จากหัวข้อหลายๆคนอาจจะคิดว่า เอ๊ะ !? นี่มันเกี่ยวกับดาวรุ่งทั้งหลายแหล่ ที่โดนทีมใหญ่ๆจ้องตาเป็นมันอยู่รึเปล่า ไม่ใช่ครับ ….. ที่ผมหมายถึงอยู่ตอนนี้คืออดีตทีม "ไร้พ่าย" แห่งเกาะอังกฤษอย่างอาร์เซน่อล … จากประสบการณ์การดูฟุตบอลของผมที่ผ่านมา ทีมชุดไร้พ่ายของไอ้ปืนใหญ่ในปี 2003-2004 ครานั้น เป็นอะไรที่เหนือชั้นเป็นอย่างมาก สไตล์การเล่นที่ลงตัวการผสมผสานของ 3 แนวรุก เธียรี่ อองรี, โรแบร์ ปิเรส, เฟดริค ลุงเบิร์ก แนวรับมีโคตรกองหลังอย่าง โซล แคมป์เบล และ โคโล่ ตูเร่ บัญชาการ และมีศูนย์รวมใจเป็นหนึ่งที่กลางสนามอย่าง ปาทริก วิเอร่า แต่ทว่าตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้วจากหน้ามือ …. เป็นหลัง "ตีน" เลยก็ว่าได้นะครับ จากทีมที่ลุ้นแชมป์สนุกกับ "ปีศาจแดง" แมนฯยูไนเต็ด มีลุ้นถ้วยทุกถ้วยในทุกฤดูกาล มาปัจจุบันนี้ ทุกฤดูกาลผ่านไปขอให้ติด 1 ใน 4 ที่ได้ไปเล่นแชมป์เปี้ยนส์ลีกก็พอแล้ว..... แชมป์ล่าสุดของพวกเขาคือแชมป์รายการเอฟเอ คัพ ในปี 2005 ด้วยการดวลเป้าเอาชนะคู่ปรับอย่างแมนฯยูไนเต็ดไปได้ และหลังจากนั้นยุคเรืองรองของอาเซน่อล ก็ปิดฉากลงไป ซึ่งผ่านมาตอนนี้ถึง 8 ปีที่ไม่เคยสัมผัสแชมป์ใดๆอาจจะเรียกได้เต็มปากเลยว่า ปิดฉากอย่างสมบูรณ์แบบ เหล่านักเตะในทีมที่ต้องการสัมผัสโทรฟี่ ต่างทะยอยย้ายออกไปแบบต้องย้าย ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลทางด้านค่าเหนื่อยที่อาร์เซน่อลเป็นทีมใหญ่ก็จริง แต่เพดานค่าเหนื่อยนักฟุตบอลกลับไม่ได้สูงตาม ปัญหาจากการอิ่มตัวของผู้เล่นบางคน หรืออย่างปัจจุบันคือปัญหานักเตะเล่นมานานแล้วไม่ได้แชมป์ จึงต้องย้าย พูดง่ายๆคือในอาชีพนักฟุตบอล เป็นเรื่องธรรมดาละครับว่า ขอสัมผัสโทรฟี่อะไรบ้างเถอะในชีวิต ผู้ที่ตัดสินใจย้ายออกไปกลับกลายเป็นผู้ที่คิดถูก ยกตัวอย่างง่ายๆ แอชลี่ย์ โคล ที่ย้ายไปคู่ปรับร่วมเมืองลอนดอนอย่าง เชลซี ประสบความสำเร็จมากมายคว้าแชมป์ทุกรายครบหมดแล้วโดยเฉพาะแชมป์ยุโรป ที่วิงแบ๊คสัญชาติอังกฤษผู้นี้คว้ามาครอบครองได้เมื่อปีที่ผ่านมานี้เอง ….. ในใจของ โคล ยังคงรักอาร์เซน่อล อยู่เสมอนะครับ เขาเป็นนักเตะฝึกหัดของอาร์เซน่อลมาตั้งแต่แบเบาะ แต่ทว่าเจ้าตัวตัดสินใจย้ายออกไปเนื่องจากว่าเขาคิดว่าตนเอง ไม่ได้รับความยุติธรรมจากสโมสร โคล ทุ่มเทมากกับอาเซน่อล เล่นแบบยอมพลีกายถวายหัวให้แก่ต้นสังกัด แต่เมื่อเขาขอต่อสัญญาเพิ่มค่าเหนื่อย สโมสรกลับบอกปัดแบบไร้เยื่อใย ….. อารมณ์ชั่ววูบครับ อารมณ์น้อยใจมันต้องมีมาแน่นอน ผนวกกับตอนนั้นเชลซีตกถังข้าวสารพอดี เลยประจวบเหมาะ …. ไม่ใช่แค่ โคล คนเดียวนะครับที่ย้ายออกไปแล้วประสบความสำเร็จ แต่เกือบทุกคน ….. อาจจะทุกคนด้วยซ้ำที่ย้ายออกไปแล้วได้ดิบได้ดี … ผู้เล่นอย่าง เธียรี่ อองรี, เชส ฟาเบรกัส, โคโล่ ตูเร่, ปาทริก วิเอร่า คงไม่ต้องสาธยายมากว่าย้ายออกไปแล้วเป็นยังไง แต่ผู้เล่นอย่าง อเล็กซานเดอร์ เคล็บ ที่ย้ายไปบาซ่า แน่นอนว่าบาซ่าทีมใหญ่ แชมป์คงไม่ไปไหน แต่ครับแต่ แต่เคล็บย้ายกลับมาอังกฤษกับเบอร์มิ่งแฮม และในปีที่เขาย้ายมาอังกฤษอีกครั้ง …. เบอร์มิ่งแฮมคว้าแชมป์ลีกคัพ หรืออย่าง ลาสซาน่า ดิยาร่า ที่เคยอยู่กับอาร์เซน่อลในช่วงเวลาสั้นๆ แต่ไม่ได้รับโอกาส … พอย้ายไปปอธสมัธ เท่านั้นแหละ เป็นตัวหลักพาทีม "เดอะ ปอมปีย์" ผงาดคว้าแชมป์เอฟเอ คัพไปนอนกอดเล่นสบายใจ อะไรที่ทำให้อาร์เซน่อล ห่างหายจากการคว้าแชมป์ไปนาน ….. การใช้ระบบเดิมคือปั้นดาวรุ่งขึ้นมาเพียงอย่างเดียว มันยังใช้ได้อีกเหรอในยุคนี้ ? คงต้องลองกลับมามองดูตัวเองบ้างแล้วล่ะครับ ขนาดแมนฯยูไนเต็ด ที่ว่าปั้นเด็กเยอะๆน่ะ เขายังทุ่มซื้อตัวดีๆมาเล่นผสมผสานกับดาวรุ่งเพื่อต่อยอดไม่รู้กี่ร้อยล้าน …...เค.เค.
