ข่าวฟุตบอลล่าสุด ข่าวด่วนวันนี้ ข่าววงใน ข่าวตลาดซื้อขายนักเตะ

" ชีวิตของ เดอปาย "

สมัยที่ เมมฟิส เดอปาย ยังเล่นให้กับแมนฯ ยูไนเต็ด เวลาไปเยือน โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด โฆษกสนามเวลาประกาศรายชื่อนักเตะแต่ละคน จะเอ่ยเบอร์ ตามด้วยชื่อ นัมเบอร์ วัน ... ดาบิด เด เคอาาาาา นัมเบอร์ เท็น .. เดอะ แคปทัน เวย์น รูนี่ย์ย์ย์ นัมเบอร์ เซเว่น ... เมมฟิสสส อ้าว แล้วนามสกุล เดอปาย ไปไหน? เราคงเห็นกันแล้วว่าหลังเสื้อของดาวเตะดัตช์ ปักแค่ MEMPHIS ซึ่งเป็นชื่อหน้ามาตลอด ไม่เคยปัก DEPAY ซึ่งเป็นนามสกุลเลย ไม่นานมานี้ แฟนบอล แซงต์ เอเตียน ซึ่งถือเป็นอริร่วมแคว้นของ โอลิมปิก ลียง ต้นสังกัดของเขา ได้ทำป้ายออกมาล้อเลียนเขาว่า "แกมีผู้ติดตาม 5 ล้านคนในทวิตเตอร์ แต่แกไม่มีพ่อ" เดอปาย หรือเราควรเรียกว่า เมมฟิส ดีกว่ากันแน่... เขาไม่สนใจ เขาแค่บอกว่าเขาไม่อยากเอ่ยเรื่องในครอบครัว แต่เชื่อว่าหลายคนอาจทราบไปบ้างแล้วว่าเขาไม่ติดต่อกับครอบครัวทางฝั่งพ่อมานานแล้ว โดยคุณพ่อของเขาเป็นชาวกาน่า ส่วนคุณแม่เป็นชาวดัตช์ และเรื่องราวก็คือ คุณพ่อทิ้งครอบครัวไปตั้งแต่เขายังเด็ก เมื่อ 4-5 ปีก่อน บิดาบังเกิดเกล้าชาวกาน่าชื่อว่า เดนนิส ให้สัมภาษณ์กับ เดอะ ซัน สื่อจอมแฉของอังกฤษว่าเขาไม่เคยทอดทิ้งลูกชายสตาร์ดังตั้งแต่ 4 ขวบ อย่างที่ถูกกล่าวอ้างเลย ครั้งย้ายมาอยู่กับ ปีศาจแดง แรกๆ เดอปาย บอกว่าเขาจะปักหลังเสื้อว่า "เมมฟิส" ซึ่งเป็นชื่อหน้า ไม่คิดหยิบนามสกุล "เดอปาย" ของพ่อมาใช้ เพราะเหตุผลข้างต้น ภาพในตอนนั้น จินตนาการได้ถึงชายผู้ไม่รับผิดชอบต่อครอบครัว ก็ไม่แปลกหาก เมมฟิส ที่กลายมาเป็นนักเตะดังจะตัดสินใจอย่างนั้น ถ้ามองในมุมของเขา อย่างไรก็ดี จากการที่เดอะ ซัน ทำเป็นสกู๊ปหน้าคู่ พาดหัว Memphis, I miss you ก็เรียกร้องความสนใจมากพอให้นั่งละเลียดปากคำของ เดนนิส วัย 50 ปี พร้อมๆ กับการตั้งข้อสงสัยว่า "ลูกดังเลยหวังเกาะ" ลองฟังเหตุผลของเขาสักหน่อยก็ไม่เสียหาย "การบอกว่าผมไม่ได้เจอเขาเลยตั้งแต่ 4 ขวบเป็นเรื่องโกหก" เดนนิส ให้สัมภาษณ์เพื่อขอความยุติธรรม "มันไม่น่าเชื่อ นี่ไม่ใช่เรื่องดี เขาเป็นลูกชายผม และผมรักเขา ผมเป็นคนที่ให้บอลลูกแรกกับเขา เขาไม่ได้ถูกผมทิ้ง มันไม่จริงเลย ผมอยู่ข้างๆ เขาเสมอ" "ผมเห็นเขาในยูทูบ กำลังพูดถึงพ่อของตัวเอง บอกว่าไม่อยากเอาชื่อผมไว้บนหลังเสื้อ มันทำให้ผมรู้สึกเสียใจมากๆ" เมมฟิส เปรี้ยงปร้างกับ พีเอสวี จนได้ย้ายมาอยู่กับ ปีศาจแดง พร้อมครอบครองเสื้อหมายเลข 7 ในตอนปี 2015 เป็นเหมือนการกระโดดมาสู่เวทีใหญ่อย่างเป็นทางการ ซื้อบ้านหลังราคา 1.3 ล้านปอนด์อยู่ใน ไอน์ดโฮเฟ่น มีเวทีมวยขนาดมาตรฐานอยู่ในบ้าน พร้อมรถสปอร์ตแพงระยับ ส่วน เดนนิส อาศัยอยู่บ้านทั่วๆ ไป ชานเมืองไอน์ดโฮเฟ่น เดนนิส เกิดที่กาน่า โตที่นั่น ก่อนอพยพมายังเมือง โมร์เดรชท์ ในฮอลแลนด์ตอนอายุ 23 ปี เพื่อหางานทำ หวังมีชีวิตที่ดีกว่าในบ้านเกิด ที่นั่นเอง เขาได้พบกับสาว คอร่า ที่สถานีรถไฟแห่งหนึ่ง กระทั่งพัฒนาความสัมพันธ์ แม้ฝ่ายพ่อแม่ของสาวเจ้าจะกีดกัน เพราะไม่เห็นงามด้วยที่ลูกสาวจะคบกับผู้อพยพจากแอฟริกาที่มีลูกอยู่แล้ว 2 คน อย่างไรก็ดี เดนนิส กับ คอร่า ก็คบกัน และตั้งใจจะสร้างครอบครัวใหม่ จึงบินกลับไปกาน่า พร้อมกับพาลูกติด เจฟฟรี่ กับ จอร์จิน่า มาอยู่ฮอลแลนด์ด้วย ในปี 1994 หลังแต่งงานกันได้ 4 ปี ทั้งคู่ก็ต้อนรับสมาชิกใหม่ เมมฟิส ลูกชายคนเดียวของทั้งคู่ เดนนิส นั้นเป็นนักบอลสมัครเล่น เล่นอยู่กับ โมร์เดรชท์ เขาสังเกตุเห็นพรสวรรค์ของลูกชายคนนี้ได้ทันที "เราเคยทำโน่นนี้ด้วยกันบ่อยมากตอนเขายังเด็ก ผมรักเขามาก เขาชอบว่ายน้ำ แต่เขารักฟุตบอลมากกว่า ผมซื้อลูกบอลลูกแรกให้เขา และคุณเห็นได้เลยว่าเขามีพรสวรรค์ เขาแข็งแรงมาก" "เราเคยเล่นบอลด้วยกันในบ้านด้วยซ้ำ เพราะห้องนั่งเล่นตอนนั้นใหญ่มาก" "ตอนเราไปว่ายน้ำ เราจะเอาบอลไปด้วย และเล่นกันที่สนามหญ้าหลังจากนั้น" "ทุกที่ที่เขาไป เขาจะเอาบอลไปด้วย แม้แต่ตอนเข้าโบสถ์เขายังเอาบอลไปด้วย เขาคลั่งฟุตบอลมากตั้งแต่ยังเด็กแล้ว" อย่างไรก็ดี เรื่องราวแห่งความสุขถึงคราวจบลง ตอนเมมฟิสอายุ 4 ขวบ เดนนิส กับ คอร่า แยกทางกัน ทำให้ เดนนิส กับลูก 2 คนต้องย้ายออกไป ปัจจุบัน เดนนิส ทำงานในโรงงานแห่งหนึ่งในเกาด้า และเป็นนักเทศน์ในโบสถ์แห่งหนึ่งด้วย บอกว่าเขากับ คอร่า ก็แค่เลิกรากัน "มันไปด้วยกันไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่มีตำรวจต้องมาระงับเหตุ ไม่มีการทะเลาะตบตีหรือตะโกนใส่กันเลย ไม่ใช่อะไรแบบนั้น" แม้จะแยกบ้านออกไป แต่เขาเล่าว่ายังติดต่อมาหาเสมอ และยังเป็นคนผ่อนจ่ายเงินกู้ 11,000 ปอนด์ ที่ทั้งคู่กู้ร่วมกันด้วย "การหย่าร้างเกิดขึ้น แต่ผมยังคงไปหาเขา ผมให้เงินด้วย ไม่มีปัญหาอะไรในการเข้าไปหาลูก ผมไปหาลูกได้ทุกเมื่อที่ผมต้องการ" "เขามาค้างกับผมบ่อย ผมซื้อเสื้อผ้าและลูกบอลให้เขา ผมไปเยี่ยมเขาเสมอ พวกเขาก็รู้ ตอนนั้นผมเล่นให้ โมร์เดรชท์ และเขาก็เริ่มเล่นที่นั่นในจูเนียร์ทีม" "เขาเคยมาด้วย มาดูเกม บางทีแม่เขาก็พาเขามาดูผมเล่น" ชีวิตวัยเด็กของ เมมฟิส มาเจอจุดหักเหอีกครั้ง เมื่อ คอร่า ย้ายครอบครัวอยู่กับแฟนคนใหม่ ซึ่งมีลูกติดมาด้วยหลายคน เดนนิส อ้างว่าลูกชายของเขาโดนรังแกกลั่นแกล้ง "กับชายคนใหม่ คอร่า มีช่วงลำบากเช่นเดียวกับเมมฟิส เด็กคนอื่นๆ อิจฉาเขา และแย่ยิ่งขึ้นไปอีกเพราะเขาเล่นฟุตบอลเก่ง" ตอนอายุได้ 9 ขวบ เมมฟิส ก็เซ็นสัญญากับสโมสรใหญ่บ้านคือ สปาร์ต้า ร็อทเทอร์ดัม เป็นช่วงที่ชีวิตรันทดในครอบครัวปรากฏเห็นได้ชัด เพราะเขาจะไปซ้อมพร้อมน้ำตานองหน้า "วันหนึ่ง เมมฟิส มาหาผมที่บ้านพร้อมกับของของเขาทั้งหมด เขาบอกว่า "ผมไม่อยากอยู่กับแม่แล้ว ผมอยากอยู่กับพ่อ" ผมเลยโทรไปหาแม่เขา ที่กำลังร้องไห้ เธอมีลูกคนเดียว ดังนั้น เมมฟิสจึงกลับบ้าน" "เด็กคนอื่นๆ ไม่ชอบเขาเพราะพรสวรรค์ของเขา พวกเขาเริ่มเกลียดเขา ครอบครัวนั้นตั้งต้นเป็นปฏิปักต่อเขา ตอนที่เขาไปซ้อมกับ สปาร์ต้า ผมจะไปรับเขาบ้าง เมื่อไหร่ที่เขาทะเลาะกับแม่เขา เขาจะขอให้ผมไปรับเขาหน่อย" เดนนิส เชื่อเหลือเกินว่าครอบครัวใหม่ ยุยงให้ เมมฟิส เกลียดเขา หลังจากได้สัญญาอาชีพฉบับแรกจาก พีเอสวี ไอน์ดโฮเฟ่น ในปี 2012 "ครอบครัวของเขาบอกว่า ผมจะตามขอเงินเขา และให้เลิกติดต่อผม หาว่าผมจะเอาเงินเขาแล้วกลับไปแอฟริกา แต่ผมไม่อยากได้เงินของเขา ผมทำงานมาตลอดที่ผ่านมา และนั่นคือจุดเริ่มต้นของปัญหา" "หนสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเขาตัวเป็นๆ มันนานมากแล้ว ตั้งแต่เขาอายุ 17 ผมโทรไปหาเขาแต่เขาไม่รับ ดังนั้นผมจึงเดินทางไปยัง พีเอสวี" "เขาแฮปปี้มากที่เห็นผม และเขาบอกว่าเขาจะได้ตั๋วหลายใบ เพื่อผมจะได้ไปดูเขาเล่นได้ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างที่พวกเขาพูดเป็นเรื่องโกหก" เดนนิส ยังอ้างด้วยว่า นับตั้งแต่ลูกชายคนนี้ย้ายไปอยู่กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ก็ตัดการติดต่อจากพี่ชายพี่สาวต่างมารดาคือ เจฟฟรี่ย์ วัย 30 และ จอร์จิน่า 27 ที่อาศัยอยู่ในครอยดอน, ทิศใต้ของกรุงลอนดอน เดนนิส ไม่ได้เงินแต่อย่างใด กับการให้สัมภาษณ์กับ เดอะ ซัน เขาระบุว่า "พวกเขา (เมมฟิส กับพี่สาวพี่ชาย) ยังติดต่อกันเป็นปกติ ตอนเขาย้ายไป แมนเชสเตอร์ จอร์จิน่า ก็โทรไป บอกว่าอยากเจอเขา จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเบอร์โทร และเธอก็ไม่ได้รับการติดต่ออะไรอีกเลย มันแปลกมาก พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิด" "ครอบครัวยินดีกับความสำเร็จ (ของเมมฟิส) แต่มันไม่ใช่เพื่อผม เพราะผมพอใจกับสิ่งที่ผมมี ผมไม่ได้ต้องการเงิน แต่ผมอยากติดต่อกับเขา" "ผมหวังว่าวันหนึง เรื่องนี้จะคลี่คลายด้วยตัวมันเอง ผมรักลูกชายผม และเขารู้ดี" "เขารู้ความจริง ผมคิดถึงเขามาก สิ่งที่เกิดขึ้นมันรันทดมาก ไม่ใช่เรื่องดีเลย" "ครอบครัวนั้นรู้ดีว่าผมทำอะไรเพื่อพวกเขาเยอะ แต่แล้ว เงินก็เข้ามามีส่วน และพวกเขาก็ทำลายชื่อของผม มันบ้ามาก" งานนี้ ไม่ว่าใครจะพูดโกหกก็ตาม แต่ถือเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ พ่อและลูก ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้ติดต่อกันอย่างที่ควรจะเป็น แต่ก็นี่เอง สิ่งที่เรียกว่าชีวิต ชีวิตของครอบครัว เดอปาย ชีวิตของคนเราย่อมมีหนทางการเดินที่แตกต่างกัน เจอกับสิ่งต่างๆไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนย่อมประสบความสำเร็จได้ ลองมาติดตาม Sbobet777 สิครับ รับรองว่าชื่อนี้การันตีความสำเร็จและมั่งคั่ง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777sbt หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ตัวเก่งจากทีมตกชั้น "

รางวัลนักเตะยอดเยี่ยมแห่งปีสำหรับฟุตบอลอังกฤษ รางวัลที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดคือรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมของ PFA PFA = สมาคมนักฟุตบอลอาชีพ รางวัลของ พีเอฟเอ จึงมาจากการโหวตของนักฟุตบอลด้วยกัน การชนะรางวัลนี้่หมายความว่าคุณได้รับการยอมรับจากเพื่อนร่วมอาชีพ ฤดูกาลที่แล้ว มันตกเป็นของ เวอร์จิล ฟาน ไดค์ ปราการหลังตัวเก่งของลิเวอร์พูล ซึ่งก็ถือว่าสมเหตุสมผล หรือจริงๆ จะมอบให้กับคู่แข่งที่เบียดกันมาอย่าง ราฮีม สเตอร์ลิ่ง ก็ไม่น่าเกลียด การประกาศเอาในช่วงก่อนจบฤดูกาลหมายความว่าไม่จำเป็นที่ผู้ชนะจะต้องมาจากทีมที่เป็นแชมป์หรือทีมที่ประสบความสำเร็จ เป็นผลงานส่วนตัวเป็นหลัก คุณเล่นดีมาตลอดฤดูกาล เล่นดีต่อเนื่อง โดดเด่น ปีนั้นคุณก็ชนะใจเพื่อนร่วมอาชีพไป ลองย้อนไปดูในช่วงหลัง คนได้รางวัลก็ถือว่าเหมาะสมทั้งสิ้น ปีก่อน โม ซาลาห์ ย้อนไปก็ เอ็นโกโล่ ก็องเต้, ริยาด มาห์เรซ, เอแด็น อาซาร์, หลุยส์ ซัวเรซ และ แกเร็ธ เบล เอาแค่นี้ก่อน ในแต่ละปี แต่ละฤดูกาล นอกเหนือจากรางวัลของ PFA แล้ว ยังมีอีก 2 รางวัลที่ถือว่าได้รับการยอมรับลดหลั่นกันลงไปอีกหน่อย หนึ่ง รางวัลของ FWA = Football Writers' Association สมาคมนักข่าวฟุตบอล ลงคะแนนโดยนักข่าวกีฬาฟุตบอล สอง รางวัล Premier League Player of the Season อันนี้มอบโดยพรีเมียร์ ลีก เอง คนลงคะแนนคือสปอนเซอร์ของพรีเมียร์ ลีก และจากการโหวตของแฟนบอล เราเชื่อกันว่านักข่าว หรือแฟนบอล อยู่ห่างจากจุดเกิดเหตุมากกว่านักบอลด้วยกัน และอาจจะมีความเอนเอียง มากกว่าเสียงจากนักบอลด้วยกันเอง ความน่าเชื่อถือเลยลดน้อยลงกว่ารางวัลของ PFA อย่างที่บอก บางปี คนเดียวกวาดทั้ง 3 รางวัล เช่นในฤดูกาล 2017/18 โม ซาลาห์ เหมาทุกสถาบัน โดยมาก คนได้รางวัลมักมาจากทีมที่ผลงานดี อาจจะไม่แชมป์หรอก แต่ส่วนใหญ่จบอันดับสูงๆ ทั้งนั้น เลยมีคำถามว่า เคยมีบ้างไหม ใครที่ได้รางวัลนักเตะยอดเยี่ยมแห่งปี แต่มาจากทีมที่ผลงานแย่ ระดับตกชั้น ! ยกตัวอย่างในปี 2010/11 ปีนั้น แต่ละสถาบันโหวตไม่ซ้ำกันเลย PFA ตกเป็นของ แกเร็ธ เบล ซึ่งฤดูกาลนั้น เบล โดดเด่นขึ้นมาจริงๆ ผลงานของเขากับสเปอร์ส เหมือนดอกไม้ที่ผลิบานหลังจากตูมมานาน นอกจากในลีกแล้ว ใน ชปล. ก็โดดเด่นด้วย ลงสนาม 41 นัดยิง 11 ประตู ทุกรายการ ด้าน พรีเมียร์ ลีก กลับมอบรางวัลให้กับปราการหลังเหล็กไหลของแมนฯ ยูไนเต็ด อย่าง เนมานย่า วิดิช ซึ่งก็ไม่น่าเกลียด เพราะปีนั้น แมนฯ ยูไนเต็ด คว้าแชมป์ วิดิช คือหัวใจสำคัญ นอกจากเกมรับแล้ว วิดิช ยังทำได้ถึง 5 ประตูจาก 35 เกมลีก ส่วน FWA เหล่านักข่าวลงคะแนนแล้วมอบรางวัลให้กับ สก็อตต์ พาร์เกอร์ ห้องเครื่องวัย 30 ปีของ เวสต์แฮม ปีนั้น พาร์เกอร์ เล่นดีจริงๆ มีส่วนทั้งรุกและรั บในแดนกลาง ยิงได้ 5 ประตูจาก 32 เกม แต่ที่เขาทำไม่สำเร็จคือการพาเวสต์แฮม อยู่รอดในพรีเมียร์ ลีก เวสต์แฮม จบฤดูกาลด้วยอันดับ 20 เป็นบ๊วยตกชั้น ด้วยการมี 33 แต้ม โดนยิงถึง 70 ประตู อีกหนึ่งตัวอย่างคือในฤดูกาล 1996/97 อลัน เชียเรอร์ ย้ายมาจากแบล็คเบิร์น สู่นิวคาสเซิ่ล ด้วยค่าตัวถึง 15 ล้านปอนด์ แล้วส่อง 25 ตุงจาก 31 เกม แม้สาลิกา จะไม่ได้แชมป์ แต่ฟอร์มร้อนแรงแบบนี้ ทำให้นักเตะด้วยกันโหวตให้ ฮ็อตช็อต ได้รางวัลของ PFA ไปครอง ส่วนนักข่าวกีฬา FWA เลือกที่จะมอบให้กับอีกหนึ่งนักเตะใหม่ จานฟรังโก้ โซล่า พ่อมดร่างเล็กของเชลซี ที่มาสร้างความหวือหวาฮือฮา แบบที่ในพรีเมียร์ ลีก ไม่ค่อยมีนัก อย่างไรก็ตาม ฤดูกาลนั้นมีอีกหนึ่งพ่อมดร่างเล็ก จูนินโญ่ เปาลิสต้าของมิดเดิลสโบรช์ โบโร่ จบอันดับ 19 แต่ จูนินโญ่ ยิงถึง 10 ลูกจาก 36 นัด และเล่นได้อย่างโดดเด่น เขามีคะแนนตามหลัง เชียเรอร์ ใน PFA และแพ้ โซล่า ในสถาบัน FWA แบบหวุดหวิดทั้งสองสถาบัน แม้โบโร่ จะตกชั้น และ จูนินโญ่ อกหักทั้ง PFA กับ FWA แต่เขายังมีรางวัลปลอบใจเมื่อพรีเมียร์ ลีก เลือกเขาเป็นนักเตะยอดเยี่ยมประจำฤดูกาล อย่างไรก็ตาม จบฤดูกาลนั้นเขาก็โดน แอตเลติโก้ มาดริด คว้าตัวไปร่วมทีมทันที เขาเล่นกับตราหมีอยู่ 2 ปี แล้วย้ายกลับมาทิ้งทวนกับ มิดเดิลสโบรช์ อีกครั้งในฐานะฮีโร่ผู้เป็นที่รักในฤดูกาล 1999/2000 แล้วกลับบ้านเกิดเล่นให้ วาสโก ดา กาม่า กับ ฟลาเมงโก้ ก่อนจะหวนคืนถิ่นอีสาน ริเวอร์ไซด์ เป็นคำรบ 3 และคำรบสุดท้ายในปี 2002/03 หนนี้เล่นอยู่ 2 ซีซั่น จึงอำลาไปเซลติกด้วยวัย 31 ปี นี่คือตัวอย่างที่ใกล้เคียงที่สุดสำหรับนักเตะจากทีมตกชั้นที่เล่นได้ดีถึงขั้นรับการโหวตเป็นนักเตะยอดเยี่ยมประจำฤดูกาล จูนินโญ่ ได้ไป 1 รางวัล และ "เกือบ" ได้ในอีก 2 รางวัลที่เหลือด้วย ส่วนใครที่กำลังหาเว็บไซด์สุดจัดปลัดบอก ยอดเยี่ยมจึงขอมาบอกต่อต้องนี่เลยกับ MYSBOBET เลยครับ จริงใจ มั่นคง แน่จริง ไม่หนีหาย ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือ 08-0003-1188 / 08-0003-117 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" เลือดปีศาจมันข้น "

เดวิด เบ็คแฮม ได้รับการยอมรับนับถือจากแฟนบอลทั่วโลกทั้งในฐานะนักฟุตบอลและฐานะบุคคลคนหนึ่ง แม้จะไม่ใช่ยอดแข้งพรสวรรค์เลิศเลอ แต่เปี่ยมด้วยพรแสวง เขาพิสูจน์แล้วว่าเล่นเคียงข้างกับนักเตะชั้นยอดได้ทั้งที่ แมนฯ ยูไนเต็ด, เรอัล มาดริด, เอซี มิลาน และ เปแอสเช ทว่าครั้งหนึ่งเบ็คส์เคยเป็นผู้ร้าย เหตุเกิดในฟุตบอลโลก ฟร้องซ์ 98 หลายคนยังจำได้ดีเมื่อเขาดีดสตั๊ดใส่ขาของ ดีเอโก้ ซิเมโอเน่ จนโดนผู้ตัดสิน คิม มิลสัน นีลเซ่น ไล่ออกในเกมกับอริตัวฉกาจ อาร์เจนติน่า อังกฤษตกรอบด้วยการพลาดจุดโทษ แม้จะเหลือ 10 คน แต่คนยิงจุดโทษพลาดกลับไม่โดนโจมตี สื่อกลับพุ่งเป้าไปที่ เดวิด เบ็คแฮม ในฐานะไอ้เด็กโง่ ไม่มีใครปกป้องหรือเข้าข้างเขา เบ็คส์ เผชิญโลกเพียงลำพัง ยกเว้นที่แห่งเดียวที่พร้อมกางปีกป้องเขาและสู้กับคนทั้งโลกหากจำเป็น นั่นคือที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เกมแรกหลังฟร้องซ์ 98 แมนฯ ยูไนเต็ด ไปเยือน อัพตัน พาร์ค ของเวสต์แฮม ปกติทีมขุนค้อนก็นับปีศาจแดงเป็นศัตรูเบอร์ต้นๆ อยู่แล้ว เบ็คแฮม มาเยือนที่นี่และโดนโห่อย่างหนัก เขากลายเป็นศัตรูของคนทั้งชาติ สื่อบางเจ้านำเอารูปหน้าเขามาทำเป็นกระดานเป้าปาลูกดอก นัยว่าให้คนระบายแค้นได้เต็มที่ ความสัมพันธ์ระหว่าง สโมสร vs ทีมชาติ มักขัดแย้งกันอยู่เสมอและสำหรับแฟนยูไนเต็ดแท้ๆ พวกเขาคิดว่าพวกเขาคือ แมนคูเนี่ยน ไม่ใช่ อิงลิช นักเตะของแมนฯ ยูไนเต็ด เองในยุคก่อนที่พวกเขาจะประสบความสำเร็จภายใต้การคุมทีมของเซอร์ อเล็กซ์ ก็มีบุคลิกที่ไม่เหมือนนักเตะจากสโมสรอื่น มันถูกปลูกฝังความเป็น แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มาตั้งแต่อายุน้อย อาจเป็นเหตุผลที่หลายทีมไม่ชอบพวกเขา และเป็นเหตุุผลที่ทำไมพวกเขาประสบความสำเร็จ เพราะแม้แต่ยามรับใช้ชาติ พวกเขาก็รู้สึกว่าพวกเขาเป็นแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด อยู่เสมอ เดวิด เจมส์ อดีตมือกาวลิเวอร์พูลเคยเล่าให้ฟัง บอกถึง "คุณลักษณะพิเศษ" ของนักเตะที่มาจาก แมนฯ ยูไนเต็ด ที่ไม่เหมือนทีมอื่นๆ ในยุค เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน คุมทีม ทำไมประสบความสำเร็จอย่างมาก เฟอร์กี้ เป็นคนแรกๆ ที่ห้ามไม่ให้นักเตะทีมเยือนมานั่งหาอะไรดื่ม หรือเข้ามาพูดคุยในเลาน์จที่นักเตะ แมนฯ ยูไนเต็ด พักผ่อนอยู่หลังจบเกม ไม่ต้องการให้มางุ้งงิ้งสนิทสนมกันเด็ดขาด เจมส์ เล่าว่ามันสืบสาวได้ไปถึงยามมาร่วมแคมป์ทีมชาติอังกฤษด้วยกัน คือทุกครั้งที่นักเตะจากสโมสรต่างๆ มารวมตัวกันในแคมป์ทีมชาติ แต่ละคนมักนินทา เอาเรื่องเพื่อนร่วมทีมที่มีพฤติกรรมแปลกๆ หรือน่ารำคาญมาเม้าท์กัน และ เจมส์ ก็เป็นหนึ่งในนั้น โดยเฉพาะในยามนั่งรถโค้ช คนนั่งติดก็มักคุยกันเรื่องไร้สาระโน่นนี่ หนหนึ่งเขาได้นั่งติดกับ ฟิล เนวิลล์ เลยหาเรื่องมาคุย ตัวของ เจมส์ เองชอบเมาท์อยู่แล้ว เลยจัดชุดใหญ่ เล่าเรื่องเพื่อนร่วมสังกัดในสโมสรที่น่ารำคาญ พอเล่าจบ เขาคาดหวังว่าเนวิลล์คนน้องจะเอาเรื่องในรั้วผีออกมาโจ๊ก ออกมาเม้าท์แลกเปลี่ยนบ้าง ปรากฏว่า เงียบ เงียบกริบ เมื่อ ฟิล ได้แค่ยิ้มๆ ไม่พูดอะไรสักคำ ทำเอา เจมส์ บอกเขาทั้งอายทั้งโกรธจนหน้าแดง พลางคิดในใจว่า "ไอห่าเอ้ย มึง" ตัวเองเผยไต๋แบไพ่ในมือจนหมด ปรากฏคู่สนทนาเงียบกริบ ไม่เอ่ยปากแม้แต่คำเดียว ภายหลัง เจมส์ ถึงได้สังเกตุว่า ไม่ใช่แค่ ฟิล เนวิลล์ คนเดียว ตลอดเวลาที่เขาเล่นทีมชาติเขาสนิท รู้จัก พูดคุยกับนักเตะจากรั้วปีศาจแดงหลายคน ไม่ว่าจะเป็น แกรี่, เบ็คส์, ริโอ หรือ เวย์น รูนี่ย์ แต่ทุกคนเหมือนกันหมด คือเรื่องภายในสโมสรจะไม่ถูกเหล่าแข้งผีนำเอามาพูดเด็ดขาด มันคือขั้นตอน แนวทาง ที่ เฟอร์กี้ วางไว้ชัดเจน เพราะหากมีเรื่องอะไรก็ตามหลุดออกไป นั่นจะส่งผลเสียหาย ความเชื่อใจในเพื่อนร่วมทีมจะลดลงแน่ พอล สโคลส์ เคยบอกเอาไว้ว่า ในแคมป์ทีมชาติอังกฤษนั้น เคยแบ่งแยกเป็นก๊ก เป็นเหล่า โดยเฉพาะนักเตะแมนฯ ยูไนเต็ด กับ ลิเวอร์พูล จะแยกตัวกันเอง ทว่า เจมี่ คาร์ราเกอร์ บอกว่าไม่ใช่หรอก มันไม่ใช่ แมนฯ ยูฯ กับ ลิเวอร์พูล แต่มันเป็น กลุ่มนักเตะยูไนเต็ด กับทีมที่เหลือ อย่างเวลากินข้าวก็จะเกาะกลุ่มกัน 4-5 คน นักเตะจากทีมอื่นก็เข้าถึงพวกแข้งผียากหน่อย โดย คาร์ร่า มองว่าพวกเขาโตมาด้วยกัน เล่นมาด้วยกันตั้งแต่ยังเป็นเยาวชน เดวิด เจมส์ ก็เปิดเผยไปในทางเดียวกัน บอกว่ามันคล้ายกับจะมีกลุ่มนักเตะจาก แมนฯ ยูไนเต็ด และนักเตะจากทีมอื่นๆ ในแคมป์สิงโตคำราม นักเตะปีศาจแดง อาจพบว่ามันเป็นเรื่องลำบาก ที่จะต้องคุยเมาท์มอยกับเรื่องไร้สาระอย่างที่ เดวิด เจมส์ และอีกหลายๆ คนชอบทำ เรียกได้ว่า คบกันได้ สนิทกันได้ แค่พฤติกรรมความเป็นมืออาชีพต่างกัน แต่สำหรับยุคนี้นะหรือ? ดูแล้วเป็นสิ่งตรงกันข้าม นักเตะแมนฯ ยูไนเต็ด คงไม่ได้เหนียวแน่นด้วยกัน วางตัวเป็นมืออาชีพเต็มเปี่ยมแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ได้ทราบเรื่องน่าสนใจกับพลพรรค "ปีศาจแดง" ไปแล้ว ทางด้าน Sbobet777 ก็มีความน่าสนใจไม่แพ้กัน รับรองว่าประสบความสำเร็จรวดเร็วทันใจแน่นอน บริการดีต่อเนื่อง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777sbt หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" ความสำคัญของฟุตบอลรากหญ้า "

ทุกวันนี้ ฟุตบอลในเมืองไทยพัฒนาขึ้นมาก ไม่พูดถึงฝีเท้าของนักเตะไทย แต่พูดโดยภาพรวม การบริหารจัดการลีกที่ดูมีความเป็นสากลมากขึ้น แน่ละ ยังอีกนานกว่าจะเทียบกับระดับญี่ปุ่น หรือในยุโรปได้ แต่ละสโมสรหาสนามเหย้าชัดเจน นักเตะมีความเป็นมืออาชีพมากขึ้น ส่งผลดีต่อทีมชาติ นักเตะมีเงินเดือนระดับสูง การเป็นนักฟุตบอลอาชีพคือทางเลือกที่แท้จริงสำหรับเด็กๆ ไม่ใช่แค่มาซ้อมแล้วได้เบี้่ยเลี้ยงแค่วันละไม่กี่ร้อยบาทเหมือนก่อน ต้องบอกว่านักเตะไทยอาชีพเดี๋ยวนี้ "มีกะตัง" เลยทีเดียว เราอยากเห็นฟุตบอลไทยพัฒนาขึ้นทั้งองคาพยพ ไม่ใช่แค่ด้านใดด้านหนึ่ง เรากระตุ้นให้มันเกิดขึ้น กระตุ้นนักเตะให้มีวินัย กระตุ้นสมาคมให้บริหารลีกให้มีความเป็นสากล ทว่ามีอีกหนึ่งอย่างที่เราอาจลืมไป นั่นคือการเข้าถึงของแฟนบอล เพราะแฟนๆ คือกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนวงการฟุตบอล ต้องยอมรับว่าไทย เพิ่งมีลีกแบบอาชีพจริงๆ จังๆ เมื่อสิบกว่าปีมานี้เอง เมืองทอง ยูไนเต็ด ที่มีคุณระวิ โหลทอง เจ้าของสื่ออย่างสยามสปอร์ต มีความต้องการอยากให้เกิดไทยลีก อยากเป็นเจ้าของทีมฟุตบอลเหมือนเมืองนอก เพราะมองว่าจะเกิดผลดีต่อภาพรวมของฟุตบอลในบ้านเรา จากนั้นจังหวัดต่างๆ องค์กรต่างๆ ก็เข้ามาร่วม มีการสร้างทีมหรือสนับสนุนทีมในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป แน่นอน ในต่างจังหวัด ผู้ขับเคลื่อนมักเป็นนักการเมือง เพราะมีทั้งพาวเวอร์และพลังเงิน มันอยู่ที่ว่าพวกเขาเหล่านั้นเอาจริงเอาจังแค่ไหน ที่ต้องปรบมือให้คือการทำทีมของบุรีรัมย์ พวกเขามีสนามใหม่ที่ถอดมาจาก คิง เพาเวอร์ สเตเดี้ยมของเลสเตอร์ สร้างแบรนด์ของตัวเองอย่างแข็งแกร่ง มีนักเตะต่างชาติดีๆ มาร่วมทีม และให้ความสำคัญกับนักเตะเยาวชน อีกทั้งสิ่งหนึ่งที่บุรีรัมย์ดูจะนำหน้าสโมสรอื่นๆ คือเรื่องของ Merchandise หรือสินค้าเกี่ยวกับสโมสร ต้นตำรับความคลั่งไคล้แฟนบอลที่แท้จริงอย่าง ชลบุรี เป็นอีกทีมที่ต้องขอคารวะ เพราะจะว่าไปนี่คือต้นฉบับของการเชียร์ทีมบอลท้องถิ่น นี่คือรากเหง้าที่แท้จริงของฟุตบอล ทั้งหมดทั้งมวลนี้ อยากให้ลองดูสถิติเกมระดับ นอกลีก ของอังกฤษ บางเกมมีผู้เข้าชมระดับ 1 หมื่นคน ในปี 2015 บริสตอล โรเวอร์ส เจอกับ อัลเฟรตัน มีแฟนบอล 11,085 เข้าชม โดยสนาม เมมโมเรียล สเตเดี้ยม ของพวกเขาจุ 12,000 คน เรียกว่าเกือบเต็มพิกัด ส่วนล่าสุดเมื่อกันยายนปีที่แล้ว ในระดับ แนชนั่ล ลีก พรีเมียร์ (ลีกอันดับ 5) ระหว่าง น็อตต์ส เคาน์ตี้ กับ ไฟล์ด มีคนมาดู 9,090 คน สโมสรในลีก "แนชนั่ล ลีก พรีเมียร์" มีความจุของสนามส่วนใหญ่อยู่ที่ 5-6 พันคน อาจมีบางทีมอย่าง น็อตต์ส เคาน์ตี้ หรือ เร็กซ์แฮม ที่จุระดับหมื่นอัพ แต่พวกนี้คือทีมใหญ่ แต่ดันตกลงมา หากเราดูฟุตบอลในอังกฤษ จะพบสิ่งหนึ่งเสมอคือพ่อแม่ หรือคุณลุงคุณอา คุณปู่ จะพาบุตรหลานเข้ามาดูบอลตั้งแต่เด็ก เป็นการสนับสนุนให้เด็กรักสโมสร แน่นอนไม่ใช่เด็กทุกคนจะรักสโมสรท้องถิ่น เพราะโตมาหน่อยพวกเขาอาจดูเกมที่ถ่ายทอดทางทีวีแล้วหลงรักทีมใหญ่ แมนฯ ยูไนเต็ด, ลิเวอร์พูล, สเปอร์ส, อาร์เซน่อล หรือเชลซี แต่อย่างน้อย มันคือการมีทีมท้องถิ่นรองรับอยู่ นี่คือรากเหง้าของฟุตบอลระดับอาชีพที่มีมายาวนานนับ 100 ปี หากไม่มีแฟนบอลสนับสนุน หรือคลั่งไคล้ ทีมระดับนอกลีก จะอยู่ได้อย่างไร ลองนึกภาพทีมเช่น พอร์ท เวล, กริมสบี้, จิลลิงแฮม, ฟอเรสต์ กรีน, เชสเตอร์ฟิลด์, ทอร์คีย์, ปีเตอร์โบโร่, คาร์ไลส์ ตั้งแต่เหนือจรดใต้ พวกเขาอาจไม่ร่ำรวยแบบบิ๊กเนมในพรีเมียร์ ลีก แต่พวกเขาอยู่ได้ อย่างน้อย มันคือโอกาสของเด็กท้องถิ่นที่จะได้เชียร์ หรือเริ่มเล่นฟุตบอลกับทีมใกล้บ้าน มันคือที่รองรับความรักฟุตบอลของคนท้องถิ่น ไทยลีก 1 หรือไทยพรีเมียร์ลีก คือลีกสูงสุดของบ้านเรา มีผู้ชมเฉลี่ยทั้งฤดูกาลอยู่ที่ 5-6 พันคน ซึ่งถือเป็นเปอร์เซนต์ที่ต่ำ เมื่อดูจากความจุสนาม สนามธรรมศาสตร์รังสิตจุ เกือบ2หมื่น, สนามของบุรีรัมย์ประมาณ 3 หมื่น, เอสซีจี สเตเดี้ยม อยู่ที่ 12,000 คน, มิตรผล สเตเดี้ยม ประมาณ 1 หมื่น, สนามที่สุพรรณบุรี ประมาณ 15,000 คน ถ้าไม่ใชบิ๊กแม็ทช์ยากที่สนามจะเต็ม เข้าใจได้ว่าในบ้านเราติดปัญหาหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องของการเดินทาง และเวลาเตะที่เกมกลางสัปดาห์ไม่สะดวกเสมอไปสำหรับทุกๆ คน แต่ความคลั่งไคล้ บ้านเรายังเป็นรอง ตอนนี้สโมสรในเมืองไทยมีแฟนเดนตาย ที่รักสโมสรเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเพิ่มมากขึ้น ถือเป็นเรื่องดี เพราะความรักแบบนี้แหละที่จะผลักดันฟุตบอลให้ไปข้างหน้า แต่เราต้องการมากกว่านี้ มันจะเกิดขึ้นได้ ต้องปลูกฝังให้เด็กรักฟุตบอล รักทีมท้องถิ่น แต่มันไม่ง่ายเพราะพีระมิดฟุตบอลของบ้านเราไม่ได้เป็นระบบแบบในยุโรป ทีมไทยลีก 1 หรือ 2 ยังเป็นทีมใหญ่ บริหารดี แต่ระดับภูมิภาค เป็นเรื่องยาก หาแฟนพันธุ์แท้ตามเชียร์ก็ยากแล้ว พีระมิดฟุตบอลอังกฤษ เริ่มจากระดับอาชีพเต็มตัว 4 ลีก พรีเมียร์ลีก, เดอะ แชมเปี้ยนชิพ, ลีก วัน, ลีก ทู จากนั้น ตามมาด้วยระดับนอกฟุตบอลลีก แนชนั่ล ลีก พรีเมียร์ (ลีกอันดับ5) ต่ำกว่านั้นคือ แนชนั่ล ลีก นอร์ธ และ เซาธ์ แบ่งครึ่งกันไปเลย (ลีกอันดับ6) ส่วนลีก อันดับ 7 ก็แบ่งย่อยลงไปได้อีก จนไปถึงอันดับ 11 ที่เป็นลีกระดับเมือง หรือมณฑลแล้ว นี่คือเท่าที่จัดให้ถือเป็นระดับกึ่งสมัครเล่น แต่ในพีระมิดนี้ ถ้าขุดสุด จะมีถึงลีกอันดับ 20 เช่นลีกท้องถิ่นอย่าง บอร์นมัธ แซทเทอร์เดย์ ลีก ก็มีตั้งแต่ดิวิชั่น1, 2, 3 ไล่ไปเรื่อยๆ เรียกได้ว่า สโมสรฟุตบอลในอังกฤษที่ลงทะเบียนกับทางสมาคมก็มีประมาณ 5,300 สโมสรแล้ว ของไทยตอนนี้ มีทั้งหมด 5 ระดับ ถามว่าเพียงพอไหมในแง่ปริมาณ มันก็เพียงพอ แต่ต้องมีการทำให้ทุกลีกมีความชัดเจน เป็นมืออาชีพมากกว่านี้ แล้วก็เหนือสิ่งอื่นใด อยากให้แฟนบอลสนับสนุนทีมท้องถิ่นมากขึ้น เพราะถ้ารากฐานแข็งแรง พีระมิดฟุตบอลไทยก็จะแข็งแกร่งตามไปด้วยนั่นเองทุกอย่างมีความสำคัญในตัวเอง แล้วคุณได้เพิ่มความสำคัญให้ตัวเองหรือยัง มาลองสัมผัสกับ Sbobet777 รับรองว่าประสบความสำเร็จรวดเร็วทันใจแน่นอน บริการดีต่อเนื่อง ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777sbt หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99 --------------------------------------------- เห็นก่อน อ่านก่อน !! กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) " https://www.facebook.com/cheerball/ บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอล เรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน ---------------------------------------------

" นอร์เวย์ Next Gen "

ตอนนี้หนึ่งในนักเตะที่เนื้อหอมที่สุดในตลาดนักเตะก็คือกองหน้าวัย 19 ปี เออร์ลิ่ง เบราท์ ฮาลันด์ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ตกเป็นข่าวกับดาวรุ่งรายนี้อย่างหนักหน่วง และปีศาจแดงก็มี โอเล่ กุนนาร์ โซลชาร์ คุมทีม ทั้งคู่เป็นชาวนอร์เวย์นอร์วีเจี้ยน กับฟุตบอลอังกฤษ ?วงการฟุตบอลนอร์เวย์ซบเซามานาน ช่วงที่พวกเขาพีคมากๆ คือยุค 90s ภายใต้การคุมทีมของ เอกิล โอลเซ่น ซึ่งในภายหลังยังเคยมาคุมวิมเบิลดันเลยด้วยซ้ำฟุตบอลนอร์เวย์ของ โอลเซ่น ไม่มีอะไรมากในยุคนั้น เน้นพลัง วินัย ความแข็งแรง รับแล้วโต้ดีๆ เคยทำแสบใส่บราซิล 2-3 หน เป็นทีมที่้น่าอึดอัดเวลาต้องเล่นด้วยก็เพราะสไตล์แข็งแกร่ง ดุดันแบบนี้เอง ยุคที่พวกเขารุ่งเรือง จึงมีนักเตะหลายคนที่ย้ายมาค้าแข้งในพรีเมียร์ ลีก อังกฤษแน่นอนว่า โอเล่ กุนนาร์ โซลชาร์ เองคือหนึ่งในนั้น ย้ายมาพร้อม รอนนี่ ยอนเซ่น จริงๆ แล้ว แข้งนอร์วีเจี้ยนมาหากินในอังกฤษเยอะมากๆ อย่างเช่น เอสเพ่น บาร์ดเซ่น มือกาวสเปอร์ส, เอฟเวอร์ตันเอริค บัคเค่ ดังกับลีดส์, เฮนนิ่ง เบิร์ก กับแบล็คเบิร์นและแมนฯ ยูไนเต็ด, สติก อิงเก้ บยอร์นบี้ กับลิเวอร์พูล, ยาน อิงเก้ ฟยอร์ทอฟท์ กับมิดเดิลสโบรช์, ทอเร่ อันเดร โฟล หอกร่างโย่งเชลซี, อัลฟ์ อิงเก้ ฮาลันด์ กับฟอเรสต์และลีดส์, ลาร์ส โบฮีเน่น มิดฟิลด์ฟอเรสต์, แบล็คเบิร์นและดาร์บี้บยอร์น ทอเร่ ควาเม่, ออยวิน ลีออนฮาร์ดเซ่น, เคลาส์ ลุนเดความ, เอกิล ออสเทนสตัด, สตาเล่ โซลบัคเค่น, เอริค ธอร์สเวดท์, สเต้ฟเฟ่น อีเวอร์เซ่น, กุนนาร์ ฮัลเล่, โฟรเด้ โกรดาส, เพ็ตเตอร์ รูดี้ร่ายไปร่ายมาก็ไม่หมด เพราะเยอะมาก และระลอกหลังๆ จะเป็นพวก ยอห์น อาร์เน่ รีเซ่ มอร์เท่น กัมส์ท พีเดอ์เซ่น กับ เบรเด้ ฮันเกลันด์ นักเตะนอร์เวย์พวกนี้่ส่วนมากติดทีมชาติทั้งนั้น โดยเฉพาะพวกที่มาตั้งแต่ยุคต้น-กลาง 90s เป็นกำลังหลักของทีมชาติลุยฟุตบอลโลก 1994 และ 1998 กาลเวลาผ่านไป ฟุตบอลนอร์เวย์ รวมถึงชาติในแสกนดิเนเวีย ตกต่ำราวทศวรรษที่ 2000 แทบไม่ได้ไปเล่นในทัวร์นาเมนต์ใหญ่กันเลย สวีเดน พอจะเชิดหน้าชูต้าได้หน่อยกระทั่งในรอบ 7-8 ปีหลังเริ่มดีขึ้น ส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่าแต่ละชาติเริ่มถ่ายเลือดใหม่ มีพวกนักเตะชาติอื่นๆ ปนเข้ามามาก ทั้งลูกครึ่งและอพยพมาจนได้สัญชาติ แม้กระนั้น พวกนักเตะนอร์เวย์แท้ๆ ก็ยังพอมีความหวังให้่กับทีมชาติ ยกตัวอย่าง มาร์ติน โอเดการ์ด และ เออร์ลิ่ง เบราท์ ฮาลันด์จริงๆ แล้ว นักเตะหลายคนที่เคยอยู่ในเจนเนอเนชั่น รุ่งเรืองยุค 90s ตอนนี้พวกเขามีบุตรชาย ที่ก้าวขึ้นมาเป็๋นนักเตะ และพร้ัอมที่จะเดินตามรอยบิดาเช่นเดียวกันเออร์ลิ่ง เบราท์ ฮาลันด์ บุตรแห่ง อัลฟ์ อิงเก้ คือหนึ่งล่ะ รายนี้ติดทีมชาติชุดใหญ่ไปแล้วเพราะโดดเด่นกว่าใครเพื่อน แต่ไม่ใช่มีแต่เขาคนเดียว ลูกชายของเพื่อนร่วมรุ่นของคุณพ่อของเขาก็กำลังเดินตามมาเช่นกันคริสเตียน ธอร์สเวดท์ เป็นบุตรของ เอริค ธอร์สเวดท์ อดีตโกล์สเปอร์ส รายนี้อายุ 20 เป็นมิดฟิลด์ที่เติมขึ้นไปทำประตูได้ดี เล่นอยู่ไวกิ้ง ติดทีมชาติชุด ยู-21 ไปแล้ว 6 นัดยิง 4 ประตูมาร์คุส โซลบัคเค่น ลูกชายของ สตาเล่ โซลบัคเค่น อดีตแข้งวิมเบิลดัน รายนี้เล่นป็นมิดฟิลด์ตัวรับ อายุ 19 ปีอยู่กับ ฮาม-คาม ติดทีมชาติชุดยู-21 แล้วเช่นกันเอมิล โบฮิเน่น วัย 20 ปี รายนี้ก็กองกลาง เล่นคล้ายพ่อคือ ลาร์ส โบฮิเน่น ปัจจุบันอยู่กับสตาเบ็ค และติดทีมชาติ ยูู-21 ไปแล้ว 8 นัดทำ 1 ประตูยังมีอีกรายคือ โธมัส เกรฟส์เนส เร็คดาล วัย 18 ปี ปัจจุบันอยู่กับ ไมน์ซ ในบุนเดสลีกาเยอรมัน เด็กคนนี้เล่นชุดใหญ่ให้เฟรดริคสตัดในบ้านเกิดตั้งแต่อายุ 16 พ่อของหมอนี่คือ คเยทิล เร็คดาล เพลย์เมกเกอร์ตัวเก่งของนอร์เวย์ยุครุ่งเรืองเลย แต่เร็คดาล คนพ่อไม่เคยมาเล่นในอังกฤษนอร์เวย์ กำลังก้าวสู่ยุคใหม่ กวาดตาดูรายชื่อทีมชาติชุุดใหญ่ตอนนี้ พวกเขามีผู้เล่นกระจายอยู่ทั่วยุโรปทั้งในพรีเมียร์ลีกอังกฤษ, ฮอลแลนด์, สก็อตแลนด์, เบลเยี่ยม, เยอรมัน, สเปน, ฝรั่งเศส, อิตาลี ไปจนถึงกระทั่ง จีน และ ตุรกีคงอีกไม่นานที่เราจะได้่เห็นพวก Next Gen ก้าวขึ้นมาสู่ชุดใหญ่เพื่อช่วยสานฝันให้นอร์เวย์ แบบที่บิดาขอพวกเขาเคยทำได้สำเร็จมาแล้วส่วนใครกำลังเดินตามฝันแต่ติดๆขัดๆเรื่องของการบริการที่ล่าช้า ไม่ได้ดั่งใจอยู่ล่ะก็ลองย้ายมาที่นี่เลย Mysbo99 ที่มีพร้อมทุกอย่างจบแบบยืนหนึ่ง ติดต่อได้เลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือโทร 08-0003-1188 / 08-0003-1177---------------------------------------------เห็นก่อน อ่านก่อน !!กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) "https://www.facebook.com/cheerball/บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอลเรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน---------------------------------------------

" หัวเข่าข้างนั้น "

สตีฟ เพอร์รี่แมน คือเจ้าของสถิตินักเตะที่ลงสนามให้กับ ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ มากสุดถึง 854 นัดทีเดียว แต่หากว่ากันในเรื่องของความหวือหวาในเส้นทางอาชีพ เขาคงสู้อันดับสองอย่าง แกรี่ แม็บบัตต์ ไม่ได้แม็บบัตต์ เล่นให้กับ ท็อตแน่ม ฮ็อตสเปอร์ ทั้งหมด 611 นัดในฐานะกองหลังตลอด 16 ในรั้วไวท์ ฮาร์ท เลนแรกเริ่ม เขาเล่นให้ บริสตอล โรเวอร์ส ทีมบ้านเกิดก่อนย้ายมายังลอนดอน เมื่อปี 1982 ขณะอายุเพียง 21 ปีกับ สเปอร์ส เขากลายเป็นตัวหลักได้ทันที และในปี 1987 เขายังได้รับปลอกแขนกัปตันทีม ที่ซึ่งเขาสวมอยู่จนกระทั่งวันแขวนเกือกเขาคว้าแชมป์กับไก่เดือยทองอยู่ 2 รายการ คือ ยูฟ่า คัพ ในปี 1984 และ เอฟเอ คัพ ในปี 1991ทว่าเกมที่ทำให้เขาเป็นที่จดจำมากที่สุดคือนัดชิงชนะเลิศ เอฟเอ คัพ ปี 1986/87 คราวนั้น สเปอร์ส ได้เพียงรองแชมป์"แฟนบอลโคเวนทรีทุกคนที่ผมเจออยากถ่ายรูปพวกเขาจูบเข่าข้างซ้ายของผม ผมว่าเข่าข้างนี้โดนจูบมากกว่าของใครๆ ในโลกนี้แล้ว"แกรี่ แม็บบัตต์ พูดถึงเหตุการณ์ที่ยังอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ เป็นเพราะอะไร ทำไมแฟนบอลโคเวนทรีถึงได้บูชาเข่าซ้ายของ แม็บบัตต์ที่ เวมบลี่ย์ วันที่ 16 พฤษภาคม 1987 วันนั้น ไคลฟ์ อัลเลน ทำให้ สเปอร์ส นำตั้งแต่ 2 นาทีแรกจากการโฉบมาโขกลูกเปิดจากสุดเส้นหลังด้านขวาที่เสาแรก แต่ เดฟ เบนเน็ตต์ ก็ตีเสมอให้โคเวนทรี ได้เพียง 6 นาทีให้หลัง เมื่อตามไปเก็บบอลลงได้สวยในเขตโทษ แตะหลบ เรย์ คลีเมนซ์ มือกาวสเปอร์ส แล้วยิงมุมแคบเข้าไปก่อนจบครึ่งแรก 5 นาที แกรี่ แม็บบัตต์ ก็โผล่มาเข้าฉาก เมื่อเขาช่วยไก่เดือยทองออกนำอีกครั้งเป็น 2-1 จากลูกฟรีคิกที่ เกล็น ฮ็อดเดิ้ล เปิดเข้าเขตโทษ บอลเลยตกมาที่เสาสอง แม็บบัตต์ พุ่งเข้าหาบอลพร้อมๆ กับ ไบรอัน คิลไคลน์ กัปตันทีมโคเวนทรี แต่บอลโดนตัวเขาเข้าไปพักครึ่ง ทุกอย่างกำลังไปได้สวยสำหรับ แม็บบัตต์ ทว่าเมื่อกลับมาเล่นกันใหม่ได้ไม่กี่นาที คีธ เฮาเช่น ก็ทวงคืนให้ช้างกระทืบโรงอีกครั้งเป็น 2-2 จากการพุ่งโขกลูกเปิดจากทางขวาของ เดฟ เบนเน็ตต์ เข้าไปเกมต้องดำเนินไปถึงการต่อเวลาพิเศษ นัดนี้แม้แต่นายกฯหญิงเหล็ก ผู้ต่อต้านฟุตบอล ปราบปรามฮูลิแกนอย่างหนักอย่าง มากาเร็ต แธตเชอร์ ก็มานั่งชมอยู่ด้วยช่วงต่อเวลาพิเศษ เล่นกันไปได้ 5 นาทีเท่านั้น โลกของ แม็บบัตต์ ก็พังครืนลอยด์ แม็คกรัธ ของโคเวนทรีได้บอลหลุดมาทางขวา เขาเปิดเข้าเขตโทษ แม็บบัตต์ วิ่งตามลงไปยกขาซ้ายสกัดตามที่กองหลังที่ดีควรทำเพื่อไม่ให้ลูกเปิดนั้นเลยเข้าไปหน้าปากประตูได้แต่ลูกสกัดของเขา มันโชคร้าย บอลมาโดนเข่าซ้ายปลิ้นข้ามตัว เรย์ คลีเมนซ์ เข้าประตูตัวเองส่ง โคเวนทรี ขึ้นนำเป็นครั้งแรกของเกม แล้วมันยังเป็นประตูสุดท้ายด้วย เพราะแม้ว่า สเปอร์ส จะพยายามบุกหนักในช่วงเวลาที่เหลือแต่ก็ไม่เป็นผลลูกสกัดผิดเหลี่ยมของ แม็บบัตต์ กลายเป็นประตูชัยของคู่แข่ง โคเวนทรี เอาชนะไปได้ 3-2 คว้าแชมป์เอฟเอ คัพ ไปครอง และนั่นยังเป็นแชมป์เอฟเอ คัพ ครั้งแรกและครั้งเดียวของ"ช้างกระทืบโรง"ด้วย จะมีนักเตะสักกี่คนที่ทำประตูในนัดชิงชนะเลิศ เอฟเอ คัพ ได้ทั้งให้กับทีมตัวเองและคู่แข่งแม้จะผิดหวังในครั้งนี้ แต่ แกรี่ แม็บบัตต์ ก็เป็นที่รักของแฟนบอลสเปอร์ส เป็นหนึ่งในตำนานของทีม ไม่มีแฟนสเปอร์ส คนใดเกลียดเขา โทษเขาว่าเป็นสาเหตุให้ทีมชวดแชมป์ เอฟเอ คัพแล้วก็แน่นอน ไม่ใช่เพียงแฟนไก่เดือยทองเท่านั้น เพราะแฟนบอล โคเวนทรี เองก็จดจำเขาได้ไม่ลืม แชมป์ เอฟเอ คัพ หนแรกและหนเดียวของ โคเวนทรี ได้มาจากการสกัดเข้าประตูตัวเองของเขา ช่วงหนึ่งหนังสือแฟนซีนของสาวกช้างกระทืบโรงถึงกับตั้งชื่อว่า "Gary Mabbutt's Knee" เลยด้วยซ้ำ นี่คือเรื่องจริงที่ใครไม่โดนเข้ากับตัวก็อาจไม่มีวันเข้าใจ"เข่าซ้ายของ แกรี่ แม็บบัตต์"ความหวือหวาไม่เข้าใครออกใคร ความตื่นเต้นก็ไม่ต่างกัน ถ้าคุณอยากได้ความตื่นเต้นไปพร้อมกับความสำเร็จลองสัมผัสได้กับ Sbobet777 รับรองว่าประสบความสำเร็จรวดเร็วทันใจแน่นอน ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777sbt หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99---------------------------------------------เห็นก่อน อ่านก่อน !!กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) "https://www.facebook.com/cheerball/บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอลเรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน---------------------------------------------

"ผู้ถูกลืมจากเบลเกรด"

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา เอฟเค ปาร์ติซาน หรือที่เรียกติดปากว่า ปาร์ติซาน เบลเกรด เพิ่งลงเตะกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดเบลเกรด มีส่วนสำคัญต่อประวัติศาสตร์ของแมนฯ ยูไนเต็ด เพราะปีศาจแดงเดินทางมาเตะกับ เร้ดสตาร์ แล้วไปแวะเติมน้ำมันที่มิวนิค ก่อนเกิดอุปัทวเหตุขึ้นในปี 1958เบลเกรด ขึ้นชื่อว่ามีสโมสรที่แข็งแกร่งในทศวรรษที่ 50-60 ทั้งทีมดาวแดง และทีมขาวดำปาร์ติซานปาร์ติซานนี้เคยทำผลงานยอดเยี่ยม พวกเขาเอาชนะ แมนฯ ยูไนเต็ด ในรอบตัดเชือก และผ่านเข้าชิงชนะเลิศ ยูโรเปี้ยน คัพ กับเรอัล มาดริด ในปี 1966 แต่พ่ายไป 1-2 คนทำประตูของปาร์ติซานคือกองหลังที่ชื่อว่า เวลิบอร์ วาโซวิชฤดูกาลต่อมา ช่วงเวลาสำคัญของ วาโซวิช มาถึง ซึ่งพระเจ้าได้เขียนให้เขามีบทบาทสำคัญอย่างมากในโลกฟุตบอลสมัยใหม่ โดยที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้จักระหว่างที่ฤดูกาลแข่งขัน 1966/67 ดำเนินไป อาแจ็กซ์ของ ไรนุส มิเชลส์ ได้ลงสนามในเกมยูโรเปี้ยน คัพ บอลของอาแจ็กซ์ตอนนั้นกำลังพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ ภายใต้การทำทีมของ "ท่านนายพล" มิเชลส์พวกเขาเอาชนะลิเวอร์พูล 7-3 ในรอบสอง ผ่านไปเจอกับ ดูคล่า ปราก เกมแรกเสมอ 1-1 เกมที่สอง พวกเขาบุกไปนำก่อน แต่ความผิดพลาดของแนวรับทำให้ต้องแพ้ไป 1-2 รวมสองนัดตกรอบผลแบบนี้ทำให้ มิเชลส์ โมโหมาก กองหลังกัปตันทีม ฟริทส์ ซูเตเกาว์ ไม่โดนใช้งานอีกเลย ขณะที่ ทอนนี่ พร้องค์ โดนจับไปเล่นมิดฟิลด์ ไม่ต้องมายุ่งกับแนวรับอีกเหตุนี้เองทำให้ ไรนุส มิเชลส์ มองหากองหลังรายใหม่และเขาเคยดู เวลิบอร์ วาโซวิช ขณะนั้นวัย 27 ปี ลงเล่นให้ปาร์ติซาน เขามองเห็นศักยภาพเชิงเทคนิค และมีบุคลิกที่ลูกทีมของเขาไม่มีวาโซวิช บอกว่าอาแจ็กซ์ ให้เงินเดือนเขาน้อยกว่าที่เขาเรียกร้องตั้งครึ่ง แต่ทางเลือกมีไม่มากนักมีแค่ลีกดัตช์ ที่เปิดโอกาสให้ทีมซื้อนักเตะได้ในเดือนธันวาคมเมื่อตกลงกันได้แล้ว วาโซวิช ก็ได้รับเชิญมานั่งชมเกมระหว่าง อาแจ็กซ์ เจอกับ พีเอสวี พอดี เขานั่งกับประธานสโมสร ยาป ฟราน ปราก ในเกมนั้นเขามองเห็นปีกซ้ายดาวรุ่งที่น่าสนใจประธาน ฟาน ปราก บอกว่าอย่าไปสนเลย นั่นก็แค่ดาวรุ่งวัย 19 ปี แต่ วาโซวิช เห็นแว้บเดียวก็บอกกลับไปว่า หากท่านประธานมีนักเตะที่เก่งกว่าเด็ก 19 คนนั้น ก็คงไม่ต้องเซ็นสัญญากับผมแล้วหละ เด็กหนุ่มคนนั้นคือ โยฮัน ครัยฟ์"บุคลิกของผมช่วยนักเตะดัตช์ได้ เพราะธรรมชาติของพวกเขาไม่เป็นแบบนั้น" วาโซวิช ให้สัมภาษณ์ในภายหลังเขาเข้ามาปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว และเติมความเขี้ยว ความดุดันใส่ลงไปในทีมอาแจ็กซ์ ในฐานะนักเตะจากยุโรปตะวันออกที่เป็นนักสู้ มีความเป็นผู้ชนะอยู่ตัว"เขาสอนผมหลายอย่าง เพิ่มความเป็นมืออาชีพให้ทีม ก่อนเขามาเราเล่นกันเรียบร้อยเกินไป เขาเข้ามาเพิ่มบางอย่างที่พิเศษ หลายครั้งคู่แข่งจะก่อกวนผมตอนไปเตะมุม แต่เวลิบอร์จะบอกว่า "โยฮัน นายไม่ต้องสนใจ ฉันจัดการเอง" เขาเหมือนเป็นลูกพี่ใหญ่ของผม" เทวดาครัยฟ์ ยอมรับว่า วาโซวิช มีส่วนสำคัญอย่างมากกับตัวเขาและอาแจ็กซ์แต่ความสำคัญของ เวลิบอร์ วาโซวิช ต่อฟุตบอลสมัยใหม่ ไม่ใช่แค่การเป็นลูกพี่ของ โยฮัน ครัยฟ์เพราะเขากับ ไรนุส มิเชลส์ คือคนที่ช่วยกันคิดค้น และสร้าง "โททั่ล ฟุตบอล" ขึ้นมา รวมทั้ง "กับดักล้่ำหน้า" ที่เราเห็นกันจนชินตา แนวรับทุกทีมใช้กันหมดอย่างทุกวันนี้เริ่มต้นจากวาโซวิช และมิเชลส์ คุยกัน ในฐานะปราการหลังตัวกวาด ลิเบโร่ เขาอยากเล่นให้มันหนักแน่นดุดันกว่านี้ส่วน มิเชลส์ ต้องการเล่นเกมรุกมากขึ้นกว่าเดิมวาโซวิช เริ่มเล่นด้วยการใช้กับดักล้ำหน้าขึ้น เขาก้าวขึ้นหน้าก้าวเดียว คู่แข่งล้ำหน้าเป็นแผง สมัยนั้นไม่มีใครเคยเจออะไรแบบนี้บ็อบบี้ ฮาร์มส์ ผู้ช่วยกุนซือของอาแจ็กซ์ บอกว่าเมื่อเห็น วาโซวิช เล่นแบบนี้ มิเชลส์ ถึงกับโพล่งขึ้นมาว่า "เฮ้ย แบบนี้แหละ เราจะเล่นแบบนี้"จากการเล่นอันชาญฉลาด วาโซวิช ยังช่วยในการก่อสร้างการเล่นแบบโททั่ลฟุตบอล เมื่อคู่เซนเตอร์อย่าง แบร์รี่ ฮัลส์ฮอฟฟ์ เดินขึ้นหน้าไปช่วยเกมรุก วาโซวิช จะเข้าไปแทนตำแหน่งทุกคนก็ทำตามแบบนี้ มันเป็นการเล่นที่ลื่นไหล และมันคือหัวใจของ โททั่ล ฟุตบอล ทุกคนสามารถทดแทนกันได้หมดเมื่อมีการถามขึ้นมาว่า ใครกันแน่ที่คิดค้นกับดักล้ำหน้า "มิเชลส์ เป็นคนคิดริเริ่ม และผมเป็นส่วนสำคัญของแผนนี้" วาโซวิช ให้สัมภาษณ์เวลิบอร์ วาโซวิช กลายเป็นกัปตันทีมต่างชาติคนแรกของอาแจ็กซ์ เมื่อเขานำทีมคว้าชัยชนะเหนือพานาธิไนกอส คว้าแชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ ในปี 1971 เขาก็ประกาศแขวนสตั๊ดทันทีด้วยวัย 31 ปีเท่านั้นด้วยอาการของโรคหอบหืดที่เป็นอยู่ เขาบอกว่า "อย่าต้องรอจนสนิมเกาะแล้วค่อยคิดรีไทร์" ให้เลิกเล่นขณะที่อยู่บนจุดสูงสุดเสียดีกว่านอกจากจะมีบทบาทสำคัญในเชิงแท็คติกของอาแจ็กซ์แล้ว บุคลิก ความใจสู้ และเป็นผู้ชนะของเขาก็ยังส่งผ่านไปยังเพื่อนร่วมทีมด้วยเช่นกัน อย่างที่เขาเคยบอกเอาไว้ว่า"ผมเป็นผู้ชนะมาตลอดชีวิต ผมไม่เข้าใจเลยว่าเราจะเสียน้ำหนักไป 2-4 กิโลกรัมไปโดยเปล่าประโยชน์ทำไม เมื่อไหร่ที่คุณสวมเสื้อและผูกเชือกรองเท้า คุณต้องชนะเท่านั้น ไม่งั้นก็นอนดูทีวีอยู่ที่บ้านดีกว่า"ได้รับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่น่าสนใจกันเรียบร้อย อย่าลืมมาเจอกับความน่าสนใจที่พลาดไม่ได้กับ Mysbo99 ที่รับรองคุณจะเจอกับการบริการอันยอดเยี่ยม ฉับไว ติดต่อได้เลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือโทร 08-0003-1188 / 08-0003-1177---------------------------------------------เห็นก่อน อ่านก่อน !!กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) "https://www.facebook.com/cheerball/บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอลเรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน---------------------------------------------

" โธมัส ราเวลลี่ ความทรงจำของปี 94 "

วงการฟุตบอลสแกนดิเนเวีย รุ่งเรืองมากๆ ในยุค 80s จนถึง 90sเดนมาร์ก มีดาวเตะชั้นยอดไล่ตั้งแต่ พรีเบน เอลเคียร์ จนมาถึงพี่น้องเลาดรุ๊ป และปีเตอร์ ชไมเคิ่ล รวมทั้งการสร้างเทพนิยายเดนส์ ในยูโร 92นอร์เวย์ เองก็มียุคที่ดี พวกเขาเข้ารอบสุดท้ายฟุตบอลโลก 2 สมัยติดในปี 1994 และ98 โดยก่อนหน้านั้นไม่ได้เข้ามาตั้งแต่ปี 1938 ส่วนทีมฟุตบอลหญิง นอร์เวย์ก็เก่ง เพราะคว้าอันดับ 2 และแชมป์โลกได้ใน 2 สมัยแรกของศึกฟุตบอลหญิงชิงแชมป์โลกสวีเดน ก็เช่นกัน โดยรวมๆ แล้ว สวีเดน ถือเป็นชาติที่แข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาคนี้ USA94 คือปีที่ สวีเดนพีคมากๆ พวกเขาคว้าอันดับ 3 มาครองได้สำเร็จเริ่มต้นรอบแบ่งกลุ่ม สวีเดน เสมอแคเมอรูน 2-2 ตามด้วยชนะรัสเซีย 3-1 และเสมอบราซิล 1-1 ได้ผ่านเข้ารอบน็อคเอาท์ในรอบ 16 ทีมสุดท้าย สวีเดน ปราบม้ามืดอย่างซาอุดิอารเบียลงได้ 3-1 ก่อนจะมาเจออีกหนึ่งทีมที่อยู่ในยุคพีคเช่นกันอย่างโรมาเนียเกมนี้เสมอในเวลา 1-1 เมื่อต่อเวลาพิเศษออกไป ฟลอริน ราดูโชยู พังประตูให้ทีมผีดิบพลิกนำ 2-1 แต่ เคนเน็ธ แอนเดอร์สัน หัวหอกร่างใหญ่ของพวกเขาจะตีเสมอเป็น 2-2หมายความจะเข้าสู่การดวลจุดโทษ สวีเดนได้ยิงก่อนฮาคาน ไมลด์ มิดฟิลดด์ตัวเก่งยิงพลาด ขณะที่ 3 คนแรกของโรมาเนีย สังหารไม่พลาดเลยสวีเดน ตามอยู่ 3-2 ในการดวล 3 คนแรก โดยที่ เคนเน็ธ แอนเดอร์สสัน กับ โทมัส โบรลิน ยิงไม่พลาดคลาส อิงเกสสัน สังหารคนที่ 4 ตีเสมอ 3-3 แต่คนที่ 4 ของโรมาเนีย คือ แดน เปเตรสคู หนึ่งในแบ็กขวาที่ดีสุด แต่ลูกยิงของเขาโดนเซฟเอาไว้ได้ สกอร์เท่ากันที่ 3-3คนสุดท้าย โรลันด์ นิลส์สัน นักเตะอีกคนเดียวที่อายุแตะหลัก 30 ของสวีเดนยิงเข้า ส่วน อิลี่ ดูมิเตรสคู ก็ยิงให้โรมาเนียไม่พลาดเช่นกัน เท่ากับเข้าสู่การตัดสิน "ซัดเดนเดธ"เฮนริค ลาร์สสัน ที่ขณะนั้นวัย 22 ปี แปเล่นทางไม่พลาด ฝั่งโรมาเนีย คนยิงคือปราการหลัง สวีปเปอร์อันดับต้นๆ ของยุโรป ประสบการณ์สูง มิโอแดร็ก เบโลเดดิชี่ ยิงไปติดเซฟอีกครั้ง สวีเดน ผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศ!ฮีโร่ของ สวีเดน ในเกมนั้นคือ นักเตะที่เก๋าที่สุดของทีม นายทวารวัย 34 ปี โธมัส ราเวลลี่ราเวลลี่ ในช่วงที่พีคๆ ถือเป็นหนึ่งในผู้รักษาประตูที่ดีที่สุดของโลก ไม่เป็นสองรองใครจริงๆ แล้วเขามีพี่น้องฝาแฝดเล่นเป็นกองหลังชื่อ อันเดรียส โดยเขามีพ่อแม่เป็นชาวออสเตรีย ที่มีสายเลือดอิตาเลี่ยน ไม่แปลกเมื่อดูจากนามสกุล โดยอพยพมาอยู่สวีเดน ก่อนเขาเกิดราเวลลี่ ออกสตาร์ทอาชีพอย่างเป็นทางการในวัย 19 ปี ในปี 1978 กับ ออสเตอร์ ซึ่งเขาลงเฝ้าเสาไปในเกมลีก ออลล์สเวนส์คาน ไปทั้งสิ้น 219 นัด นำทีมคว้าแชมป์ลีกได้ 3 สมัยก่อนย้ายมายังทีมใหญ่ไม่แพ้กันอย่าง โกเตบอร์ก ในช่วงที่อยู่กับ โกเตบอร์ก นี่เองที่เขาพีคสุดขีด เล่นตั้งแต่ปี 1989-1997เขาเริ่มติดทีมชาติไปลุยฟุตบอลโลก 1990 ที่อิตาลี ตามมาด้วย ยูโร 1992 บนแผ่นดินตัวเอง และปิดท้ายที่ ฟุตบอลโลก 1994 ในสหรัฐอเมริกาเดนมาร์ก แชมป์ยุโรป 2 ปีก่อนหน้านั้นไม่สามารถฝ่าด่านเข้ามาร่วมสังคยานาได้ ทำให้รัศมีของ ปีเตอร์ ชไมเคิ่ล ที่เพิ่งพาแมนฯ ยูไนเต็ด คว้าแชมป์พรีเมียร์ ลีก 2 สมัยติดไม่ได้มาฉายในอเมริกาสวีเดนชุดนั้นเต็มไปด้วยผู้เล่นคุณภาพ และอยู่ในวัยที่กำลังห้าวสุดขีด นอกจาก ราเวลลี่ กับ โรลันด์ นิลส์สัน แล้ว นักเตะที่เหลืออยู่ในวัย 20 กลางๆแนวรับมี โยอาคิม บียอร์คลุนด์, มิคาเอล นิลส์สัน, พาทริค แอนเดอร์สสัน, ปอนตุส คามาร์ค, โรเจอร์ ลุง แดนกลางอย่าง สเตฟาน ชวาร์ซ, คลาส อิงเกสสัน, โยนาส เธิร์น, อันเดอร์ส ลิมพาร์, ฮาคาน ไมลด์ และอีกดาวรุ่ง เยสเปอร์ บลอมควิสต์ที่เด่นคือแนวรุก ผสมผสานระหว่างความจัดจ้านของ เฮนริค ลาร์สสัน, ความปราดเปรียว แข็งแรง ของ มาร์ติน ดาห์ลิน, ทักษะและจินตนาการของ โทมัส โบรลิน และความดุดันแข็งแกร่งของ เคนเน็ท แอนเดอร์สสันเป็นสวีเดนที่ไม่ใช่เล่นเน้นรัดกุม ดูไม่สนุกอย่างที่เราคุ้นกันในช่วงหลังๆ แต่สวีเดนครั้งนั้น พวกเขาเล่นเกมรุกได้ดีมากๆ ยิงประตูเยอะ น่าเสียดายที่ในรอบรองชนะเลิศ แม้จะเล่นเต็มที่ แต่การมาเหลือ 10 คนเมื่อกัปตันทีม โยนาส เธิร์น โดนใบแดงในนาที 63 ทำให้ในท้ายที่สุด พวกเขาโดน โรมาริโอ ลงโทษด้วยลูกโหม่งในนาที 80 พ่ายบราซิลไป 0-1ทว่า พวกเขาก็ปลอบใจแฟนๆ ด้วยการถล่มบัลแกเรีย อีกหนึ่งทีมเก่ง สุดเซอร์ไพรส์แห่งทัวร์นาเมนต์ไป 4-0 คว้าอันดับ 3 มาครองได้สำเร็จสิ่งที่ทุกคนจำได้จากฟุตบอลโลกคราวนั้นมีหลายเรื่องราวเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นการโดนยิงของ อันเดรียส เอสโกบาร์ดีเอโก้ มาราโดน่า โดนตัดชื่อระหว่างทัวร์นาเมนต์เพราะการตรวจโด๊ปท่าดีใจอุ้มลูกของ เบเบโต้ ยอร์ดาน เล็ทช์คอฟ โหม่งดับเยอรมันแชมป์เก่าโรแบร์โต้ บาจโจ้ พลาดจุดโทษในนัดชิงชนะเลิศ ปี 1994 เป็นปีทองของเขา เขาได้รับการมอบรางวับนายทวารยอดเยี่ยมอันดับ 2 ของโลก เป็นรอง มิเชล พรูดอม นายด่านทีมชาติเบลเยี่ยมโธมัส ราเวลลี่ เล่นทีมชาติจนถึงปี 1997 ปีสุดท้าย ที่เขานำทีมมาคว้าแชมป์ คิงส์ คัพ ที่เมืองไทย ก่อนอำลาไปเล่นในเมเจอร์ลีก สหรัฐอเมริกาเขาเคยเป็นเจ้าของสถิติเล่นให้สวีเดนมากสุด 143 นัด ก่อนโดน อันเดอร์ส สเวนส์สัน ทำลายที่ตัวเลข 148 นัดเมื่อปี 2013 นี่เองส่วนคุณถ้าอยากจะมีความทรงจำในยุคเฟื่องพูบ้าง ลองมาติดตาม Sbobet777 กันเถอะครับ รับรองว่าประสบความสำเร็จรวดเร็วทันใจแน่นอน ติดต่อเลยที่ https://line.me/R/ti/p/@777sbt หรือ 08-44-9990 77, 88 , 99---------------------------------------------เห็นก่อน อ่านก่อน !!กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) "https://www.facebook.com/cheerball/บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอลเรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน---------------------------------------------

" เรื่องของวัตฟอร์ด "

ในบรรดามาสค็อตของสโมสรต่างๆ ของพรีเมียร์ ลีก หมายถึง คนที่ใส่ชุดตุ๊กตา ลงไปทำการแสดงในวันแม็ทช์เดย์ ต้องยอมรับว่าไม่มีของสโมสรไหนจะเปรี้ยวซ่า หรือกวนเท่ากับของวัตฟอร์ดอีกแล้วเมื่อปีที่ผ่านมา คนจริงๆ ที่ใส่ชุดตุ๊กตาตัวนี้ของวัตฟอร์ด ต้องยอมลาออกจากงานนี้ เพราะมีประเด็นไปทำท่าพุ่งล้มในเกมที่ วัตฟอร์ดรับมือ พาเลซ ในจังหวะที่ วิลฟรีด ซาฮา โดนใบเหลืองข้อหาพุ่งล้มหลังจบเกมดังกล่าว รอย ฮ็อดจ์สัน พูดถึงการทำตัวไม่เหมาะสมของมาสค็อตรายนี้ แกเร็ธ อีแวนส์ คนที่ใส่ชุดตุ๊กตาตัวนี้เลยตัดสินใจลาออกจากหน้าที่ไปเราเห็นก็เดาออกว่ามาสค็อตของวัตฟอร์ดคืออะไร มาสค็อตตัวนี้ชื่อว่า Harry The Hornet มันก็มาจากฉายาของสโมสร "แตนอาละวาด" หรือ "The Hornets"ฉายา แตนอาละวาด เราก็แปลมาจากคำว่า The Hornets ตรงตัวเลย แต่ถ้าคุณดูที่ตราสโมสร มันไม่ยักกะมีแตนสักตัว แต่เป็นหัวกวางขนาดใหญ่อยู่แทนตกลงมันยังไงกันแน่ ทำไมเป็นกวาง แต่ฉายาเป็นแตน คำตอบก็ต้องย้อนไปไกลพอสมควร ตอนที่ก่อตั้งสโมสรใหม่ๆ วัตฟอร์ด มีชุดเป็นเสื้อน้ำเงิน กางเกงขาว โลโก้แรกๆ ไม่มีอะไรมาก เป็นแค่ตัวอักษร W F C แค่นั้นต่อมาในยุค 1950s พวกเขาเริ่มเพิ่ม "หัวกวาง" เข้ามาในโลโก้ด้วย เพราะ กวาง (และสีน้ำเงินขาว) เป็นตราสัญลักษณ์ (Coat of Arms) ของมณฑลเฮิร์ทฟอร์ดเชียร์ที่วัตฟอร์ดสังกัดอยู่(อยู่ด้านเหนือติดกับลอนดอนเลย บางครั้งก็เรียกกลายๆ ว่าเป็นดาร์บี้แม็ทช์ลอนดอน เวลาเจอกับทีมในลอนดอน)จุดเปลี่ยนมาถึงเอาในราวปี 1959 มีมติให้เปลี่ยนสีชุดแข่งเป็นสีเหลืองหรือสีทอง สลับสีดำซึ่งสีนี้เป็นสีที่คล้ายๆ สีของตัวต่อหรือแตน นั่นจึงเป็นที่มาให้วัตฟอร์ด เรียกตัวเองด้วยฉายาว่า The Hornets กระทั่งปี 1968 เป็นครั้งแรกที่มีการเปลี่ยนตราสโมสรจากหัวกวางมาเป็นตัวต่อตัวแตนมันเสียเลย ให้สมกับฉายาสโมสรทว่าด้วยความไม่เป็นที่นิยม ไม่ถูกใจแฟนบอลส่วนมาก ผ่านไปได้ 10 ปี สโมสรก็รีดีไซน์ ตราสโมสรเลยกลับมาเป็นหัวกวางอีกครั้ง แต่หนนี้ เป็นกวางหันหน้าตรง เขาแผ่เป็นแผง อย่างที่เราเห็นในทุกวันนี้นี่แหละดีไซน์นี้ใช้มาตั้งแต่ปี 1978 จนถึงปัจจุบัน มีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากๆ ทุกวันนี้่ถ้าเราไปนั่งชมเกมในวิคาเรจ โร้ด ก่อนแข่ง อัฒจรรย์ฝั่งเซอร์ เอลตัน จอห์น สแตนด์ ยังมีการชักธงผ้าผืนมหึมาเป็นรูปหัวกวางหน้าตาดุดัน อยู่เลยจนกระทั่งในฤดูกาลนี้เอง สโมสรมีแนวคิดว่าจะเปลี่ยนตราสโมสรใหม่ เปิดโอกาสให้แฟนๆ ได้ส่งการออกแบบของตัวเองมายังสโมสรมีการเปิดเผยว่าแฟนบอลส่งกันเข้ามาถึงกว่า 4,000 ชิ้น สโมสรจึงมีการคัดเลือกเอา 20 อันที่คิดว่าดีที่สุด จากนั้นเอา 20 อันนี้ไปให้แฟนบอลโหวตผ่านเว็บไซต์อีกรอบ เพื่อเอาอันที่เจ๋งที่สุดเพียงอันเดียว"เราอยากขอบคุณคนที่ลงทะเบียนเข้ามาโหวต เราพยายามทำให้เป็นวิธีการแบบประชาธิปไตย และเปิดกว้าง ด้วยวิธีนี้เรามีความเห็นจากแฟนวัตฟอร์ดกว่า 25,000 เช่นนี้ เราหวังว่าทุกคนจะรู้สึกว่าโอกาสนี้พวกเขาจะมีโอกาสที่จะแสดงความเห็นในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับสโมสรที่รักของเรา" ทางสโมสรออกมาแถลงยังๆๆ แต่ยังไม่จบแค่นั้น 1 อันที่เจ๋งที่สุดที่ได้มา จะถูกนำมาโหวตอีกครั้ง แข่งกับตราสโมสรเดิมอันใหม่ที่ได้รับการโหวตมากสุด เป็นรูปโล่ห์สีเหลือง แล้วมีตัวต่อตัวใหญ่อยู่ตรงกลาง เมื่อให้โหวตกันจริงๆ ผลออกมาคือ ของเดิม 60% ของใหม่ 40% นั่นหมายความว่าสุดท้าย วัตฟอร์ด ก็ยังคงใช้ตราสโมสรเดิมต่อไป เพียงแต่ที่แฟนบอลออกแบบมาแล้วได้รับการโหวตสูงสุดนีก็ไม่ได้จะทิ้งไปเปล่าๆ ให้เสียของ"มีแค่ไม่กี่คนนักที่จะเห็นดีไซน์ที่น่าสนใจนี้ เพราะมันไม่ค่อยเหมาะกับการนำมาเป็นตราสโมสรอย่างเป็นทางการ แต่เราคิดว่ามันจะทำให้เสื้อผ้าของเรามีความทันสมัยขึ้น และเราจะเปิดตัวในปี 2020"หมายความว่าดีไซน์ที่น่าสนใจจะถูกนำมาใช้ในพวก เสื้อผ้า (ที่ไม่ใช่ชุดแข่ง) ของช็อปสโมสร เพราะดูแล้วมันเท่ดี ทันสมัยดีแต่ในส่วนของตราสโมสรนั้น วัตฟอร์ด จึงยังต้องใช้ตราสโมสรเป็นหัวกวางต่อไป ท่ามกลางฉายา The Hornets ของตัวเองได้เรียนรู้กับเรื่องราวน่ารักๆกับสโมสรที่มีประวัติยาวนานในอังกฤษกันแล้ว อย่าลืมมาติดตามสิ่งที่ควรเรียนรู้ความสำเร็จด้วยตัวเองได้กับ Mysbo99 ที่รับรองคุณจะเจอกับการบริการอันยอดเยี่ยม ติดต่อได้เลยที่ https://line.me/R/ti/p/@my-sb99 หรือโทร 08-0003-1188 / 08-0003-1177---------------------------------------------เห็นก่อน อ่านก่อน !!กด "ติดตาม" และเลือก "เห็นโพสต์ก่อน (See First) "https://www.facebook.com/cheerball/บทความดีๆ เรื่องราวกีฬาฟุตบอลเรานำเสนอให้คุณได้อ่านทุกวัน---------------------------------------------

Football Knowledge