต่ไม่ใช่สำหรับ เอ็นโจเลีย เพราะความยิ่งใหญ่ของเขาเริ่มหลังจากนั้น เรย์มงด์ โกปา ยอดดาวยิงอีกคนของฝรั่งเศสเคยกล่าวไว้ว่า "เรา นักฟุตบอล ก็คือทาสดีๆ นี่เอง" พอแขวนสตั๊ด เอ็นโจเลีย ก็จับมือกับ ชุสต์ ฟงแตน และนักกฏหมาย ฌักส์ แบร์กทร็องด์ ก่อตั้งสหพันธ์นักฟุตบอลอาชีพแห่งชาติ ขึ้น เพราะอย่างที่บอกว่าในยุคนั้น ความได้เปรียบทุกอย่างอยู่กับสโมสรและเจ้าของสโมสร สหพันธ์นักฟุตบอล ก็เหมือนองค์กรของอาชีพอื่นๆที่มีหน้าที่เป็นตัวแทน ต่อรอง และปกป้องผลประโยชน์ให้กับคนอาชีพนั้นๆ จนนักฟุตบอลมีความเป็นอยูที่ดีขึ้น เออแชน เอ็นโจเลีย มีวิสัยทัศน์กว้างไกล มันมาจากการที่เขาศึกษาเล่าเรียนอย่างตั้งใจ และความที่ต้องการให้เกิดความยุติธรรมกับเพื่อนร่วมอาชีพ ชุสต์ ฟงแตน ถึงกับยอมรับว่า "เออแชน มีไอเดียใหม่ๆ มาทุกๆ 30 วินาที" คนหนึ่งเป็นฝรั่งเศสผิวขาว อีกคนเป็นแอฟริกันผิวดำ จากแคเมอรูน แต่ทั้งคู่ก็ทำให้อาชีพนักฟุตบอลได้มีอำนาจต่อรองมากขึ้น ในช่วงทศวรรษที่ 60s ก็พอดี แคเมอรูน บ้านเกิดของเขาได้รับเอกราชอย่างเต็มรูปแบบ สมาคมฟุตบอลแคเมอรูน ก่อตั้งขึ้นในปี 1959 แน่นอนว่าเขาไม่มีโอกาสได้รับใช้ชาติในฐานะนักฟุตบอล แต่เขาทำได้ไกลกว่านั้น เขามาทำงานด้านการทูต ไปประจำการยังประเทศต่างๆ ทั่วยุโรป รวมถึงในสหรัฐอเมริกาด้วย เขาไม่ลืมเกมฟุตบอลที่เขารัก เอ็นโจเลีย มองว่าฟุตบอลนี่แหละคือเครื่องมือสำคัญในการโปรโมตทวีปแอฟริกา และสามารถพัฒนาลีกอาชีพในทวีปนี้ได้ แต่ด้วยเรื่องการเมืองภายในประเทศที่ยุ่งเหยิง ต่างฝ่ายต่างแย่งชิงอำนาจและผลประโยชน์ เขาโดนขัดแข้งขัดขาในเริ่องไอเดียต่างๆ ที่เสนอขึ้นไป จนกระทั่ง วิลเลี่ยม เอ็นโจเลีย ลูกชายของเขาที่เป็นนักฟุตบอลเช่นเดียวกัน ก็ไม่ได้ลงเล่นให้ทีมชาติแคเมอรูน ส่วนหนึ่งมาจากการที่ว่า วิลเลี่ยม คือลูกของ เออแชน เอ็นโจเลีย (วิลเลี่ยม เล่นให้ แบรสต์, เปแอสเช, ล็องส์ และก็อง ในยุค 80s) เออแชน เอ็นโจเลีย เสียชีวิตที่ดูอาล่า เมืองใหญ่ในแคเมอรูนบ้านเกิดเมื่อปี 2006 ด้วยวัย 75 ปี เรื่องราวและความดีที่เขาสร้างเอาไว้ไม่ค่อยได้รับการพูดถึง เขาเป็นนักเตะแอฟริกันรุ่นแรกๆ ที่มาสร้างชื่อในฝรั่งเศส ถึงขั้นที่เรียกได้ว่าเป็นระดับ "สตาร์"ของลีก แต่สิ่งที่เขาได้ทำเอาไว้นอกสนามต่างหากที่ปูทางให้กับนักฟุตบอลรุ่นหลังในฝรั่งเศส ไม่ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะมีเชื้อชาติใด สีผิวใด ก็ตาม นามสกุลของเขาเป็นภาษาท้องถิ่นคือ "แพนเทอร์" เขาคือฮีโร่ของนักฟุตบอลรุ่นหลัง เหมาะกับการตั้งฉายาว่า แบล็ค แพนเทอร์ จริงๆ อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ ไร้กังวล MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ผู้รักษาประตูจำเป็น "

มีให้เห็นพอสมควรกับการที่นักเตะเอาท์ฟิลด์ ต้องลงเอยด้วยการเป็นผู้รักษาประตูในบางเกม บางแม็ทช์ ส่วนใหญ่เป็นเพราะนายด่านตัวจริงเจ็บแล้วใช้โควต้าเปลี่ยนตัวครบหมดแล้ว เราเคยเห็น จอห์น โอเช เฝ้าเสา เคยเห็น แฮร์รี่ เคน เฝ้าเสาด้วยความจำเป็นลักษณะนี้มาแล้ว แต่มันมีความบังเอิญ ที่นักเตะ 2 คน ผู้เคยได้รับการจับตาที่อาร์เซน่อล ว่าจะก้าวขึ้นมารุ่งได้ในอนาคต แต่ระหว่างเส้นทางโดนปล่อยยืมตัวไปให้ เวสต์แฮม ยูไนเต็ด ใช้งาน สุดท้ายเคยได้สัมผัสเกมในฐานะผู้รักษาประตูจำเป็นเหมือนๆ กัน คาร์ล เจนกินสัน เคยตกเป็นพาดหัวข่าวตอนที่อาร์เซน่อล ซื้อตัวมาร่วมทีมตอนปี 2011 เพราะหน้าตาท่าทางเป็นหนุ่มอังกฤษปกติ แต่ตอนนั้น เขาเล่นทีมชาติเยาวชนให้กับฟินแลนด์ เนื่องจากเชื้อสายทางคุณแม่ เจนกินสัน เป็นแบ็กขวาแววดี อาร์แซน เวนเกอร์ คว้าตัวมาจากชาร์ลตัน ด้วยวัย 19 ปี แต่เจอฝันร้ายเมื่อเกมแรกๆ ของเขาในสีเสื้ออาร์เซน่อล คือลงตัวจริงในเกมโดนแมนฯ ยูไนเต็ด ถล่ม 8-2 ตลอด 3 ปีแรก เวนเกอร์ ใช้งานเขาไม่เยอะมากนักและดูเหมือนพัฒนาการของ เจนกินสัน จะไม่เป็นไปอย่างที่คิด บวกเรื่องอาการเจ็บด้วย สุดท้ายในฤดูกาล 2014/15 ก็ปล่อยให้ เวสต์แฮม ยืมตัว ด้วยความที่ผลงานน่าประทับใจ ในฤดูกาลต่อมา 2015/16 เวสต์แฮม เลยขอทำสัญญายืมตัวต่ออีกปี เจนกินสัน ยังได้ลงเล่นเป็นตัวจริงให้กับทีมของ สลาเวน บิลิช ซึ่งเข้ามาคุมทีมแทน แซม อัลลาร์ไดซ์ จริงๆ ปีนั้น บิลิช พาเวสต์แฮม ทำผลงานได้ดีมากๆ เพียงแต่ในเกมที่ 2 ของฤดูกาลก็เกิดเรื่องที่ว่าขึ้น ขุนค้อนรับการมาเยือนของ เลสเตอร์ ซึ่งทีมจิ้งจอกสยาม แชมป์ในบั้นปลายก็นำอยู่ 2-1 จนมาถึงช่วงทดเจ็บนาทีแรก เวสต์แฮม ได้เตะมุม อาเดรียน นายทวารมือ 1 ขึ้นไปลุ้นประตูแถวกรอบเขตโทษด้วย แต่พอเปิดแล้วบอลโดนสกัดออกมาหน้าเขตโทษ อาเดรียน อยู่ตรงนั้นไม่ได้มองเลย ตั้งใจจะตีลังกาหวดบอลคืนกลับเข้าไปในเขตโทษแต่แทนที่จะโดนบอล กลายเป็นโดน เจมี่ วาร์ดี้ เข้าแบบเต็มๆ อาเดรียน ยกไม้ยกมือขอโทษแล้วรีบวิ่งกลับไปเฝ้าเสาแต่ไม่รอดเพราะผู้ตัดสินแอนโธนี่ เทย์เลอร์ ควักใบแดงให้ทันที ทำไงได้ ตัวเปลี่ยนครบแล้ว คาร์ล เจนกินสัน เลยต้องเปลี่ยนชุดไปเฝ้าเสาแทนในช่วงเวลาที่เหลือ แน่นอน เขาไม่เสียประตู เพราะเวลาช่วงทดเจ็บมันเหลืออีกแค่นาทีเศษๆ เท่านั้น เคสก่อนหน้า คาร์ล เจนกินสัน เกิดขึ้นในฤดูกาล 2011/12 อาร์เซน่อล เคยมีมิดฟิลด์ดาวรุ่งที่ชื่อ เฮนรี่ ลันส์บิวรี่ หมอนี่ในทีมเยาวชนเล่นโดดเด่นมาก ทะลุขึ้นมาพังประตูได้บ่อย เป็นกำลังหลักในทีมชุดแชมป์ เอฟเอ ยูธ คัพ ปี 2008/09 ที่เอาชนะลิเวอร์พูล ขาดลอย เด็กรุ่นนั้นนอกจาก ลันส์บิวรี่ แล้วก็มี แจ็ค วิลเชียร์, ฟรองซิส ก็อกโกแล็ง, เอมานูเอล ฟริมปง, เจย์ เอมมานูเอล โธมัส และ โอกูซาน เออซยาคุป เป็นต้น วิลเชียร์ เทพกว่าใครเพื่อน ปีต่อมาก็โดนดันขึ้นชุดใหญ่ทันที ส่วน เฮนรี่ ลันส์บิวรี่ แม้จะมีแววแต่โดนปล่อยให้ทีมเล็กๆ ยืมตัวก่อน เขาโดน วัตฟอร์ด, นอริช ยืมไปเล่นและทำผลงานได้ดีมากๆ ด้วยซ้ำ กระทั่งปี 2011/12 ก็โดน เวสต์แฮม ของ แซม อัลลาร์ไดซ์ ยืมไปเล่นใน เดอะ แชมเปี้ยนชิพ ต้องบอกว่า ลันส์บิวรี่ นั้นเคยเล่นให้ น็อตติงแฮม ฟอเรสต์, แอสตัน วิลล่า, บริสตอล ซิตี้ และปัจจุบันอยู่กับ ลูตัน ทาวน์ ทว่าในปี 2010 ด้วยวัย 20 ปี นี่คือคนที่แฟนอาร์เซน่อลอยากเห็นกลับมาเล่นให้ทีมชุดใหญ่มากๆ อีกคน ในฤดูกาล 2011/12 กับเวสต์แฮม เขาก็มีผลงานพอใช้ได้ แต่ไฮไลท์มันเกิดขึ้นในเดือนกุมพาพันธ์ 2012 ในเกมไปเยือน แบล็คพูล เวสต์แฮม ทำผลงานได้ดี ออกนำอยู่ 2-1 จนนาทีที่ 54 ความซวยก็มาเยือน เพราะจังหวะบอลสวนของ แบล็คพูล แล้วลูกบอลมันกั๊กๆ ตรงพื้นที่เกรงใจหน้ากรอบเขตโทษ โรเบิร์ต กรีน มือกาวจอมเก๋าของทีมก็ตัดสินใจออกมาสไลด์บอลทิ้ง แต่ไม่โดนบอล มันดันไปโดนกองหน้าแบล็คพูลที่ไวกว่าครึ่งก้าว นั่นทำให้ กรีน โดนใบแดงทันที จริงๆ มันไม่น่ามีปัญหาอะไร นาที 55 เอง โควต้าเปลี่ยนตัวของ บิ๊กแซม ยังเหลือครบ แต่ความจริงก็คือ บนม้านั่งสำรองเวสต์แฮม ไม่มีโกล์มือ 2 อยู่เลย เรื่องของเรื่อง มาจาก เฮนรี่ ลันส์บิวรี่ นี่แหละ เพราะตอนปี 2010 เขาเคยเล่นให้ทีมชาติอังกฤษชุดเล็ก เจอกับทีมชาติเยอรมันชุดเล็ก ด้วยจังหวะนรก เจสัน สตีล นายทวารโดนใบแดง เปลี่ยนตัวครบแล้วทำให้ ลันส์บิวรี่ ที่มีความมั่นใจ ขอเปลี่ยนลงไปเล่นเป็นผู้รักษาประตูแทน แป้บเดียวเขาก็เสียจุดโทษให้ เชงต์ โทซุน (ตอนนั้นยังเล่นให้เยอรมัน) เขาเซฟจุดโทษไว้ไม่ได้ แต่ว่านาทีที่เหลือของเกม ลันส์บิวรี่ ไม่เสียประตูอีกเลย เรียกว่าเป็นนักเตะเอาท์ฟิลด์ที่มีแววใช้ได้เลยในการเป็นผู้รักษาประตู เหตุนี้ทำให้ แซม อัลลาร์ไดซ์ มักจะไม่ใส่ "ผู้รักษาประตูสำรอง" ไว้ในรายชื่อตัวสำรอง เพราะมองว่าถ้าฉุกเฉิน ก็เอา ลันส์บิวรี่ ลงไปเฝ้าเสา เพราะตอนนั้น โควต้าสำรองมันมีแค่ 5 คน สู้เก็บที่บนม้านั่งไว้สำหรับพวกกองกลาง กองหน้าดีกว่า เผื่อแก้เกม จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องใหม่ ก่อนหน้านี นีล วอร์น็อค ตอนคุม เชฟฟิลด์ ยูไนเต็ด เองก็เคยทำแบบนี้ เพราะตอนนั้นเขามี ฟิล จากีลก้า ที่สามารถเล่นเป็นผู้รักษาประตูจำเป็นได้ กลับมาที่เกมกับ แบล็คพูล พอ โรเบิร์ต กรีน โดนไล่ออก ลันส์บิวรี่ ลงไปเฝ้าเสาแทน เวลามันเหลืออีกกว่า 35 นาที น่าทึ่ง เพราะช่วงเวลาดังกล่าว จากสกอร์ 2-1 กลายเป็น 4-1 หมายความว่า เวสต์แฮม ยิงเพิ่มได้อีกถึง 2 ประตู และ เฮนรี่ ลันส์บิวรี่ นายทวารจำเป็น ไม่ปล่อยให้บอลผ่านมือเขาเข้าสู่ก้นตาข่ายได้เลยแม้แต่ลูกเดียว อยากพบความสนุก ไม่ซํ้าใคร ไม่เรื่องเยอะ โดนแล้วติดใจ มาลองที่ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ปฏิบัติการชิงตัวฮ็อตช็อต "

เรื่องราวการตัดเหลี่ยมเฉือนคมกันของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด กับ นิวคาสเซิ่ล ในการแย่งตัว อลัน เชียเรอร์ ยังเป็นหนึ่งในเรื่องเล่าคลาสสิกของวงการฟุตบอลอังกฤษ หน้าร้อนปี 1996 หลังจบศึกยูโร ที่อังกฤษเป็นเจ้าภาพเองกลายเป็นช่วงเวลานาทีทอง ซึ่งมีดีล "สถิติ" โลกเกิดขึ้น 2 หนห่างกันไม่กี่วัน ดีลที่ 2 คือ บาร์เซโลน่า เซ็นคว้าตัว โรนัลโด้ R9 มาจากพีเอสวี แต่สถิติโลกแรกของหน้าร้อนนั้นคือ อลัน เชียเรอร์ จาก แบล็คเบิร์น สู่ นิวคาสเซิ่ล 15 ล้านปอนด์ มีเรื่องเล่าที่ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ในวันยังไม่มียศ "เซอร์" นำหน้า ระบุว่าเขารู้ว่าตัวเองพ่ายแพ้เสียท่าให้ เควิน คีแกน ในการแย่งตัว เชียเรอร์ แล้วเมื่อถามในการเข้ามาพูดคุยกันตอนบ่ายวันหนึ่งว่า "ฉันมาคุยกับนายก่อน คือ เควิน คุยกับแกก่อน?" ความจริงการพูดคุยระหว่างฝ่ายของ เชียเรอร์ และ 2 สโมสรใหญ่อย่าง นิวคาสเซิ่ล กับ แมนฯ ยูไนเต็ด เกิดขึ้นไม่ใช่แค่หนเดียว แจ็ค วอล์คเกอร์ เจ้าของสโมสรแบล็คเบิร์นนั้นตั้งตัวเป็นศัตรูกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ชัดเจนมาแต่ไหนแต่ไร หากเป็นไปได้ เขาไม่อยากให้ "ฮ็อตช็อต" ย้ายไปยังทีมคู่อริรายนี้ ขณะที่เชียเรอร์ เองก็มีความนับถือและเคารพในตัว วอล์คเกอร์ อย่างมาก นอกจากนั้น ส่วนหนึ่งก็คือ หัวใจของ เชียเรอร์ เป็นสีขาว-ดำ มาตั้งแต่เด็ก เขาเกิดที่นิวคาสเซิ่ล เป็นแฟนบอลสาลิกาดง มาตลอด ไอเดียเรื่องการกลับไปค้าแข้งในทีมรักวัยเด็กมันน่าดึงดูด แต่อีกส่วน เขาก็สนใจในการย้ายไปร่วมทีมอย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในยุคใหม่ เลือดใหม่ที่ประสบความสำเร็จเช่นกัน ทั้งนี้ มี 2 บุคคล ที่มีพลังโน้มน้าวเขาได้พอๆ กัน ก็คือ เฟอร์กี้ และ เควิน คีแกน โดยที่ คีแกน เป็นฮีโร่ในวัยเด็กของ เชียเรอร์ เองด้วย มาร์ติน เอ็ดเวิร์ดส์ อดีตเจ้าของและประธานสโมสรแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เคยออกมาพูดถึงเรื่องนี้ เขามั่นใจว่าตอนนั้น เชียเรอร์ ต้องเสร็จแมนฯ ยูไนเต็ด แล้วแน่ๆ "ผมได้ไปพูดคุยกับ เชียเรอร์ และเอเยนต์ของเขา หลังจากเขาได้ไปที่บ้านของ อเล็กซ์ (เฟอร์กูสัน) ในวันหนึ่ง ดังนั้นผมรู้ว่า อเล็กซ์ ได้คุยกับเขาเกี่ยวกับบทบาทในทีม และเรื่องอื่นๆ และชัดเจนว่าโน้มน้าวเขาได้เรียบร้อย เขาอยากย้ายมาอยู่ด้วย แต่ แน่นอน หลังจากนั้นมันก็มีความวุ่นวายเกิดขึ้นทางฝั่งแบล็คเบิร์น การที่เราอยากได้เขาและตกลงเงื่อนไขกันแล้ว มันเหมือนกับเราโดนฉกไปจากมือเลย" หน้าร้อน 1996 แจ็ค วอล์คเกอร์ พยายามโน้มน้าว ใส่ข้อเสนอทุกอย่างเพื่อให้ เชียเรอร์ อยู่กับทีมต่อ แต่เขาตัดสินใจแล้วว่าจะย้าย ตัวเลือกเหลือแค่ 2 ทางคือ ไม่แมนเชสเตอร์ ก็นิวคาสเซิ่ล เฟอร์กี้ เชิญ อลัน เชียเรอร์ มาพูดคุยก่อนที่บ้าน และโน้มน้าวให้เขาคล้อยตามได้สำเร็จ แต่ทางฝั่งนิวคาสเซิ่ล ก็ขอโอกาสด้วย ตอนนั้นคนนอกไม่รู้เลย ผิดกับสมัยนี้ ว่านิวคาสเซิ่ล เอาจริงเอาจังกับ เชียเรอร์มากๆ โทนี่ สตีเฟ่นส์ เอเยนต์ของเชียเรอร์ ขอยืมใช้บ้านของ แอนดี้ ฮ็อบสัน เพื่อนสนิท ซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารของ SFX บริษัทเกี่ยวกับการจัดการภาพลักษณ์และดูแลนักกีฬา โดยเฉพาะนักเตะหลายราย บ้านของ ฮ็อบสัน อยู่ในเมอร์ฟิลด์, เวสต์ ยอร์คเชียร์ ใกล้กับฮัดเดอร์สฟิลด์ โดยทั้ง เชียเรอร์ และคีแกน ต่างแต่งตัวอำพรางมานัดเจอกันที่นี่ เพราะไม่ต้องการให้สื่อรู้ "เราต้องบอกแอนเน็ตต์ ซึ่งปัจจุบันเป็นภรรยาของผมว่า เธอยังไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ คือคุณต้องเดินผ่านห้องนั่งเล่นเพื่อไปห้องน้ำ แต่ เควิน คีแกน กับ อลัน เชียเรอร์ คุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น" "เธอโวยใหญ่ 'คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย? ฉันปวดท้อง' จากนั้นราวสัก 10 นาทีต่อมา เควิน กับ อลัน ก็เดินออกมา และเราต่างก็ช็อค ก่อนที่ภรรยาผมจะบอกว่า 'ยินดีที่ได้เจอนะคะ แต่ฉันต้องไปปลดปล่อยก่อนหละ ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำ'" โทนี่ สตีเฟ่นส์ เอเยนต์ของเชียเรอร์ เลยต้องอธิบายให้เจ้าของบ้านคือ แอนดี้ ฮ็อบสัน กับแอนเน็ตต์ ฟังว่าเรื่องมันไปมายังไง ส่วนตัวของ เชียเรอร์ เอง ในช่วงเย็นวันนั้น เขาก็พุ่งตรงไปดูคอนเสิร์ตของไบรอัน อดัมส์ ที่สนามเคิร์คลีส์ สเตเดี้ยม (สนามของฮัดเดอร์สฟิลด์) มันเป็นคืนวันที่ 23 กรกฎาคม 1996 ที่คอนเสิร์ต เชียเรอร์ ได้ไปเจอกับพี่น้องเนวิลล์ ในโซน VIP ทำให้เขาคิดกลับไปถึงการได้พูดคุยกับ เฟอร์กี้ เมื่อ 2-3 วันก่อนหน้านั้น ตัวของเขายอมรับว่า ขณะนั้นใจเขา 90% ลอยไปที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด แล้ว เชียเรอร์และภรรยา ถึงกับเลือกบ้านที่แถวแมนเชสเตอร์ เอาไว้ด้วยซ้ำ แต่อย่างที่บอก การพูดคุยมันไม่ได้เกิดขึ้นรอบเดียว รอบสอง เกิดขึ้นโดยที่ นิวคาสเซิ่ล เป็นฝ่ายเดินหมากก่อนบ้าง คราวนี้นัดคุยกันที่บ้านของแม่ภรรยาของ เดวิด แพล็ทท์ ใกล้กับครูว์ นิวคาสเซิ่ล มากันทั้ง ดักลาส ฮออล์ ลูกชายของ เซอร์ จอห์น ฮอลล์ ประธานสโมสร, เฟร็ดดี้ เฟล็ทเชอร์ และ เฟร็ดดี้ เชพเพิร์ด ไปจนถึง เควิน คีแกน การพูดคุยหนนี้เป็นไปได้ด้วยดี หนึ่งคำถามของ เชียเรอร์คือ เขาขอเสื้อเบอร์ 9 จะได้ไหม? แน่นอน คีแกน ตอบว่าได้ แม้มันจะเป็นของ เลส เฟอร์ดินานด์ อยู่ก็ตาม คีแกน มั่นใจสุดๆ ว่าเขาจะได้ตัว ฮ็อตช็อต มาร่วมทีมแน่แล้ว หลังคุยกันหนที่ 2 ปัญหาของ นิวคาสเซิ่ล ตอนนี้อยู่ที่การเจรจาเรื่องเงินกับ แบล็คเบิร์น คีแกน ได้พูดคุยกัย โรเบิร์ต คอร์ ประธานบริหารของทีมกุหลาบไฟ ซึ่ง คอร์ ก็บอกว่า "นายส่งแฟ็กซ์มายืนยันว่าพวกนายจะจ่าย 15 ล้านปอนด์ นั่นคือ 15 ล้านปอนด์ตูมเดียวเลยนะ" "คีแกน ตอบว่า 'อะไรนะ? นึกว่ามันจะจ่ายครึ่งนึงก่อน อีกครึ่งนึงภายใน 12 เดือนซะอีก' ผมสวนไปว่า '15ล้านปอนด์ก็คือ 15ล้านปอนด์ ทางเราต้องการให้จ่ายงวดเดียวเลย' คีแกนถึงกับบอกว่า 'ให้ตายเหอะ เราไม่ได้คิดว่าจะยังงี้มาก่อนเลย' " นั่นทำให้ทางนิวคาสเซิ่ล ต้องรีบกลับไปคิดเรื่องตัวเลขกันอีกรอบ บ่ายวันนั้นเองที่ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เองได้คุยกับ เชียเรอร์ เป็นหนที่ 2 เช่นกัน เมื่อ เฟอร์กี้ รู้ว่า เชียเรอร์ ไปคุยกับ คีแกน มาก่อนแล้วตอนเช้า ถึงกับอุทานว่า "ชิบหายแล้วฉัน ถ้างั้น" อย่างไรก็ดี การพูดคุยก็เดินหน้าต่อและเป็นไปได้ด้วยดี กระทั่งอีกหนึ่งจุดสำคัญ คือเงื่อนไขของเชียเรอร์ เขาถามเฟอร์กี้ว่า ขอเป็นคนยิงจุดโทษ และขอเสื้อเบอร์ 9 ได้ไหม ตรงนี้ เฟอร์กี้ ตอบว่า "จุดโทษนั้น เอริค (คันโตน่า) เป็นคนยิงอยู่ แต่เสื้อเบอร์ 9 ไม่มีปัญหา" หลังคุยกับทั้ง 2 สโมสร ฝั่งละ 2 ครั้งแล้ว เชียเรอร์ ก็ยังลังเล กระทั่ง คีแกน ติดต่อเข้ามา ขอคุยด้วยเป็นครั้งที่ 3 ก่อนที่นิวคาสเซิ่ล จะบินมาทัวร์เอเชีย (มีมาเยือนไทยด้วยตอนนั้น) หนนี้เองที่ทุกอย่างได้รับการตัดสินใจ จริงๆ เชียเรอร์ เผยว่าเขาพยายามโทรไปหา เฟอร์กี้ 2-3 ครั้งแต่ไม่มีใครรับสาย ก่อนจะทิ้งข้อความเอาไว้ แต่ทางเฟอร์กี้ ก็ไม่ได้ติดต่อกลับมา หลังจากพูดคุยกันหน 3 คีแกน ก็เตรียมตัวบินไปทัวร์กับทีม เขายุ่งอยู่กับโทรศัพท์ตลอดเวลา จนเมื่อคำตอบถูกส่งมาว่า เชียเรอร์ เซ็นสัญญากับทีมแล้ว เขาถึงยิ้มออก และดึง เลส เฟอร์ดินานด์ มาบอกข่าวนี้เป็นคนแรก ในที่สุด เชียเรอร์ ก็เลือกย้ายไปนิวคาสเซิ่ล กลายเป็นตำนานของสโมสร เขาปฏิเสธ เฟอร์กี้ เป็นหนที่ 2 โดยหนแรกเลือกย้ายจากเซาธ์แฮมป์ตันไปแบล็คเบิร์นแทน ที่นั่นเขาได้แชมป์ พรีเมียร์ ลีก 1 สมัย สำหรับเรื่องแชมป์ แน่นอน ถ้าย้ายไปอยู่กับปีศาจแดง อย่างน้อยๆ น่าจะมีแชมป์พรีเมียร์ ลีก ไว้ประดับบารมี ทว่าเรื่องของจิตใจ เชียเรอร์ บอกว่าเขาไม่เสียใจเลยที่เลือกนิวคาสเซิ่ล แทนที่จะเป็น แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เพราะนิวคาสเซิ่ล คือทีมที่เขารัก และได้ร่วมงานกับกุนซือที่เป็นไอดอลของเขา อีกทั้งการได้สวมเสื้อเบอร์ 9 เป็นตำนานแห่ง เซนต์ เจมส์ พาร์ค ก็ถือเป็นเกียรติและความสุขสำหรับเขาแล้ว อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ ไร้กังวล MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" อันเช่ กับ ลา เดซิม่า "

คาร์โล อันเชล็อตติ ตัดสินใจกัดฟันบอกลาตำแหน่งผู้จัดการทีมเอฟเวอร์ตัน เมื่อ เรอัล มาดริด ติดต่อเข้ามา ก่อนหน้านี้ อันเช่ เคยให้สัมภาษณ์ว่า การคุมทีม เรอัล มาดริด เป็นประสบการณ์พิเศษ ไม่มีที่ไหนเสมอเหมือน หากคุณคิดว่าตัวเองเป็นโค้ชที่พอมีฝีมือละก็ อย่างน้อย ต้องลองไปคุมทีมชุดขาวให้ได้สักครั้ง ประสบการณ์ที่ อันเชล็อตติ เคยผ่านมาแล้วกับเรอัล มาดริด ทำให้เขาตัดสินใจกลับไปที่นั่นอีกครั้ง มันเป็นประสบการณ์ 2 ปีที่ อันเช่ ลืมไม่ลง และ แฟนเรอัล มาดริด ก็ลืมไม่ลงเช่นกัน คาร์โล อันเชล็อตติ ผู้นำ "ลา เดซิม่า" มาสู่ซานติอาโก้ เบร์นาเบว หนึ่งในความภาคภูมิใจสูงสุดของเรอัล มาดริด ในฐานะสโมสรฟุตบอลคือการเป็นอันดับ 1 ใน ยูโรเปี้ยน คัพ หรือ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก พวกเขาคือเจ้าของแชมป์ 5 สมัยแรกสุดในยุคของท่านประธาน ซานติอาโก้ เบร์นาเบว จากนั้นก็ได้แชมป์เป็นระยะ จนผ่านมาถึงยุค กาลาคติกอส ver1.0 ของ ฟลอเรนติโน่ เปเรซ ประตูวอลเล่น์มหัศจรรย์ของ ซีดาน ที่พาทีมได้แชมป์ "สมัยที่ 9" ในปี 2002 ถูกค้างเติ่งมาเป็น 10 ปี ตลอดเวลาจากนั้น มาดริด เห็น ปอร์โต้, ลิเวอร์พูล, มิลาน, แมนฯ ยูไนเต็ด และอริอย่างบาร์เซโลน่า ผลัดกันขึ้นมาเป็นแชมป์ การเข้ามาอีกครั้งของ เปเรซ เป็นคำรบ 2 เป้าหมายเหมือนเดิม อยากสร้างซูเปอร์ทีม และต้องการคว้าแชมป์ยุโรป กลับมาครอบครองให้ได้ เรอัล มาดริด ต้องการแชมป์ยุโรปสมัยที่ 10 หรือที่เรียกกันติดปากว่า "ลา เดซิม่า" แปลได้ว่า the 10th หรือแชมป์ลำดับที่10 ไม่ใช่แค่นักเตะดังๆ แต่กุนซือเก่งๆ ก็โดนดึงมาร่วมทีม โชเซ่ มูรินโญ่ เก่งสุดเมื่อนำอินเตอร์คว้า 3 แชมป์ในปี 2010 แต่ซัมเมอร์นั้น โดนดึงมาคุม มาดริด ทันที ชปล. เป็นเรื่องที่ไม่สามารถการันตีแชมป์ได้ แม้คุณจะมีรายชื่อนักเตะดีที่สุดตามหน้ากระดาษ มันมีปัจจัยหลายอย่าง เช่น จังหวะอาการเจ็บนักเตะ, คู่แข่งที่อาจรู้ทาง แพ้ทางกัน บอล 2 นัดเหย้าเยือน พลาดนิดเดียวคือปิ๋วได้เลย ที่สำคัญ ยุคที่ มูรินโญ่ มาคุมมาดริด ดันเป็นยุคพีคของ บาร์เซโลน่า ภายใต้เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ที่ต่อยอดมาจากปี 2008/09 พอดี แม้จะแย่งแชมป์ลา ลีกา มาครองได้ 1 สมัย แต่สุดท้าย มูรินโญ่ ก็อำลาหลังคุมทีม 3 ปี เปิดทางให้ คาร์โล อันเชล็อตติ เข้ามาในหน้าร้อนปี 2013 อันเช่ เคยนำมิลาน สร้างความยิ่งใหญ่ในยุโรปมาแล้วกลางทศวรรษ 2000s และได้ชื่อว่า The Diva whisperer หรือผู้ควบคุมดาวดัง อันเช่ ทำงานกับนักเตะดังได้สบายมาก ไม่ต้องใช้อำนาจ ไม่ต้องตวาด หรือข่มขู่ แค่เพียง "กระซิบ" ทุกคนก็เชื่อฟัง พอเข้ามา มาดริด ก็มีการเปลี่ยนทีมขนานใหญ่ กอนซาโล่ อิกวาอิน โดนปล่อยออกไป, กาก้า โดนปล่อยออกไป, ริคาร์โด้ คาร์วัลโญ่ หมดสภาพโดนปล่อยออกไป, เมซุต โอซิล เพลย์เมกเกอร์คู่บุญสมัย มูรินโญ่ ก็โดนปล่อยออกไป ขณะเดียวกันก็เสริมตัวใหม่อย่าง อิสโก้, อาซิเอร์ อียาร์ราเมนดี้, ซื้อ ดานี่ การ์บาฆาล กลับมาจากเลเวอร์คูเซ่น และที่สำคัญคือ แกเร็ธ เบล จากสเปอร์ส ด้วยค่าตัวสถิติโลกคนใหม่ มาดริด เปลี่ยนโค้ชใหม่, บาร์ซ่า ก็เช่นกัน ตาต้า มาร์ตีโน่ เข้ามาคุมทีม ส่วน แอตเลติโก้ มาดริด ยังเป็น โชโล่ ซิเมโอเน่ มันเป็นปีที่ แอตเลติโก้ มาดริด ทำได้ดีมากๆ ทั้งในลีก และฟุตบอลยุโรป ทางฝั่งของ อันเชล็อตติ มีสิ่งหนึ่งที่เขาปรับจากสมัย มูรินโญ่ คือระบบการเล่น เดิมที มูรินโญ่ ชื่นชอบ 4-2-3-1 แต่เมื่อมาถึงยุคของ อันเช่ เขาค่อยๆ ปรับทีมมาเล่นเป็น 4-3-3 หนึ่งในนักเตะที่เป็นพระเอกอยู่เงียบๆ คือ อังเคล ดิ มาเรีย ดิ มาเรีย ปกติเขาเล่นเป็นตัวริมเส้นธรรมชาติ หากระบบ 4-3-3 เขาควรเป็นปีกซ้ายหรือขวาในแนวรุก 3 คน แต่ไม่ใช่ ในเมื่อมีแนวรุก BBC อยู่แล้ว เบนเซม่า, เบล และ คริสเตียโน่ เท่ากับว่า ดิ มาเรีย จะทำยังไง อันเชล็อตติ ปรับให้ ดิ มาเรีย ลงมาเล่นเป็นมิดฟิลด์ตรงกลาง ยืนฝั่งซ้ายของกองกลาง 3 คน ร่วมกับ ซามี่ เคดิร่า และ ลูก้า โมดริช มันกลายเป็นว่า ดิ มาเรีย เฉิดฉายสุดขีด เขามีบอลได้เล่นเยอะมาก จากการกระชากลุยขึ้นไปจากกลาง พลิกบอลจ่ายบอล ที่สำคัญ ยังแสดงความมุ่งมั่นวิ่งช่วยทีมทั้งรุกและรับ จนกลายเป็นที่รักของแฟนๆ มาดริด มันเป็นซีซั่นที่ ดิ มาเรีย มีผลงานดีสุดตั้งแต่เล่นกับ มาดริด มาเลยนั่นคือมีส่วนร่วมโดยตรง 22 ประตูจาก 34 นัดในเกมลีก (ยิง 4 แอสซิสต์ 18) แถมสถิติรวมก็ยิงเยอะสุดตั้งแต่ย้ายมาคือ 11 ประตูจาก 52 นัด โรนัลโด้ กับ เบนเซม่า ยังมีผลงานตามมาตรฐาน ต้องบอกว่ายุคนั้น เป็นยุคที่ เบนเซม่า มักโดนตำหนิ โดนแซะ ว่าใช้โอกาสเปลืองบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ยังยิงเรื่อยๆ แกเร็ธ เบล คือตัวเติมเต็มที่สมบูรณ์แบบ เบล มาพร้อมกับความหนุ่มสด พลังระเบิด explosive ของเขา มีมากยิ่งกว่าโรนัลโด้ การกระชาก การตะลุย มันทรงพลังจริงๆ ภาพในนัดชิง โกปา เดล เรย์ เมื่อกลางเดือนเมษายนยังติดตาแฟนๆ ที่จิ้มหนี มาร์ค บาตร้า แล้ววิ่งอ้อมออกนอกสนามแซงเข้าไปยิงประตูชัยท้ายเกมภาพนั้น ในการลุ้นแชมป์ ลา ลีกา นั้นน่าเสียดายว่า อันเช่ มาสะดุดแพ้ 2 นัดติดในเดือนมีนาคม เกมแรกแพ้ บาร์ซ่า อริตัวเก่ง 3-4 เกมนี้ รามอส โดนใบแดงในนาทีที่ 63 และเกมต่อมาแพ้เซบีย่า 1-2 ทั้งที่โรนัลโด้ ยิงออกนำไปก่อน มาถึงโค้งสุดท้าย มาดริด หมดลุ้นไปก่อนเพื่อ เมื่อเสมอ 2 นัดติดในเกมที่ 35 และ 36 จากนั้นมาแพ้ เซลต้า บีโก้ ในนัดที่ 37 ทำให้เกมสุดท้ายของฤดูกาล เป็น บาร์ซ่า และ ตราหมี ที่แย่งแชมป์กันเอง และมาเจอกันเองซะด้วย ซึ่งสุดท้าย แอต มาดริด ก็เอาผลเสมอ 1-1 ได้สำเร็จ และคว้าแชมป์ ลา ลีกา ไปครองได้อย่างยิ่งใหญ่ อย่างที่บอกว่า แอต มาดริด แข็งแกร่งมากทั้งในลีก และยุโรป พวกเขาผ่านเข้าไปชิงชนะเลิศได้สำเร็จ ส่วน เรอัล มาดริด ของอันเช่ ตอนนั้นทุกคนโฟกัสที่ ลา เดซิม่า แล้ว อันเช่ พาทีมไปขย่ม บาเยิร์น มิวนิค ของ เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ถึง อัลลิอันซ์ 4-0 รวมผลสองนัดชนะ 5-0 ได้เข้าไปชิงกับคู่แข่งร่วมเมืองจนได้ นี่คือโอกาสใกล้เคียงสุดแล้วกับแชมป์สมัยที่ 10 นัดชิงชนะเลิศที่ลิสบอน เมื่อ 24 พฤษภาคม 2014 เป็นหนึ่งในนัดชิงชนะเลิศที่คลาสสิกสุด ทั้งสองทีมเคยเจอกันมาใน รอบรอง โกปา เดล เรย์ เมื่อตอนต้นปี และเป็นทีมชุดขาวที่เอาชนะไปขาดลอย รวมผลสองนัด 5-0 แต่มาถึงนัดชิงที่ ลิสบอน ดีเอโก้ ซิเมโอเน่ วางแผนมาได้ดีมากๆ พวกเขาได้ประตูออกนำไปก่อนจากลูกถนัดคือฟรีคิก ให้กับ ดีเอโก้ โกดิน โหม่ง อีเกร์ กาซียาส ปัดออกมาก็ไม่ทันแล้ว ตราหมีนำอยู่ 1-0 ลากยาวไปจนถึงท้ายเกม นาทีที่ 83 ซิเมโอเน่ แสดงความเขี้ยว เปลี่ยนเอา เฟลิเป้ หลุยส์ แบ็กซ้ายออก และส่ง โทบี้ อัลเดอร์ไวเรลด์ ลงแทนเพราะมีออปชั่นที่เก่งลูกโด่งด้วย ชัยชนะกำลังจะตกเป็นของ แอตเลติโก้ มาดริด พวกเขาจะสะใจมาก เป็นการเอาชนะ เรอัล มาดริด อริร่วมเมือง, หยุดไม่ให้แนวรุก BBC ได้แชมป์ และฝันถึง ลา เดซิม่า ต้องรอไปก่อน กระทั่งนาทีที่ 90+3 เหลือทดเจ็บอีกแค่นาทีเดียว เรอัล มาดริด ได้ลูกเตะมุม ลูก้า โมดริช เปิดมาที่จุดนัดพบตรงแถวจุดโทษ เซร์คิโอ รามอส ลอยตัวมาขวิดเต็มหัว น้ำหนักบอลลอยลงต่ำพอดิบพอดี กระดอนพื้นหนึ่งจังหวะแล้วเบียดโคนเสาเข้าไปชนิดสุดเอื้อมของ ติโบต์ กูร์กตัวส์ ตีเสมอเป็น 1-1 ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก มีเรื่องคลาสสิกเสมอ ถึงช่วงต่อเวลา โมเมนตัมมันถูกเหวี่ยงกลับมาที่ฝั่งมาดริดแล้ว 2 หนุ่มที่โดนมองว่าตกอยู่ภายใต้ร่มเงาของ โรนัลโด้ ได้เฉิดฉายเต็มที่ ดิ มาเรีย ลุยขึ้นทางซ้าย พลิ้วเข้าไปยิงด้วยซ้ายข้างถนัดแบบไซด์ก้อย ติดเซฟลอยข้ามมาเสาสอง ตรงนั้น แกเร็ธ เบล ไร้ตัวประกบ เทกตัวโหม่งซ้ำไม่เหลือ 2-1 ในนาทีที่ 110 ทุกอย่างอยู่ภายใต้กำมือของทีมชุดขาวแล้ว นาที 118 มาร์เซโล่ เติมขึ้นมาสูงถึงหน้ากรอบเขตโทษแล้วตัดสินใจกดเรียด หนนี้ กูร์กตัวส์ เอาไม่อยู่ บอลกระดอนเข้าไปตุงตาข่าย 3-1 จากนั้นในนาทีสุดท้าย โรนัลโด้ ลากบอลเข้าไปเรียกจุดโทษ ก่อนลุกมาสังหารเองปิดท้าย 4-1 เราเห็นภาพที่ CR7 ถอดเสื้อดีใจสุดขีด ราวกับมันเป็นประตูชัย ทั้งที่มันเป็นสกอร์นำห่างไปไกลแล้ว ภายหลังถึงได้รู้ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในภาพยนต์สารคดีของเขาเอง และมันคือการฉลองที่สมควรแล้ว เพราะนี่คือแชมป์ยุโรปที่ทุกคนรอมานาน คาร์โล อันเชล็อตติ ทำได้อย่างที่ทุกคนเรียกร้องจากเขา พลาดแชมป์ ลา ลีกา หวุดหวิด แต่แลกมาด้วยแชมป์ โกปา เดล เรย์ และแชมป์ยุโรป "ลา เดซิม่า" รับชมคลิปเพิ่มอรรถรส คลิ๊กเลย :: http://ow.ly/lajM30rR6zs อยากพบความสนุก ไม่ซํ้าใคร ไม่เรื่องเยอะ มาลองที่ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" โคโล่ ตูเร่ จอมเสียบในตำนาน "

พี่น้องตระกูลตูเร่ ไม่ควรถูกมองข้ามเด็ดขาดในประวัติศาสตร์ของพรีเมียร์ ลีก ยาย่า คนน้อง คือหนึ่งในกองกลางที่เก่งสุดเท่าที่พรีเมียร์ ลีก เคยเห็น ถ้าไม่เป็นการเอนเอียงเข้าข้าง ยาย่า ในช่วงพีควัดได้กับทุกคน แข็งแกร่ง คุมแดนกลางอยู่หมัด ยิงประตูสำคัญๆ ได้เสมอ โคโล่ คนพี่ อาจได้รับการยกย่องน้อยกว่าน้อง แต่อันที่จริง โคโล่ ประสบความสำเร็จมากมายแม้ตอนย้ายมาอยู่กับ ลิเวอร์พูล จะได้แค่รองแชมป์บอลถ้วย แต่ตอนอยู่กับ แมนฯ ซิตี้ กวาดแชมป์เพียบ ยิ่งกับอาร์เซน่อล นั่นคือตอนที่ โคโล่ กำลังสดสุดขีด หลายคนอาจลืมไปว่า โคโล่ ตูเร่ นี่แหละคือแนวรับตัวหลักของอาร์เซน่อลชุดแชมป์ไร้พ่ายในปี 2003/04 ทั้งที่ตอนนั้นเขาเป็นนักเตะหนุ่มวัยเพียง 22-23 ปี โคโล่ ก็เหมือนนักเตะเชื้อสายแอฟริกันอีกหลายๆ คน เขามาพร้อมกับร่างกายแข็งแรง ทักษะฟุตบอลที่เรียนรู้กันมาในระดับหนึ่ง และมีความทุ่มเทมุ่งมั่น เพียงแต่ยังไม่แน่ใจว่าจะเล่นตำแหน่งไหนกันแน่ถึงจะเหมาะกับทีมในยุโรป เขาเริ่มต้นอาชีพกับสโมสรมิโมซาส สโมสรในกรุงอาบิดจัน เมืองหลวงของบ้านเกิดไอวอรี่ โคสต์ แล้วตัดสินใจเดินทางมาทดสอบฝีเท้าในยุโรป จริงๆ แล้ว ทั้งสองพี่น้อง ได้มาทดสอบฝีเท้ากับอาร์เซน่อล ยาย่า ย้ายมาเล่นในยุโรปแล้วกับเบเวเรน ในเบลเยี่ยม สโมสรที่มีนักเตะไอวอเรี่ยนหลายราย ก่อนที่จะมาทดสอบฝีเท้ากับอาร์เซน่อลในซัมเมอร์ปี 2003 เพียงแต่ไม่ประสบความสำเร็จ ยาย่า ได้ลงเล่นในเกมปรีซีซั่นกับบาร์เน็ต แต่ผลประเมินคือธรรมดาๆ แม้กระนั้น อาร์แซน เวนเกอร์ ก็อยากคว้าตัวดาวรุ่งวัย 20 ปีในขณะนั้นเอาไว้ ปัญหาคือติดเรื่องของเวิร์ค เพอร์มิต เพราะตอนนั้น ยาย่า ยังไม่ได้ติดทีมชาติชุดใหญ่ของไอวอรี่ โคสต์เลย อย่างน้อย เวนเกอร์ ก็คงรู้ดีถึงคนนามสกุลตูเร่ เพราะพี่ชายของ ยาย่า อย่าง โคโล่ เดินทางมาล่วงหน้าก่อนแล้ว 1 ปี และได้รับการเซ็นสัญญาแล้วเรียบร้อย โดยขณะที่ โคโล่ มาทดสอบฝีเท้า เขาได้เล่นให้ทีมชาติชุดใหญ่ไปแล้ว เรื่องของเวิร์ค เพอร์มิต เลยไม่มีปัญหา เรื่องราวการมาทดสอบฝีเท้าของ โคโล่ ตูเร่ นี่แหละ ที่กลายเป็นเรื่องเล่าสุดคลาสสิก โคโล่ มาทดสอบฝีเท้ากับอาร์เซน่อลในเดือนกุมภาพันธ์ของปี 2002 ซึ่งในเวลานั้น ทีมปืนใหญ่กำลังคั่วแชมป์ ลุ้นเบียดแย่งแชมป์อยู่กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เป็นปีสำคัญมากๆ เพราะ ยูไนเต็ด กวาดแชมป์มา 3 สมัยติดแล้วก่อนหน้านั้น เวนเกอร์ ต้องการทวงความสำเร็จคืน ดังนั้นมันจึงเป็นช่วงเวลาที่อาร์เซน่อลจะพลาดไม่ได้เลย เวนเกอร์ ต้องเน้นในทุกๆ แม็ทช์ การประคบประหงมผู้เล่นตัวหลักคือหนึ่งในเรื่องสำคัญ มันเหมือนเรื่องตลกร้าย เพราะเมื่อโคโล่ ตูเร่ มาทดสอบฝีเท้า ก็ได้โอกาสแบ่งข้างลงเล่นกับทีมอาร์เซน่อลชุดใหญ่เลย ในฐานะนักเตะไฟแรงวัย 20-21 ปี โคโล่ ตูเร่ แสดงความมุ่งมั่นทุ่มเทเต็มที่ เพื่อสร้างความประทับใจให้กับ อาร์แซน เวนเกอร์ ที่ยืนดูอย่างใกล้ชิดอยู่ติดชิดริมสนาม จังหวะแรกบอลมาถึง เธียร์รี่ อองรี สิ่งที่ โคโล่ ทำก็คือพุ่งเข้าสกัดเต็มที่ เขาเสียบเข้าใส่สตาร์ของทีมอย่าง อองรี จนเจ็บ หากเป็นเกมการแข่งขันจริง ช็อตนี้ต้องเป็นใบแดงไปแล้ว นั่นทำให้ เวนเกอร์ ไม่พอใจ เพราะมันเสี่ยงที่กองหน้าเบอร์ 1 ของเขาจะได้รับบาดเจ็บ "โคโล่ แกทำอะไรของแกวะ? อย่าเข้าเสียบแบบนั้นสิโว้ย!" เวนเกอร์ ตะโกนด่า เหมือนเดิม จังหวะต่อมา เดนนิส เบิร์กแคมป์ได้บอล โคโล่ ก็พุ่งเข้าขย้ำใส่อีก แน่นอน เบิร์กแคมป์ ลงไปนอนโอดโอยอีกคนเพราะโดนเสียบ! "อย่าเข้าเสียบแบบนั้นอีกนะโว้ย!" เวนเกอร์ ทำท่าจะหมดความอดทน เพราะไม่กี่นาที นักเตะทดสอบฝีเท้าอย่าง โคโล่ ตูเร่ ทำให้กองหน้าตัวหลักของทีม 2 คนต้องได้รับบาดเจ็บซะแล้ว หากใครคิดว่าเรื่องมันจะจบลงตรงนี้ ต้องบอกว่าคิดผิด เพราะเมื่อเกมเล่นกันต่อ จังหวะที่เป็นไฮไลท์ของวันนั้นก็มาถึง โคโล่ ตูเร่ พุ่งเข้าสกัดบอลลูกหนึ่งได้สวยมาก ลูกบอลลอยไปตกหน้า อาร์แซน เวนเกอร์ ซึ่งยืนชิดติดริมสนาม คุณน่าจะเดาได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น? ใช่ โคโล่ ตูเร่ ทะยานเข้าหาบอลลูกนั้นและพุ่งเสียบสองขาใส่ทั้งลูกบอลและ อาร์แซน เวนเกอร์ จน "ว่าที่เจ้านาย" ร้องลั่น ก่อนที่จะโดนพาตัวไปห้องพยาบาลทันที กองหลังทั่วไปอาจจะเก็บกองหน้าคู่แข่งได้ แต่ โคโล่ ตูเร่ เก็บกองหน้า 2 คนและผู้จัดการทีมอีก 1 คน! "ผมต้องไปให้ทีมแพทย์ดูอาการ แต่ของผมมันไม่ได้เจ็บหนักอะไร" เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เองเวนเกอร์ ออกมายอมรับว่านั่นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง "วันรุ่งขึ้นผมเซ็นเขาเลย เพราะความกระหาย ความมุ่งมั่นของเขา รวมถึงความแข็งแกร่ง ร่างกายเขาแกร่งยังกับอสูร" โคโล่ ตูเร่ ให้สัมภาษณ์ผ่านทางนิตยสาร FourFourTwo ว่าการพุ่งเข้าเสียบสกัดครั้งนั้นเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล แต่ก็ต้องขอบคุณ เวนเกอร์ ที่มองเห็นเหตุผลที่แท้จริงเบื้องหลังการกระทำนั้น "ผมคิดว่าการพุ่งเข้าเสียบครั้งนั้นเปลี่ยนเส้นทางอาชีพของผมเลย มันแสดงให้เห็นผู้จัดการทีมเห็นว่าผมต้องการจะประสบความสำเร็จมากแค่ไหน และผมต้องการจะเป็นนักเตะระดับอาชีพมากแค่ไหน นั่นคือสิ่งที่เขามองเห็น" "นักเตะทุกคนตอนนั้นหัวเราะกันลั่น และผมก็ตกใจมาก! ผมคิดว่าพวกเขาจะเขี่ยผมทิ้งเดี๋ยวนั้นตรงนั้นเลยเสียอีก แต่อาร์แซน เป็นคนฉลาด เขาเห็นเพียงเด็กหนุ่มชาวแอฟริกันที่ตั้งใจจะทำให้ตัวเขาประทับใจ และให้โอกาสแก่ผม" เริ่มแรก โคโล่ ตูเร่ เริ่มต้นจากการเล่นเป็นกองกลาง บางเกมยืนปีกขวา ออกไปทางเกมรุกด้วยซ้ำ ก่อนค่อยๆ โดนปรับมาเล่นเป็นแบ็กขวา และในที่สุดเป็นเซนเตอร์แบ็ก เขาคือคู่ปราการหลังตัวกลางของ โซล แคมป์เบลล์ ในชุด INVINSIBLE ของอาร์เซน่อล ในปี 2003/04 "ผมไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไหร่เลย ผมเป็นเพียงนักเตะอายุน้อยที่สโมสร และมันเป็นก้าวใหญ่มาก แต่ผมคว้าโอกาสเอาไว้ได้ ผมได้ลงเล่นทุกนัดอย่างกับว่ามันเป็นนัดสุดท้ายของผม ผมทุ่มเททุกอย่าง การได้เล่นให้อาร์เซน่อลในตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่มากๆ และผมต้องการแสดงให้เห็นว่าผมสามารถรับมือกับคว้ามท้าทายต่างๆ ได้" "พวกนักเตะอายุซีเนียร์ดีกับผมมากๆ ผมได้เล่นให้กับหลายทีม หลายสโมสร แต่ผมจะจดจำทีมอาร์เซน่อลทีมนั้น ที่เต็มไปด้วยนักเตะบิ๊กเนม แต่เป็นคนดีเช่นกัน ผมจะไม่มีวันลืมเรื่องนั้นเลย ผมพบว่านักเตะที่ประสบความสำเร็จอย่างที่สุดในเส้นทางอาชีพ จริงๆ แล้วเป็นพวกที่ถ่อมตัวที่สุด" "พวกพี่ใหญ่ ผมเรียกพวกเขาอย่างนั้น อย่าง เดนนิส เบิร์กแคมป์ เป็นคนที่ยอดเยี่ยมเหลือเกิน ทุ่มเท และเป็นตัวอย่างที่ดีให้เห็นถึงการทำให้ดีที่สุดในทุกๆ วัน" สำหรับนักเตะที่ทำทุกอย่างด้วยสายตาของเด็กที่มุ่งมั่นกับฟุตบอลที่อยู่ตรงหน้า พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด โคโล่ ตูเร่ ได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าเหลือเกิน แม้ว่าจุดเริ่มต้นของมันออกจะกระอักกระอ่วนไปสักนิดก็ตาม อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เจ็บเพราะเจ้านายตัวเอง "

เวย์น รูนี่ย์ กำลังเจอปัญหารุมล้อมในช่วงที่ผ่านมา ดาร์บี้ เคาน์ตี้ เองก็ประสบปัญหาการเงินลากยาวมาจนไม่ได้รับอนุญาตให้เสริมทัพ ต้องเซ็นฟรี ซึ่งก็ได้ไม่เกิน 5 คน เรื่องส่วนตัวก็ไปดื่มจนเมา เดินตามหญิงสาวไปนั่งหลับอยู่ในโรงแรม แล้วก็โดนอัพคลิป เอาภาพมาแฉจนเจ้าตัวไม่พอใจอย่างมาก จากเหตุการณ์นี้เพียงไม่กี่วัน ก็มีข่าวว่าในการคุมทีมซ้อม รูนี่ย์ ไปเผลอตัวอีท่าไหนไม่ทราบ พุ่งเสียบใส่ เจสัน ไนท์ ลูกทีมตัวเองจนได้รับบาดเจ็บข้อเท้าพัก 8-12 สัปดาห์ เจสัน ไนท์ ถือเป็นนักเตะตัวหลักของทีมด้วย แม้จะอายุแค่ 20 ปี แต่มิดฟิลด์ทีมชาติไอร์แลนด์รายนี้ก็เป็นกำลังหลักให้กับดาร์บี้มาตลอด 2 ปีหลัง การเข้าสกัดลูกทีมตัวเองจนเจ็บเองทั้งที่ทีมก็อยู่ในสภาพต้องปะผุ อีกมาก ทำให้ภาพรวมของทั้งดาร์บี้ และรูนี่ย์ เองดูแย่ไปกันใหญ่ แน่นอนมีการออกมาปกป้อง ทั้งจากสโมสร ทั้งจากอดีตนักเตะที่มองว่าอุบัติเหตุในการซ้อมมันเกิดขึ้นได้ มันเป็นสวนหนึ่งของฟุตบอลอาชีพอยู่แล้ว ที่สำคัญ เวย์น รูนี่ย์ ไม่ใช่โค้ชคนแรกที่ทำให้ลูกทีมของตัวเองบาดเจ็บระหว่างการซ้อม แกรม ซูเนสส์ อดีตมิดฟิลด์จอมลุยของลิเวอร์พูลและทีมชาติสก็อตแลนด์ยุค 70s-80s ปัจจุบัน เราคุ้นเคยกับ "ซูอี้" ในบทบาทของผู้วิเคราะห์เกมมากกว่า ซูเนสส์ สมัยเป็นนักเตะยืนคุมกลาง ลุยขึ้นลง ที่สำคัญเป็นพวกขาบวก ชอบอัด ชอบเสียบ เป็นปกติ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามากของฟุตบอลยุคนั้นที่จะใส่กันหนัก เมื่อผันตัวมาเป็นโค้ชนอกจากลิเวอร์พูลแล้วก็ยังเคยไปคุมทีมกาลาตาซารายถึงตุรกี และงานท้ายๆ ในฐานะโค้ชคือการมาคุม แบล็คเบิร์น โรเวอร์ส แบล็คเบิร์น แต่งตั้ง ซูเนสส์ มาเป็นผู้จัดการทีมในปี 2000 กระทั่งฤดูกาล 2001/02 เขาก็ไปดึง แอนดี้ โคล ซึ่งตอนนั้นตกเป็นตัวสำรองของ รุด ฟาน นิสเตลรอย มาจากแมนฯ ยูไนเต็ด และอีกครึ่งปีต่อมา ในซัมเมอร์ปี 2002 ก็ไปคว้าตัว ดไวท์ ยอร์ค มาอีกราย ตัวของ ซูเนสส์ เองเป็นอดีตแข้งลิเวอร์พูล เป็นอริกับแมนฯ ยูไนเต็ด อยู่แล้ว และแบล็คเบิร์น โรเวอร์ส ก็เป็นคู่อริกับปีศาจแดงด้วยเช่นกัน แต่สำหรับ ซูเนสส์ อะไรที่เป็นประโยชน์กับทีม เขาทำได้หมด ด้วยความหวังว่าอยากเห็นคู่หู ยอร์ค-โคล อย่างในยุครุ่งเรือง (เมื่อ 2-3 ปีก่อนหน้านั้น) มาประสานงานกันในสีเสื้อแบล็คเบิร์น แต่มันไม่เปรี้ยงปร้างอย่างที่คิด ต้องยอมรับว่าตอนนั้น โคล วัยเลยเลข 3 มาแล้ว ส่วน ยอร์ค 2 ปีสุดท้ายกับแมนฯ ยูไนเต็ด เขาก็มีปัญหาด้านวินัย สภาพร่างกายไม่พีคเหมือนตอนหนุ่มๆ นอกจากนั้น ซูเนสส์ เองก็เป็นโค้ชที่มีอีโก้สูง ไม่เคยยอมใคร ชอบการแข่งขัน ต้องการเอาชนะทุกอย่าง แม้แต่ลูกทีมตัวเอง ในการซ้อมครั้งหนึ่งตอนต้นปี 2004 มีการแบ่งข้างเตะแบบฝั่งละ 5 คน ปกติเวลาซ้อมแบ่งทีมเตะ ยอร์ค กับ โคล จะจับคู่อยู่ด้วยกันเสมอ ขณะที่ ซูเนสส์ วัย 53 ปี ยังฟิต เขามักลงมาร่วมซ้อมกับลูกทีมเป็นประจำ ซูเนสส์ เองก็เริ่มหมั่นไส้ มีการ "ข่ม" ใส่กันเรื่องใครได้แชมป์มากกว่ากัน ด้าน ยอร์ค เองก็ไม่ลดลาวาศอก การปะทะคารมใส่กันจึงเกิดขึ้นมาตลอด กระทั่งวันนั้น ซูเนสส์ ไปทำอีท่าไหนไม่ทราบ เสียบสกัดใส่ ดไวท์ ยอร์ค จนเลือดอาบหน้าแข้ง แอนดี้ โคล เคยให้สัมภาษณ์เล่าเรื่องนี้เอาไว้ "แกรม ซูเนสส์ ซื้อเรามาอยู่ด้วยกัน หวังว่าเราจะสร้างความสำเร็จแบบตอนอยู่ที่ยูไนเต็ด มันมีปัญหา นั่นก็คือ แบล็คเบิร์น ไม่ได้มีคุณภาพนักเตะในทีมอย่างที่ โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด นั่นทำให้ซูเนสส์หมดรักพวกเราทั้งคู่ และเรารู้สึกว่าเขาพยายามจะตัดเราทิ้ง" "ซูเนสส์ เสียบใส่ ดไวท์ ในการซ้อม ทำให้เรามีแผลลึกที่หน้าแข้ง คุณเห็นกระดูกขาวๆ เลย นั่นอาจทำให้เขาขาหักได้เลยนะ ดไวท์ ยังด่าไม่หยุดตอนที่ผมได้ยินเสียงโวยวายมาจากในโรงอาหาร เขาด่าใส่ ซูเนสส์ ต่อหน้าผู้บริหารของแบล็คเบิร์น เลย" นับแต่เหตุการณ์นี้ ดูเหมือนว่า แกรม ซูเนสส์ จะไม่เคยลงมาร่วมซ้อมกับลูกทีมเวลาแบ่งข้างกันแข่งอีกเลย แม้จะมีความขัดแย้งกันหนัก ทั้งเรื่องส่วนตัว และเรื่องแนวทางการทำงาน แต่ระดับมืออาชีพก็ดีอย่างคือยังร่วมงานกันได้ ไม่มีทำให้เกิดผลเสียไปยังองค์กร สุดท้ายจบฤดูกาลนั้น ต่างก็แยกย้าย ยอร์ค โดนปล่อยไปเบอร์มิงแฮม, โคล ไปฟูแล่ม ส่วนซูเนสส์ ก็ไปคุม นิวคาสเซิ่ล แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังร่วมงานกันได้นานถึง 2-3 ปีเลยทีเดียว อีกเคส ที่ถือเป็นความโชคร้ายของตัวนักเตะอย่างที่สุดคือรายของ โคลิน ฮีลี่ มิดฟิลด์ไอริชจาก คอร์ก เด็กบ้านเดียวกับ รอย คีน ในปี 2003 โคลิน ฮีลี่ ในวัย 23 ปีย้ายจาก เซลติก มาเล่นกับซันเดอร์แลนด์ ทีมในดิวิชั่น 1 ขณะนั้น (ชปช. ตอนนี้) ที่มี มิค แม็คคาร์ธี่ คุมทีม แม็คคาร์ธี่ คือกุนซือทีมชาติไอร์แลนด์ เขาเคยจะเรียก ฮีลี่ มาติดทีมแทนรอย คีน ที่มีปัญหากันช่วงเข้าแคมป์ก่อนฟุตบอลโลก 2002 มาแล้ว แต่จังหวะเวลาคลาดเคลื่อนกัน ทำให้ ฮีลี่ ไม่ได้ถูกเรียกตัว ปีต่อมาเมื่อ แม็คคาร์ธี่ มาคุมซันเดอร์แลนด์เขาก็ไปซื้อตัว ฮีลี่ มาจากเซลติก และกองกลางหนุ่มก็เป็นกำลังหลักให้ทีมเรื่อยมา ตั้งแต่เปิดฤดูกาล 2003/04 จนมาถึงเดือนธันวาคม 2003 ในเกมกับ โคเวนทรี ซึ่ง โคลิน ฮีลี่ เคยย้ายมาเล่นแบบยืมตัวในปีก่อน เขากลับโดน ยุสเซฟ ซาฟรี่ เสียบสกัดจนขาหักสะบั้น ทำให้ต้องพักยาวไปเกือบปี โคลิน ฮีลี่ ค่อยๆ ฟื้นฟูร่างกายกลับมาได้ในเดือนตุลาคม 2004 ผ่านไป 10 เดือนเขาก็ได้ลงซ้อมแบบเต็มรูปแบบได้เป็นครั้งแรก แต่ซ้อมได้ไม่กี่วัน ความโชคร้ายมาเยือน เพราะระหว่างการซ้อมเข้าโดน มิค แม็คคาร์ธี่ เจ้านายตัวเองเข้าสกัดใส่จนขาหักอีกครั้ง มันไม่ได้แค่เป็นแผลฉีกแบบในเคสของ ดไวท์ ยอร์ค หรือเจ็บข้อเท้าพัก 2 เดือนแบบ เจสัน ไนท์ ที่ดาร์บี้ แต่นี่คือขาหักสองท่อน ชนิดที่ทำให้อนาคตของเขากับซันเดอร์แลนด์จบลง เพราะหลังจากนั้น เขาก็ไม่ได้ลงเล่นให้ทีมแมวดำอีกเลย ก่อนโดนปล่อยตัวไปอยู่กับ ลิฟวิงสตัน ในฤดูกาล 2005/06 เหตุการณ์ในครั้งนี้ มิค แม็คคาร์ธี่ ออกมาปฏิเสธผ่านสื่อว่าตัวเองเป็นคนเสียบลูกทีมขาหัก "ผมอยู่ในสนาม ผมมีส่วนร่วมกับการแบ่งข้างซ้อม แต่ผมไม่ได้ไปปะทะอะไรด้วย ผู้จัดการทีมไม่ทำแบบนั้น โคลิน พุ่งเข้ามาบังบอล ยืนอยู่แล้วก็ล้มลงไปเลย" อย่างไรก็ตาม เวอร์ชั่นที่น่าเชื่อถือเกิดขึ้นในภายหลังจากการให้สัมภาษณ์ทาง podcast หลายปีต่อมาจาก คริส บราวน์ อีกหนึ่งนักเตะซันเดอร์แลนด์ ที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นด้วย "ผมว่า มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยเวลาที่พวกผู้จัดการทีมจะลงมาร่วมซ้อมด้วยแบบนั้น เพราะแม็คคาร์ธี่ ชอบลงมาร่วมด้วยประจำ" "เขามักเข้าไปสกัดใส่นักเตะ สกัดแบบเอาจริงเอาจังเลย โคลิน ฮีลี่ เพิ่งขาหักมา และวันนั้นมันก็ถ่ายทอดผ่านทาง Sky ด้วย เป็นจังหวะที่เลวร้ายมาก เขาต้องพักไป 9 เดือน" "ดังนั้น เมื่อเขากลับมา และแน่นอน เมื่อคุณกลับมาจากอาการเจ็บยาว เมื่อคุณกลับมาร่วมซ้อม มันไม่มีการเข้าปะทะ ให้เสื้อบิ๊บเขาไป และถ้าเขาได้เสื้อมาใส่ เราก็ปล่อยให้เขาเล่นไป (ไม่มีการปะทะใส่)" "มีใครสักคนนี่แหละจ่ายบอลไปให้โคลิน เขากำลังพลิกบอล อยู่ดีๆ มิค ก็พุ่งเข้าสกัดเขา ทำเขาขาหักอีกครั้ง" "แน่นอน มิค รู้สึกแย่ไปด้วย แต่เขากลับแย้งมาว่า 'ก็ เขาฟิตพร้อมกลับมาซ้อมแล้วนี่นาไม่ใช่หรือไง?' มันไม่ใช่การเข้าสกัดที่รุนแรงหรอก แต่มันเป็นจังหวะเข้าสกัดอยู่ดี" อยากพบความสนุก ไม่ซํ้าใคร มาลองที่ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" มาราโดน่าที่ถูกลืม "

ในอาร์เจนติน่าเมื่อมีนักเตะพรสวรรค์เกิดขึ้นมาสักคน ก็มักโดนจับไปเทียบกับ ดีเอโก้ มาราโดน่า อย่างช่วยไม่ได้ ตลอดระยะเวลา 2-3 ทศวรรษที่ผ่านมามีดาวรุ่งอาร์เจนไตน์มากมายที่โดนยกว่าเป็น "มาราโดน่าคนใหม่" แต่มันไม่ใช่แค่เพียงนักเตะอาร์เจนติน่าเท่านั้น ในส่วนอื่นของโลก ตลอดยุค 80s และ 90s หากนักเตะสักคนมีทักษะชั้นยอด เล่นฟุตบอลได้น่าตื่นตาตื่นใจ โดยเฉพาะเล่นเป็นหมายเลข 10 ก็จะโดนตั้งฉายาว่า "มาราโดน่า" ไปด้วย คาบสมุทรบอลข่าน เป็นแหล่งรวมของเพชรจากยุโรปตะวันออกมากมายหลายคน ทั้งจากฝั่งทะเลดำ และทะเลอีเจี้ยน ฮริสโต้ สตอยช์คอฟ ของบัลแกเรีย, จอร์จี้ ฮาจี้ จากโรมาเนีย รายนี้ถูกตั้งฉายาว่า "มาราโดน่าแห่งคาปาร์เที่ยน" ส่วนอีกรายที่หลายคนแทบไม่รู้จัก เขาได้รับฉายาว่า "มาราโดน่าแห่งกรีซ" นั่นก็คือ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ด้วยรูปร่างที่สูงกว่ามาราโดน่าตัวจริงแค่ไม่กี่เซนติเมตร, ผมเป็นลอนยาว เหมือนมาราโดน่าสมัยหนุ่มๆ และมีเท้าซ้ายอัจฉริยะเหมือนๆ กัน แฟนบอลชาวกรีก เลยเรียกเขาแบบนั้น อันที่จริง ฮัตซิปานายิส เกิดก่อนมาราโดน่า เล่นฟุตบอลมาก่อนมาราโดน่าด้วยซ้ำ แต่เส้นทางชีวิตของเขามันเต็มไปด้วยคำว่า "ถ้าหากว่า..." เอาเป็นว่า เริ่มต้นตั้งแต่ตอนเกิดเลยก็แล้วกัน แม้จะเป็นชาวกรีก 100% แต่พ่อและแม่ของเขา หนีภัยสงครามและการเมืองจากประเทศกรีซ ไปอยู่ในทาชเคนท์ ในอุซเบกิสถาน ซึ่งยังเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต และให้กำเนิด วาซิลิส ในเดือนตุลาคม 1954 เขาเป็นนักฟุตบอลที่มีพรสวรรค์มาตั้งแต่เด็ก เขาถนัดซ้าย เลี้ยงบอลได้คล่องแคล่ว ลูกฟุตบอลติดเท้า จนได้รับความสนใจจากสโมสรใหญ่แห่งอุซเบกิสถาน นั่นก็คือสโมสร ปักห์ตากอร์ ตั้งแต่อายุ 17 ปี อุปสรรคแรกก็คือ ในโซเวียตขณะนั้น หากนักเตะอยากจะเล่นฟุตบอลอาชีพบนลีกระดับสูง จำเป็นต้องมีสัญชาติโซเวียต นั่นทำให้ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ยื่นเรื่องขอสัญชาติ และได้รับอนุมัติ เขาได้ลงเล่นให้กับปักห์ตากอร์ ตั้งแต่อายุไม่เต็ม 18 ปีดี มีผลงานโดดเด่น พาทีมเลื่อนชั้นสูงลีกสูงสุดของโซเวียตได้ทันทีในปีแรก ต้องบอกว่าลีกโซเวียตยุคนั้น เต็มไปด้วยทีมระดับหัวกะทิ เพราะไม่ใช่แค่สโมสรจากรัสเซีย แต่ยังมีทีมใหญ่จากยูเครน, จอร์เจีย ไปจนถึงเบลารุส ด้วย ต่อมา เขาถูกเรียกตัวติดทีมชาติโซเวียต รุ่นอายุไม่เกิน 19 ปี และได้รับการโปรโมตให้ขึ้นมาเล่นทีมชาติชุดใหญ่ทันทีในปี 1975 ด้วยวัยเพียง 20 ปีเพื่อลงเล่นรอบคัดเลือกโอลิมปิก ยุคนั้น ฟุตบอลโอลิมปิกไม่มีการกำหนดอายุ แต่ห้ามนักเตะที่เล่นฟุตบอลอาชีพเข้าร่วม ทว่าของโซเวียต และยุโรปตะวันออกในค่ายคอมมูนิสต์บางประเทศ นักเตะจะรับเงินจากรัฐบาล เพราะสโมสรก็มักเป็นทีมขององค์กรต่างๆ ของรัฐบาล เลยถูกตีความว่าเป็นนักเตะสมัครเล่น วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ลงเล่นทีมชาติโซเวียตนัดแรกก็ทำประตูได้ทันทีในเกมเอาชนะยูโกสลาเวีย 3-0 เมื่อปี 1975 แต่ในปีเดียวกันนั้นเอง เรื่องราวทางการเมืองและสงครามในประเทศกรีซ สงบลง ทางครอบครัวของเขารู้ว่าสามารถกลับไปยังดินแดนมาตุภูมิได้แล้ว ครอบครัวเลยย้ายกลับไปที่กรีซ แม้ว่า ปักห์ตากอร์ อยากรั้งให้เขาค้าแข้งอยู่ต่อไป โซเวียต ก็อยากให้เขาเล่นให้ทีมชาติของพวกเขาต่อ โดยบอกว่ามาตรฐานฟุตบอลกรีซ ตอนนั้น ต่ำเกินกว่าฝีเท้าของเขา ทว่าเลือดชาวกรีก ในตัวของ วาซิลิส เรียกร้องให้เขากลับ สุดท้าย เขาเลยอำลาโซเวียต อำลาทาชเคนท์และอุซเบกิสถาน เพื่อกลับบ้านที่แท้จริงของเขาในปี 1975 ด้วยวัย 21 ปี ผลงานที่เขาทิ้งไว้กับปักห์ตากอร์คือ 96 นัด 22 ประตู จากตำแหน่งมิดฟิลด์ตัวรุกหรือปีกซ้าย เขาได้รับการยกย่องในโซเวียต ณ เวลานั้นว่าเป็นนักเตะที่เก่งที่สุด เป็นรองเพียง โอเล็ก บล็อคกิ้น เพียงรายเดียว ซึ่งต้องบอกว่า บล็อคกิ้น เป็นหนึ่งในนักเตะเลือดยูเครน ที่เก่งสุดตลอดกาล เล่นให้โซเวียตและดีนาโม เคียฟ ยิงกระจาย และได้บัลลง ดอร์ ในปี 1975 ด้วย ดังนั้น การเป็นรองเพียงนักเตะระดับนี้ บ่งบอกถึงมาตรฐานฝีเท้าของ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ได้เป็นอย่างดี เมื่อกลับมาถึงกรีซ เขาเข้าร่วมสโมสรอิราคลิส ทีมในเขตเทสซาโลนิกิ เพียงนัดแรก เขาก็ทำให้แฟนบอลเจ้าถิ่นต้องตาค้าง อดีตกลุ่มอุลตร้าส์ของ อิราคลิส ให้สัมภาษณ์ว่าในยุคโน้น เขายังเป็นเด็ก และทุกครั้งที่อิราคลิส เล่นในบ้าน ทุกคนอยากไปสนาม ไปก่อนเวลาแข่งเพื่อเฝ้าดูการวอร์มอัพของ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส และเป็นช่วงเวลาที่ไม่อยากให้เกม 90 นาทีจบลงเพราะทุกคนรู้ว่าจะไม่ได้เห็นลีลาการเล่นของนักเตะคนโปรดไปอีก 1 สัปดาห์ จอร์จอส ฟอยรอส กองหลังรุ่นราวคราวเดียวกัน เคยเป็นทั้งคู่แข่งตอนเล่นให้อาริส และมาเป็นเพื่อนร่วมทีมตอนย้ายมาอยู่กับอิราคลิส พูดถึง วาซิลิส ฮัตซิปานายิส เอาไว้ว่า ในตอนนั้น ทีมต่างๆ ในลีกกรีซ จะหาวิธีหยุดยั้ง วาซิลิส เจ้าของเสื้อหมายเลข 10 ด้วยการส่งแนวรับที่เก่งที่สุดตามประกบ ส่วนตัวเขาเอง ไม่เคยเข้าสกัด วาซิลิส ได้เลย อีกอย่างการพุ่งเข้าสกัดถ้าพลาดคือเสียหน้า เพราะจะโดนหลอกหัวทิ่มทันที เขาจะวิ่งประคอง และภาวนาให้ วาซิลิส ผ่านบอลออกจากเท้า เพราะหากเลือกที่จะลากจี้ ไม่มีใครเอาอยู่ ในปี 1976 หลังจากย้ายกลับมากรีซได้ไม่ถึงปี ฮัตซิปานายิส ก็โดนเรียกตัวไปเล่นให้ทีมชาติชุดใหญ่ นั่นคือครั้งแรกที่แฟนบอลทั้งประเทศจะได้ชมฝีเท้าของเขา ในยุคที่การสื่อสารยังไม่รวดเร็ว โทรทัศน์ไม่ได้มีทุกบ้าน การถ่ายทอดสดไม่ได้ครอบคลุม และไม่มีอินเทอร์เน็ต มันเป็นเกมเจอโปแลนด์ในเดือนพฤษภาคมปี 1976 แฟนบอลกรีก ถึงได้รับรู้ว่าพวกเขามีแข้งพรสวรรค์ระดับนี้อยู่ด้วย ฟุตเวิร์ค ทักษะ การไปกับบอล ความเฉลียวฉลาด จนน่าทึ่ง น่าเสียดาย เป็นอีกครั้งที่โชคชะตาเล่นตลก ในยุคนั้น การเล่นให้ทีมชาติหนึ่งไปแล้ว จะไม่สามารถโอนย้ายมาเล่นให้อีกประเทศหนึ่งได้ ไม่เหมือนทุกวันนี้ที่มีข้อยกเว้นให้มากมาย เท่ากับว่า วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ลงเล่นให้ทีมชาติได้แค่นัดเดียว จนกระทั่งในปี 1999 ตอนที่เขาแขวนสตั๊ดไปนานหลายปี วาซิลิส ในวัย 45 ปี ก็ได้รับเชิญมาเล่นเป็นนัดพิเศษ ในเกมที่กรีซ อุ่นแข้งกับ กาน่า โดยเขาลงสนามไป 20 นาที ฝีเท้าระดับนี้ แม้ว่าจะโชคร้าย ไม่ได้เล่นให้ทีมชาติชุดใหญ่ของโซเวียต และมาเล่นให้กรีซ ก็ไม่ได้ แต่ทำไมไม่ไปค้าแข้งยังต่างแดน อย่าว่าแต่ต่างแดน เพราะแม้แต่จะย้ายไปอยู่ทีมใหญ่กว่าในประเทศก็เป็นเรื่องยาก แม้จะมีสโมสรอย่าง อาร์เซน่อล, ลาซิโอ, ปอร์โต้ รวมถึง สตุ๊ทการ์ท สนใจอยากได้ วาซิลิส ไปร่วมทัพ แต่ก็ติดที่เรื่องสัญญาที่ซับซ้อน สมัยนั้น การทำสัญญานักเตะที่ผูกพันธ์กับสโมสร สัญญาจะเอนเอียงเข้าทางฝั่งสโมสร เรายังไม่มีกฏบอสแมน อีกอย่างสโมสรอิราคลิส ก็คิดหนักหากจะปล่อยเขาออกไป หากให้เทียบ ก็เหมือนกับ ลิโอเนล เมสซี่ กับบาร์เซโลน่า ในตอนนี้ คือสำหรับแฟนบอล อิราคลิส แล้ว เขาก็เหมือนพระเจ้า เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจแฟนบอลที่ยกย่องเขาอย่างที่สุด ทางสโมสรเองก็ "ไม่กล้า" ที่จะขายนักเตะเบอร์ 1 ของทีมออกไป เพราะกลัวกระแสต่อต้านจากแฟนบอล ซึ่งรับประกันได้ว่ามีแน่ อิราคลิส ไม่ใช่ทีมใหญ่ แม้จะมีนักเตะอันดับ 1 แต่ขุมกำลังโดยรวมไม่ได้ดีมากมายอะไร เขาพาทีมได้แชมป์ กรีก คัพ 1 สมัย ด้วยการเอาชนะโอลิมเปียกอส ยักษ์ใหญ่ไปในการดวลจุดโทษ หลังเสมอ 4-4 (เขาทำ 2 ประตู) และได้รองแชมป์อีก 2 สมัย นอกจากนั้นยังเป็นแชมป์ บอลข่านส์ คัพ 1 ครั้ง รายการนี้เป็นการนำสโมสรจากประเทศในคาบสมุทรบอลข่าน มาแข่งกัน เวทีระดับฟุตบอลสโมสรยุโรป เป็นสิ่งที่เขาไฝ่หา และกว่ามันจะมาถึง มันก็เป็นนัดสุดท้ายในการเล่นฟุตบอลอาชีพของเขาแล้ว มันเกิดขึ้นใน ยูฟ่า คัพ รอบแรกปี 1990 วันที่ 19 กันยายน ซึ่งเขาลงเล่นเต็มเกมให้ อิราคลิส เสมอบาเลนเซีย 0-0 ในบ้าน ก่อนออกไปแพ้ที่เมสตาย่าน 0-2 ซึ่งเกมนี้เขาเป็นตัวสำรองไม่ได้ใช้ นั่นคือเกมสุดท้ายก่อนที่ วาซิลิส ฮัตซิปานายิส จะแขวนสตั๊ดด้วยวัย 36 ปี เขาลงเล่นให้ อิราคลิส ทังสิ้น 15 ปีเต็ม นับตั้งแต่ย้ายกลับมาจากโซเวียต ไม่เคยได้โยกย้ายสโมสรเลยด้วยเหตุผลอย่างที่บอกไว้แล้ว ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักมากขึ้นในปี 1984 ขณะอายุ 30 ปีเมื่อถูกเลือกติดทีมรวมดาราโลก ไปเตะกับ นิวยอร์ค คอสมอส โดยทีมชุดนั้นมีซูเปอร์สตาร์อย่าง ฟรานซ์ เบ็คเค่นเบาเออร์, มาริโอ เคมเปส, เควิน คีแกน, ปีเตอร์ ชิลตัน, ฌอง มารี พัฟฟ์, อูโก้ ซานเชซ, รุด โครล และ เฟลิกซ์ มากัธ เป็นต้น ในปี 2003 ครบรอบการก่อตั้ง ยูฟ่า ครบ 50 ปี สมาคมฟุตบอลกรีก ก็เลือกให้เขาเป็น "นักเตะยอดเยี่ยมอันดับ 1 ในรอบ 50 ปี" ของประเทศกรีซ ซึ่งเขายอมรับว่าเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมมากที่ทุกคนยังไม่ลืมเขา สิ่งที่เขาทำในสนามยังเป็นที่รับรู้แม้ว่าจะผ่านมานานหลายปีแล้วก็ตาม วาซิลิส ฮัตซิปานายิส ยอมรับว่าเขาเสียดายที่ไม่ได้ย้ายไปเล่นยังต่างแดน ในเวทีที่ใหญ่ขึ้น หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงทำบางอย่างที่แตกต่างออกไปจากเดิม เพื่อให้ได้ไปเล่นยังทีมใหญ่ๆ ในยุโรปบ้าง "ผมเสียใจที่ไม่สามารถลงเล่นรับใช้ทีมชาติกรีซได้มากกว่าเพียงแค่นัดเดียว และผมเสียใจที่ไม่ได้ไปเล่นยังต่างแดน ผมอยากจะลองไปเล่นในลีกที่แข็งแกร่งกว่า การได้ไปสนุกกับฟุตบอลในระดับนั้น ถ้าผมหมุนเข็มนาฬิกากลับไปได้ ผมก็คงจะะทำบางอย่างที่แตกต่างไปจากเดิม" จากที่อ่านกันมาแล้วคงอยากเห็นฟอร์มของ "มาราโดน่าแห่งกรีก" มีคลิปให้ดูตามลิงค์เลยครับ :: http://ow.ly/iFvA30rQt3t อยากได้พื้นที่สร้างความสนุก ความมันส์แบบโดนใจ MYSBOBET รับรองบริการรวดเร็ว ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

Football Knowledge